ΑΠΕΒΙΩΣΕ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ

Απεβίωσε ο Αντώνης Γεωργίου Δασκάλου σε βαθιάν ηλικία και πλήρης ημερών. Η κηδεία του έγινε στην εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου Έμπας, και η ταφή του στη γενέτειρα του Χλώρακα.
Ο εκλιπών υπηρέτησε στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο ως στρατιώτης στην Αίγυπτο, και αγωνίστηκε εναντίον του Χιτλερικού Ναζισμού.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΦΙΕΣΤΑ ΤΟΥ ΑΚΡΙΤΑ

Σε μια μεγάλη φιέστα χορού, φαγητού ποτού και διασκέδασης με τη συνοδεία ζωντανής μουσικής, εξελίχθητε η γιορτή των προεστών και των φιλάθλων του σωματείου ΑΚΡΙΤΑΣ που γιόρτασαν την κατάκτηση του κυπέλλου. Με ζιβανία λαμιτζάνας, ρέσι και κλέφτικο, οι καλεσμένοι διασκέδασαν μέχρι πρωίας.

Αλλά μέσα στη χαρά τη μεγάλη, ξεχώρισε ο μεγάλος καλεσμένος και δωρητής του σωματείου Άθως Ιωαννίδης, που σαν ταλαντούχος ποιητάρης έγραψε τους στίχους για δυο τραγούδια αφιερωμένα στον ΑΚΡΙΤΑ και τα οποία τραγούδησαν σε δρόμους ρεμπέτικους  και ματινάδας οι Νίκος Γεωργακόπουλος και Γιώργος Βεριδάκης, δύο σπουδαίοι τραγουσδισές οι οποίοι επί σκοπού παρεβρέθηκαν στη μεγάλη γιορτή.  

Οι στίχοι των τραγουδιών αυτούσιοι παρατίθενται εξ ακοής παρακάτω:

Με ρώτησε ο ταξιτζής πού θέλω να με πάρει

Και τούπα εκεί που έχουνε Ακρίτα για καμάρι

.......

Ήρθα εδώ στη Χλώρακα για να σας τραγουδήσω,

με το μπαγλαμαδάκι μου Ακρίτα να υμνήσω

.....

Φύλακα έχεις πούδωσε και τη ψυχή του ούλλη,

Πέτρου, Σωφρόνη Χάρη, και Ιγνατίου Κούλλη

........

Στο τραίνο βάρτε κάρβουνα μπροστά να συνεχίσει

Και το χωριό της Χλώρακας και πάλι να τιμήσει
......

Αυτοί οι παίχτες το τερρέν κεντούσαν με βελόνα,
και κάνανε τη χλώρακα να μοιάζει Λισσαβώνα
....

τα πράσινα μου φόρεσα και δεν αλλάζω ρούχα,

σ ευχαριστώ Ακρίτα μου που σήκωσες την κούπα.

Και:

Το τραίνο έτρεχε τρελά χωρίς να σταματήσει,

Στις ράγες όσοι βρέθηκαν, τους έχει πια πατήσει.
....

Έντεκα καουμπόηδες το έχουν καταλάβει,

οπλοφορούν και εύκολα το αίμα τους ανάβει.
....

Ψυχή πνοή καρδιά, μα και μεγάλο πάθος,
...

Χλώρακα να τους χαίρεσαι αλλά και όλη η Πάφος.

Πάει καιρός που τα όνειρο που είδα σας το είπα,

στην κούπα εχαράκτηκε το όνομα του Ακρίτα.
......

Τρελάθηκα και δε θα πω κύπελλο τιμημένο,

Θα πω πως το σηκώσαμε ψηλά το γαμημένο