-Άρθρο-
Η δύναμη του λόγου των πολιτικών
και των δημοσιογράφων δια μέσου των ΜΜΕ, συνδράμει με καταλυτικό ρόλο στον
εγκλεισμό του πολίτη στην συνήθεια να συμφωνεί με ότι του παρουσιάζουν. Και αν ακόμη
διαφωνεί, ο συνεχής βομβαρδισμός με ρητορείες, τον κάνει να στερείται
πρωτοβουλίας αρνητικής ή ενεργητικής συμπεριφοράς. Είναι ένας είδος φοβικής προπαγάνδας
που συνδράμει στον ραγιαδισμό μετατρέποντας τοιουτοτρόπως τη θετική σκέψη σε αρνητική.
Μετατρέπει τους δέχτες σε ουραγούς πολίτες
χωρίς δική τους κριτική γνώμη, με αποτέλεσμα να πρεσβεύουν ηθικές αρχές ξένες
προς τις δικές τους αξίες και την δική τους κουλτούρα.
Με τη συνεχή παρουσίαση και μετάδοση ειδήσεων
και μηνημάτων με τρόπο που να προκαλούν ισχυρά συναισθήματα και εκμεταλλευόμενοι
τις προκαταλήψεις και τις ιδεοληψίες του κοινού, καταφέρνουν να προϊδεάζουν θετικά
ή αρνητικά τις θέσεις και απόψεις τους.
Οι πληροφορίες που δίνουν είναι τόσο μεθοδικά
επεξεργασμένες που δύσκολα ο πολίτης μπορεί να βγάλει την ουσία τους.
Στηριζόμενοι σε μια φαινομενική ισορροπημένη
ανάλυση των θεμάτων, και με αληθοφανή μηνύματα για να μην φαίνονται τα ψεύδη
που προτάσσουν, απευθύνονται στο κοινό όσο
πιο συχνά γίνεται, ώστε μέσω της συνεχούς επανάληψης να γίνονται πιστευτοί και
τοιουτοτρόπως να χειραγωγούν τη γνώμη τους.
Η συνεχής μονόδρομη πληροφόρηση
και τα φοβικά διλήμματα που ενώπιον τους θέτουν, τους συγχύζουν και τους καθιστούν
επιρρεπείς στο δικό τους λόγο.
Η συνεχής μετάδοση του λόγου
εν χορώ και επί μακρόν, ενσπείρουν την αμφιβολία τι είναι σωστό και τι λάθος, εμφυτεύουν
την ανησυχία και το φόβο και δημιουργούν διλήμματα στις σκέψεις τους. Τους καθιστούν
ευάλωτους να δέχονται τα δικά τους μηνύματα, και τους μετατρέπουν σε ελεγχόμενες
μάζες λαού που εύκολα καθοδηγούνται.
Αυτό το καταλαβαίνουμε κάθε φορά που γίνονται εκλογές. Ενώ επί μακρού
καιρού και εκ της συμπεριφοράς των πολιτικών δημιουργείται η απαξίωση από τους πολίτες,
και ενώ στη σκέψη των ψηφοφόρων αποτελεί πεποίθηση πως το πολιτικό σύστημα και η κομματοκρατία διαμόρφωσαν συνθήκες
ανάπτυξης διεφθαρμένων πολιτικών
που συνέδραμαν στην παραγωγή ανήθικης εξουσίας, εντούτοις κάθε φορά την ώρα της
κρίσης, τους παρακολουθούμε να παρασύρονται και να έχουν διλήμματα, και η πρότερη
τους γνώμη ευκόλως να μεταλλάσσεται.
Η προπαγάνδα λοιπόν, είναι τέχνη που
χρησιμοποιείται για την ποδηγέτηση της κοινής γνώμης ώστε να εγκρίνει τις
μεθόδους εκείνες των διαφόρων κέντρων εξουσίας. Είναι το σπουδαιότερο όπλο για
την απόκτηση και τη διατήρηση πολιτικής δύναμης στα χέρια εκείνων που ξέρουν να
τη χρησιμοποιούν.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
