Κομπιναδόροι εξαπάτησαν Κινέζους επενδυτές στην Χλώρακα

Κινέζους επενδυτές στην Πάφο φέρονται να εξαπάτησαν μεσάζοντες επενδυτών  οι οποίοι με ψευδείς παραστάσεις τους πούλησαν οικόπεδο που ανήκει σε πρόσωπο, χωρίς όμως αυτό να είχε ιδέα.

Σύμφωνα με τα όσα κατήγγειλαν στην αστυνομία οι Κινέζοι, οι δύο ύποπτοι τους πούλησαν το τεμάχιο στη Χλώρακα έναντι του ποσού των 260 χιλιάδων ευρώ τα οποία στη συνέχεια οικειοποιήθηκαν αφού ο ιδιοκτήτης του οικοπέδου δεν ήταν ενήμερος.

Όπως ανέφεραν στην καταγγελία τους οι Κινέζοι, τα συγκεκριμένα πρόσωπα αφού «τσέπωσαν» τα χρήματα, δεν προχώρησαν στην μεταβίβαση του τεμαχίου.

Μετά την καταγγελία η αστυνομία άρχισε τις έρευνες και τις ανακρίσεις ενώ μέχρι στιγμής δεν εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης.  

ΠΗΓΗ: SigmaLive

ΑΚΡΙΤΑΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ 2016

ΠΗΓΗ: SigmaLive

Με όνειρα 6αδας ξεκινάει ο Ακρίτας Χλώρακας

Απαλλαγμένος από τα χρέη του παρελθόντος, με νέο προπονητή τον Μάριο Νεοφύτου και ένα κράμα έμπειρων αλλά και νεαρών ποδοσφαιριστών, ο νεοφώτιστος Ακρίτας Χλώρακας ξεκινάει τα Δευτέρα (01/8) και επίσημα προετοιμασία, ενόψει του πρωταθλήματος Β’ Κατηγορίας.

«Με βάση τον προϋπολογισμό μας θα μπορούσαμε να πούμε ότι στόχος είναι η άνετη παραμονή στην κατηγορία. Όμως, καθώς είμαστε αξιόπιστη ομάδα που πληρώνει στην ώρα της, έχουμε κάνει πολύ καλές μεταγραφές, εντός των οικονομικών μας πλαισίων, έτσι πιστεύω ότι μπορούμε να κτυπήσουμε την πόρτα της 6αδας», εξηγεί ο πρόεδρος Σωφρόνης Σωφρονίου.

Η παρούσα 12μελής διοίκηση ανέλαβε στις αρχές του 2014 και αφού πέτυχε να σώσει την ομάδα από τη διαβάθμιση, τις δύο επόμενες χρονιές συνδύασε συνετή οικονομική πολιτική και αποπληρωμένη των χρεών, με αγωνιστικές επιτυχίες, όπως το Κύπελλο Γ’ – Δ’ Κατηγορίας το 2015 και το Πρωτάθλημα Γ’ Κατηγορίας το 2016.

Έδρα της ομάδας είναι το Κοινοτικό Στάδιο Χλώρακας. Έχουν ήδη κυκλοφορήσει τα εισιτήρια διαρκείας που κοστίζουν 50 ευρώ. Περισσότερες πληροφορίες στη σελίδα της ομάδας στο Facebook.

Από το περσινό ρόστερ διατηρήθηκαν επτά ποδοσφαιριστές, ενώ άλλοι τέσσερις προωθήθηκαν από τα τμήματα υποδομής της ομάδας, όπου υπάρχει συνεργασία με τη Σχολή Ποδοσφαίρου του Ολυμπιακού Πειραιώς στην Κύπρο. Έως τώρα έγιναν εννιά μεταγραφές, με πιο πρόσφατη αυτή του Γιώργου Σιέλη, ο οποίος είναι γνωστός από τη θητεία του στην Πάφο.

Αποκτήθηκαν επίσης από την Πάφο ο Αγιβί (29, επιθετικός), από τον Άρη ο Ιερείδης (21, αριστερός μπακ), από την Καρμιώτισσα ο Χατζησπύρου (29, μέσος), από την ΑΕΖ ο Ελλαδίτης Ταξιάρχης Θανέλας (25, πλάγιος επιθετικός), ο πολύπειρος Λοΐζος Κακογιάννης (35, αμυντικός), ο Νίκος Σάββας (29, αμυντικός), ο Γιώργος Νεοφύτου (23, επιθετικός) και ο Ραφαήλ Κούρτελλος (19, αμυντικός). Αναμένεται επιπλέον ενίσχυση με τερματοφύλακα και αμυντικό χαφ.

Οι προπονήσεις έχουν ξεκινήσει ήδη ενώ έγιναν και εργομετρικά. Μαζί με τον Μάριο Νεοφύτου στο τεχνικό τιμ είναι οι Γιαννάκης Παχταλιάς (βοηθός), Κύπρος Παπαδημήτρης (γυμναστής) και Νίκος Ευθυβούλου (φυσιοθεραπευτής).

ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΥ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Μετά από καταγγελία μου στην επίτροπο Διοικήσεως πως τις παραλίες της Χλώρακας επιχειρηματίες γης έχουν κλείσει σχεδόν όλες της προσβάσεις, και αφού αυτή σε μια απόφαση της καταπέλτης καλούσε τον υπουργό εσωτερικών να παρέμβει και να αποκαταστήσει την τάξη, αλλά που αυτός δυστυχώς αγρόν ηγόρασε, αποτάθηκα στο βουλευτή των Οικολόγων Χαράλαμπο Θεοπέμπτου, και ζήτησα τη δική του παρέμβαση. Ο άνθρωπος μονομιάς ανταποκρίθηκε, και ενέγραψε το θέμα στη Βουλή. Σήμερα ήρθαν από τη Λευκωσία αντιπρόσωποι του, για να διαπιστώσουν και να φωτογραφίσουν επί  τόπου τις παρανομίες. Ζήτησαν από εμένα να τους ενημερώσω και να τους ξεναγήσω.

Μέσα στη βράση του μεσημεριούλοιπόν,  που ο ήλιος έκαιγε πέτρες, για αρκετή ώρα περιδιαβήκαμε τις παραλίες και είδαν επί τόπου τις καταστροφές, και την άναρχη επέμβαση επί των ακτών. Έμειναν τόσο έκπληκτοι με όσα είδαν, που διερωτήθηκαν ποιος τους δίνει κάλυψη, αλλά περισσότερο διερωτήθηκαν πως οι κάτοικοι ανέχονται τόσο εξόφθαλμες ασχημίες επί των παραλιών, και πώς μπορούν να σιωπούν. 

Εγώ ως είχα υποχρέωση, τους εξήγησα πως δυστυχώς οι απλοί πολίτες ως ραγιάδες από πάππον προς πάππον, αυτό έμαθαν να κάνουν, και πως η μόνη αντίδραση τους είναι οι εκ του ασφαλούς φωνασκίες στα καφενεία.

Τους εξήγησα ακόμη πώς τυχεροί οι πολίτες σε κοινότητες  που τους λαχαίνει να έχουν προοδευτικούς και εμπνευσμένους αρχηγούς, γιατί οι κοινωνίες  που προοδεύουν ανά τον κόσμο, είναι μόνο σε όσες λαχαίνει ένας άξιος ηγέτης, καθώς δυστυχώς ο Θεός έτσι έκαμε τον κόσμο να άγεται και να μήν  αντιδρά.

Ήταν μια κουραστική μέρα γιατί ο ήλιος έκαιγε, μια βρύση με νερό δεν βρήκαμε πουθενά να δροσιστούμε, και όσο να διανύσουμε τα έξι χιλιόμετρα ακτογραμμής της Χλώρακας, και να καταγράψουν οι αντιπρόσωποι του καλού βουλευτή  τα όσα παράνομα συμβαίνουν, χρειάστηκαν πολλές ώρες σε σημείο που δεν αντέξαμε όλη τη διαδρομή, και αναγκαστήκαμε να κάνουμε στάση για ξεκούραση στο ξενοδοχείο ΑΚΤΗ των συγχωριανών μου  Σπύρου και Άντρου, οι οποίοι με ευχαρίστηση μας περιποιήθηκαν, μας κέρασαν καφέδες και νερό, ακόμα μας κάλεσαν για μεσημεριανό, πράγμα όμως που οι ξένοι αρνήθηκαν, καθώς είχαν πολλή εργασία να διεκπεραιώσουν την υπόλοιπη μέρα. 

ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΧΛΩΡΑΚΙΩΤΕΣ, ΣΗΜΕΡΑ

Η επίτροπος Διοικήσεως κατόπιν καταγγελίας μας για την επέμβαση στις παραλίες από κάποιους επιχειρηματίες, αποφάνθηκε πως οι αρχές θα πρέπει να μεριμνήσουν για την αποκατάσταση της τάξης. Παρ’ όλο που πέρασαν δυο χρόνια, κανείς επίσημος φορέας δεν ανταποκρίθηκε στην απόφαση της.

Σήμερα 28/7/2016, επισκέπτεται τη Χλώρακα αντιπρόσωπος του βουλευτή Χαραλάμπου Θεοπέμπτου για να συλλέξει πληροφορίες περί των παρανομιών, για να τεθεί το θέμα στη βουλή προς συζήτηση.

Καλούνται λοιπόν, όσοι γνωρίζουν ή έχουν άποψη περί των γεγονότων, ή αν θέλουν να μεταφέρουν την αντίδραση τους και το παράπονο τους, να επικοινωνήσουν μαζί μας.

ΛΗΣΤΕΙΑ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ:

Του επιτέθηκαν με ρόπαλο, τον έριξαν στο έδαφος και του άρπαξαν τσαντάκι με €30,000

Υπόθεση ληστείας διερευνά το Τμήμα Ανιχνεύσεως Εγκλημάτων Πάφου, ύστερα από καταγγελία που έγινε από 58χρονο κάτοικο Πάφου ,ιδιοκτήτη καταστήματος γουναρικών .

Σύμφωνα με την Αστυνομία ο 58χρονος ανέφερε ότι, λίγο μετά τα μεσάνυχτα σήμερα, ενώ βρισκόταν στον υπόγειο χώρο στάθμευσης της πολυκατοικίας όπου διαμένει και κατευθυνόταν προς τις σκάλες που οδηγούν στο διαμέρισμά του στην Χλώρακα , δέχθηκε επίθεση από δύο πρόσωπα.

Συγκεκριμένα, οι δράστες φέρονται να τον κτύπησαν στο χέρι με ρόπαλο και αφού τον έριξαν στο έδαφος του απέσπασαν το τσαντάκι που κρατούσε, το οποίο περιείχε το χρηματικό ποσό των €30,000 περίπου, που αποτελούσε εισπράξεις των τελευταίων τριών βδομάδων, του καταστήματος στο οποίο εργάζεται.

Ο 58χρονος επισκέφθηκε το Τμήμα Ατυχημάτων και Επειγόντων Περιστατικών του Γενικού Νοσοκομείου Πάφου όπου διαπιστώθηκε ότι έφερε θλαστικό τραύμα στο χέρι και του έγινε συρραφή.

Οι δράστες περιγράφονται ως λεπτής σωματικής διάπλασης, ύψους 1,80-1,85μ περίπου και ο πρώτος φορούσε καπελάκι τύπου τζόκεϊ σκούρου χρώματος, είχε καλυμμένο το πρόσωπό του με μαντήλι και είχε στην κατοχή του ξύλινο ρόπαλο μήκους 50 εκατοστών περίπου. Και οι δύο φορούσαν ρούχα σκούρου χρώματος και φέρονται να είναι ηλικίας 20-25 χρόνων.

Τη σκηνή επισκέφτηκαν μέλη του Τμήματος Ανιχνεύσεως Εγκλημάτων Πάφου όπου συνέλεξαν διάφορα τεκμήρια με σκοπό τον εντοπισμό των δραστών ενώ οι εξετάσεις συνεχίζονται.

ΠΗΓΗ: PAFOSPRESS

ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

ΥΓΕΙΗΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΥΠΟ ΤΟΥΣ ΓΛΥΚΥΟΥΣ ΗΧΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΝΔΡΕΑ ΑΡΤΕΜΗ

Σήμερα Σαββάτο 11/Μαιου,

αποφάσισα να ευφρανθώ υγειηνές γεύσεις που δεν περιέχουν νάτριο το οποίον βλάπτει σοβαρά τα έντερα και το στομάχι. Έβαλα την μαείρισσα στη φωτιά και στον ατμό της μαγείρεψα πατάτες και αγκινάρες. Έκοψα επίσης ένα πολύ ώριμο αβοκάντο μαζί με λάδι ελιάς και μηλόξιδο, και υπό τη συνοδεία ούζου Πλωμαρίου και Κυπριακές μουσικές διασκευασμένες και τραγουδημένες από τον σπουδαίο συνθέτη-τραγουδοποιό Ανδρέα Αρτέμη, απόλαυσα γλυκείες γεύσεις και γλυκύτερες Κυπριακές μελωδίες.

Στην υγεια σας λοιπόν

1/1/201 - ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΑΠΑΓΟΗΤΕΥΣΗ

Είναι μεγάλη η απογοήτευση όταν διαπιστώνεις το αντίθετο σε ότι είδες, εντυπωσιάστηκες, επικρότησες  και θαύμασες. Όταν με μια πρώτη ματιά βλέπεις κάποιον που έχει φινέτσα και αέρα ένεκα της περπατησιάς, της κομψότητας του ντυσίματος και της συνολικής εμφάνισης και σου προκαλεί το ενδιαφέρον, η απογοήτευση της τελικής διαπίστωσης περί του όλου συνόλου, προκαλεί έντονα αρνητικά συναισθήματα  τα οποία θα ήσαν ολιγότερο αρνητικά εάν το όλο θέαμα της πραγματικής  παρατήρησης  γινόταν εξ αρχής.

Είχα βγει με παρέα στην ταβέρνα του Τυρίμου για να κατευοδώσουμε τον παλιό χρόνο. Ο κόσμος πάρα πολλής, εγώ καθόμουν στο τραπέζι και παρατηρούσα τις διάφορες παρέες που περνούσαν μπροστά μου. Όλοι καλοντυμένοι με κομψά ρούχα, καλοχτενισμένες ς και έντονα βαμμένες οι ντάμες ως απαιτεί η μόδα. Πολλές όμορφες πέρασαν, αλλά πολλή εντύπωση εμφανισιακά, μου προκάλεσε ένα νεαρό ζευγάρι πιασμένοι χέρι χέρι. Έδειχναν αγαπημένοι και ήσαν πολύ όμορφα ντυμένοι. Ο νεαρός είχε ένα ασημί σκουλαρίκι στο ένα αυτί, διακριτικό σε μέγεθος που του πήγαινε χωρίς να του χαλά τη σοβαροφάνεια.

Και οι δυο όμορφοι, αλλά η κοπέλα καταπληχτικά όμορφη. Η κόμη της καλοχτενισμένη και το ύφος του προσώπου προκλητικά ενδιαφέρον. Προχώρησαν προς ένα μεγάλο τραπέζι με πολλούς άλλους θαμώνες. Αφού με κάποιους χαιρετήθηκαν και με κάποιους ασπάστηκαν, κάθισαν μαζί .

Ως εδώ όλα καλά. Μετά βγάζουν τα κινητά τους τηλέφωνα και γέρνοντας από μια μεριά, αφοσιώθηκαν επί μακρόν σε αυτά. Σκέφτηκα πως είναι του καιρού μόδα, πώς μπορούσα να τους κατακρίνω αφού σχεδόν όλοι οι άνθρωποι κάνουν το ίδιο;

Λέω από μέσα μου πάλι, ως εδώ καλά. Ύστερα όμως, η απογοήτευση με κυρίευσε, αφού την ώρα του φαγητού, είδα την κοπέλα να σκύβει στο πιάτο και να τρώει με τα τέσσερα που λέει ο λόγος. Έδειχνε να πεινούσε πολύ, ή να βιαζόταν να τελειώσει ώστε να ξαναγυρίσει στο κινητό της και στο Facebook. Σημασία κακή είχε η άσχημη εικόνα που εξέπεμπε καθώς έτρωγε σαν γουρούνα, χωρίς καθόλου να νοιάζεται πώς έδειχνε και καθόλου ίσως να μην καταλάβαινε πως έπρεπε να τρώει μέν όπως την ευχαριστούσε, αλλά οπωσδήποτε μέσα σε όρια ευπρέπειας.

Ήταν μια αόριστη απογοήτευση που μου κίνησε το ενδιαφέρον, ώστε να την καταγράψω προς γνώσιν όσων έχουν ίδιο ελάττωμα.

18/8/2017 - ΜΑΤΙΑΣΜΑ

Πέρασα μια ευχάριστη μέρα, όλη μέρα, με λίγη αλλά καλή παρέα. Φάγαμε, ήπιαμε, σεργιανήσαμε, εκδράμαμε σε κοντινές αποστάσεις, απολαύσαμε δροσερό αγέρα σε κήπους πράσινους πάνω από τη θάλασσα.

Και επέστρεψα σπίτι πλήρως ικανοποιημένος. Βραδάκι πλέον, έκαμα το μπάνιο μου και αποφάσισα να πάω να πιω ένα καφέ. Όμως καθώς κάθισα στο καφενείο και πριν παραγγειλω, ένιωσα διαφορετικά. Το κεφάλι μου ζαλίστηκε, η αναπνοή μου έγινε γρήγορη και δεν με αρκούσε, με έπιασε ναυτία, ένιωθα να μην έχω ισορροπία, μια αδυναμία με κυρίευσε, και το χειρότερο, τα μάτια μου έκλειναν και ένιωθα μιαν υπνηλία να με κυριεύει.

Χωρίς να παρήγγειλω καφέ, καβαλίκεψα το μηχανάκι μου και σαν υπνωτισμένος επέστρεψα σπίτι. με κόπο ανέβηκα τα σκαλιά και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Κοιμήθηκα βαθιά σαν πεθαμένος και ξύπνησα ύστερα από δώδεκα ώρες, -ο ύπνος μου είναι περίπου πέντε, έξι ώρες-.

Ευτυχώς με τον ξύπνιο μου ένιωσα καλά όπως πριν, αλλά πλέον μια ανησυχία έχω στον νου, ότι κάποιο κακό μάτι με έχει βάλει στόχο. Γι αυτό άνοιξα το κομπιούτερ μου και κάθισα να μελετήσω πώς να αποφεύγω το μάτιασμα, αλλά κυριότερα μήπως καταλάβω ποιος με ματιάζει ώστε να τον αποφεύγω…

4/8/2017, ΓΙΑΤΙ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ; 

Κατά καιρούς με πιάνει μια νοσταλγία για μια περιδιάβαση σε τόπους της Κύπρου, και παίρνω το αμάξι μου κι’ όπου με βγάλει. Εχτές, μπήκα στη ROVER μου και κίνησα από τη Χλώρακα κατά Αγίου Νεοφύτου μεριά.

Αφού προσκύνησα και προσευχήθηκα να μου συγχωρεθούν οι αμαρτίες μου, αν έχω, συνέχισα με τη σκέψη να πάω στα μέρη του αρχαίου  Άδωνη εκεί που ό όμορφος αγαπητικός της Αφροδίτης λουζόταν, εκεί όπου ο Διγενής Ακρίτας έκτισε αυλάκι και οδήγησε το νερό στα χωράφια της Ρήγαινας στη Χλώρακα και στα Παλιόκαστρα.

Το τοπίο ήταν μουντό και ξερό σε όλη τη διαδρομή, ο δρόμος χωματένιος, χαλασμένος και επικίνδυνος, ενώ η σκόνη που σήκωνε το αμάξι ενώ κυλούσε με αργή ταχύτητα θόλωνε την ατμόσφαιρα. Η διαδρομή ήταν μεγάλη και κακοτράχαλη. Ο δρόμος στενός και επικίνδυνος. Με πολλή προσοχή όμως, έφτασα στον προορισμό μου και με μεγάλο ενδιαφέρον θαύμασα το αξιοθέατο και η ευχαρίστηση της ανταμοιβής της σκληρής οδήγησης μου, αναπλήρωσε την ταλαιπωρία μου. Το θέαμα ωραιότατο, ένας λιλιπούτειος παράδεισος με νερά κρεμαστά να τρέχουν σε μια μικρή λιμνούλα και πλήθος ανθρώπων να κολυμπούν μέσα.

Ήταν ένας μικρός καταρράκτης που έπεφτε από μερικό ύψος, μια λιμνούλα, λίγα δένδρα ένα μικρούλικο αλσύλιο, και ένα πέτρινο ξερό τοπίο όλα κι όλα,  που προκαλούσαν όμως περισσό ενδιαφέρον σε αμέτρητους τουρίστες που κατέκλυζαν τον τόπο. Ήταν ένας τόπος ιδιοκτησίας του λαϊκού ποιητή της Πάφου που με πολλή όρεξη και μεράκι, κατάφερε να κινήσει το ενδιαφέρον όλων των τουριστών παρακινώντας να επισκέπτονται το χώρο. Με πολλή διαφήμιση και φαντασία, κατάφερε το ακατόρθωτο, οδήγησε τούς χιλιάδες τουρίστες να θέλουν να επισκέπτονται το χώρο.

Και λέω εγώ τώρα ο καημένος πολίτης κάτοικος της Κοινότητας της Χλώρακας, και σκέπτομαι και παραμιλώ μοναχός μου,

γιατί στο χωριό μου που διαθέτει 12 ξενοδοχεία και μέχρι 10000 τουρίστες ημερησίως κανένας δεν περπατά λίγες εκατοντάδες μέτρα να επισκεφτεί το χωριό; Μήπως δεν διαθέτουμε αξιοθέατα εκθέματα;

Και την απάντηση μου δεν θέλω να την κρατήσω μοναχός μου, θέλω να την κοινοποιήσω στις εφημερίδες, στον κόσμο, στους προεστούς και στις αρχές της κοινότητας μου:

Έχουμε στη αρχαία εκκλησία της Παναγίας της Χρυσελεούσας, την Αγιογραφία του Χριστού, την μοναδική σε ολόκληρη την οικουμένη, που βαφτίζεται στον Ιορδάνη εντελώς γυμνός, με Αδαμιαία περιβολή. Μέσα στο ιερό της εκκλησιάς ζωγραφισμένη στον τοίχο, η μοναδική τοιχογραφία που όλοι θα επιθυμούσαν να ιδούν, πιστοί και άπιστοι Χριστιανοί. Ένα αρχαίο μοναδικό άξιο θέας, που με τις άλλες τοιχογραφίες εντός του ιερού του ναού, αξίζει να δει ο καθένας και που σίγουρα όσοι το γνωρίζουν σπεύδουν να αποθαυμάσουν.

Πρέπει λοιπόν, πάραυτα οι Κοινοτικές αρχές να διαφημίσουν το γεγονός, να το κοινοποιήσουν, να το γνωρίσουν όλοι, και είμαι σίγουρος πως η μικρή πλατεία της μικρής εκκλησιάς της Χρυσοελούσας θα κατακλυστεί από ουρές τουριστών για να προσκυνήσουν τον Χριστό γυμνό.  

6/5/2017 - Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗΣ ΑΛΙΚΗΣ 

Μετά από καιρό, το μικρό μου μηχανάκι με οδήγησε στη θάλασσα της Αλυκής. Πάρκαρα και περπάτησα ως την ακτογραμμή. Η θάλασσα τελείως ησυχασμένη, όμως τίποτα το όμορφο δεν είχε να δείξει. Τα νερά περικλεισμένα μέσα στους τεχνητούς πέτρινους βραχίονες ήσαν θολά σε ένα άρρωστο κίτρινο χτώμα, και ο ξέβαθος βυθός έμοιαζε φαλακρό τοπίο, χωρίς ένα βλαστημένο φύκι, χωρίς ένα μικροσκοπικό ψάρι μέσα να πλέει.

Η θάλασσα της Αλυκής στη Χλώρακα, έμοιαζε πεθαμένο τοπίο. Η άμμος στα ακρογιάλια κουβαλητός, βιομηχανοποιημένος και κατασκευασμένος από σπασμένες πέτρες.

Η θάλασσα της Αλυκής δεν έμοιαζε όπως παλιά όταν ο βυθός ήταν σπαρμένος με τεράστια χρυσοπράσινα φύκια που απαλά κυμάτιζαν από τα ρέματα, και τα ψάρια όλων των ειδών ανάμεσα τους έπλεαν, ενώ οι πεταλίνες και οι κοχλιοί βύζαναν πάνω στα βράχια. Η άμμος που ξεβραζόταν σε τόνους και σκέπαζε τα ακρογιάλια χάθηκε, έμεινε έξω από το βραχίονα που κάποιοι άνθρωποι έφτιαξαν για να λούζονται σε ήρεμα νερά.

Η θάλασσα της Αλυκής ξεράθηκε από χλωρίδα και η πανίδα χάθηκε. Τα απόβλητα που για χρόνια ρίχνονταν μέσα της, κατέστρεψαν ανεπανόρθωτα ότι μέσα στους αιώνες η φύση είχε δημιουργήσει.

Μετά από αγώνες τα απόβλητα σταμάτησαν να ρίχνονται μέσα στη θάλασσα, αλλά το κακό είχε πλέον συντελεστεί.

Στο βωμό του οικονομικού συμφέροντος, κάποια ανθρώπινα χέρια κατέστρεψαν ακόμα ένα όμορφο τοπίο της φύσης.

28/11/17 - ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΩ

Τα γενέθλια είναι ένα φαινόμενο κατά το οποίο οι άνθρωποι γιορτάζουμε χαρούμενοι, και κάθε φορά τις ευχές φίλων και γνωστών που μας συνοδεύουν, με ευχαρίστηση τις δεχόμαστε και ικανοποιημένοι σκεφτόμαστε πως γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που μας έχουν στην καρδιά τους με αγάπη. Παρακολουθούμε χαρούμενοι κάποιοι να μας συλλογίζονται, και στεναχωρημένοι κάποιοι να αδιαφορούν ή να μας ξεχνούν.
Και βάζουμε τα γιορτινά μας έτοιμοι με χαρά να αισθανθούμε τα συχαρίκια.
Πάνε τα χρόνια, και κάθε φορά φορτωνόμαστε ακόμα ένα γενέθλιο χρόνο. Η ζωή περνά εύκολα και τα χρόνια συσσωρεύονται στην πλάτη μας. Χωρίς να το καταλάβουμε μεγαλώνουμε, ενηλικιωνόμαστε. Και όσο μεγαλώνουμε, αρχίζουμε με τον καιρό με στενάχωρες σκέψεις να καταλαβαίνουμε πως όσο μεγαλώνουμε, τόσο γερνάμε και μας φεύγει η ζωή και μας λιγοστεύει ο χρόνος. Και όσο γερνάμε σταματά να μας κυριεύει η επιθυμία των γενεθλίων μας, γιατι μας θυμίζουν την μεγάλη ηλικία μας.
Και παθαίνουμε κρίση ηλικίας, και μαραζώνουμε όσο μας λιγοστεύει η ζωή καθώς ο χρόνος αμείλικτα μας προσπερνά.

Τα γενέθλια είναι ένα φαινόμενο κατά το οποίο οι άνθρωποι γιορτάζουμε χαρούμενοι, αλλά μετά την πρώτη ηλικία σιγά με τον καιρό στενοχωριώμαστε, καθώς αγαπώντας τη νεότη, αυτή μας φεύγει και δεν επιστρέφει.
Και με ανάμεικτα αισθήματα και αδημονία περιμένουμε τις ευχές των αγαπημένων, καθώς όμως επίσης για όσους σαν εμένα αρκετά έχουμε μεγαλώσει, μας θλίβει μια σκέψη πως τόσο γρήγορα πέρασε ο καιρός από την ημέρα εκείνη την πρώτη των γενεθλίων μας.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 20/10/2016

Σήμερα ξύπνησα κάπως αργά με ένα φοβερό πονοκέφαλο, καθώς εψές κατανάλωσα μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Μετά από καιρό που είχα να βγω, με μια φίλη πήγαμε μια βόλτα για ένα ποτάκι σε ένα μπαράκι  κάποιου φίλου. 

Σπάνια πίνω πολύ γιατί δεν αντέχω το πολύ πιοτό, αλλά  εψές εκεί στο μπαρ, συνάντησα μια φίλη που αγαπώ πολύ και με την οποία είχαμε παρεξήγηση εδώ και μέρες. Χωρίς να λύσουμε την παρεξήγηση, μιλήσαμε και ξανά αγαπηθήκαμε, και ένιωσα μια αγαλλίαση στην καρδιά, και καθώς ευχαριστήθηκα πολύ την έξοδο μου, ήπιαμε μαζί πολλά ποτά ώστε ξέφυγα του ελέγχου μου, με αποτέλεσμα να ζαλιστώ  περισσότερο από το κανονικό, αλλά σήμερα με ένα φοβερό πονοκέφαλο, λέω στον εαυτό μου χαλάλι, άξιζε τον κόπο.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 28/9/2016

Σήμερα πρωί με τη δροσιά, καβαλίκεψα τη μηχανή μου και πήγα να ψωνίσω στη φρουταρια του Τσιακκαριάν, καθώς σήμερα Τετάρτη όπως και κάθε Τετάρτη, ανοίγω το μαγαζί τον ΟΡΦΕΑ, που λειτουργεί ως πιάνο μπαρ και Live club.

Εκεί συνάντησα κάποιους χωριανούς που όλα τα γνωρίζουν, και έμαθα πως πλήθος πολιτών της Χλώρακας, ενδιαφέρονται να κατέλθουν ως υποψήφιοι στις προσεχείς Κοινοτικές εκλογές, και πως όλοι πήραν σβάρνα τα κόμματα ζητώντας υποστήριξη.

Σκέφτηκα από τη μια πως είναι καλό να ενδιαφέρονται πολλοί για να προσφέρουν στην Κοινότητα, αλλά από την άλλη ακούοντας ονόματα και αριθμούς, έφριξεν η σκέψη μου και διερωτήθηκα τι θέλω εγώ ανάμεσα σε τόσους πολλούς. Περίπου 100 και βάλε, έδειξαν την όρεξη τους να προσφέρουν και να συνεισφέρουν στη δύσμοιρη κοινότητα της Χλώρακας που τόσα χρόνια αν και κεφαλοχώρι έμεινε στάσιμη και ιδίαν τάξη. Οι περισσότεροι λοιπόν, άμυαλοι και αδαείς, περιμένουν με αδημονία ποιους θα επιλέξουν τα κόμματα, ώστε να κουλιάσουν όσοι θα είναι οι εκλεχτοί.

Και εγώ ο καημένος διερωτώμαι τι δουλειά έχω ανάμεσα σε αυτούς, και τι ψάχνω μέσα στις στάχτες, εφ όσον στα αποκαΐδια που θα μείνουν θα είναι μόνο πίκρες και αναστεναγμοί για τους περισσότερους; Τι ψάχνω να προσφέρω σε μια Κοινότητα που όταν τους κάλεσα να συμπαραταχτουν μαζί μου να φωνάξουν για τα σκατά που ρίχνουν στις θάλασσες της Χλώρακας κανείς δεν ανταποκρίθηκε ούτε αντέδρασε; Που όταν ανάγκασα τους ξενοδόχους να παύσουν να παρανομούν, αυτοί για εκφοβισμό με σέρνουν στα δικαστήρια και από πάνω βλέποντας την μιζέρια της απραξίας των πολιτών, άρχισαν πάλι τα ίδια;

Σκέφτομαι λοιπόν μετά μεγάλης συλλογής, πως καλύτερα ίσως είναι να κάτσω στα βραστά μου, και να ασχοληθώ μόνο με τον εαυτό μου, καθώς καλά γνωρίζω πως χαΐρι από ραγιάδες πολίτες δεν θα γνωρίσω, γιατί καλά γνωρίζω, πώς η πλειονότης των κατοίκων θα υπακούσει κομματικά, ή συγγενικά, ή σε όσους τους  τάξουν ρουσφέτι.

Είδωμεν λοιπόν…

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 6/09/2014

Σήμερα ενωρίς το απόγευμα ενώ καθόμουν και παρακολουθούσα τηλεόραση, ένιωσα πώς βαρέθηκα να ακούω τις ίδιες ειδήσεις κάθε μέρα. Έτσι έκλεισα τη συσκευή, έβαλα ένα πλατύγυρο καπέλο και σαν καουμπόης καβάλησα τη μηχανή μου και οδήγησα στην ακτή. Αποφάσισα να πάω στη θάλασσα του Κοτσιά, να δω αν άνθισαν τα κρίνα του γιαλού, όμως όπως διαπίστωσα, ίσως ένεκα του πολύ ζεστού φετινού καλοκαιριού, δεν είχαν ακόμη όρεξη να ξεπετάξουν τα άνθη τους μέσα στην τόση αφόρητη κάψα του καιρού.

Η άμμος ξανθή και πεντακάθαρη σκέπαζε όλη την ακρογιαλιά, ενώ η θάλασσα λίγο μαυρισμένη από τη συννεφιά του ουρανού, σαν να είχε φωνή με καλούσε να βουτήξω μέσα της για να δροσιστώ. Φυσικά τα ήρεμα νερά και ο φλοίσβος των κυμάτων με μάγεψαν πραγματικά, οπότε έβγαλα τα ρούχα μου και βούτηξα στα ξέβαθα νερά.

Ύστερα περπάτησα ως την άκρη του κολπίσκου, όπου στο τέρμα μέσα στους ψηλούς βράχους ήταν μια σπηλιά που εκεί παίζαμε μικρά παιδιά. Μπήκα μέσα και οι αναμνήσεις μου έτρεξαν πίσω μακριά, πριν τόσες δεκαετίες. Όμως αυτό που με χαρά διαπίστωσα, στα μεγάλα βράχια που περιέκλειαν τη μικρή θάλασσα, πλήθος πεταλλίνων βύζαναν στους βράχους, σημάδι πως η θάλασσα καθάρισε και πάλιν, καθώς πριν κάποια χρόνια τα γύρω ξενοδοχεία έριχναν μέσα τα απόβλητα ύδατα με αποτέλεσμα κάθε μορφής πανίδα είχε εξαφανιστεί. Αυτό μου θύμισε τη θάλασσα της Αλικής, όπου σ αυτήν, το ξενοδοχείο της περιοχής  συνέχιζε ακόμη να ρίχνει τα απόβλητα, και γι αυτό είχα αρθρογραφήσει στην εφημερίδα μου πριν μια εβδομάδα. Θυμήθηκα λοιπόν, πως από το τμήμα περιβάλλοντος μου είχαν αναφέρει πως διαβάζοντας το άρθρο μου, έσπευσαν επί τόπου και αφού εξέδωσαν εξώδικο για την παρανομία, με διαβεβαίωσαν πως θα παρακολουθούν από κοντά ώστε να μην ξαναγίνει ότι πρίν.

Στο γυρισμό μου λοιπόν πέρασα από εκεί, όπου με χαρά διαπίστωσα ότι ο τόπος ήταν στεγνός, σημάδι πως οι υπεύθυνοι του ξενοδοχείου συμμορφώθηκαν και έπαψαν έως τώρα τουλάχιστον, να ρυπαίνουν τη θάλασσα.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, Σάββατο 27/08/2014

Σήμερα είμαι στεναχωρημένος, γιατί αναγκάστηκα να αρθρογραφήσω σκληρά εναντίον του Κοινοτάρχη ο οποίος είναι ξάδελφος μου και του είχα πολλή εκτίμηση. Όμως αυτός κατά ένα παράδοξο τρόπο τον τελευταίο καιρό χωρίς λόγο κι αφορμή, εκ της θέσεως του, κυνηγά ασύστολα προσπαθώντας να καταστρέψει, την κόρη μου η οποία είναι ενοικιάστρια Κοινοτικού υποστατικού, και παρ όλο που τον παρακάλεσα να σταματήσει, αυτός με περισσότερη μανία συνεχίζει ένα κατήφορο τρέλας και εκδίκησης που στο τέλος με μαθηματική ακρίβεια θα καταστρέψει τον ίδιο. Σε ένα πείσμα και αμόκ που τον έχει κυριεύσει, ίσως επειδή είναι σε μια τυπική αντιπαράθεση με κοινοτικό Σύμβουλο ο οποίος είναι σύζυγος της κόρης μου, της δημιουργεί προβλήματα και την απειλεί ότι θα της κόψει το ρεύμα, και θα την εκδιώξει με μόνη αιτία ένα μηνιάτικο καθυστερημένο, το όποιο φυσικά μετά τις απειλές έχει εξοφλήσει.

Γνωρίζοντας τον άνθρωπο μια ζωή, πίστευα πως ήταν αγαθός στη ψυχή και στη σκέψη, αλλά έκπληκτος σήμερα γνωρίζω έναν κακό άνθρωπο, εκδικητικό που ίσως κάποιες δυσκολίες της ζωής τον έχουν μεταμορφώσει και τον έχουν κάμει να μισά και να τιμωρά τον κόσμο.

Είμαι λοιπόν και γω αναγκασμένος σαν άνθρωπος που φέρω φήμη ως δίκαιος, να πράξω το καθήκον μου κατά σειράν προτεραιότητας, να προστατεύσω την κόρη μου, και να κυνηγήσω με την αρθρογραφία μου και άλλως πως, αυτόν που την κυνηγά.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, Δευτέρα 22/8/2014

Σήμερα ημέρα Δευτέρα. Έλπιζα πώς θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον από την χθεσινή. Εχτές ήταν μια Κυριακή όπως όλες οι αργίες, μια σχόλη που μου έσπαγε τα νεύρα καθώς τα καταστήματα όλα κλειστά, οι δρόμοι άδειοι και ο κόσμος φευγάτος ή εσώκλειστος δόξαζε το θεό, και εγώ μοναχός δεν είχα τι να κάμω.

Κάθισα στον υπολογιστή μου λοιπόν, και άρχισα να γράφω. Ασχολήθηκα με ένα μυθιστόρημα περί θανάτου που άρχισα παλιά αλλά το είχα σταματήσε. Το ξεκίνησα και πάλιν λοιπόν, καθώς στο φατσοβιβλίο διάβασα την ανάρτηση μιας ετοιμοθάνατης φίλης από μακριά, της Κατερίνας, που έχοντας καρκίνο και που το τέλος της πλησίαζε, αντίκριζε τον επερχόμενο θάνατο της με γενναιότητα και καρτερία. Μια γυναίκα πολύ μορφωμένη και έξυπνη, -μια συγγραφέας που που διάβασα πέντε από τα βιβλία της-, λίγο πριν το θάνατο συνέχιζε να γράφει. Με ένα γενναίο τρόπο χωρίς να προκαλεί λύπηση, παρά μόνο ανυπέρβλητο θαυμασμό. Ήθελα να της γράψω λίγα λόγια παρηγοριάς και συμπάθειας, αλλά σκέφτηκα πως δεν θα το ήθελε, πως ίσως έγραφε μόνο για να φανερώσει τις σκέψεις της λίγο πριν το θάνατο της, θέλοντας έτσι οι άνθρωποι να εννοήσουν και να δεχτούν το θάνατο ο οποίος είναι αναπόφευκτος στον καθένα μας, και να μην τον φοβόμαστε.

Και εγώ φιλοσοφώντας, σκέφτομαι πώς έτσι θέλω να αντικρύσω κάποια μέρα τον δικό μου θάνατο όταν θα έρθει η ώρα, αλλά πιστεύω πως δεν θα έχω τόσο κουράγιο όπως την θαυμαστή μου Φίλη την Κατερίνα Θεοφίλη.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 20/8/2016, ημέρα Σάββατο

Πέρασαν δυο μέρες που έχω μια στενοχώρια και δεν μου περνά. Ενάντια στα αισθήματα μου ενεργώντας, αλλά με τη λογική συμβαδίζοντας πλήρως, πήρα κάποιες αποφάσεις και ορθολογιστικά ενεργώντας, έθεσα εις πράξην. Το αποτέλεσμα ήταν το αναμενόμενο, δηλαδή το σωστό, αλλά η πίκρα και η στενοχώρια εντός μου δεν υποχωρούν καθώς πίκρανα κάποιον που αγαπώ, αλλά έτσι έπρεπε να γίνει και έτσι έκαμα, πληγώνοντας ίσως περισσότερο τον εαυτό μου παρά το αγαπημένο πρόσωπο.

Τώρα ύστερα από δύο μέρες η λογική μου λέει πως καλά έπραξα, η καρδιά μου όμως λέει άλλα. Αλλά εγώ σκληρός στις αποφάσεις μου μια ολόκληρη ζωή, έτσι και τώρα επιμένω λυπημένος μέν, έχοντας δέ ισχυρή τη γνώμη, πως έπραξα το σωστό. Ο χρόνος που θα περάσει δεν θα το δείξει, ελπίζω μόνο να απαλύνει λίγο την θλίψη και την στεναχώρια.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 20/8/2016, ημέρα Σάββατο

Μετά από πάρα πολλές ώρες και μέρες έγκλειστος εντός οικίας υπό της δροσιάς του κλιματιστικού ένεκα της αφόρητης ζέστης του καλοκαιριού, και αφού ο εγκέφαλος μου μάγκωσε καθώς και το κορμί μου πιάστηκε, καβαλίκεψα τη μηχανή μου και όδευσα προς θάλασσα μεριά. Η μέρα ήταν δροσερότερη παρά οι προηγούμενες, και σκέφτηκα πως θα περνούσα ευχάριστα σε μια ακρογιαλιά. Σκέφτηκα λοιπόν, πως θα επισκεπτόμουν τη θάλασσα της Βρέξης που ήταν στη τέλειωση του χωριού, μακριά από ξενοδοχεία, και σίγουρα πιο καθαρή.

Η παραλία της «Βρέξης», παλιότερα κατακλυζόταν από κόσμο, αλλά δυστυχώς πριν ορισμένα χρόνια η άμμος που σκέπαζε την περιοχή τραβήχτηκε από τη θάλασσα και την άφησε μια θάλασσα επικίνδυνη με τη παραλία γεμάτη πέτρες και κατράδες. Ήταν μια εκδίκηση της φύσης που προήρθε από την ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση των παράκτιων ακτών από τον άνθρωπο. Σήμερα όμως, τη βρήκα αλλαγμένη, μια παραλία σκεπασμένη με πεντακάθαρη ξανθή άμμο και ήρεμα διάφανα νερά σε γαλαζοπράσινο χρώμα, ενώ η χρυσαφένια αμμουδιά στην ακτή έσμιγε με τα ήρεμα νερά του ποταμού της «Βρέξης» που ολοχρονίς τρέχει και ποτίζει την άγρια χλωρίδα που είναι γύρω βλαστημένη.
Η παραλία της «Βρέξης από τώρα και πλέον, είναι αμμώδης. Δεν υπάρχουν ρεύματα, ενώ τα νερά της είναι ομαλά και ρηχά. Η άμμος πάει μέσα σε βάθος όπως και παλαιότερα, και οι κολυμβητές μπορούν κολυμπώντας ή περπατώντας, να φτάσουν στα βαθιά χωρίς κίνδυνο.
Πάρκαρα τη μηχανή και κατέβηκα έτοιμος να βουτήξω στα γαλανά νερά. Κοίταξα ένα γύρω να δω αν ήμουν μόνος. Και είδα κάποιον με δυο σκυλιά, τρεχτοί να τρέχουν προς τη θάλασσα. Τα σκυλιά όρμησαν στα νερά, και χαρούμενα άρχισαν να πλατσουρίζουν. Σκέφτηκα να έκανα μια παρατήρηση στον ιδιοκτήτη, αλλά ξανασκέφτηκα πως ήταν αργά πλέον να βουτήξω αφού ήδη τα συμπαθή ζώα ήσαν μέσα στο νερό. Έτσι χωρίς να πω τίποτα, καβαλίκεψα τη μηχανή μου για να πάω σε άλλη θάλασσα.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 29/7/2016, ημέρα Παρασκευή

Μετά από καταγγελία μου στην επίτροπο Διοικήσεως πως τις παραλίες της Χλώρακας επιχειρηματίες γης έχουν κλείσει σχεδόν όλες της προσβάσεις, και αφού αυτή σε μια απόφαση της καταπέλτης καλούσε τον υπουργό εσωτερικών να παρέμβει και να αποκαταστήσει την τάξη, αλλά που αυτός δυστυχώς αγρόν ηγόρασε, αποτάθηκα στο βουλευτή των Οικολόγων Χαράλαμπο Θεοπέμπτου, και ζήτησα τη δική του παρέμβαση. Ο άνθρωπος μονομιάς ανταποκρίθηκε, και ενέγραψε το θέμα στη Βουλή. Σήμερα ήρθαν από τη Λευκωσία αντιπρόσωποι του, για να διαπιστώσουν και να φωτογραφίσουν επί  τόπου τις παρανομίες. Ζήτησαν από εμένα να τους ενημερώσω και να τους ξεναγήσω.

Μέσα στη βράση του μεσημεριούλοιπόν,  που ο ήλιος έκαιγε πέτρες, για αρκετή ώρα περιδιαβήκαμε τις παραλίες και είδαν επί τόπου τις καταστροφές, και την άναρχη επέμβαση επί των ακτών. Έμειναν τόσο έκπληκτοι με όσα είδαν, που διερωτήθηκαν ποιος τους δίνει κάλυψη, αλλά περισσότερο διερωτήθηκαν πως οι κάτοικοι ανέχονται τόσο εξόφθαλμες ασχημίες επί των παραλιών, και πώς μπορούν να σιωπούν. 

Εγώ ως είχα υποχρέωση, τους εξήγησα πως δυστυχώς οι απλοί πολίτες ως ραγιάδες από πάππον προς πάππον, αυτό έμαθαν να κάνουν, και πως η μόνη αντίδραση τους είναι οι εκ του ασφαλούς φωνασκίες στα καφενεία.

Τους εξήγησα ακόμη πώς τυχεροί οι πολίτες σε κοινότητες  που τους λαχαίνει να έχουν προοδευτικούς και εμπνευσμένους αρχηγούς, γιατί οι κοινωνίες  που προοδεύουν ανά τον κόσμο, είναι μόνο σε όσες λαχαίνει ένας άξιος ηγέτης, καθώς δυστυχώς ο Θεός έτσι έκαμε τον κόσμο να άγεται και να μήν  αντιδρά.

Ήταν μια κουραστική μέρα γιατί ο ήλιος έκαιγε, μια βρύση με νερό δεν βρήκαμε πουθενά να δροσιστούμε, και όσο να διανύσουμε τα έξι χιλιόμετρα ακτογραμμής της Χλώρακας, και να καταγράψουν οι αντιπρόσωποι του καλού βουλευτή  τα όσα παράνομα συμβαίνουν, χρειάστηκαν πολλές ώρες σε σημείο που δεν αντέξαμε όλη τη διαδρομή, και αναγκαστήκαμε να κάνουμε στάση για ξεκούραση στο ξενοδοχείο ΑΚΤΗ των συγχωριανών μου  Σπύρου και Άντρου, οι οποίοι με ευχαρίστηση μας περιποιήθηκαν, μας κέρασαν καφέδες και νερό, ακόμα μας κάλεσαν για μεσημεριανό, πράγμα όμως που οι ξένοι αρνήθηκαν, καθώς είχαν πολλή εργασία να διεκπεραιώσουν την υπόλοιπη μέρα.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 28/7/2016, ημέρα Πέμπτη

Η βία και η κακία στους πιο πολλούς είναι έμφυτη ως αποτέλεσμα κληρονομικότητας, αλλά και γιατί είναι διάχυτη στο DNA τους σε άλλους φανερά, και σε άλλους κρυφά. Πολλοί με χαιρεκακία έκδηλα έχουν την κακία στη συμπεριφορά τους, και λιγότεροι έχουν τη βία. Όμως δυστυχώς, ο άνθρωπος είναι φτιαγμένο ζώο, και όπως  τα άγρια ζώα της φύσης έχουν αιμοβόρα ένστικτα για τη συντήρηση τους απλά και χωρίς συνείδηση, δυστυχώς οι άνθρωποι τα ξεπερνούν στη βία. Βλέπουμε σε πολέμους να σφάζονται και να σκοτώνονται, βλέπουμε κάποιους όταν συναθροίζονται να γίνονται αγέλες και να θέλουν να καταστρέφουν, να γίνονται όχλος και όσο μεγαλύτερος, τόσο και καταστροφικότερος.

Τα γράφω όλα αυτά, καθώς σήμερα ανακάλυψα στο διαδίχτυο μια ταινία σινεμά με πρωταγωνιστή τον σκληρό της οθόνης Τζέϊσον Στάθαμ που δεν είχα δει προηγουμένως, και την παρακολούθησα με ενδιαφέρον. Ήταν μια ταινία δράσης που την ευχαριστήθηκα ένεκα της καλής ηθοποιίας των πρωταγωνιστών, αλλά δυστυχώς με κακά μηνύματα για πολλούς αφελείς,  που θα παρασύρονταν εύκολα στη βία και στην ανομία, καθώς παρουσίαζε τους κακούς ως καλούς κακούς, με αισθήματα και συνείδηση. Ήταν μια ταινία με πληρωμένους δολοφόνους που σκότωναν ακόμα και δικούς τους ανθρώπους, όταντο  απαιτούσε ο κώδικας τιμής –άκουσον άκουσον- του επαγγέλματος.

Και κάθισα και σκέφτηκα, πώς οι άνθρωποι ακόμα και οι καλοί, να μην γίνονται κακοί, όταν οι βιομηχανίες του χρήματος τους παρουσιάζουν ως πρότυπα γκάγκστερ και δολοφόνους;  Πώς όλοι όσοι έχουν καταληστέψει τον τόπο, δηλαδή τραπεζίτες και  πολιτικοί να μην το κάνουν, αφού οι κακοί αμείβονται και οι καλοί υποφέρουν, αφού ο νόμος εξαγοράζεται ή και εκβιάζεται;

Ατό ήταν περίπου το νόημα της ταινίας, και είναι έργο που τον έχουν παρακολουθήσει μυριάδες, καθώς ο πρωταγωνιστής είναι από τους καλύτερους σκληρούς ηθοποιούς του Χόλυγουντ.  

Ύστερα προσπαθούν οι καλοί γονείς, να διδάξουν τα παιδιά τους να είναι καλοί άνθρωποι, πόσοι όμως θα τα καταφέρουν όταν η αδηφάγα κοινωνία διδάσκει το αντίθετο;   

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 27 Ιουλίου, ημέρα Τετάρτη

Οι θάλασσες τις τελευταλίες δεκαετίες έχουν γίνει αγνώριστες. Έχουν καταντήσει χώροι απορρίψεως των λημάτων από τα ξενοδοχεία. Έχουν πολύ αλλοιωθεί τα συστατικά της, και το θαλασσδινό νερό έχει χάσει τη διάυγεια του, ενώ όλη η χλώρίδα έχει ξεραθεί και εξαφανιστεί, με αποτέλεσμα η πανίδα και αυτή να έχει χαθεί, να έχει μεταναστεύσει αλλού, όπου μπορεί να βρει τροφή. Τα νερά είναι θολά από ακαθαρσίες, και μαζί με λάδια και απορριπαντικά, που πλέουν στην επιφάνεια δίνουν στο μάτι μια άσχημη και ακαλαίσθητη εικόνα.

Ένεκα αυτής της κατάστασης, ελάχιστες φορές πηγαίνω για κολύμπι, διότι δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να λούζεται μέσα σε λερωμένα ύδατα. Σήμερα όμως με έπιασε μια νοσταλγία, καθώς από το προηγούμενο βραδυ μια φίλη η Μιρέλλα, με προσκάλεσε για παρέα στη θάλασσα. Αρνήθηκα εξηγώντας της πως σιχαίνομαι τα μολυσμένα νερά όπως έχουν καταντήσει.

Αλλά το πρωϊ κάνοντας τη βόλτα μου στη παραλία με το μηχανάκι μου, δεν άντεξα στον πειρασμό. Οδήγησα και στάθμευσα στην άκρη του γιαλού στην περιοχή Κοτσιάς, και βγάζοντας φανέλλα και τα παπούτσια, με το κοντο παντελόνι που φορούσα, περπάτησα πάνω στην ξανθή άμμο που πλούσια σκέπαζε όλη την ακρογιαλιά. Το απαλό αεράκι μου έσκαφτε απαλά το κορμί, ενώ το ύσηχο κύμα έφτανε ως τα γόνατα μου καθώς έσκαγε στην ακρογιαλιά. Ήταν ένα δροσερό άγγιγμα που με ευχαριστούσε, γι αυτό περπάτησα ως πέρα από την μιά άκρη ώς την άλλη. Και εκεί στο τέρμα, είδα τα ξερά κοτσάνια από τα θαλασσινά κρίνα να έιναι απλωμένα πάνω στο χώμα, προσμένωντας από μέρα σε μέρα να ξεπεταχτούν από ανάμεσα τους τα μοσχομύριστα  άνθη του γιαλού.

Τα άνθη του γιαλού είναι λευκά μεγάλα λουλούδια που ξεφυτρώνουν ανθοβολώντας μεσα από τη στεγνή έρημη γη, με ένα μοναδικό μεθυστικό άρωμα, κυρίως όταν βραδιάζει. Τα γνωρίζουν όσοι έχουν τύχει να περάσουν από τις ελάχιστες αμμουδιές στις οποίες σήμερα ευδοκιμούν δίπλα στη θάλασσα. Είναι τα μοναδικά φυτά του γένους τους που απόμειναν και που πρεπει να αγαπούμε οι άνθρωποι και να προστατεύουμε.

Ήταν ένα ευχάριστος περίπατος που τον απόλαυσα.  Έκατσα λίγο στον πρωινό ήλιο ώσπου να στεγνώσω, και ύστερα καβαλλίκεψα τη μοτόρα μου και ξεκίνησα για άλλους τόπους.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, 26 Ιουλίου ημέρα Τρίτη

Αδιέξοδοι δρόμοι στην πόλη που δεν οδηγούν στους σωστούς προορισμούς, αλλά που παίρνουν τους οδηγούς των τροχοφόρων γυροβολιά σε αδιέξοδα και στενά επίκυνδυνα δρομάκια. Μια πόλη σκαμμένη απ΄άκρη σ΄άκρη, τη μια μέρα ανοιχτός ένας δρόμος και την άλλη κλειστός. Μια ανείπωτη ταλαιπωρία που αναγκάζει τον κόσμο να αποφεύγει την προσπέλαση της, που κάνει τους μαγαζάτορες να τραβούν τα μαλία τους απελπισμένοι, που κάνει την πόληνα μοιάζει ένα φάντασμα, σαν ένα άγριο θηρίο με ανοιχτές σιαγόνες που θέλει να καρασπαράξει τους πεζούς, ή οι ελάχιστοι πεζοί να σκοντάφτουν και να πέφτουν στα μεγάλα αυλάκια που παντού χάσκουν ανοιχτά και επικίνδυνα.

Αυτή λοιπόν κατάντησε η πόλη της Πάφου, μια πόλη έρημη από κόσμο και ζωή, καθώς με την άναπλαση της, ο νέος Δήμαρχος την έχει οργώσει ολόκληρη με τα μεγάλα θηρία, τους εκσκαφείς και τα τραχτέρ. Κανείς δεν μπορεί εύκολα να την περιδιαβεί, και όλοι την αποφεύγουν, το ιδιο φυσικά κάνω και εγώ. Πάω νόνο για επείγουσες ανάγγες, όπως π.χ. να πληρώσω το ρεύμα ή το τηλέφωνο. Αυτο έκαμα και σήμερα, και παρόλο που ήμουν με τη μικρή μου μηχανή, εντουτοις ταλαιπωρήθηκα και αγανάχτησα. Όποθεν και άν πήγαινα, έβρισκα εμπόδια ή δρόμους κλεισμένους και περιφραγμένους. Γυρνούσα επι πολλή ώρα εδώ και εκεί, ώσπου στο τέλος δεν άντεξα και μπήκα σένα στενό μονόδρομο που ήξερα πως οδηγούσε στον προορισμό μου. Μα ήταν τόσο στενά, που δεν χωρούσε δύο μαζί την μοτόρα μου και έστω ένα μικρό αυτοκίνητο. Περίμενα μόλις άδειασε ο δρόμος, όρμηξα με μεγάλη ταχύτητα να προλάβω να προσπεράσω, πριν φανεί κάποιο αυτοκίνητο. Με τη ψυχη στο στόμα, σχεδόν έφτασα στο τέρμα, ομως τι ατυχία, πάνω στην κούρβα φάνηκε ενα αυτοκίνητο να έρχεται με ταχύτητα. Δεν πρόλαβε να ελαττώσει, και τον είδα να έρχεται πάνω μου ολοταχώς. Μέσα μου είπα πως δεν γλυτώνω, αλλά ώ του θαύματος, την τελευταία στιγμή πήρε το μάτι μου ένα κενό στη περίφραξη, και χωρίς να σκεφτώ, οδήγησα εκεί και έτσι γλύτωσα το τρακάρισμα που σίγουρα θα μου έκανε ζημιά, και θα ήμουν ο φταίχτης.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 25 Ιουλίου, ημέρα Δευτέρα 

Η καλή μέρα από το πρωϊ φαίνεται λέει η λαϊκή ρήση, αλλά εγώ θα πώ το αντίθετο, καθώς σήμερα όλα μου πήγαν στραβά. Ξημέρωσε λοιπόν η μέρα, και κάτι στο μουντό πρωϊνό που ήταν σκυθρωπό, μου έδωσε μια εντύπωση πως σήμερα έπρεπε να προσέχω... Όσο κι’ αν πρόσεξα όμως, πολλά τελικά μου πήγαν στραβά.

Με μια ανησυχία μέσα μου ξύπνησα το πρωϊ, και εκεί που συλλογίστηκα πως θα ήμουν πολύ προσεχτικός, εντούτοις όταν είναι νάρθει το κακό, αυτό έρχεται χωρίς να λογαριάζει τίποτε. Εν πρώτοις, όταν καβαλίκεψα τη μοτόρα μου και ροβόλησα για την πόλη της Πάφου καθώς έπρεπε να πάω στο Γενικό Νοσοκομείο για κάποιες δουλειές, στη μέση του δρόμου το μηχανάκι έσβησε, γιατί τέλειωσε η βενζίνη, γιατί δυστηχώς ο δείκτης που έδειχνε τη στάθμη ήταν χαλασμένος για να με ειδοποιήσει. Κατέβηκα ο καημένος, και σπρώξε και να σπρώξεις, πήγα σε ένα σταθμό καυσίμων και τη γέμισα βενζίνη. Ήταν μια κούραση ανεπανάληπτη, που θα την διηγούμαι για καιρό.

Όταν εκεί, στο νοσοκομείο ήρθε επι τέλους η σειρά μου για το ραντεβού μου με τη γιατρό, στα ξαφνικά ειδοποιούν την καημένη η οποία προς τιμήν της διαφώνησε για όσα ανωρθόδοξα συμβαίνουν, πώς έπρεπε να πάει επιγόντως σε σύσκεψη με τον υπουργό υγείας που για κακή μου τύχη επισκέφτηκε εκείνη τη μέρα το νοσοκομείο της Πάφου. Σαν τον Ιώβ έκατσα και περίμενα έως ότου τελειώσει τη σύσκεψη ο υπουργός, που από την ημέρα που ανέλαβε, στις τηλεωράσεις κόπτεται πως μάχεται υπέρ των ασθενών.

Τις απογευματινές ώρες επιτέλους, γύρισα σπίτι. Σ’ ένα σπίτι άδειο που δεν με περίμενε κανείς, σκέφτηκα πως δεν πειράζει, δεν χάθηκε ο κόσμος γιατί ταλαιπωρήθηκα και έχασα όλη τη μέρα, και βασανίστηκα και κουράστηκα.

Όμως και στο σπίτι η ταλαιπωρία μου συνεχίστηκε.

Είχα μια ενοικιάστρια τσιγγάνα από τη Βουλγαρία, που μόλις την αντίκρυσα όταν κλείσαμε συμφωνία να της ενοικιάσω ένα διαμέρισμα, κάτι μου έλεγε μέσα μου πως θα είχαμε κακά ξεμπερδέματα. Και ενώ μου είχε δώσει μέρος του πρώτου ενοικίου, εγώ από καλωσύνη της επέτρεψα να μείνει στο διαμέρισμα, καθώς με πρακάλεσε και τη λυπήθηκα. Από τότε πέρασαν δυό μήνες, χωρις να μου δώσει το υπόλπιπο χρηματικό ποσό. Αλλα ούτε και το επόμενο ενοίκιο. Αναγκαστκά και με επί τάσεως, την ειδοποιήσα πως έπρεπε να φύγει, και αυτή για να με εκδικηθεί, με κατήγγειλε -άκουσον, άκουσον-, στην αστυνομία πως της έκλεψα έναν υπολογιστή. Ευτυχώς οι αστυνομικοί ήξεραν καλά τη δουλειά τους και δεν την έλαβαν υπ΄ όψιν. Όμως μου χάλασε τη νύχτα, και αντί να κοιμηθώ στην ώρα μου δηλαδή κοντά στα μεσάνυχτα, η ώρα πήγε να ξημερώνει και ακόμα έμενα ξύπνιος.

Προσοχη λοιπόν στους τσιγγάνους, πιστεύω πως είναι όλοι παγαπόντες και κακοί, απλά καο μόνο ένεκα κουλτούρας.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 24/7/2016, ημέρα Κυριακή

Η ώρα πήγε 04:00, και πήρε να χαράσσει, όπως λέει το λαϊκό άσμα. Τα μάτια μου ήθελαν να κλείνουν από τη νύστα. Σαββατόβραδο, με τη Μιρέλλα και τον Αλέξανδρο βγήκαμε μια τσάρκα ως την ταβέρνα του Τσιάκκα. Μας άρεσε η λαϊκή μουσική που έπαιζε ζωντανά ένα καταπληχτικό τρίο, και ξεχαστήκαμε εκεί να τους ακούμε. Η ώρα 02:00 σταμάτησαν, αλλά με το φίλο μου το Γιώργο το Τσιάκκα πιάσαμε ψιλή κουβέντα, και στην καλή παρέα πάνω, ήπιαμε και κάνα ποτηράκι παραπάνω. Πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβουμε. Κοντά στα ξημερώματα ο Μορφέας ο καλός θεός, μου έστειλε τη νύστα την προπομπό του ύπνου, ειδοποιώντας με πώς ήταν ώρα να φύγουμε, να κλείσει και το μαγαζί ο ιδιοκτήτης να πάει κι’ αυτός να κοιμηθεί.

      Το πρωί της Κυριακής ξύπνησα στις 09:00 περίπου, και πίνοντας το καφέ μου σκέφτηκα πως καλά περάσαμε εψές. Σήμερα αργία, κοίταξα το ημερολόγιο και δεν βρήκα κανένα Άγιο να γιορτάζει. Αποφάσισα πως θα πήγαινα πρώτα μια επίσκεψη στο παζαράκι «η λίμνη με τις πάπιες», και ύστερα για ένα φραπέ στον «Baraca», το νέο μαγαζί inn που άνοιξε τελευταία κάτω στην παραλία.

Το παζαράκι είναι ένα ανοιχτό παζάρι που λαμβάνει χώρα κάθε Κυριακή τις πρωινές ώρες, όπου όσοι έχουν μεταχειρισμένα είδη και εμπορεύματα, τα εκθέτουν προς πώληση. Εκεί βρίσκει κάποιος φτηνά πράματα σε πολύ καλή κατάσταση, κάποτε και σε καλή ποιότητα. Επί ταχτικής βάσης επισκέπτομαι το χώρο απλά και μόνο γιατί μου αρέσει να βλέπω την πολυκοσμία να τριγυρνά στους πάγκους που πάνω είναι απλωμένα τα προϊόντα, και να παζαρεύει. Βλέπω ένα σωρό ειδών ανθρώπους, φτωχούς και πλούσιους, καλοντυμένους και κακοντυμένους, βλέπω γυναίκες να διαλαλούν τα προϊόντα τους, καμιά φορά ακόμα και τα κορμιά τους που με ένα ιδιαίτερο  τρόπο τα εκθέτουν κι’ αυτά προς πώληση. Και από μια πλευρά εγώ σαν τον αρχαίο Διογένη να παρατηρώ και να παίρνω εμπνεύσεις, ώστε ύστερα σαν συγγραφέας που ο ίδιος παριστάνω, να γράφω ιστορίες και παραμύθια. 

      Το μαγαζί «Baracas» είναι πάνω σε ένα ψηλό γκρεμμό με απεριόριστη θέα τη θάλασσα μέχρι τον ορίζοντα όπου και σχηματίζεται ο κύκλος της γής. Ήταν μια έμπνευση επιχειρηματική του Βίκτωρα Βασιλείου, που μαζί με τη σύζυγο του Αγγελική Ταπακούδη την κόρη μου επιχείρησαν, και τώρα αποδίδει τα μάλα. Μέσα στη καυτή ζέστη του Καλοκαιριού που η κάψα δεν υποφέρεται, εκεί, σ’ αυτό το χώρο ο επισκέπτης βρίσκει δροσιά και ανακούφιση. Είναι ένας χώρος πολύ δροσερός και χωρίς υγρασία, καθώς ο αέρας της θάλασσας που συνεχώς φυσά, διώχνει όλο το υγρό πούσι που η ίδια η θάλασσα δημιουργά. Θα πάω εκεί λοιπόν, να στρογγυλοκάτσω και να απολάυσω το φραπέ μου. Θα ακούσω ήρεμη μουσική που το μαγαζί χαμηλά μεταδίδει, θα δω κόσμο και κοσμάκη αφού το μαγαζί έχει καθιερωθεί και αμέτρητοι είναι οι επισκέπτες, αλλά κυριότερα θα αφήσω το πνεύμα μου μα ταξιδέψει στο πέλαγος και θα αφήσω το νου μου να ημερέψει αφήνοντας έστω για λίγο, πίσω τις καθημερινές τρέχουσες έγνοιες που όλους μας ταλαιπωρούν.

Άτε λοιπόν, όσοι με πιστεύουν, ραντεβού στο«Baracas».

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 23/7/2016, ημέρα Σάββατο
Απολαμβάνοντας τον καφέ μου πρωί έξω στην αυλή με τη δροσιά που έφερνε ένα απαλό δυτικό αεράκι, ο νους μου στράφηκε στη ψεσινη νύχτα. Ήταν μια νύχτα που πρόσμενα να πάω να παρακολουθήσω ένα θεατρικό έργο στο θέατρο της Χλώρακας, το οποίον πίστευα πως θα με ευχαριστούσε. Ήταν ένα έργο του Αριστοφάνη.

Ο Αριστοφάνης ήταν ένας σπουδαίος αρχαίος Αθηναίος σατιρικός ποιητής του 5ου π.Χ. αι.ωνα, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της περιόδου της αρχαίας αθηναϊκής κωμωδίας, κατά πώς μας διδάξανε στο σχολείο. Έτσι εψές, πήγα να δω ένα έργο του στο θέατρο της Χλώρακας, "Ο Πλούτος". 

Στην κωμωδία αυτή ο Αριστοφάνης διακωμωδεί την κακή διανομή του Πλούτου, που επειδή είναι τυφλός, πηγαίνει στους κακούς. Αλλά ένας χρήσιμος πολίτης, περιθάλπει τον τυφλό τιμωρημένο από το Δία θεό Πλούτο, που μικρός τυφλώθηκε για να αποφεύγει τους δίκαιους, τους σοφούς και τους έντιμους. Ο Θεός Πλούτος λοιπόν ξαναβρίσκει το φως του, και δίνει τα πλούτη του στους αγαθούς, ενώ τους κακούς τους κάνει φτωχούς.

Εξ όσων είχα διδαχτεί ή και διαβάσει, ήξερα πως ο Αριστοφάνης ήταν ένας σπουδαίος σατιρικός ποιητής, και περίμενα να δω μια κωμωδία που θα με ευχαριστούσε και θα με έκανε να αγαλλιάσω. Αντί αυτού όμως, είδα ένα κακόγουστο έργο, που δεν άντεξα να το δω ολόκληρο και εγκατέλειψα. Κατά τη διάρκεια του μισού έργου που παρακολούθησα, κανένα θεατή δεν είδα ούτε καν να χαμογελάσει, πόσον μάλλον να γελάσει.

Και θυμήθηκα ένα φίλο μου τον Αχιλλέα, που τις προάλλες που παρακολούθησε το ίδιο έργο, έγραψε στον τοίχο του στο φατσοβιβλίο, πόσο οικτρό ήταν το θεατρικό έργο που τον έκανε να διερωτηθεί αν ο Αριστοφάνης έγραφε τέτοιες βλακείες, ή μήπως οι σημερινοί  θεατρικοί παραγωγοί τον διαμόρφωσαν και το χάλασαν.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 22/7/2016, ημέρα Παρασκευή

Η μοτόρα μου είναι ένα μηχανάκι 130 cc, αγνώστου μάρκας κάποιας ασιατικής χώρας, γι αυτό τη λέω αμαρκέ. Παρ’ όλα αυτά, είναι όμορφη ιδία με μια Vespa, και τελείως ανέξοδη. Την αγόρασα εδώ και αρκετά χρόνια προς 1200 ευρώ, καινούργια από βιτρίνα. Είναι πολύ οικονομική. Όσο ο καιρός είναι γλυκός, την χρησιμοποιώ τόσο πολύ, που τα καλοκαίρια η μπαταρία στο αυτοκίνητο μου αποφορτίζεται από την αχρησία, καθώς σχεδόν καθόλου δεν το χρησιμοποιώ.

Καθημερινά λοιπόν, καβαλικεύω το μηχανάκι μου και γυρίζω απ’ εδώ κι’ απ’ εκεί. Οι ασχολίες μου σε σχέση με τον επιούσιο είναι λιγοστές, αφού μια ζωή εργαζόμενος σκληρά, τώρα στα εξήντα μου και βάλε, είμαι σε θέση να απολαμβάνω τους κόπους μου.

Όταν λοιπόν βαριέμαι το διάβασμα ή το γράψιμο, παίρνω τη μηχανή και τριγυρνώ όπου δη. Αυτά που βλέπω όμως με λυπούν, γιατί βλέπω παντού ακαταστασία. Τα σκουπίδια γεμίζουν τους τόπους, τα δένδρα κομμένα, τα πάρκα ακατάστατα και στις άκριες των δρόμων παρατημένα άχρηστα έπιπλα που για πολλές μέρες καρτερούν να περιμαζευτούν.

Σήμερα με το μηχανάκι μου περιδιάβηκα τον παραλιακό πεζόδρομο και όσα ξαναείδα, μου πλάκωσαν την καρδιά και μου μαύρισαν την ψυχή. Όλη η παραλία περιφραγμένη από τους επιχειρηματίες που αναπτύσσοντας τις επιχειρήσεις τους κόβουν την πρόσβαση προς το γιαλό, και ένα Κοινοτικό Συμβούλιο που μένει σε αδράνεια χωρίς κάν, μια διαμαρτυρία.

Οι ελάχιστες ξέφραγες ακρογιαλιές κι’ αυτές σε κακή κατάσταση. Παντού σκουπίδια, χόρτα ξερά, και πέτρες θεόρατες κουβαλητές από ιδιοκτήτες εξοχικών σπιτιών, ώστε να εμποδίζεται η διάβαση των πεζών που ενοχλά την ησυχία τους.

Είδα γενικά τις όμορφες παραλίες να έχουν γίνει άσχημες και παρατημένες στο έλεος ασυνείδητων, είδα μια ακαλαισθησία που μου κούρασε τα μάτια και στεναχώρησε την καρδιά μου.

Είδα ακόμα στα νερά τις θάλασσας να επιπλέουν μεγάλες ποσότητες αφρών ως αποτέλεσμα των ακαθαρσιών, των απολυμαντικών και των λαδιών από τα ξενοδοχεία.

Θα πρέπει να γνωρίζουμε όμως πώς η παράλογη ανάπτυξη που παρατηρούμε να συμβαίνει γύρω μας, και η επιβάρυνση της φύσης από απόβλητα, επιφέρει πολλά κακά αποτελέσματα, και εάν η συμπεριφορά μας δε συμβαδίσει με την προστασία του περιβάλλοντος, η ποιότητα ζωής μας καταλήγει οικτρή και όνειδος.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, 22/7/2016, ημέρα Πέμπτη

Ξύπνησα στις 08:00, γιατί  ο ύπνος το βράδυ άργησε να με πάρει, καθώς είχα σκέψεις μες την κεφαλή που δεν έλεγαν να με αφήσουν.

Ήμουν καλά, χωρίς τη μαστούρα του ύπνου καθόλου να με βαραίνει. Έφτιαξα τον καφέ μου και κάθισα στον υπολογιστή μου. Αφού είδα στο φατσοβιβλίο όσους με επισκέφτηκαν, διάβασα τις τρέχουσες ειδήσεις. Δεν είχε κάτι νέο, μόνο για πολέμους , διαμάχες μεταξύ των χωρών, για τους κλέφτες πολιτικούς και τους τραπεζίτες, και για τα θανατηφόρα δυστυχήματα που τον τελευταίο καιρό έχουν πληθύνει.

Καμιά χαρμόσυνη είδηση. Όλες θλιβερές για να χαλούν το κέφια. Έκλεισα λοιπόν τον υπολογιστή μου, πήρα το μηχανάκι μου και οδήγησα ως την παραλία.

Μου αρέσει να επισκέπτομαι την παραλία και να αγναντεύω τη θάλασσα πέρα βαθιά, και να βλέπω τα βαπόρια να ταξιδεύουν στα πελάγη. Ηρεμεί το πνεύμα μου και η κάρδια μου. Μου φεύγουν οι κακές σκέψεις και πολλά από τα βάσανα μου. Είναι κάτι που μου μεταδίδει η απεραντοσύνη της, που όταν τη σκέφτομαι, καταλαβαίνω πόσο μικρά, ασήμαντα και μάταια είναι όσα μας κατατρέχουν σε σύγκριση με το μεγαλείο και με όσα κρύβει μέσα στα βαθιά νερά της.

Χωρίς να σκεφτώ, οδήγησα στη θάλασσα δίπλα από την Αλυκή, στον τεχνητό όρμο που έφτιαξαν οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου ΛΑΟΥΡΑ. Εκεί, παλαιόθεν με τη σύζυγο μου τα καλοκαίρια πηγαίναμε για μπάνιο. Στάθηκα πάνω σε μια πέτρα, αλλά το μάτι μου δεν αγνάντεψε πέρα βαθιά τον ορίζοντα, παρα το βλέμμα μου έπεσε κάτω στα πόδια μου που αρχινούσε η θάλασσα. Εκεί ακριβώς σ’ αυτό το βράχο πριν καιρό, είχε χάσει η γυναίκα μου, ένα θεσπέσιο μαργαριτάρι που ήταν χρυσόδετο και κρεμιόταν από το λαιμό της. Είχα αγοράσει το μαργαριτάρι σε κάποια χώρα μακρινή, εάν ενθυμούμαι καλά, από την Σεούλ της Κορέας όταν νέος ήμουν μπαρκαρισμένος στα καράβια για πέντε περίπου έτη . Είχα μια αδυναμία σ΄ αυτά τα κοσμήματα, γι αυτό όταν κάποιος αχθοφόρος  Κορεάτης γύρεψε να το πουλήσει, το αγόρασα. Ήταν η χρονιά του 1978. Την επόμενη χρονιά είχα ξεμπαρκάρει, είχα αρραβωνιαστεί, και αφού πήρα το μαργαριτάρι σε ένα κοσμηματοπώλη, το χρυσόδεσα και με μια ακριβή αλυσίδα,  το έκανα δώρο στη Μαρινέλλα, τη σύζυγο μου. Το φορούσε συνέχεια για πολλά χρόνια, ώσπου δυστυχώς μια κακιά μέρα, εκεί ακριβώς που σήμερα στεκόμουν, κάτω από εκείνο το βράχο και ενώ κολυμπούσαμε, κόπηκε η καδένα, και έχασε το κόσμημα μέσα στα νερά, μέσα στην άμμο της θάλασσας. Όσο κι’ αν ψάξαμε δεν το βρήκαμε. Πολύ στεναχωρηθήκαμε, όχι μόνο γιατί ήταν ένα κόσμημα μεγάλης αξίας, αλλά και γιατί κουβαλούσε μια ιστορία και ένα συναίσθημα.

Αυτές οι σκέψεις με έζωσαν και με στενοχώρησαν όχι γιατί χάθηκε το όμορφο μαργαριτάρι, αλλά γιατί οι λογισμοί μου με οδήγησαν στα περασμένα, στις καλές στιγμές που μαζί με τη σύζυγο μου περνούσαμε σ’ αυτά τα μέρη, και που τώρα δυστυχώς  είχε αποβιώσει νέα και όμορφη, πριν τόσο καιρό μάνι-μάνι (σχεδόν τρία χρόνια). Την είχε πεθάνει η κακιά αρρώστια. Στενοχωρημένος καβαλίκεψα τη μοτόρα μου και οδήγησα με κατεύθυνση το νεκροταφείο. Ένιωσα την ανάγκη να την επισκεφτώ, και να της πω να μην στεναχωριέται που έχασε το μαργαριτάρι, καθώς για πολλή καιρό είχε μια στεναχώρια για την απώλεια αυτή.

ΜΗΠΩΣ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΜΝΗΜΕΙΟ ΒΛΑΚΕΙΑΣ;

Καθώς διαχρονικά στη Χλώρακα οι διοικούντες δεν έχουν να επιδείξουν παρα ελάχιστο έως μηδαμινό έργο, αλλά αντιθέτως έχουν να επιδείξουν μόνο μια καταπιεστική και παράλογη φορομπηχτική πολιτική, ίσως πιστεύοντας ακραδάντως (ή τουλάχιστον αυτό φαίνεται από τα έργα τους) πως έχουν εκλεγεί με μόνη έγνοια αυτήν και μόνον αυτήν, καθώς επίσης τίποτα δεν προσφέρουν στην κοινότητα, ούτε αυτή την καθαριότητα που ο κάθε πολίτης πληρώνει πολύ ακριβα, και καθώς πιστεύω πώς για όλα αυτά φαταίνε οι ίδιοι πολίτες που τους ανέχονται,

μόλις διάβασα το παρακάτω κείμενο στο  PAFOS PRESS, σας το μεταφέρω αυτούσιο:

ΠΗΓΗ: PAFOS PRESS

“Μνημείο Βλακείας και Ηλιθιότητας”;

Πρόκειται για μια από τις πιο περίεργες εισηγήσεις που έχουν κατατεθεί σε δημοτικό συμβούλιο. Την πρόταση για τοποθέτηση μνημείου ηλιθιότητας έχει καταθέσει στον Δήμο Αγλαντζιάς ο δημοτικός σύμβουλος του ΔΗΚΟ, Μαρίνος Κλεάνθου

Ο κ.Κλεάνθους μιλώντας στο SigmaLive για την ιδέα του, ανέφερε αρχικά ότι το ρητό του Μενάνδρου, «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», ήταν η έμπνευσή του.

Κι αυτό συνέχισε για τον πολύ απλό λόγο ότι σε αυτή την χώρα ότι έχει γίνει, από σκάνδαλα μέχρι τραγωδίες είναι καθαρά λόγω ανθρώπινου παράγοντα. Από το πραξικόπημα μέχρι τις πυρκαγιές της Σολέας, συμπλήρωσε ο κ.Κλεάνθους.

Αν δείτε την ετοιμολογία της λέξης «βλάκας», θα διαπιστώσετε αυτά ακριβώς που λέω, σημείωσε χαρακτηριστικά ο δημοτικός σύμβουλος.

ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

ΟΙ ΚΗΠΟΙ ΤΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ ΗΛΙΟΣ

Αειφόρος ανάπτυξη είναι η ανάπτυξη που γίνεται για να καλύπτει τις ανάγκες του παρόντος χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τη δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες. Εχει για συνιστώσες τρεις κατευθυντήριες πολιτικές. Την οικονομική, την κοινωνική, αλλά κυρίως την περιβαλλοντική. Η εφημερίδα αυτή, απο την πρώτη της έκδοση αφιερώνει αρκετό χώρο και μελάνι και ασχολείται κυρίως με την τρίτη συνιστώσα, δηλαδή το περιβάλλον. Έχουμε δώσει τεράστιο βάρος σ αυτό το ζήτημα, διότι για μας είναι το Άλφα και το Ωμέγα όλης της γήινης ύπαρξης. Χωρίς υγιές περιβάλλον δεν μπορεί να υπάρχει ούτε καθαρή ατμόσφαιρα, ούτε πόσιμο νερό, ούτε πράσινο, κατά συνέπεια ούτε και ζωή. Έτσι γι αυτόν τον λόγο εκτός απο τα διάφορα άρθρα μας που επεξηγούν πλειστάκις περί του θέματος αυτού, σχεδόν σε κάθε μας έκδοση συμπεριλαμβάνουμε και σημειώνουμε κάθε καλή καιεπιτυχημένη προσπάθεια απο κατοίκους της Χλωρακας, που είναι βοηθητική για το περιβάλλον. Μ αυτό τον τρόπο στοχεύουμε στην ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας στα θέματα αειφόρου ανάπτυξης, και στην παρότρυνση όλων των κατοίκων να δράσουν, και μαζί με τις τοπικές αρχές να παρέμβουν με οργάνωση συνεδρίων και επιστημονικών εκδηλώσεων για προώθηση και διαφύλαξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Έτσι σε κάθε περιδιάβαση μας σημειώνουμε και φωτογραφίζουμε, και γράφουμε, και προσπαθούμε να προωθήσουμε πιο πολλές τέτοιες προσπάθειες. Στην τελευταία μας περιδιάβαση μέσα στην αφόρητη ζέστη του Αυγούστου, καταλήξαμε για λίγη δροσιά στους ωραίους κήπους του ξενοδοχειακού συγκροτήματος Ήλιος, ιδιοκτησίας του πρώην εκπαιδευτικού δασκάλου, Χαράλαμπου Ττοουλιά. Πρόκειται για μια μεγαλη έκταση που ξεκινά απο τις αυλές του ξενοδοχείου και συνεχίζει πάνω στην χαλίτικη γη και καταλήγει λίγα μέτρα πριν τη θάλασσα. Πρόκειται για μια καταπράσινη περιοχή φυτεμένη με γρασίδι και δέντρα όλων των ειδών. Με θάμνους και κάκτους, ακόμη και με κηπευτικά. Πρόκειται για κήπους που κάλλιστα μπορούν να ονομαστούνΒοτανικοί. Με παιχνίδια για παιδιά, και εγκαταστάσεις για αθλοπαιδιές. Με μικρά πλακόστρωτα δρομάκια, και κάπου κάπου σε κάποιες γωνιές αφημένα παλιά εργαλεία της προτεινής Χλωρακαςοπως μύλος, πιεστήριο, ζεμπίλια, πέτρινη γούρνα. Ένα κομμάτι πράσινης γης που σμίγει με το απέραντο ξέθαμπο γαλάζιο της θάλασσας του Κοτσιά, χρώματα που κυριαρχούν σε όλο το χώρο και τα οποία φέρνουν την ηρεμία στο νού του κάθε επισκέπτη. Σε ερώτηση μας γιατί αφιερώνει τόσο χρόνο, κόπο, αλλά και χρήματα στο να φυτεύει, να ποτίζει και να φροντίζει με τόσο μεράκι όλα αυτά που είναι πανω σε χαλίτικη γη, ο κ. Ττοουλιας, απάντησε. "Το δικαίωμα στο φυσικό περιβάλλον είναι ένα από τα θεμελιώδη ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Είναι απαραίτητο στοιχείο για την ανθρώπινη ζωή και είναι θεσμοθετημένο απο το νομοθέτη. Σαν ενεργός πολίτης αποφάσισα να συνδράμω με προσωπική μου εργασία και με όλη μου την ευχαρίστηση, ώστε να έχουμε πράσινο περιβάλλον όπου είναι δυνατόν. Έτσι κάθε μέρα ασχολούμαι με τους κήπους που έφτιαξα και δενδροφύτευσα, και οι οποίοι είναι ανοιχτοί για όλο τον κόσμο. Είναι μια ενασχόληση που αντί για κούραση, ξεκουράζει το πνεύμα και ηρεμεί την ψυχή. Μια ενασχόληση που όσοι την εχουν ξέρουν τι σημαίνει. Γι αυτό καλώ όλους τους συγχωριανούς να ασχοληθούν και να αφιερώσουν λίγο απο τον χρόνο τους στη φύση. Είμαι σίγουρος όταν το πράξουν, θα συμφωνήσουν μαζί μου". 

ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Τα έξι περίπου χιλιόμετρα ακτογραμμών που περιβάλλουν τη κοινότητα της Χλωρακας, έχουν δυστυχώς καταλειφθεί αυθαίρετα από ξενοδόχους και επιχειρηματίες που τις έχουν καταστήσει ως δικές τους περιούσιες και απροσπέλαστες στους κατοίκους οι οποίοι ελεύθερα έχουν το δικαίωμα να τις χρησιμοποιούν. Οι τρεις ελεύθερες εναπομείναντες παραλίες κατάλληλες για λουόμενους, έχουν δυστηχώς καταληφθεί και αυτές αυτό το καλοκαίρι.   

Η πρώτη η παραλία των Ροδαφινιών, η δεύτερη του Πηλού και η τρίτη του Δημμάτου έχουν επιχωματωθεί, περιφραχτεί και τσιμεντωθεί. Τοιουτοτρόπως έχουν γίνει όλες απροσπέλαστες ή και ακατάλληλες για χρήση από τους κατοίκους.

Οι αιγιαλοί και οι παραλίες όμως ανήκουν στο δημόσιο δηλαδή στο λαό, και συνεπεία του κοινόχρηστου χαρακτήρα τους πρέπει να έχουν ελεύθερη πρόσβαση και ακώλυτη τη χρήση τους. Όμως δυστυχώς, αν και είναι κοινωνικά αγαθά, αντιμετωπίζονται ως αντικείμενο οικονομικής συναλλαγής μεταξύ τοπικών αρχών και επιχειρηματιών εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Πολλές είναι οι καταγγελίες σχετικά με τη κατάληψη των παραλιών και μη ελεύθερα προσβασιμες στους λουόμενους.

Ως εκ τούτου, καλούνται οι τοπικές αρχές της Χλώρακας να δράσουν άμεσα για να αποκαταστήσουν τη νομιμότητα, ειδάλλως οι ίδιοι θα κατηγορηθούν ότι ανέχονται ή και περιθάλπουν την παρανομία.

H ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΛΙΜΝΗ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ ΩΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Ήταν ένα εντυπωσιακό φυσικό αξιοθέατο της Χλώρακας. Μια αλμυρή βαθιά λίμνη στην άκρη της ακτής η οποία συνδεόταν υπόγεια με τη θάλασσα και όταν είχε τρικυμίες η ορμή των κυμάτων που εισχωρούσαν μέσα δημιουργούσαν ένα υπόκωφο δυνατό θόρυβο και ένα υποχθόνιο βρυχηθμό, σημάδι κατά τους πρωτινούς πριν να έρθει η χειμωνιάτικη βροχή από τη μεριά του νότου.

Ήταν το μπουμπουνητό της θάλασσας όταν θύμωνε και αδυσώπητα χτυπούσε τα τοιχώματα της λίμνης σκάβοντας την όλο βαθύτερα κατά το πέρασμα των αιώνων, και κάθε φορά δημιουργώντας ένα σιντριβάνι από ατμοποιημένο νερό που σαν πυκνό σύννεφο εκτοξευόταν με δύναμη στην ατμόσφαιρα δημιουργώντας εντυπωσιακό θέαμα ίδιο με ηφαίστειο που ξερνά καπνό.

Υπήρχε για χιλιάδες χρόνια και πολλές ιστορίες υπάρχουν που εξιστορούν γεγονότα σαν παραμύθια που έχουν συμβεί εκεί, μέσα στην βαθιά λίμνη μέσα στα θεόρατα βράχια της ακτής της Χλώρακας. Ήταν ένας φυσικός πλούτος της κοινότητας, ένα υπέροχο αξιοθέατο, μια φυσική αλμυρή λίμνη δίπλα στη θάλασσα που όλοι οι κάτοικοι σαν παιδιά εκεί έπαιζαν τους πειρατές και όλες οι γενεές την είχαν σημείο αναφοράς.

Τώρα οι ξενοδόχοι την έχουν γεμίσει με μπάζα και θεόρατες πέτρες. Την έχουν κλείσει για να φτιάξουν παραλία να κάθονται οι τουρίστες να λιάζονται. Έχουν καταστρέψει το φυσικό περιβάλλον για το χρηματικό όφελος, χωρίς να νοιάζονται για το φυσικό όφελος.

ΛΑΕ ΞΥΠΝΑ, ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝ ΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΜΑΣ

Αυτό καλοκαίρι δεν θα μπορούμε να χαρούμε ελεύθερα τις παραλίες μας.

Οι επαρχιακές και τοπικές αρχές με πρόσχημα την πρόοδο και την ανάπτυξη επέτρεψαν στους ξενοδόχους να καταπατήσουν και να επιχωματώσουν εξ ολοκλήρου

τις παραλίες που κληρονομήσαμε παρθένες από τους προγόνους μας. Επέτρεψαν με τη σιωπή τους κάθε σπιθαμή γης να καταληφθεί και κάθε πέρασμα προς τη θάλασσα να κλειστεί, ενώ στους πεζόδρομους που έχουν κατασκευαστεί για το κοινό, έβαλαν ιδιωτικούς φύλακες να τους φρουρούν επιτρέποντας μόνο σε ολίγους κατά τη δική τους κρίση να διαβαίνουν.

Περίπου έξι χιλιόμετρα ακτογραμμής σύνορα της κοινότητας έχουν αφεθεί από τις τοπικές αρχές στο έλεος των ξενοδόχων.

Μια χούφτα εκατομμυριούχων εξαγόρασαν τη παραθαλάσσια γη μας και τη τσιμέντωσαν.

Κατασκεύασαν ξενοδοχεία και βίλλες πολυτελείας. Εγκατέστησαν μέσα τουρίστες και μόνιμους αλλοδαπούς κάτοικους, που με αντάλλαγμα τα χρήματα τους και εις βάρος των ντόπιων κατοίκων, αλλοίωσαν το φυσικό περιβάλλον και έκοψαν σχεδόν όλες τις προσβάσεις προς τη θάλασσα.

Ιδιωτικές αυθαίρετες επιχειρήσεις καταπάτησαν παράνομα τις παραλίες και κάλυψαν κάθε σπιθαμή δημόσιας παραλίας με ομπρέλες και πλαστικές ξαπλώστρες, έχτισαν πάνω στο κύμα, μπάζωσαν τις θάλασσες και τσιμέντωσαν φυσικές σπηλιές!

Τις παραλίες που έχουν επιβιώσει χιλιάδες χρόνια και οι προγονοί μας τις έδωσαν ατόφιες για να μπορούμε να τις χαιρόμαστε ελεύθερα, τώρα ξένοι τις καταπατούν και δεν επιτρέπουν σε μας να τις χρησιμοποιούμε ελευθέρα.

Τώρα όμως ηρθε η ώρα, είναι η δική μας σειρά να ενώσουμε τις φωνές μας και να προστατεύσουμε τη φυσική μας κληρονομιά για τις επόμενες γενιές. Η μόνη δύναμη που μπορεί να σταματήσει αυτό το έγκλημα είμαστε όλοι εμείς!

Είναι καιρός να σταματήσουμε τους βέβηλους. Μπορούμε να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση. Μπορούμε να αντιδράσουμε, μπορούμε όλοι μαζί να κάνουμε πολλά.

Ας αποτρέψουμε αυτό το έκτρωμα πριν είναι τελείως αργά.

Ας δημιουργήσουμε κίνηση διαμαρτυρίας, ας γιγαντώσουμε κίνημα αντίδρασης και αποτροπής.

Όλοι μαζί φωνάξατε το, διαδώστε το, κοινοποιήστε το σε γνωστούς και φίλους.

Ο λαός υποχρεώνεται από την εξουσία να πληρώνει για τη διάσωση των τραπεζών που διάφοροι απατεώνες κατέστρεψαν. Επειδή ορισμένοι δανείστηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια τα οποία δεν αποπληρώνουν, για να καλύψουν τα ελλείμματα οι τράπεζες υπερχρεώνουν τους υπόλοιπους δανειολήπτες σε υπέρμετρο βαθμό, δημιουργώντας έτσι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η μικρή μας χώρα.

Ποιος θα το περίμενε ότι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, βαριά ονόματα της ολιγαρχίας του πλούτου, θα ήταν κυριολεκτικά βουτηγμένοι στα χρέη; Κι όμωςσύμφωνα με το έγγραφο που δημοσίευσε η ιστοσελίδα stockwatch που συντάχθηκε στις 14 Ιουνίου 2013, είκοσι μόνον χρεώστες οφείλουν κοντά στα €5,5 δισεκατομμύρια στην Τράπεζα Κύπρου.

Στο άρθρο μου θα ασχοληθώ με ορισμένους εξ αυτών, καθώς χωρίς αιδώ διενεργώντας τους σημερινούς καιρούς, προκαλούν βάναυσα το λαϊκό αίσθημα.

Αφού με τη βοήθεια τραπεζιτικών και πολιτικών κατάφεραν να δανειστούν τεράστια ποσά με τα οποία δημιούργησαν τρύπες στις τράπεζες που τις οδήγησαν στο ΕΛΑ και στην οικονομική καταστροφή του τόπου, σήμερα χρησιμοποιώντας σε επενδύσεις αυτά τα λεφτά που δεν είναι δικά τους, αντί τουλάχιστον υπό το βάρος της ενοχής τους να φέρονται καθώς πρεπει, συμπεριφέρνονται ανάλγητα και προκλητικά.

Οι τρεις των χρεωστών δρουν εν Πάφω, εκ των οποίων δύο ασχολούνται με ξενοδοχειακές επιχειρήσεις. Η αναλγησία και η πρόκληση πηγάζουν εκ της συμπεριφοράς τους στο να απασχολούν κυρίως κοινοτικούς παραβλέποντας την ανάγκη στήριξης των ντόπιων ανέργων, αλλά το μεγάλο έγκλημα τους είναι η καταπάτηση των παραλιών που τις έκαναν δικές τους και με διάφορους τρόπους εξαναγκάζουν τους ντόπιους να μην τις χρησιμοποιούν.

Χωρίς αιδώ οι συνένοχοι για την οικονομική κατάντια της πατριδος μας, συνεχίζουν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες με τα ξένα χρήματα, χωρίς μια απολογία στο δύσμοιρο λαό που πληρώνει το κόστος των ενεργειών τους, και με περισσή αλαζονεία παριστάνοντας τους βασιλείς, με θράσος συμπεριφέρνονται ως Πατρίκιοι σε πληβείους. Παραβαίνουν τους νόμους, επεμβαίνουν στις παραλίες, κλείνουν τις διαβάσεις στους ντόπιους και τους αναγκάζουν να πηγαίνουν θαλασσινά μπάνια σε άλλους τόπους.

Τσιμέντωσαν τις παραλίες και τις οικειοποιήθηκαν υπό την ανοχή των τοπικών και Επαρχιακών αρχών. Τις επιχωμάτωσαν έως το κύμα και τις έστρωσαν με κρεβατάκια και ομπρέλες. Έκοψαν τις προσβάσεις με τεράστιες πέτρες και έβαλαν ιδιωτικούς φύλακες που απαγορεύουν τη διάβαση στους διαβάτες. Έκλεισαν φυσικές θαλασσινές λίμνες για να αποκτήσουν περισσότερους χώρους ηλιοθεραπείας των πελατών τους και έσκαψαν σκαλοπάτια στους βράχους παραμορφώνοντας το φυσικό τοπίο.

Και στην αντίδραση του λαού που είναι η σιωπή καθώς δεν έχει μέσο να εκφραστεί ή τρόπο να βρει το δίκαιο του, οι επαρχιακές αρμόδιες αρχές δεν επεμβαίνουν, επιτρέποντας τοιουτοτρόπως στους ξενοδόχους να ασελγούν επί της φύσεως και των πολιτών.

Θα ήταν καλό μετά τη μεγάλη καταστροφή του τόπου, να υπήρχε συνείδηση καθήκοντος στους αρμοδίους κρατικούς υπαλλήλους και να επεμβαίνουν όπου χρειάζεται για την αποκατάσταση της νομιμότητας και του αισθήματος του δικαίου, πόσον μάλλον όταν των παρανομούντων τα ονόματα έχουν δημοσιοποιηθεί ως χρεώστες μεγάλου και επισφαλούς δανισμού δισεκατομμυρίων που καλούνται οι απλοί πολίτες να πληρώσουν. Αντί αυτού, κατατρέχουν και καταγγέλλουν όσους φτωχούς έφτιαξαν ένα γουμά στην αυλή τους, ή μια πέργολα για να προστατεύονται από τον ήλιο.

Τα όσα αναφέρω για το βιασμό των παραλιών συμβαίνουν αυτούς τους καιρούς στις παραλίες της Χλώρακας, γι αυτό καταγγέλλω δημόσια τις τοπικές και επαρχιακές αρχές για ολιγωρία στο καθήκον τους. Καινούργιοι ξενοδόχοι από άλλες επαρχίες έκτισαν καινούργια ξενοδοχεία στη νότια πλευρά της κοινότητας καταστρέφοντας το φυσικό παραθαλάσσιο περιβάλλον σε μεγάλο βαθμό, και απτόητοι συνεχίζουν το ίδιο έργο χωρίς όριο, καθώς καμιά αντίδραση δεν υπάρχει από τους θεματοφύλακες της τάξης και του νόμου που δείχνουν αμέλεια καθήκοντος σε μια προσπάθεια τους ίσως υποβοηθητική προς τους παρανομούντες.

Πληροφορίες φέρουν τον εν λόγω επιχειρηματία να έχει αιτηθεί από τις Επαρχιακές και τοπικές αρχές όπως του επιτραπεί να προβεί και σε άλλες επεμβάσεις μέσα στην ίδια τη θάλασσα, αφού την ακτή εξ ολοκλήρου έχει ήδη παρανόμως οικειοποιηθεί. Γι αυτό καλούνται οι κάτοικοι να είναι εν εγρηγόρσει, καθώς οι τοπικές αρχές δεν μας έχουν αποδείξει πως η δράση τους συμβαδίζει με το νόμο που διέπει όλους τους κατοίκους, παρά μόνο κλείνουν τα μάτια στις όσες παρανομίες των μεγάλων επιχειρηματιών.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ, ΜΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΙΚΡΗ

Χλωρακιώτες ξυπνάτε πριν να είναι τελείως αργά.

Ήταν κάποτε θυμάμαι μια θάλασσα μικρή, πανέμορφη και αγαπημένη. Ένα μικρό απάνεμο φυσικό λιμανάκι το ΔΗΜΜΑ που άντεξε εις τους αιώνες και το βρήκαμε ατόφιο και πανέμορφο να μας διηγείται ιστορίες πρωτεινές  θυμίζοντας μας ότι οι πρόγονοι μας εκεί μεγάλωσαν και ανδρώθηκαν, μέσα σ αυτά τα ήρεμα και κρυστάλλινα νερά έμαθαν το πρώτο τους κολύμπι.  

Κι όμως σήμερα, ανθρώπινα χέρια βέβηλα, βρέθηκαν να χαλάσουν αυτή τη φυσική ομορφιά. Χωρίς αιδώ, ξεδιάντροπα βίασαν τη φύση και γέμισαν τη παραλία με μπετόν αρμέ και σκέπασαν από κάτω τα κυρταμα και τα αθάνατα λουλούδια της παραλίας.   

Έγιναν οι άνθρωποι στην κοινότητα της Χλώρακας θηρία ανήμερα που με μόνη έγνοια την ευκολία τους, παραβιάζουν τους νόμους και επεμβαίνουν ασύστολα χαλώντας την ίδια τη φύση.

Και οι τοπικές αρχές που είναι; Παρακολουθούν χωρίς αντίδραση αφήνοντας πρώτα τους μεγιστάνες του πλούτου να καταπατούν τις όμορφες παραλίες μας με πρόσχημα την πρόοδο και την ανάπτυξη, και ύστερα ανήμποροι πλέον δεν τολμούν να επιβάλουν την τάξη σε κανέναν καθώς όλοι μικροί και μεγάλοι τους πήραν χαμπάρι και παρανόμως και αυτοί δρουν, άλλοι περιφράσσοντας τις παραλίες, και άλλοι τσιμεντωνοντας τις.

Το πρόβλημα όμως έγκειται στους ίδιους τους κατοίκους, που ως αμνοί άφωνοι επί σφαγής, παρακολουθούν χωρίς να αντιδρούν, επιτρέποντας έτσι στις τοπικές αρχές να ανέχονται το βιασμό των παραλιών μας.

Φτάνει όμως έως εδώ. Καημένε λαέ, επιτέλους ξύπνα. Μην αφήνεις τον καθένα να καταπατά τις παραλίες. Είναι δικές σου, είναι δικές μου,είναι ολονών μας. Επιτέλους όλοι μαζί ας ενώσουμε τις φωνές μας και να τους σταματήσουμε.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ

Στη σύγχρονη ιστορία που ο αριθμός των κατοίκων των αστικών περιοχών ξεπερνά κατά πολύ εκείνον των κατοίκων της υπαίθρου, τα αστικά τοπία διαμορφώνεται με ιδιωτικές πολυκατοικίες και γειτονιές, ιδιωτικές αστυνομίες, κλειστές παραλίες, και ο ιδιωτικός χώρος σαν θεσμός διαρκώς διευρύνεται, καθιερώνεται τοιουτοτρόπως ο ατομισμός. Ταυτόχρονα για τον πολίτη οι τοπικές αρχές και το κράτος γενικότερα με την ανοχή τους αποδεικνύονται αδιάφοροι θεατές, άχρηστοι και επικίνδυνοι, αλλά κυρίως ανίκανοι να επιβάλουν την τάξη, καθώς όχι μόνο δεν αντιτίθενται στην υπέρμετρη αστικοποίηση, αλλά επιτρέπουν στους επιχειρηματίες εκπροσώπους του κεφαλαίου να καταλαμβάνουν νόμιμα ή παράνομα τις παραλίες και να τις μετατρέπουν σε ιδιωτικούς χώρους, αποστερώντας τοιουτοτρόπως την πρόσβαση στον απλό πολίτη καθώς ρητά ο νόμος του ορίζει αυτό το δικαίωμα.

Η φετινή Καθαρή Δευτέρα στην Πάφο, ήταν μέρα χωρίς βροχή και αέρηδες, και αρκετός κόσμος τηρώντας τα έθιμα, εξόρμησε στις παραλίες για το κόψιμο της Μούττης της Σαρακοστής.

Όσο κι αν έψαξε όμως να βρει παραλία με ελεύθερη πρόσβαση, ήταν δύσκολο. Πού πλέον απέμειναν ανοιχτές παραλίες;  Δυστυχώς οι περισσότερες έχουν καταλειφθεί και περιφραχθεί αυθαίρετα από επιχειρηματίες της γης, και ο κόσμος αμήχανος και σιωπηλός όπως συνήθως, παρακολουθεί χωρίς αντίδραση.

Όμως εμείς, σαν Εφημερίδα της Χλώρακας, αντιδρούμε. Διεκδικώντας χώρο, συλλογικότητα και κοινωνική αλληλεγγύη. Καλώντας τον απλό λαό να σταθεί δίπλα μας και μαζί μας να αντιδράσει, να διαμαρτυρηθεί και να φωνάξει, ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Να ζητήσει, να απαιτήσει από τις αρχές που είναι υπεύθυνες να τηρούν τον νόμο και την τάξη να παύσουν να κλείνουν τα μάτια.

Τη φετινή Καθαρή της Δευτέρας στη Χλώρακα μια κοινότητα με πολλά χιλιόμετρα παραλίας , οι κάτοικοι δεν είχαν επιλογές, δεν βρήκαν ελεύθερες παραλίες για να εξορμήσουν να κόψουν την Μούττη καθώς επιβάλλουν τα Έθιμα μας. Το Κοινοτικό Συμβούλιο για να μπορέσει να προσέλθει ο κόσμος, άνοιξε μερικώς κάποια οδοφράγματα από πέτρες που έκλειναν τη θάλασσα. Όμως δεν αρκεί να φύγουν μερικοί φραγμοί. Πρέπει όλα τα οδοφράγματα να αφαιρεθούν. Πρέπει όλα τα εμπόδια που οδηγούν στις παραλίες να παραμεριστούν δια παντός. Να ανοίξουν όλες οι προσβάσεις προς τη θάλασσα. Φτάνει πλέον η μη αντίδραση, φτάνει πλέον ο ραγιαδισμός. Καημένε λαέ της Χλώρακας, όρθωσε επιτέλους το ανάστημα σου, και φώναξε δυνατά, ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ.

ΛΥΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑ

Απίστευτες εικόνες μπορεί κάποιος να αντικρύσει στις παραλίες της Χλώρακας. Όπου υπάρχουν ξενοδοχειακές μονάδες, μεγάλες ποσότητες λυμάτων πέφτουν στη θάλασσα δημιουργώντας πράσινες κηλίδες από άλγη. Αν και αυτά τα λύματα υπόκεινται σε βιολογική  επεξεργασία, απαγορεύονται να ρίχνονται στη θάλασσα διότι χαλούν την ποιότητα των υδάτων, με αποτέλεσμα όπου κολυμπούν οι κάτοικοι με τις οικογένειες τους, να μην υπάρχουν καθαρά νερά. Αν και είναι όλοι ανάστατοι και διαμαρτύρονται, κανείς δεν ακούει και κανείς δεν επιβάλλει την τάξη.

Ξένοι τουρίστες βλέποντας την κατάσταση μένουν απορημένοι, ενώ πολύς κόσμος από άλλες επαρχίες διερωτούνται αν στη Χλώρακα υπάρχει έννομη τάξη, ή αναρχία.

Η ρύπανση της θάλασσας από λύματα σε όλη την ακτή είναι ιδιαίτερα εμφανής και επηρεάζει άμεσα το οικοσύστημα και την υγεία μας.  Οι οργανικές ουσίες που περιέχονται στα λύματα, αλλά και τα χημικά, τα απορρυπαντικά και τα οργανικά βιομηχανικά απόβλητα προκαλούν το φαινόμενο του ευτροφισμού.

Ο ευτροφισμός είναι περιβαλλοντικό πρόβλημα που παρουσιάζεται σε υδάτινα οικοσυστήματα ή ξέβαθες θάλασσες που δέχονται μεγάλες ποσότητες οργανικών υλών και άλατα αζώτου και φωσφόρου με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται πολυάριθμοι μικροοργανισμοί και άλγεις που  καταναλώνουν πολύ οξυγόνο το οποίο πλέον δεν επαρκεί για άλλους οργανισμούς. Λόγω της έλλειψης του οξυγόνου τα ψάρια και τα βακτήρια πεθαίνουν, η βλάστηση το ίδιο, δημιουργώντας έτσι ένα νεκρό οικοσύστημα. Αποτέλεσμα του ευτροφισμού είναι η πτώση της ποιότητας του νερού και η μεταβολή της χλωρίδας και πανίδας των νερών.

Πάντα όποτε έρχεται το καλοκαίρι , όλοι θυμόμαστε την μόλυνση των θαλάσσιων υδάτων από τα λύματα των ξενοδοχείων που βρίσκονται δίπλα στις θάλασσες μας. Διαμαρτυρόμαστε για λίγο, φεύγει το καλοκαίρι και όλοι ξεχνάμε. Όμως αυτό συμβαίνει για πολλά χρόνια τώρα, με αποτελεσμα τα θαλάσσια ύδατα να είναι γεμάτα βακτήρια και μικροοργανισμούς σε σημείο που τα νερά να γίνονται θολά, και σε όλο τον παράκτιο βυθό να εχουν ξεραθεί τα φύκια, να εχουν εξαφανιστεί τα ψάρια και να μοιάζει  ο βραχώδης βυθός σαν φαλακρό τοπίο χωρίς καθόλου χλωρίδα και πανίδα.

Ξέρουμε ότι όλα τα αδειούχα ξενοδοχεία εχουν βιολογικούς που πρεπει να επεξεργάζονται σωστά τα λύματα και τα καθαρισμένα νερά να τα χρησιμοποιούν για κηπευτικούς σκοπούς, ενώ όσα περισσεύουν να τα μεταφέρουν με βυτιοφόρα στους κρατικούς βιολογικούς σταθμούς επεξεργασίας λυμάτων. Αντί αυτού, σχεδόν όλα τα ξενοδοχεία ρίχνουν τα λύματα που τους περισσεύουν στη θάλασσα υπό την ανοχή των υπευθύνων. Καμιά υπηρεσία δεν ελέγχει εάν οι βιολογικοί καθαρισμοί λειτουργούν σωστά, ούτε εάν μεταφέρονται τα λύματα στον προορισμό τους, παρά μονο αφήνονται ανενόχλητοι να τα ρίχνουν στη θάλασσα. Κάνουν όλοι τα στραβά μάτια και στον βωμό των οικονομικών συμφερόντων θυσιάζουν τον θαλάσσιο πλούτο και ολόκληρο το οικοσύστημα.

Η μόλυνση της θάλασσας από λύματα εκτός από την καταστροφή του θαλάσσιου οικοσυστήματος, είναι πολύ επικίνδυνη για τον ανθρώπινο οργανισμό, διότι προκαλούν μυκητιάσεις και βαριές επικίνδυνες μολύνσεις σε όσους λούονται στα λερωμένα αυτά ύδατα.

Δηλαδή καταστρέφουν τη θαλάσσια πανίδα και χλωρίδα, καταστρέφουν επίσης και την υγεία του ανθρώπου.

Είναι η πικρή αλήθεια: Λύματα στην θάλασσα σημαίνει εγκλήματα στην θάλασσα…

Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

O Αύγουστος ήρθε και φέτος με τον υδράργυρο στα ύψη και με την υγρασία να δημιουργεί αποπνιχτική ατμόσφαιρα. Οι χιλιάδες επισκέπτες γέμισαν τις παραλίες όλης της Πάφου και μαζί με τους ντόπιους γέμισαν τις θάλασσες αναζητώντας την δροσιά της.

Όλες οι παραλίες από την Πέτρα του Ρωμιού έως τον Πύργο Τυλληρίας γέμισαν κόσμο. Οι παραλίες της Κάτω Πάφου, της Κισσόνεργας, της Πέγειας, του Ακάμα και της Πόλεως Χρυσοχούς,έχουν μέρες γιορτινές και χαρούμενο πανηγύρι με τους επισκέπτες να χαίρονται τη δροσιά της θάλασσας.

Η Πάφος με τα πεντακάθαρα και καταγάλανα νερά της αποτελούσε πόλη έλξης από ανέκαθεν, και στην δύσκολη αυτή εποχή της οικονομικής κρίσης, τις  παραλιακές περιοχές συνηθίζουν να επισκέπτονται περισσότεροι ντόπιοι ζητώντας φθηνές αλλά συνάμα και ποιοτικές διακοπές. 

Παρ όλα αυτά, οι παραλίες της Χλώρακας παρέμενουν άδειες χωρίς πολλούς επισκέπτες καθώς οι προσβάσεις στις παραλίες είναι αποκομμένες, ενώ πολλές έχουν καταλειφθεί από επιχειρηματίες που άλλες περιέφραξαν, άλλες τσιμέντωσαν, και άλλες έκαναν αποκλειστικά δικές τους χωρίς οι τοπικές αρχές να τους παρεμποδίζουν.

Ακόμα, τα άλλοτε πεντακάθαρα και κρυστάλλινα νερά της θάλασσας της  Χλώρακας έγιναν γκρίζα, θολά, γέμισαν βακτήρια, και  έγιναν κίτρινα στο χρώμα του θανάτου με τη χλωρίδα ξεραμένη πλέον και την πανίδα ανύπαρκτη.

Τα λύματα από τα ξενοδοχεία και τις τουριστικές μονάδες τρέχουν ασταμάτητα δημιουργώντας δυσωδία στα άλλοτε κοσμομύριστα θαλασσινά νερά της Χλώρακας. Τα απόνερα από τους βιολογικούς ολονυχτίς διαχέονται και διασκορπίζονται στα γαλανά νερά  χωρίς κανείς να τολμά να υψώσει τόνο διαμαρτυρίας, απλά όλοι σιωπούν, και βάζοντας την ουρά στα σκέλια αλλάζουν τόπο για τα θαλασσινά τους μπάνια. Πρώτοι οι κάτοικοι  Χλώρακας έφυγαν παραπονεμένοι καθώς τα κορμιά τους γέμισαν πληγές, δίδοντας έτσι το παράδειγμα και στους ξένους επισκέπτες να τους ακολουθήσουν. Από τη μια έχοντας το δίκιο τους για να μην γεμίσουν τσούνες ή να αρπάξουν δερματικές ασθένειας από τη βρώμα και τη μπόχα, αλλά από την άλλη έχοντας το άδικο τους, αφού με την απόλυτη σιωπή που τους διακρίνει ενθαρρύνουν τους καταπατητές περισσότερο να τους πατούν στο σβέρκο, και τις προσκυνημένες κρατικές αρχές να σιωπούν σε μια συνένοχη αμαρτωλή σιγή, διευκολύνοντας τοιουτοτρόπως αυτούς που όχι μόνο έκλεψαν και κατασπάραξαν τον δύσμοιρο Κυπριακό λαό, αλλά από πάνω τον περιγελούν και δεν τον λογαριάζουν.

Και εγώ που γράφω όλα αυτά, με μια μικρή ελπίδα στην καρδιά όταν κοιμάμαι ονειρεύομαι μήπως δεήσει ο Θεός και κάποια μέρα ξυπνήσει αυτός ο καημένος λαός και φωνάξει για το δίκιο του.

Η ΧΛΩΡΑΚΑ ΑΛΛΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Η πλατεία της Χλώρακας είναι άδεια. Ερημιά επικρατεί στην άλλοτε σφύζουσα κεντρική πλατεία που είχε τα καφενεία στοιβαγμένα το ένα δίπλα στο άλλο. Έρημη κοινότητα, δρόμοι χωρίς αυτοκίνητα και χωρίς ανθρώπους. Οι δρόμοι παντέρμοι και χαλασμένοι δίνουν όψη θυμωμένου θερίου με ορθάνοικτο στόμα έτοιμο να βρυχηθεί. Τα αυτοκίνητα καταπονημένα με τις σούστες και τα φρένα σπασμένα, και οι οδηγοί να κάνουν γύρο από τα άλλα χωριά να πάνε στην πόλη.

Το κέντρο του χωριού εγκαταλείφθηκε και τα καταστήματα έκλεισαν, τα καφενεια ένα ένα κλείνουν το ίδιο. Λίγοι πελάτες τα δειλινά που μόλις πέσει ο ήλιος χάνονται, είναι ο κόσμος τα πρωινά τις Κυριακές, οι πιστοί Χριστιανοί που πάν στην εκκλησία. Στην κεντρική πλατεία που είναι άδεια όταν τα μνημόσυνα είναι λίγα, αλλά όταν οι πεθαμένοι είναι πολλοί, γεμίζει ασφυκτικά από τους συγγενείς των μνημονευομένων τεθνώντων.

Ήταν παλιότερα ένα χωριό που έσφυζε από ζωή και κίνηση, που είχε κέντρα αναψυχής όλα γεμάτα πελάτες, ξενοχωρίτες κατέκλυζαν την κοινότητα και είχε ξακουστή φήμη σε όλη την Κύπρο. Οι παραλίες γεμάτες ξενοδοχεία που οι επισκέπτες τους τα απογεύματα και τις νυχτερινές ώρες κατέκλυζαν την κοινότητα δίνοντας στην κεντρική πλατεία όψη κοσμοπολίτικης και πολύβουης αγοράς.

Σήμερα ερημιά επικρατεί, δεν είναι μόνο οι ξένοι επισκέπτες που εξαφανίστηκαν, είναι και οι χωριανοί που έφυγαν και άφησαν πίσω τους δρόμους έρημους με τα φώτα αναμμένα να νυστάζουν από την απραξία και την απόλυτη ησυχία που επικρατεί στην κεντρική πλατεία.

Ήρθαν τα μηχανήματα τα μεγάλα θηρία με τους εργοδηγούς πανω τους να φαντάζουν μικρές κουκίδες, να χαλάσουν τους δρόμους και να κάμουν συστήματα αποχέτευσης, ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να κυκλοφορούν μικρόβια αφού το παλιό σύστημα ίσως να μην ήταν υγειές –έτσι αποφάνθηκαν οι μεγάλοι επιστήμονες από την μητέρα Ευρώπη-

Πέρασαν τρία χρόνια, τα μηχανήματα χάλασαν το χωριό ολόκληρο και από πανω έβαλαν χαράτσι για υπηρεσίες που δεν προσφέρονται, μια παράνομη πράξη που οι αργόσχολοι Βουλευτές νομοθέτησαν και νομιμοποίησαν. Για να κάμουν ένα σύστημα αποχέτευσης που κανέναν δεν πείθει ότι είναι καλύτερο από το παλιό.

Ένα εργο που στην αρχή καλωσορίστηκε γιατί ξεκίνησε σε περίοδο δύσκολη όταν η οικονομική κρίση κτύπησε πολλές πόρτες, όταν η ανεργία δεν άφησε σπίτι να μην αγγίξει, όταν πολλοί έλπισαν να ανοιχτούν θέσεις εργασίας.

Ένα εργο που όμως γρήγορα κατέδειξε ότι οι κάτοικοι της Χλώρακας δεν είχαν πρόσβαση για εργασία, ήταν ένα συνεργείο αποκλειστικά από αλλοδαπούς εργάτες και μαστόρους που βάλθηκαν να χαλούν τους δρόμους, να σπάζουν τα πεζοδρόμια, να παρεμποδίζουν τον κόσμο να κυκλοφορά και να προκαλούν τεράστιες ζημιές στο υδρευτικό σύστημα. Να φεύγουν και να χάνονται ποτάμια τα νερά, και να ζητάνε ύστερα οι ειδικοί από τους πολίτες να κάνουν οικονομία γιατί υπάρχει ανομβρία. Και κάθε χρόνο οι άρχοντες προεστοί να αυξάνουν την χρέωση του πόσιμου νερού, έτσι που οι καταναλωτές να διερωτούνται εάν υπάρχει ισοτιμία με την Κόκα Κόλα. 

Τα μηχανήματα αφού χάλασαν χωρίς αιδώ τα πεζοδρόμια, ύστερα σκέπασαν τα αυλάκια όπως – όπως αφήνοντας τα χαλάσματα άκτιστα χωρίς να τα επιδιορθώσουν ως όφειλαν από το νόμο. Δεν υπολόγισαν κανένα, -γιατί άλλωστε, αφου καμία υπεύθυνη αρχή δεν απαίτησε το δίκαιο- Κατέστρεψαν το οδικό και το υδρευτικό δίκτυο ολόκληρης της κοινότητας στην προσπάθεια τους να φτιάξουν αποχετευτικό σύστημα ώστε η Χλώρακα να μην υστερεί από καμιά μεγάλη πόλη της Ευρώπης.

Και αφου τέλειωσαν, τσέκαραν και βρήκαν διαρροές σε κάθε λίγα μέτρα, και άρχισαν ξανά από αρχής. Άνοιξαν ξανά τα αυλάκια, έκοψαν και έσκαψαν τους δρόμους, έκαναν τους κατοίκους να ξαναπεράσουν τον ίδιο σταυρό του μαρτυρίου.

Ύστερα πήραν τα μεγάλα μηχανήματα και έφυγαν. Τώρα οι δρόμοι παντέρμοι και χαλασμένοι δίνουν όψη θυμωμένου θηρίου με ορθάνοικτο στόμα έτοιμο να βρυχηθεί. Τα αυτοκίνητα καταπονημένα με τις σούστες και τα φρένα σπασμένα βρίσκονται σταματημένα πανω στα χαλασμένα πεζοδρόμια, ενώ τις νύχτες τα φώτα νυσταγμένα φέγγουν στην άδεια πλατεία.

ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΚΟΠΗ ΔΕΝΔΡΩΝ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

H αυθαίρετη κοπή δέντρων στη Χλώρακα, έχει καταντήσει δυστυχώς ένα άρρωστο σπορ στο οποίο επιδίδονται κάποιοι που οι πολίτες τους εμπιστεύτηκαν θώκους. Με μια μανία πρωτόγνωρη τα τελευταία χρόνια, έχουν προβεί στην αποψίλωση του ελάχιστου πρασίνου που έχει απομείνει στην κοινότητα. Ενώ το όνομα Χλώρακα όπως εννοιολογικά δηλεί η λέξη, προέρχεται από το πολλή πράσινο που διαθέτει ο τόπος, τον τελευταίο καιρό κάποιοι συγκεκριμένοι , εκμεταλλευόμενοι τη θέση τους, πολύ τακτικά προβαίνουν σε αποκοπή δένδρων, προστατευομένων και μη.
Σύμφωνα με την νομοθεσία, για την κοπή δέντρου σε κοινόχρηστους χώρους, απαιτείται έγκριση από αρμόδια αρχή. Παρ όλα αυτά, χωρίς καμιά άδεια, κόβουν ότι πρασινίζει. Ίσως από ένα αρρωστημένο πάθος εναντίον κάθε βλάστησης, ίσως για να εμπορευτούν τη ξυλεία, κόβουν αβέρτα όλα τα δένδρα. Τον τελευταίο καιρό πετσόκοψαν κυριολεκτικά τα δένδρα από πάρκο πλησίον της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, ενώ σήμερα, πετσόκοψαν τα δένδρα στην πλατεία του καθεδρικού ναού της κοινότητας. Σε μια βέβηλη πράξη μίσους ενάντια σε ότι πράσινο, αχρείαστα έκοψαν τα δένδρα και τα άφησαν γυμνά να φαντάζουν κουφάρια νεκρά δίπλα στο παλιό νεκροταφείο. Δένδρα ωραιότατα και πανύψηλα που χρειάστηκαν δεκαετίες να μεγαλώσουν, μέσα σε λίγα λεπτά τα έκοψαν και άφησαν τους κορμούς τους φανερά σημάδια της μισαλλοδοξίας τους.
Ήταν δένδρα τεραστίων μεγεθών, που όταν η εκκλησία ασφυκτικά από πιστούς γέμιζε και δεν τους χωρούσε, κάτω από τον πυκνό ίσκιο τους στέκονταν και προφυλαγμένοι από ήλιο ακόμα και βροχή, λειτουργούνταν και προσεύχονταν.
Τώρα, απέμεινε η κεντρική πλατεία με ελάχιστο πράσινο, αλλα με πολλά αγάλματα ηρώων εμφυλίων και αλλοφύλων πολέμων.
Αν κάποιος διαμαρτυρηθεί, η διαμαρτυρία του πάει του βρόντου. Κανείς δεν ακούει, κανείς δεν ενδιαφέρεται. Αν κάποιος προσπαθήσει να βρει ποιος πήρε την απόφαση, ο ένας θα τα ρίξει στον άλλο, και αν ακόμα η απόφαση δεν διώκεται από το νόμο, ποιος θα κρίνει πως ο ηθικός νόμος επιτρέπει το κόψιμο δένδρων που δεν εμποδίζουν, πάρα μόνον ωφέλεια έχουν;

ΑΓΓΟΥΡΙΑ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

Η Χλωρακα έχει το όνομα και τη φήμη ως ιστορικός τόπος παραγωγής αγγουριών ξακουστών ανά την Κυπρο και σε άλλες χώρες, ένεκα της προημότητας και του μεγέθους των, καθώς και για ευτράπελες ιστορίες συνδεδεμένες με τα αγγούρια.

Το αγγούρι είναι είδος λαχανικού που με αυτό εάν ασχοληθεί ένας Φυσιοδίφης δεν θα μπορούσε να γράψει πάρα πολλά, διότι είναι ένα απλό ζαρζαβατικό με λίγη ιστορία. Εάν όμως κάποιος ιστορικός ασχοληθεί με τα αγγούρια της Χλώρακας, μπορεί να γράψει πολλές σελίδες. Εγώ αποφάσισα να γράψω λίγη ιστορία περί τούτου, ύστερα που μου εζητήθην με περισσήν ευγένεια ώστε να μην μπορώ να αρνηθώ, από τον φίλτατο πρόεδρο του Ακρίτα Λουκά Γιουκκά. Δεν είναι σίγουρο υπό ποίαν ιδιότητα μου εζητήθην να γράψω περί τούτου, ως θα ξέρετε όλοι, ήμουν για δεκαετίες φθαρτέμπορος, ενώ τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκα με την συγγραφή και την έκδοση της εφημερίδας της Χλώρακας. Κατά συνέπεια έχω επίγνωση του αντικειμένου, μπορώ ακόμα να περιγράψω περί αυτού, αφου ασχολούμαι με το γράψιμο.

Μια ερευνητική διατριβή, ή εργασία, ή έστω αναφορά περί του αντικειμένου τούτου, σίγουρα δεν είναι και πολύ ευχάριστη, παρ όλα αυτά, αποφάσισα να αναπτύξω το θέμα, και έτσι νάμαι, να ιστορώ  και να καταγράφω όλη την ιστορία του αγγουριού της Χλώρακας…

Στις αρχές του αιώνα οι κάτοικοι της κοινότητας ησχολούντο κυρίως με τη γεωργία. Υπήρχε εύφορο έδαφος κατάλληλο για παραγωγή του αγγουριού. Είχε γλυκύ κλίμα ως προς την καλλιέργεια του, υπήρχε μόνο ένα μειονέκτημα, το νερό ήταν λιγοστό. Έτσι οι κάτοικοι επιδίδονταν κυρίως στην καλλιέργεια σιτηρών. Στις πάνω περιοχές της κοινότητας όμως, που τα χωράφια ήταν φτανοχώραφα και καυκάλλες, οι χωριανοί με πολλή κόπο τα επιχωμάτωναν με ξένα χώματα που κουβαλούσαν με γαιδούρια από αλλού, έτσι που να γίνονται  ιδανικοί τόποι για τέτοιες καλλιέργειες, εκεί λοιπόν, φύτευαν τις αγγουριές. Έφερναν νερό από την Έμπα με αυλάκια, ένα δύσκολο εγχείρημα το οποίον όμως επιχειρούσαν, έγινε έτσι η κοινότητα από τα πολύ παλιά χρόνια τόπος μεγάλης παραγωγής αγγουριών.

Τα αγγούρια της Χλώρακας έγιναν πασίγνωστα πρώτα ανά την Κύπρο και ύστερα ανά την Ευρώπη καθώς και άλλες χώρες, την δεκαετία του 1960 όταν οι πρωτοπόροι Χλωρακιώτες γεωργοί κατασκεύασαν τα γυάλινα θερμοκήπια καταφέρνοντας έτσι να παράξουν εν μέσω χειμώνος αγγούρια. Ήταν το είδος του μεγάλου αγγουριού της αυλακιάς. Μια φορά, την εποχή εκείνη πωλήθηκε στην αστρονομική τιμή των δυόμιση λιρών η οκά και το έγραψε πρωτοσέλιδα σαν κύρια είδηση με μεγάλα κόκκινα γράμματα η Παγκύπριας εμβέλειας και μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα, «Τελευταία ωρα».

Τα αγγούρια της Χλώρακας τους παλαιότερους καιρούς ήταν μεγάλα σε μέγεθος, και στραβά.

Για τούτο τον λόγο, καθώς και δια της τσουχτερής των τιμής, αλλά κυριότερα από παλαιότερη φράση κάποιου παλιού ιερέως στα τέλη του 18ου αιώνα του Παπάσαββα, έμεινε η περιώνυμος φράση «αγγούρκα της Χλώρακας». Αυτή η φράση υποδηλώνει από τη μια, την απαξίωση από αυτόν που την δηλώνει στον άλλο που την απευθύνει, και από την άλλη, επειδή είναι τόσο ακριβά, η αξία τους ισούται με το να «κάτσει» κάποιος πάνω σε ένα στραβό και χοντρό αγγούρι της Χλώρακας.

Τα ίσια αγγούρια ήταν περισσότερο εμπορεύσιμα, έτσι για να επιτυγχάνουν τέτοια παραγωγή οι γεωργοί τσάπιζαν τις τάβλες, ώστε πάνω στο μαλακό χώμα να μεγαλώνουν και να αναπτύσσονται με τρόπο που να μην βρίσκουν αντίσταση σε σβώλους ή αλλα εμπόδια, και να καταλήγουν ίσια και ευθυγραμμισμένα. 

Με την εξέλιξη και τα πειράματα των επιστημόνων του εξωτερικού, τα στραβά αγγούρια της Χλωρακας αντικατεστάθησαν με φυτά υβρίδια τα οποία παρήγαγαν μεγάλες ποσότητες, ήταν κρεμαστά και ίσια, ονομάστηκαν δέ αγγούρια τεμάχια, διότι επωλούντο συνήθως με το ένα. Αργότερα αντικατεστάθησαν και αυτά με τα σημερινά κοντά αγγουράκια τα οποία κυκλοφορούν στις αγορές, αλλά που η γεύση τους καμία σχέση εχει με την παλιά που ήταν σπουδαιοτάτη, και η μυρωδιά τους ωραιοτάτη.

Η παραγωγή του αγγουριού στη Χλωρακα μέχρι το 2000 ήταν κύρια ασχολία σχεδόν όλων των Χλωρακιωτων. Παρήγαγαν απεριόριστες ποσότητες, τόσες που δεν τις απορροφούσε η Κυπριακή αγορά, με αποτελεσμα πολλοι έμποροι να ασχοληθούν με τις εξαγωγές, και να τα αποστέλλουν σε άλλες χώρες.

Όμως ο κυριότερος λόγος για την τόσο μεγαλη ανάπτυξη της φυτείας αυτής, ήταν όταν το 1960 μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, διορίζεται από τον Μακάριο ο εκ Χλώρακας Ανδρέας Αζίνας ως υφυπουργός Γεωργίας και Φυσικών Πόρων και λίγο αργότερα ως διοικητής του Συνεργατικού κινήματος, θέση από την οποία προωθεί τα συμφέροντα των Αγροτών σε μεγάλο βαθμό. Προωθεί κυρίως τις εξαγωγές γεωργικών προϊόντων, με αποτελεσμα ήλοι οι κάτοικοι της Χλώρακας να ενθαρρυνθούν και να κατασκευάσουν υπερσύγχρονα θερμοκήπια, έτσι που όλη η κοινότητα να καταστεί ένα μεγάλο και απέραντο θερμοκήπιο παραγωγής αγγουριού. Βοηθεί με επιχορηγήσεις και δάνεια όλους τους γεωργούς να εγκαταστήσουν στα θερμοκήπια κλιματιστικές εγκαταστάσεις, εισάγει από το εξωτερικό καλύτερες ποικιλίες, και ναυλώνει φορτηγά αεροπλάνα για την εξαγωγή φθαρτών στο εξωτερικό.

Με αυτό τον τρόπο η φήμη των αγγουριών της Χλώρακας έφτασε σε όλη την Ευρώπη.

Όταν το 1971 η φημισμένη ηθοποιός Ράκελ Γουέλς επισκέφτηκε την Κύπρο για το γύρισμα της ταινίας του  σκηνοθέτη Γ. Κοσμάτου, «Πολυαγαπημένη» στο χωριό Κάρμι, σε ερωτήσεις δημοσιογράφων ρωτήθηκε πρώτα η γνώμη της για τον Μακάριο, αυτή απάντησε ότι ήταν ένας θερμός μεσογειακός άνθρωπος και άξιος ηγέτης της πατρίδας του. Σε δεύτερη ερώτηση «τι άλλο σας άρεσε στην Κυπρο, αυτή απάντησε “ The best and more tasteful cucumbers of Chlorakas”, δηλαδή, τα εύγεστα και μυρωδάτα αγγούρια της Χλώρακας.

Σήμερα η Χλώρακα έχει το όνομα, αλλά δεν έχει τη χάρη. Δυστυχώς στη δεκαετία του 2000 – 2010, ύστερα από την απότομη αύξηση της τιμής της γης λογω του οικοδομικού οργασμού, η γη έχει πουληθεί, ή έχει κτιστεί με σπίτια και μπετόν, με αποτελεσμα να παύσει αυτή η φημισμένη και ξακουστή παραγωγή του αγγουριού της Χλώρακας…

----------------------------------------------

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΑ ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΠΑΦΟΥ

Η εφημερίδα της Χλώρακας εκ μέρους των πολιτών της κοινότητας της Χλώρακας ζητεί από τον νεοεκλεγέντα Δήμαρχο Πάφου Φαίδωνα Φαίδωνος με καλή τη θέληση του, όπως μεριμνήσει να επιστραφεί στη κοινότητα της Χλώρακας όπου ανήκει, το αδράχτι της Ρήγαινας. Πρόκειται για μια κολώνα από τσιόνι με μια σφαίρα να στέκει πάνω της. Ήταν για αιώνες σε χωράφι κατοίκου Χλώρακας στα σύνορα με τη συνοικία Μουττάλου, και κατά τη διάρκεια των φασαριών του 1963, τα έκλεψαν Τουρκοκύπριοι. Τώρα ευρίσκονται πεταγμένα στην αυλή του παλιού δημοτικού σχολείου του Μουττάλλου το οποίον ξανακτίζεται εκ θεμελίων, με κίνδυνο να κλαπεί από αρχαιοκάπηλους, ή να καταστραφεί καθώς είναι εκτεθειμένο στις εργασίες του εργολάβου. Ζητούμε από τον Δήμαρχο να προβεί σε ενέργειες για τη νόμιμη επιστροφή του, καθώς η ιστορία περίτρανα αποδεικνύει πως καθ όλα ανήκει στη Χλώρακα, και περί του λόγου το αληθές, αναφέρω το ιστορικόν της υποθέσεως: 

Η ιστορία της Χλώρακας κουβαλά στους ώμους της τη ασήκωτη κληρονομιά του Διγενή Ακρίτα όταν κυνηγώντας ένα Σαρακηνοί έφτασε στη Χλώρακα όπου συνάντησε την Ρήγαινα και την ερωτεύτηκε παράφορα. Τη ζήτησε σε γάμο, και αυτή θέλοντας να του αρνηθεί χωρίς τις συνέπειες του θυμού του, για να δεχτεί του ζήτησε να κτίσει ένα αυλάκι να φέρνει το νερό από τη μακρινή Ταλα στα Παλιοκαστρα.

Πίστευε πως Δεν θα τα κατάφερνε και θα γλύτωνε, όμως ο Διγενής το έκτισε, και τα απομεινάρια του σώζονται μέχρι σήμερα στα παράλια της Χλώρακας.

Η Ρήγαινα για να τον αποφύγει μπάρκαρε σε ένα πλοίο να φύγει.

Και ο Διγενής οργισμένος της έριξε μια θεόρατη πέτρα που έπεσε στην Κάτω Πάφο λίγο πριν τη θάλασσα, και ευρίσκεται μέχρι σήμερα εκεί, πίσω από το αρχαίο θέατρο στο λοφίσκο του «Φάβρικα», και ονομάζεται “πέτρα του Διγενή”. Κάποιοι λένε ότι πρόκειται για την πέτρα του Ρωμιού.

Ο λαογράφος Ξενοφώντας Π. Φαρμακίδης, γράφει:

Ή Ρήγαινα είσιεν τό παλάτιν της πάνω στην Φάβρικαν. Ό Διενής ήθελε την Ρήαιναν γιά γυναίκα του. Η Ρήαινα είπεν του,

-Αν μου φέρεις νερόν στην Πάφον εν νά σέ πάρω άντρα μου.

Ο Διενής έκαμε τότε το πετραύλακον τζιαι έφερε τό νερόν που την Τάλαν. Η Ρήαινα άμα έφερε τό νερόν, εμετάνωσεν τζιαι γέλασε του Διενή. Τότες ο Διενής εθύμωσεν.  Εστάθηκεν πάνω στόν Μούτταλλον ( λόφον του Κτήματος ) τζιαι πήρεν μιαν πέτραν τζιαι έρριψεν της την. Τζιαί η πέτρα στέκει ώς την σή­μερον, τζιαί φέρει πάνω την σπαθκιάν του Διενή. Ή πέτρα έν τής έμπλασεν. Η Ρήαινα εθύμωσεν τζιαί τζιείνη τζιαί έρριψεν του τ' άδράχτιν της, μά έν του έμπλασεν ούτε τζιείνη.

Και το αδράχτι έπεσε κάτω από το λόφο που έστεκε ο Διγενής, μέσα σε ένα χωράφι της Χλώρακας ιδιοκτησίας του Γεώργιου Πολυδώρου, και ήταν εκεί για πολλούς αιώνες, μέχρι πρόσφατα που το έκλεψαν οι Τούρκοι κάτοικοι του Μουττάλου κατά τη διάρκεια των δικοινοτικών ταραχών.

ΕΥΓΕ ΣΤΟΝ ΕΠΑΡΧΟ ΠΑΦΟΥ

Οι παραλίες της Χλώρακας είναι καταπονημένες και καταπατημένες καθώς επιχειρηματίες αυθαίρετα κατά καιρούς επεμβαίνουν και τις καταστρέφουν.

Οι όμορφες ακτογραμμές της αποτελούν ένα πανέμορφο θέαμα εναλλάσσοντος τοπίου αποτελούμενο από ψηλούς κρημνούς με τα άγρια κύματα κάτωθεν τους να κατατρώγουν τα σκληρά βράχια, αλλά και από πανέμορφες ήρεμες παραλίες στρωμένες με ξανθή άμμο και κρυστάλλινα νερά να τις γλυκοφιλούν.

Σ αυτά τα παράλια βλαστούν τα κρίνα της θάλασσας, τα πανέμορφα άνθη του γιαλού που ενέπνευσαν τον Παπαδιαμάντη και έγραψε το ωραιότερο από τα διηγήματα του. Είναι λουλούδια σπάνια που βλαστούν μόνο στις παραλίες της Χλώρακας, και ύστερα τα συναντούμε στον Ακάμα και στον Πύργο Τυλληρίας. Είναι λουλούδια προστατευόμενα που οι άνθρωποι μόνο δικαίωμα έχουν να απολαμβάνουν την πανέμορφη ομορφιά και ευωδία τους.

Οι παραλίες της Χλώρακας είναι σπαρμένες με αθάνατα λουλούδια, με το λιλά τους χρώμα να σχηματίζει και να χρωματίζει εύμορφα τοπία επί των παραλιών.

Οι ακρογιαλιές της Χλώρακας είναι σπαρμένες με κύρταμα που σχηματίζουν πράσινα λιβάδια βλαστημένα στα άγονα σκληρά βράχια σχηματίζοντας ζωγραφικούς πινάκες περίσσιου κάλλους.

Σ αυτές τις πανέμορφες παραλίες λοιπόν, κατά καιρούς ορισμένοι ασυνείδητοι άνθρωποι επεμβαίνουν αυθαίρετα και χαλούν τις σπάνιες ομορφιές της. Ξηλώνουν και ισοπεδώνουν ότι εκ φύσεως έχει δημιουργηθεί, και αλλοιώνουν ότι φυσικό δημιουργήθηκε στο πέρασμα αμέτρητων αιώνων.

Εμείς σαν πολίτες πλειστάκις έχουμε διαμαρτυρηθεί, αλλά η φωνή μας αδύναμη έσβηνε χωρίς κανείς να την ακούει. Ώσπου μια μέρα, σήμερα, με ευχαρίστηση παρακολουθήσαμε την Επαρχιακή διοίκηση Πάφου να επεμβαίνει και να αποκαθιστά την τάξη στη παραθαλάσσια περιοχή ΔΗΜΜΑ.

Το ΔΗΜΜΑ είναι μια θάλασσα μικρή στη Χλώρακα, ένας ορμίσκος μαγευτικός και ιδεώδης για έμπνευση και δημιουργία, ένα φυσικό πανέμορφο απάνεμο λιμανάκι κλεισμένο μέσα σε ρηχούς και άγριους βράχους που το γκρι του χρώματος τους σμίγει με το μπλε  του γιαλού, και δίνουν μια άγρια ομορφιά που ηρεμεί το νου και στρέφει τη σκέψη στο απαλό αεράκι που φέρνει διηγήσεις αλλόκοτες και αρχέγονες από τα βάθη των οριζόντων, από εκεί που γέρνει ο ουρανός και σμίγει με τη θάλασσα. Ιστορίες του Ποσειδώνα και του Οδυσσέα, του Μεγαλέξανδρου και της γοργόνας, κληρονομιά βαριά ασήκωτη, από τα βάθη των αιώνων.

Αυτό λοιπόν, το μικρό λιμανάκι όταν κάποιοι το έστρωσαν με μπετόν, εντόνως διαμαρτυρηθήκαμε δια μέσου της εφημερίδας ΑΛΗΘΕΙΑ, και ευτυχώς αυτή τη φορά η φωνή μας ακούστηκε. Ο Έπαρχος Πάφου έδρασε, και αποκατέστησε την τάξη.

Και εμείς απόλυτα ευχαριστημένοι, δια της παρούσης ευχαριστούμε θερμά την εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ που μας φιλοξένησε, και τοιουτοτρόπως ο Έπαρχος μας έλαβε υπ όψιν αποκαθιστώντας τον νόμο και την τάξη. Ελπίζουμε το ίδιο να συνεχίσει να πράττει και να αποκαταστήσει στη φυσική τους κατάσταση τις υπόλοιπες παραλίες της Χλώρακας, αλλά και όλης της Πάφου.

Η ΧΛΩΡΑΚΑ ΩΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ

Στη Κύπρο ο τουρισμός έχει συνδεθεί εδώ και χρόνια με το ωραίο κλίμα και τις καθαρές θάλασσες. Στη Χλώρακα υπάρχουν περιπου 10 ξενοδοχεία που όταν γεμίζουν, πολλά έχει να ωφεληθεί ολόκληρη η κοινότητα. Μπορούμε ως αρχές και ως κάτοικοι να ενεργήσουμε με τρόπο που αυτό να συμβαίνει, ώστε έτσι να υπάρχει αμοιβαίο όφελος. Οι τουρίστες να χαίρονται, να μας διαφημίζουν και να μας ξανάρχονται. Οι ξενοδόχοι να αμείβονται και να πληρώνουν τις οφειλές τους στην κοινότητα, και οι κάτοικοι να μπορούν να επενδύουν στον τουρισμό.

Ο τουρίστας ευκολότερα θα διαλέξει τον τόπο μας αν εδώ συναντήσει ένα προσεγμένο περιβάλλον που είναι φυσική και απαραίτητη προϋπόθεση για όμορφες διακοπές. Αν βρει άγρια φύση και βλάστηση, μονοπάτια της φύσης και πάρκα. Καλά ξενοδοχεία και παραλίες, καλές υπηρεσίες και κέντρα αναψυχής. Καλές υποδομές, αξιοθέατα και φιλοξενία. Πολλά από αυτά τα έχουμε, είναι μέρη που μπορούν να κρατήσουν τους επισκέπτες περισσότερες μέρες, που θα τους προσφέρουν κάτι διαφορετικό από μια ομπρέλα στις παραλίες, κοκτέιλς στην πισίνα και ένα καλό δωμάτιο σε ένα καλό ξενοδοχείο. 

Διαθέτουμε ωραίες παραλίες, κοσμοπολίτικα ξενοδοχεία και άλλα ωραία πραγματα που άμα τα αξιοποιήσουμε, πολλούς θα μπορούσαν να ελκύσουν. Διαθέτουμε θέατρο, αρχαίες εκκλησίες, παραλιακούς πεζόδρομους. Οι κάτοικοι είναι φιλόξενοι και πρόθυμοι να καλωσορίσουν και να εξυπηρετήσουν τους ξένους επισκέπτες. Διαθέτουμε πολιτισμό, παράδοση, ποιότητα, υπηρεσίες, ιστορία.

Με την προστασία του περιβάλλοντος και με την ενίσχυση του, με τους πολλούς δημόσιους χώρους πρασίνου που διαθέτουμε και με την κατασκευή του μεγάλου πάρκου στη περιοχή Κοτσιάς, μπορούμε να έχουμε πράσινο τουρισμό. Με τις βαθιές καθάριες θάλασσες και τα αρχαία πήλινα αντικείμενα που ευρίσκονται κατάσπαρτα στις θάλασσες μας, μπορούμε να έχουμε καταδυτικό τουρισμό. Με το θέατρο που μόλις πρόσφατα αποκτήσαμε μπορούμε να διοργανώσουμε παραστάσεις φίλιες προς τους επισκέπτες ώστε να γίνει πόλος έλξης για πνευματικούς ανθρώπους ντόπιους και ξένους..

Είναι αυτά μερικά επιχειρήματα που μπορούν να είναι απάντηση στο ερώτημα γιατί να μας προτιμούν οι τουρίστες. Είναι και άλλα που μπορούμε, όπως να φιλοξενήσουμε συνέδρια, να διαφημίσουμε την ιστορία μας και το  μουσείο αγώνος, να φτιάξουμε λαογραφικό μουσείο, να διαμορφώσουμε την κεντρική πλατεία, να επισκευάσουμε και να φωτίσουμε τους δρόμους που οδηγούν στις παραλίες.

Δημιουργώντας αυτές τις υποδομές, καθώς επίσης και ειδικό φορέα διαχείρισης και διαφήμισης, θα έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα και ο τόπος μας θα μπορούσε να ξεχωρίσει, να ευημερήσει και να παράξει εισόδημα και πλούτο.

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Η υπάρχουσα ιστορία για την κοινότητα της Χλώρακας μέχρι πρότινος ήταν ελάχιστη, και αυτή τη μάθαμε κυρίως από γεροντότερους πού δυστυχώς δεν είχαν να πουν εκτός για την περίοδο που είχαν ζήσει, δηλαδή μόλις για τον περασμένο αιώνα. Από αρχαιολογικά ευρήματα γνωρίζουμε πως η περιοχή της Χλώρακας κατοικείται από την Ελληνιστική περίοδο, δηλαδή από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Με το όνομα Χλώρακα όμως, και τις ρίζες των σημερινών κατοίκων, η υπάρχουσα ιστορία, μας πηγαίνει πίσω μόλις 150 με 200 χρόνια.

Επίσης την εβρίσκομεν διεσπαρμένην σε μικρές σημειώσεις και αναφορές σε παλιά περιοδικά, αλλά κυρίως στο πρόσφατο βιβλίο του συγχωριανού μας Χρίστου Μαυρέση «Χλώρακα ιστορική και λαογραφική μελέτη» που σε μια αξιόλογη του προσπάθεια κατάφερε να καταγράψει όσα μπόρεσε να πληροφορηθεί από τους γηραιοτέρους κατοίκους καθώς και από τα ελάχιστα αρχεία και συγγράμματα που υπάρχουν.

Ο λόγιος Ιερώνυμος Περιστιάνης (1870 έως το 1931), έγραψε κάποια έργα με ιστορικό και αρχαιολογικό περιεχόμενο που συνέβαλαν στη μελέτη της ιστορίας της Κύπρου. Σε ένα από αυτά, με το γενικό τίτλο «Ιστορία των Ελληνικών γραμμάτων», το 1877 γράφει για τη Χλώρακα:

Προ της Αγγλικής Κατοχής δεν έλειτούργησε Κοινο­τικόν Σχολείον, άλλ' ούτε καί ιδιωτικόν κοινοτικόν τοιούτον, και ο λόγος είναι διότι ή κοινότης προ της Κατοχής ήτο πολύ μικρά.

Ό Σοφοκλής Χατζή Γεωργίου, έτών 65 ο δούς ημίν τας πληροφορίας, έμαθε τα Κοινά γράματα, ήτοι Παιδαγωγίαν, Οκτώηχον καί Απόστολον παρα τω αδελφω του Χριστοδούλω Χ' Γεωργίου φοιτών εν οικία του εν ηλικία 12 ετών, ήτοι τω 1877. Εν καιρώ γεωργικών εργασιών ηκολούθει τον διδάσκαλον εις τους αγρούς του και ο μαθητής καθήμενος εν τω μέσω του αγρού, ενω ό διδάσκαλος ησχολείτο, ανεγίγνωσκεν ή απεστήθιζε το μάθημα του και ό διδάσκαλος διώρθωνε τα λάθη του. Εφοίτησεν ούτω επί 4 - 5 έτη ότε και ηδύνατο να λέγη τον Απόστολον επ' εκκλησίας με το εκκλησιασηκον ύφος. Άλλοι μαθηταί δεν εφοίτησαν εις τον αδελφόν του. Δεν ενθυμείται άλλον να διδάξη εις σχολείον εν τω χωρίω του, αλλ' όσοι εγνώριζον τα Κοινά, έδίδασκον μόνον τους συγγενείς των.

Από αυτή τη μικρή αναφορά του Ιερώνυμου Περιστιάνη, καταλαβαίνουμε πως στις αρχές του 20ου αιώνα στη Χλώρακα όσο και στην υπόλοιπη επαρχία, τα πνευματικά και κοινωνικά πράγματα ήταν σε βαθμό ανυπαρξίας. Από αναφορές παλαιοτέρων γνωρίζουμε πώς οι μαθητές της Χλώρακας και της Έμπας φοιτούσαν σε ίδιο σχολείο, κάποτε στην Χλώρακα, κάποτε στην Έμπα. Στη Χλώρακα για αίθουσες τάξης οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν κατ αρχάς το καφενείο του Κώστα Ταπακούδη, και του Χαρή του Γιώρκα, ακόμα και την προέκταση που χαλάστηκε πρόσφατα, της εκκλησίας της Παναγίας της Χρυσοελεούσης.

Σε δημοσίευμα της η εφημερίδας «Πάφος» με ημερομηνία 15 Σεπτεμβρίου 1921 γράφει,

«Η αμάθεια είναι εξαπλωμένη εις βαθμόν απίστευτον. Το 84% του πληθυσμού αγνοούσιν ανάγνωσιν και γραφήν και κατά φυσικήν συνέπεια και το έγκλημα ολοέν αυξάνει, ενώ η οικονομική καχεξία του τόπου έφτασεν εις το απροχώρητον».

Μέσα σ αυτή την ανυπαρξία της πνευματικής καλλιέργειας όμως, βλέπουμε ότι ορισμένοι πνευματικοί άνθρωποι ανασυγκροτήθηκαν και συνέβαλαν ώστε να αφυπνίσουν τους κατοίκους πνευματικά. Οι ιερείς κατ αρχάς και ύστερα οι δάσκαλοι, ίδρυσαν κατηχητικά, συλλόγους και σχολεία που βοηθούσαν κυρίως τους νέους να αποκτήσουν παιδεία και γνώσεις του κόσμου που τους περιέβαλλε.

Σε αυτή τη πνευματική ανάπτυξη συνέβαλαν κάποιοι χαρισματικοί γράφοντας τοιουτοτρόπως τη δική τους ιστορία. Με το λογοτεχνικό τους έργο το οποίο δημοσιοποιούσαν στις τότε εφημερίδες, άφησαν το στίγμα της εποχής εκείνης. Ένας τέτοιος άνθρωπος, ήταν ο Άντης Περνάρης που διετέλεσε δάσκαλος στο δημοτικό σχολείο της Χλώρακας και άφησε πνευματικό έργο γράφοντας κυρίως ποίηση. Λένε κάποιοι παλιοί χωριανοί, πως έγραψε επίσης την ιστορία της Χλώρακας την οποία δ εξέδωσε σε βιβλίο, αλλά που δυστυχώς όσο και να ερευνήσαμε, δεν κατορθώσαμε να ανακαλύψουμε.

Άλλοι άνθρωποι του πνεύματος που συνετέλεσαν στην ανάπτυξη της εκπαίδευσης στη Χλώρακα είναι ορισμένοι χωριανοί που με όρεξη και μεράκι μπήκαν μπροστάρηδες δημιουργώντας συλλόγους και σωματεία με μοναδικό σκοπό την προώθηση της πνευματικότητας και την δημιουργία κουλτούρας στη σκέψη των νέων της κοινότητας. Στις σημερινές ημέρες έχουμε δει πολλά, έχουμε συνηθίσει πλέον να βλέπουμε να συμβαίνουν πράγματα πρωτοποριακά και να είναι η κοινότητα σχεδόν πάντα στην επικαιρότητα λόγο ανθρώπων που με την σπουδαιότητα τους δημιουργούν το όλο κλίμα. Την τότε δύσκολη εποχή αυτό ξεκίνησε να συμβαίνει στη Χλώρακα με τη δημιουργία του γυναικείου συλλόγου ΟΧΕΝ, και του «Επιμορφωτικού Συλλόγου» με σκοπό την προώθηση των γραμμάτων.

Ο Μιχάλης Μαχητής ήρθε από το Πολέμι και νυμφεύτηκε στη Χλώρακα. Κατοίκισε στη γνωστή γειτονιά της οδού Σταύρου Μιχαήλ 6, όπου εκεί άνοιξε καφενείο, και εκεί μεγάλωσε τα παιδιά του εκ των οποίων τρεις, οι Σταύρος, Γιώργος και Ευρύς, ξεχώρισαν. Σπούδασαν δάσκαλοι και ως μορφωμένοι πλέον άνθρωποι, σκέφτηκαν να ιδρύσουν ένα πολιτιστικό σύνδεσμο. Με τη βοήθεια ορισμένων άλλων προοδευτικών ανθρώπων και συγκεκριμένα τους Πετρή Γιωρκάτζη, Νίκολο Αδάμου, Αντώνη Μαυράντωνο, Ευστάθιο Ερωτοκρίτου και τα αδέλφια Νικόλα και Γεώργιο Λαππά, το 1938, ίδρυσαν τον Επιμορφωτικό σύλλογο Χλώρακας με σκοπό να επιμορφώσουν πνευματικά τους αγράμματους κατοίκους.

Πριν από την Αγγλική κατοχή (1878), στη Χλώρακα δεν υπήρχε σχολείο. Ξέρουμε πως τα λίγα γράμματα τα μάθαιναν από ιερείς μέσα σε αγρούς κατά τη διάρκεια γεωργικών εργασιών, και αργότερα από δασκάλους μέσα σε καφενεία και εκκλησίες.

Έως το 1930 το σχολείο ήταν μονοδιδάσκαλο, ενώ αξιοσημείωτη είναι η λειτουργία παρθεναγωγείου από το1926 έως το 1934 και το οποίον στεγαζόταν στο σπίτι του δασκάλου Χαράλαμπου Αζίνα καταξιωμένου δάσκαλου που υπηρέτησε επίσης ως ο πρώτος γραμματέας της ΣΠΕ Χλώρακας.

Το 1931 αποφασίστηκε να κτιστεί το πρώτο δημοτικό σχολείο. Κοντά στο ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου, αξιόλογοι μαστόροι που κατείχαν τη λαϊκή αρχιτεκτονική, έκτισαν ένα κτίριο υψηλής αρχιτεκτονικής τέχνης, με πελεκητή πέτρα και τσιμέντο, καθώς και κολώνες στην είσοδο, ενώ το δάπεδο το έφτιαξαν από στέρεο και ανθεκτικό σανίδι, το οποίον άντεξε στο χρόνο μέχρι και πρόσφατα. Είναι μέχρι σήμερα ένα κτίριο στολίδι, ένας ιερός χώρος μέσα στον οποίο διδαχτήκαν γράμματα και ακόμα συνεχίζουν να διδάσκονται, όλες οι γενεές εδώ και έναν αιώνα.

Ο πρωτομάστορας κτίστης της πέτρας και σχεδιαστής, ο λαϊκός τεχνίτης που διδάχτηκε την τέχνη της Αρχιτεκτονικής από φημισμένους άλλους μαστόρους στους οποίους μαθήτευσε από μικρό παιδί, ο Γεώργιος Χατζιούδης από τη Χλώρακα, ανέλαβε και περάτωσε το σχεδιασμό και το κτίσιμο του σημερινού σχολείου που στέκει ακόμα στερεό και λαμπερό στην είσοδο της κοινότητας.

Το παλιό σχολείο της Χλώρακας αποτελείται από 3 αίθουσες, ένα μικρό γραφείο δασκάλου και έναν ηλιακό που αποτελεί την είσοδο, και που εξωτερικά τον κοσμεί περιστύλιο με δωρικές κιονοστοιχίες, ενώ το εξωτερικό του δάπεδο είναι στρωμένο με περίτεχνα μάρμαρα, έχοντας για πρόσβαση επίσης μαρμάρινα σκαλοπάτια σε όλες τις μεριές του περιστυλίου. Αρχικά κτίστηκαν οι πρώτες δυο αίθουσες και ο ηλιακός με το μικρό γραφείο στη μέση τους, αλλά αργότερα κατά το 1952-΄53, προστέθηκε μια τρίτη αίθουσα, καθώς το χωριό μεγάλωσε και οι κάτοικοι πλήθυναν τόσο ώστε να χρειάζονται τρεις αίθουσες διδασκαλίας.

Το παλιό κτίριο του Δημοτικό σχολείου της Χλώρακας στη σημερινή του μορφή είναι ένα από τα λίγα δημόσια κτίρια του χωριού με μεγάλη σημασία στο πέρασμα των χρόνων, καθώς όμορφο που είναι, κουβαλά ιστορία δεκαετιών.

Σ αυτό μαθήτευσαν πολλές γενεές και ακόμα συνεχίζουν να φοιτούν τα μικρά παιδιά μας.

Πολλοί φημισμένοι δάσκαλοι επίσης από τη Χλώρακα φοίτησαν, αλλά και διδάξαν εδώ, όπως οι Σταύρος Μιχαήλ, Χαράλαμπος Αζίνας, Γεώργιος Ιωάννου, Γιώρκος Ταπακούδης, Χριστόδουλος Γ. Λαούρης,Ζαχαρίας Μιχαήλ, Χριστόδουλος Λεωνίδα, Ανδρέας Μαυρέσης, Αφρούλα Χ΄΄ Οικονόμου. Σταυρουλα Παύλου και ο λογοτέχνης ποιητής Νίκος Πενταράς.

Το παλιό δημοτικό σχολείο της Χλώρακας παραμένει ένα κτίριο στέρεο μέχρι τις μέρες μας, ένα ωραίο μνημείο του παρελθόντος, ομορφότερο από όλα τα άλλα, κτισμένο σ ένα ψηλό τόπο με απρόσκοπτη θέα τη θάλασσα που απλώνεται κάτω στο λόφο.

Η ΠΡΩΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗΣ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ

Στόχος τής μόρφωσης πρέπει να είναι πως ο μικρός μαθητής θα μάθει να αντιλαμβάνεται, να εννοεί, να αναρωτιέται, να ψάχνει, να θαυμάζει και να δημιουργεί από νεαρή ηλικία, καθώς τα πρώτα γράμματα και οι πρώτες διδαχές τον ακολουθούν και επηρεάζουν την επιθυμία του για περισσότερη γνώση στην υπόλοιπη του ζωή.

Οι διαδικασίες και οι αναζητήσεις μεθόδων για τη μετάδοση των γνώσεων οφείλονται σε όσους δασκάλους κατάφεραν να κινήσουν τον θαυμασμό και την περιέργεια των μαθητών τους. Γι αυτό η διαδικασία της εκπαίδευσης παίζει ιδιαίτερο και καθοριστικό ρόλο στη διαπαιδαγώγηση και στη δημιουργία του χαρακτήρα των μικρών μαθητών, ιδιαίτερα όταν καταφέρνουν να τους προκαλούν την επιθυμία για περισσότερη μόρφωση και γνώση.

Όσοι λοιπόν δάσκαλοι γνωρίζουν ότι από την πνευματική ευχαρίστηση προκαλείται η όρεξη για μάθηση, προσπαθούν να διδάξουν δια της σκηνής και δια του έργου στην πράξη αντί μόνο της θεωρίας, εφόσον καλά γνωρίζουν τα καλύτερα αποτελέσματα με τον τρόπο αυτό. Γι αυτό όταν δάσκαλοι μαθαίνουν στους μικρούς μαθητές να εκφράζονται μέσα από κατάλληλες θεατρικές παραστάσεις, πολλές είναι οι γνώσεις που αποχτούν, καθώς έτσι ανοίγονται παράθυρα  πνευματικής ευχαρίστησης και κριτικής σκέψης.

Στις παραστάσεις και στα θέατρα λοιπόν, η τέχνη μεταδίδεται δια της υποκριτικής, της μουσικής και του χορού, με τρόπο που συμβάλλει στην προώθηση αυτής της θεωρίας.

Στο θέατρο της Χλώρακας τα τελευταια δυο χρόνια αυτή η διαδικασία συμβαίνει επί τακτικής βάσεως, εφόσον το θέατρο της κοινότητας ευρίσκεται εν πλήρη λειτουργία παρέχοντας όλες τις διευκολύνσεις σε όσους επιθυμούν να το χρησιμοποιήσουν για να αναδείξουν τις τέχνες και να προωθήσουν τη μάθηση μεταδίδοντας ταυτόχρονα τη ψυχαγωγία στο κοινό, καθώς καλά γνωρίζουν ότι τοιουτοτρόπως οι μικροί μαθητές προοδεύουν και αποχτούν τις πρώτες εκείνες γνώσεις που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τον καλό χαρακτήρα στον υπόλοιπο τους βίο.

Η ΧΛΩΡΑΚΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΟΥΣΕΙΟ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ

 Η πολιτιστική κληρονομιά του κάθε τόπου απεικονίζεται σε ότι απομένει σε μας σαν υποθήκη, και που αντλούμε γνώσεις και γνωρίζουμε την περασμένη ζωή και ότι περιστρεφόταν γύρω της. Είναι τα εργαλεία, τα μηχανήματα, τα καθημερινά αντικείμενα, τα κατασκευαστικά έργα, τα κτίρια, οι ενδυμασίες, αλλά προπάντων η πνευματική κληρονομιά που συνήθως συναντούμε σε όσα γραπτά έχουν διαφυλαχθεί και απομείνει, και εξ αυτών δυνάμεθα να αντλούμε γνώσεις εκ του παρελθόντος.

Πρέπει όλα όσα άξια αντιπροσωπευτικά δείγματα να διαφυλάσσονται, ώστε οι επόμενες γενιές να μπορούν να εξαγάγουν σωστά συμπεράσματα για τον παλαιότερο βίο των προγόνων τους.

Η Χλώρακα ως κοινότητα, δυστυχώς ελάχιστα δείγματα έχει να επιδείξει από παρακαταθήκες των παλαιών κατοίκων, και αυτά δεν υπερβαίνουν εις αρχαιότητα πέραν του αιώνος. Δεν υπάρχουν μνημεία ή γραπτός λόγος, καθώς οι κάτοικοι ήσαν πτωχοί και αγράμματοι και δεν δημιούργησαν πράγματα. Το μόνο που απέμεινε είναι ο προφορικός λόγος των γερόντων ανθρώπων, που δυστυχώς όμως δεν μας πάει σε βάθος χρόνου.

Ενώ γνωρίζουμε την γενική ιστορία πολλών χωρών και τόπων από ευρήματα κατάλοιπα παλιών πολιτισμών καθώς αυτά διαφυλάσσονται και συντηρούνται από τους ειδικούς, για τον τόπο μας την κοινότητα μας τη Χλώρακα, στοιχεία ιστορικά ελάχιστα έχουμε εις γνώσιν μας.

Είναι καιρός λοιπόν, οι επίσημοι φορείς της κοινότητας χωρίς χρονοτριβή και δεύτερες σκέψεις, να σπεύσουν στη δημιουργία μουσειακού χώρου για την διαφύλαξη της ιστορικής μας κληρονομιάς.

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

Η Χλώρακα είναι κωμόπολη της επαρχίας Πάφου, ένα προάστιο ενωμένο με την παλιά πόλη του Κτήματος.

Είναι ένας τόπος με πολλές φυσικές ομορφιές τόσο στα παράλια όσο και στα ενδότερα, ένας ιδανικός τόπος για τον καθένα για μόνιμη διαμονή ή για παραθερισμό, καθώς διαθέτει δώδεκα ξενοδοχεία και πολλά τουριστικά διαμερίσματα.

Από την πόλη της Πάφου δίνεται η δυνατότητα στους επισκέπτες για εύκολη πρόσβαση με τα πόδια ή με λεωφορεία που καλύπτουν πολλά δρομολόγια προς τη Χλώρακα. Βασικοί σταθμοί περιήγησης είναι οι καθαρές παραλίες, οι αρχαιότητες που συμπεριλαμβάνουν δυο τοιχογραφημένες εκκλησίες του δωδέκατου αιώνα και δυο Ελληνόσπηλιους με αρχαίους λαξευτούς τάφους που υπάγονται στην Ελληνιστική εποχή, τα υπολείμματα από το αυλάκι της Ρήγαινας το οποίο έκτισε ο Διγενής Ακρίτας, και τις τρεις παλιές βρύσες εκ των οποίων η μια σώζεται όπως ακριβώς κτίστηκε πριν από την εποχή του μεσαίωνα, καταδεικνύοντας την αρχιτεκτονική τεχνοτροπία της εποχής.

Η κωμόπολη έχει πολλά αξιοθέατα. Ο παραλιακός πεζόδρομος κατασκευασμένος δίπλα στη θάλασσα οδηγεί από τη μια άκρη της Χλώρακας έως την πόλη της Κάτω Πάφου και τα αρχαία της, δίνοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα στους περιπατητές κάθε απόγεμα να απολαμβάνουν ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα.

Η τοπική αρχή σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή ένωση κατασκεύασαν θεματικό πάρκο σε μια μεγάλη έκταση γης που περιλαμβάνει όλα τα είδη άγριων φυτών, θάμνων και δένδρων που ευδοκιμούν στη χαμηλή περιοχή, καθώς και τόπο ειδικά κατασκευασμένο για μικρές παραστάσεις. Περιλαμβάνει επίσης κήπους, παιδικές χαρές, χώρους υγιεινής, καντίνα και δημόσιο χώρο στάθμευσης οχημάτων.

Δυο μουσεία ιστορικής σημασίας του Αγίου Γεωργίου και του Χριστόδουλου Αντωνίου Πάφιου υπενθυμίζει το πρώτο τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ εναντίον των Άγγλων αποικιοκρατών το 1955, ενώ το δεύτερο αφορά την ιστορία του Καραγκιόζη και των Χλωρακιωτών Καραγκιοζοπαιχτών Χριστόδουλου Πάφιου παππού και Χριστόδουλου Πάφιου εγγονού.

Ένα μικρό αμφιθέατρο τετρακοσίων καθισμάτων κοσμεί τη νότια μεριά του χωριού και είναι κτισμένο σε μια κατάφυτη από άγρια βλάστηση περιοχή με απεριόριστη θέα όλη τη θάλασσα από δύση έως νοτιά που βρέχει τη Χλώρακα.

Από την παραλία πολλοί δρόμοι οδηγούν προς την κοινότητα, όπου στην κεντρική πλατεία με τα πετρόκτιστα καφενεία ξεχωρίζει ο μεγαλόπρεπος καθεδρικός ναός της θαυματουργής Παναγίας της Χρυσοαιματούσας που γιατρεύει όσες γυναίκες έχουν πρόβλημα αιμορραγίας.

Η Χλώρακα είναι ένα χωριό με πολλές ομορφιές τόσο κοντά στην πόλη της Πάφου. Σίγουρα αξίζει την επίσκεψή σας…

ΧΛΩΡΑΚΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

Η Χλώρακα είναι κτισμένη στα βορειοδυτικά της πόλεως της Πάφου σε υψόμετρο 50 μέτρων από το γιαλό. Είναι τοποθετημένη σε οροπέδιο ως σε μπαλκόνι με απεριόριστη θέα όλο τον ορίζοντα της θάλασσας που χάνεται στα βάθη του πελάγου της Μεσογείου. Κάθε δείλι η θέα του ήλιου που χρυσίζει τα γαλανά νερά της θάλασσας την ωρα που γέρνει να δύσει, είναι εξαιρετική και μοναδική.

Στην άλλη πλευρά έχει ολόκληρη βουνοσειρά που στα ριζά της έκτισαν οι άνθρωποι από ανατολής μέχρι δύσης τα χωριά της Έμπας, της Λέμπας και της Κισσόνεργας, ενώ από την γραφική πλατεία με το μπόλικο πράσινο και τα γραφικά καφενεδάκια φαίνονται τα βαπόρια πανω στη γραμμή του ορίζοντα που πλέουν και ταξιδεύουν πανω στην άκρη της θάλασσας.

Είναι ένας τόπος με όμορφες παραλίες και έντονες αντιθέσεις. Με παλιά και μοντέρνα κτίρια, με φυσικό περιβάλλον, με κουλτούρα που συνδυάζει Ελλάδα, Ευρώπη και Ανατολή, με πολλά ξενοδοχεία, εστιατόρια, μπυραρίες, καφενεία, αλλά και με φιλόξενους κατοίκους. Έχει για κύρια χαρακτηριστικά τις παραλίες με τους απόκρημνους βράχους, τα κρυστάλλινα καταγάλανα νερά, και τις χρυσές αμμουδιές. Όλο το χωριό είναι ένα μπαλκόνι στη Μεσόγειο με βραχώδεις πλαγιές, τρεμιθιές, δρύες, και καταπράσινες λαγκαδιές. Είναι μια τέλεια τοποθεσία που ποτέ δε χάνει τη γοητεία και τη θελκτικότατα της. Κουρνιασμένη στην δυτική γωνιά της Κύπρου είναι ένα στολίδι με πολή ιστορία και φημισμένους ανθρώπους.

Βρίσκουμε το όνομα της ως Χλώρακα σε Βενετικούς χάρτες του 1400. Προφορικές όμως πληροφορίες μαρτυρούν ότι παλαιότερα ονομαζοταν Πραστιόριζο ή Πρασκίουρο, που σημαίνει πράσινη ουρά, μια εννοιολογία που προήρθε από το σχήμα που καταλάμβανε η σειρά των σπιτιών πανω στην άκρια του οροπεδίου, ενώ στη βάση του είχε χώματα γόνιμα που βλάσταιναν θεόρατοι δρύες, βελανιδιές και τρεμιθιές που σχημάτιζαν μια μακριά πράσινη ουρά.

Οσο η κοινότητα πλήθαινε από κατοίκους, μη θέλοντας να κτίσουν τα σπίτια τους και να χαλάσουν την εύφορη γη κάτω του οροπεδίου την οποίαν καλλιεργούσαν, μετοίκιζαν σιγά προς τα πάνω, στο οροπέδιο που η γη ήταν καυκάλλα και πανω της φύτρωνε αγρια βλάστηση κυρίως σχοινιές και αρκόσσιηλλες και που ολόχρονα ήταν βλαστημένες, ήταν χλωρές. Ένεκα της χλωρής καυκάλλας γης, έμεινε το ομώνυμο όνομα Χλώρακα.

Οι πρώτοι κάτοικοι ήσαν βοσκοί και γεωργοί που έκτισαν τις μάντρες τους στις παρυφές του οροπεδίου για να επιβλέπουν την θάλασσα όταν συνέβαιναν επιδρομές απο Πειρατές και Σαρακηνούς, ωστε να έχουν τον καιρό να κρύβουν τα υπάρχοντα τους.

Για την ιστορία της κοινότητας δεν έχουμε πληροφορίες που να μας παίρνουν σε βάθος χρόνου, καθ ότι κανείς δεν άφησε γραπτά κείμενα και όσα είναι γνωστά, είναι από θύμισες γερόντων που και αυτοί τα έμαθαν από λόγο σε λόγο.

Η πρώτη φορά που κατεγράφησαν ολοκληρωμένες πληροφορίες για την κοινότητα ήταν το 2003 από τον συγγραφέα Χρίστο Μαυρέση που σε μια καλογραμμένη έκδοση βιβλίου του με τίτλο «Χλώρακα Ιστορική και Λαογραφική μελέτη», αποτέλεσε την πρώτη τεκμηριωμένη μελέτη και καταγραφή της ιστορίας της Χλώρακας. Στην Ιστορική του επισκόπηση για το χωριό, αναφέρει:

«Το χωριό Χλώρακα είναι συνεχιστής παλαιότερων συνοικισμών, ενώ τα διάφορα αρχαιολογικά αντικείμενα που ανακαλύφθηκαν κατά καιρούς, μαρτυρούν πολύ παλαιό συνοικισμό από τα μέσα της 4^ης χιλιετηρίδας. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η εύφορη περιοχή του χωριού υπαγόταν διοικητικά κατά την αρχαιότητα στο Βασίλειο της Πάφου. Βρέθηκαν επίσης ίχνη και κατάλοιπα των Βυζαντινών και των Μεσαιωνικών χρόνων. Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας η Χλώρακα ήταν φέουδο. Κατά την περίοδο αυτή ίσως εγινε η παραφθορά της αρχικής ονομασίας του χωριού».

Είναι φανερό ότι η ιστορία της Χλώρακας ξεκινά από την λίθινη εποχή, όμως ίσως ήταν μικρό και ασήμαντο μέρος για να ασχοληθεί κάποιος ιστορικός και να καταγράψει οτιδήποτε σχετικά με το ιστορικό της.

Σε γραπτά κείμενα συναντούμε καταγραμμένη μια αναφορά από τον ηγούμενο Μαχαιρά Γρηγόριο το 1945 περί ενός θλιβερού περιστατικού που συνέβηκε στα ανοιχτά της θάλασσας της Χλώρακας το 1810, όταν ένεκα σφοφρής θαλασσοταραχής, επιβατικό πλοίο γεμάτο πλούσιους επιβάτες που έπλεε για τους Αγίους Τόπους, έπεσε στις ξέρες του «Φουρφουρή», και βουλιάζοντας πνίγηκαν όλοι, μεταξύ αυτών η σύζυγος και το μικρόν παιδί του δραγουμάνου της Κύπρου Χατζηγεωργάκης Κορνέσιος.

«Φουρφουρής» είναι η ξέρα που ευρίσκεται σε απόσταση ενος χιλιομέτρου απο την ακτή της παραθαλάσσιας περιοχής «Δήμμα» και είναι καταγραμμένη στους επίσημους χάρτες της Κυπριακής Δημοκρατίας με αυτό το όνομα, και πανω τους είναι σφηνωμένο το πλοίο «‘Άγιος Δημήτριος» το οποίον αποτελεί σήμα κατατεθέν της Χλώρακας, που από τα βάθη του πέλαου ή από ψηλά στον αέρα αεροπορικώς, μπορεί κάποιος να εντοπίσει και να καταδείξει την Χλώρακα.

Κατά άλλους, Φουρφουρής είναι η μικρή χερσόνησος στην παραθαλάσσια περιοχή της «Βρέξης» που στην άκρη της μέσα στη θάλασσα υπάρχει σπηλιά, που όταν έχει τρικυμία τα κύματα σκεπάζοντας την και ξεσκεπάζοντας της, συμπιέζουν τον αέρα μέσα στη σπηλιά και δημιουργούν ένα θόρυβο φφφ, δηλαδή φουρφουρίζει. Έτσι και ο βράχος αυτός ονομάστηκε νησί του «Φουρφουρή». Όταν συνέβαινε αυτό το φαινόμενο αλλά ταυτόχρονα νότια της θάλασσας γέμιζε και κατέβαζε ο καιρός, τότε πάντα έβρεχε. Γι αυτόν τον λόγο, πήρε η περιοχή την ονομασία "Βρεξη". Περί της τοπωνυμίας αυτής, βρίσκουμε σε δημοσίευμα στο περιοδικό "Πάφος" έκδοσης 1942 από τον αρθρογράφο Χρ. Λίβα, να αναφέρει τα εξής:

«Άμα χτυπά το Φερφουρίν για τρεις ώρες για τρεις ημέρες έσιει νερά. Η λέξη Φερφουρίν είναι όνομα ενός άλλου νησιού που βρίσκεται προς την παραλια του χωριού Χλωρακας. Η λέξη χτυπά αναφέρεται στον υπόκωφο κρότο της θάλασσας που κάνει χτυπώντας προς τον Φερφουρίν. Η παρατήρηση αυτή γίνεται το φθινόπωρο προς το χειμώνα, συνήθως νύχτα. Οι κάτοικοι της χαμηλής πιστεύουν ότι όταν αστράψει από τη διεύθυνση του νησιού εκείνου θάρθη βροχή, το πολύ σε τρεις μέρες. Η ορθότητα της παρατήρησης αυτής διαφαίνεται κι από την ακόλουθη. -Άμα αστράφτει συχνά το Φερφουρίν, σε τρεις ώρες έχουμε νερά. Άμα αστράφτει αργά σε τρεις ημέρες. Α ‘μμα στράφτει του Τσιύκκου αννίει ο τζιαιρός-. Η φράση του Τζιύκκου εδώ εννοείται η διεύθυνση προς τη βουνοκορφή της μονής Κύκκου)».

Άλλη αναφορα καταγραμμένη για τη Χλώρακα, βρίσκουμε στο βιβλίο του Ιερώνυμου Περιστιάνη «Ιστορία των Ελληνικών γραμμάτων»:

«Προ της Αγγλικής Κατοχής δεν έλειτούργησε Κοινο­τικόν Σχολείον, άλλ' ούτε καί ίδιωτικόν κοινοτικόν τοιούτον, και ο λόγος είναι διότι ή κοινότης πρό της Κατοχής ήτο πολύ μικρά.

Ό Σοφοκλής Χατζή Γεωργίου, ετών 65 ο δούς ημίν τας πληροφορίας, έμαθε τα Κοινά γράματα, ήτοι Παιδαγωγίαν, Οκτώηχον καί Απόστολον παρα τω αδελφώ του Χριστοδούλω Χ' Γεωργίου φοιτών έν οικία του εν ηλικία 12 ετών, ήτοι τω 1877. Εν καιρώ γεωργικών εργασιών ήκολούθει τον διδάσκαλον εις τους αγρούς του και ο μαθητής καθήμενος εν τω μέσω του αγρού, εν ω ο διδάσκαλος ησχολείτο, ανεγίγνωσκεν ή απεστήθιζε το μάθημα του και ό διδάσκαλος διώρθωνε τα λάθη του. Εφοίτησεν ούτω επί 4 - 5 έτη ότε και ηδύνατο να λέγη τον Απόστολον επ' εκκλησίας με το εκκλησιασηκόν ύφος. Άλλοι μαθηταί δεν εφοίτησαν εις τον αδελφόν του. Δεν ενθυμείται άλλον να διδάξη εις σχολείον εν τω χωρίω του, αλλ' όσοι εγνωριζον τα Κοινά εδίδασκον μόνον τους συγγενείς των».

Τέλος, στο βιβλίο του " Πόλεις και χώριά της Κύπρου" ο λαογράφος και μελετητής Νέαρχος Κληρίδης, αναφέρει:

"Είναι κτισμένος στά βορειοδυτικά του Κτήματος και σέ απόσταση 1½ αγγλικού μιλίου. Το όνομα του έγινε γνωστό, όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και στην Ελλάδα, γιατί εκεί αποβιβάστηκε μια νύχτα του φθινοπώρου του 1954 ο Γεώργιος Γρίβας Διγενής, κι άρχισε την οργάνωση της ΕΟΚΑ για την απελευθέρωση της Κύπρου.
Βρίσκεται σε μικρήν απόσταση από τη Θάλασσα και είναι συνεχιστής παλαιοτέρων συνοικισμών που υπήρχαν στην περιοχή του κι εξαφανίστηκαν στο πέρασμα των χρόνων. Τάφοι προχριστιανικοί με το όνομα Ελληνόσπηλιοι και διάφορα αρχαιολογικά αντικείμενα, λίθινα εργαλεία, αξίνες, θραύσματα αγγεία, τα οποία μπορεί κανείς να συναντήσει εδώ κι εκεί στην επιφάνεια του εδάφους, μαρτυρούν πολύ παλαιόν συνοικισμό από τα μέσα τής 4ης χιλιετηρίδας π.Χ.
Παράξενη όμως παραμένει η ονομασία του συνοικισμού αυτού, για την οποίαν δεν ασχολήθηκαν οι ειδικοί μέχρι σήμερα. Αν ονομάστηκε Χλώρακας από την πλούσια χλωρίδα (πρασινάδα) που υπήρχεν εκεί όταν πρωτοκτίστηκε ο συνοικισμός, δεν είναι βέβαιο και μπορεί να θεωρηθεί η ετυμολογία αυτή μάλλον παρετυμολογία, επειδή δέν συμφωνά με την προφορά. Αν η περιοχή ήταν τέτοια ώστε να είναι καταπράσινη χειμώνα-καλοκαίρι, δέν θά μπορούσε να ονομαστεί Χλώρακας (τόπος πρασινισμένος), αλλά Γλώρακας, (επειδή οί Κύπριοι λένε πάντα τό χλωρό, γλωρόν). Αν πάλιν ήταν τόπος ανθοστόλιστος κι ονομαζόταν Φλώρακας, δεν μπορεί κανείς να το αποδείξει. Όμως μπορεί να σχηματίστηκε το όνομα από το Φλώρακας, γιατί τα φ στην Κυπριακή εναλλάσσεται μέ τα χ: χωράφι-φωράφι, φορεί-χωρεί"

Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Οι επιχειρήσεις και κυρίως τα καταστήματα υπηρεσιών στη Χλώρακα ενώ θα μπορούσαν να έχουν πολλά έσοδα από τον τουρισμό,  εντούτοις υπολειτουργούν με βασικούς πελάτες μόνο τους κατοίκους και ελάχιστους τουρίστες από τα παραλιακά τουριστικά καταλύματα και ξενοδοχεία στα οποία φιλοξενούνται. Η κίνηση αγοράς είναι σχεδόν ανύπαρκτη, με αποτέλεσμα μήνα με το μήνα τα καταστήματα στη κεντρική πλατεία σχεδόν έκλεισαν όλα, και απέμειναν μόνο τα καφενεία, που κι αυτά πήραν τη σειρά τους και ένα ένα άρχισαν να κλείνουν κι αυτά. Είναι μια κατάσταση που δεν περιποιεί τιμή σε κανένα παράγοντα της κοινότητας, μια κατάσταση ανεπίτρεπτη, διότι ενώ υπάρχουν εύκολες λύσεις για διόρθωση της κακής κατάστασης, τίποτα και από κανέναν δεν επιχειρείται.

Πάραυτα και κατεπειγόντως κατά τη γνώμη μου πρέπει οι κοινοτικές αρχές να κινηθούν και να δράσουν. Στη παραθαλάσσια περιοχή της κοινότητας υπάρχουν έντεκα ξενοδοχεία, καθώς και άλλες τουριστικές μονάδες όπου τα καλοκαίρια επί καθημερινής βάσεως φιλοξενούνται χιλιάδες τουρίστες. Εάν όλοι αυτοί, έστω μόνο μια φορά επισκέπτονταν την κοινότητα, όλα τα καταστήματα στην κεντρική πλατεία θα επωφελούνταν, και όλα όσα έκλεισαν θα επαναλειτουργούσαν. Εξ αυτού συνεπάγεται ότι η υποδομή -δηλαδή οι πελάτες-, υπάρχει, αυτό που απομένει είναι η διοχέτευση τους εντός του χωρίου.

Ξέρουμε ότι με το σύστημα του all inclusive πολύ δύσκολα οι ξενοδόχοι τους αφήνουν να κυκλοφορούν εκτός των ξενοδοχείων τους, παρ όλα αυτά, καθημερινά βλέπουμε πολλά λεωφορεία να γεμίζουν και να τους οδηγούν στην Κάτω Πάφο, όπου ψωνίζουν, διασκεδάζουν και ξοδεύουν τα χρήματα τους.

Αυτό που απομένει είναι να τους προσκαλέσουμε να μας επισκεφτούν και εμάς. Να εξεύρουμε τρόπους να τους ελκύσουμε κα να τους δελεάσουμε. Δεν είναι δύσκολη η σκέψη, όλοι γνωρίζουμε τι θέλει κάποιος τουρίστας. Το πρώτιστο είναι να μάθει πως υπάρχουμε σαν κοινότητα. Χρειάζεται κάποιος να τους πληροφορήσει και να τους εξηγήσει τι μπορούν να δουν στη κοινότητα, και κάποιος επίσης να τους οδηγήσει. Με λίγα λόγια χρειάζεται υποδομή. Χρειάζεται συγκοινωνία, φωτισμένοι δρόμοι με πεζοδρόμια που να οδηγούν στη τουριστική περιοχή.

Δυστηχως όλα αυτά δεν υπάρχουν, η κεντρική πλατεία δεν έχει τίποτα να προσφέρει στον τουρίστα, και τα κέντρα αναψυχής δεν συνάδουν στο να ελκύσουν τους ξένους. Δεν υπάρχει οργανωμένη κατάσταση που να μελετά και να σχεδιάζει τρόπους  για τον σκοπό αυτό. Ίσως οι κοινοτικές αρχές δεν έχουν λάβει σοβαρά υπ όψη τη δύναμη που έχει ο τουρισμός σε επίπεδο εσόδων. Δυστυχώς δεν βλέπουμε να υπάρχει αειφόρος ανάπτυξη, ούτε προστασία του περιβάλλοντος, αλλά ούτε κινήσεις υπέρ αυτών, ώστε με ενιαία ανάπτυξη να καταφέρουμε να αναβαθμίσουμε την κεντρική πλατεία ως πνεύμονα πρασίνου με κτίρια που να συνάδουν με την παράδοση μας, και τοιουτοτρόπως να καταστεί τόπος έλκυσης επισκεπτών.

Για να κυλήσει εισροή εσόδων, πρέπει οι τουρίστες να επισκεφτούν την κοινότητα μας όπου θα δουν ότι έχουμε να επιδείξουμε, και να ξοδέψουν τα λεφτά τους. Κάτι όμως που για να γίνει, πρεπει να κατασκευαστούν έργα και να υπάρξουν οι ελάχιστες υποδομές. Χρειαζόμαστε φθηνή συγκοινωνία που να συνδέει τα ξενοδοχεία και την κοινότητα με την πόλη της Πάφου, τη γύρω περιοχή, το αεροδρόμιο, καθώς και με τις άλλες πόλεις. Χρειάζεται αστυνόμευση, τάξη και ασφάλεια.

Χρειάζεται τέλος, πάραυτα η κεντρική πλατεία να αναμορφωθεί και να κατασκευαστούν λαογραφικά και ηθογραφικά μουσεία. Χρειάζεται τουριστικός χάρτης, οδηγός που να αναλύει και να εξηγεί τη γεωγραφία και τα αξιοθέατα της Χλώρακας.  

Αυτά τα λίγα άμα γίνουν, μαζί με συλλογικοτητα και αποφασιστικότητα, πολλά προβλήματα μπορούν να υπερπηδηθούν και πολλά εμπόδια να ξεπεραστούν, και κόντρα στην οικονομική κρίση, να βάλουμε μπροστά τη μηχανή της ανάπτυξης και σίγουρα η κοινότητα πιότερο θα προοδεύσει και θα αναπτυχτεί με γοργότερους ρυθμούς.

ΟΙ ΝΕΟΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Ο πολιτισμός είναι το μέγα θεμέλιο της κουλτούρας των λαών, είναι η πολιτιστική δράση των ανθρώπων, η αισθητική της συμπεριφοράς του ατόμου, οι αξίες, οι παραδόσεις, η παιδεία και η μόρφωση. Γνωρίζουμε ότι ένας πολιτισμός δεν χάνεται αν οι άνθρωποι κρατούν τα στοιχεία της πολιτισμικής του ταυτότητας, αν μπορούν να τα διαδώσουν και να τα μεταδώσουν, αν μπορούν να τηρούν τις παραδόσεις.

Φέτος στο Θέατρο της Χλώρακας που ευτύχισε να αποκτήσει η Χλώρακα, γίνονται αρκετές βοηθητικές προσπάθειες από το Κοινοτικό Συμβούλιο ώστε  αυτή η πνευματική κουλτούρα να μεταδίδεται από τη σκηνή αυτού του θεάτρου, και εφέτος είδαμε αρκετές παραστάσεις και εκδηλώσεις να συμβαίνουν. Το Κοινοτικό Συμβούλιο λαμβάνοντας υπόψη την ανάγκη της μετάδοσης του πολιτισμού μας, ενθαρρύνοντας τέτοιες καταστάσεις όπως μας δήλωσε ο πρόεδρος της κοινότητας Κλεόβουλος Παπακώστας, στέκεται αρωγός σε όσες ομάδες ή και μονάδες υπηρετούν και προωθούν τον πνευματικό πολιτισμό δια της σκηνής θεάτρου της Χλώρακας.

Με εφαλτήριο παρόμοιες σκέψεις, όπως μας δήλωσε επίσης η πρόεδρος του συλλόγου Νικολέττα Λεωνιδου, το 2011 ιδρύθηκε στη Χλώρακα ο Λαογραφικός Όμιλος που αποτελείται από μεγάλο μέρος της νεολαίας της κοινότητας, έχοντας ως κύριο στόχο την προώθηση του πολιτισμού στα μέλη του δια μέσου κυρίως της διδασκαλίας των παραδοσιακών μας χορών καθώς και της Κυπριακής μουσικής. Γι αυτό με το πέρας του κύκλου διδασκαλίας της φετινής χρονιάς, ο Λαογραφικός Όμιλος, έδωσε στις 25 Ιουνίου τη μουσικοχορευτική παράσταση «ΟΙ ΝΕΟΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ».

Ήταν μια εκδήλωση που στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία γεμίζοντας το θέατρο της Χλώρακας, και που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Περιλάμβανε παδοσιακούς χορούς και τραγούδια και σ αυτήν συμμετείχαν μια πλειάδα μαθητών της σχολής με κυπριακές ενδυμασίες.

Η εκδήλωση τελούσε υπό την αιγίδα του Κοινοτάρχη Χώρακας Κλεόβουλου Παπακώστα.

ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Η ανάγκη για βελτίωση της οικονομίας της Χλώρακας που ο μισός της πληθυσμός μαστίζεται από ανεργία, είναι χρήσιμη και χρείαν έχει άμεση. Εάν στρέψουμε την προσοχή μας στην κατεύθυνση του Τουριστικού προϊόντος θα είναι μια πολύ συμφέρουσα και έξυπνη κίνηση, διότι στη Χλώρακα υπάρχουν 10 μεγάλα ξενοδοχεία και άλλες μικρότερες τουριστικές μονάδες. Αν οι Κοινοτικές αρχές στρέψουν λίγο την προσοχή τους σε αυτή την κατεύθυνση, πολλά έχει να ωφεληθεί η κοινότητα. Είναι αποδεδειγμένο ότι σε όλους τους περίγυρους των ξενοδοχείων ανθούν και ευημερούν δεκάδες επιχειρήσεις, κυρίως όσες ασχολούνται με υπηρεσίες. Αυτά είναι γεγονότα που όλοι γνωρίζουν, είναι τα συνήθη επακόλουθα του μαζικού τουρισμού.

Σήμερα με το άρθρο μου θα ασχοληθώ με ένα άλλο είδος τουρισμού, αυτό του θρησκευτικού και προσκηνιματικού τουρισμού, που μου πρόεκυψε παρακολουθώντας μια ομιλία του Διάκονου π.Ιωαννίκιου Ζαμπέλη σε μια ημερίδα «εναλλακτικού τουρισμού», καθώς και με την παρατήρηση μου για το καλοκαίρι που έφυγε, καθώς είδα την κοινότητα της Χλώρακας να γεμίζει αποκλειστικά με Ρώσους τουρίστες που εχουν την ίδια με μας ορθόδοξη Χριστιανική πίστη και θρησκεία.

Πέραν του μαζικού τουρισμού υπάρχει τουρισμός διαφόρων ειδών και εναλλακτικών μορφών, όπως είναι ο περιπατητικός, ο μνημειακός, ο οικοτουρισμός κλπ, που επιδιώκουν τη δημιουργία κοινωνικών, πολιτιστικών και περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Επί πλέον υπάρχει και η εναλλακτική μορφή του θρησκευτικού και προσκηνιματικού τουρισμού.
Ο προσκυνηματικός τουρισμός απευθύνεται σε οργανωμένες ομάδες, αλλά και σε μεμονωμένους επισκέπτες.

Με περιηγήσεις πέραν από τον θρησκευτικό τους χαρακτήρα, θα είχαμε επί πλέον ευεργετικά αποτελέσματα στην οικονομία μας. Οι επισκέπτες – προσκυνητές που προέρχονται από όλες τις ηλικιακές, κοινωνικές και μορφωτικές ομάδες, κατά κανόνα προτιμούν ήσυχους προορισμούς και σαγηνεύονται από τα φυσικά τοπία. Εκτός από τα ξενοδοχεία θα μπορούσαν να νοικιάζονται οι επαύλεις και τα χιλιάδες διαμερίσματα και δωμάτια που υπάρχουν στη κοινότητα και παραμένουν άδεια. Τα εστιατόρια και τα διαφόρων ειδών μαγαζιά θα αποκτούσαν περισσότερη πελατεία, και επίσης θα μπορούσαν να ανοίξουν και να λειτουργήσουν μαγαζιά αναμνηστικών ειδών, καφετερίες, κ.α.
Στη Χλώρακα και σε ολόκληρη την Κύπρο, δεν έχει καλλιεργηθεί ακόμη ο θρησκευτικός τουρισμός. Παρόλα αυτά, η Χλώρακα διαθέτει αξιόλογα μνημεία και ιερούς τόπους που μπορούν και αξίζει να προβληθούν, για να προσελκύσουν ομάδες, θρησκευτικούς συλλόγους ή άλλους πιστούς.
Τα σημαντικότερα μνημεία της κοινότητας είναι οι ναοί της. Πρωτοχτίστηκαν το 1100 και είναι ανεκτίμητοι αρχαιολογικοί θησαυροί. Ορισμένοι ανοικοδομήθηκαν και άλλοι συντηρήθηκαν ενώ αγιογράφοι – ζωγράφοι, ξυλογλύπτες και τεχνίτες της πέτρας εργάστηκαν για τη διακόσμηση τους με αποτελεσμα σήμερα να αποτελούν σπουδαία αξιοθέατα.

-Η εκκλησία της Παναγίας της Χρυσελεούσης με το αρχαίο τέμπλο, λεπτοδουλειά της ξυλογλυπτικής τέχνης και αριστούργημα της μεταβυζαντινής τεχνοτροπίας, κατέχει πρωτεύουσα θέση ανάμεσα στα εκκλησιαστικά μνημεία μας. Σ αυτήν την εκκλησία υπάρχει η μοναδική ίσως εικονογραφία στον κόσμο που κατά τα παλαιά πρότυπα ο Χριστός βρίσκεται στον Ιορδάνη ποταμό  εντελώς γυμνός,  έχοντας λίγο διασταυρωμένα τα πόδια του με σκοπό να καλύψει το φύλο με ελαφριά στροφή. Τον φανερώνει τελείως γυμνό, υποδηλώνοντας έτσι πόσο ο Χριστός ταπείνωσε τον εαυτό του για χάρη των ανθρώπων. Γυμνώθηκε εκείνος για να ντύσει τον άνθρωπο με ένδυμα αφθαρσίας.

-Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου του 12^ου  αιώνα με έμφαση την ιστορία και την παράδοση του αξίζει να αναδειχθεί. Παραμένει με τις πόρτες ανοιχτές μέρα νύχτα, και πολλοι πιστοί τον επισκέπτονται για προσκύνημα, το ίδιο συμβαίνει και με το παρακείμενο παρεκκλήσι του Αγίου Εφραίμ, που επίσης χιλιάδες πιστοί επισκέπτονται, καθ ότι ο Άγιος είναι θαυματουργός θεραπευτής των ανθρώπων που πάσχουν από καρκίνο.

-Το παρεκκλήσιο του Αγίου Υπάτη είναι κτισμένο στην περιοχή της παλιάς Βρύσης. Από τα παλιά χρόνια υπήρχε μια πέτρα που στη βάση της εναπόθεταν οι πιστοί τάματα και θυμιάματα για να υμνήσουν τον Άγιο Υπάτη ο οποίος βοηθούσε όσα μωρά παιδιά δεν μπορούσαν να περπατήσουν στον καιρό τους.

-Στη κεντρική πλατεία υπάρχει ο μεγαλόπρεπος καθεδρικός ναός της Παναγίας Χρυσοαιματούσας με τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που θεραπεύει όσες γυναίκες εχουν πρόβλημα που δεν σταματήσει το αίμα της περιόδου τους. Υπάρχει μια κόκκινη κορδέλα κρεμασμένη πίσω απο την εικόνα της Παναγίας, που ανταλλάζοντας την με μια άλλη και ζώνοντας την για τρεις ημέρες, γίνονται καλά. Εξ ου το όνομα της ...αίμα-τούσα.

-Τα παρεκκλήσια επίσης του Αγίου Γεωργίου και του Μιχαήλ Αρχάγγελου, είναι και αυτά ωραίου κάλλους, με σπουδαίες εικονογραφίες και με ιστορίες θαυμάτων που έκαμαν οι Άγιοι με αποτελεσμα να λατρεύονται και να είναι μεγάλοι προσκηνιματικοί προορισμοί.

Τα παλαιότερα χρόνια, τις ημέρες που γιόρταζαν οι Άγιοι των εκκλησιών μας στο χωριό μας, στα προαύλια και στις αυλές τους λάμβαναν χώρα  πανηγύρια και κοσμικές εκδηλώσεις που προσέλκυαν πλήθη κόσμου. Αυτά τα έθιμα θα μπορούσαν να αναβιώσουν και να δημοσιοποιηθούν ώστε να προσελκύσουν τουρίστες και άλλους επισκέπτες.

Θα μπορούσε η εκκλησία της Κύπρου να συστήσει οδηγό προσκυνηματικών περιηγήσεων και σε αυτους να ενταχτεί και η κοινότητα της Χλώρακας αφου διαθέτει εφτά εκκλησιές –μεγάλος αριθμός εν συγκρίσει με τον ντόπιο πληθυσμό- 

Με συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια για την καλλιέργεια του θρησκευτικού – προσκυνηματικού τουρισμού, με τη συνεργασία όλων των Κοινωνικών φορέων αλλά και των επαγγελματιών του τουρισμού, με ειδικές προσφορές σε οργανωμένες ομάδες προσκυνητών και με ειδική έκδοση θρησκευτικού οδηγού, όλα αυτά μαζί με άλλα, θα μπορούσαν υποστηρίξουν την ανάπτυξη αυτής της εναλλακτικής μορφής τουρισμού.

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ - 2/10/2012

Την Τρίτη 2 Οκτωβρίου στο Θέατρο της Χλώρακας, οι θεατές είχαν την ευκαιρία να παραστούν σε μια φιλολογική εκδήλωση και να παρακολουθήσουν το έργο του

Λάρκου Λάρκου «ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΩ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΕΙΧΑΝ ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΟ ΚΤΙΣΕΙ». Πρόκειται για τα ποιήματα του Βασίλη Μιχαηλιδη του Εθνικού μας ποιητή, ενός ανθρώπου, ο οποίος αν και πέθανε στη ψάθα, εντούτοις άφησε ένα μεγαλειώδες έργο πίσω του, στη γλώσσα της Κυπριακής διαλέκτου και της καθαρεύουσας, μια γλώσσας πανέμορφης που έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα και που από μόνη της αποτελεί καλογραμμένο ποίημα.

Μέσα από την εξαιρετική μελοποίηση δεκαεφτά ποιημάτων του Βασίλη Μιχαηλίδη, o Λάρκος Λάρκου κατάφερε κάτι πολύ δύσκολο, εξέφρασε με ακρίβεια τα νοήματα που ήθελε ο ποιητής να μεταδώσει στους ανθρώπους με τρόπο τραγουδιστικό ανεπανάληπτο και διαχρονικό.

Ο Λάρκος Λάρκου, είναι ένας μεγάλος μουσικός που μελοποίησε ένα μεγάλο Εθνικό ποιητή.

Έγραψε ένα μουσικό έργο που η ετοιμασία του διήρκεσε πολύ καιρό και αποτελείται από ένα ψηφιακό δίσκο που περιλαμβάνει 17 μελοποιημένα ποιήματα και συνοδεύεται από ένα καλόδετο βιβλίο με καλαίσθητη εμφάνιση και στο οποίο μπορεί ο αναγνώστης με

εμβρίθεια να πραγματευτεί το έργο του Εθνικού μας ποιητή.

Με την απλή ευγενικότητα της μουσικής του και τις μελωδικές συνθέσεις του που παρασέρνουν αλλά και επεμβαίνουν το νου των ακροατών και τους καθοδηγούν με ακρίβεια στην ανάγνωση και στην ακρόαση του όλου έργου, το ίδιο τους βοηθούν στη χορωδιακή συνοδεία των τραγουδιών με ακρίβεια, είναι δηλαδή οι συνθέσεις του Λάρκου Λάρκου απαύγασμα των Κυπριακών μουσικών καταβολών με ίδιο τελικό αποτέλεσμα  με τη μουσική των μεγάλων Μουσουργών του Ελληνισμού Θεοδωράκη και Χατζηδάκη που η απλότητα της μουσικής τους ήταν ότι σημαντικότερο τους χαρακτήριζε σαν δημιουργούς.

Την παράσταση ομόρφυνε με την παρουσία και τη συμμετοχή ο πασίγνωστος πλέον και πολύ καταξιωμένος συνθέτης και τραγουδιστής Μιχάλης Χ’’ Μιχαήλ, που όπως μας συνήθισε πλέον με τις απόλυτες ερμηνείες του, αποτυπώνει την πραγματική κουλτούρα της Κυπριακής μουσικής.

Όσοι παρακολούθησαν την μουσική παράσταση εξέφρασαν μόνο καλά λόγια για το έργο, καθώς και για τον αθλητικό σύλλογο ΑΚΡΙΤΑ Χλώρακας που για πολλοστή χρονιά παρουσιάζει καταξιωμένες παραστάσεις στο κοινό της Χλώρακας, αναδεικνύοντας τον πολιτισμό και την πνευματική κουλτούρα.

Όπως μας δήλωσε ο οικονομικός διευθυντής του ΑΚΡΙΤΑ και Κοινοτικός σύμβουλος Πάμπος Χαραλάμπους, η παράσταση συμπεριλαμβάνεται μέσα στις διάφορες εκδηλώσεις από το σωματείο της Χλώρακας με σκοπό να προβληθούν οι ποικίλες πτυχές του πολιτισμού μας μέσω της τέχνης, της μουσικής και της λογοτεχνίας, καθώς επίσης  και για οικονομική ενίσχυση του ΑΚΡΙΤΑ σε αυτές τις δύσκολες οικονομικές εποχές που περνά ο τόπος μας και που η εξεύρεση οικονομικών πόρων για ενίσχυση του σωματείου είναι πολύ δύσκολη.

----------------------------

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

ΚΑΡΚΙΝΟΣ, Η ΚΑΚΗ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ

Στη Χλώρακα ο καρκίνος είναι η κυριότερη και συχνότερη αιτία θανάτου. Έρευνες που έχουν γίνει, έχουν καταδείξει πως παρά του ότι σε πληθυσμό υστερεί κατά πολύ από ορισμένες άλλες κοινότητες, εντούτοις έρχεται πρώτη απ όλη την Πάφο στα κρούσματα της κακής αρρώστιας.

Η Χλώρακα είναι μια περιοχή που τον τελευταίο καιρό ο καρκίνος καταγράφει απειλητικά αυξανόμενα ποσοστά οδηγώντας στην αναζήτηση αιτιών σε σχέση με το περιβάλλον και τη λειτουργία δομών. Οι κάτοικοι άρχισαν να ανησυχούν καθώς όλο και περισσότερο αυξάνονται τα κρούσματα, και μάλιστα τα περισσότερα οδηγούν στο θάνατο νέους ανθρώπους.

Πρέπει κάποιοι να οργανωθούν τέλος πάντων, και να δράσουν ώστε να ενεργοποιήσουν τους φορείς, να ευαισθητοποιήσουν τους πολίτες και κυρίως να δώσουν στους καρκινοπαθείς τη δύναμη να διεκδικήσουν και να κατακτήσουν καλύτερους όρους ζωής και συνθήκες για τη θεραπεία τους, αλλά κυρίως να αναζητήσουν τις αιτίες γιατί τα τελευταία χρόνια η Χλώρακα έχει αυτή τη δυσάρεστη πρωτιά.

Δυστυχώς εις βάρος της υγείας μας, οφέλη και σκοπιμότητες παραμερίζουν την αίσθηση της αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο, και οργανισμοί όπως η ηλεκτρική, οι τηλεφωνικές υπηρεσίες και άλλοι, προχωρούν σε εγκαταστάσεις υποσταθμών και κεραιών που βλάπτουν την υγεία των πολιτών.

Η ζωή ως υπέρτατο αγαθό πρέπει να διαφυλαχτεί και να προσεχθεί. Οφείλουν οι θεσμικές αρχές και όσοι τις εκπροσωπούν, να μεριμνούν για την αποφυγή δράσεων και ενεργειών που προκαλούν παρενέργειες και μεταδίδουν την κακή αρρώστια.

Η λέξη καρκίνος πρέπει να είναι αφορμή αφύπνισης και εγρήγορσης, γιατί η ζωή είναι πολύτιμη και πρέπει να διεκδικείται.

ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΠΛΗΘΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ ΑΝΤΙΜΕΤΟΠΙΖΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

Στη κοινότητα της Χλώρακας το πρόβλημα της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα έχει πάρει τρομερές διαστάσεις με ολέθρια αποτελέσματα τέτοια που ακόμα να απειλείται και η συνοχή ανάμεσα σε οικογένειες. Αυτή την στιγμή είναι πάρα πολλοι οι άνεργοι και αρκετοί οι πτωχεύσαντες. Οι χρεώστες στις τράπεζες αδυνατούν να πληρώνουν τις οφειλές τους, ακόμη είναι πολλοι που δυσκολεύονται να πληρώνουν τον Ηλεκτρισμό στην ΑΗΚ και τους φόρους στο Κοινοτικό Συμβούλιο.

Σε αυτό το στάδιο που βρισκόμαστε  δεν έχουμε πολλές λύσεις και κυρίως δεν έχουμε χρόνο, πρεπει γι αυτό να πάρουμε γρήγορες αποφάσεις έστω και λίγο ακραίες, πρεπει εν πάση περιπτώσει να ληφθούν μέτρα:

Πρέπει να συμβουλευτούμε ειδικούς και να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τις ευρωπαϊκές χορηγίες που μπορούν να βοηθήσουν πολύ το τεράστιο πρόβλημα της ενεργείας.

Πρεπει οπωσδήποτε πάραυτα να γίνουν ενέργειες για προσέλκυση τουρισμού. Τα καταστήματα και τα καφενεια ενώ θα μπορούσαν να λειτουργούν με αμέτρητους πελάτες αφου στη Χλώρακα υπάρχουν 15 ξενοδοχεία, ούτε ένας Τουρίστας δεν επισκέπτεται την Κοινότητα. Πρεπει να βρεθεί τρόπος συνεργασίας αναμεταξύ Κοινοτικου Συμβουλιου και ξενοδόχων ώστε να διοχετευτεί το ρεύμα των τουριστών στην κοινότητα αντί αλλού.

Όλοι οι άνεργοι κάτοικοι συγχωριανοί μας  είναι μαστόροι σε όλες τις τέχνες, είναι εργολάβοι οικοδομών, οδοποιίας και άλλων κατασκευαστικών έργων.

Πρεπει να βρεθεί τρόπος αξιοποίησης τους, πρεπει οι προσφορές από το Κοινοτικό συμβούλιο να δίνονται ή δυνατόν στους φορολογουμένους κατοίκους. Γνωρίζουμε ότι υπάρχει αδυναμία στην εφαρμογή του μέτρου αυτού λόγω της Νομοθεσίας, ίσως όμως μπορεί να παρακαμφθεί εάν το ζητήσουν και το απαιτήσουν όλοι οι κάτοικοι μαζικά και δυναμικά ετσι που να υπαρξει εξαίρεση.

Πρεπει  να παρακινηθούν οι τράπεζες να δώσουν πίστωση χρόνου στους χρεώστες χωρίς υπερχρέωση, πρεπει να δώσουν και αλλά δάνεια. Πρεπει το κρατος να σταθει διπλα στη ΣΠΕ Χλώρακας και αυτή διπλα στους κατοικους.

Πρεπει τα ξενοίκιαστα διαμερίσματα να μην φορολογούνται από το Κοινοτικό Συμβούλιο, και να σταματήσουν οι αυξήσεις στους άλλους φόρους.

Πρεπει οι άνθρωποι που είναι εκλελεγμένοι  αντιπρόσωποι των κατοίκων της Χλώρακας να αναλάβουν δράση, να προωθήσουν μέτρα και να βρουν λύσεις  τώρα αμέσως, διότι η οικονομική κρίση θα χειροτερέψει και περισσότερα δεινά θα βρουν την κοινότητα μας.

Πρεπει οι άνθρωποι που είναι εκλελεγμενοι  αντιπρόσωποι των κατοίκων να ενσκήψουν πάραυτα και έννοια μόνη να εχουν πως θα αντέξει την κρίση ο κάθε ιδιωτικός υπάλληλος κάτοικος Χλώρακας

ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΧΑΡΙΣΤΟΙ;

Η Ζήνα Κάνθερ γεννήθηκε στην Ταλα της Πάφου. Γυναίκα δυναμική, κυριευμένη από πόθο για ελευθερία, πάλεψε ενάντια σε κάθε σύμβαση. Πίστευε ότι ο θάνατος καταδικάζει την επίγεια ύπαρξη, γι’ αυτό και έζησε με μεγάλη ένταση. Ο τρόπος ζωης της για την εποχή και τα δεδομένα της Κύπρου κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, την κατατάσσει σύμβολο του φεμινισμοΎ που αγωνίστηκε ως χειραφετημένη γυναίκα για να αποχτήσει το δικαίωμα μιας καλύτερης ζωης. Αλλά και η στενή συνεργασία της με τον αρχηγό της οργάνωσης Διγενή, φανέρωσε τον δυναμισμό που την διακατείχε.

Το όνειρο της από μικρή να καταξιωθεί στην Κυπριακή κοινωνία ως άνθρωπος της προσφοράς, το πέτυχε ανά το πανελλήνιο ως μεγάλη ευεργέτης. Κατάφερε να αναρρηχιθεί τα σκαλοπάτια της επιτυχίας και να γίνει μια από τις πλουσιότερες γυναίκες. Της αποδόθηκε ο τίτλος της πριγκίπισσας και εν ζωή τιμήθηκε δεόντως για τη μεγάλη προσφορά της. Θυσίασε απίστευτα ποσά χρημάτων για φιλανθρωπικούς σκοπούς και για έργα κοινής ωφέλειες, που άλλος ανά τους αιώνες σε τόσο μεγάλο βαθμό,  δεν έκαμε.

Στη κοινότητα της Χλώρακας που για ιδιαίτερους λόγους έτρεφε μεγάλη αγάπη, έδωσε τα περισσότερα. Μετέτρεψε σε δρόμους τα άλλοτε μονοπάτια, διάνοιξε καινούργιο οδικό δίχτυο και μετέτρεψε το μικρό ασήμαντο χωριό σε μοντέρνα κοινότητα. Έκτισε την πανέμορφη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου έργο τέχνης που κοσμεί το παραλιακό μέτωπο στην άκρη της θάλασσας, και βοήθησε στην ανοικοδόμηση του καθεδρικού ναού που χάλασε στο σεισμό το ’53. Αγόρασε μεγάλες εκτάσεις γης που τις δώρισε στην κοινότητα, έδωσε υποτροφίες σε άπορους μαθητές, και βοήθησε φτωχές οικογένειες.

Προσέφερε στη κοινότητα της Χλώρακας έργο αξιοζήλευτο, έδωσε τόσα πολλά, αλλά δεν ζήτησε ούτε πήρε απολύτως τίποτα. Απεβίωσε πριν λίγο καιρό και θάφτηκε στη Λευκωσία. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έλαβαν τη βοήθεια της απουσίαζαν. Ξέχασαν να της αποδώσουν μια μικρή τιμή έστω με την παρουσία τους στην κηδεία της. Αυτό όμως που ψέγω, είναι η σχεδόν παντελής απουσία κατοίκων της Χλώρακας, η οποία κοινότης ευεργετήθηκε εις περισσότερον βαθμόν. Ίσως στη Χλωρακα οι άνθρωποι είναι αδιάφοροι, ίσως την ξέχασαν, ίσως ακόμα να μην το σκέφτηκαν.

Όμως παρ’ όλα αυτά λέω εγώ, έχουν υποχρέωση και καθήκον έστω και αργά, να της αποδώσουν τις δέουσες τιμές. Να την τιμήσουν για το μεγάλο έργο της, να γράψουν το όνομα της με χρυσά γράμματα στη κεντρική πλατεία, και να της στήσουν άγαλμα ή ανδριάντα. Πήρε η κοινότητα πολλά, ας επιστρέψει ψίχουλα. Εξ άλλου οι ανδριάντες και τα μνημεία γέμισαν τις πλατείες της κοινότητας. Ακόμα ένα μνημείο για τη Ζήνα Κάνθερ, θα άρμοζε να στηθεί σε περίοπτο θέση για να ενθυμούνται οι επόμενες γενιές πόσα πολλά προσέφερε στη κοινότητα της Χλώρακας η μεγάλη ευεργέτης Ζήνα Κάνθερ.

ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ, ΠΕΡΑΣΑΝ

Οι μέρες των γιορτών πέρασαν. Ήταν Χριστούγεννα μέρες αγάπης, μέρες ανάπαυλας από την τρέχουσα καθημερινότητα. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εκμεταλλευόμενα τα συναισθήματα των ανθρώπων μονοπώλησαν στα κεντρικά δελτία και στις άλλες εκπομπές το ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους τους, γι αυτούς που δεν έχουν δουλειά, τους φτωχούς και πεινασένους, για όλους που δεν έχουν ρεύμα στο σπίτι τους. Άφησαν για λίγο στην άκρη τις διαφημίσεις των τραπεζών, ξέχασαν τους κλέφτες που οδήγησαν τον τόπο στη χρεοκοπία, και ασχολήθηκαν πραγματικώς με το κύριο νόημα των εορτών, που είναι η αγάπη και η αλληλοβοήθεια. Όλοι έστρεψαν τη προσοχή τους στο μικρό Χριστό, στα μικρά παιδιά, αλλά και στους ανήμπορους, στους φτωχούς και στους άνεργους.

Οι διαστάσεις που δόθηκαν στο θέμα ήταν φυσικό να ευαισθητοποιήσουν ορισμένους φορείς και να πιέσουν μερικές τοπικές κοινωνίες ώστε να ενεργήσουν αυτόβουλα και να προστρέξουν τους ανήμπορους και δυστυχείς συνανθρώπους τους και να τους συμπαρασταθούν έστω για ολίγον, έστω για τις ημέρες των εορτών.

Σε κοινότητες όπως η Χλώρακα που οι προεστοί φρόντισαν να γνωρίσουν ποιοι είχαν ανάγκη βοηθείας, αποφάσισαν να συνδράμουν στην ανάγκη τους, και να τους δώσουν χέρι συμπαράστασης.

Δεν άφησαν κανένα χωρίς ηλεκτρισμό, δεν επέτρεψαν σε κανένα άρρωστο να μείνει χωρίς φροντίδα, ούτε σε ηλικιωμένους να μείνουν μόνοι. Έδωσαν χρηματική βοήθεια σε όσους είχαν ανάγκη, έδωσαν κουπόνια σε συνεργασία με υπεραγορές, και δεν πίεσαν τους ανήμπορους να εξοφλήσουν τους φόρους.

Το κοινοτικό Συμβούλιο Χλώρακας στάθηκε αρωγός και προστάτης των φτωχών της κοινότητας, έδειξε πρόσωπο ανθρωπιάς και έδωσε καλό παράδειγμα προς μίμηση. Μια στάση συμπεριφοράς που τιμά όλους, τον κοινοτάρχη, τους κοινοτικούς συμβούλους, αλλά και τους ψηφοφόρους που ίσως για πρώτη φορά επέλεξαν και ανέδειξαν ως κοινοτικούς άρχοντες, ανθρώπους καλούς που έχουν ευαισθησίες για τους συνανθρώπους τους.

Οι γιορτές όμως πέρασαν, και η ρουτίνα επανέρχεται. Το ρεύμα για όσους δεν έχουν να πληρώσουν θα κοπεί, το σκοτάδι θα επιστρέψει και οι φτωχοί άνθρωποι θα παγώνουν και πάλι στο σκοτάδι. Η ανθρωπιά δεν πρεπει να διαρκεί μόνο λίγες μέρες, όσες οι μέρες των γιορτών. Αφού το κράτος δεν κάνει ουσιαστικά βήματα για να βοηθήσει τους πολίτες, πρεπει τουλάχιστον οι τοπικές κοινωνίες έστω με δυσκολία, να προστρέχουν όσους έχουν ανάγκη.

ΟΤΑΝ ΟΙ ΧΛΩΡΑΚΙΩΤΕΣ ΠΙΣΤΟΙ ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΕΞΕΦΤΕΛΙΖΕΤΑΙ Ο ΙΕΡΕΑΣ ΤΟΥΣ

Όλοι οι Έλληνες Ραγιάδες που έμαθαν να σκύβουν το κεφάλι, που έμαθαν να ανέχονται το άδικο και την ατιμία, που ανερυθρίαστοι και με το σημάδι ακόμα του σπαθιού του αφέντη στον ώμο, πρεπει να ξέρουν ότι εύκολα διακρίνονται στο πλήθος, εύκολα ξεχωρίζουν και είναι καιρός πλέον να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά, να καταλάβουν ότι αφέντες στον τόπο τους είναι οι ιδιοι. Να μιλήσουν δυνατά, να επιβάλουν το δίκαιο και το σωστό.

Απευθύνομαι σε αυτους που με τις συμπεριφορές τους και τις ανοχές τους αρνούνται το όφελος της κοινωνίας που ανήκουν, σε αυτους που με τη σιωπή τους επιτρέπουν σε ανθρωπάκια που δεν εχουν ηθικούς φραγμούς να καταρρακώνουν την προσωπικότητα και το κύρος του εκπροσώπου της εκκλησίας μας, σε αυτους τους δήθεν πιστούς που σιωπούν και δεν μιλούν.

Όταν οι άνθρωποι επιτρέπουν να συμβαίνουν ιεροσυλίες μες την εκκλησιά, όταν βλέπω στο εκκλησίασμα την ψυχή τους από μικρη να γίνεται μικρότερη, σκέφτομαι, αυτό είναι το αποτέλεσμα της θεωρίας τους για την ευτυχία και την αρετή; Όταν η ανδροπρέπεια του άνδρα είναι λίγη, πρεπει νομίζω οι γυναίκες να αναλαμβάνουν δράση. Δεν είναι σωστό και πρέπον να επιτρέπουν ενώπιων τους, οι αμαρτωλοί να δείχνουν την κακία τους έναντι στον ιερέα καθώς ιερουργεί.

Εγώ καλώ όλους, γυναίκες, παιδιά και άνδρες να φτύσουν κατάμουτρα τον όποιο Βέβηλο, να τον σταματήσουν να εισέρχεται στην Αγία εκκλησία, να προστατεύσουν τα ιερά και όσια, να σταθούν δίπλα στον ανυπεράσπιστο ιερέα τους που δεν έχει άλλους υπερασπιστές παρά μονο αυτούς τους ίδιους. Πρεπει όλοι σύσσωμοι να προφυλάξουν την εκκλησία απο αυτούς που μιαίνουν τα όσια και τα ιερά.

ΤΟ ΦΕΤΙΝΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Η κοινωνική αλληλεγγύη τις σημερινές δύσκολες μέρες τις οποίες πολλοί συμπολίτες μας διαβιούν είναι απαραίτητη, καθώς η σοβαρή οικονομική κρίση και οι δυσχερείς οικονομικές συνθήκες στις οποίες διέρχεται ο τόπος μας, έχουν οδηγήσει χιλιάδες συμπολίτες μας στην ανεργία και στη φτώχεια. Πολλές οικογένειες δοκιμάζονται σκληρά και αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα στη διαχείριση των καθημερινών αναγκών τους.

Πρέπει όλοι να γνωρίζουμε πως μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν έχει τα απαραίτητα, δεν έχει να φάει, δεν έχει να πληρώσει το ηλεκτρικό, δεν έχει ούτε να ντυθεί. Πίσω από τις κλειστές πόρτες δυστυχώς αυτή η δυσπραγία που τους καταθλίβει μένει ερμητικά αφανέρωτη, καθώς  η περηφάνια τους αναγκάζει να ζουν την δυστυχία τους στο σκοτάδι και στη σιωπή.

Εδώ λοιπόν, υπεισέρχεται η ανάγκη ο ένας να σταθεί δίπλα στον άλλο, και όλος ο πληθυσμός να δείξει την απαραίτητη αλληλεγγύη στον ευπαθή συνάνθρωπο του.

Κοινωνική αλληλεγγύη στον τόπο μας, έχουν επιδείξει πολλοί φορείς σε μια προσπάθεια τους να απαλύνουν λίγο την απέραντη φτώχεια που σε πολλά νοικοκυριά επικρατεί. Αυτό το ακούμε στις ειδήσεις και το διαβάζουμε στις εφημερίδες.

Γνωρίζοντας ότι και στη Χλώρακα το Κοινοτικό Συμβούλιο συνδράμει δυναμικά σε μια προσπάθεια ανακούφισης των δυσπραγούντων κατοίκων, προσπαθήσαμε να εμβαθύνουμε στο θέμα, αλλά συναντήσαμε τη σιωπή των καλών Σαμαρειτών, καθώς ότι πράττουν είναι από την ηθική υποχρέωση μιας κοινωνικής αλληλεγγύης την οποίαν αισθάνονται να τους παρακινεί.

Τους παρακολουθούμε λοιπόν να προβαίνουν σε ενέργειες που χωρίς να επιβαρύνουν τον φορολογούμενο πολίτη, σκοπό έχουν την είσπραξη χρημάτων για το ταμείο αλληλεγγύης. Είτε με καλλιτεχνικές παραστάσεις, είτε με δωρεές, βοηθούν πολλές οικογένειες που έχουν πραγματική ανάγκη. Γι αυτό εμείς σαν εφημερίδα τους συγχαίρουμε, και καλούμε τους πολίτες μαζικά να συνδράμουν σ αυτό το σκοπό. Όσοι έχουν περίσσευμα να δώσουν, όσοι μπορούν να βοηθήσουν.

Το φετινό Πάσχα ας μη βρει κανένα νοικοκυριό χωρίς φαγητό. Ας βοηθήσουμε όλοι σ αυτό.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Τα φετινά Χριστούγεννα στη Χλώρακα μέσα σε μια δύσκολη οικονομική χρονιά ήταν αλλιώτικα, ήταν καλύτερα από άλλες φορές. Σε κανένα σπίτι δεν έλειψαν τα δώρα, και κανένα νοικοκυριό δεν έμεινε χωρίς ψώνια. Όλοι οι δυσπραγούντες έλαβαν έστω μικρή βοήθεια από το ταμείο αλληλεγγύης που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του κοινοτικού Συμβουλίου. Ενός ταμείου που σκοπό μόνο έχει τη βοήθεια σε όσους πραγματικά έχουν ανάγκη, σε όσους δεν έχουν από τον ήλιο μοίρα, αλλά ούτε και από το θεό. Ενός ταμείου οικονομικής υποστήριξης ώστε καμιά οικογένεια στην κοινότητα της Χλώρακας να μη μείνει χωρίς τροφή, ρούχα και δώρα για τα μικρά παιδιά. 

Τα Χριστούγεννα είναι η περίοδος που ο κόσμος αφιερώνει χρόνο στη θρησκεία και σε συλλογικές δραστηριότητες. Είναι η περίοδος που όλοι έχουν ανάγκη την αγάπη, τη χαρά και τη ψυχική ανάταση.

Για όσους ζουν στο σκοτάδι, στο κρύο και στη πείνα, για τα μικρά παιδιά και για τους ηλικιωμένους, αλλά ιδιαίτερα για τους μοναχικούς ανθρώπους, τότε η γιορτινή ατμόσφαιρα μπορεί να διώξει την κατάθλιψη και να βοηθήσει στη καλή διάθεση.

Στη Χλώρακα φέτος για τα Χριστούγεννα οργανώθηκε από τους καλούς Κοινοτικούς συμβούλους μια απέριττη γιορτή χαράς και αγάπης που μάζωξε τους κατοίκους στη κεντρική πλατεία, και μέσα στο κρύο του χειμώνα με ανάταση ψυχής γέμισαν οι καρδιές τους ζεστή θαλπωρή και με γιορτινή διάθεση παρακολούθησαν τη φωταγώγηση του δένδρου από τον πρόεδρο της κοινότητας, ενώ ακολούθως έψαλλαν το δόξα εν υψίστοις.

Και την άλλη μέρα μετά την εκκλησία, τα δώρα -μια προσφορά του Κοινοτικού συμβουλίου και αυτά- μέσα σε όμορφα περιτυλίγματα ήταν στοιβαγμένα κάτω από το μεγαλόπρεπο στολισμένο δένδρο ενώ ο Άη Βασίλης έστεκε γραφικός μέσα στην κόκκινη στολή του περιμένοντας τα μικρά παιδιά με χαρά να τους τα παραδώσει.

Και ο γνωστός Νικολακης ο ηθοποιός των μικρών παιδιών, με ένα τεράστιο χαμόγελο σε μια αστεία παράσταση έκανε τους ανθρώπους να χαμογελούν και τα παιδάκια να σκάζουν στα γέλια. Έκανε ακόμα και όσους είχαν μια θλίψη στην καρδιά καθώς παρακολουθούσαν όλα αυτά να συμβαίνουν, να αισθάνονται κι αυτοί τη ζεστασιά των Χριστουγέννων.

Τα Χριστούγεννα λοιπόν, δηλώνουν την ετήσια χριστιανική εορτή της γέννησης του Χριστού, και οι εορτές των Χριστουγέννων από τους ανθρώπους εκφράζουν τη χαρά και την αγαλλίαση για το μεγάλο γεγονός.

Όταν στολίζουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο, όταν μαζευόμαστε γύρω του και κρύβουμε τα δώρα κοντά στον κορμό του, ζωντανεύουμε Χριστιανικές παραδόσεις.

Όταν στολίζουμε το δέντρο και ανάβουμε τα ηλεκτρικά λαμπιόνια, θέλουμε να δείξουμε μέσα στη σκοτεινή βαρυχειμωνιά την λάμψη του άστρου της Βηθλεέμ που έδειξε στους μάγους με τα δώρα το σπήλαιο που εγεννήθει ο χριστός.

ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Έχω εκφράσει επανειλημμένως το ενδιαφέρον μου και τον προσανατολισμό μου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση καθώς και για τα θέματα που την αφορούν, πως μπορούν να σχεδιαστούν και να υλοποιηθούν οι υποδομές και τα έργα που έχει ανάγκη η κοινωνία μας ώστε να δώσουν ανάπτυξη και προοπτική στον τόπο μας. Οι πολίτες σήμερα έχουν κουραστεί από την εικόνα που εκπέμπει ο τρόπος διαχείρισης των κοινών από τους κρατουντες. Οι νέοι είναι παραγνωρισμένοι, η ανεργία και το ρουσφέτι πληγώνουν την αξιοπρέπειά μας και η μεσαία τάξη δεν λαμβάνεται υπ όψιν. Η οικονομική κρίση μας έχει πλήξει ανεπανόρθωτα, αλλά οι φόροι αντί να μειώνονται, ακριβαίνουν.

Οι διαχειριστές της πολιτικής δεν έπιασαν τον παλμό της κοινωνίας και αντί να προτείνουν λύσεις, παρήγαγαν μιζέρια. Τις υποσχέσεις τους δεν τις έκαμαν πράξη, έμειναν στα λόγια. Όλοι ενήργησαν στα πλαίσια του στενού τους περίγυρου χωρίς να νοιάζονται για το σύνολο των πολιτών με αποτελεσμα να υπάρχει στον κοσμο και κυρίως στους νέους μεγαλη απαξίωση γι αυτούς.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα μπορούσε να παίξει αναβαθμισμένο ρόλο ώστε να απαλλάσσει τον πολίτη από την ταλαιπωρία και να απαλλαγεί η ίδια από την διαφθορά και την αναξιοκρατία. Ανάμεσα της αυτοδιοίκησης και των πολιτών δεν πρεπει να υπάρχει πελατειακή σχέση, όλοι θα έπρεπε να είμαστε απαλλαγμένοι από αυτές τις αντιλήψεις. Είναι καιρός πλέον να αναθεωρήσουμε τις αξίες μας, διότι το σύστημα που επικρατεί μας έχει φέρει στα όρια και η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό.

Πρεπει η Τοπική Αυτοδιοίκηση ως θεσμός για να έχει την εμπιστοσύνη των πολιτών, να υπάρχει διαφάνεια στις συναλλαγές της, να λογοδοτεί σε αυτούς και να κρίνεται από αυτούς. Πρεπει ακόμα να έρχεται σε άμεση επαφή με την κοινωνία και τα προβλήματά της.

Αντίθετα, παρατήρησα ότι υπάρχει μηδενισμός και απαξίωση της πολιτικής από μεγάλο μέρος των πολιτών, σημάδι ότι δεν εμπιστεύονται πλέον αυτους που τους διοικούν, είναι και ο λόγος που μετά την μεγαλη καταστροφική έκρηξη στο Ζύγι που μη αντέχοντας άλλο την πολιτική κοροϊδία, ο κόσμος κατέβηκε επιτέλους για πρωτη φορα στους δρόμους για να εκφράσει την διαμαρτυρία του. Ύστερα από τη μεγαλη αποχή κυρίως των νέων στις τελευταίες εκλογές, είναι ευχάριστο αυτό που συνέβηκε, είδα επιτέλους τον κοσμο, είδα τους νέους να εκφράζονται ενάντια στο σύστημα, είδα να διαδηλώνουν στους δρόμους την αντίθεση τους για αυτά που διαφωνούν. Ελπίζω αυτό να συνεχιστεί, ο κόσμος να αντιδράσει και να μην ανεχτεί πλέον όσους από τους πολιτικούς είναι αιτία των δεινών μας, αφου είναι αυτοί που διαχειρίζονται τις τύχες μας και αποφασίζουν για μας.

Θέλω να καλέσω όλους τους νέους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τα κοινά και έχουν άποψη για τα τοπικά θέματα, να ασχοληθούν ενεργά. Είναι ανάγκη όλοι οι πολίτες, αλλά κυρίως οι νέες και οι νέοι, με τις νέες τους ιδέες και το νέο τους αίμα να τροφοδοτήσουν και να ενισχύσουν με την εμπλοκή τους τα κοινά συμφέροντα.
Διότι η συμμετοχή πιστεύω θα είναι μέσα από ένα διαφορετικό και μη συμβατικό ρεύμα που ίσως μπορέσει να δώσει λύσεις στα χρόνια προβλήματα που ταλαιπωρούν τους πολίτες.

Το παλαιοκομματικό σύστημα που η πολιτική χρησιμοποιεί ως έπαλξη για προώθηση προσωπικών φιλοδοξιών αντί ως προσφορά, πρεπει να αλλάξει.

Η πολιτική της κλίκας, του ρουσφετιού και των ημέτερων θα πρέπει να τελειώσει. Ο τόπος χρειάζεται άφθαρτα άτομα, χρειάζεται νέους ανθρώπους με νέες ιδέες.

Χρειαζόμαστε ανθρώπους αληθινούς αγωνιστές έντιμους και ειλικρινείς που με αμεσότητα θα προωθήσουν τα δίκαια των πολιτών.

Οφείλουμε όλοι να καταθέσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για να βγούμε από τα αδιέξοδα. Οι μέρες είναι δύσκολες, έχουμε περάσει και δυσκολότερες. Καλούμαστε να τις ξεπεράσουμε, είμαι σίγουρος ότι αν ενδιαφερθούμε όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε, είναι στο χέρι μας.

ΕΝΑΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Την Κυριακή καλούμαστε να ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα και να διαμορφώσουμε με την ψήφο μας το μέλλον των τοπικών κοινωνιών μας.

Καλούμαστε να αναδείξουμε τους νέους τοπικούς άρχοντες στα χωριά και στις πόλεις, αυτούς που θα διοικήσουν τα επόμενα πέντε χρόνια, τα πλέον δύσκολα από την εποχή του 1974 λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης που μαστίζει τον τόπο και ολόκληρο τον κόσμο.

Η κάθε τοπική κοινωνία αντιμετωπίζει τα δικά της διάφορα ιδιαίτερα προβλήματα στα οποία καλούνται να ανταποκριθούν και να δώσουν λύσεις τα εκάστοτε τοπικά συμβούλια. Κάθε αξιωματούχος πρέπει να βασίζεται για τις αποφάσεις του σε θέσεις αρχής. Ιδιαίτερα σ αυτούς τους καιρούς, είναι πολύ σημαντικό οι ενέργειες και οι πράξεις τους να είναι όσο το δυνατόν ωφέλιμες για τους πολίτες και να επιβαρύνουν όσο το δυνατό λιγότερο τις ευπαθείς τάξεις.

Η τοπική αυτοδιοίκηση έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει και να παράξει σημαντικό έργο για τη βελτίωση της ζωής των πολιτων. Έχει υποχρέωση και ευθύνη να επιλύει τις κοινωνικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι κάτοικοι. Χρειάζεται να αφουγκράζεται τα προβλήματα τους και να εστιάζεται σε αυτά.

Η κοινωνία δεν αντέχει νέους φόρους, γι αυτό επιβάλλεται οι αρχές να εξεύρουν οικονομικούς πόρους με άλλους τρόπους και να τους χρησιμοποιήσουν για αναπτυξιακά κατασκευαστικά έργα με τρόπο ώστε να ανοιχτούν θέσεις εργασίας για τους άνεργους. Θα πρέπει αυτά τα έργα να αναθέτονται στους πολίτες των τοπικών κοινωνιών, έτσι που να υπάρχει χρηματική ροή και ανακύκλωση με τρόπο που να ωφελούνται οι ίδιοι οι κάτοικοι των κοινοτήτων.

Διάφορα έργα υποδομής που είναι αναγκαία και που επιχορηγούνται από την κυβέρνηση και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορούν να τροχιοδρομηθούν και να εκτελεστούν γρήγορα και χωρίς καθυστέρηση έτσι που να προλάβουμε και να ξεπεράσουμε την ανεργία που μαστίζει σε μεγάλο βαθμό τους ιδιώτες εργοδότες και υπαλλήλους.

Για να γίνονται όμως αυτά, χρειάζονται άτομα με όραμα και αποφασισμένα για σκληρή δουλειά, μακριά από σκοπιμότητες και συμφέροντα, άτομα ικανά να πείσουν για το αποτέλεσμα που επιδιώκουν.

Λέγω λοιπόν, ότι για να εκλεγούν άτομα ικανά που να πληρούν τους όρους, θα πρέπει οι ψηφοφόροι να δώσουν την εντολή τους ψηφίζοντας με μόνο κριτήριο την αξία των ατόμων μακριά από κομματικές παρεμβολές ή άλλα μικροσυμφέροντα. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τη δική τους λογική, να αποδείξουν επιτέλους στον ίδιο τον εαυτό τους ότι έχουν δική τους κρίση και δεν άγονται από άλλους.

Είναι ο μόνος τρόπος να αλλάξει η κοινωνία και να ξεφύγουν οι άνθρωποι από τον σφιχτό εναγκαλισμό των κομμάτων που τόσα δεινά επέφερε στην Ελλάδα, που την κατάστρεψαν κυριολεχτικά και παντοτινά,  που το ίδιο ξεκίνησε να συμβαίνει δυστυχώς και στον τόπο μας. Αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε, είναι στο χέρι μας. Τώρα, είναι η ώρα του πολίτη, τώρα μπορούμε οι ίδιοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

--------------------------------------------------------

ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

Στην «Όπερα της Πεντάρας» ένα μουσικό θεατρικό εργο που γράφτηκε μεσούσης μιας οικονομικής κρίσης γύρω στο 1930, το δίλημμα ήταν: «Ποιο είναι το μεγαλύτερο έγκλημα: η ληστεία ή η ίδρυση μιας τράπεζας»; Σήμερα, μεσούσης μιας τεράστιας και παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που εν πολλοίς οφείλεται στις τραπεζικές πρακτικές, πολλά ερωτήματα εγείρονται, όσα εγώ θα θίξω, είναι αυτά που αφορούν την ίδρυση και την πρακτική της τράπεζας ΣΠΕ Χλώρακας.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ-1

Βρισκόμαστε σε διαδικασία επείγοντος, πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά και να πράξουμε σωστά. Σαν ενεργοί πολίτες πρεπει να κρίνουμε την πολιτική και κοινωνική κατάσταση, πρεπει όλοι οι πολίτες να λάβουμε μέρος, όλοι να μιλήσουμε, όλοι να ψηφίσουμε, όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Μακριά από μικροσυμφέροντα και άλλες υποχρεώσεις, μακριά από κόμματα, πρεπει να ψηφίσουμε με κριτήριο τις γνώσεις, την ανθρωπιά και την ακεραιότητα του χαρακτήρα των υποψηφίων. Όλοι μιλάμε για κρίση αξιών και ιδεών, όλοι συμφωνούμε ότι χρειάζεται αλλαγή, αλλά κανείς μας δεν κάνει κάτι, περιμένουμε από άλλους, έχουμε απαίτηση από άλλους, ξεχνούμε τις ευθύνες τις δικές μας. Όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για τα κακά που συμβαίνουν, διότι όταν έρχεται η ωρα της αλλαγής δεν ψηφίζουμε αλλαγή, παρά μονο τα ίδια. Ύστερα κλαιγόμαστε και μεμψιμοιρούμε, και κατηγορούμε άλλους εκτός εμάς. Όταν έρχεται η ωρα του λαού οι εκλογές, όλοι πρεπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας, και με μονο κριτήριο την ποιότητα του χαρακτήρα του υποψηφίου να κρίνουμε, να ψηφίζουμε. Με αυτό τον τρόπο ίσως εξέλθουμε της κρίσης, ειδάλλως οι ενοχές θα μας βαραίνουν όλους. Έτσι εσυνέβη στην Ελλάδα, ο κόσμος υποφέρει, αλλά μόνος υπαίτιος είναι ο ίδιος που ανέχτηκε την διαφθορά, πρέπει εμείς στην Κύπρο να προλάβουμε, να μην επιτρέψουμε την διαφθορά και την αναξιοκρατία να κυριαρχήσει, έχουμε όπλο την ψήφο μας, πρεπει να την χρησιμοποιήσουμε σωστά.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ-2

Όταν υπάρχει ενδιαφέρον διεκδίκησης μιας θέσης δια μέσου εκλογών, είναι λογικό και φυσικό το άτομο που ενδιαφέρεται να αναζητήσει την ψήφο των πολιτών ώστε να καταφέρει να εκλεγεί. Υπάρχουν τρόποι επιτυχίας ως προς τούτο, άλλοι σωστοί, άλλοι λανθασμένοι.  Ότι πιο λογικό θα ήταν, οι πολίτες να εψήφιζαν αυτους που κατά την γνώμη τους, είναι οι αξιότεροι. Αντί τούτου, βλέπουμε τους ψηφοφόρους να δείχνουν προτίμηση στους έρποντες κόλακες που από σπίτι σε σπίτι γυρίζουν χωρίς ντροπή και εκλιπαρώντας αποσπούν την ψήφο τους. Συνήθισε ο πολίτης να πράττει τοιουτοτρόπως, να παρασύρεται με μια τυπική επίσκεψη, νομίζοντας ταυτόχρονα ότι αυτές οι επισκέψεις του περιποιούν τιμή. Κατά την γνώμη μου, αυτό το είδος συλλογής ψήφων, αποτελεί υποβάθμιση της προσωπικότητας του ατόμου που κάποιος επισκέπτεται για να του ζητήσει την ψήφο. Διότι δείχνει δια της επισκέψεως του, ότι θεωρεί ανάξιο τον ψηφοφόρο να έχει δικήν του κρίση. Επιρρίπτω ευθύνες στους πολίτες που τους ανέχονται, και τους επιβραβεύουν δια της ψήφου των. Πρεπει οι υποψήφιοι να συμπεριφέρονται Ευρωπαϊκά κόσμια και με υπερηφάνεια στις εκλογικές αναμετρήσεις, πρεπει να ζητούν την ψήφο των πολιτών δια της σωστής οδού. Πρεπει οι πολίτες να δώσουν ένα μάθημα σε όλους αυτους που γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι ως ζητιάνοι, και ειτε άξιοι ή μη, εκλιπαρούν την ψήφο του κόσμου. Υπάρχουν τρόποι σωστοί για να προβληθούν χωρίς να ενοχλούν, υπάρχουν οι εφημερίδες, τα ραδιόφωνα, οι τηλεοράσεις, ακόμα και οι επιστολές, περισσότερον όμως η γνώση του βίου του καθενός αναμεταξύ των πολιτών, που στην μικρή μας κοινότητα όλοι γνωριζόμα-στε αναμεταξύ μας. Πρεπει οι υποψήφιοι να συμπεριφέ-ρονται σωστά, πρεπει να σταματήσουν να γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι, αυτό δεν τους περιπολεί τιμή.

ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ-3 

Σύμφωνα με στοιχεία της Κεντρικής τράπεζας, η πορεία των επιτοκίων στην Κύπρο δεν είναι η καλύτερη, αφου το κόστος του χρήματος αυξήθηκε με το βάρος να πέφτει κυρίως σε όσους δανείζονται για στεγαστικούς σκοπούς, ή για επιχειρηματικά δάνεια. Είναι μια χρονιά δύσκολη για την Κυπριακή οικονομία και με μεγάλες προκλήσεις λόγω των επιπτώσεων από τη μακροοικονομική αστάθεια. Υπάρχει φόβος περαιτέρω αύξησης των επιτοκίων, και χαμηλότερος βαθμός ανάπτυξης. Όλη η οικονομία μας βασίζεται στις τράπεζες, που δυστυχώς ένεκα της κρίσης κυρίως της οικοδομικής και της τουριστικής βιομηχανίας, είχαν αντίχτυπο και αντανάκλαση στο σύστημα των Κυπριακών τραπεζών. Είναι κλάδοι που δεν προβλέπε-ται η ανάκαμψη τους στο σύντομο μέλλον με αποτελε-σμα η οικονομία της Κύπρου όχι μόνο να πλήττεται από την κρίση, αλλά να μπαίνει και ολοένα βαθύτερα σε αυτήν. Επομένως, οι κυπριακές τράπεζες έχουν να αντιμετωπίσουν πάρα πολύ σοβαρές προκλήσεις, διότι τα επιτόκια είναι ψηλά και υπάρχουν τάσεις να γίνουν ψηλότερα. Γι’ αυτό θα πρέπει να γίνουν πολύ προσεκτικοί χειρισμοί από όλους προκειμένου να μην υπάρξουν αυξήσεις στα καταθετικά και δανειστικά επιτόκια σε μια περίοδο που η οικονομία θα μπαίνει όλο και πιο βαθιά στην κρίση. Στη Χλώρακα θα διεξαχθούν εκλογές για ανάδειξη νέας επιτροπής της τράπεζας της ΣΠΕ, και  σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς θα ήταν καλό τις θεσεις αυτες να καταλάβουν άνθρωποι που ξέρουν από οικονομία, που εχουν ασχοληθεί με το χρήμα και τις επιχειρήσεις, που να βλέπουν τα δύσκολα που έρχονται, και να μπορούν να βρούν λύσεις ώστε να διαφυλάξουν τα συμφέροντα της τράπεζας, ύστερα και αυτή με τη σειρά της να μπορέσει να βοηθήσει τα μέλη και τους πιστωτές της. Οι καιροί δεν είναι καλοί εν σχέση με την οικονομία που δυστυχώς ακόμη δεν έχει φανεί το τεράστιο μέγεθος της δυσκολίας, πρέπει όλα τα μέλη να σκεφτούν έχοντας υπ όψη αυτό και να ψηφίσουν με μόνο γνώμονα το συμφέρον της τράπεζας της ΣΠΕ ώστε έτσι να προστατεύσουν και τα δικά τους συμφέροντα. Είναι καιρός ο κάθε πολίτης να αξιολογήσει με την δική του λογική τα πράγματα, να μην παρασυρθεί από κόμματα, παρά μόνο με την δική του κρίση να αποφασίσει και να πράξει, να ψηφίσει και να γίνει συντελεστής απότελεσμάτων ώστε υπεύθυνος αυτών να είναι ο ίδιος. Διότι η οικονομία, η φτώχεια και η ενεργεία δεν πρεπει να αντικρίζονται κομματικά, παρά μονο με τη λογική του ατομικού και του συλλογικού συμφέροντος των ίδιων των κατοίκων. Πρεπει ακόμα όλοι οι κάτοικοι μέλη, να προστρέξουν μαζικά να ψηφίσουν, ώστε  η ετυμηγορία να είναι των Χλωρακιωτών μελών περισσότερη παρά των άλλων, αφου είναι γνωστή η παρείσδυση μελών ξενομεριτών που ουδεμία συναλλαγή εχουν με την τράπεζα, έτσι πρέπει να γίνει, έτσι είναι τι δίκαιο και το σωστό.

ΣΠΕ Χλώρακας-4 

Πρεπει η ΣΠΕ Χλώρακας να προσέξει να μην δίνει πιστώσεις που ύστερα να μην μπορεί να εισπράξει και μονο τρόπο θα έχει την εκποίηση των υποθηκών. Μπορεί θεωρητικά να φαίνεται ότι κερδίζει, αλλά πρακτικά και ουσιαστικά ζημιώνει, και η θεωρεία του κέρδους θα είναι μονο στα χαρτιά ως τίτλοι αξίας χωρίς αντίκρισμα, δηλαδή όπως ένα πανάκριβο αυτοκίνητο που δεν μπορεί να πουληθεί, άρα δεν είναι εμπορεύσιμο. Πρεπει να ξέρουν ότι με αντίκρισμα κατοχής μεγάλης ακίνητης περιουσίας, δηλαδή πηγών που δεν επιφέρουν εισροή κεφαλαίων, μια επιχείρηση δεν είναι βιώσιμη. Το Άλφα έως το Ωμέγα όλων των επιχειρήσεων είναι η ρευστότητα. Με την διακίνηση του χρήματος παράγεται κίνηση εργασίας και απασχόληση ανθρώπων. Η απασχόληση σημαίνει μεροκάματα που θα ξοδευτούν, και ως αλυσίδα να κινείται το χρήμα σε όλο μεγαλύτερο βαθμό, έτσι που να υπάρχει εύρωστη οικονομία.

Η γνώμη μου. Αν στις επερχόμενες εκλογές της ΣΠΕ Χλώρακας αναδειχτούν άνθρωποι με διορατικότητα που μπορούν να διαβλέψουν από τούδε και εξής ποίοι εκ των αιτητών δανείων της ΣΠΕ μπορούν να παράξουν κέρδος ή επιχειρήσεις που να διακινούν χρήμα χωρίς ζημία, έτσι πιστεύω θα έχει έσοδα για να αντέξει την οικονομική κρίση παρά άλλες τράπεζες, ώστε να μην χρειαστεί να πιέσει τους πιστωτές που σήμερα ευρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση και δεν μπορούν να πληρώσουν τις δόσεις τους με αποτέλεσμα το χρέος τους να αυξάνει. Είναι μοναδική λύση εξόδου από την κρίση η διακίνηση στην αγορά του χρήματος ώστε να ανοίξουν θέσεις εργασίας, είναι ακόμη απαραίτητο να αποτραπεί η πτώχευση των ανθρώπων και των επιχειρήσεων.

ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ-5

Λέγουν οι άνθρωποι που είναι από μόνοι τους διαπιστευμένοι, ή αυτόκλητα διορισμένοι, ή ακόμη χειρότερα, αυτοί που διοικούν παίρνοντας τις αποφάσεις και που διατάσσουν το ύψος των τόκων για τα δάνεια που παίρνει ο φτωχός κοσμάκης από την ΣΠΕ στην ωρα της δυσκολίας του, λέγουν ότι η ΣΠΕ Χλώρα-κας έχει μεγάλα κέρδη, και είναι τούτο δείγμα, ότι η εται-ρεία ευημερεί. Το λενε με καμάρι, ότι με την καλή τους διοίκηση το επέτυχαν. Ότι είναι οι εκ των αιτίων ως προς τούτο, δεν θα διαφωνή-σω, παρά θα συμφωνήσω. Σε αυτό που διαφωνώ και επιμένω, είναι ότι η ΣΠΕ έχει δημιουργηθεί με μόχθο από τους προγόνους μας με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση του φτωχού εργαζόμε-νου στις δύσκολες στιγμές, ώστε να μην τους εκμεταλλε-ύονται οι Τοκογλύφοι. Διότι είναι από πάντα ένα φαινόμενο, αυτό της απληστίας που κυριαρχεί στον άνθρωπο, που ως ιδιώτης ή ως εταιρεία ή ως τράπεζα, θέλει να απομυζεί τον ιδρώτα των φτωχών όταν αυτοί τους χρειά-ζονται, όταν δανείζονται από αυτους. Θα έπρεπε αυτή η τράπεζα να συνεχίσει να εργάζεται στα πλαίσια ως ορίζει το καταστατικό της, και να μην επιδιώκει να μεγαλου-ργήσει εις κέρδη, διότι όλοι ξέρουμε, ότι όλες οι τράπεζες, εχουν τεράστια κέρδη με μοναδικό τρόπο απόκτησης αυτών, την επιβολή τόκων στα κεφάλαια που δανείζουν. Πρεπει να ξέρουν ότι με τα ψηλά επιτόκια ειδικά στις δύσκολες εποχές της οικονομικής κρίσης που διερχό-μαστε, πολλούς πελάτες θα βρουν, διότι στην μεγαλη ανάγκη ο κάθε φτωχός άνθρωπος, αναγκάζεται να δέχεται όλους τους δανειστικούς ορούς που θα του επιβάλουν. Είναι γενικά παραδεκτό, ότι όποιος δανείζεται, ώσπου να εξοφλήσει, πληρώνει το ολιγότερον, τα διπλά. Αν ακόμα  καθυστερήσει, αυτό το ποσό πολλές φορές τριπλασιάζεται, και βάλε, ώσπου του αρπάζουν με νόμιμο τρόπο την περιουσία , και τον αφήνουν άκληρο. Είναι γι αυτό τον λόγο που κάποτε έστω και σπάνια ορισμένοι αρχηγοί κρατών αναγκάζονται δια νόμου να ξεγράφουν χρέη, ώστε να μην πτωχεύει ένα έθνος. Πρεπει γι αυτους τους λόγους η ΣΠΕ Χλώρακας να παύσει να έχει υπερκέρδη, πρέπει να σταματήσει να χρεώνει τόκους περισσό-τερους από τις ιδιωτικές τράπεζες, πρέπει τέλος η ΣΠΕ Χλώρακας να έχει πρώτιστο στόχο την διευκόλυνση του φτωχού κόσμου, και όχι των πλούσιων, ή των ημέτερων.  Με όλα όσα βγαίνουν προς τα έξω, η ΣΠΕ Χλώρακας, έχει χάσει πιστεύω τον πρωταρχικό στόχο της και σκοπό για τον οποίο έχει δημιουργηθεί , δηλαδή την στήριξη του φτωχού, του εργαζομένου, του βιοπαλαιστή και του αγρότη ενάντια στους όσους θέλουν υπερκέρδη (τοκογλυ-φία). Δείχνει να έχει καταντήσει σαν άλλες ιδιωτικές τρά-πεζες, δείχνει να τις έχει ξεπεράσει, αφου τα επιτόκια ως λέγεται, είναι ακριβότε-ρα παρά των άλλων τραπεζών.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΠΕ ΧΛΩΡΑΚΑΣ-6

Το κόμμα, η πειθώ, τα συνθήματα και η προσωπικότητα, είναι οι πιο σημαντικοί λόγοι προτίμησης κάποιου ψηφοφόρου για να επιλέξει  υποψήφιο. Οι εκλογές έχουν ιδιαίτερη και σημαντική θέση στη ζωή μας. Ως διαδικασία για αλλαγή και βελτίωση της ατομικής και κοινωνικής μας ζωής, μας οδηγούν σε συγκεκριμένες επιλογές.

Το συμφέρον, το χρήμα, η δύναμη, το βόλεμα, το ρουσφέτι, και η ιδεολογία, γίνονται πρώτιστα κριτήρια επιλογής, ενώ κριτήρια με αξίες όπως κουλτούρα, δικαιοσύνη, ισότητα, υποστήριξη αξιόλογων ή δικών μας ανθρώπων, γίνονται με διαφορετική ιεράρχηση.

Εξέχουσα σημασία στα κριτήρια επιλογής, έχει το κόμμα και η κομματοποίηση των ψηφοφόρων, καθώς και η προσωπικότητα των υποψηφίων.

Στις τελευταίες εκλογές της ΣΠΕ Χλώρακας, φάνηκε καθαρά η προτίμηση των Ακελιστων να επηρεάζεται απόλυτα από όλα αυτά.  Πειθαρχημένοι 100%, στήριξαν καθαρά την κομματική επιλογή, ενώ ο 5^ος ψήφος που τους περίσσευε, δόθηκε σε διάφορους ανεξάρτητους σε πολύ μειωμένο βαθμό. Με αυτό τον τρόπο εξέλεξαν με απόλυτη πλειοψηφία όλους τους υποψηφίους τους, ενώ οι συνεργαζόμενες δυνάμεις των τριών δεξιών κομμάτων αν και πλειοψηφούντες σε αριθμό ψηφοφόρων, δεν κατάφεραν να εκλέξουν ούτε ένα δικό τους.

Η γνώμη μου είναι ότι τον απόλυτο ρόλο έπαιξε η επιλογή των προσωπικοτήτων των υποψηφίων. Από την παράταξη του ΑΚΕΛ υποδείχτηκαν οι παλιοί εξελεγμένοι που ως τέτοιοι είχαν την εξουσία με το μέρος τους, καθώς και την πρόσβαση στους εκλογικούς καταλόγους τους οποίους φρόντισαν να στερήσουν από τους αντιπάλους τους με παρανομο τρόπο επεξηγώντας το νόμο κατά το δοκούν.

Από την άλλη μεριά, στα συνεργαζόμενα κόμματα ΔΥΣΗ, ΔΗΚΟ, ΕΥΡΩΚΟ, ως φαίνεται η επιλογή των υποψηφίων δεν ένωσε τους ψηφοφόρους τους, με αποτελεσμα να μην εκλέξουν ούτε ένα,  και που είχε αποτελεσμα οι ηγεσίες των κομμάτων να επιρρίπτουν ευθύνες στους Ανεξάρτητους. Παρατηρήθηκε επίσης, οι ψηφοφόροι του ΕΡΩΚΟ, δεν έδωσαν έστω ένα ψήφο στη συνεργασία, οι ψηφοφόροι του ΔΗΚΟ έδωσαν όλους τους ψήφους μονο σε ένα δικό τους υποψήφιο, το ίδιο εγινε ακριβώς και με τους ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ, με αποτελεσμα οι άλλοι υποψήφιοι της συνεργασίας να παραγνωριστούν τελείως.

Αντίθετα οι ανεξάρτητοι σχεδόν τα πήγαν πολύ καλά, με αποτελεσμα ένας εξ αυτών, παίρνοντας ψήφους από όλα τα κόμματα, κατάφερε να εκλεγεί, ενώ δεύτερος άγγιξε τα όρια της εκλογής.