27 Οκτωβρίου 2012

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940, ΚΥΠΡΙΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Οι παλαιοί πολεμιστές του 1940 που βρίσκονται ακόμα εν ζωή, Κυριάκος Αλεξίου (Κακός τ΄Αλέξη) και Νεόφυτος Καρεκλάς Μευρέσης αμφότεροι από τη Χλώρακα

Η 28η Οκτωβρίου 1940 που κάθε χρόνο εορτάζουμε, είναι η μέρα που οι Έλληνες δικαίωσαν για μια ακόμη φορά την ιστορική τους ύπαρξη. Μαζί τους και οι Κύπριοι αγωνιστές που κατατάχτηκαν στις συμμαχικές δυνάμεις, αποτελεί φωτεινή σελίδα στον αγώνα κατά των δυνάμεων του άξονος

Από τις Κρατικές αρχές της Κύπρου σε διάφορες τιμητικές εκδηλώσεις κατά καιρούς, τιμώνται διάφοροι ήρωες που πρόσφεραν στον τόπο και στην πατρίδα ορισμένοι λιγότερο και ορισμένοι περισσότερο. Αυτό που δεν είδαμε ποτέ να συμβαίνει είναι η απόδοση τιμών ονομαστικά και ξεχωριστά στον καθένα από τους Κύπριους εθελοντές πολεμιστές που αψηφώντας τους κινδύνους έτρεξαν να πολεμήσουν τον Γερμανικό φασισμό και να προασπίσουν την πατρίδα τους και ολόκληρο τον κόσμο.
Αυτούς τους Έλληνες πολεμιστές από τη Κυπρο που θα έπρεπε το κράτος να ενθυμείται κάθε χρόνο, οι οποίοι αντί να τιμηθούν με όλες εκείνες τις τιμές που πρέπει σε ήρωες αγωνιστές και να αναφέρονται σήμερα ως παράδειγμα προς μίμηση στους μαθητές και στους νέους των σχολείων, τους άφησαν ξεχασμένους και θαμμένους στη λήθη του παρελθόντος.
Στην μικρή μου αυτή αναφορά έστω με μικρή μνεία στη μεγάλη ιστορία που άφησαν ως παγκόσμια παρακαταθήκη για όλους τους Δημοκρατικούς λαούς του κόσμου και ιδιαίτερα των υπόδουλων και καταπιεσμένων, πιστεύοντας στην ιδεολογία της προσφοράς αυτών των ανθρώπων επιχειρώ να μνημονεύσω την μεγάλη τους προσφορά εκείνον τον καιρόν, τον
Οκτώβριο του 1940 που με τη συγκρότηση του Κυπριακού Συντάγματος υπό των Άγγλων, πολλοί ήσαν οι Κύπριοι που έσπευσαν με πολλή προθυμία και εντάχτηκαν εθελοντικά στις τάξεις και έλαβαν μέρος στον Β παγκόσμιο πόλεμο εναντίον των φασιστών Γερμανών σε διάφορα μέτωπα.
Οι περισσότεροι αγωνιστές του Β Παγκοσμίου πολέμου έχουν πλέον αποβιώσει, για όσους ευρίσκονται εν ζωή, είναι καιρός νομίζω, για αυτούς που έμειναν αλλά και για αυτούς που έφυγαν, το κράτος να προβεί σε ακόμα μια πράξη τιμής έστω απλής, σημάδι για αναγνώριση της μεγάλης των προσφοράς.


ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ