ΜΗΝΟΛΟΓΙΟ ΑΠΡΙΛΙΟΥ

-Eίναι άλλος κανένας μήνας τόσο όμορφος σαν  τον Απρίλη; Ποιος έχει πιο πολλά τριαντάφυλλα και πιο καλές μυρωδιές  από αυτόν; Ποιος έχει ωραιότερα κελαδήματα από τ ον Απρίλη;  Και τι  μέρες που μας κάνει, χαρά Θεού! Μήτε ζέστη μήτε κρύο. Και κοντά στα  άλλα τα καλά, μας φέρνει και τη Λαμπρή με τα κόκκινα αυγά.

Ο Απρίλιος ή Απρίλλης είναι ο τέταρτος μήνας του έτους και περιλαμβάνει 30 ημέρες. Η ονοματολογία του προέρχεται από τη Λατινική λέξη απερίλε, που σημαίνει άνοιγμα, δηλαδή είναι ο μήνας κατά τον οποίο ο καιρός ανοίγει και έρχεται η Άνοιξη. Είναι από τους ωραιότερους μήνες του έτους, διότι ως μήνας γεωργικής παραγωγής ανθίζουν τα λουλούδια, ωριμάζουν τα σπαρτά και φυτεύονται οι αγροί, εξ ού η παροιμία,

«Ο Μάρτης με τα λούλουδα τζι' Απρίλης με τα ρόδα»

Ο μήνας Απρίλης καλείται και Γρύλλης από τη λέξη γρυλλώνω, δηλαδή ανοίγω υπερμέτρως τα μάτια για να παρακολουθώ καλύτερα, εννοώντας ότι οι γεωργοί πρέπει να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά στα σπαρτά τους τα οποία κατ αυτόν τον μήναν ωριμάζουν, ώστε να μην τους τα κλέψουν ώσπου να τα θερίσουν, εξ ού η παροιμία,

«Απρίλλην  γρύλληννε τσιαι θώριννε, τον Μάην κατάκοφκε»

Την 1η Απριλίου, γιορτάζουμε την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων το 1955 για την ανεξαρτησία της Κύπρου από τους Άγγλους αποικιοκράτες.
Στην νεοελληνική λαογραφία ο Απρίλιος καλείται Λαμπριάτης και Αγιοργίτης.

Συνήθως ο Απρίλιος είναι ο μήνας του Πάσχα, αφού αυτό πάντα γιορτάζεται μεταξύ των ημερομηνιών 4 Απριλίου έως 8 Μαΐου. Ένεκα αυτής της εορτής, ο Ελληνικός λαός αποκαλεί τον μήνα με το όνομα Λαμπριάτης.

Στις 23 Απριλίου ή την επόμενη μέρα εάν αυτή  συμπέσει με το Πάσχα, η εκκλησία γιορτάζει τον Άγιο Γεώργιο τον Δρακοκτόνο. Ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται προστάτης του Στρατού Ξηράς, Άγιος της Αγγλίας, των προσκόπων και  παλαιότερα των σταυροφόρων. Τον μήνα Απρίλιο δοξολογείται ο Άγιος που σκότωσε τον Δράκοντα που φυλούσε το νερό μιας πηγής κοντά στη Σιλήνα στη Λιβύη και το άφηνε να τρέχει μόνον όταν έβρισκε κάποιον άνθρωπο να φάει. Οι κάτοικοι της περιοχής όριζαν με κλήρο το θύμα του δράκοντα. Ολόκληροι στρατοί είχαν πολεμήσει με αυτό το τέρας, χωρίς αποτέλεσμα. Ο κλήρος έφερε και τη σειρά της βασιλοπούλας, την οποία έσωσε ο Άγιος Γεώργιος σκοτώνοντας το δράκο.

Ο Απρίλης, το τέταρτο εγγόνι του Χρόνου, από την πρώτη μέρα που ήρθε στον κόσμο είχε ένα μεγάλο ελάττωμα, έλεγε ψέματα διαρκώς. Με τα ψέματα του ανακάτωνε και αναστάτωνε τα πάντα. Έγινε τέτοιο κακό στη Φύση, που ήρθε ο γέρο Χρόνος να βάλει κάποια τάξη.

Τον Απρίλη όμως τον αγαπούσε, αλλά το σωστό ήταν να σκεφτεί κάποια τιμωρία, μικρή βέβαια, γιατί μικρός ήταν κι ο Απρίλης, και σίγουρα με τα ψέματα ήθελε μονάχα να παίξει. Σκέφτηκε λοιπόν, σκέφτηκε κι ύστερα είπε:

- Η τιμωρία του Απρίλη θα είναι να του πουλάμε εμείς ψέματα στα γενέθλιά του αντί να του δίνουμε δώρα. Από δω κι εμπρός τη μέρα που γεννήθηκε θα τη λέμε Πρωταπριλιά και θα επιτρέπω σε όλους σας να του λέτε όσα ψέματα θέλετε!..."

Είναι λοιπόν η πρώτη του Απρίλη ή Πρωταπριλιά σημαδεμένη ως μέρα με τα ψέματά της. Όταν οι αρχαίαοι Κέλτες  τον Απρίλη που άνοιγε και ημέρευε ο καιρός έβγαιναν για ψάρεμα, όσες φορές  γύριζαν με άδεια χέρια, κατέφευγαν σε ψεύτικες ιστορίες για μεγάλα ψάρια που τους ξέφευγαν γιατι ήταν ψάρια θεριά.

Με το ξημέρωμα της πρώτης μέρας του Απρίλη οι Έλληνες είχαν το πρωταπριλιάτικο ψέμα ως πρώτο έθιμο και γούρι, προσπαθώντας να ξεγελάσουν κάποιον άλλο. Με τα πρωταπριλιάτικα ψέματα επίσης, είχαν την εντύπωση ότι ξεγελούσαν τους δαίμονες παραπλανώντας τους να πάνε αλλού, μακριά από τις περιουσίες τους.

Στην ύπαιθρο συνηθίζεται το περιπαίξιμον το λεγόμενον «τον βούριστρον τζιαι τόν λαχτοπάτην». Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία στέλνουν άλλους νεότερους που είναι άπειροι και άσκεφτοι και δεν γνωρίζουν την σημασία των λέξεων, σε κάποιον ομοχώριο τους για να τον παρακαλέσουν να τους δώσει «τον βούριστρον τζιαι τον λαχτοπάτην» ως απεσταλμένοι από άλλον για να του τον μεταφέρουν. Συνήθως οι μεγαλύτεροι εξηγούν στους άμυαλους νέους που μετέφεραν το μήνυμα, ότι οι λέξεις σημαίνουν να τους «βουρούν και να τους δέρνουν», αλλά αν και αυτοί είναι άμυαλοι, κακότροποι και μοχθηροί, τότε τους δέρνουν, τους πασπαλιάζουν και τους λαχτοπατούν.  

Ως περιπαικτικό τσιατιστό για τον μήναν Απρίλλη στην ύπαιθρο παλαιότερα που δεν ήξεραν πολλά γράμματα, αν κοπέλα νεονυμφευμένη εγεννούσεν πρόωρα και ο άντρας εξέφραζε την απορία του πως συνέβη να γεννήσει αφού ακόμη δεν παρήλθαν εννέα μήνες από του γάμου τους, αυτή παραπλανώντας τον, του λογάριαζε τους μήνες εξηγώντας του ότι,

«Απρίλης γρύλλης τέσσερις, Μάης τσιαι πρωτογιούνης έξη

Ο μήνας που σ αρμάστηκα τσι ο μήνας που με πήρες οχτώ

τσι ο μήνας που εστεφανωθήκαμεν ενιά»

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΟΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ

Διαβάζουμε στα έντυπα ενημέρωσης πως οι υπουργοί του ΔΗΚΟ που έχασαν τις θέσεις τους ένεκα της αποχώρησης του κόμματος τους από τη συγκυβέρνηση, θα διοριστούν από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας σε άλλα καλοπληρωμένα πόστα εξουσίας.

Διαβάζουμε πως Ευρωβουλευτής που έχασε το χρίσμα του υποψηφίου για την Ευρωπαϊκή βουλή, συζήτησε με τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ για προοπτικές εδραίωσης μίας νέας σχέσης συνεργασίας μεταξύ τους, οι οποίες δεν αποκλείεται να οδηγήσουν εάν το επιθυμεί και ο ίδιος, προς το Προεδρικό.

Βλέπει ο λαός τις δημόσιες και πολιτικές θέσεις να καταλαμβάνονται, να ανταλλάσσονται και να ανακυκλώνονται αναμεταξύ μιας μερίδας συνασπισμένων ανθρώπων που έχουν αυτοπροσδιοριστεί διαχειριστές της εξουσίας και πάντα ίδιοι αυτοί και ο περίγυρος τους, να διαχειρίζονται και να καρπούνται το δημόσιο πλούτο.

Στην Κύπρο από την ημέρα της ανεξαρτησίας της, παρακολουθούμε να συμβαίνει μια διακυβέρνηση του τόπου από μια κάστα ανθρώπων πάντα ίδιους περιτριγυρισμένους από βολεμένους ημέτερους που δεν αφηνουν περιθώριο σε άλλον να διεκδικήσει. Οι ίδιοι πάντα από τις ίδιες θέσεις ή εναλλάξ, καταλαμβάνουν τα πόστα καθορίζοντας την οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας.

Πόσο κακή διαχείριση επέτυχαν, το διαπιστώσαμε με τον χειρότερο τρόπο τα τελευταία χρόνια που αφού κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα, δολίως ενεργώντας, επέτρεψαν στους κλέφτες να κατασπαράξουν και το ιδιωτικό χρήμα.

Επέτυχαν νε φέρουν την Εθνική οικονομία στα έσχατα όρια και εξανάγκασαν την χώρα να οδηγηθεί στο μνημόνιο της Τρόικας υποθηκεύοντας σε βάθος χρόνου την πατρίδα μας στους ξένους δανειστές που έτρεξαν ευχαρίστως να μας βοηθήσουν με αντάλλαγμα να μπουν διαχειριστές στον νεοανακαλυφθεν Εθνικό πλούτο των υδρογονανθράκων.

Πως θα μπορούσε όμως να ήταν αλλιώς καθώς ως λαό οι ταγοί μας κατάντησαν υποτακτικούς και ακόλουθους του κάθε μικρού υπαλλήλου της εξουσίας που ανερυθρίαστα μας εξουσιάζει; Πως θα μπορούσαν τα πράγματα να αλλάξουν αφού όλα είναι ραμμένα στα μέτρα της ελίτ ίδιας πάντα ομάδας που μας κυβερνά;

Έχουν καταλάβει τα κυβερνητικά πόστα μια ομάδα ανθρώπων που διορίζουν μόνο δικούς, και την πολιτική εξουσία μια άλλη ομάδα που ψήφισαν νόμους ώστε να μην μπορεί κάποιος άλλος να ανελιχτεί.

Υπό τη σκέπη των κομμάτων έχουν διαβρώσει τα χριστά θέσμια και έχοντας τον απόλυτο έλεγχο της διακυβέρνησης, καθορίζουν τον τρόπο διοίκησης.

Κατάφεραν να ελέγξουν τη δικαιοσύνη ώστε να μην τους ακουμπά, κατάφεραν να μην εκλέγεται ουδείς χωρίς την έγκριση τους, κατάφεραν να γίνουν ο «μεγάλος αδελφός».

Χωρίς ντροπή συμπεριφέρονται περιφρονώντας τη κοινή γνώμη, και καταλαμβάνουν τα πόστα κατά το δοκούν. Έχουν συμφωνήσει όταν κάποιος απολέσει την θέση του να καταλαμβάνει κάποια άλλη, και τοιουτοτρόπως να είναι πάντα βολεμένοι και κανονισμένοι.

Είδαμε τους υπουργούς του ΔΗΚΟ που εξ ανάγκης απώλεσαν τα υπουργεία τους να μπαίνουν σε τροχιά βολέματος , και διαβάζουμε σε έντυπα ενημέρωσης ότι Ευρωβουλευτές που έχασαν εσωκομματικά προορίζονται για επίζηλους διορισμούς.

Είδαμε τόσα να συμβαίνουν ώστε χάσαμε το λογαριασμό, και μείναμε βουβοί χωρίς φωνή διεκδίκησης.

Μείναμε αδρανείς πολίτες και ως απλοί θεατές παραμένουμε να παρακολουθούμε ένα τραγελαφικό σήριαλ μιας πραγματικότητας να συμβαίνει εις βάρος μας. Παραμένουμε ένας λαός που έχει συνηθίσει να σκύβει το κεφάλι. Ανεχόμαστε την ασύστολη και βάναυση συμπεριφορά των επιτηδείων εις βάρος μας θεωρώντας την φυσική και συνηθισμένη, καθώς από αμνημονεύτων χρόνων φέρουμε στο DNA μας το Ραγιαδισμό.

Όλες οι αυθαιρεσίες και η κακοδιαχείριση οδήγησαν τη χώρα στη πτώχευση και το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών στην ανεργία και στην ανέχεια. Είναι φανερό πως ένα μεγάλο μέρος του λαού έχει φτάσει στα όρια του και θα έπρεπε μια μικρή σπίθα να ήταν αρκετή για παλλαϊκή εξέγερση. Είναι δυνατόν όμως αυτό να συμβεί, καθώς καλά γνωρίζουμε από αμνημονεύτων χρόνων το Ραγιαδισμό του Έλληνα;

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

Η μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού πλησιάζει. Έρχεται το Πάσχα!

"Μέρα Λαμπρή, μέρα γιορτή μέρα λουλουδιασμένη."

Την Λαμπρή τη νοιώθουμε στο άρωμα των λουλουδιών, στο ανοιξιάτικο το φως, στον αέρα που έρχεται από τη θάλασσα και στο καταπράσινο της φύσης. Το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη γιορτή για τους Χριστιανούς. Ο Χριστός ενίκησε το θάνατο και θανάτω θάνατον πατήσας, έφερε το χαρμόσυνο μήνυμα της σωτηρίας και της αγάπης.
Πάσχα στα αραμαϊκά σημαίνει Πέρασμα, ήταν εβραϊκή γιορτή σε ανάμνηση της εξόδου τους από την Αίγυπτο. Η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης την περίοδο της τουρκοκρατίας συμβόλιζε για τους Έλληνες την λύτρωσή τους από τον οθωμανικό ζυγό. Γι' αυτό όταν ήρθε η ώρα της ελευθερίας, οι επαναστατημένοι Έλληνες γιόρτασαν το Πάσχα σαν να ήταν αυτούς που ο Χριστός έβγαλε από τον Άδη. Οι ντουφεκιές και τα μπουρλότα που έριξαν τότε με το πρώτο άκουσμα του Χριστός Ανέστη, είναι σοβαρός λόγος για να τα ακούμε και εμείς τώρα με κατανόηση τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου.

Πάσχα είναι πάνω απ’ όλα η γεύση της Βασιλείας του Θεού, η φωνή του Ουρανού που έρχεται μέσα μας όταν μεταλαμβάνουμε στην Θεία Λειτουργία. Τότε η ψυχή μας έστω και για λίγο μεταμορφώνεται, ηρεμεί, νιώθει κάτι από την συγγνώμη και την αγάπη που ανατέλλει μέσα από τον Τάφο. Τότε νιώθουμε πως μ’ όλο τον κόσμο είμαστε αδέλφια, γιατί μετέχουμε του κοινού ποτηρίου της Ζωής. Πάσχα είναι η αλλαγή της ζωής μας, η ανάστασή μας από τα πάθη και τις κακίες που μας κυριεύουν. Δεν αξίζει να λέμε ότι ήρθε το Πάσχα κι εμείς να μην είμαστε συμφιλιωμένοι με το Θεό, το συνάνθρωπο, το γείτονα, τον εαυτόμας, και να μην νιώθουμε πιο ελεύθεροι από τα δεσμά της κακίας και του θανάτου. Πάσχα άλλωστε είναι η συντριβή του έσχατου εχθρού της ανθρώπινης φύσης, που είναι ο θάνατος:

"Θανάτω θάνατον πατήσας"…

Πάσχα είναι η αφορμή για ενότητα, ενότητα μεταξύ των λαών και των κοινωνιών. Δεν γίνεται να λέμε ότι γιορτάζουμε την Ανάσταση και ο πόλεμος και η διχόνοια να κυριαρχεί στις ψυχές μας. Δεν γίνεται να λέμε ότι πιστεύουμε στα μηνύματα του Χριστού και να επικαλούμαστε αυτή την ιδιότητα μας και να συντρίβουμε λαούς, υπολήψεις, συνειδήσεις, συνανθρώπους και πλησίον αδελφούς μας. Δεν γίνεται να κάνουμε Πάσχα και να έχουμε κακία για τους άλλους, όποιοι κι αν είναι αυτοί, ό,τι κι αν μας έχουν κάνει…

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ