Ο ποταμός της Λέμπας καταλήγει στη θάλασσα του Κοττσιά. Τα νερά του σμίγουν με τη θάλασσα σχηματίζοντας λιμνούλα που μέσα παίζουν τα παιδιά.
Μια μεγάλη έκταση του ποταμίσιου πυθμένα, ευρίσκεται σε ίδιο υψόμετρο με το βυθό της θάλασσας. Τους χωρίζει μια μικρή ξηρή γης λίγων ποδών, την οποία ο ποταμός υπερπηδά και σμίγει με τη θάλασσα. Με ελάχιστη εξόρυξη και εκβάθυνση αυτής της ελάχιστης πέτρινης γης, αλλά και μερική εκβάθυνση του ποταμού που οι όχθες του και ο βυθός του αποτελούνται από μαλακά χώματα και άμμο, θα μπορούσε να κατασκευαστεί ένα μαγευτικό τοπίο όπου ο ποταμός θα εισχωρεί στη θάλασσα και η θάλασσα στη ξηρά. Με φαντασία και ελάχιστα έξοδα θα μπορούσε να αποτελέσει τόπο αναφοράς και τοπίο περίσσιου κάλλους όπου οι πολίτες και οι τουρίστες θα επισκέπτονταν ως εκδρομικό και τουριστικό προορισμό.
Με τα ψηλά βράχια που περιβάλλουν το μέρος, με την άγρια χλωρίδα που βλαστεί στις όχθες του ποταμού, με τα κρίνα του γιαλού πάνω στη στεγνή άμμο ως σημείο αναφοράς, αλλά και με τη πρωτόγονη όψη του γύρω πέτρινου τοπίου, θα μπορούσε η Χλώρακα να αναπτυχθεί περαιτέρω και να ελκύσει μέγιστα το ενδιαφέρον των ανθρώπων.
Με χαμηλό κόστος και πολλή φαντασία στο σχεδιασμό, θα μπορούσε να γίνει ένα έργο άξιο επαίνου.
Ένα έργο για τη χλώρακα που εκείνος που θα το υλοποιούσε, θα έμενε διαχρονικά γραμμένος στην ιστορία της τοπικής κοινωνίας.
