Ένα απλό
διαμέρισμα για να κτιστεί, χρειάζεται περίπου 100 χιλιάδες ευρώ. Όσα υπάρχουν προς
ενοικίαση, κτίστηκαν πριν την οικονομική κρίση όταν οι τράπεζες είτε θέλοντας
να δανείσουν τα χρήματα των Ρώσων, είτε ένεκα απληστίας κάποιων τραπεζιτικών
μεγαλόσχημων, δάνειζαν αβέρτα με πολύ υψηλά επιτόκια μέχρι 10% τον απλό κόσμο ο
οποίος παρασύρθηκε και υπερδανείστηκε για να κτίσει διαμερίσματα πιστεύοντας
ότι τοιουτοτρόπως θα γίνει εισοδηματίας, με αποτέλεσμα δυστυχώς οι περισσότεροι
τώρα να είναι υπερχρεωμένοι ή και με κόκκινα δάνεια.
Αν κοστολογήσουμε
λοιπόν ένα διαμέρισμα προς 100 χιλιάδες, οι τόκοι με τις παράνομες υπερχρεώσεις
των τραπεζών, στοιχίζουν 10 χιλιάδες ανα έτος. Πού λοιπόν, τα ΜΜΕ και κάποιοι επιτήδειοι
βρίσκουν ότι τα ενοίκια είναι πολύ υψηλά; Όταν ο ιδιοκτήτης έχει να πληρώσει δόση
και τόκους, με το ενοίκιο που έχει να εισπράττει όσο ακριβά και να κοστολογείται,
δεν μπορεί να εξοφλήσει το χρέος, πράγμα που σημαίνει ότι τα ενοίκια αφήνουν
ζημία.
Τώρα, γιατί
τον τελευταίο καιρό γίνεται μεγάλος ντόρος ότι τα ενοίκια είναι ψηλά αφού στην
πραγματικότητα όσο και να ακριβύνουν είναι ασύμφορα;
Κατά τη
γνώμη μου σε ένα αποσκοπούν. Όπως σε μεγαλουπόλεις άλλων χωρών, οι πολίτες ενοικιάζουν
σε ουρανοξύστες οι οποίοι ανήκουν σε κεφαλαιοκράτες, το ίδιο επιχειρείται να γίνει
στην Κύπρο.
Μετά
τον σάλο που ξέσπασε τον τελευταίο καιρό νάμεσα στους πολίτες εναντίον των
ψηλών κτιρίων, προσπαθούν τώρα με αυτό το μοτίβο των ακριβών ενοικίων και των
αστέγων, να πείσουν την κοινή γνώμη περί του αντιθέτου ώστε να μπορέσει η
κυβέρνηση να εκδώσει πολεοδομικές άδειες χωρίς πολιτικό κόστος.
Τοιουτοτρόπως,
όταν οι τράπεζες εκποιήσουν όσα υποθηκευμένα διαμερίσματα και περιουσιακά στοιχεία
κόκκινων δανείων, θα έρθουν οι παγκόσμιοι κεφαλαιοκράτες να τα αγοράσουν και να
κτίσουν εικοσαόροφα κουτιά-διαμερίσματα για να στεγάσουν τον φτωχό πληθυσμό ο οποίος
θα αναγκάζεται να εργάζεται εφόρου ζωής για το ενοίκιο και το φαγητό του, δηλαδή
θα εργάζεται για το κεφάλαιο χωρίς να μπορεί να έχει ελπίδα για προσωπική ανέλιξη
του, καθώς θα καταντήσει υποχείριο του κεφαλαίου για μια στέγη και ένα φαγητό.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ
ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ