Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ
ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΣΥΝΘΕΤΗ ΑΝΔΡΕΑ Α.ΑΡΤΕΜΗ
ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΣΥΝΘΕΤΗ ΑΝΔΡΕΑ Α.ΑΡΤΕΜΗ
Ο Κύπριος μουσικοσυνθέτης Ανδρέας Αρτέμης μπήκε στη δισκογραφία το 2000. Είχαν προηγηθεί μέχρι τότε εικοσιπέντε παραγωγικά χρόνια συγκομιδής υπηρετώντας και παρουσιάζοντας μελοποιημένη ποίηση στην Αθήνα αλλά και στον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο.
Το 1990 ταξίδεψε στη Β. Κορέα κι αμέσως μετά Ουγγαρία, Ιταλία, Γερμανία, μελετώντας πάντα μουσική και ερμηνεία.
Μελοποιεί ποιήματα που ίδιος πάντα αυστηρά επιλέγει. Μέχρι σήμερα απαριθμεί ένα μεγάλο αριθμό εμφανίσεων σε δημόσιους κι ιδιωτικούς χώρους προβάλλοντας δικές του συνθετικές εργασίες μέσα από παραστάσεις αλλά δεν διστάζει να ερμηνεύσει κι έργα άλλων αξιόλογων συνθετών. Μαθήτευσε κοντά σε εμπνευσμένους δασκάλους όπως ο Λαρνακέας μουσικός και συνθέτης Γιώργος Πυλιώτης (και σε άλλους κύπριους μουσικούς της δεκαετίας του 1970). Η εξαίρετη πριμαντόνα της Λυρικής σκηνής και σπουδαία δασκάλα φωνητικής Γιολάντα Ντι Τάσσο, (που του έδωσε την καθοριστική πλεύση στην ερμηνεία) και που έγινε αφορμή βέβαια να γνωρίσει ο ίδιος μια άλλη μεγάλη μορφή της έντεχνης ελληνικής μουσικής, τον Μάνο Χατζιδάκι. Κι αργότερα πολλούς αξιόλογους ανθρώπους από το χώρο του πνεύματος και της Τέχνης. Με τους περισσότερους ποιητές που μελοποίησε γνωρίστηκε στις δεκαετίες 1980 και 1990. Μελοποίησε έργα πολλών δημιουργών Ελλήνων και ξένων. Το έργο του καλύπτει ένα ευρύ φάσμα συνθετικής και ποιητικής δραστηριότητας ξεκινώντας από την Σαπφώ μέχρι και τους Μεσοπολεμικούς ποιητές του 1930, ενώ μετά θα συνδέσει τους ποιητές του 1950 με τους δημιουργούς της αμφισβήτησης 1970 μελοποιώντας και μη ομοιοκαταληκτικά ποιήματα δικά του.
Το 1990 ταξίδεψε στη Β. Κορέα κι αμέσως μετά Ουγγαρία, Ιταλία, Γερμανία, μελετώντας πάντα μουσική και ερμηνεία.
Μελοποιεί ποιήματα που ίδιος πάντα αυστηρά επιλέγει. Μέχρι σήμερα απαριθμεί ένα μεγάλο αριθμό εμφανίσεων σε δημόσιους κι ιδιωτικούς χώρους προβάλλοντας δικές του συνθετικές εργασίες μέσα από παραστάσεις αλλά δεν διστάζει να ερμηνεύσει κι έργα άλλων αξιόλογων συνθετών. Μαθήτευσε κοντά σε εμπνευσμένους δασκάλους όπως ο Λαρνακέας μουσικός και συνθέτης Γιώργος Πυλιώτης (και σε άλλους κύπριους μουσικούς της δεκαετίας του 1970). Η εξαίρετη πριμαντόνα της Λυρικής σκηνής και σπουδαία δασκάλα φωνητικής Γιολάντα Ντι Τάσσο, (που του έδωσε την καθοριστική πλεύση στην ερμηνεία) και που έγινε αφορμή βέβαια να γνωρίσει ο ίδιος μια άλλη μεγάλη μορφή της έντεχνης ελληνικής μουσικής, τον Μάνο Χατζιδάκι. Κι αργότερα πολλούς αξιόλογους ανθρώπους από το χώρο του πνεύματος και της Τέχνης. Με τους περισσότερους ποιητές που μελοποίησε γνωρίστηκε στις δεκαετίες 1980 και 1990. Μελοποίησε έργα πολλών δημιουργών Ελλήνων και ξένων. Το έργο του καλύπτει ένα ευρύ φάσμα συνθετικής και ποιητικής δραστηριότητας ξεκινώντας από την Σαπφώ μέχρι και τους Μεσοπολεμικούς ποιητές του 1930, ενώ μετά θα συνδέσει τους ποιητές του 1950 με τους δημιουργούς της αμφισβήτησης 1970 μελοποιώντας και μη ομοιοκαταληκτικά ποιήματα δικά του.
Η ενασχόληση του με την μελοποιημένη ποίηση είναι συνδεδεμένη με τη φόρμα των φωνητικών ερμηνευτικών δυνατοτήτων του που προσφέρονται λόγω ηχοχρώματος της ίδιας της φωνής του.
Επεξηγηματικά να πούμε ότι σε όλο το φάσμα της συνθετικής δραστηριότητας του Ανδρέα Αρτέμη, κυριαρχεί η ερμηνεία της ποίησης μαζί με τη μουσική της. Το 2000 με την επιστροφή του στην Κύπρο δημιούργησε τη δική του προσωπική "Ερμηνευτική Σχολή" διδάσκοντας Αγωγή του Λόγου και Τραγούδι,δίνοντας παράλληλα και ευκαιρίες σε αρκετούς ταλαντούχους νέους και μη να επιδείξουν τις φωνητικές τους δυνατότητες. Ο μουσικοσυνθέτης Α. Αρτέμης δημιουργεί "Μυστικούς Μονολόγους ψυχής" με ηλεκτρονικούς ήχους. Αυτό βέβαια δεν τον εμποδίζει να προσθέτει και φυσικά (κλασικά) όργανα συνοδευτικού χαρακτήρα. Σε όλο το φάσμα της δραστηριότητας του σε παραστάσεις που ο ίδιος σκηνοθετεί κι ενίοτε τις δισκογραφεί σε cd's, (σε δικές του παραγωγές), συνεργάζεται με σπουδαίους κύπριους δασκάλους μουσικής.
Αν εξετάσει κάποιος σε βάθος το σύστημα μουσικής σύνθεσης που ακολουθεί θα διαπιστώσει ότι οι ήχοι που επιλέγει έχουν άλλες οπτικοακουστικές παραμέτρους, σε χώρους που ο ανθρώπινος νους δύσκολα κάποτε μπορεί να εννοήσει…
Υπάρχει η Τέχνη στο άκουσμα της μουσικής του. Ο προικισμένος ακροατής είναι ασφαλώς ο αποδέκτης. Απορροφά, ακούει…, όχι μόνο με το αυτί... Κρατάει ίσως ο δημιουργός όλων αυτών, την αρμονία της Πύλης τ’ Ουρανού... Γνωρίζει το οριακό σημείο που το φυσικό σώμα συναντά τη γη και επιτρέπει στην ενέργεια να εισέλθει εντός του σώματος.
Ειναι οι ήχοι του δημιουργού Αρτέμη συνεχόμενοι κυματισμοί προς τα μέσα, πηγή δημιουργίας και ανάπτυξης. Μάλλον έτσι, καθώς εναλλάσσονται οι παλμοί με καθαρή ενέργεια ζωής, στη δίνη μιας άλλης «μουσικής πρότασης»
