12 Ιουλίου 2013

ΣΤΗΝ ΜΠΟΥΑΤ ΟΡΦΕΑΣ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

«Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΡΕΛΛΑΣ» ΣΤΗΝ ΜΠΟΥΑΤ ΟΡΦΕΑΣ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Η Μουσικοθεατρική κωμωδία - επιθεώρηση ¨Η Συμμορία της Τρέλας¨ των Χάρη Αναστασίου και Μιχάλη Λευκάτη, θα ευρίσκεται στην πόλη της Πάφου για δυο μοναδικές παραστάσεις στις 19 και 20 Ιουλίου, στη ΜΠΟΥΑΤ ΟΡΦΕΑΣ στη Χλώρακα.
Κύριοι πρωταγωνιστές είναι οι Ανδρέας Μουσουλιώτης, Λουκία Μιχαήλ, Μαρία Μουστάκα, Φρειδερίκη Μενελάου, Νικόλας Αρκαδίου και στο τραγούδι ο Ανδρέας Κωνσταντίνου.
Πρόκειται για ένα νέο είδος επιθεώρησης που συμπεριλαμβάνει θέατρο και μουσική, και η οποία παίτηχτηκε με επιτυχία στη Λευκωσία και στη Λάρνακα.
Είναι μια παράσταση με αρκετά στοιχεία επιθεώρησης και η επιτυχία της έγγυται στο γεγονός ότι το γέλιο συνδυάστηκε άψογα από τους συγγραφείς με το τραγούδι και τους έξυπνους διαλόγους όπου το κοινό συμμετέχει μαζί με τους ηθοποιούς και τους τραγουδιστές, σε ένα παιχνίδι διασκέδασης ξεφεύγοντας έτσι από τα οικονομικά προβλήματα που επέφερε η Τρόικα στον τόπο μας.

Το κοινό συμμετέχοντας στην παράσταση θα γελάσει θα τραγουδήσει και θα χορέψει όπως μας ανέφερε ο συμπολίτης μας παραγωγός Χάρης Αναστασίου.

9 Ιουλίου 2013

¨Η Συμμορία της Τρέλας¨

ΜΠΟΥΑΤ ΟΡΦΕΑΣ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Η Μουσικοθεατρική κωμωδία - επιθεώρηση ¨Η Συμμορία της Τρέλας¨ που έσπασε ταμεία στην Λευκωσία μέσα στους σταθμού της Καλοκαιρινής της Περιοδείας ετοιμάσετε να χτυπήσει στην πανέμορφη Πάφο. 

"Η Συμμορία της Τρέλας" αποτελείτε από τους: Ανδρέα Μουσουλιώτη, Λουκία Μιχαήλ, Μαρία Μουστάκα, Φρειδερίκη Μενελάου και Νικόλα Αρκαδίου. Πέντε ταλαντούχοι ηθοποιοί σε ρόλους - έκπληξη προσφέρουν στο κοινό 2 ώρες γεμάτες γέλιο μέχρι δακρύων. 

Μια παράσταση με αρκετά στοιχεία επιθεώρησης. Η επιτυχία της "Συμμορία της Τρέλας" είναι το γεγονός ότι το γέλιο συνδυάσετε άψογα με το Τραγούδι. Το κοινό θα γελάσει αλλά θα τραγουδήσει και θα χορέψει. 

Στο τραγούδι ο ανερχόμενος Ανδρέας Κωνσταντίνου.

"Η Συμμορία της Τρέλας" χτυπάει στην Πάφο στις 19 & 20 Ιουλίου στην ατμοσφαιρική Μπουάτ "ΟΡΦΕΑΣ" στην Χλώρακα. Ώρα έναρξης στις 22:00 το βράδυ. Είσοδος μόνο 10 ευρώ το άτομο.


Για πληροφορίες και κρατήσεις καλέστε στο 99 162671 - 99 940174

8 Ιουλίου 2013

ΧΛΩΡΑΚΑ: Ρουμάνα καθαρίστρια ξενοδοχείου έκλεβε τους πελάτες

7Ιουλίου 2013
Στην σύλληψη γυναίκας υπαλλήλου ξενοδοχειακού καταλύματος προχώρησε η αστυνομία για την απόσπαση χρημάτων από πορτοφόλι τουρίστριας από τη Νορβηγία.
Συγκεκριμένα, Νορβηγίδα τουρίστρια ηλικίας 23 ετών που διαμένει σε τουριστικό χωριό στην Χλώρακα κατήγγειλε στην αστυνομία ότι καθημερινά απουσίαζαν από το πορτοφόλι της, που άφηνε στο δωμάτιο της, χρήματα κατά τις ημερομηνίες 5 , 6, και 7 Ιουλίου. Για την υπόθεση ηγέρθησαν υποψίες για 32χρονη υπάλληλο – καθαρίστρια- από τη Ρουμανία.
Μετά από εξετάσεις που διενήργησε η αστυνομία εντοπίστηκαν στο καρότσι της που χρησιμοποιούσε για να καθαρίζει, το ποσό των 110 ευρώ. Ανακρινόμενη από μέλη του Τμήματος Ανιχνεύσεως Εγκλημάτων αρνήθηκε αρχικά ανάμειξη με την υπόθεση, ωστόσο αργότερα παραδέχθηκε τη διάπραξη του αδικήματος. Η 32χρονη συνελήφθηκε και τέθηκε υπό κράτηση.

ΔΙΑΡΡΗΚΤΕΣ ΔΡΟΥΝ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

2 Ιουλίου 2013
Ηλεκτρονικά είδη συνολικής αξίας 4.895 ευρώ κλάπηκαν από κατοικία στην οποία διαμένει Νορβηγός τουρίστας στη Χλώρακα.
Η καταγγελία έγινε στην Αστυνομία από τον Νορβηγό, ηλικίας 44 ετών. Σύμφωνα με την καταγγελία άγνωστοι εισήλθαν στην κατοικία μεταξύ των ωρών τρεις τα ξημερώματα και οκτώ το πρωί και απέσπασαν ένα φορητό υπολογιστή, ένα ipad, δύο κινητά τηλέφωνα, μία φωτογραφική μηχανή, όλα συνολικής αξίας 4.895 ευρώ.
Σύμφωνα με την Αστυνομία οι δράστες πέτυχαν είσοδο  από συρόμενη αλουμινένια πόρτα στο ισόγειο της κατοικίας την οποία ο 44χρονος άφησε ανοικτή. 

Για τα κλαπέντα υπάρχει ασφαλιστική κάλυψη.

6 Ιουλίου 2013

Επιμνημόσυνος λόγος του Προέδρου της Βουλής στο ετήσιο μνημόσυνο των ηρώων της κοινότητας Χλώρακας 30/06/2013

Με απέραντο σεβασμό βρισκόμαστε σήμερα εδώ, στον ιερό ναό Παναγίας Χρυσοαιματούσης της ηρωοτόκου κοινότητας της Χλώρακας, στο πάνδημο μνημόσυνο για τους πεσόντες ηρωικά στην αντίσταση κατά του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής: Τους Ανδρέα Έλληνα, Θεόδωρο Πέτρου, Χαράλαμπο Κυρίλλου, Δημήτρη Ζηνιέρη, Χριστόδουλο Πολυδώρου και Λεωνίδα Θεοχάρους.

Βαριά η ευθύνη και δυσβάστακτο το χρέος να απευθύνει κάποιος τον λόγο αυτές τις μέρες των μαύρων επετείων της προδοσίας και του εγκλήματος. Τριάντα εννέα χρόνια μετά, με τους ηρωικούς μας νεκρούς αδικαίωτους, υπάρχει ο κίνδυνος μιας απλής μουσειακής αναφοράς στην αντίσταση του 1974. Οφείλουμε, λοιπόν, να στιγματίσουμε την προδοσία και τους θλιβερούς συνωμότες αλλά και την απόπειρα διαγραφής της μνήμης, της διαστροφής των γεγονότων, της παραχάραξης της αλήθειας και της ασέλγειας επί της ιστορίας.

Σε αυτά τα μνημόσυνα απότισης φόρου τιμής και ευγνωμοσύνης στους αθάνατούς μας ήρωες, σε αυτές τις ετήσιες ρωγμές του χρόνου, όπου υπάρχει ο κίνδυνος να κυριαρχούν οι μισές αλήθειες και οι μεγάλες αλήθειες να χάνονται, θα πρέπει να μιλήσουμε για την ιστορία την πραγματική.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να μιλήσουμε σε εσάς, τους αγωνιστές-μάρτυρες της αντίστασης ενάντια στην προδοσία του πραξικοπήματος και το έγκλημα της τουρκικής εισβολής, σε εσάς που φύγατε νωρίς, περιφέροντας με καρτερία και περηφάνια τα φανερά και αθέατα τραύματα μιας εποχής που ανακυκλώνεται από τότε τυραννικά αναζητώντας τη λύτρωση και την κάθαρση αρχαίας τραγωδίας.

Τριάντα εννέα χρόνια από τότε. Και οι σκηνές ολοζώντανες. Να θυμίζουν την υπέροχη θυσία σας για την ελευθερία και τη δημοκρατία. Για την υπεράσπιση του νόμιμου εκλεγμένου ηγέτη του λαού μας, του Εθνάρχη Μακαρίου. Για τη διαφύλαξη της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ο Ανδρέας Έλληνας γεννήθηκε στη Χούλου το 1952. Το 1969 παντρεύτηκε την Ερασμία Ανδρέου από τη Χλώρακα. Απέκτησαν μια κόρη τη Γιωργούλα. Ασκούσε το επάγγελμα του κουρέα. Λίγους μήνες πριν το πραξικόπημα προσλήφθηκε στο Εφεδρικό Σώμα της Αστυνομίας και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Λεμεσό. Ένα μήνα πριν το πραξικόπημα μετέβη στον αστυνομικό σταθμό Λεμεσού και κατά την επιστροφή του παράνομοι οπλοφόροι της ΕΟΚΑ Β΄ ύστερα από ενέδρα τον δολοφόνησαν.

Ο Θεόδωρος Πέτρου γεννήθηκε στη Χλώρακα στις 20 Ιουλίου 1954. Κατατάχθηκε στην Εθνική Φρουρά το 1972 και υπηρετούσε στο 356 Τάγμα Πεζικού. Θα απολυόταν στις 20 Ιουλίου 1974. Όταν ξέσπασε το πραξικόπημα ήταν αδειούχος. Μόλις το πληροφορήθηκε έσπευσε στη μονάδα του. Εκεί πήρε εντολή να επιβιβαστεί σε στρατιωτικό όχημα και με άλλους στρατιώτες να μεταβούν στην Αστυνομία όπου θα ενώνονταν με άλλες δημοκρατικές δυνάμεις πιστές στον Πρόεδρο Μακάριο για κατάληψη των στρατιωτικών μονάδων της Πάφου. Ο Θεόδωρος έχασε τη ζωή του κατά την εκτέλεση του καθήκοντος και υπερασπιζόμενος τη νόμιμη Κυβέρνηση και τη Δημοκρατία.

Ο Χαράλαμπος Κυρίλλου γεννήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 1955 στη Χλώρακα. Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο εντάχθηκε στην αστυνομική δύναμη. Τη μέρα του πραξικοπήματος συνόδευσε με άλλους αστυνομικούς του εφεδρικού σώματος τον Πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο στην Πάφο. Κατά την επιστροφή του με τους άλλους συναδέλφους του δολοφονήθηκαν σε ενέδρα από πραξικοπηματίες στο Ακρωτήρι Λεμεσού.

Ο Δημήτρης Ζηνιέρη γεννήθηκε στον Άγιο Δομέτιο το 1936. Το 1962 παντρεύτηκε τη Δέσποινα Δημοσθένους από τη Χλώρακα. Απέκτησαν έξι παιδιά. Ασκούσε το επάγγελμα του ηλεκτρολόγου και όλοι οι συγχωριανοί του τον θυμούνται ως άνθρωπο εργατικό και φιλήσυχο. Μόλις ξέσπασε το πραξικόπημα, ως ένθερμος υποστηρικτής της Δημοκρατίας, μαζί με άλλους επιβιβάσθηκε σε λεωφορείο με προορισμό το Προεδρικό Μέγαρο, για υποστήριξη του νόμιμου Προέδρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Στην περιοχή Κολοσσιού της Λεμεσού, πραξικοπηματίες τους έστησαν ενέδρα και τον δολοφόνησαν μαζί με άλλους συνεπιβάτες του. Τάφηκε στη Λεμεσό και το 2009 μετά από ταυτοποίηση των λειψάνων του με τη μέθοδο του DNA, τάφηκε στη Χλώρακα.

Ο Χριστόδουλος Γ. Πολυδώρου ήταν το τρίτο παιδί της οικογένειας του Γεώργιου και της Σοφίας Πολυδώρου. Γεννήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1955 στη Χλώρακα. Αδέλφια του, ο Ανδρέας, ο Κυριάκος, ο Μενέλαος, η Ελένη και ο Πολύδωρος. Αποφοίτησε από την Τεχνική Σχολή Πάφου το 1973 με την ειδικότητα του σχεδιαστή. Κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά και υπηρετούσε στο 398 Τάγμα Πεζικού κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής του 1974. Στις 22 Ιουλίου 1974 έπεσε μαχόμενος στην περιοχή Τζιάος μαζί με άλλους συναδέλφους του. Για τριάντα χρόνια ήταν θαμμένος στο στρατιωτικό κοιμητήριο Λακατάμιας χωρίς οι συγγενείς του να γνωρίζουν το ακριβές σημείο. Μετά την ταυτοποίηση με τη μέθοδο του DNA τα οστά μεταφέρθηκαν και θάφτηκαν στη Χλώρακα.

Ο Λεωνίδας Θεοχάρους το 1974 υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στο 251 Τάγμα Πεζικού στην Κερύνεια. Μετά την προδοσία και την τουρκική εισβολή το τάγμα στο οποίο υπηρετούσε συμπτύχθηκε στην περιοχή της Μιας Μηλιάς στην επαρχία Λευκωσίας. Με την έναρξη της δεύτερης φάσης της εισβολής στις 18 Ιουλίου 1974 ο Λεωνίδας βρέθηκε στις επάλξεις του καθήκοντος. Συνελήφθη αιχμάλωτος και υπήρχαν πληροφορίες ότι θεάθηκε ζωντανός στο γκαράζ Παυλίδη στην κατεχόμενη Λευκωσία. Έκτοτε αγνοείται η τύχη του.

Σήμερα, 39 χρόνια μετά την προδοσία και το έγκλημα ενάντια στην πατρίδα μας, και μετά τη θυσία των τιμωμένων ηρώων της Χλώρακας, τα αποτελέσματα εξακολουθούν να υπάρχουν και να απειλούν με ολοκληρωτικό εθνικό αφανισμό την Κύπρο και τον λαό μας. Οι πρόσφυγες, οι αγνοούμενοι, οι εγκλωβισμένοι εξακολουθούν να αποτελούν την καθημερινή δραματική υπόμνηση της εθνικής συμφοράς και να μας υποδεικνύουν το μέγα χρέος για απελευθέρωση της πατρίδας μας.

Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τα τραγικά γεγονότα του 1974, η Τουρκία όχι μόνο παρέμεινε αδιάλλακτη, αλλά με μια σειρά ενέργειες έχει κλιμακώσει την προκλητική της στάση. Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους, η ποσοτική και ποιοτική ενίσχυση των τουρκικών στρατευμάτων, η ένταση της μεταφοράς εποίκων από την Τουρκία με προφανή στόχο τη δημογραφική αλλοίωση των πληθυσμιακών δεδομένων της Κύπρου και ο σφετερισμός των ελληνοκυπριακών περιουσιών δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τους τελικούς στόχους της Τουρκίας.

Οι κατά καιρούς διάφορες προτάσεις και προσεγγίσεις των Τούρκων στο κυπριακό πρόβλημα προνοούν την αναγνώριση δύο κρατικών οντοτήτων με μια μορφή ισότιμης συγκυριαρχίας σε ολόκληρη την επικράτεια, πράγμα που ανοίγει τον δρόμο για μελλοντική ολοκλήρωση της κατοχής. Οι απόψεις της τουρκικής ηγεσίας προνοούν στην πραγματικότητα για ένα καθεστώς φυλετικών διακρίσεων, παραβιάζουν κάθε δημοκρατική έννοια και κάθε διεθνή κανόνα. Παραβιάζουν τα ψηφίσματα, τις αποφάσεις και τον ίδιο τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ.

Ταυτόχρονα, η Τουρκία κλιμακώνει τις προκλήσεις της με δημιουργία έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο. Με την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης, όπως αυτά κατοχυρώνονται από το θαλάσσιο δίκαιο. Με απροκάλυπτες και ιταμές απειλές και ενέργειες που δυναμιτίζουν την ασφάλεια, τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή. Πρόκειται για συμπεριφορά που, για μια ακόμα φορά, αποδεικνύει τον επεκτατικό και αρπακτικό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους.

Είναι χρέος όλων όσοι ενδιαφέρονται για την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή να παρέμβουν αποφασιστικά προς την πλευρά της Τουρκίας. Να της υποδείξουν ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχίζει μια συμπεριφορά ταραξία και παραβάτη του διεθνούς δικαίου. Να την καλέσουν να συμμορφωθεί προς τη διεθνή έννομη τάξη. Ιδιαίτερα από πλευράς ΕΕ θα πρέπει να καταστεί απολύτως σαφές προς την Τουρκία ότι η συνέχιση της έκνομης συμπεριφοράς της θα οδηγήσει σε οριστικό τερματισμό της ευρωπαϊκής ενταξιακής της πορείας.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση η ανάγκη πρόταξης της δικής μας αποφασιστικής αντίστασης αποτελεί υπέρτατο πατριωτικό καθήκον. Και δεν είναι θέμα επιλογής ανάμεσα σε προσφερόμενες υπαλλακτικές πορείες η ανάγκη αντιμετώπισης του τουρκικού επεκτατισμού. Είναι ιστορική εθνική επιταγή και αδήριτη ανάγκη. Είναι θέμα επιβίωσης του λαού και της πατρίδας απέναντι σε έναν αδίστακτο κατακτητή που απειλεί το εθνικό μας μέλλον.

Είναι το χρέος μας απέναντι στους ήρωες που τιμούμε σήμερα, που επιτάσσει να ξεφύγουμε οριστικά από το σύνδρομο της εθνικής προδοσίας και του εγκλήματος του 1974, να επανακαθορίσουμε τα μεγάλα οράματα και να επανασυνδέσουμε τα κομμένα νήματα των προσπαθειών και των αγώνων του κυπριακού ελληνισμού. Να ολοκληρώσουμε λυτρωτικά τον ιστορικό κύκλο που ξεκινά από την αγχόνη του αποικιοκράτη, εκτείνεται στην τραγωδία της εισβολής και ολοκληρώνεται, πρέπει να ολοκληρωθεί, με πράξη μόνο μία. Πράξη απόσεισης της κατοχής. Πράξη ελευθερίας.

Με νωπές τις μνήμες και ανεπούλωτα τα τραύματα, οφείλουμε να παραμείνουμε σταθεροί στην υπεράσπιση των βασικών αρχών λύσης του Κυπριακού. Με ανάπτυξη πρωτοβουλιών και κινήσεων από τη δική μας πλευρά, με πλήρη και συνεχή συντονισμό με την Ελλάδα και με σφυρηλάτηση της εθνικής ομοψυχίας.

Ο αγώνας μας είναι αγώνας ζωής, είναι αγώνας δικαίου, και σε τέτοιους αγώνες δεν επιτρέπεται η αποτυχία. Τώρα βρισκόμαστε στο σταυροδρόμι της ιστορίας. Χρέος μας να μην ολιγωρήσουμε και να μη φανούμε κατώτεροι των περιστάσεων. Χρέος μας ακόμα να δώσουμε το μήνυμα, σε όσους βυσσοδομούν για να εκμεταλλευτούν την οικονομική κρίση για να επιβάλουν απαράδεκτη λύση στο Κυπριακό, ότι ο λαός μας δεν θα καμφθεί και δεν θα γονατίσει. Θα απορρίψει οποιαδήποτε λύση άδικη και ετεροβαρή που θα θέτει σε κίνδυνο τη φυσική και εθνική επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού.

Εμπνευσμένοι από την ηρωική θυσία των ηρώων που μνημονεύουμε σήμερα και όλων όσοι κατέθεσαν τη ζωή τους στο θυσιαστήριο της κυπριακής ελευθερίας, ας εδραιώσουμε το ανίκητο μέτωπο της ελευθερίας. Όλοι μαζί για να ατενίσουμε την ιστορία, το έθνος, τους αγώνες και τους αγωνιστές με το κεφάλι ψηλά.

Αθάνατοι ήρωες της Χλώρακας,

Τιμούμε και υποκλινόμαστε στη μεγάλη σας θυσία. Η μνήμη σας θα είναι αιώνια, όπως ασταμάτητος θα είναι και ο δικός μας αγώνας ως την τελική δικαίωση, ως τη δικαίωση της θυσίας σας.

Τιμή και δόξα στους αθάνατους ήρωες Ανδρέα Έλληνα, Θεόδωρο Πέτρου, Χαράλαμπο Κυρίλλου, Δημήτρη Ζηνιέρη, Χριστόδουλο Πολυδώρου και στον αγνοούμενο Λεωνίδα Θεοχάρους.

Έκλεψαν οστεοφυλάκιο από την εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου στην Χλώρακα

Άγνωστοι μπήκαν ανενόχλητοι στην εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου στην περιοχή της Χλώρακας στην Πάφο και άρπαξαν ένα μικρό οστεοφυλάκιο αξίας 300 ευρώ, ωστόσο δεν πείραξαν καθόλου το παγκάρι.
Η Αστυνομία εκτιμά ότι οι δράστες μπήκαν από την κεντρικό είσοδο του ναού, που μπορεί να ήταν κλειστή αλλά ξεκλείδωτη, όπως γίνεται συνήθως για τους επισκέπτες.
Η καταγγελία έγινε χθες μετά τις 19:30 το απόγευμα στην αστυνομική διεύθυνση Πάφου από τον επίτροπο της εκκλησίας, η οποία βρίσκεται στην Λεωφόρο Μακαρίου στην Χλώρακα.

Μέλη της αστυνομικής διεύθυνσης Πάφου επισκέφτηκαν τον ναό και συνέλλεξαν στοιχεία με σκοπό να εντοπίσουν τους δράστες.

4 Ιουλίου 2013

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΡΟΜΟΥ - Η προειδοποίηση του νεκρού

Σε ένα μικρό χωριό της Δράμας πριν αρκετά χρόνια πέθανε ένας ηλικιωμένος άνδρας. Ο μεγαλύτερος γιος του ήταν μετανάστης στην Γερμανία. Τον ειδοποίησαν τα αδέλφια του για το συμβάν και τους είπε ότι θα έρθει στην κηδεία και να τον περιμένουν. Την επόμενη μέρα (που θα γινόταν η κηδεία), οι συγγενείς του τον περίμεναν μέχρι αργά το απόγευμα, ελπίζοντας ότι θα καταφέρει να έρθει εγκαίρως, όταν όμως άρχισε να βασιλεύει ο ήλιος, αποφάσισαν ότι δεν ήταν δυνατό να περιμένουν άλλο, αφού ως γνωστόν σύμφωνα με το τυπικό της εκκλησίας μας οι ταφές των νεκρών πρέπει να γίνονται πριν την δύση του ηλίου κι έτσι λοιπόν ξεκίνησαν για το νεκροταφείο. Την στιγμή ακριβώς που το φέρετρο έβγαινε από το σπίτι του θανόντα κατέφθασε επιτέλους και ο μεγαλύτερος γιος. Έγινε η νεκρώσιμη ακολουθία στην εκκλησία του χωριού και κατόπιν η νεκρική πομπή πήγε στο νεκροταφείο. Πριν κλείσουν το φέρετρο του νεκρού, ο μεγαλύτερος γιος του τοποθέτησε δύο νομίσματα στα μάτια του (τα “ναύλα” για τον “Χάροντα”) και αφού τον ασπάσΤηκε για τελευταία φορά, του σκέπασε το πρόσωπο με ένα μαντίλι, όπως συνηθίζεται σε πολλά χωριά της Μακεδονίας. Όπως όμως είχε σκύψει πάνω από το φέρετρο του νεκρού, γλίστρησε το πορτοφόλι του από το σακάκι κι έπεσε μέσα στο φέρετρο, χωρίς να το αντιληφθεί κανείς από τους παρευρισκομένους. Την άλλη μέρα όταν ο γιος ανακάλυψε την απώλεια, άρχισε να ψάχνει παντού, χωρίς αποτέλεσμα. Στενοχωρήθηκε ιδιαίτερα, αφενός μεν γιατί είχε αρκετά χρήματα μέσα στο πορτοφόλι του, αφετέρου γιατί μέσα ήταν και το διαβατήριο του και δεν μπορούσε να επιστρέψει στην Γερμανία μέχρι να εκδοθεί καινούργιο. Ξεκίνησε λοιπόν την διαδικασία για την έκδοση νέου διαβατηρίου και μέχρι να συμβεί αυτό, θα παρέμενε αναγκαστικά στο χωριό του. Το επόμενο βράδυ όμως, είδε στο όνειρο του τον πατέρα του ο οποίος τον ενημέρωσε για το τι είχε συμβεί και τον συμβούλεψε να προβεί στην εκταφή του προκειμένου να πάρει το πορτοφόλι του, τον προειδοποίησε όμως να μην σηκώσει το μαντίλι που σκέπαζε το πρόσωπο του. Ο γιος αρχικά δεν έδωσε σημασία σε αυτό το όνειρο και το απέδωσε στην συγκινησιακή φόρτιση της προηγούμενης μέρας, επειδή όμως το συγκεκριμένο όνειρο επαναλήφθηκε και τις επόμενες 4-5 ημέρες, αποφάσισε τελικά να προβεί στην εκταφή του νεκρού. Πράγματι, την επόμενη ημέρα έγινε η εκταφή και ο γιος βρήκε το χαμένο πορτοφόλι του. Πριν όμως επανατοποθετήσουν το φέρετρο στο χώμα, θυμήθηκε την προειδοποίηση του πατέρα του και του δημιουργήθηκε μια ακατανίκητη περιέργεια να σηκώσει το μαντίλι για να δει μια τελευταία φορά το πρόσωπο του πατέρα του. Όταν σήκωσε το μαντίλι είδε έντρομος ότι τα χαρακτηριστικά του είχαν σημάδια τρόμου και αγωνιάς σημάδι ότι θάφτηκε ζωντανός και πέθανε από ασφυξία.

3 Ιουλίου 2013

ΓΗΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΙ

Οι Γητεία είναι η τελετή δια της οποίας  μεταλλάσσουμε τη θέληση μας σε ενέργεια ώστε με την άμεση σκέψη μας να επηρεάσουμε τα γεγονότα. Δηλαδή είναι η διαδικασία κατά την οποία ότι ποθήσουμε πολύ, συνειδητά το κάνουμε να συμβαίνει.
Δια αυτής μπορούμε να επηρεάσουμε πράγματα απλά και περίπλοκα. Με ομαδική γητεία τα αποτελέσματα είναι απεριόριστα. Έχει γραφτεί ότι ο λόγος που ο Χίτλερ δεν επιτέθηκε ποτέ στην Αγγλία από την στεριά, είναι διότι εκατοντάδες Άγγλοι μύστες συναθροίστηκαν και ένωσαν τη θέληση τους ενάντια στη θέληση του Χίτλερ να αποβιβαστεί στη χώρα τους.
Η γητεία πρέπει να χρησιμοποιείται για καλό, και αν ο γητευτής τη χρησιμοποιήσει για κακό, το κακό επιστρέφει και επηρεάζει τον ίδιο.
Υπάρχουν χιλιάδες βιβλία στα οποία είναι γραμμένες γητείες και ξόρκια, αλλά τίποτα δεν φέρνει αποτέλεσμα αν δεν διαβάζονται από τα κατάλληλα άτομα. Για να επιτευχθεί η γητεία, χρειάζεται άτομο χαρισματικό που με εξάσκηση και αυτοσυγκέντρωση να μπορεί κατευθύνει την ενέργεια του ώστε η θέληση του να μετατρέπεται σε έργο.
Στην Κυπρο γητεία ονομάζουμε τα ξόρκια δια των οποίων γίνεται γοητεία ή γητειά, δηλαδή δάμασμα του κακού ώστε να υπακούει και να φεύγει. Τα παλαιότερα χρόνια δεν υπήρχαν γιατροί και φάρμακα. Γι αυτό με τις γητειές και τα γιατροσόφια προσπαθούσαν να γιάνουν τους άρρωστους.
Ο γητευτής  πρεπει να στεκει απέναντι του δύοντος ή ανατέλλοντος ηλίου επρός στον ασθενή και να απαγγέλλει τις ευχές οι οποίες ενωμένες με τη δύναμη της θελήσεως του και της επιθυμίας του, διώχνουν το κακό.
Ο πόνος των εντέρων είναι από τους πλέον δυσβάχταστους πόνους, γι αυτό λέγεται και καρδιόπονος. Ο γητευτής στέκεται μπροστά στον ξαπλωμένο ασθενή και κοιτάζοντας προς την ανατολή, με ένα κοφτερό μαχαίρι σταυρώνει την κοιλίαν και διαβάζει την ακόλουθον ευχή,
Λαρτίν εμαείρεψα, φατσιήν επαρασιώνωσα
Τρεις ελιές εις το τραπέζιν τσιαι κορτίν ψουμίν κομμένον
Τσιαι κρομμύιν σαπιμένον τσιαι τυρίν σαρατσιασμένον
Φεύκε πόνε των αντέρων, ο Χριστός σε κατατρέσιει
με το δεξιόν του σιέριν τσιαι με το κοφτερόν μασιέριν,
τσιει που σε φτάνει κόφκει σε, τσιαμέτες κατακόφκει σε.
Αμέσως μετά την ανάγνωση της ευχής, ο γητευτής μπήγει στη γη το μαχαίρι με το οποίον σταύρωσε την κοιλίαν του ασθενούς.

Τα ξόρκια για τις γητείες αποτελούν σημαντικό κεφάλαιο στον λαϊκό πολιτισμό και είναι χιλιάδες. Από αυτά ελάχιστα έχουν καταγραφεί, ενώ πολλά εξακολουθούν να υπάρχουν μέσα από τον προφορικό λόγο, κυρίως στην ύπαιθρο και στα χωριά, τόπους στους οποίους οι άνθρωποι πιστεύουν περισσότερο στη μαγεία και στο υπερφυσικό, καθώς εκεί είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στη φύση όπου ελλοχεύουν όλα τα παράξενα της φύσης από τα οποία και εγεννήθησαν οι δοξασίες και οι δεισιδαιμονίες.
Οι γητείες είναι επωδές από λόγια με αποτρεπτικό ή θεραπευτικό χαρακτήρα, συνήθως σε έμμετρο λόγο για να βοηθά στην απομνημόνευση τους.
Παρ όλη την πρόοδο της επιστήμης και της ιατρικής, η μαγεία ακόμα συνηθίζεται να εξασκείται ευρέως, και σε κάθε περίσταση ανίατης ασθένειας, οι άνθρωποι προστρέχουν στους εξωρκιστές και στους μάγους για τους οποίους πιστεύουν ότι με την επικοινωνία τους με τα δαιμονικά πνεύματα, δύνανται να τα εκδιώκουν και να θεραπεύυουν τους ανθρώπους.
Κατά τις λαϊκές δοξασίες οι δαίμονες περιφέρονται στη γη και παραπλανούν τους ανθρώπους κατά τις μεσονύχτιες ώρες μέχρι ότου κράξουν οι πετεινοί. Όταν παραπλανήσουν κάποιον, αυτός καταλαμβάνεται από επιληψία, και για να θεραπευτεί πρέπει με ξόρκια και γητείες, ο μάγος να καλέσει τον σατανά και να τον εκδιώξει. Αυτό πρέπει να γίνει κατά τας μεσονυχτίους ώρας σε νύχταν σκοτεινή και ασέληνον χωρίς ανθρώπινην παρουσίαν και σε τόπον έρημον όπου να υπάρχει τουλάχιστον μία συκή. Είναι αυτοί οι τόποι, οι συνήθεις περιοχές και ώρες που ο μάγος καλεί τον έξω αποδώ.
Σε αυτόν τον τόπο θα χαράξει με το ραβδίν του ένα πεντάγωνο με εμβαδόν 40 τετραγωνικών ποδών, απόσταση κατά την οποίαν ο διάβολος δεν έχει δικαίωμα να πλησιάσει άνθρωπο, και θα γράψει εις την περιφέρεια του το τροπάριον του Αρχάγγελου Μιχαήλ,
«Όπου επισκιάσει η χάρις σου Μιχαήλ Αρχάγγελε, εκείθεν του διαβόλου εκδιώκεται η δύναμις»
Για να είναι το κάλεσμα  επιτυχές, ο εξωρκιστής χρειάζεται οπωσδήποτε μιαν παρθένον κόρην, με την οποίαν θα καθίσει εντός του πενταγώνου, ώστε η αθωότητα της να αποτρέψει τον διάβολον να πλησιάσει και η παρθενία της να αποτελέσει ελιξήριο της επήρρειας του στον μάγον.
Στη συνέχεια αρχίζει να διαβάζει εξωρκισμούς χωρίς σταματημό,  ώσπου να ακουστεί ο βρυχηθμός του δαίμονα υποχθόνιος ίδιος με υπόκωφη βοή, τον οποίον ο μάγος δια του σημείου του σταυρού εκδώχνει στα πέρατα, και θεραπεύεται ο ασθενής.


ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

2 Ιουλίου 2013

ΜΗΝΟΛΟΓΙΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ

Στις 17 του μηνός που γιορτάζει η Αγία Μαρίνα, αρχίζουν να ωριμάζουν τα σταφύλια, αφού αυτή την ημέρα μελανίζουν οι πρώτες ρόγες στα τσαμπιά.

Η Αγία Μαρίνα θεωρείται προστάτιδα του ύπνου των μωρών, «Αγιά Μαρίνα τσιαι τσιυρά που μαρανίσκεις τα μωρά» καθώς λέει το τσιαττιστο, θεωρείται επίσης ότι ξεμωρανίσκει και αναζωογονεί τα καχεκτικά παιδιά.
Εάν στις 17 μηνός Αγίας Μαρίνας πνέουν βόρειοι άνεμοι, και εάν στις 20 μηνός Προφήτη Ηλία φυσούν αέρηδες υπό συννεφιά, πιστεύεται ότι το επόμενο έτος θα είναι ευφορότατο, καθώς λέει το δύστυχο, «Βορκάδες της Αγιάς Μαρίνας Νέφη του Προφήτη Ηλία».
Τον αστερισμό της Άρκτου οι Κύπριοι τον καλούν ως άμαξα του προφήτη Ηλία και πιστεύουν ότι όταν σεργιανίζει με αυτήν στους ουρανούς, ο καιρός τρικυμιαζει και χαλάει από τις βροντές που προκαλούν οι τροχοί της άμαξας πάνω στα σύννεφα, και από τις αστραπές που προκαλούνται από τα πέταλα των αλόγων που την σέρνουν.
Όλα τα ξωκλήσια του Προφήτη Ηλία είναι κτισμένα σε ψηλώματα και βουνοκορφές που φυσούν δυνατοί άνεμοι και λογαριάζονται τόποι ιεροί, αφού τα Χριστιανικά έθιμα ορίζουν τον προφήτη Ηλία ως τον αφέντη των ανέμων, γι αυτό ο Ιούλιος με τους πολλούς αέρηδες ονομάζεται Αϊ Λιάτης. Ονομάζεται επίσης Αλωνάρης ή Αλωνιστής αφού στον μήνα αυτό με την βοήθεια των αέρηδων γίνεται το αλώνισμα των σιτηρών στα αλώνια, γι αυτό όταν δεν φυσά, του κάμνουν θυσία μιάν τηανιάν παρακαλώντας τον να αφήσει τους αέρηδες να φυσήσουν.
Το αλώνι είναι ένα μικρός χώρος καυκάλλας στην ύπαιθρο, που οι  γεωργοί διάλεγαν να βρίσκεται σε μέρος που να το φυσούν δυνατοί άνεμοι. Είχε σχήμα κυκλικό και στη μέση βρισκόταν ένα ξύλινο δοκάρι γύρω από το οποίο έτρεχαν τα ζεμένα ζώα ποδοπατώντας τις θημωνιές αλωνίζοντας έτσι τα στάχια. Κατόπιν χρησιμοποιούσαν την δουκάνι, μια ειδικά διαμορφωμένη χοντρή πλατιά σανίδα που από κάτω της είχε μπηγμένα σπασμένα γυαλιά τα οποία θρυμμάτιζαν τα στάχια.
Ύστερα θέλοντας να διαχωρίσουν τον καρπό από τα άχερα, με το δικράνι φτυάριζαν τα σπασμένα στάχια ρίχνοντας τα ψηλά στον αέρα ο οποίος φυσώντας έριχνε τα ελαφρύτερα άχυρα μακρύτερα, ενώ τον βαρύτερο καρπό, κοντύτερα. Τα έθιμα του αλωνισμού ήθελαν τις νοικοκυρές να μην γνέθουν αδράχτι ή ρόκα στο αλώνι, διότι πίστευαν πως ήταν εργαλεία ξόρκια που έδιωχναν τους αέρηδες μακριά.
Τον μήνα Ιούλιο εκτός από τον Προφήτη Ηλία που γιορτάζει στις 20 τους μηνός, την πρώτη του μήνα γιορτάζουν οι  άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός των οποίων η αφιλοκερδής δραστηριότητά τους ως γιατροί που θεράπευαν τον κόσμο, εξόργισε τον έπαρχο ο οποίος κατά τον 3ο αιώνα τους ζήτησε να αποκηρύξουν την πίστη τους, κι όταν αυτοί αρνήθηκαν τους βασάνισε και στο τέλος τους αποκεφάλισε.
Στις 26 του μήνα εορτάζεται η μνήμη οσιομάρτυρας Αγίας Παρασκευής που σύμφωνα με την παράδοση θεραπεύει τα άρρωστα μάτια.
Στις 27 του μήνα «κουτσοί, στραβοί στον άγιο Παντελεήμονα» καθώς λέει η παροιμία, εφόσον αυτή την ημέρα  εορτάζεται ο Άγιος Παντελεήμονας που ήταν  ιατρός και ασκούσε την ιατρική ως φιλανθρωπία και ο οποίος αποκεφαλίστηκε το έτος 305 από τους ειδωλολάτρες.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

1 Ιουλίου 2013

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΕΑΡΧΟΥ ΚΛΗΡΙΔΗ «ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ ΤΗΑ ΚΥΠΡΟΥ»
Ο ΧΛΩΡΑΚΑΣ ή η ΧΛΩΡΑΚΑ 
Είναι κτισμένος στά βορειοδυτικά του Κτήματος και σέ απόσταση 1½  αγγλικού μιλίου. Το όνομα του έγινε γνωστό, όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και στην Ελλάδα, γιατί εκεί αποβιβάστηκε μια νύχτα του φθινοπώρου του 1954 ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής, κι άρχισε την οργάνωση της ΕΟΚΑ για την απελευθέρωση της Κύπρου. 
Βρίσκεται σε μικρήν απόσταση από τη Θάλασσα και είναι συνεχιστής παλαιοτέρων συνοικισμών που υπήρχαν στην περιοχή του κι εξαφανίστηκαν στο πέρασμα των χρόνων. Τάφοι προχριστιανικοί με το όνομα Ελληνόσπηλιοι και διάφορα αρχαιολογικά αντικείμενα, λίθινα εργαλεία, αξίνες, θραύσματα αγγεία, τα οποία μπορεί κανείς να συναντήσει εδώ κι εκεί στην επιφάνεια του εδάφους, μαρτυρούν πολύ παλαιόν συνοικισμό από τα μέσα τής 4ης χιλιετηρίδας π.Χ. 
Παράξενη όμως παραμένει η ονομασία του συνοικισμού αυτού, για την οποίαν δεν ασχολήθηκαν οι ειδικοί μέχρι σήμερα. Αν ονομάστηκε Χλώρακας από την πλούσια χλωρίδα (πρασινάδα) που υπήρχεν εκεί όταν πρωτοκτίστηκε ο συνοικισμός, δεν είναι βέβαιο και μπορεί να θεωρηθεί η ετυμολογία αυτή μάλλον παρετυμολογία, επειδή δέν συμφωνά με την προφορά. Αν η περιοχή ήταν τέτοια ώστε να είναι καταπράσινη χειμώνα-καλοκαίρι, δέν θά μπορούσε να ονομαστεί Χλώρακας (τόπος πρασινισμένος), αλλά Γλώρακας, (επειδή οί Κύπριοι λένε πάντα τό χλωρό, γλωρόν). Αν πάλιν ήταν τόπος ανθοστόλιστος κι ονομαζόταν Φλώρακας, δεν μπορεί κανείς να το αποδείξει. Όμως μπορεί να σχηματίστηκε το όνομα από το Φλώρακας, γιατί τα φ στην Κυπριακή εναλλάσσεται μέ τα χ: χωράφι-φωράφι, φορεί-χωρεί.


ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗ, Μερική ιστορία της Χλώρακας 
Σύνοψη: Η Χλώρακα είναι κτισμένη στα δυτικά της πόλης της Πάφου και ευρίσκεται σε υψόμετρο 50 μέτρων από το γιαλό. Είναι τοποθετημένη σε οροπέδιο ως σε μπαλκόνι με απεριόριστη θέα όλο τον ορίζοντα της θάλασσας που χάνεται στα βάθη του πελάγου της Μεσογείου. Κάθε δείλι η θέα του ήλιου που χρυσίζει τα γαλανά νερά της θάλασσας την ωρα που γέρνει να δύσει, είναι εξαιρετική και μοναδική .
Στην άλλη πλευρά έχει ολόκληρη βουνοσειρά που στα ριζά της έκτισαν οι άνθρωποι από ανατολής μέχρι δύσης τα χωριά της Έμπας, της Λέμπας και της Κισσόνεργας, ενώ από την γραφική πλατεία με το μπόλικο πράσινο και τα γραφικά καφενεδάκια φαίνονται τα βαπόρια πανω στη γραμμή του ορίζοντα που πλέουν και ταξιδεύουν πανω στην άκρη της θάλασσας.
Είναι ένας τόπος με όμορφες παραλίες και έντονες αντιθέσεις. Με παλιά και μοντέρνα κτίρια, με φυσικό περιβάλλον,  με κουλτούρα που συνδυάζει Ελλάδα, Ευρώπη και Ανατολή, με πολλά ξενοδοχεία, εστιατόρια, μπυραρίες, καφενεία, αλλά και με φιλόξενους κατοίκους. Έχει για κύρια χαρακτηριστικά τις  παραλίες με τους απόκρημνους βράχους, τα κρυστάλλινα καταγάλανα νερά, και τις χρυσές αμμουδιές.  Όλο το χωριό είναι ένα μπαλκόνι στη Μεσόγειο με βραχώδεις πλαγιές, τρεμιθιές, δρύες, και καταπράσινες λαγκαδιές . Είναι μια τέλεια τοποθεσία που ποτέ δε χάνει τη γοητεία και τη θελκτικότατα της. Κουρνιασμένη στην δυτική γωνιά της Κύπρου είναι ένα  στολίδι με πολλη ιστορία και φημισμένους ανθρώπους.
Βρίσκουμε το όνομα της ως Χλώρακα σε Βενετικούς χάρτες του 1400. Προφορικές όμως πληροφορίες μαρτυρούν ότι παλαιότερα ονομαζοταν Πραστιόριζο ή Πρασκίουρο, που σημαίνει πράσινη ουρά, μια εννοιολογία που προήρθε από το σχήμα που καταλάμβανε η σειρά των σπιτιών πανω στην άκρια του οροπεδίου, ενώ στη βάση του είχε χώματα γόνιμα που βλάσταιναν θεόρατοι δρύες, βελανιδιές και τρεμιθιές που σχημάτιζαν μια μακριά πράσινη ουρά.
Οσο η κοινότητα πλήθαινε από κατοίκους, μη θέλοντας να κτίσουν τα σπίτια τους και να χαλάσουν την εύφορη γη κάτω του οροπεδίου την οποίαν καλλιεργούσαν, μετοίκιζαν σιγά προς τα πάνω, στο οροπέδιο που η γη ήταν καυκάλλα και πανω της φύτρωνε αγρια βλάστηση κυρίως σχοινιές και αρκόσσιηλλες και που ολόχρονα ήταν βλαστημένες, ήταν χλωρές. Ένεκα της χλωρής καυκάλλας γης, έμεινε το ομώνυμο όνομα Χλώρακα.
Οι πρώτοι κάτοικοι ήσαν  βοσκοί και γεωργοί που έκτισαν τις μάντρες τους στις παρυφές του οροπεδίου για να επιβλέπουν την θάλασσα όταν συνέβαιναν επιδρομές απο  Πειρατές και Σαρακηνούς, ωστε να έχουν τον καιρό να κρύβουν τα υπάρχοντα τους.
Για την ιστορία της κοινότητας δεν έχουμε πληροφορίες που να μας παίρνουν σε βάθος χρόνου, καθ ότι κανείς δεν άφησε γραπτά κείμενα και όσα είναι γνωστά, είναι από θύμισες γερόντων που και αυτοί τα έμαθαν από λόγο σε λόγο.
Η πρώτη φορά που κατεγράφησαν ολοκληρωμένες πληροφορίες για την κοινότητα ήταν το 2003 από τον συγγραφέα Χρίστο Μαυρέση που σε μια καλογραμμένη έκδοση βιβλίου του με τίτλο «Χλώρακα Ιστορική και Λαογραφική μελέτη», αποτέλεσε την πρώτη τεκμηριωμένη μελέτη και καταγραφή της ιστορίας της Χλώρακας. Στην Ιστορική του επισκόπηση για το χωριό, αναφέρει: 
«Το χωριό Χλώρακα είναι συνεχιστής παλαιότερων συνοικισμών που υπήρχαν στην περιοχή, όμως εξαφανίστηκαν με το πέρασμα των χρόνων. Τάφοι προχριστιανικοί με το όνομα Ελληνόσπηλιοι και διάφορα άλλα αρχαιολογικά αντικείμενα όπως λίθινα εργαλεία, αξίνες, θραύσματα αγγείων τα οποία μπορούσε να συναντήσει κανείς εδώ κι εκεί στην επιφάνεια του εδάφους, μαρτυρούν πολύ παλαιό συνοικισμό από τα μέσα της 4ης  χιλιετηρίδας. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η εύφορη περιοχή του χωριού υπαγόταν διοικητικά κατά την αρχαιότητα στο Βασίλειο της Πάφου. Βρέθηκαν επίσης ίχνη και κατάλοιπα των Βυζαντινών και των Μεσαιωνικών χρόνων. Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας η Χλώρακα ήταν φέουδο. Κατά την περίοδο αυτή ίσως εγινε η παραφθορά της αρχικής ονομασίας του χωριού».
Είναι φανερό ότι η ιστορία της Χλώρακας ξεκινά από την λίθινη εποχή, όμως ίσως ήταν μικρό και ασήμαντο μέρος για να ασχοληθεί κάποιος ιστορικός και να καταγράψει οτιδήποτε σχετικά με το ιστορικό της.
Σε γραπτά κείμενα συναντάμε καταγραμμένο από τον ηγούμενο Μαχαιρά Γρηγόρο το 1945, μια αναφορά για ένα περιστατικό που συνέβηκε στα ανοιχτά της θάλασσας της Χλώρακας. Το 1810 ένα επιβατικό πλοίο γεμάτο πλούσιους επιβάτες ταξίδευε για τους Αγίους Τόπους.
Έπιασε μεγαλη θαλασσοταραχή, έπεσε στην ξέρα του «Φερφουρή», βούλιαξε και πνίγηκαν όλοι. «Φερφουρής» είναι κατά άλλους η ξέρα ένα χιλιόμετρο στα ανοιχτά της παραθαλάσσιας περιοχής «Δήμμα» και είναι καταγραμμένη στους επίσημους χάρτες της Κυπριακής Δημοκρατίας με αυτό το όνομα, είναι οι ξέρες που σήμερα πανω τους είναι σφηνωμένο το πλοίο «‘Άγιος Δημήτριος» και που αποτελεί σήμα κατατεθέν της Χλώρακας, που από τα βάθη του πέλαου ή από ψηλά στον αέρα αεροπορικώς, μπορεί κάποιος  να εντοπίσει και να καταδείξει την Χλώρακα.
Κατά άλλους, είναι η μικρή  χερσόνησος στην  παραθαλάσσια περιοχή της «Βρέξης» που στην άκρη της μέσα στη θάλασσα υπάρχει σπηλιά, που όταν έχει τρικυμία τα κύματα σκεπάζοντας την και ξεσκεπάζοντας της, συμπιέζουν τον αέρα μέσα στη σπηλιά και δημιουργούν ένα θόρυβος όπως φφ, δηλαδή φερφουρίζει. Έτσι και ο βράχος αυτός ονομάστηκε νησί του «Φερφουρή». Όταν συνέβαινε αυτό το φαινόμενο αλλά ταυτόχρονα νότια της θάλασσας γέμιζε και κατέβαζε ο καιρός, τότε πάντα έβρεχε. Γι  αυτόν τον λόγο, πήρε η περιοχή την ονομασία 'Βρεξη". Περί της τοπωνυμίας αυτής, βρίσκουμε σε δημοσίευμα στο περιοδικό "Πάφος" έκδοσης 1942 από τον  αρθρογράφο Χρ. Λίβα, να αναφέρει τα εξής:

«Άμα χτυπά το Φερφουρίν για τρεις ώρες για τρεις ημέρες έσιει νερά. Η λέξη Φερφουρίν είναι όνομα ενός άλλου νησιού που βρίσκεται προς την παραλια του χωριού Χλωρακας. Η λέξη χτυπά αναφέρεται στον υπόκωφο κρότο της θάλασσας που κάνει χτυπώντας προς τον Φερφουρίν. Η παρατήρηση αυτή γίνεται το φθινόπωρο προς το χειμώνα, συνήθως νύχτα. Οι κάτοικοι της χαμηλής πιστεύουν ότι όταν αστράψει από τη διεύθυνση του νησιού εκείνου θάρθη βροχή, το πολύ σε τρεις μέρες. Η ορθότητα της παρατήρησης αυτής διαφαίνεται κι από την ακόλουθη. -Άμα αστράφτει συχνά το Φερφουρίν, σε τρεις ώρες έχουμε νερά.  Άμα αστράφτει αργά σε τρεις ημέρες. Α ‘μμα στράφτει του Τσιύκκου αννίει ο τζιαιρός-. Η φράση του Τζιύκκου εδώ εννοείται η διεύθυνση προς τη βουνοκορφή της μονής Κύκκου)».
Οι πληροφορίες για τις ρίζες καταγωγής των κατοίκων οδηγούν έως τα μέσα του 18ουαιώνα
που καταδεικνύουν ότι ολόκληρη η κοινότητα αποτελείται από απογόνους ορισμένων οικογενειών που συγγένεψαν μεταξύ τους και από αυτούς προέρχονται όλοι ανεξαιρέτως οι σημερινοί κάτοικοι της Χλώρακας. Οι οικογένειες αυτές που αποτέλεσαν τη βάση του αρχικού γενεαλογικού δένδρου της σημερινής κοινότητας, είναι οι Χ’ Τσιυρκακός Σιαμμάς (1840), Κωσταντής Πενταράς (1850 – ζούσαν πρόγονοι του στη Χλώρακα από το 1800, αλλά το επίθετο Πενταρας ξεκινά με τον Κωνσταντή), Γιωρκής Κόμπος Ταπακούδης (1860), Χριστόδουλος Αζίνας (1873), Χριστόδουλος Λαούρης και Ευστάθιος Κυρηνέας, αδέρφια (1890)
Επίσης σε βιβλίο του ο Ιερώνυμος Περιστιάνης «Ιστορία των Ελληνικών γραμμάτων», γράφει για τη Χλώρακα:  
«Προ της Αγγλικής Κατοχής δεν έλειτούργησε Κοινο­τικόν Σχολείον, άλλ' ούτε καί ίδιωτικόν κοινοτικόν τοιούτον, και ο λόγος είναι διότι ή κοινότης πρό της Κατοχής ήτο πολύ μικρά.
Ό Σοφοκλής Χατζή Γεωργίου, ετών 65 ο δούς ημίν τας πληροφορίας, έμαθε τα Κοινά γράματα, ήτοι Παιδαγωγίαν, Οκτώηχον καί Απόστολον παρα τω αδελφώ του Χριστοδούλω Χ' Γεωργίου φοιτών έν οικία του εν ηλικία 12 ετών, ήτοι τω 1877. Εν καιρώ γεωργικών εργασιών ήκολούθει τον διδάσκαλον εις τους αγρούς του και ο μαθητής καθήμενος εν τω μέσω του αγρού, εν ω ο διδάσκαλος ησχολείτο, ανεγίγνωσκεν ή απεστήθιζε το μάθημα του και ό διδάσκαλος διώρθωνε τα λάθη του. Εφοίτησεν ούτω επί 4 - 5 έτη ότε και ηδύνατο να λέγη τον Απόστολον επ' εκκλησίας με το εκκλησιασηκόν ύφος. Άλλοι μαθηταί δεν εφοίτησαν εις τον αδελφόν του. Δεν ενθυμείται άλλον να διδάξη εις σχολείον εν τω χωρίω του, αλλ' όσοι εγνωριζον τα Κοινά εδίδασκον μόνον τους συγγενείς των». 
Σήμερα η Χλώρακα δεν είναι όπως παλιά. Οι τόποιγέμισαν με διαμερίσματα και ξενοδοχεία. Οι αγροί και τα χωράφια εγκαταλειφθήκαν και το πράσινο των δένδρων έμεινε λιγοστό. Οι παραλίες γέμισαν ξενοδοχεία και τα νερά της θάλασσας έγιναν γκρίζα από τα λύματα των ξενοδοχείων που ρίχνονται σ αυτήν, ενώ η θαλάσσια χλωρίδα και η πανίδα καταστράφηκε ανεπανόρθωτα.
Οι σημερινές γενιές μετά τον ΄74 ενώ παρέλαβαν αλώβητη παρθένα γη από τους πρόγονους τους, εχουν να παραδώσουν στους απογόνους τους παραμορφωμένα τοπία γεμάτα τσιμεντένια κτίρια και αποψιλωμένες από άγρια βλάστηση περιοχές.


ΜΗΝΟΛΟΓΙΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ

Στις 17 του μηνός που γιορτάζει η Αγία Μαρίνα, αρχίζουν να ωριμάζουν τα σταφύλια, αφού αυτή την ημέρα μελανίζουν οι πρώτες ρόγες στα τσαμπιά.

Η Αγία Μαρίνα θεωρείται προστάτιδα του ύπνου των μωρών, «Αγιά Μαρίνα τσιαι τσιυρά που μαρανίσκεις τα μωρά» καθώς λέει το τσιαττιστο, θεωρείται επίσης ότι ξεμωρανίσκει και αναζωογονεί τα καχεκτικά παιδιά.
Εάν στις 17 μηνός Αγίας Μαρίνας πνέουν βόρειοι άνεμοι, και εάν στις 20 μηνός Προφήτη Ηλία φυσούν αέρηδες υπό συννεφιά, πιστεύεται ότι το επόμενο έτος θα είναι ευφορότατο, καθώς λέει το δύστυχο, «Βορκάδες της Αγιάς Μαρίνας Νέφη του Προφήτη Ηλία».
Τον αστερισμό της Άρκτου οι Κύπριοι τον καλούν ως άμαξα του προφήτη Ηλία και πιστεύουν ότι όταν σεργιανίζει με αυτήν στους ουρανούς, ο καιρός τρικυμιαζει και χαλάει από τις βροντές που προκαλούν οι τροχοί της άμαξας πάνω στα σύννεφα, και από τις αστραπές που προκαλούνται από τα πέταλα των αλόγων που την σέρνουν.
Όλα τα ξωκλήσια του Προφήτη Ηλία είναι κτισμένα σε ψηλώματα και βουνοκορφές που φυσούν δυνατοί άνεμοι και λογαριάζονται τόποι ιεροί, αφού τα Χριστιανικά έθιμα ορίζουν τον προφήτη Ηλία ως τον αφέντη των ανέμων, γι αυτό ο Ιούλιος με τους πολλούς αέρηδες ονομάζεται Αϊ Λιάτης. Ονομάζεται επίσης Αλωνάρης ή Αλωνιστής αφού στον μήνα αυτό με την βοήθεια των αέρηδων γίνεται το αλώνισμα των σιτηρών στα αλώνια, γι αυτό όταν δεν φυσά, του κάμνουν θυσία μιάν τηανιάν παρακαλώντας τον να αφήσει τους αέρηδες να φυσήσουν.
Το αλώνι είναι ένα μικρός χώρος καυκάλλας στην ύπαιθρο, που οι  γεωργοί διάλεγαν να βρίσκεται σε μέρος που να το φυσούν δυνατοί άνεμοι. Είχε σχήμα κυκλικό και στη μέση βρισκόταν ένα ξύλινο δοκάρι γύρω από το οποίο έτρεχαν τα ζεμένα ζώα ποδοπατώντας τις θημωνιές αλωνίζοντας έτσι τα στάχια. Κατόπιν χρησιμοποιούσαν την δουκάνι, μια ειδικά διαμορφωμένη χοντρή πλατιά σανίδα που από κάτω της είχε μπηγμένα σπασμένα γυαλιά τα οποία θρυμμάτιζαν τα στάχια.
Ύστερα θέλοντας να διαχωρίσουν τον καρπό από τα άχερα, με το δικράνι φτυάριζαν τα σπασμένα στάχια ρίχνοντας τα ψηλά στον αέρα ο οποίος φυσώντας έριχνε τα ελαφρύτερα άχυρα μακρύτερα, ενώ τον βαρύτερο καρπό, κοντύτερα. Τα έθιμα του αλωνισμού ήθελαν τις νοικοκυρές να μην γνέθουν αδράχτι ή ρόκα στο αλώνι, διότι πίστευαν πως ήταν εργαλεία ξόρκια που έδιωχναν τους αέρηδες μακριά.
Τον μήνα Ιούλιο εκτός από τον Προφήτη Ηλία που γιορτάζει στις 20 τους μηνός, την πρώτη του μήνα γιορτάζουν οι  άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός των οποίων η αφιλοκερδής δραστηριότητά τους ως γιατροί που θεράπευαν τον κόσμο, εξόργισε τον έπαρχο ο οποίος κατά τον 3ο αιώνα τους ζήτησε να αποκηρύξουν την πίστη τους, κι όταν αυτοί αρνήθηκαν τους βασάνισε και στο τέλος τους αποκεφάλισε.
Στις 26 του μήνα εορτάζεται η μνήμη οσιομάρτυρας Αγίας Παρασκευής που σύμφωνα με την παράδοση θεραπεύει τα άρρωστα μάτια.
Στις 27 του μήνα «κουτσοί, στραβοί στον άγιο Παντελεήμονα» καθώς λέει η παροιμία, εφόσον αυτή την ημέρα  εορτάζεται ο Άγιος Παντελεήμονας που ήταν  ιατρός και ασκούσε την ιατρική ως φιλανθρωπία και ο οποίος αποκεφαλίστηκε το έτος 305 από τους ειδωλολάτρες.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ