ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Στον έναν επιτρέπονταν να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί τον βοηθούσε να φύγουν τα υγρά από τους πνεύμονες. Το κρεβάτι του βρισκόταν ακριβώς δίπλα στο παράθυρο του δωματίου. Ο άλλος άντρας έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος σε ακινησία και ένας μεσότοιχος που βρισκόταν μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να κοιτά έξω από το παράθυρο. Οι δύο άντρες μιλούσαν μεταξύ τους θέλοντας να σπάσουν την καθημερινή μονότονη ρουτίνα της απραξίας τους μέχρι της αποθεραπείας τους. Κάθε απόγευμα ο άντρας που του επιτρεπόταν να μένει καθιστός περιέγραφε στον συγκάτοικό του όλα όσα έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου.
Ο άντρας που βρισκόταν σε αναγκαστική ακινησία άρχιζε να καταλαβαίνει πως ζει γι' αυτές τις μοναδικές απογευματινές ώρες που η άποψη του μεγάλωνε και ζωντάνευε από όλη την δραστηριότητα και τα χρώματα του έξω κόσμου που του διηγοταν ο συγκάτοικος του.
Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια θαυμάσια λίμνη, όπως του έλεγε. Πάπιες και κύκνοι κολυμπούσαν εκεί, και τα παιδιά έπαιζαν με μικρές βαρκούλες στο νερό. Νεαρά ζευγαράκια περπατούσαν πιασμένα χέρι-χέρι μέσα στα υπέροχα λουλούδια που είχαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τεράστια παλιά δέντρα στέκονταν με χάρη επάνω στο έδαφος και μια υπέροχη θέα του ουρανοξύστη της πόλης φαινόταν από μακριά. Καθώς ο άντρας δίπλα στο παράθυρο εξηγούσε όλες αυτές τις όμορφες λεπτομέρειες, ο άντρας στο διπλανό κρεβάτι φανταζόταν όλα αυτά που άκουγε. Ένα απόγευμα ο άντρας που ήταν δίπλα στο παράθυρο, περιέγραφε μια παρέλαση που περνούσε. Παρόλο που ο άντρας στο διπλανό κρεβάτι δεν μπορούσε να ακούσει τον ήχο της μπάντας, μπορούσε και μόνο με τα μάτια του μυαλού του να δει τους κλόουν που χόρευαν, τα πολύχρωμα άρματα και τα όμορφα διακοσμημένα αυτοκίνητα και άλογα.
Οι μέρες πέρασαν. Ο άντρας που δεν μπορούσε να δει από το παράθυρο άρχισε να επιτρέπει σπόρους έχθρας να αναπτύσσονται μέσα του. Όσο και να εκτιμούσε τις περιγραφές του συγκατοίκου του, ευχόταν μέσα του να ήταν αυτός ο οποίος θα μπορούσε να δει τη θέα από το παράθυρο. Άρχισε να αποστρέφεται το συγκάτοικό του και στο τέλος ο πόθος του να είναι δίπλα στο παράθυρο τον έφερε σε απόγνωση. Ένα πρωινό σε μια επίσκεψη της νοσοκόμας στο δωμάτιο βρήκε τον άντρα δίπλα στο παράθυρο νεκρό. Είχε πεθάνει ειρηνικά μέσα στον ύπνο του. Λυπημένα κάλεσε τους νοσοκόμους και απομάκρυνε το πτώμα του. Μετά από ένα χρονικό διάστημα για να μην θεωρηθεί και απρέπεια, ο άντρας ζήτησε να μετακινηθεί στο κρεβάτι που βρισκόταν δίπλα στο παράθυρο. Εκείνη με πολλή προθυμία τον μετακίνησε και φρόντισε να είναι άνετος. Σιγά-σιγά στηρίχθηκε με πόνο στον αγκώνα του να σηκωθεί να ρίξει μια ματιά στον έξω κόσμο. Επιτέλους θα μπορούσε να δει τον έξω κόσμο και όλες τις δραστηριότητες του. Το μόνο όμως που είδε, τον ξάφνιασε. Απέναντι από το παράθυρο δεν είχε ούτε πάρκο, ούτε λίμνη, παρά ένας θεόρατος κενός τοίχος μιας πολυκατοικίας.

Κάλεσε την νοσοκόμα και την ρώτησε, πώς μπορούσε ο συγκάτοικός μου να βλέπει όλα αυτά που μου περιέγραφε, πώς μπορούσε να μου μιλάει για τόση ομορφιά και με τόσες λεπτομέρειες, όταν αυτό που φαίνεται από αυτό εδώ το παράθυρο είναι ένας παλιός και βρώμικος τοίχος;

Και η νοσοκόμα του απάντησε,

-Ω θεέ μου........ δεν το ξέρατε πως ο πρώην συγκάτοικος σας ήταν τυφλός; Δεν μπορούσε να δει καν τον τοίχο, ίσως ήθελε να σας ενθαρρύνει.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ: Με τα μάτια της ψυχής, ο καθένας μπορεί να δει πέρα από το σκοτάδι της ζωής.

ΠΩΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΟΙ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ

Η επιστήμη έχει κάνει τεράστια πρόοδο και με τις απεριόριστες γνώσεις που οι περισσότεροι έχουν αποχτήσει και γνωρίζουν, έχουν συντείνει να αναπτυχθεί ο πολιτισμός κάνοντας τον άνθρωπο να είναι γνώστης των περισσοτέρων μυστικών και ανεξήγητων έως τον περασμένο αιώνα φαινομένων και δραστηριοτήτων που διέπουν την ζωή και τη φύση γύρω μας, καθώς και πολλά για το απώτερο διάστημα.

Θα ήταν λογικό υπό αυτές τις προϋποθέσεις η ανθρωπότητα να έχει απελευθερωθεί πλέον από προλήψεις, προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες, αλλά αυτό  δεν συμβαίνει. Εξαιτίας των ανυπέρβλητων κινδύνων και της αδυναμίας του να τους αποφύγει, ο άνθρωπος εξακολουθεί να είναι δέσμιος των προκαταλήψεων του για τα ανεξήγητα φαινόμενα διαβλέποντας με φόβο να του συμβαίνουν μέσα από αυτά κακοτυχίες και ασθένειες.

Από την αρχή της γενέσεως οι πρωτόγονοι νιώθοντας ανίσχυροι στα φυσικά φαινόμενα που τους δυσκόλευαν τη ζωή και μη μπορώντας να τα κατανοήσουν, τα θεωρούσαν ως μυστήριες δυνάμεις που τους απειλούσαν τη ζωή. Αδυνατώντας να τα καταπολεμήσουν, πίστευαν ότι υπήρχαν απόκοσμες κρυφές δυνάμεις που άμα τις επικαλούσαν, αυτές δρούσαν προς όφελος τους. Κατέφευγαν λοιπόν σε διάφορες πράξεις τις οποίες θεωρούσαν χρήσιμες και υποβοηθητικές για να καλάρουν τις δυνάμεις αυτές να τους βοηθήσουν.

Κατέφευγαν λοιπόν σε πράξεις ακατανόητες, αλλά που πίστευαν ότι ήσαν αναγκαίες. Προέβαιναν σε τελετουργίας λευκής και μαύρης μαγείας, πιστεύοντας ότι δι αυτού του τρόπου έδιωχναν το κακό, ή ακόμα προκαλούσαν το κακό.

Έτσι μ αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκαν όλες οι δοξασίες που αφορούν τον εν γένει βίο των ανθρώπων. Απλοί αγράμματοι αλλά και μορφωμένοι, άνθρωποι που θεωρούν ότι οι προλήψεις χαρακτηρίζουν τους αδύνατους χαρακτήρες, τελικά γίνονταν προληπτικοί και κατέφευγαν στις δοξασίες για να καταπολεμήσουν τις δεισιδαιμονίες τους. Ήταν προκαταλήψεις που τους δημιουργούνταν από παθήματα της κάθε μέρας, που όσο και να μην ήθελε να τα πιστεύει κάποιος, τελικά η ίδια η ζωή του απεδείκνυε ότι πραγματικά συμβαίνουν πράματα παράξενα και ανεξήγητα.

Η Τρίτη και 13 αποτελεί κακή μέρα για τους προληπτικούς, διότι είναι η ημέρα που έγινε η άλωση της Κωνσταντινούπολης, και είναι επίσης κακότυχη από αστρολογικής απόψεως αφού είναι η ημέρα του Άρη του Θεού του πολέμου.

Ο αριθμός 13 θεωρείται γρουσούζικος γιατί συμβολίζει τον 13ο μαθητή του Ιησού, τον Ιούδα, που τον πρόδωσε, καθώς επίσης γιατι στα χαρτιά που γράφουν το ριζικό, αυτός ο αριθμός σημαίνει Θάνατος.

Το επίμονο και κακό βλέμμα κάποιων ανθρώπων προς άλλους ακόμα και σε άψυχα αντικείμενα, προκαλεί μάτιασμα το οποίον προκαλεί κακό και δυστυχία, είναι δε το μάτιασμα φαινόμενο αποδεκτό και από την εκκλησία που υποστηρίζει ότι κάποιος που φθονεί ή μισεί κάποιον άλλο, παρακινεί και επηρεάζει τον διάβολο σε δράση.

Αυτά και άλλα πολλά που όσο να μην θέλει κάποιος να πιστέψει και να λάβει σοβαρά υπόψη, συμβαίνουν κατά παντού, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες, αλλά και τρόποι καταπολέμησες τους, ή αποφυγής τους.

Παρακολουθούμε λοιπόν ανθρώπους να κρεμμάζουν στις πόρτες φυλαχτά όπως πέταλα αλόγων και αμματόπετρες, γιατι πιστεύουν ότι τους φέρνουν τύχη, ή αποτρέπουν το κακό μάτι.

Την πρωτοχρονιά πιστεύουν οι νοικοκυραίοι ότι πρώτος το κατώφλι τους σπιτιού τους πρεπει να περάσει άνθρωπος καλόκαρδος, για να κάνει καλό ποδαρικό για να πάει καλά η υπόλοιπη χρονιά. Ακόμα σπάζουν ένα ρόδι στο κατώφλι, πιστεύοντας όπως άφθονα είναι τα κοκούτσια μέσα στον καρπό, το ίδιο άφθονα να είναι τα καλά στο σπίτι την ερχομένη χρονιά.

Πιστεύουν ακόμα ότι, όταν μπαίνει κάποιος για πρώτη φορά στο σπίτι με το δεξί πόδι, όλα πάνε δεξιά, και όταν δεν βγαίνει από την ίδια πόρτα, χαλάει το προξενιό.

Αν κακό μάτι πέσει στην οικογένεια, το κακό θα φύγει με ράντισμα του σπιτιού με αλατόνερο.

Αν καπέλο είναι πάνω σε κρεβάτι φέρνει γρουσουζιά, αν ψαλίδι είναι ανοιχτό προκαλείται δυστύχημα, αν σπάσει καθρέφτης για πολύ καιρό θα έρχεται γρουσουζιά, και το κοιταγμα σε αυτόν μετά τα μεσάνυχτα, φέρνει κακό.

Τα τριαντάφυλλα πρέπει να τα προσφέρονται σε μονό άθροισμα ή ντουζίνα.

Αν η σκούπα πέσει μόνη της, θα έρθουν ανεπιθύμητοι.

Αν στο πάτωμα βρεθεί καρφίτσα, σημαίνει καλή τύχη.

Τα παπούτσια δεν πρεπει να τοποθετούνται ανάποδα γιατι φέρνουν γρουσουζιά.

Αν κάποιος τρώγει σε σπασμένα ή ραγισμένα πιάτα, δεν θα έχει καλή τύχη.

Τα ποτήρια με νερό δεν πρεπει να τσουγκρίζονται, ενώ μετά το τσούγκρισμα των ποτηριών που περιέχουν ποτό, αυτό πρεπει να πίνεται.

Αν τη νύχτα κάποιος νοικοκύρης τινάζει το τραπεζομάντιλο έξω μετά το φαΐ, από τα ψίχουλα τρώνε τα πνεύματα τα οποία στη συνεχεία τα έχει με το μέρος του.

Τα μαχαιροπήρουνά δεν πρεπει να αφηνωνται σταυρωμένα στο πιάτο.

Είναι γρουσουζιά το μπάνιο τη Μ. Παρασκευή.

Αν μια κοπέλα θέλει να δει ποιόν θα παντρευτεί, τοποθετεί  κάτω από το μαξιλάρι της λουλούδια από τον επιτάφιο ή κουφέτα από τον δίσκο του παπά σε γάμο.

Οι γαλάζιες χάντρες διώχνουν το κακό μάτι.

Για να φύγουν μακριά τα κακά πνεύματα, χτυπούμε ξύλο.

Όταν έχουμε φαγούρα στη μύτη ή την πλάτη, θα φάμε ξύλο, ενώ όταν έχουμε φαγούρα στη δεξιά παλάμη, θα πάρουμε ή θα δώσουμε  χρήματα.

Χρήματα επίσης θα λάβουμε εάν κατά λάθος μας χυθεί ο καφές από το φλιτζάνι.

Φορώντας τα ρούχα μας ανάποδα τη νύχτα, προστατευόμαστε από τις κατάρες.

Η βασιλιτζιά στην είσοδο του σπιτιού φέρνει καλή τύχη.

Βάζοντας ένα μεγάλο κρεμμύδι πάνω από την εξώπορτα ή το τζάκι, εξασφαλίζουμε καλή τύχη.

Είναι γρουσουζιά να μετράτε τα αστέρια, ωστόσο, όταν ένα αστέρι πέφτει, μπορούμε να κάνουμε μια ευχή και αυτή ίσως βγει αληθινή!

Σταυρώνουμε τα δάχτυλα για καλή τύχη ή για να ξεφύγουμε από το να κρατήσουμε μία υπόσχεση.

Ο αριθμός 666 αναφέρεται στο Βιβλίο της Αποκάλυψης πως είναι ο εκπρόσωπος του Σατανά, γι αυτό συνηθίζουν οι άνθρωποι να τον αλλάζουν.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ: «ΑΓΩΝΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ»

Ο Μίκης Τεμβριώτης αρχηγός της Αντίστασης, γράφει στον πρόλογο του βιβλίου του Χαράλαμπου Μενελάου Αρέστη «ΑΓΩΝΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ»:

«Όταν ηλθε ο Χαράλαμπος να με δει για να μου ζητήσει να προλογίσω το παρόν πόνημα του, με ρώτησε αν ήμουν στον αγώνα από του Ενωτικού δημοψηφίσματος του 1950.

Είδα στα λόγια και στα μάτια του την αστραπή και τον πόθο της Ελευθερίας και της Ενώσεως με την Ελλάδα. Αλλά είδα αυτόν τον πόθο και στην απάντηση του, όταν του είπα ότι στο Δημοψήφισμα ήμουν μικρός –μόλις είχα κλείσει τα 13-.

-Τι σχέση έχει που ήσουν μικρός, σε πήρε ο πατέρας σου και ψήφισες,

μου είπε.

Ο ίδιος πόθος, ναι ήταν έτσι, με πήρε στο παρελθόν στις 15 Ιανουαρίου του 1950 την ημέρα του Ενωτικού Δημοψηφισματος. Και είδα τον πατέρα μου να με παίρνει για να υπογράψω τις δέλτους του Ενωτικού Δημοψηφίσματος. Αλλά πανίσχυρος ο πόθος με πήρε και πιο μακριά στο παρελθόν, και είδα τον εαυτό μου να υπογράφει με όλο του το Είναι την Ένωση από κοιλίας μητρός»…

Στις 15 Ιουλίου του 1974 εκδηλώθηκε στη Κύπρο πραξικόπημα εκ μέρους της Εθνοφρουράς εναντίον του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου Γ΄. Ο Μακάριος διασώθηκε και διέφυγε στη Πάφο, απ όπου κάλεσε το λαό να αντισταθεί ενάντια στη Χούντα και την ΕΟΚΑ Β΄. Ο λαός ειδικά της Πάφου, και οι αντιστασιακές δυνάμεις, αλλά ιδιαίτερα το Εφεδρικό σώμα, αντιστάθηκαν ηρωικά μέχρι εσχάτων, δίνοντας άνισες μάχες με τα τεθωρακισμένα της Εθνοφρουράς.

Πέντε μέρες αργότερα, σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, εισέβαλαν στη Κύπρο. Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, είχε ως αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4000 νεκροί, και 1619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι.

Το 1973,ο Μακάριος για να αντιμετωπίσει την παράνομη δραστηριότητα της ΕΟΚΑ Β', αποφάσισε να συστήσει εφεδρικό αστυνομικό σώμα, αντικαθιστώντας τις διάφορες λεγόμενες παρακρατικές ομάδες που δρούσαν υπέρ του μέχρι τότε.

Ο Χαράλαμπος Μενελάου Αρέστη εντάχτηκε στο Εφεδρικό σώμα, από όπου βίωσε ενεργά και με σκληρό τρόπο όλες τις βίαιες καταστάσεις που ελάμβαναν χώρα σε όλη την Κυπρο, κατά την οποία ο εμφύλιος είχε πάρει διαστάσεις με αποτέλεσμα το πραξικόπημα από τη Χούντα των Αθηνών και στη συνεχεια την Τούρκικη εισβολή.

Μέσα από αυτά τα βιώματα ο Χαράλαμπος Μενελάου Αρέστη, επιχειρεί ένα δύσκολο εγχείρημα, να καταγράψει μέσα από τα βιώματα του τη πραγματική αλήθεια των γεγονότων, χωρίς επηρεασμό, και σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνει.

Σαν μάρτυρας αυτών των καταστάσεων που τα έζησε με συγκλονιστικό τρόπο, τα κατέγραψε βλέποντας τα από τη δικιά του σκοπιά και παραθέτοντας τα στον αναγνώστη με εύκολη και κατανοητή γραφή, χωρίς πολιτικό επηρεασμό από τη μια πλευρά ή την άλλη.

« Με λιτό και περιεκτικό τρόπο, αλλά και με εντιμότητα και σεβασμό στην αλήθεια, ο Χαράλαμπος μας δίνει τη δική του μαρτυρία. Μια κατάθεση ψυχής στο αμείλικτο δικαστήριο της ιστορίας», γραφει στον πρόλογο του βιβλίου ο συγγραφέας Άνδρος Παυλίδης.

Το βιβλίο κυρίως αναφέρεται σε άγνωστες πτυχές του πολέμου του 1974. Αναφέρεται στην αντίσταση της Αμμοχώστου κατά του πραξικοπήματος και κατά της τουρκικής εισβολής που το ακολούθησε. Επεκτείνεται σ' όλες τις περιόδους του αγώνα, θέλοντας να καταδείξει την άρρηκτη συνέχεια τους. Αναδεικνύει την συμμετοχή της Χλώρακας στους αγώνες του 1955-59 και του 1963-64, που κορυφώθηκε στην προπραξικοπηματική περίοδο και την αντίσταση κατά του πραξικοπήματος και της εισβολής του 1974. Σκιαγραφεί επίσης την παγκύπρια δομή και δράση της Ένωσης Αγωνιστών Πάφου.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΑΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Σήμερα που η κοινωνία υποφέρει από μια βαθιά και εκτεταμένη οικονομική κρίση, τίθενται υπό αμφισβήτηση οι δομές που την στήριζαν έως τώρα. Είναι πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές δομές που καθόριζαν την αγορά, ήταν αξίες προερχόμενες εκ της ίδιας της αγοράς και ταυτισμένες με την οικονομική ανάπτυξη. Με την συρρίκνωση όμως της μικρής μας οικονομίας και με τα πρώτα αποτελέσματα ως απόρροια αυτήν, φάνηκαν αμέσως πολλαπλά προβλήματα να ταλανίζουν τον κόσμο. Η οικονομική κρίση μας βρήκε όλους απροετοίμαστους και ανέτοιμους να αντέξουμε την αλλαγή. Μαθημένοι στην ευμάρεια μας, δυσκολευόμαστε να συνηθίσουμε την αλλαγή. Σίγουρα είναι μια αλλαγή που μας πισωγύρισε πολλές δεκαετίες πίσω σε καιρούς μεγάλης φτώχειας και ανέχειας, μιας εποχής που οι γεροντότεροι την έζησαν και την ενθυμούνται.

Μέσα στα πλαίσια μιας επικοινωνίας και πληροφόρησης μεταξύ των κατοίκων της κοινότητας και της Κοινοτικής αρχής, μιας προσπάθειας που επιχειρεί το Κοινοτικό Συμβούλιο τον τελευταίο καιρό, διοργανώθηκε μια ανοιχτή διάλεξη με θέμα «Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΑΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ», με σκοπό την πνευματική αναμόρφωση των κατοίκων της κοινότητας, ώστε να μπορέσουν να σκεφτούν με θετικό τρόπο και να μάθουν να αντικρίζουν και να αντιμετωπίζουν τα δύσκολα μέσα από τη σκοπιά της παραδοσιακής μας κουλτούρας η οποία μέσα από τον πολιτισμό μας και από τα ήθη και τα έθιμα μας, για αιώνες μας βοήθησε αντέξουμε και να διηωνισθούμεν ως λαός.

Στη διάλεξη που έγινε την Τετάρτη στην αίθουσα διαλέξεων του δημοτικού σχολείου Χλώρακας-Λέμπας Αγίου Στεφάνου, παρευρέθηκαν κάτοικοι από τη Χλώρακα και τη Λέμπα οι οποίοι παρακολούθησαν με ενδιαφέρον τον ομιλητή Δρ. Πάρη Ανδρέου να αναλύει και να εξηγεί επιστημονικά και ορθολογιστικά τα αίτια της σημερινής κρίσης, και τρόπους αντιμετώπισης της.

Ο Δρ. Πάρης Ανδρέου είναι καθηγητής πανεπιστημίου και σύμβουλος επιχειρήσεων.

 

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Το Αθλητικό Σωματείο Ακρίτας Χλώρακας εκτός από το ποδόσφαιρο, τα τελευταία χρόνια αναπτύσσει στην κοινότητα  μία έντονη πολιτιστική δραστηριότητα που σκοπό έχει τη διαμόρφωση ποιοτικών και δημιουργικών πολιτισμικών αξιών, την προβολή της λαϊκής παράδοσης, της τέχνης και της μουσικής, καθώς και την καλλιέργεια του πνευματικού και καλλιτεχνικού πολιτισμού. Δείγμα αυτής της πολιτιστικής αναζήτησης και δημιουργίας είναι οι πολλές καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, που πραγματοποιεί κάθε χρόνο.

Φέτος την εβδομάδα που μας πέρασε στις 24 Μαΐου, στο ωραίο και πανοραμικό θέατρο που απέχτησε τελευταια η κοινότητα ύστερα από τις άοκνες προσπάθειας του τέως κοινοτάρχη Ανδρέα Μαυρέση, Ο ΑΚΡΙΤΑΣ προσκάλεσε το μουσικό σχήμα του Μιχάλη Χατζημιχαήλ που έδωσε μια εξαίσια παράσταση -αφιέρωμα για τον Νίκο Ξυλούρη, μια συναυλία αφιέρωμα στον αρχάγγελο της Κρήτης.

Η παράσταση τελούσε υπό την αιγίδα του υπουργού πολιτισμού με επίτιμη προσκεκλημένη την Ουρανία Ξυλούρη, σύζυγο του αλησμόνητου τραγουδιστή της Λευτεριάς, την οποίαν τίμησαν με αναμνηστικές πλακέτες όλοι οι Δήμοι της Πάφου, καθώς και οι περιφερειακές κοινότητες.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

Η ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ ΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΠΑΜΒΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

Η Μελισσοκομία ως τέχνη εκτροφής μελισσών και παραγωγής μελιού, έχει παλιά παράδοση. Απο την εποχή του Αριστοτέλη υπάρχουν τα γραπτά του που αναφέρονται σ αυτήν. Από τον Μεσαίωνα αποτέλεσε είδος ασχολίας των μοναχών στα μοναστήρια, όπου και αναπτύχθηκε σημαντικά. Τη μεγαλύτερη ανάπτυξη όμως τη γνώρισε τα τελευταία εκατό χρόνια και ακόμη μεγαλύτερη τα χρόνια μετά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο. Σήμερα σε μερικές χώρες η μελισσοκομία έχει πάρει το χαρακτήρα της βιομηχανικής παραγωγής όπως στο Καναδά, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ.

Ως κλάδος της πρωτογενούς παραγωγής, η μελισσοκομία αποτελεί για πολλές χώρες του κόσμου σημαντική πηγή οικονομικών, περιβαλλοντικών και άλλων ωφελειών. Ως ερώτημα που θα μπορούσε να τεθεί, είναι αν σ αυτή την οικονομική κρίση που ευρισκόμαστε στην Κύπρο, θα μπορούσε να αποτελέσει αυτό το επάγγελμα απάντηση στην μεγάλη ανεργία που μαστίζει τον πληθυσμό. Αν μπορεί η Μελισσοκομία στη Κύπρο στο πλαίσιο της πρωτογενούς παραγωγής να αποτελέσει έστω μικρή έξοδο από την οικονομική κρίση και να συμβάλει  στην άμβλυνση του σοβαρού προβλήματος της ανεργίας.

Ως απάντηση είναι ότι η μελισσοκομία είναι μία εύκολη και ευχάριστη δραστηριότητα που μπορεί να επιχειρηθεί από πολλούς με μικρό επενδυτικό κόστος, μια εργασία μέσα στην καλή φύση,  μακριά από το αστικό περιβάλλον.

Είναι μια δραστηριότητα που απαιτεί κυρίως γνώση και χαμηλό κεφάλαιο, μια εργασία που θα μπορούσε να αναπτυχθεί εύκολα αφού ο τόπος μας διαθέτει μεγάλη ποικιλότητα και ποσότητα χλωρίδας, ως εκ τούτου μπορεί από τη μελισσοκομεία να παραχθεί  μέλι άριστης ποιότητας.

Υπάρχουν πολλές εκτάσεις στις οποίες κάποιος μπορεί να εγκαταστήσει μελίσσια και να δραστηριοποιηθεί ως μελισσοκόμος, και θα μπορούσε κάποιος άνεργος νέος ή κάθε ηλικίας άνθρωπος, να σκεφτεί αυτή την εργασία ως δεύτερο, γιατι όχι σαν κύριο επάγγελμα.

Η κοινωνία μας που ίσως πίστεψε ότι η πρωτογενής αγροτική παραγωγή δεν χρειάζεται και τόσο αφού όλα μπορούν να εισάγονται με δανειζόμενα χρήματα, πρέπει να αρχίσει να συνειδητοποιεί την αξία της παραγωγής αυτής.

Η Μελισσοκομία πολλά μπορεί να δώσει στην οικονομία και στην απασχόληση.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ 

ΔΟΞΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ ΕΝ ΚΥΠΡΩ

Οι παλαιοί κάτοικοι ήταν περισσότερο προληπτικοί παρά οι σημερινοί, και αυτό εφειλόταν κυρίως στο φόβο τους μπροστά στις άγνωστες και ισχυρές δυνάμεις της φύσης που ήταν εχθρικές για τη ζωή τους και που τους δημιούργησαν αναρίθμη­τα είδη προλήψεων για πρόσωπα και πράγματα, για φυσικά φαινόμενα, για τη ζωή και το θάνατο, για τα πουλιά και τα ζώα. Για να αποφύγουν τις βλαπτικές ενέργειες τους και τις κακές επιδράσεις τους, άρχισαν να λαμβάνουν προληπτικά μέτρα για προστασία τους.

Στις 18 Δεκεμβρίου γιορτή του Αγίου Μόδεστου προστάτη των ζώων, παλιότερα στις εκκλησιές συνήθιζαν να κάμνουν δεήσεις για τα ζώα και ακολούθως ορισμένοι τους έκαναν ευχέλαιο, ενώ άλλοι τα ράντιζαν με αγιασμό και τα τάιζαν χωρίς να τα ζέγνουν ή να τα βαρηφορτώνουν. Οι χωρικοί τα προστάτευαν και τα πρόσεχαν γιατι χωρίς αυτά δεν λογείτο ευλογημένο ένα σπίτι. Φρόντιζαν πρώτα αυτά και ύστερα τους εαυτούς του, και σαν περιουσία κόστιζαν περισσότερο από τα χωράφια, γιατι η γη χωρίς αυτά δεν είχε αξία.

Ήταν φυσικό λοιπόν, η τόσο μεγάλη ενασχόληση του ανθρώπου με αυτά, να γεννήσει δοξασίες λατρευτικές και προλήψεις δεισιδαιμονικές.

Πίστευαν ότι πολλές φορές τα ζώα και τα πτηνά προμηνούν αλάθητα τον θάνατο κάποιου. Με διάφορα σημάδια όπως κλάμα του σκύλου με λεπτή και μακρόσυρτη λυπημένη και παραπονεμένη φωνή, ή αν μια όρνιθα κράξει σαν πετεινός πάνω από τρεις φορές, ή αν κάποιο πουλί την προηγούμενη νύχτα καθίσει σε δένδρο στην αυλή και  κράξει τρεις φορές με φωνή οξεία και διαπεραστική, όλα αυτά είναι σημάδια  που προμαντεύουν τον θάνατο κάποιου στο οικείο σπίτι.

Σήμερα πια τίποτα σχεδόν από τα παραπάνω δεν ισχύει. Ύστερα από την τεράστια πρόοδο της επιστήμης, οι νεότεροι άνθρωποι έχουν απελευθερωθεί σε μεγάλο βαθμό από αυτές και οι δεισιδαιμονικές τους φοβίες εκλείπουν σε μεγάλο βαθμό από τις σκέψεις τους.

Τα περισσότερα έθιμα έχουν ξεχαστεί, και αν κάποια διατηρούνται, αυτά τα βρίσκουμε γραμμένα σε κάποια βιβλία, ή σπανιότερα τα ακούμε από γεροντότερους ανθρώπους που και αυτοί τα έμαθαν από τους προγονούς τους.

Εντούτοις η τόσο μεγάλη ανάπτυξη του πολιτισμού, δεν μπόρεσε να αποσοβήσει τελείως αυτές τις προλήψεις, και πολλές φορές όταν κάτι παράδοξο συμβαίνει, οι νεότεροι άνθρωποι στρέφονται στις παλιές δοξασίες που είχαν αναπτύξει οι πρόγονοι τους.

Μερικές παλιές δοξασίες που αφορούν τα ζώα και τον άνθρωπο, παραθέτω πάρα κάτω:

Βούς

Στην αρχαία Ελλάδα ο ταύρος ήταν η ενσάρκωση και το σύμβολο της δημιουργίας καθώς και η δύναμη που εξουσίαζε την έρημη γη και έφερνε τις βροχές αλλά και την κακοκαιρία.

Η ζωή των ανθρώπων εξαρτιόταν από αυτόν, γιατί διαδραμάτιζε πρωτεύοντα ρόλο στις καθημερινές εργασίες όπως το όργωμα, αλλά και σε τελετές που τους συνόδευε από τη τη γέννηση έως τον θάνατό τους.

Στη διάρκεια της σποράς οι γεωργοί κρεμούσαν φυλαχτά στα βόδια για να τα προστατέψουν από τη βασκανία, ενώ στις μεγάλες γιορτές  τα τάιζαν με κουλούρια που ζήμωναν οι νυκοκυρές.

Άν τη νύχτα όμως ένα βόδι κογκά, έχουν να πουν ότι θα φάει τον αφέντη του, δηλαδή θα ζήσει περισσότερο από το αφεντικό του. Ότι δηλαδή διαισθάνεται το σύντομο θάνατο του αφέντη του.

Λόττα

Στη χαμηλή Πάφο οι πρωτινοί έλεγαν στα μικρά μωρά τους ιστορίες για τη λόττα με τα κούνια και τα γουρουνούθκια της, που έβγαινε από τη σπηλιά της τα μεσάνυχτα γύριζε στις αυλές των νυκοκυραίων και ρήμαζε τα περβόλια τους, και έτρωγε τα μωρά που δεν κοιμόντουσαν από νωρίς. Φυσικά οι περισσότεροι ήταν σίγουροι ότι ήταν ιστορίες για να φοβηθούν τα μικρά παιδιά, όμως πολλοί θεωρούσαν τις λόττες ως σύμβολο του Σατανά ο οποίος μεταμορφώνεται σε τοιαύτες, και όσοι άνθρωποι είναι αλαφροΐσκιωτοι, έχουν τη δυνατότητα να τις βλέπουν με τα γουρουνούθκια τους να τους ακλουθούν και ξαφνικά να εξαφανίζονται.

Πρόβατα και αίγες

Όταν κακοί γείτονες θέλουν να καταστρέψουν το κοπάδι ποιμένος τον οποίον φθονούν, κρυφά χωρίς να γίνουν αντιληπτοί τοποθετούν πετσιάν λαγού κάτω από το σκαμνί που κάθεται και αρμέγει, οπότε τοιουτοτρόπως ένα ένα τα ζώα του ψοφούν.

Όταν σε κοπάδι προβάτων πέσει επιδημία, για να τα προφυλάξουν σφάζουν ένα αρνί και κρεμμάζουν ψηλά την σπλήνα του σε ένα καννί κάτω από τον ήλιο, που ενώ σιγά ξεραινέται, το ίδιο σιγά διώχνει την αρρώστια.

Όταν οι βοσκοί υποψιαστούν ότι το κοπάδι μμαθκιάστηκε, τοποθετούν σε δοχείο με νερό προσφάι και τρίχες και με αυτό ραντίζουν τα πρόβατα. Έτσι πιστεύουν ότι διώχνουν το μάτι.

Άλλος τρόπος για να διωξουν τη βασκανία, σε άπαννη (καινούργια) κούπα με νερό ρίχνουν αναμμένα κάρβουνα και ραντίζουν τα πρόβατα λέγοντες «Εις το όνομα του πατρός και του Αγίου πνεύματος».

Όταν για πολλές μέρες κάποια αίγια ρέγχει συνεχώς, αυτό είναι σημάδι ότι θα ξυλιφτεί ολόκληρο το κοπάδι. Για να προλάβουν το κακό την σφάζουν και την θάβουν χωρίς να φάνε καθόλου από το κρέας της.

Όρνιθα

Δεν κράζουν οι όρνιθες, αλλά οι πετεινοί. Αν όμως αυτό συμβεί, θεωρείται κακός οιωνός και οι άνθρωποι πιστεύουν ότι θα έρθει μεγάλο κακό και θάνατος να τους βρει στο σπίτι τους. Για να τα αποτρέψουν, παίρνουν την όρνιθα στο κατώφλι του σπιτιού και της κόβουν το κεφάλι πέρα για πέρα με ένα χτύπημα ξιναριού. Εάν αυτό δεν επιτευχθεί από το πρώτο χτύπημα, τότε σίγουρα στο σπίτι κάποιος πολύ σύντομα θα πεθάνει. Με το αίμα της κοκκινίζουν το κατώφλι,  την δε όρνιθα την μαγειρεύουν προς βρώσιν, την κεφαλήν όμως την απορρίπτουν ώς μιαράν.

Τα παλαιότερα χρόνια μετά από κάποιο στεφάνωμα, πριν εισέλθει το αντρόγυνο στην οικία, εσυνηθίζετο ο γαμπρός να κόβει με ένα χτύπημα το κεφάλι μιας όρνιθας και να ραντίζει με αίμα το κατώφλι, εννοώντας ότι έτσι θα γίνει το βράδυ με τα λευκά σεντόνια από το παρθενικό αίμα της νύφης.

Κατά το θεμελίωμα ενός καινούριου σπιτιού, στο παρελθόν συνηθιζόταν η σφαγή ενός πετεινού, για να υπάρχει προκοπή.

Σκύλος

Όταν ένας σκύλος αρχίσει να ουρλιάζει χωρίς λόγο, τότε κάτι κακό θα συμβεί, με πιθανότερο τον θάνατο κάποιου στο ίδιο σπίτι.

Όταν σκύλος λυσσιάσει δεν έχει σωτηρία, γι αυτό οι πρωτινοί για να τον βοηθήσουν να ψοφήσει γρήγορα ώστε να μην βασανίζεται, κοσκίνιζαν αντίστροφα τρεις φορές με νερό άνωθεν της κεφαλής του, δηλαδή περιέστρεφαν αντίστροφα από αριστερά προς δεξιά ένα κόσκινο με νερό.

Γάτα
Τις μαύρες γάτες τις θεωρούν ως σημάδι κακής τύχης και τις έχουν συνδέσει με μάγισσες. Πιστεύουν πως όταν μία μαύρη γάτα διασχίζει το δρόμο κάποιου,θα έχει άσχημη τύχη, ή θα τον βρει κάποια καταστροφή ή ακόμα και θάνατος.

Ωστόσο σε κάποιους ισχύει το αντίθετο, δηλαδή οι μαύρες γάτες θεωρούνται πως φέρνουν τύχη.

Η γάτα αρέσκεται πολύ στην καθαριότητα, και δια της γλώσσης της αυτοκαθαρίζεται. Οι Κύπριοι αυτό το θεωρούν καλό οιωνό. Αν μετά τον καθαρισμό η γάτα στρέψει την κεφαλή και το βλέμμα της προς την σσώπορτα, αυτό θεωρείται οιωνός ότι συγγενής ξενιτεμένος θα επιστρέψει, αν δε το στρέψει προς την εξώπορτα, σημαίνει ότι συγγενής θα ξενιτευτεί. Για τη δεύτερη περίπτωση όταν φεύγει κάποιος που θέλετε να γυρίσει σύντομα, ρίξτε  πίσω του νερό.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΘΗΡΙΑ

ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗ

Η Χλώρακα άλλοτε και τώρα –ένα σύγχρονο άρθρο για τους τωρινούς καιρούς–

 

Η πλατεία της Χλώρακας είναι άδεια. Ερημιά επικρατεί στην άλλοτε σφύζουσα κεντρική πλατεία που είχε τα καφενεία στοιβαγμένα το ένα δίπλα στο άλλο. Έρημη κοινότητα, δρόμοι χωρίς αυτοκίνητα και χωρίς ανθρώπους. Οι δρόμοι παντέρμοι και χαλασμένοι δίνουν όψη θυμωμένου θερίου με ορθάνοικτο στόμα έτοιμο να βρυχηθεί. Τα αυτοκίνητα καταπονημένα με τις σούστες και τα φρένα σπασμένα, και οι οδηγοί να κάνουν γύρο από τα άλλα χωριά να πάνε στην πόλη.

Το κέντρο του χωριού εγκαταλείφθηκε και τα καταστήματα έκλεισαν, τα καφενεια ένα ένα κλείνουν το ίδιο. Λίγοι πελάτες τα δειλινά που μόλις πέσει ο ήλιος χάνονται, είναι ο κόσμος τα πρωινά τις Κυριακές, οι πιστοί Χριστιανοί που πάν στην εκκλησία. Στην κεντρική πλατεία που είναι άδεια όταν τα μνημόσυνα είναι λίγα, αλλά όταν οι πεθαμένοι είναι πολλοί, γεμίζει ασφυκτικά από τους συγγενείς των μνημονευομένων τεθνώντων.

Ήταν παλιότερα ένα χωριό που έσφυζε από ζωή και κίνηση, που είχε κέντρα αναψυχής όλα γεμάτα πελάτες, ξενοχωρίτες κατέκλυζαν την κοινότητα και είχε ξακουστή φήμη σε όλη την Κύπρο. Οι παραλίες γεμάτες ξενοδοχεία που οι επισκέπτες τους τα απογεύματα και τις νυχτερινές ώρες κατέκλυζαν την κοινότητα δίνοντας στην κεντρική πλατεία όψη κοσμοπολίτικης και πολύβουης αγοράς.

Σήμερα ερημιά επικρατεί, δεν είναι μόνο οι ξένοι επισκέπτες που εξαφανίστηκαν, είναι και οι χωριανοί που έφυγαν και άφησαν πίσω τους δρόμους έρημους με τα φώτα αναμμένα να νυστάζουν από την απραξία και την απόλυτη ησυχία που επικρατεί στην κεντρική πλατεία.

Ήρθαν τα μηχανήματα τα μεγάλα θηρία με τους εργοδηγούς πανω τους να φαντάζουν μικρές κουκίδες, να χαλάσουν τους δρόμους και να κάμουν συστήματα αποχέτευσης, ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να κυκλοφορούν μικρόβια αφού το παλιό σύστημα ίσως να μην ήταν υγειές –έτσι αποφάνθηκαν οι μεγάλοι επιστήμονες από την μητέρα Ευρώπη-

Πέρασαν τρία χρόνια, τα μηχανήματα χάλασαν το χωριό ολόκληρο και από πανω έβαλαν χαράτσι για υπηρεσίες που δεν προσφέρονται, μια παράνομη πράξη που οι αργόσχολοι Βουλευτές νομοθέτησαν και νομιμοποίησαν. Για να κάμουν ένα σύστημα αποχέτευσης που κανέναν δεν πείθει ότι είναι καλύτερο από το παλιό.

Ένα εργο που στην αρχή καλωσορίστηκε γιατί ξεκίνησε σε περίοδο δύσκολη όταν η οικονομική κρίση κτύπησε πολλές πόρτες, όταν η ανεργία δεν άφησε σπίτι να μην αγγίξει, όταν πολλοί έλπισαν να ανοιχτούν θέσεις εργασίας.

Ένα εργο που όμως γρήγορα κατέδειξε ότι οι κάτοικοι της Χλώρακας δεν είχαν πρόσβαση για εργασία, ήταν ένα συνεργείο αποκλειστικά από αλλοδαπούς εργάτες και μαστόρους που βάλθηκαν να χαλούν τους δρόμους, να σπάζουν τα πεζοδρόμια, να παρεμποδίζουν τον κόσμο να κυκλοφορά και να προκαλούν τεράστιες ζημιές στο υδρευτικό σύστημα. Να φεύγουν και να χάνονται ποτάμια τα νερά, και να ζητάνε ύστερα οι ειδικοί από τους πολίτες να κάνουν οικονομία γιατί υπάρχει ανομβρία. Και κάθε χρόνο οι άρχοντες προεστοί να αυξάνουν την χρέωση του πόσιμου νερού, έτσι που οι καταναλωτές να διερωτούνται εάν υπάρχει ισοτιμία με την Κόκα Κόλα.  

Τα μηχανήματα αφού χάλασαν χωρίς αιδώ τα πεζοδρόμια, ύστερα σκέπασαν τα αυλάκια όπως – όπως αφήνοντας τα χαλάσματα άκτιστα χωρίς να τα επιδιορθώσουν ως όφειλαν από το νόμο. Δεν υπολόγισαν κανένα, -γιατί άλλωστε, αφου καμία υπεύθυνη αρχή δεν απαίτησε το δίκαιο- Κατέστρεψαν το οδικό και το υδρευτικό δίκτυο ολόκληρης της κοινότητας στην προσπάθεια τους να φτιάξουν αποχετευτικό σύστημα ώστε η Χλώρακα να μην υστερεί από καμιά μεγάλη πόλη της Ευρώπης.

Και αφου τέλειωσαν, τσέκαραν και βρήκαν διαρροές σε κάθε λίγα μέτρα, και άρχισαν ξανά από αρχής. Άνοιξαν ξανά τα αυλάκια, έκοψαν και έσκαψαν τους δρόμους, έκαναν τους κατοίκους να ξαναπεράσουν τον ίδιο σταυρό του μαρτυρίου.

Ύστερα πήραν τα μεγάλα μηχανήματα και έφυγαν. Τώρα οι δρόμοι παντέρμοι και χαλασμένοι δίνουν όψη θυμωμένου θηρίου με ορθάνοικτο στόμα έτοιμο να βρυχηθεί. Τα αυτοκίνητα καταπονημένα με τις σούστες και τα φρένα σπασμένα βρίσκονται σταματημένα πανω στα χαλασμένα πεζοδρόμια, ενώ τις νύχτες τα φώτα νυσταγμένα φέγγουν στην άδεια πλατεία.

ΜΗΝΟΛΟΓΙΟ ΜΗΝΟΣ ΜΑΪΟΥ

Η πρώτη του Μάη θεωρείται ιδεαίτερη και σημαδιακή μέρα, είναι η καθιερωμένη γιορτή της εξέγερσης των εργατών στο Σικάγο όταν το 1886 τα συνδικάτα τους ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Την πρωτη του Μάη εορταζεται η πρωτομαγιά σαν η μέρα των λουλουδιών και της Άνοιξης, ημέραν κατά την οποίαν  κρεμμάζουν άνθινα στεφάνια στα ανώφλια των θυρών.

Ο Μάιος είναι ο τελευταίος μήνας της Άνοιξης και είναι ο μήνας της χαράς και της βλάστησης, όπου οι καρποι στα δεντρα αρχιζουν να δενονται και να σχηματιζονται. Ονομάζεται μήνας των ανθέων, και όλη η φύση ευωδιάζει από τα αρώματα των λουλουδιών: «Ο Μάης με τα τριαντάφυλλα τσιαι τα πολλά τα ρόδα».

Κατά την τρίτην του μήνα εορτάζει η Αγία Μαύρη, ημέραν κατα την οποίαν παλαιότερα στην ύπαιθρο οι χωρικοί συνήθιζαν το έθιμο να εκδράμουν στην εξοχή όπου υπήρχαν μάντρες αιγοπροβάτων, και εκεί οι βοσκοί τους πρόσφερναν δωρεάν γάλα, που το έπιναν για να αποφύγουν το μαύρισμα από τον ήλιο του επερχόμενου καλοκαιριού.

Η ζέστη του Μαΐου είναι πολύ μεγάλη με συνέπεια η χλόη να μαραίνεται, να ξεραίνεται, και τα σπαρτά το ίδιο. Τα ρυάκια στερεύουν, οι λίμνες στεγνώνουν, ενώ τα λιμνάζοντα νερά απορροφώνται από τη γη και εξατμίζονται από τον ήλιο. Είναι τόσο μεγάλη η ζέστη αυτού του μήνα, που για αντιπαραβολή όταν ένας θέλει να καταραστεί έτερον, του λέγει: «Νάσιης την κατάραν μου τσιαι τον Μάην να ριάς». Η φράση εννοεί κατά το μήνα Μάιο που είναι πολύ θερμός και όλοι θερμαίνονται, ο δεχόμενος την κατάρα, να έχει σύγκρυα και να ριά.

Τα δειλινά του μήνα καλούνται ηλιοκάματα, διότι οι αχτίνες του ήλιου που βουτά, είναι πολύ καφτερές. Αυτή η δυνατή καύση από τις ακτίνες του ήλιου παραλληλίζεται με την φωτιά που καίει τις καρδιές των ερωτευμένων, γι αυτό λογαριάζεται και ως μήνας των ερώτων, γι αυτό αν μια νέα αισθάνεται εγκαταλελειμμένη από τον αγαπημένο της, εύχεται: «Μάη τσιαι μάεψε τον νέον που μ αγάπαν».

Τον Μάιο δεν τελούνται γάμοι γιατι πιστεύεται ότι δεν στεριώνουν ούτε ευδοκιμούν. Με αυτόν τον τρόπον αποφεύγεται η σύγκριση και ο παραλληλισμός του ανθρώπινου ζευγαρώματος, καθώς κατά αυτόν τον μήνα γίνεται το ζευγάρωμα των κτηνών τα οποία γίνονται πολύ επικίνδυνα και επιθετικά κατά των ανθρώπων, ένεκα των σεξουαλικών τους ορμονών.

Με δοξασίες και μάγια θέλει η παράδοση να συνδέει το μήνα. Πολλοί πιστεύουν πως είναι ο μήνας που πιάνουν τα μάγια από τις μάγισσες. Παλιά λογαριαζόταν ως μήνας των νεκρών και οι ζωντανοί δεν έπρεπε να προσβάλλουν τους πεθαμένους. Τις μέρες αυτές οι Αρχαίοι Έλληνες  τελούσαν πένθιμες νεκρικές εορτές προς εξευμενισμό των νεκρών και των δαιμόνων. Επίσης δεν τελούσαν χαρμόσυνες εορτές ούτε γάμους, διότι πίστευαν ότι ένας εκ των συζύγων γρήγορα θα απεβίωνε. Γι αυτό το λόγο, την Μεγάλη Πέμπτη που ζύμωναν και έψηναν τις φλαούνες, έφτιαχναν και μια κουλούρα την οποία κρεμούσαν στο εικονοστάσι και την έτρωγαν την Πρωτομαγιά, ώστε να προστατεύονται τα μέλη της οικογένειας από τα μάγια.
Ακόμα οι χαροκαμένες μάνες που έχασαν παιδιά αποφεύγουν να τρώνε αγγούρια, διότι κατά αυτόν τον ανοιξιάτικον μήναν που όλα ευδοκιμούν υπέρμετρα, η μυρωδιά τους είναι τόσον ωραιοτάτη, που φτάνει μακριά ως τον ουρανό και την μυρίζονται οι πεθαμένοι, χωρίς όμως να μπορούν να τα γευτούν, για αυτό παραπονεμένοι αναθεματίζουν τη μάνα τους ως εξής: «Ανάθθεμα τη μάνα μου που τρώει τον Μάην αγγούρι, τσιαι εν επηρεν υπομονήν ναμπει ο Πρωτοϊούνης».

Στις 29 του μηνός Μαΐου του 1453 ξημέρωσε μια  πικρή μέρα, ήταν η αποφράδα μέρα της άλωσης της Κωνσταντινούπολης. Ένας θρύλος λέει ότι ο παπάς που λειτουργούσε στην Αγιά Σοφιά, ακούγοντας τον καλπασμό των βαρβάρων που έρχονταν να μπούν στον μεγαλόπρεπο ναό, πήρε το δισκοπότηρο και βγήκε από το ιερό. Οι βάρβαροι του όρμησαν, αλλά εκείνος χάθηκε μέσα από μια σχισμή του τοίχου που άνοιξε και έκλεισε και τον κατάπιε με τρόπο μαγικό, και από τότε παραμένει εκεί, και θα βγεί –λέει ο θρύλος- για να συνεχίσει την λειτουργία μόνον όταν η πόλη ελευθερωθεί και φύγουν οι άπιστοι.

k.tapakoudes@cytanet.com.cy

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ:

ΛΑΚΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΔΗΣΥ ΠΟΑΦΟΥ

Την αμετάκλητη απόφαση του Λάκη Χριστοδούλου για να διεκδικήσει τη θέση του Επαρχιακού Γραμματέα ΔΗΣΥ Πάφου, φαίνεται να υποστηρίζουν οι υψηλόβαθμοι του κόμματος, αφού πληροφορίες τον θέλουν κατά το τελευταίο εικοσιτετράωρο να έχει αλλεπάλληλες συσκέψεις με τον βουλευτή του κόμματος Κωστακη Κωνσταντίνου, καθώς και τον πανυγηρικά εκλελεγμένο πρόσφατα στο πολιτικό γραφείο, Φαίδωνα Φαίδωνος.

Ο συνθέτης Μιχάλης Χατζημιχαήλ στη Χλώρακα

Ο συνθέτης Μιχάλης Χατζημιχαήλ είναι ένας αυθεντικός παραδοσιακός μελετητής και ερμηνευτής της κυπριακής μουσικής  που για χρόνια τώρα μελετά την κυπριακή λαογραφία και τα τραγούδια του τόπου μας. Σπούδασε Οικονομικά, αλλά τον κέρδισε η παραδοσιακή μουσική στην οποία ξεχώρισε για την αυθεντικότητα του και το ιδιαίτερο του στυλ.

Είναι ο Μουσικός που προώθησε και ανέδειξε την Κυριακού Πελαγία ως τραγουδίστρια. Την πήρε από τα χωράφια σε ηλικία 60 ετών και από αγρότισσα την ανέδειξε σε μια Εθνική τραγουδίστρια που η φήμη της έφτασε στα πέρατα του κόσμου, όπου υπάρχει Ελληνισμός. Όταν αυτή αποσύρθηκε, ως διάδοχος της αναδείχτηκε η Βασιλική Χατζηαδάμου, μια νέα τραγουδίστρια την οποία έχουν μάθει όλοι και είναι αγαπητή και αρέσει σε όλους, έχει σπουδάσει φιλοσοφία, παιδαγωγικά και βυζαντινή μουσική και ασχολείται με το παραδοσιακό τραγούδι. Αυτή την περίοδο μαζί με την Βασιλική, «παίζει κυπριακά» στο ΡΙΚ 1, σε μια ιδιαίτερα πετυχημένη εκπομπή, ενώ ταυτόχρονα  μετέχει και σε ένα σωρό άλλες δραστηριότητες.

Στα φοιτητικά του χρόνια ο Χατζημιχαήλ, τραγούδησε με τον Νίκο Ξυλούρη και αυτή τους η γνωριμία στάθηκε η απαρχή για τον Κύπριο μουσικοσυνθέτη και ερευνητή να ξεκινήσει μια συνεργασία με την κρατική τηλεόραση και ραδιοφωνία που του άνοιξε τις πόρτες και από το 1991 που δημιούργησε το Μουσικό Σχήμα «Ανατολική Μεσόγειος», έχει σήμερα κατακτήσει τον τίτλο σχεδόν του απόλυτου φορέα της Κυπριακής παραδοσιακής μουσικής.
Με ευκαιρία το θάνατο του Ξυλούρη και τη γνωριμία που είχε μαζί του, έκανε ένα αφιέρωμα προς τιμήν του στο ΡΙΚ το οποίο μένοντας ευχαριστημένο και ικανοποιημένο, όσες συναυλίες δικές του παρουσίαζε αργότερα, τις μετέδιδε ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά, με αποτέλεσμα το συγκρότημα της «Ανατολικής Μεσογείου» πολύ γρήγορα να καθιερωθεί σε ολόκληρη την Κύπρο ως το πλέον σχήμα που αντιπροσώπευε το Κυπριακό παραδοσιακό τραγούδι.

Ύστερα από πολλά χρόνια, σήμερα, ο συνθέτης Μιχάλης Χατζημιχαήλ, συνεχίζοντας να τιμά τον Αρχάγγελο της μουσικής Νίκο Ξυλούρη, οργάνωσε συναυλίες με τα αξέχαστα του τραγούδια, και τις οποίες θα δώσει σε ολόκληρη την Κυπρο, αρχής γενομένης από τη Χλώρακα με την οποία ο εξαίρετος παραδοσιακός μας τραγουδιστής έχει  στενούς και φιλικούς δεσμούς. Στο ωραίο και πανοραμικό θέατρο που απέχτησε τελευταια η κοινότητα ύστερα από τις άοκνες προσπάθειας του τέως κοινοτάρχη Ανδρέα Μαυρέση, στις 24 Μαΐου ώρα 20.00, το μουσικό σχήμα του Μιχάλη Χατζημιχαήλ, θα δώσει την πρώτη παράσταση της συναυλίας-αφιέρωμα για τον Νίκο Ξυλούρη, μια συναυλία αφιέρωμα στον αρχάγγελο της Κρήτης και η οποία θα τελεί υπό την αιγίδα του υπουργού πολιτισμού και κατά την οποία θα τιμηθεί η σύζυγος του αλησμόνητου τραγουδιστή Ουρανία.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

Ο ΛΑΚΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑς ΔΗΣΥ ΠΑΦΟΥ

Την περασμένη εβδομάδα τοπική εφημερίδα της Πάφου έγραφε ότι τη θέση του Επαρχιακού γραμματέα θα διεκδικούσε μόνο ένας υποψήφιος, υπονοώντας ότι ο Λάκης Χριστοδούλου δεν θα ήταν διεκδικητής της θέσης. Προκαλώντας την έκπληξη μας αυτή η είδηση αφού παρακολουθώντας την πορεία του Λάκη Χριστοδούλου δεν θα έπρεπε να υπήρχαν τέτοιες υποψίες, και αφού την περασμένη Κυριακή στο Παγκύπριο εκλογικό συνέδριο παρακολουθήσαμε τον Λάκη Χριστοδούλου να συνομιλεί επί μακρόν με τον πρώην πρόεδρο του κόμματος και νυν πρόεδρο της Κυπριακής δημοκρατίας, τον πλησιάσαμε και τον ρωτήσαμε περί του λόγου το αληθές, ο οποίος όμως αντί απαντήσεως, μας ανέγνωσε την οριστική του απόφαση την οποία σας παραθέτουμε:

Φίλες και φίλοι, συναγωνίστριες και συναγωνιστές του Δημοκρατικού Συναγερμού

Μετά την σημερινή ομόφωνη καταστατική τροποποίηση του καταστατικού του κόμματος και την επίσημη πια προκύρηξη των Επαρχιακών εκλογικών συνεδριών για τις 9 Ιουνίου, έχω την τιμή να σας ενημερώσω ότι μετά από σοβαρό προβληματισμό και γνωρίζοντας τα προβλήματα που ταλανίζουν το κόμμα μας στην Πάφο τα τελευταια δυο χρόνια, και με την εμπειρία των επτά χρονών σαν Επαρχιακός Οργανωτικός Γραμματέας,

Θέτω σήμερα στην κρίση σας την υποψηφιότητα μου για τη θέση του Επαρχιακού Γραμματέα ΔΗΣΥ Πάφου.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς, Λάκης Χριστοδούλου

Ο συνθέτης Μιχάλης Χατζημιχαήλ στη Χλώρακα

Ο συνθέτης Μιχάλης Χατζημιχαήλ είναι ένας αυθεντικός παραδοσιακός μελετητής και ερμηνευτής της κυπριακής μουσικής  που για χρόνια τώρα μελετά την κυπριακή λαογραφία και τα τραγούδια του τόπου μας. Σπούδασε Οικονομικά, αλλά τον κέρδισε η παραδοσιακή μουσική στην οποία ξεχώρισε για την αυθεντικότητα του και το ιδιαίτερο του στυλ.

Είναι ο Μουσικός που προώθησε και ανέδειξε την Κυριακού Πελαγία ως τραγουδίστρια. Την πήρε από τα χωράφια σε ηλικία 60 ετών και από αγρότισσα την ανέδειξε σε μια Εθνική τραγουδίστρια που η φήμη της έφτασε στα πέρατα του κόσμου, όπου υπάρχει Ελληνισμός. Όταν αυτή αποσύρθηκε, ως διάδοχος της αναδείχτηκε η Βασιλική Χατζηαδάμου, μια νέα τραγουδίστρια την οποία έχουν μάθει όλοι και είναι αγαπητή και αρέσει σε όλους, έχει σπουδάσει φιλοσοφία, παιδαγωγικά και βυζαντινή μουσική και ασχολείται με το παραδοσιακό τραγούδι. Αυτή την περίοδο μαζί με την Βασιλική, «παίζει κυπριακά» στο ΡΙΚ 1, σε μια ιδιαίτερα πετυχημένη εκπομπή, ενώ ταυτόχρονα  μετέχει και σε ένα σωρό άλλες δραστηριότητες.

Στα φοιτητικά του χρόνια ο Χατζημιχαήλ, τραγούδησε με τον Νίκο Ξυλούρη και αυτή τους η γνωριμία στάθηκε η απαρχή για τον Κύπριο μουσικοσυνθέτη και ερευνητή να ξεκινήσει μια συνεργασία με την κρατική τηλεόραση και ραδιοφωνία που του άνοιξε τις πόρτες και από το 1991 που δημιούργησε το Μουσικό Σχήμα «Ανατολική Μεσόγειος», έχει σήμερα κατακτήσει τον τίτλο σχεδόν του απόλυτου φορέα της Κυπριακής παραδοσιακής μουσικής.
Με ευκαιρία το θάνατο του Ξυλούρη και τη γνωριμία που είχε μαζί του, έκανε ένα αφιέρωμα προς τιμήν του στο ΡΙΚ το οποίο μένοντας ευχαριστημένο και ικανοποιημένο, όσες συναυλίες δικές του παρουσίαζε αργότερα, τις μετέδιδε ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά, με αποτέλεσμα το συγκρότημα της «Ανατολικής Μεσογείου» πολύ γρήγορα να καθιερωθεί σε ολόκληρη την Κύπρο ως το πλέον σχήμα που αντιπροσώπευε το Κυπριακό παραδοσιακό τραγούδι.

Ύστερα από πολλά χρόνια, σήμερα, ο συνθέτης Μιχάλης Χατζημιχαήλ, συνεχίζοντας να τιμά τον Αρχάγγελο της μουσικής Νίκο Ξυλούρη, οργάνωσε συναυλίες με τα αξέχαστα του τραγούδια, και τις οποίες θα δώσει σε ολόκληρη την Κυπρο, αρχής γενομένης από τη Χλώρακα με την οποία ο εξαίρετος παραδοσιακός μας τραγουδιστής έχει  στενούς και φιλικούς δεσμούς. Στο ωραίο και πανοραμικό θέατρο που απέχτησε τελευταια η κοινότητα ύστερα από τις άοκνες προσπάθειας του τέως κοινοτάρχη Ανδρέα Μαυρέση, στις 24 Μαΐου ώρα 20.00, το μουσικό σχήμα του Μιχάλη Χατζημιχαήλ, θα δώσει την πρώτη παράσταση της συναυλίας-αφιέρωμα για τον Νίκο Ξυλούρη, μια συναυλία αφιέρωμα στον αρχάγγελο της Κρήτης και η οποία θα τελεί υπό την αιγίδα του υπουργού πολιτισμού και κατά την οποία θα τιμηθεί η σύζυγος του αλησμόνητου τραγουδιστή Ουρανία.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΧΛΩΡΑΚΑ: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΞΥΛΟΥΡΗ

ΧΛΩΡΑΚΑ: ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΞΥΛΟΥΡΗ

ΖΗΤΩ ΤΗ ΨΗΦΟ ΣΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΔΗΣΥ

Στις 11 Μαΐου Καλούμαστε να ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα και να αναδείξουμε με την ψήφο μας τα 20 μέλη του πολιτικού γραφείου.

Καλούμαστε να αναδείξουμε αυτούς που θα διοικήσουν το κόμμα τα επόμενα χρόνια, τα πλέον δύσκολα από την εποχή του 1974 λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης που μαστίζει τον τόπο μας.

Τα μέλη του πολιτικού γραφείου  έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν το κόμμα και την κυβέρνηση ώστε να παράξουν χρήσιμο έργο για τη βελτίωση της ζωής των πολιτών. Έχουν υποχρέωση και ευθύνη να ενσκήψουν στα δύσκολα κοινωνικά προβλήματα, γι αυτό χρειάζεται να αφουγκραστούν και να εστιαστούν σε αυτά. Με τα όσα ιδιαίτερα προβλήματα στα οποία καλούνται να ανταποκριθούν και να δώσουν λύσεις σ αυτούς τους καιρούς, είναι πολύ σημαντικό οι αποφάσεις και οι ενέργειες τους να βασίζονται σε θέσεις αρχής και να είναι όσο το δυνατόν ωφέλιμες.

Χρειάζεται λοιπόν να εκλεγούν άτομα ικανά που να πληρούν τους όρους, με όραμα και αποφασισμένα για σκληρή δουλειά, μακριά από σκοπιμότητες και συμφέροντα, άτομα ικανά να πείσουν για το αποτέλεσμα που επιδιώκουν.

Θα πρέπει οι ψηφοφόροι να δώσουν την εντολή τους ψηφίζοντας με μόνο κριτήριο την αξία των ατόμων μακριά από διαπλοκές και ενδοκομματικές παρεμβολές ή άλλα μικροσυμφέροντα. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τη δική τους λογική, να αποδείξουν επιτέλους στον ίδιο τον εαυτό τους ότι έχουν δική τους κρίση και δεν άγονται από άλλους.

Είναι ο μόνος τρόπος να ανανεωθεί το κόμμα και να ξεφύγουν τα μέλη από τον σφιχτό εναγκαλισμό των πάντα ιδίων επιτηδείων επωνύμων κρατούντων και διοικούντων. Είναι καιρός για καινούργιους ανθρώπους που να προέρχονται από τη βάση. Είναι καιρός, οι παλαιοκομματικοί να αποχωρήσουν και να λάβουν τις θέσεις καινούργιοι καθώς και νέοι άνθρωποι.

Εγώ ο Κυριάκος Ταπακούδης ένα απλό μέλος του Κόμματος της χαμηλής βάσης, αποφάσισα να διεκδικήσω μια θέση στο πολιτικό γραφείο θέλοντας τοιουτοτρόπως να καταδείξω ότι είναι καιρός άτομα προερχόμενα από τη βάση του κόμματος να ζητήσουν ίδιες ευκαιρίες για ανέλιξη στην ανώτατη ηγεσία. Χωρίς λοιπόν πολλά και ωραία λόγια για εντύπωση, θέλω να έχω την ψήφο σας, και την ζητώ αξιοπρεπώς.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ www.chlorakasefimerida.com

Υποψήφιος για το πολιτικό γραφείο

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΚΑΡΑΒΟΥ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ ΤΟ 1810

Το ναυάγιο του χρυσοκάραβου στο νησί του Φερφουρή

7 Ηλθαν να προσκυνήσουν σ ολες τες εκκλησιαίς άνδρες τε και γυναίκες και πέντε κορασιαίς

8 καί δέκα άρχοντόπουλλά και ξήντα φαμιλιαίς και σαν να έθαρήαν πώς παρπατούν στεριαίς

9 και αρχήνισαν να κάμνουν της γνώμης τους δουλιαίς και δεν παρακαλούσαν ημέραις και βραδιαίς

10 να μην κλαίσιν κατόπιν απαρηγόρηταις, μόνον είς την κακίαν πηγαίνυν τρεχανταίς

11 Κι ό Πλάστης μου δεν θέλει δουλείαις δολεραίς, προστάσσει και φυσούσι σ όλαις τες στεριαίς.

12 Και άγρίωσεν ή θάλασσα με κακαίς βοαίς, ο ουρανός σκοτίστην άπό ταίς βρονταίς.

13 Κατάρτια τσακκιστήκαν απου ταίς αστραπαίς, τότες είνε φόβοι, τρομάρες φοβεραίς,        

14 τρομάρες ασυνήθισταις εις ταίς άμαρτωλαίς, που πάσιν κολασμέναις και άξωμολόγηταις

15 Πως ετσι τουν το πάχτιν στήν Πάφουν να πνιγούν ανάμεσα στον κόλπον της Καραμανιάς

16 καράβιν κινδυνεύει μέσ' τα  βαθιά νερά, κλαίσιν και αναστενάζουν γυναίκες, πάς παιδιά,

το πώς θέν να γλυτώσουν έκείνην την βραδιά.

17 Είχεν κι έναν παιδάκιν του άρχοντος γαμπρός, αρχίνησεν και  φώναζεν τον κόσμον τον κακόν

18 'Ανάθεμαν να έχη Αντώνης και  Γιαννής, οπου ταν ή αιτία καί βγήκαν Κυριακήν.

19 Απόκρηαν το βράδυν μπαρκαριστήκαμεν, αντίκρυς πού την Λεύκαν συγχωρήθηκαμεν.

20 Απέξω πού τον Πύργον επεράσαμεν, κι έως τα νερά της Πάφου εκεί αράξαμεν.

21 Καλλίτερα τους ήτουν είς την Καραμανιάν, παρά και τσακκιστήμεν στης Πάφου τα νερά.

22 Καλλίτερα τους ήταν να αποθάνουσιν, παρά να φαν τα ψάρια και να   χορτάσουσιν.

23  Καλλίτερα τους ήταν να μην βαρκαριστούν καί νάλθουν είς την Πάψουν και κεί να βυβιστούν.

24 Τότε ανακατώθην που μέοα  ό καιρός, τότε να δής τα κλάματα κι ό αναστεναγμός.

25 Έκλαιαν οι ταλαίπωροι δάκρυον ελεεινόν, εκλαίασιν καί λέγασιν ετούτην την φωνήν:

26 γιαλέμ γιαλέμ, γιαλέλιμ, γιαλέλιμ γιαλελίμ, πού χάσαμεν την νιότην μας, ψυχήν καί το κορμίν.

27 Πανάγιε μου Τάφε, καί κόψε τον καιρόν, καί γλύτώσ' μας νά έλθωμεν στη Γιάφα με καλόν.

28 Άξιώσ' μας Χριστέ μου τον τάφον σου να δώ, καί  να τον προσκυνήσω να τον ομολογώ.

29 Πού τρέμουν οί Προφήτες καί οι άγγελοι του, κι' οι δαίμονες σκορπίζουνται όποτε τον ιδούν.

30 Ό Κόσμος σε δοξάζει  καί γώ σέ μαρτυρώ, πώς είσαι παντοκτίστης και σέναν καρτερώ.

31 Γλύτωοε μας, δώς μας μιαν χαράν, έναν  κάτεργον να δώσω στην χάριν σου τωρά.

32 Γλύτωσε μας Χριστέ μου ακόμα μιαν φοράν, νά μας κατευοδώσης της Κύπρου τα βουνά.

33 Κυρία μου του Μαχααρά και να γλυτώσωμεν, καί  όλοι μας οι χακίδες να σε χρυσώσωμεν.

34 Βασίλισσα του κόσμου με τον Μονογενή δύνασαι να γλυτώσεις ετούτον το παιδίν

35 Α γυιέ μου Νικολάκι κ' ευσπλαχνικόν παιδιν ετσι ήτουν το γραφτόν σου στην Πάφουν να πνιγής.

36 Που σε'(ει)χα κανακάριν κανακαρδωτόν χρυσάψιν μου ρουπίνιν διαμάντιν διαλεκτόν.

37 Και που πηγαίννεις τώρα και θα σε καρτερώ να δω το πρόσωπον σου να το γλυκοφιλώ.

38 Παρηορκάν, θεέ μου, δός μου διά να λαλώ πάλιν γιαλέμ, γιαλέμιν γιαλέλιμ γιαλελίμ

που χάσα την ζωήν μου δια τούτον το παιδίν.

39 Μήτε θεός ακούει μήτε οι άγγελοι μήτε ή Παναγία διατί μαι αμαρτωλή.

40 Μήτε πουπάνω παίρνει, μήτε στεργιάς φυσά ο σκυλλος ο Πουνέντες μας βάνει όμπροστά.

41 Άβάντε παλληκάρκα τρικέτα τα πανιά, διατί θέ νά μας φάσιν της Πάφου τα νερά.

42 Ταις τρείς ώραις της νύκτας εσκαπουλλάραμεν στον κάβο Αρναούτην εκεί αράξαμεν.

43 Μηνά ό καραβοκύρης του γραμματικού τον τσιράτζιν να αλλάξουν δια να κοιμηθούν

44 Γραμματικός φωνάζει του σιόρ Παυλή και τόν εδιατάσσει και τον καθοδηγεί

45 Απόκρισιν του δίδει, κάμνει τον να  χαρή. Εγώ την στράταν ξέρω την Παφής ήμουν παιδίν

μπροστά  μας είνε ξέρη στου Κάβου Φερφουρήν.

46 Γροικά καραβοκύρης αφιερώθηκεν καμπόσον παίρνει πομονήν κ' εποκοιμήθηκεν

σταίς έξη ώραις πάνω ετσακιστήκανε.

47 Κλαίομεν τά καυμένα παραπονετικά, και  δέν εχει κανέναν να μας αδικά.

48 Και πώς βαστάχνης Πλάστη μου,τόσους πικρούς καμούς λυπήθου μας τούς ξένους και τους αμαρτωλούς

49 Χάννομεν την ζωήν μας τον ηλιον και το φως κανείς δεν μας λυπάται να ρθή να μπή ομπρός

50 Κλαίομεν τα καϋμένα τις να μας λυπηθή, μηνά τού άρχοντα της ν' άρτη να την ιδή.

51 Κυρία μου βασίλισσα και κόψε τον  καιρόν και πέσαμεν στην θάλασσαν μεσ' ταρμυρόν (νερόν).

52 Ο Χάννας και ό Βασίλης εσηκωστήκανε με τον καραβοκύρην ττοκαριστήκανε

53 Λευτέρης ό καϋμένος στην πλώρην έρεεν μαζύν με τον Γεώργην  συχωρηθήκανε.

54 Τότες ο Χακή Γεώργης φωνάζει δυνατά, αφέντη θα πνιγούμεν στης Πάφου τα γουνά. 

55 Ηλθεν του Δραγομάνου η νοικοκυρά Κύριε και  θεέ μου και πλάστη και κριτά

και  γλύτωσε τον κόσμον σου και τούτα τα παιδιά.

56 Τί να μου συντυχάννεις και τι να μου μιλής να κλαύσω νά χορτάσω δια τούτον το παιδίν.

57 Θεέ και αν είμαι πλάσμαν σου, και δέχτου με τωρά και πάνω στον θυμόν σου άλλην μιαν φοράν.

58 Χριστέ μου τον απάντων δός μου παρηορκάν, και ναλθω εις την χάριν σου να γένω καλορκά,

59 σπλαχνίστου μας, Χριστέ μου, και χω λύπην φοβεράν μέσα στα σωτικά μου χωρίς παρηορκάν.

60 Πού είσαι αφέντη άρχοντα κι' αφέντη μου Χακή και αφέντη της Ατάλιας και της Καραμανιάς

πούσαι τής βασιλείας απάρθενος ραγιάς.

61 Ελα να πάρης θάρρος της Κύρα Μαρουδιάς και χάθην που τα χέρια σου το ρόδιν της ροδιάς

62 Χάννεις το πειν και   σπλάχνος καθ ον να δης πώς λαχταρίζομεν μέσ' τ αλμυρόν   νερόν

63 να δείς   τον  Νικολάκην πως  λαχταρίζεται γουνάριν είς το χώμαν  χαμαί  ταράσσεται

και τούτον εν του Πλάστη μου δια να δοξάζεται.

64 Και πρέπει μου να κλαίω, να λέγω διαλελίμ, δέν εχω  πιον  έλπίδαν δια τούτον το παιδίν.

65  Άγιε μου Νικόλα, και να γλυτώσαμεν το μαρμαρένον τέμπλος να το χρυασώσωμεν

66 Και πάνω στο χρυσάφιν να γράψωμεν ψηφίν:μας έφαγεν ή θάλασσα της Πάφου οί καϋμοί,

67 απ έξω που τον Κάβον που λέγουν Φερφουρίν τσακίστην το Καράβιν του Χακή Αλεξανδρή

68 Και φτάννει το χαπάρι και κείνοι καρτερούν και πάσιν οι γραφάδες στου Δανικλή

και κάμνουν το χαπάριν στου Χακή Δημητρή.

69 Αφέντη Δραγομάνε, ορίστε τι εγίνηκεν τα κακά χαπάρια της Κύπρου έτσι καϋμός.

70 Απλώννει ευθύς τα χέρια του πιάννει τα γράμματα και αρχίνησεν να κλαίη απαρηγόρητα.

71 Αλοίμονον άλοίμονον είς τόν  αμαρτω\όν, ποττέ  μου   δεν  το πάντεχα να έχω έτσι καμόν. 

72 Ομως ή αμαρτία μου και ή κακία μου πνιγήκαν  τά παιδιά μου και ή γυναίκα μου.

73 Έγώ 'χα ταίς ελπίδες να έλθουν υγιείς τούς εκοψεν ή θάλασσα της Πάφου οι καϋμοί,

74 Καλύτερα  μας  ήτον  να άρωστήσωμεν παρά ετσι χαπάρια να ακούσωμεν.

75  Αχ, Μαρουδιά κυρά μου καλόν μου ριζικόν καί  κάψες   την καρδιάν   μου το κακορίζικον,

76  Αχ  Μαρουδιά κυρά μου νυναίκα  διαλεχτή στόν  κόσμον τούτον όλον ησουν ή θαυμαστή

77 Α Μαρουδιά κυρά μου δεν ήλθες να μέ δης και να μου χωρατέψης δια να μου χαρής

78 Α Μαρουδιά  κυρά μου  ψυχή μου και καρδια καί καψες την καρδιάν μου εσύ και τα παιδιά.

79  Καιτι να  κάμω   τώρα    και τι να καρτερώ να δω το πρόσωπον σου να το γλυκοφιλώ

80  Και τι να κάμω τώρα, άλλον δεν μου περνά να ρίξω ταις όρπίδες μου εις την Βασίλισσαν

81 Να σώοη την  ψυχήν της, της κύρα  Μαρουδιάς κ' ύστερης του υιού μου του σιορ Νικολή

πού  είτανε το σπλάχνος μου, εκείνον το παιδίν.

82 Εγώ ποττέ δεν  τ ώλπιζα εις τέτοιον  καϋμόν όμως ή αμαρτία μου μ' άφηκεν μοναχόν,

νώ κλαίω να στενάζω ο ταλαίπωρος εγώ.

83 Σέ έλεεινήν  κατάστασιν ήλθα εγώ τωρά πνιήκαν τά παιθκιά μου στης Πάφου τα νερά.

84 Και τι να κάμω τώρα και τι να καρτερώ στα βάθη της θαλάσσης να ππέσω να πνιγώ.

85 Δεν έχω πιόν ελπίδαν μήτε παρηορκάν να κάτσω να προσμένω την κυρά Μαρουδιάν.

86 Δέν.είνε τούτον πράγμαν πού θέλει να γενή να κάτσω να προσμένω τον Σιορ Νικολήν.

87 Α γιε μου Νικολάκη και σπλαχνικόν παιδίν, που σ είχα κανακάριν και κανακαρδωτόν

χρυσάφιν μου ρουπίνιν διαμάντιν διαλεχτόν.

88 Α γιε μου Νικολάκη γλυκύτατον παιδίν πού πνίγης είς την θάλασσαν της Πάφου το Γουνίν.

89 Δεν κλαίω το καράβιν μήτε την σουρμαγιάν κλαίω τήν αγάπην την κυρά Μαρουδιάν,

90 και την βαπτιστικήν μου την κυρά Λενουδιάν βραχιόλια πού φορούσαν τριάμισυ πουγκιά.

91 Αφηστο πού τα ρούχα πού είχασιν μαζύ, το κάθε εναν είχεν ανάμισυ πουγκίν

92 Δεν κλαίω γώ τα ρούχα μηδέ την σουρμαγιάν μα κλαίω την άγάπην μου καί  κείνα τα παιδιά,

93 πως επνίησαν αδίκωτα στης Πάφου τα νερά το σπλάχνος μου αφίννω είς την Βασίλισσαν,

94 να σώση την ψυχήν της κυρά Μαρουδιάς κ' ύστερης του υιού μου του σιορ Νικολή.

95 Θυμούμαι το τραγούδιν πάντα πού μου λαλεί πάντα γιαλέμ γιαλέλιμ γιαλέλιμ, γιαλελίμ

πού χάσαμεν την νιότην μας, ψυχην και το κορμίν.

Αμήν, 1819, τέλος.

     

Δια την αντιγραφήν

Ο Ηγούμενος Μαχαιρά Γρηγόριος

Μονή Μαχαιρά 29 Απριλίου   1945