1 Μαρτίου 2013

ΠΕΡΙ ΣΠΟΥΔΑΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΧΛΩΡΑΚΑΣ- Νικόλαος Εύζωνας


1912 ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ
Στην Κύπρο πραγματοποιούνται παγκύπριοι έρανοι και μεγάλα χρηματικά ποσά στέλνονται στην Ελλάδα. 1000 Ελληνοκύπριοι μέσω Αλεξάνδρειας φτάνουν στην Ελλάδα και κατατάσσονται στο ελληνικό στρατό. Δυο εξ αυτών, ήσαν Χλωρακιώτες, οι Νεόφυτος Σιαμμάς και Νικόλαος Εύζωνας.

Νικόλαος Εύζωνας
Το αρχικό του όνομα ήταν Νικόλαος Χριστοδούλου, αλλά μετά τους Βαλκανικούς πολέμους το άλλαξε θέλοντας να το φέρει ώς όνομα τιμής.
Σε ηλικία 17 ετών κατετάγη στον ελληνικό στρατό και πολέμησε στους Βαλκανικούς πολέμους για την υπεράσπιση του Ελληνικού Έθνους. Κατ αρχάς κατατάχτηκε σε ένα από τα τάγματα των Ευζώνων που πολέμησαν στην Βόρεια Ελλάδα. Μετά την ηρωική απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης πέρασε στα Λεχενά, Δοϊράνη, Κιλκίς και σε άλλες περιοχές.
Μετά τους Βαλκανικούς επέστρεψε στην Πάφο όπου και παντρέυτηκε κάνοντας 8 παιδιά.
Πέθανε σε ηλικία 80 χρονών. Λίγο πριν τον θάνατο του ζήτησε να θαφτεί με την φουστανέλα του τσολιά.
Συγκεκριμένη οδός στην Πάφο πήρε το όνομα του ως ένδειξη τιμής και μνήμης.

ΠΕΡΙ ΣΠΟΥΔΑΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΧΛΩΡΑΚΑΣ-Νεόφυτος Χρ. Σιαμμάς

1912 ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ
Στην Κύπρο πραγματοποιούνται παγκύπριοι έρανοι και μεγάλα χρηματικά ποσά στέλνονται στην Ελλάδα. 1000 Ελληνοκύπριοι μέσω Αλεξάνδρειας φτάνουν στην Ελλάδα και κατατάσσονται στο ελληνικό στρατό. Δυο εξ αυτών, ήσαν Χλωρακιώτες, οι Νεόφυτος Σιαμμάς και Νικόλαος Εύζωνας.

Περίπου 3.000 Κύπριοι  κατετάγησαν ως εθελοντές και πολέμησαν το 1912-19113 στους Βαλκανικούς πολέμους στα διάφορα μέτωπα της Μακεδονίας και της Ηπείρου.
Ανάμεσα τους περιλαμβάνονται και πολλά σημαίνοντα πρόσωπα της κυπριακής κοινωνίας, όπως ο δήμαρχος Λεμεσού Χριστόδουλος Σώζος, ο μητροπολίτης Κιτίου Μελέτιος Μεταξάκης, ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος Μυριανθεύς, ο δημοσιογράφος και βουλευτής της Λάρνακας Ευάγγελος Χατζηιωάννου. Μεταξύ τους και ένας απλός χωρικός από τη Χλώρακα.
Ήταν ο Νεόφυτος (Φυτός) Χριστοδούλου Σιαμμας που γεννήθηκε το 1891, και το επάγγελμα του ήταν βοσκός. Η οικογένεια του καταγόταν από την Μικρά Ασία. Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους και υπηρέτησε ως ημιονηγός. Πληγώθηκε από σφαίρα σε μάχη.

ΠΕΡΙ ΣΠΟΥΔΑΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΧΛΩΡΑΚΑΣ - Ευστάθιος Χριστοδούλου - Σταθκιάς

ΠΕΡΙ ΣΠΟΥΔΑΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΧΛΩΡΑΚΑΣ- Ευστάθιος Χριστοδούλου - Σταθκιάς 1948 


Τότε οι πόλεις χάνονται, όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους καλούς από τους κακούς (Αντισθένης).
Οι καλοί άνθρωποι όταν υπάρχουν είναι λίγοι, τόσοι ώστε όταν αυτό συμβαίνει να είναι σπάνιο γεγονός. Ο αρχαίος Διογένης έψαχνε μια ολόκληρη ζωή μήπως και έβρει κάποιον αυτού του είδους, ώσπου δεν άντεξε, τους έκανε πέρα και έκανε παρέα με σκύλους. Γι’ αυτό ονομάστηκε  κυνικός από το κύων (σκύλος) και η φιλοσοφία του κυνική.
Για τον Μάστρε Στάθιο πολλοί λένε ότι ήταν ένας καλός, αξιοπρεπής, αμερόληπτος, προσιτός, με πολλη καλοσύνη, και μισούσε τη διαφθορά και την αδικία.
Ήταν ευαίσθητος στα κοινωνικά ζητήματα και έχαιρε του σεβασμού μικρών και μεγάλων. Ήταν μια από τις σπάνιες προσωπικότητες της Χλώρακας, με χαρίσματα ηγετικά, που ήταν μπροστάρης σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες της κοινότητας του και της πατρίδας του.
Αυτός από την αριστερά παράταξη, και ο Παπακώστας από την δεξιά, μαζί αυτοί οι δύο οδήγησαν τον λαό της Χλώρακας μέσα από δύσκολες καταστάσεις, κοιτάζοντας πρώτα τον άνθρωπο και ύστερα τα κόμματα τους. Τους ενθυμούνται όλοι πάντα να συνομιλούν μεταξύ τους και να συναποφασίζουν, και να συμπορεύονται για το κοινό καλό του συνόλου. Ήταν φυσικοί ηγέτες, και έτσι εχουν μείνει καταγραμμένοι στην ιστορία.
Ο Ευστάθιος Χριστοδούλου γεννήθηκε το 1926.  Από μικρός ησχολήθει με την γεωργία, ενώ αργότερα ως βοηθός έμαθε την τέχνη του οικοδόμου κοντά στον ξακουστό Λαππά, και γρήγορα κατέληξε ο ίδιος  μεγαλοεργολάβος.
Συγκαταλεγόταν μέσα στους σπουδαίους εργολάβους της Πάφου, που ήταν ο Άντωνος από την Χλώρακα, και ο Ζόππος από τη Γεροσκήπου. Όλοι οι επόμενοι οικοδόμοι και εργολάβοι από την Χλώρακα οπως ο Χρίστος Πέτρου, ο Κλεόβουλος Γεωργίου, ο Ανδρέας Παπαλλάς, ο Αγαθόκλης Γεωργίου, ο Φίλιππος Φωτίου, ο Κωνσταντής Μωυσέως, ο Ανδρέας Λοχίας, ο Κώστας Αδάμου, ο Κακής Αντωνίου, ακόμα και πολλοι άλλοι μαθήτευσαν κοντά του.
Σαν εργολάβος της Πάφου  εκτος απο σπίτια και κατοικίες, έκτισε σχολεία και γυμνάσια. Κατασκεύασε επίσης το παλιό γήπεδο της Χλώρακας.
Σε όλη του τη ζωή ήταν ανεμιγμένος με τα κοινά. Διετέλεσε για πολλά χρόνια μέλος της Χωρητικής Αρχής και του Κοινοτικου Συμβουλιου, καθώς και της ΣΠΕ Χλώρακας.
Διετέλεσε 37 ολόκληρα χρόνια, από το 1952 μέχρι το 1989 Γραμματέας των Λαϊκών Οργανώσεων.
Ήταν  από τους πρώτους  που εργάστηκε εθελοντικά με κούσπο, σφήνα και βαρκά για την διάνοιξη δρόμων στη Χλώρακα, δίνοντας έτσι το παράδειγμα να τον ακολουθήσουν κι άλλοι. Όλος ο δρόμος στην Χ΄ Φιλίππου στο παλιό Σκαλί, διενοίχθη από ανθρώπους Χλωρακιώτες που δούλεψαν δωρεάν και εθελοντικά. Ήταν άνθρωποι πρωτοπόροι που πρόσφεραν πολλά, που τους αξίζει μνήμη και τιμή.

ΜΗΝΟΛΟΓΙΟ ΜΑΡΤΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗ

Το πρωί της πρώτης ημέρας του μηνός Μαρτίου ή Μάρτη, οι χωρικοί βγαίνουν στους αγρούς και νίβουν με την πρωινή δροσιά που επικάθεται στα σιτηρά σπαρτά το πρόσωπο τους και όλα τα γυμνά μέρη του κορμιού τους που είναι εκτεθειμένα στις ηλιακές ακτίνες, διότι πιστεύεται ότι έτσι μαλακώνει η επιδερμίδα τους,  καθώς και ότι δεν μαυρίζουν από τον ήλιο. Από τις δροσοσταλίδες στα σπαρτά του κριθαριού αποφεύγουν να νίβονται, διότι πιστεύουν ότι βγάζουν κάτω από το βλέφαρο σπυρί την λεγομένη κριθαριά, η οποία είναι πολύ ενοχλητική.

Ο Μήνας Μάρτιος θεωρείται σπουδαίος για τη γεωργία, διότι οι σποραδικές του βροχές συντελούν στην αύξηση των σπαρτών και στην ανάπτυξη των φρούτων.
Τα πρωινά του μηνός είναι πολύ παγερά, ενώ με την ανατολή σιγά σιγά ο καιρός θερμαίνεται και η ημέρα γίνεται πολύ ζεστή.
Οι πρωινές ώρες θεωρούνται τόσο παγερές, εξ ού η παροιμία
«Το πορνόν του Μάρτη, ο γάρος εχτάρτην, το μεσομέριν επετάχτην»,
εξηγώντας ότι από το πολύ κρύο τις πρωινές του Μάρτη ψοφά και γάιδαρος ακόμα, ενώ έως το μεσημέρι τον πετάσσουν μακριά, διότι εβρώμισε από την πολλή ζέστη.

Το μήνα Μάρτιο εξ ού και το όνομα τους Μαρτούδκια, γενιούνται τα μικρά χνουδωτά σκουληκάκια που ζουν όσο διαρκεί ο μήνας. Από αυτά τα Μαρτούδκια γεννήθηκε και διαδόθηκε το αρχαίο έθιμο, η τοποθέτηση ενός μικρού βραχιολιού από άσπρο και κόκκινο νήμα ο λεγόμενος Μάρτης, στο χέρι των μικρών παιδιών και στις κοπέλες για να μην μαυρίσουν από τον  ήλιο. Τα μωρά κάτω του ενός χρόνου, τα ονομάζουν πρωτομαρτούδκια, και τους βάζουν εφταπλά βραχιόλια από νήμα, διότι έτσι πιστεύουν ότι θα βγουν σιταράτα και όχι μελαχρινά.

Στο μήνα Μάρτη επίσης, συμπεριλαμβάνεται το εθιμο όπου κατά την εορτή των αγίων Θεοδόρων, κάτω από το προσκέφαλό τους  οι κοπέλες βάζουν κόλλυβα για να τους φανερωθεί ο νέος που θα πάρουν για άντρα τους.

Ο Μάρτης μια γελά και μια κλαίει, δηλαδή μια Χειμωνιάζει και μια Καλοκαιριάζει.
Σύμφωνα με την παράδοση ο μήνας αυτός έχει δυο γυναίκες, την μια πολύ όμορφη και φτωχή, την άλλη πολύ άσκημη και πλούσια. Ο Μάρτης κοιμάται στη μέση τους και όταν γυρίζει στη μεριά της άσκημης κατσουφιάζει, μαυρίζει και σκοτιδιάζει όλος ο ουρανός με αποτέλεσμα να βρέχει, όταν γυρίζει προς την όμορφη γελάει, χαίρεται και λάμπει όλος ο ουρανός με τον ήλιο να στέλλει τις αχτίδες του στη γη. Αλλά τις περισσότερες φορές γυρίζει από την άσχημη γιατί αυτή είναι πλούσια και τρέφει και τη φτωχή και όμορφη, οπότε οι περισσότερες ημέρες του μηνός να είναι σκυθρωπές. Αυτές οι μέρες κατά την αρχαιότητα ονομάζονταν Δρίμες και θεωρούνταν ως ημέρες επικίνδυνες. Ότι δηλαδή, δαιμονικά όντα  τριγυρίζουν τον κόσμο. Πιστεύεται πως ότι ρούχα πλύνουν θα λειώσουν, ότι ξύλα κόψουν θα σαπίσουν, και όσοι λουστούν θα πάθουν κακό. Γι' αυτό οι νοικοκυρές δεν πλένουν ρούχα, και οι άνθρωποι αποφεύγουν να λουστούν.


Επειδή ο Μάρτης είναι μήνας άστατος, ο λαός κατασκεύασε ένα παραμύθι για λόγου του, με σκοπό να αιτιολογήσει τις άστατες καιρικές συνθήκες που επικρατούν κατά τη διάρκεια του.
Μια φορά και έναν καιρό αποφάσισαν οι δώδεκα μήνες να φυλάξουν κρασί σε ένα βαρέλι ώστε να μπορούν να πίνουν όποτε τους ερχόταν η όρεξη.
Ο Μάρτης εκείνους τους καιρούς ήταν ο πρώτος μήνας του έτους, και ήταν πονηρός και κατεργάρης. Θέλοντας να ξεγελάσει τους άλλους, τους είπε,
- Εγώ θα ρίξω πρώτος μούστο στο βαρέλι για να γίνει κρασί και ύστερα ρίχνετε κι εσείς.
- Καλά, ρίξε εσύ πρώτος,
του είπαν οι άλλοι.
Έτσι και έγινε. Έριξε πρώτα εκείνος στο βαρέλι το μούστο και ύστερα ακολούθησαν και οι άλλοι μήνες.
Όταν λοιπόν ζυμώθηκε ο μούστος και έγινε το κρασί, είπε πάλι ο Μάρτης.
- Εγώ που έριξα πρώτος το μούστο, πρώτος θ' αρχίσω και να πίνω.
-Βέβαια,
είπαν οι άλλοι, έτσι είναι το σωστό.
Έτσι λοιπόν τρύπησε το βαρέλι στο κάτω μέρος, και άρχισε να πίνει, ως που ήπιε όλο το κρασί και δεν άφησε ούτε στάλα. Κατόπιν ήρθε η σειρά του Απρίλη να πάει να πιει κρασί. Πηγαίνει και το βρίσκει άδειο. Θυμώνει, το λέει στους άλλους. Θυμώνουνε εκείνοι και σκέφτονται τι να κάμουν. Συμφωνούν να τον τιμωρήσει ο Γενάρης που ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός. Τον πιάνει λοιπόν ο Γενάρης πρώτα τον δέρνει, και ύστερα του αφαιρεί το πρωτείο που είχε, να αρχίζει δηλαδή το έτος κάθε Μάρτη, και έτσι έγινε να αρχίζει το έτος από το Γενάρη.
Από τότε όταν ο Μάρτης θυμάται πως τους ξεγέλασε γελάει και ο καιρός ξαστερώνει, όταν πάλι θυμάται το ξύλο που έφαγε κλαίει και βρέχει».

Αλλά όμως το Μάρτη ξεκινά  η Άνοιξη και θεωρείται ο καταλληλότερος μήνας για φύτεμα δένδρων και γι’ αυτό ονομάζεται και Φυτευτής. Στις 25 του μήνα την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, γιορτάζεται η επέτειος της έναρξής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, και είναι ημέρα επίσημη αργία για τους Έλληνες