«Όταν ηλθε ο Χαράλαμπος να με δει
για να μου ζητήσει να προλογίσω το παρόν πόνημα του, με ρώτησε αν ήμουν στον
αγώνα από του Ενωτικού δημοψηφίσματος του 1950.
Είδα στα λόγια και στα μάτια του την
αστραπή και τον πόθο της Ελευθερίας και της Ενώσεως με την Ελλάδα. Αλλά είδα
αυτόν τον πόθο και στην απάντηση του, όταν του είπα ότι στο Δημοψήφισμα ήμουν
μικρός –μόλις είχα κλείσει τα 13-.
-Τι σχέση έχει που ήσουν μικρός, σε
πήρε ο πατέρας σου και ψήφισες,
μου είπε.
Ο ίδιος πόθος, ναι ήταν έτσι, με
πήρε στο παρελθόν στις 15 Ιανουαρίου του 1950 την ημέρα του Ενωτικού
Δημοψηφισματος. Και είδα τον πατέρα μου να με παίρνει για να υπογράψω τις
δέλτους του Ενωτικού Δημοψηφίσματος. Αλλά πανίσχυρος ο πόθος με πήρε και πιο
μακριά στο παρελθόν, και είδα τον εαυτό μου να υπογράφει με όλο του το Είναι
την Ένωση από κοιλίας μητρός»…
Στις 15 Ιουλίου του 1974 εκδηλώθηκε στη Κύπρο
πραξικόπημα εκ μέρους της Εθνοφρουράς εναντίον του Προέδρου της Κυπριακής
Δημοκρατίας και Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου Γ΄, ο οποίος διασώθηκε και διέφυγε
στη Πάφο, απ όπου κάλεσε το λαό να αντισταθεί ενάντια στη Χούντα και την ΕΟΚΑ
Β΄. Ο λαός ειδικά της Πάφου, και οι αντιστασιακές δυνάμεις, αλλά ιδιαίτερα το Εφεδρικό
σώμα, αντιστάθηκαν ηρωικά μέχρι εσχάτων, δίνοντας άνισες μάχες με τα τεθωρακισμένα
της Εθνοφρουράς.
Με αφορμή το πραξικόπημα, σαράντα χιλιάδες Τούρκοι
στρατιώτες, εισέβαλαν στη Κύπρο. Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που
ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, είχε ως αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της
Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν
πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4000 νεκροί, και 1619 δηλώθηκαν
αγνοούμενοι.
Το 1973,ο
Μακάριος για να αντιμετωπίσει την παράνομη δραστηριότητα της ΕΟΚΑ Β', αποφάσισε
να συστήσει εφεδρικό αστυνομικό σώμα, αντικαθιστώντας τις διάφορες λεγόμενες
παρακρατικές ομάδες που δρούσαν υπέρ του μέχρι τότε.
Ο
Χαράλαμπος Μενελάου Αρέστη εντάχτηκε στο Εφεδρικό σώμα, από όπου βίωσε ενεργά και
με σκληρό τρόπο όλες τις βίαιες καταστάσεις που ελάμβαναν χώρα σε όλη την
Κυπρο, κατά την οποία ο εμφύλιος είχε πάρει διαστάσεις με αποτέλεσμα το πραξικόπημα
από τη Χούντα των Αθηνών και στη συνεχεια την Τούρκικη εισβολή.
Μέσα από
αυτά τα βιώματα ο Χαράλαμπος Μενελάου Αρέστη, επιχειρεί ένα δύσκολο εγχείρημα,
να καταγράψει μέσα από τα βιώματα του τη πραγματική αλήθεια των γεγονότων,
χωρίς επηρεασμό, και σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνει.
Σαν μάρτυρας
αυτών των καταστάσεων που τα έζησε με συγκλονιστικό τρόπο, τα κατέγραψε βλέποντας
τα από τη δικιά του σκοπιά και παραθέτοντας τα στον αναγνώστη με εύκολη και κατανοητή
γραφή, χωρίς πολιτικό επηρεασμό από τη μια πλευρά ή την άλλη.
« Με λιτό
και περιεκτικό τρόπο, αλλά και με εντιμότητα και σεβασμό στην αλήθεια, ο
Χαράλαμπος μας δίνει τη δική του μαρτυρία. Μια κατάθεση ψυχής στο αμείλικτο
δικαστήριο της ιστορίας», γραφει στον πρόλογο του βιβλίου ο συγγραφέας Άνδρος
Παυλίδης.
Σε
προλογικό του σημείωμα ο συγγραφέας Αρέστη, αναφέρει:
Το βιβλίο κυρίως
αναφέρεται σε άγνωστες πτυχές του πολέμου του 1974. Αναφέρεται στην αντίσταση της
Αμμοχώστου κατά του πραξικοπήματος και κατά της τουρκικής εισβολής που το
ακολούθησε. Επεκτείνεται σ' όλες τις περιόδους του αγώνα, θέλοντας να
καταδείξει την άρρηκτη συνέχεια τους. Αναδεικνύει την συμμετοχή της Χλώρακας
στους αγώνες του 1955-59 και του 1963-64, που κορυφώθηκε στην προπραξικοπηματική
περίοδο και την αντίσταση κατά του πραξικοπήματος και της εισβολής του 1974.
Σκιαγραφεί επίσης την παγκύπρια δομή και δράση της Ένωσης Αγωνιστών Πάφου.
