ΕΞΑΓΓΕΛΙΑ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑΣ

 

Κατόπιν διαβουλεύσεων με πολλούς φίλους και συνεργάτες καθώς και οργανωμένα σύνολα, εξαγγέλλω επισήμως ότι κατέρχομαι ως υποψήφιος Κοινοτάρχης Έμπας στις προσεχείς εκλογές.

Με την πολύχρονη μου διατριβή στα κοινά ώς κοινοτικός Σύμβουλος και ως Σχολικός Εύφορος και υπεύθυνος του Δημοτικού Σχολείου, ως εκπρόσωπος του Κοινοτικού Συμβουλίου στο κέντρο Απασχολήσεις Ενηλίκων και ως Πρόεδρος του Συνδέσμου παράχτιας Αλιείας Πάφου, έχω την γνώση και το χρόνο να διοικήσω την κοινότητα Έμπας. Να την παραλάβω και να την παραδώσω την επόμενη 5 ετία ως ισάξια Ευρωπαϊκή κοινότητα. (όχι με λόγια αλλά με Πράξεις).

Διάφορα έργα με τα οποία θα ασχοληθώ και θα δώσω προτεραιότητα, είναι τα ακόλουθα.

1.     Εφόσον η κοινότητα Έμπας δεν συνορεύει με τη  θάλασσα και δεν διαθέτει τουριστικές μονάδες, πρέπει να προωθήσομε και να επισπεύσουμε τους κύριους δρόμους.

2.     Τα αγροτεμάχια να μετατραπούν σε εμπορικά όπως είναι η Λεωφόρος Έμπας και η Λεωφόρος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και Αγίου Στεφάνου για να ανεγερθούν επιχειρήσεις και να αυξηθούν και τα εισοδήματα της κοινότητας.

3.     Διαθέτουμε μεγάλο κρατικό περιφερειακό έδαφος που είναι προνομιούχο για πανεπιστήμιο και διάφορα άλλα έργα.

4.     Θα παροτρύνουμε την Επαρχιακή Διοίκηση και τα Δημόσια έργα, για να επισπεύσουν και υλοποιήσουν εργασίες σε κύριους δρόμους με την κατασκευή κυκλικών κόμβων για την αποφυγή δυστυχημάτων.

5.     Είναι η αναγκαία η ανέγερση ΣΚΕ, Μουσείο Λαϊκής τέχνης και Κέντρο νεότητος.

6.     Θα Επισπεύσουμε την ανάπλαση του δρόμου στον πυρήνα του χωριού και να δημιουργήσουμε επί πλέον περισσότερους χώρους στάθμευσης.

7.     Για το Μεταναστευτικό που είναι ένα σοβαρό θέμα τα τελευταία χρόνια στην Κοινότητα πρέπει να επιδιώξουμε να βρούμε τρόπους αντιμετώπισης.

8.     Για την Καθαριότητα, την ρύπανση και την ανακύκλωση που είναι σοβαρά προβλήματα, υπόσχομαι εάν εκλεγώ, να βρω λύσεις.

Με αυτά ως πρωτεύοντα, αλλά και πολλά άλλα προβλήματα θα ασχοληθώ κατόπιν που θα αφουγκραστώ τους πολίτες ανεξαρτήτως κομματικής ιδεολογίας.

Με εκτίμηση

Λεωνίδας Λεωνίδου

Απεβίωσε η Πολλυξένη Παναρέτου (της οικογενείας Χαρ. Μαύρου)

 

ΚΗΔΕΙΑ

Απεβίωσε σήμερα σε ηλικία 87 ετών η Πολλυξένη Παναρέτου (της οικογενείας Χαρ. Μαύρου). Η κηδεία της θα τελεστεί αυριο Πέμπτη 7/12 η ώρα 14:00 στον Άγιο Στέφανο Λέμπας. Η οικογένεια της αντί στεφάνων, θα δέχεταιν εισφορές για την εκκλησία του αγίου Στεφάνου

ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΨΑΡΑΔΩΝ

 

6 Δεκεμβρίου του Αγίου Νικολάου, η γιορτή των θαλασσινών.

Οι ψαράδες της Πάφου σήμερα γιόρτασαν την μνήμη του Αγίου με αγιασμό στο λιμάνι της Κάτω Πάφου. Ο πρόεδρος των ψαράδων Λεωνίδας Λεωνίδου-Λουρικός, ευχαρίστησε τον μητροπολίτη Πάφου που τέλεσε τον Αγιασμό, καθώς τους εκπροσώπους των κομμάτων Χαράλαμπο Πιττοκοπίτη, Πάμπο Πάζαρο, Ηλία Μυριάνθους, Βαλεντίνο Φακοντή, και όλους τους παρευρισκομένους.

Ήταν μια απέριττη τελετή που διοργάνωσε ο σύνδεσμος Ψαράδων της Πάφου και που οι παρευρισκόμενοι γνώρισαν από κοντά και δια ζώσης τον νέο μητροπολίτη Πάφου ο οποίος και ευλόγησε τα ύδατα και τους παρευρισκομένους.

ΣΤΙΣ ΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

 Η ΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Οι κατέχοντες εξουσία πρέπει να τη διαχειρίζεται σύμφωνα με τον νόμο με ισονομία και σεβασμό προς τον πολίτη, με λογική και δικαιοσύνη.

Οι πολίτες οι οποίοι δίνουν αυτήν την εντολή με την ψήφο τους, πρέπει να γνωρίζουν ότι οι άνθρωποι που καταλαμβάνουν εξουσία, ως εκ της φύσεως τους με την συνεχή τριβή αυτής της ενάσκησης καταλαμβάνονται από αρχομανία και καταπίπτουν σε πρωτόγονα ένστικτα ενεργώντας πέραν των καθηκόντων τους, με υπεροψία και ετσιθελισμό θέλοντας να αποδείξουν μια ανωτερότητα έναντι των άλλων, αλλά δυστυχώς αναδεικνύοντας τοιουτοτρόπως την ματαιοδοξία τους.

Πρέπει λοιπόν οι πολίτες να γνωρίζουν ότι παραδίδοντας την εξουσία σε ανθρώπους, την παραδίδουν σε θηρία που ενεργούν με αρχέγονα ένστικτα που ως γνωστόν η συμπεριφορά του θηρίου καταλήγει στην κατασπάραξη της λείας του. Και οι κρατούντες με τις πολιτικές τους, συνήθως καταλήγουν να κατασπαράσσουν το λαό, δημιουργώντας στρατιές δυσαρεστημένων.

Γι’ αυτό οι πολίτες όταν προσέρχονται στις κάλπες με μεγάλη περίσκεψη, με υπευθυνότητα και με οραματική σκέψη πρέπει να εκφράζουν την βούλησή τους και να επιλέγουν τους ικανούς, συνετούς, υπεύθυνους, έντιμους και υπηρέτες των ανθρωπίνων αξιών. Να καταδικάζουν τους αναξιόπιστους, τους λαοπλάνους και τους λαϊκιστές που με επιτηδευμένη δολιότητα και καλυμμένη σκοπιμότητα παραπλανούν και εξαπατούν των λαό.

Πρέπει να εκλέγουν καινούργιους και να απομονώνουν όσους παλαιούς ως θηρία ενήργησαν κατά την περίοδο της θητείας τους.

Πρέπει εν κατακλείδι να ψηφίζουν καινούργιους ανθρώπους με την ελπίδα ότι θα αργήσουν να γίνουν και αυτοί άγρια θηρία που κατασπαράσσουν το θήραμα τους.

Υ.Γ.

Και αν καμιά φορά φανούν τυχεροί, στους πολλούς ίσως βρεθεί ένας ηγέτης που να είναι έντιμος και θα παραμείνει εσαεί έντιμος.

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΜΠΑΣ

Στην παραλία του Κοττσιά στη Χλώρακα κατά περιόδους η άμμος ξεβράζεται σε απεριόριστους τόνους στην ακτή, με αποτέλεσμα η θάλασσα να ξεβαθαίνει και ο βυθός της έως βαθιά, να είναι στρωτός με άμμο, οπότε τα παλιά χρόνια που δεν υπήρχαν λιμάνια στην Πάφο, χρησιμοποιούταν ως αποβατικό μέρος των πλοίων φορτηγών που κατέφθαναν από άλλες χώρες είτε για να φορτώσουν, είτε για να ξεφορτώσουν, και προσάραζαν στην ακτή. Ως εξ αυτού η περιοχή ονομαζόταν ΕΜΠΑ ΤΟΥ ΓΙΑΛΟΥ, και εξ αυτού πήρε το όνομα εκ παραφθοράς το χωριό της Λέμπας καθώς και της Έμπας τα οποία και τα δύο ήταν τσιφλίκια και κυρίως με αυτά έκαναν δοσοληψίες οι πλοιοκτήτες και οι καπετάνιοι φέρνοντας εμπορεύματα και δούλους, και φορτώνοντας κυρίως ζάχαρη, ζαχαροκάλαμα και τεύτλα.

Τις πληροφορίες έλαβα από απόγονον –γέρον πλέον- του τελευταίου ιδιοκτήτη του τσιφλικιού, Κοτζάμπαση της Κύπρου Ανδρέα Σολομωνίδη εξ  Έμπας. 

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

Η ΧΛΩΡΑΚΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΝΑΝΕΩΣΗ

Τα συμπτώματα φθοράς και αποτελμάτωσης είναι έκδηλα τον τελευταίο καιρό σε πολλές πτυχές του κοινοτικού έργου στη Χλώρακα. Η καθαριότητα αναποτελεσματική, το οδικό δίκτυο και οι μονοδρομήσεις αναποτελεσματικές, οι θάλασσες λερωμένες και περίκλειστες χωρίς εύκολες προσβάσεις και οι σπατάλες χρημάτων σε έργα σε εκκλησιαστική γη αμέτρητα.

Με την παγίωση ενός αδιαφανούς κυκλώματος, οι κοινοτικοί άρχοντες που καταχρώνται της μικρής εξουσίας που απολαμβάνουν και με μια τάση αρχοντοχωριατισμού, από τον θρόνο τους με αλαζονεία απολαμβάνουν τη μικρή αξία την προερχόμενη εκ της ασήμαντης εξουσίας τους και με αλαζονεία ασκούν τη ενάσκηση των καθηκόντων τους με εμφανή τα συμπτώματα κόπωσης και παραίτησης. Σε μια συνεχή κατάπτωση με μυστικοπαθή συμπεριφορά και αδιαφάνεια ενασκούν τα καθήκοντα τους με μια διαβρωτική επίδραση που έχει η μακρά άσκηση της εξουσίας πάνω τους.

Με όλα αυτά αντιλαμβάνεται κανείς πως η εναλλαγή της εξουσίας λειτουργεί ως ανάσχεση της φθοράς και της διαφθοράς και δίνει τη δυνατότητα σε νέους ανθρώπους με όρεξη και καινούργιες ιδέες να βγάλουν τη κοινότητα από την αποτελμάτωση, ανθρώπους που να μην σύρονται από τα μεγάλα συμφέροντα, ανθρώπους που θα επιφέρουν τη διαφάνεια που εκλείπει στα κοινοτικά πεπραγμένα.

Εφόσον, λοιπόν, σε λίγους μήνες έχουμε εκλογές, δίνεται η δυνατότητα στους ψηφοφόρους να επιφέρουν την αλλαγή. Μια αλλαγή που θα αποτρέψει τη φθορά και τη διαφθορά καθώς όλοι καλά γνωρίζουμε πως σ’ αυτόν τον δύσμοιρο τόπο η συνεχής ενάσκηση της εξουσίας διαβρώνει τους κρατούντες.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ-ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΧΛΩΡΑΚΑΣ (Π.Π.Ο.Χ.).

 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΠΟΧλώρακας

Είναι με ικανοποίηση που πληροφορηθήκαμε σήμερα, ότι το θέμα που ταλάνιζε τον συγχωριανό μας κ.Ζαχαρία Γεωργίου λύθηκε

με το κλείσιμο της πισίνας που ήταν η αιτία του κακού.
Ένα θέμα που ταλαιπώρησε αρκετά και τον Όμιλό μας, που βρέθηκε στο στόχαστρο του κ. Ζαχαρία εντελώς άδικα και αδικαιολόγητα.

Όλη η αλήθεια έχει ως εξής:
Για το πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο κ. Ζαχαρίας, ο πρόεδρος του Π.Π.Ο.Χ. κατόπιν απόφασης του ΔΣ, προέβη στις πιο κάτω ενέργειες.
α) Συναντήθηκε, συνοδευόμενος από αντιπροσωπεία του ομίλου μας, με τον πρόεδρο του Κ.Σ.Χλώρακας όπου και έθεσε το θέμα.
β) Είχε συνάντηση με την Έπαρχο Πάφου, στην παρουσία και του κ. Ζαχαρία Γεωργίου.
γ) Έστειλε επιστολή στο Υπουργείο Εσωτερικών.
δ) Έστειλε επιστολή στο υπουργείο υγείας.
ε) Έστειλε επιστολή στις Υγειονομικές Υπηρεσίες Πάφου.

Δηλαδή ο Όμιλος συμπαραστάθηκε στον κ. Ζαχαρία με όλες του τις δυνάμεις και σε όλα τα επίπεδα.
Τον μόνο που δεν ενημέρωσε για το θέμα του, ήταν τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Μπορεί να μην υπήρξε τότε το επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά τι άλλο μπορούσε να κάνει ο Π.Π.Ο.Χ ;
Σε ποιές άλλες ενέργειες θα μπορούσε να προβεί ;
Να εισβάλει ετσιθελικά και παράνομα, σε ξένο σπίτι και να κλείσει την πισίνα ;

Γι' αυτό θεωρούμε ότι είναι το άκρον άωτον της αχαριστίας, να έχει ο κ. Ζαχαρίας παράπονο από τον Π.Π.Ο.Χ. και τον πρόεδρό του.

Τότε που συνέβαιναν όλα αυτά, ο κ. Ζαχαρίας εξέφραζε την ευγνωμοσύνη του και τις θερμές του ευχαριστίες προς το Π.Π.Ο.Χ., αλλά και προσωπικά στον πρόεδρό του, τον οποίο παρομοίαζε σαν "ένα μεγάλο κομμάτι ατόφιο χρυσάφι", και τον αποκαλούσε "λεβέντη, μεγάλο και καλό φίλο, και ότι ένοιωθε περήφανος που υπήρξε μαθητής του".
(Όλα όσα αναφέρουμε υπάρχουν κατεγραμμένα σε γραπτή αλλά και σε έντυπη μορφή).
Τι άλλαξε όμως από τότε και ο κ. Ζαχαρίας από ένθερμος υποστηρικτής, έγινε ορκισμένος εχθρός του Ομίλου μας, αλλά και του προέδρου του ;
Τι άλλαξε και ενώ κάποτε δίδασκε την ανθρωπιά, την φιλαλήθεια, την αγάπη και την συγχώρεση, μεταμορφώθηκε ξαφνικά σε Κρόνο που τρώει τα παιδιά του ;

Τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Ο ίδιος είχε έντονη αντιπαράθεση με τον κοινοτάρχη και το Κ.Σ.Χ ενώ ο Όμιλός μας διατηρούσε άριστες και αγαστές σχέσεις, τόσο με τον πρόεδρο της κοινότητας, όσο και με το Κοινοτικό Συμβούλιο.
Αποτέλεσμα αυτής της άριστης συνεργασίας,
ήταν η χρηματοδότηση εκ μέρους του Κ.Σ.Χ. πολλών δραστηριοτήτων του Ομίλου μας, προς όφελος ολόκληρης της κοινότητάς μας.
Ο κ. Ζαχαρίας είχε την απαίτηση να αντιπαραταχθούμε με όλες μας τις δυνάμεις, σαν όμιλος, με τον κοινοτάρχη και το Κοινοτικό Συμβούλιο, επειδή δεν είχαν λύσει το πρόβλημά του.
Αυτό, του έχει γίνει έμμονη ιδέα και σκοπός ζωής.
Γι' αυτό μιλούσε με τόση κακία, που έφτανε τα όρια της εμπάθειας και του μίσους, για τον κοινοτάρχη, για τον Π.Π.Ο.Χ. και τον πρόεδρό του.

Ήταν όμως σωστό, εμείς σαν όμιλος, να διαλύαμε τα πάντα, για να ικανοποιήσουμε τα καπρίτσια και τις εμμονές του οποιουδήποτε ;
Όποιος πίστευε ότι αδικείτο υπήρχε και η νομική οδός.
Ποιος εμπόδιζε τον κ. Ζαχαρία να αποταθεί στη δικαιοσύνη ;

Δεν μπορεί να κατηγορείται ο πρόεδρος του Ομίλου σαν showman, τη στιγμή που ανήκει στην ακριβώς αντίθετη κατηγορία Ανθρώπων, που απεχθάνονται την προσωπική προβολή.
Ο Ανδρέας Κυριακού είναι ο ιθύνων νους του Ομίλου μας και ο Άνθρωπος πίσω από την λειτουργία της Θεατρικής Ομάδας, της Θεατρικής Ακαδημίας και πίσω από το Κοινοτικό Θεατρικό Εργαστήρι.
Ο Άνθρωπος που εκπροσωπεί επάξια τον Ομιλό μας σε όλες τις συνεδριάσεις εκτός Πάφου με δικά του έξοδα και που ΟΥΔΕΠΟΤΕ καταδέκτηκε, αν και του προτάθηκε, να πάρει έστω και ένα ευρώ.
Η παρουσία και η ανάμιξη του Ανδρέα Κυριακού στα κοινά, αποτελεί ευλογία για την κοινότητά μας, και είναι το άκρον άωτον της αχαριστίας και του παραλογισμού να κατηγορείται τόσο άδικα από ορισμένους.
Το γεγονός ότι ο κ. Ζαχαρίας υπήρξε παλιός εκπαιδευτικός και σεβαστό μέλος της κοινότητάς μας, δεν τον καθιστά υπεράνω κριτικής.
Αντίθετα η παλιά του ιδιότητα, τον "φορτώνει" με περισσότερες ευθύνες και έπρεπε ο ίδιος να είναι διπλά προσεκτικός, στο λόγο και στις πράξεις του.
Το παλιό του λειτούργημα δεν αποτελεί για τον ίδιο κολυμβήθρα του Σιλωάμ, για να του συγχωρούνται τα πάντα.
Δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα να προσβάλλει με αστήρικτες κατηγορίες και να λοιδωρεί τα άτομα που αποτελούν το ΔΣ του Π.Π.Ο.Χ. ούτε τον πρόεδρο του Ομίλου, χωρίς να του έχουν φταίξει σε τίποτε, αλλά αντίθετα να τον έχουν βοηθήσει με όλες τους τις δυνάμεις, στο πλαίσιο πάντα των δυνατοτήτων τους.
Πρέπει να γνωρίζει πως όσο σεβασμό και αξιοπρέπεια επιζητεί ο ίδιος για τον εαυτό του, ακριβώς τον ίδιο σεβασμό πρέπει να επιδεικνύει και ο ίδιος προς όλους τους υπόλοιπους.

ΥΓ
----
Η αχαριστία σε όλο της το μεγαλείο.
Ο κ. Ζαχαρίας ευχαρίστησε και λιβάνησε σήμερα μέσω του διαδικτύου, αυτούς που μέχρι χθες ύβριζε και κατηγορούσε ασύστολα, και αγνόησε παντελώς τον ΠΠΟΧ και τον πρόεδρό του, δηλαδή αυτούς που στάθηκαν δίπλα του με πράξεις και κυριολεκτικά έδωσαν μάχες για να πετύχει τον σκοπό του.
Δια της στάσης του, επιβεβαίωσε την σοφή ρήση των παππούδων μας,
"ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΥΠΟ ΣΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗΘΕΝΤΕΣ"

ΠΠΟΧλώρακας, ΨΗΦΙΣΜΑ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 

ΨΗΦΙΣΜΑ

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πολιτιστικού- Περιβαλλοντικού Ομίλου Χλώρακας συνήλθε σήμερα 31/10/2023 με πλήρη σύνθεση για λήψη αποφάσεων επί διαφόρων θεμάτων.

Ξεχωριστή συζήτηση διεξήχθει για το θέμα των ψευδών και ανυπόστατων κατηγοριών εναντίον του Ομίλου μας,
αλλά και προσωπικά εναντίον του προέδρου μας κ. Αντρέα Κυριακού.

Μετά από διεξοδική συζήτηση και ψηφοφορία, το ΔΣ κατέληξε στην πιο κάτω απόφαση παμψηφεί την οποία και κοινοποιεί προς κάθε ενδιαφερόμενο.

Απορρίπτει και καταδικάζει με τον πιο έντονο και κατηγορηματικό τρόπο, τις άδικες, ανυπόστατες και αήθεις κατηγορίες και λεκτικές επιθέσεις από ένα/δύο άτομα εναντίον του Ομίλου μας, αλλά και εναντίον του προέδρου μας κ. Αντρέα Κυριακού.
Ενός Ανθρώπου με Α κεφαλαίο, ικανότατου, τίμιου, χαρισματικού, ευγενέστατου και ακούραστου εργάτη του πολιτισμού, που εργάζεται αφιλοκερδώς με ανιδιοτελή κίνητρα, σε πλήρη και αγαστή συνεργασία με τον πρόεδρο και τα μέλη του ΚΣ Χλώρακας, με μόνο στόχο και σκοπό την ανύψωση των πολιτιστικών δρώμενων και των περιβαλλοντικών προβλημάτων της κοινότητάς μας, αλλά και ολόκληρης της επαρχίας μας.

Είναι απορίας άξιον η στοχοποίηση του προέδρου μας, που αντί ευχαριστιών για τις αξιέπαινες πράξεις του, κάποιοι, ευτυχώς ελάχιστοι, έχουν το θράσος για προσωπικές υποθέσεις τους, που δεν εμπίπτουν στις αρμοδιότητες του ομίλου ή του προέδρου μας, να τον κατηγορούν, να τον λοιδωρούν, και να τον θεωρούν σαν εξιλαστήριο θύμα των παράλογων απαιτήσεών τους.

Δηλώνουμε απερίφραστα, την πλήρη και αμέριστη υποστήριξη και συμπαράστασή μας προς τον πρόεδρο του Ομίλου μας, και ενημερώνουμε τους συκοφάντες ότι θα σταθούμε ασπίδα και ανάχωμα μπροστά του, για το καλό της κοινότητάς μας.

Το ΔΣ του Π.Π.Ο.Χ. αποτελείται από άτομα που εργάζονται και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αμισθί, γιατί αγαπούν και υπηρετούν την κοινότητά τους.
Δεν θα δεχθούν ούτε θα ανεχθούν πλέον να σχολιάζονται οι ίδιοι, ή ο Όμιλος που εκπροσωπούν, ή να θίγονται και να κατηγορούνται άδικα, από άτομα με ιδιοτελή
κίνητρα και συμφέροντα.
Επειδή "καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται", ας προσέξουν αυτοί οι γνωστοί επαγγελματίες κατήγοροι και συκοφάντες γιατί υπάρχει και η νομική οδός.
Ήδη βρισκόμαστε σε επικοινωνία με τους νομικούς συμβούλους του Ομίλου μας.

Ελπίζουμε ότι τα άτομα αυτά, θα προβούν σε δεύτερες και σοφότερες σκέψεις και δεν θα χρειασθεί να επανέλθουμε.

Εκ μέρους του Δ Σ του Π.Π.Ο.Χ.
31/10/2023

ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:

Ο Ρήγας Αλέξης

Ο καλός πρίγκιπας Απολλώνιος

Ο Πτωχολέων και ο βασιλιάς

Το μπιρμπιρίνι

Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον

Ο βοσκός και ο διάολος

Ο βασιλιάς και ο χωρικός

---------------------------------

ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ

Ο αυλικός σύμβουλος βασιλικός γραμματέας επι φραγκοκρατίας Λεόντιος Μαχαιράς, στο χρονικό του «Περί της γλυκείας χώρας Κύπρου», αναφέρει,

Ο μέγας Κωνσταντίνος, μετά που βαπτίσθηκε Χριστιανός, είδε ότι η Κύπρος, έμεινε πτωχή διότι εγίνηκεν μεγάλη πείνα από ξηρασία και όλη η σπορά χάθηκε και η πείνα γίνηκε μεγάλη και όλα τα νερά των βρύσων εξεράναν και επήγαιναν οι άνθρωποι από τόπο σε τόπο με τα κτηνά τους να βρούν νερό να ζήσουν. Και όλα στέγνωσαν και λάκκοι και βρύσες, και αφήκαν την πανθαύμαστην Κύπρο και περάσαν εδώ και εκεί για  να βρουν ανάπαυσιν. Και το νησί έμεινε χωρίς κατοίκους για αρκετό καιρό.

Και όταν  ο μέγας Κωνσταντίνος από την ειδωλολατρία στράφηκε στη πίστη του Χριστού, έδωκεν ορισμό στην μητέρα του αγία δέσποινα Ελένη να πάει στα Ιεροσόλυμα να γυρέψει τον τίμιο σταυρό.

Και η Αγία Ελένη μονομιάς εσάλπαρε και επήγε στην Ιερουσαλήμ, και με μέγαν κόπο και πολλά έξοδα και φοβερίσματα βρήκε τον τίμιο σταυρό και τους άλλους δύο σταυρούς των ληστών και τα καρφιά και τον στέφανον τον ακάνθινο και λίγες σταξιές από το αίμα του Κυρίου που έσταξαν σε έναν πανί.

Βλέποντας τα εποθαυμάστηκεν και διέταξε και έκτισαν από γης πολλές εκκλησίες εις την Ιερουσαλήμ επί ονόματος του θεού του ζώντος και του ζωοποιού σταυρού και ετελείωσεν τες, και άλλες άφησεν χρυσόν και ετελειώσαν τες.

Και όταν μετά από θαλασσοταραχή έφτασαν και άραξαν στην Κύπρο, κατέβασε από το πλοίο το σεντούκι με τους τίμιους σταυρούς. Όταν κατάκοπη έπεσε να κοιμηθεί, είδε σε όραμα ότι ένα νεαρό παλικάρι της είπε,

-Κυρία μου Ελένη, σαν επήγες στην Ιερουσαλήμ και έκτισες πολλούς ναούς, το σωστό είναι και σε αυτή τη χώρα να κτίσεις ναό εις το όνομα του τιμίου και ζωοποιού σταυρού και να βάλεις μέσα από τα τίμια ξύλα, πού βαστάς.

Η ταπεινή αυτοκράτειρα ανταποκρινόμενη προς το θεϊκό όραμα, έκτισε ναό στο Σταυροβούνι και δώρισε ένα από τα καρφιά της Σταυρώσεως και τον ένα από τους δύο σταυρούς των ληστών, αφού προηγουμένως είχε τοποθετήσει στο κέντρο του ένα τεμάχιο από το Τίμιο Ξύλο.

Ο ΡΗΓΑΣ ΑΛΕΞΗΣ

Ο μεσαιωνικός χρονικογράφος Λεόντιος Μαχαιράς που κατέγραψε τα ιστορικά γεγονότα της επανάστασης των Κυπρίων εναντίον των Φράγκων, τα αντιμετώπισε με ιδιαίτερη εχθρότητα, αποκαλώντας λύκους, καταραμένους και κλέφτες τους εξεγερμένους δουλοπάροικους που καθώς αν και Κύπριος βρισκόταν σε πλήρη συνεργασία με το Φράγκικο βασίλειο. 

Το 1192 οι Φράγκοι Λουζινιανοί αγόρασαν την Κύπρο από τον Ριχάρδο και επέβαλαν καθολικά το φεουδαρχικό σύστημα σε όλο το νησί. Σκληροί οι κατακτητές κάθισαν στο σβέρκο του λαού ο οποίος ένιωσε την καταπίεση τους στο μέγιστο βαθμό. Αυτοί ζούσαν στην πολυτέλεια και στη χλιδή, ενώ ο Ελληνικός Χριστιανικός πληθυσμός καλλιεργούσε τα κτήματα των φεουδαρχών και ζούσε σε δυσχέρεια και ανείπωτη φτώχεια πληρώνοντας βαριούς φόρους και οι τιμωρίες για τους ανυπάκουους ήταν απάνθρωπες. Ακόμα πωλούνταν ως σκλάβοι, ή και ανταλλάζονταν με άλογα και γαϊδούρια. Δεν έφταναν όλα αυτά, οι Φράγκοι επιχείρησαν τον βίαιο εκλατινισμό του νησιού.

Με τόση καταπίεση ο λαός δοκίμασε πολλές φορές να ξεσηκωθεί, αλλά πάντα οι εξεγέρσεις πνίγονταν στο αίμα.

Η πιο μεγάλη και επιτυχημένη επανάσταση έγινε επί βασιλείας Ιανού, με ηγέτη των εξεγερμένων τον Ρε Αλέξη.

Ο Ρήγας Αλέξης καταγόταν από τη Μια μηλιά της Αμμοχώστου και  γεννήθηκε πτωχός και δουλοπάροικος. Με την εξυπνάδα, την εργατικότητα και την υπακοή του κατάφερε να ανελιχθεί σε ιπποκόμο και αγγελιοφόρο του βασιλιά. Με την ευνοϊκή θέση που κατείχε και τη κοινωνική υπόσταση που πέτυχε, θεωρείτο ένας ευκατάστατος προεστός. Παρ όλα αυτά όταν ήρθε ο καιρός τα απαρνήθηκε όλα και πρωτοστάτησε για την ελευθερία του λαού του.  

Έτσι όταν το 1426 εισέβαλαν στο νησί Σαρακηνοί Μαμελούκοι από την Αίγυπτο και κατατρόπωσαν το στρατό του βασιλιά Ιανού στη μάχη της Χοιροκοιτίας αιχμαλωτίζοντας τον ίδιο και λεηλατώντας το μεγαλύτερο μέρος της Κύπρου, βρήκαν την ευκαιρία οι Κύπριοι να επαναστατήσουν.

Καθώς φεύγοντας οι Σαρακηνοί άφησαν χάος αι αποδιοργάνωση, ο Ρε Αλέξης εκμεταλλευόμενος την ακυβερνησία και την απουσία του βασιλιά, κάλεσε τον λαό να ξεσηκωθεί.

Ο Ρε Αλέξης σαν υπάλληλος του Βασιλέως είχε το προνόμιο της ελεύθερης διακίνησης σε αντίθεση με τους υπόλοιπους δουλοπάροικους, έτσι μετακινούμενος σε όλη την Κύπρο, μπόρεσε να δει και να νιώσει τη στυγνή εκμετάλλευση που υφίσταντο οι Κύπριοι. Έτσι συνειδητά, εγκατέλειψε τα προνόμιά του και ανέβηκε στο βουνό, για να οργανώσει τα αντάρτικα που ήδη υπήρχαν και δρούσαν εκεί.

Έτσι μετά την αποχώρηση των Σαρακηνών, το κίνημα του Ρε Αλέξη εκδηλώθηκε αμέσως εκμεταλλευόμενο την αποδιοργάνωση που επικρατούσε.

Υπό τις οδηγίες του δημιουργήθηκε ένα κίνημα οργανωμένο και με πλατιά απήχηση μέσα στο λαό. Οι επαναστάτες ανακήρυξαν τον Ρε Αλέξη σε Ρήγα Αλέξη και μαζί έφτιαξαν δικό τους στρατό που συγκρούστηκε με τους Φράγκους. Συγκρούστηκαν και κέρδισαν και διαμοίρασαν τη γη στους πτωχούς, ενώ οι αποθήκες των ευγενών λεηλατήθηκαν και τα προϊόντα όπως κρασιά, ζάχαρη, σιτηρά,  και αυτά διαμοιράστηκαν στον ξεσηκωμένο λαό.

Η είδηση για την επανάσταση στην Κύπρο θορύβησε τις βασιλικές αυλές της Δύσης, και για να δώσουν ένα παράδειγμα τιμωρίας βοήθησαν τους Φράγκους στέλνοντας στρατεύματα για να καταπνίξουν την εξέγερση.

Πέτυχαν την απελευθέρωση του Ιανού και έστειλαν χιλιάδες ιππότες στο νησί. Φονικές μάχες και σφαγές άρχισαν. Χιλιάδες οι νεκροί Κύπριοι, άλλοι ακρωτηριάζονταν κι άλλοι ρίχνονταν από τα τείχη της Λευκωσίας. Η επανάσταση πνίγηκε στο αίμα. Η τύχη που περίμενε τον Ρε Αλέξη ήταν φρικτή. Τον συνέλαβαν Ιωαννίτες ιππότες στου Μόρφου και τον μετέφεραν στη Λευκωσία, Οι Φράγκοι τον βασάνισαν απάνθρωπα και σχεδόν μισοπεθαμένο τον διαπόμπευσαν στους δρόμους και το λατινόφωνο πλήθος τον έφτυνε και τον χτυπούσε. Και ύστερα οι ευγενείς τον κρέμασαν σε μια συκαμινιά.

Με αυτό τον τρόπο τέλειωσε η εξέγερση που κράτησε ελεύθερη τη νήσο για δέκα μήνες.

---------------------------------

Ο ΚΑΛΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ

Η Διήγησις Απολλωνίου της Τύρου είναι μια δημώδης και περιπετειώδης έμμετρη Μυθιστορία σε έμμετρο λόγο του 3ου ή 4ου αιώνα μ.Χ.˙

Ο αντριωμένος πρίγκιπας Απολλώνιος εξέχων πολίτης της Τύρου τίμιος και ηθικός άνθρωπος, ζούσε χρηστά κατά το πρέπον ως όριζαν οι παρακαταθήκες της Αγίας εκκλησίας.

Καθώς ως πρίγκιπας ζούσε κοντά στο παλάτι παρακολουθούσε τις ακολασίες του βασιλέως και εξανίστατο, αλλά κυρίως δεν άντεχε την μέγιστη αμαρτία της αισχρής αιμομιξίας που διέπραττε. Για να τον αναγκάσει να συνετιστεί, αποκάλυψε στο λαό τις ακολασίες του.

Ο αμαρτωλός βασιλιάς θύμωσε και αποφάσισε να τον τιμωρήσει. Διέταξε τους φύλακες να τον συλλάβουν και να τον φυλακώσουν. Πριν φτάσουν όμως οι στρατιώτες στο σπίτι του, ο Απολλώνιος πληροφορήθηκε τις προθέσεις του βασιλιά, και έτσι διωκόμενος μπήκε σε ένα πλοίο να δραπετεύσει.

Στη θάλασσα της Λιβύης δυστυχώς ξέσπασε μεγάλη φουρτούνα και βούλιαξε το πλοίο. Τυχερός ο Απολλώνιος γλύτωσε και βγαίνοντας στη στεριά, με ρούχα ζητιάνου παρουσιάστηκε στο βασιλιά Αρχίστρατο της Τρίπολης ο οποίος τον δέχτηκε στη δούλεψη του ως μουσικό διδάσκαλο.

Με την ευγένεια και τη μόρφωση που τον διακατείχε, κατάφερε να αποκτήσει την εύνοια του βασιλέως ο οποίος του ανέθεσε τη μουσική διδασκαλία της κόρης του Αρχιστρατούσας. Η όμορφη κόρη ερωτεύτηκε τον δάσκαλο της, και μεταξύ τους αναπτύχθηκε ένας έρωτας παράφορος. Και ο καλός βασιλιάς καθώς είχε πολύ συμπαθήσει τον Απολλώνιο, και καθώς αγαπούσε πολύ την κόρη του, δεν της χάλασε χατίρι και αποφάσισε και τους πάντρεψε.

Ως άνθρωπος με τιμή και μόρφωση, αλλά ένεκα και της καλής του συμπεριφοράς προς όλους τους ανθρώπους, ο Απολλώνιος έγινε πολύ συμπαθής και αγαπητός στο λαό ο οποίος ζήτησε από τον βασιλέα να τον διορίσει να αναλάβει την βασιλεία της πόλεως της Αντιόχειας.

Έτσι έγινε, και όταν ήρθε ο καιρός επιβιβάστηκαν σε ένα πλοίο να πάνε στη μεγάλη πόλη.

Στο ταξίδι όμως μεσοπέλαγα ξέσπασε μεγάλη θαλασσοταραχή και από την ταλαιπωρία την Αρχιστρατούσα έπιασαν οι κοιλόπονοι με αποτέλεσμα να γεννήσει πρόωρα και η ίδια έπεσε σε νεκροφάνεια.

Απαρηγόρητος ο Απολλώνιος νομίζοντας την πεθαμένη, τοποθέτησε το σώμα της σε φέρετρο και το άφησε στη θάλασσα, ενώ την κόρη του που τη βάφτισε στον αέρα Ταρσία, την εμπιστεύτηκε σε ένα ζευγάρι από την Ταρσό της Κιλικίας. Ο ίδιος γεμάτος θλίψη ρίχτηκε σε πολύχρονα ταξίδια μήπως βρει παρηγοριά και μπορέσει να απαλύνει τον πόνο του για το χαμό της αγαπημένης του.

Το φέρετρο της Αρχιστρατούσας από τα ρεύματα ξεβράστηκε στις ακτές της Εφέσου όπου με τη βοήθεια καλογριών συνήρθε από τη νεκροφάνεια και ζωντάνεψε. Και αυτή απαρηγόρητη, εγκλείστηκε σε μοναστήρι όπου παρελθόντων των χρόνων έγινε ηγουμένη.

Η Ταρσία μεγάλωσε με πολλά βάσανα και ταλαιπωρίες, και τέλος πουλήθηκε ως σκλάβα σε πειρατές από τη Μυτιλήνη. Συμπωματικά σε ένα ταξίδι των πειρατών στην Τρίπολη την έστειλαν στο παλάτι να παρηγορήσει τον πικραμένο Αρχίστρατο με τη μουσική της που ως κόρη του Απολλώνιου είχε στις φλέβες την τέχνη των Μουσών.

Και ο Αρχίστρατος βλέποντας την αμέσως κατάλαβε ποια ήταν. Χαρές, γιορτές και πανηγύρια ακολούθησαν την συνεύρεση τους, και η Στασία έμεινε στο παλάτι να ζήσει με τον παππού της ο οποίος όταν ήρθε ο καιρός την πάντρεψε με τον Δαγόρα τον μεγάλο άρχοντα της Μυτιλήνης, και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. 

Ο καλός πρίγκιπας Απολλώνιος περιπλανήθηκε σε λιμάνια και χώρες και έζησε πολλές περιπέτειες επικίνδυνες προσπαθώντας να ξεπεράσει τον πόνο του. Αλλά αυτός δεν λιγόστευε και του κατέτρωγε τα σωθικά. Ήταν πάντα θλιμμένος και μαραζωμένος.

Με όσα δύσκολα έζησε, με όσα είδε και γνώρισε, θα έπρεπε η καρδιά του να σκληρύνει και να γίνει πέτρα. Παρ όλα αυτά έμεινε αγνός και πιστός στο μεγαλοδύναμο Θεό και καλός βοηθός των ανθρώπων.

Και ήρθε καιρός που ο Θεός τον αντάμειψε. Του έστειλε προφητικό όνειρο που τον οδήγησε στο μοναστήρι της Αρχιστρατούσας.

Χαρούμενοι και ευτυχισμένοι που ξανάσμιξαν, μαζί πήραν το δρόμο της επιστροφής όπου ο λαός της Αντιόχειας έστησε μεγάλη γιορτή προς τιμήν τους, και ακολούθως τους αναγόρευσαν βασιλείς.

---------------------------------

Ο ΠΤΩΧΟΛΕΩΝ ΚΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ

Την ιστορία του Πτωχολέοντα κατέγραψε τον 14^ο  αιώνα σε έμμετρο λόγο ο Κύπριος χρονικογράφος των Μεσαιωνικών χρόνων Λεόντιος Μαχαιράς. 

Ο Πτωχολέων ήταν άρχοντας κτηματίας, που όμως δεν άντεξε τις καταστροφικές επιδρομές των Σαρακηνών και καταστράφηκε οικονομικά. Μαραζωμένος από την καταστροφή και μη υποφέροντας τα παιδιά του να είναι πτωχά, τα διέταξε να τον πωλήσουν σκλάβο στο βασιλιά ώστε με τα χρήματα να έχει η φαμελιά πόρους για να ζήσει.

Έτσι και εγίνει. Εκείνες τις ημέρες έφτασε στον τόπο ένας πραματευτής έχοντας στην κατοχή του ένα όμορφο πετράδι που το είχε για πούλημα. Πήγε στο βασιλιά και του είπε πως είχε ένα ωραίο μαργαριτάρι που ταίριαζε με το στέμμα. Ο βασιλέας έφερε 

επαγγελματίες τεχνίτες πολύτιμων λίθων για να εκτιμήσουν την αξία του. Αφού το εκτίμησαν πως είχε μεγάλη αξία, ο βασιλιάς έδωσε στον έμπορο πολλά χρυσά και αργυρά νομίσματα και το αγόρασε. Τα χρήματα όμως ήταν πολλά, και τη νύχτα που έπεσε να κοιμηθεί θυμήθηκε τον καινούργιο του σκλάβο τον Πτωχολέοντα που είχε φήμη πως ήταν σοφός, και σκέφτηκε να πάρει τη γνώμη του.

Το πρωί έπεψε και του φέρανε τον πτωχό σκλάβο. Τον κάθισαν δίπλα στο τζάκι πάνω στη στάχτη, και τον ρώτησαν πόσο αξίζει το πετράδι. Οι προύχοντες του βασιλιά περιγελώντας τον του έδειξαν τον πολύτιμο λίθο. Και είδε ο γέρων τούτο το καλό πράγμα κατά τους προύχοντες, και τους είπε,

- Τρία κουφά καρύδια αξίζει.

Τον άκουσε ο βασιλιάς και αι εγίνην του θανάτου. Πως ξεγελάστηκε και πλήρωσε χιλιάδες χρυσάφια και ασήμια; Αυτός ένας βασιλιάς με τόσους σοφούς συμβουλάτορες γελάστηκε από έναν γυρολόγο πραματευτή;

Τον είδε ο Πτωχολέων που εφουρκίστει, και ήρεμα του είπε,:

-Τι θυμώνεις, γιατί στεναχωριέσαι Τόσα βασιλέα μου αξίζει και σου λέω την αλήθειαν. Γροίκα, αφέντη βασιλέα, το λιθάριν που χουμίζουν, έχει σκώληκαν αππέσω και όταν έλθει το θέρος και βράσουν οι μέρες, το σκουλούκιν θα αρχίσει να κατατρυπά τον λίθον. Και όσα λέγω αν δεν πιστεύεις, όρισε τον κοσμηματοποιό σου, όρισε τον χρυσοχόν σου, και ας σκίσουν το λιθάριν, και να δεις αν είμαι ψεύτης.

Τότε όρισεν ο βασιλέας και ήλθεν ο κοσμηματοπώλης ο μέγας, ο οποίος έσκισε το λιθάριν, και ηύρεν σκώληκαν αππέσω, πού έτρωγεν τον λίθον.

Και βασιλέας εξέστηκε και υπερθαυμάστηκεν πώς ο γέρων εκατάλαβε ότι το λιθάρι είχεν σκώληκαν αππέσω.

Και όταν πήραν τον γέροντα πάλιν στη φυλακή την μαύρην, ο βασιλέας όρισε στον κελάρη να του δίνει διπλό φαγητό και νερό.

Υ.Γ. Η εξυπνάδα και οι γνώσεις του Πτωχολέοντα τον ανέδειξαν στα μάτια του βασιλιά και έτσι όποτε ήθελε συμβουλές τον καλούσε και άκουε τη γνώμη του. Στο τέλος αφού αποδείχτηκε σοφός και αναντικατάστατος, τον ελευθέρωσε, του πρόσφερε κτήματα και περιουσίες ως αποζήμίωση για τη σκλαβιά του, και τον ώρισε αρχισυμβουλάτορα του.

---------------------------------

ΤΟ ΜΠΙΡΠΙΡΙΝΙ

Μια φορά ήταν ένας βασιλιάς που αγαπούσε πολύ την βασίλισσα του και όταν αυτή πέθανε λυπήθηκε πολύ και ήταν απαρηγόρητος. Είχε και μια κόρη βασιλοπούλα που στεναχωριόταν βλέποντας το μεγάλο μαράζι του πατέρα της. Σκέφτηκε να του κτίσει μια όμορφη εκκλησιά για να προσεύχεται και να βρίσκει παρηγοριά.

Την έκτισε την εκκλησιά και ήταν ένας υπέρλαμπρος ναός που όσοι έμπαιναν μέσα έμεναν έκθαμβοι. Όλοι οι πιστοί μέσα στο κατανυκτικό της περιβάλλον έβρισκαν γαλήνη και ξεχνούσαν τα βάσανα τους.

Όμως ο βασιλιάς δεν έβρισκε παρηγοριά και μέσα στην κατάθλιψη του έβγαλε φιρμάνι όποιος βρει έναν τρόπο να ξεφύγει από την μιζέρια του, να τον κάνει πλούσιο.

Ο μάγος της χώρας, αμέσως έσπευσε να συμβουλεύσει τον βασιλιά.

-Άρχοντα μου, η εκκλησία που έχτισες είναι πολύ ωραία, αλλά για να ημερέψει η ψυχή σου, πρέπει να φέρεις το μπιρπιρίνι να σου κελαηδά, και τότε θα βρεις ανάπαυση.

Το μπιρμπιρίνι ήταν ένα άγνωστο μικρό πουλί που κελαηδούσε καλύτερα από αηδόνι, αλλά ήταν άπιαστο. Όσοι προσπάθησαν να το αιχμαλωτίσουν με δίχτυα, με ξόβεργα, με τόξα, με παγίδες, με αρπαχτικά γεράκια, με δόλωμα, με κάλεσμα, κανένας δεν τα κατάφερνε.

Σκέφτηκε ο βασιλιάς αφού ήταν τόσο δύσκολο το έργο, να δώσει μεγάλη αμοιβή σε όποιον μπορέσει να το πιάσει.

Έβγαλε φιρμάνι και έταξε σε όποιον τα καταφέρει να του δώσει για σύζυγο την κόρη του και το μισό βασίλειο.

Από όλη τη χώρα, τρεις φίλοι γενναία παλικάρια, αποφάσισαν να δοκιμάσουν την τύχη τους.

Ξεκίνησαν να ψάξουν σε όλη την οικουμένη ώσπου να βρουν το μπιρμπιρίνι. Έκοψαν δρόμους πολλούς, ώσπου έφτασαν στο τέλος μιας στράτας που εκεί ξεκινούσαν τρεις δρόμοι που στον πρώτο έγραφε δρόμος με επιστροφή, στον άλλο δρόμος με δύσκολη επιστροφή, και στον τρίτο δρόμος χωρίς επιστροφή.

Εκεί χωρίστηκαν με τη συμφωνία στην επιστροφή στις τόσες μέρες, να συναντηθούν εκεί, στο ίδιο σημείο. Και ο καθένας πήρε από ένα δρόμο.

Ο πρώτος δρόμος οδηγούσε σε επίπεδη γη χωρίς δυσκολίες, χωρίς ληστές και εχθρούς. Ο δεύτερος δρόμος οδηγούσε σε μέρη κακοτράχαλα αλλά χωρίς ληστές και εχθρούς. Ο τρίτος δρόμος οδηγούσε σε κακοτράχαλη γη με ληστές και πολλούς εχθρούς.

Όταν πέρασαν μέρες και συναντήθηκαν στο ίδιο σημείο κατά την επιστροφή τους, οι δύο πρώτοι γύρισαν άπραχτοι και στεναχωρεμένοι, ενώ ο τρίτος που κοπίασε περισσότερο και ευοδώθηκαν οι προσδοκίες του, στο χέρι κρατούσε ένα κλουβί που μέσα ήταν το μικρό μπιρμπιρίνι.

Οι φίλοι του ζήλεψαν και συνωμότησαν να του το πάρουν. Έτσι μια νύχτα που έπεσαν να κοιμηθούν, έκλεψαν το πουλί και ξεκίνησαν πρώτοι να παρουσιαστούν στο βασιλιά.

Όταν όμως του το πρόσφεραν, αυτό δεν έλεγε να κελαηδήσει. Και ύστερα από πολλές προσπάθειες και πολλή ώρα που δεν κελαηδούσε, νάσου μες την εκκλησιά μπαίνει το τρίτο παλικάρι και λέει στους παρευρισκόμενους τα καθέκαστα. Οι φίλοι του όμως αρνίστηκαν και ισχυρίστηκαν πως αυτός έλεγε ψέματα.

Ο βασιλιάς έμεινε λίγο σκεφτικός, και ύστερα πήρε το κλουβί από τα χέρια τους και το έδωσε στο τρίτο παλικάρι. Το μπιρμπιρίνι αμέσως άρχισε να κελαηδά και με τη γλυκύτατη φωνή του είπε με ανθρώπινη λαλιά στο βασιλιά την πάσα αλήθεια. Το κελάηδημα του ήταν τόσο γλυκό που ο βασιλιάς το ένιωσε σαν βάλσαμο και με ευχαρίστηση πάντρεψε την κόρη του με το νέο παλικάρι, ενώ τους άλλους δύο τους τιμώρησε με εξορία.

---------------------------------

ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΦΥΓΕΙΝ ΑΔΥΝΑΤΟ

Σε ένα μικρό χωριό ζούσε μια φτωχή χηράτη με το μονάκριβο γιο της που με κόπο προσπαθούσε να τον αναγιώσει. Δεν γύρεψε άλλη παντρειά, έμεινε μαγκούφα με μόνο σκοπό να μην του λείψει τίποτα. Ξενοδούλευε στα χωράφια μέρα νύχτα για να τον μεγαλώσει και να τον μορφώσει. Τον αγαπούσε πολύ και με χίλιες δυο στερήσεις προσπαθούσε για λόγου του.

Και αυτός όμως την αγαπούσε πολύ και δεν της χαλούσε χατίρι. Την άκουε και την υπάκουε, γι αυτόν ο λόγος της ήταν προσταγή.

Μια Κυριακή που ο κανακάρης της έλειπε από το σπίτι και η χηράτη είχε σχόλη και έκανε τις δουλειές του σπιτιού, από τη στράτα έξω πέρασε μια ξένη γριά ακουμπώντας το ραβδί της και έδειχνε κουρασμένη και ταλαιπωρημένη. Της φώναξε να κοπιάσει να την φιλέψει και να ξεκουραστεί.

Η γριά αφού δροσίστηκε και ξεκουράστηκε, της πρότεινε για την καλοσύνη της να της πει τη μοίρα. Και η χηράτη που πίστευε πολύ στη μοίρα και στο πεπρωμένο, δέχτηκε πρόθυμα.

Η γριά ξεκρέμασε από το λαιμό της ένα σταυρουδάκι και κρατώντας το από την αλυσιδίτσα, το κράτησε ψηλά ακίνητο. Το σταυρουδάκι άρχισε από μόνο του να κινείται πέρα δώθε, και ύστερα να κάνει μικρούς κύκλους που σιγά σιγά δυνάμωναν, και να κυλίεται τεθλασμένα.

Η χηράτη που την παρακολουθούσε, είδε απότομα το πρόσωπο της να σκοτεινιάζει και να αφήνει το σταυρό να της πέφτει χάμω.

-Τι συμβαίνει, τι έπαθες, τι είδες; Τη ρώτησε ανήσυχη η χηράτη.

-Καλή μου κοπέλα, μεγάλο κακό θα σε έβρει. Έχεις ένα γιο που όταν θα τον παντρέψεις, τη νύχτα του γάμου θα τον δαγκώσει ένα φίδι και θα αποθάνει, της απάντησε η γριά.

Η καημένη μάνα αναστατώθηκε γιατί πίστεψε τα λεγόμενα της, και στεναχωρεμένη για μέρες νηστική και φοβισμένη σκεφτόταν με ποιο τρόπο θα μπορούσε να γλυτώσει το γιο της. Ήταν σίγουρη πως της έλεγε την αλήθεια, γιατί καθώς πίστευε πολύ στη μοίρα, ήταν επίσης απόδειξη πως η γριά έλεγε αλήθεια καθώς δεν ήξερε πως είχε γιο, αλλά το είδε διαβάζοντας τη μοίρα της.

Βάλθηκε από εκείνη τη μέρα να υποβάλει στο μυαλό του παιδιού της να γίνει μισογύνης και να μην θέλει να παντρευτεί καμιά γυναίκα όταν θα μεγάλωνε, αλλά να μείνει γεροντοπαλίκαρο. 

Τα χρόνια πέρασαν, το παιδί μεγάλωσε και δεν ήθελε να παντρευτεί. Μισούσε τις γυναίκες και τις θεωρούσε μπελά στη ζωή του. Η μάνα του πίστεψε πως είχε επιτύχει το σκοπό της και η ψυχή της επιτέλους ηρέμησε.

Αλλά άλλες οι βουλές του μυαλού, και άλλες της καρδιάς. Μια μέρα συνάντησε μια όμορφη κοπέλα που την αγάπησε κεραυνοβόλα, και μονομιάς αναθεώρησε τις αντιλήψεις του.

Η μάνα έκλαιγε και οδυρόταν και του εξηγούσε το κακό που θα γινόταν, αλλά αυτός ανένδοτος δεν την άκουσε, ήταν η πρώτη φορά που την παράκουσε.

Και ήρθε η μέρα του γάμου. Τέλειωσε το μυστήριο, διασκέδασαν οι καλεσμένοι, και το βράδυ αργά, οι νεόνυμφοι αποσύρθηκαν στο δωμάτιο τους.

Όλοι διασκέδασαν και χόρεψαν, εξόν από τη μάνα που ανήσυχη και φοβισμένη, μόλις έφυγαν οι καλεσμένοι, πήρε μια τσάπα και κρύφτηκε πίσω από το ερμάρι περιμένοντας να σκοτώσει το φίδι.

Όταν αργά το πρωί άκουσε το σύρσιμο του φιδιού που ερχόταν, με μίσος σήκωσε ψηλά τη τσάπα και έκοψε την κεφαλή της κουφής που με δύναμη αποχωρίστηκε από το υπόλοιπο σώμα και πετάχτηκε μακριά. Ύστερα ανακουφισμένη έφυγε αθόρυβα χωρίς να την πάρουν χαμπάρι.

Αλλά ώ τι δυστυχία, το ξημέρωμα όταν ο γαμπρός σηκώθηκε και φόρεσε τις παντόφλες του, το κεφάλι του φιδιού που εκσφενδονίστηκε ήταν μέσα και πατώντας το τα δηλητηριώδη δόντια του τον δάγκωσαν και τον άφησαν στον τόπο.

---------------------------------

Ο ΒΟΣΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ

Ήταν ένας βοσκός που ζούσε μέσα στα λαόνια, και σπάνια κατέβαινε στο χωριό. Μια φορά κατέβηκε στο χωριό, και γιά πρώτη φορά μπήκε μες την εκκλησιά. Μέσα είδε πολλές εικόνες που είχαν μπροστά τους καντήλια και κεριά αναμμένα. Πρόσεξε όμως πως μια εικόνα μαύρη με έναν μαύρο που είχε κέρατα στην κεφαλή, δεν είχε μήτε καντήλι, μήτε κερί αναμμένο. Πήγε στον παπά και του ζήτησε να ανάψει ένα κερί, και αυτός θα το πλερώσει.

 -Όχι του λέγει ο παπάς, δεν του ανάβω κερί γιατί είναι ο διάβολος. Ο βοσκός πήγε στο παγκάρι, έβαλε μια πακίρα και πήρε ένα κερί το οποίον άναψε και τοποθέτησε μπροστά στην εικόνα του διαβόλου.

Την νύχτα στον ύπνο του τον επισκέφτηκε ο διάβολος και του λέει,

 -Σε ευχαριστώ που μου άναψες ένα κερί, γι αυτό θέλω να σου κάνω μια χάρη, τι χάρη επιθυμείς;

-Τίποτα απαντάει ο βοσκός, δεν χρειάζομαι τίποτα.

-Καλά, όμως πάμε έξω να κουβεντιάσουμε λίγο, του ζήτησε ο διάβολος.

Πήγαν έξω να κουβεντιάσουν, αλλά ο βοσκός κατουρήθηκε και κατούρησε στην αυλή.

Το πρωί που ξύπνησε ήταν κατουρημένος πάνω του και ντρεπόταν να σηκωθεί. Η γυναίκα του τον ρώτησε γιατί δεν σηκώνεται να βγάλει τα πρόβατα στη βοσκή, και αυτός της εξήγησε ψέματα πως τη νύχτα ήπιε λίγο παραπάνω και κατουρήθηκε πάνω του.

Την επόμενη νύχτα πάλι του κατέβηκε ο διάβολος και του είπε ξανά τι χάρη θέλει να του κάμει.

 -Τίποτα δεν θέλω από σένα, εψές με έβαλες και εκατούρησα πάνω μου.

-Μα δεν γίνεται, πρέπει οπωσδήποτε να σου κάμω ένα θέλημα, είσαι ο μόνος που μου άναψες ένα κερί, πρέπει να σου το ανταποδώσω.

Στα πολλά που επέμενε ο διάβολος, ο βοσκός του λέει,

-Άτε φέρμου λίγα ριάλια.

Τον πήρε ο διάβολος από το χέρι και τον κατέβασε στο υπόγειο θησαυροφυλάκιο του βασιλιά. Άρχισε να γεμίζει τις τσέπες του χρυσάφια και ριάλια, όταν ξαφνικά τους πήραν είδηση οι φρουροί του βασιλιά.

 -Πάμε να φύγουμε, μας πήραν χαπάρι.

Το έβαλαν στα πόδια μπροστά ο διάβολος, πίσω ο βοσκός. Σε μια στιγμή όμως, οι φρουροί τον έφτασαν και τον άρπαξαν από τα πόδια.

-Βοήθα με να ξεφύγω, φώναξε ο βοσκός.

-Χέσε να τους λούσεις, για να σε αφήσουν, του απαντά ο διάβολος.

Τους χέζει και τους λούζει για να βρωμίσουν και να τον αφήσουν, και απότομα ξύπνησε χεσμένος στο κρεββάτι με την ατμόσφαιρα να βρωμά και την γυναίκα του να ξυπνά και να φωνάζει.

Πρωί πρωί ο βοσκός παίρνει τη μαγκούρα του και πάει κάτω στο χωριό, βρίσκει τον παπά και αφού του εξιστόρησε τα γεγονότα, του ζήτησε να ξεκλειδώσει την εκκλησιά.

Μπαίνει μέσα, αρπάζει την εικόνα του διαβόλου, την έκανε κομμάτια με την μαγκούρα του και την τσαλαπάτησε χαμαί.

Από εκείνη τη στιγμή, ο διάβολος δεν τον ξαναεπισκέφτηκε στον ύπνο του. 

---------------------------------

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΧΩΡΙΚΟΣ

Ένας βασιλιάς βγήκε περίπατο εις το βασίλειον του. Σε έναν αγρό συνάντησε έναν γνωστόν υπήκοο του να παίζει με τον μικρόν υιόν του. Τον ερώτησε αν είναι συγγενής του, και ο χωρικός απάντησε,

-εν ο μασκαράς ο γιος μου.

Μετά από λίγα έτη, πάλιν ο βασιλιάς εβγήκε περίπατο, και ξανασυνάντησε τον χωρικό να εργάζεται στα χωράφια βοηθούμενος από τον δεκάχρονον πλέον υιόν του. Τον ηρώτησε και πάλιν αν είναι συγγενής του.

-Εν ο πουμουσιάρης μου.

Παρήλθαν κάμποσα χρόνια ακόμα, και ξαναβγήκε περίπατο στον ίδιον τόπο. Και πάλιν συνάντησε τον χωρικό με έναν νέο να εργάζεται αντ αυτού.

-ποιος είναι ο νέος; Τον ερώτησε.

-Είναι ο χειρότερος μου εχθρός απάντησε ο χωρικός.

-Γιατί είναι ο υιός σου ο χειρότερος εχθρός σου; Αρώτησεν ο βασιλιάς.

-Διότι όταν ήταν μασκαράς με τα καμώματα του με έκανε να διασκεδάζω και να τον αγαπώ. Όταν ήταν φουμουτσιάρης μου, με εβοήθαν στην εργασίαν μου. Τώρα που μεγάλωσε και εγώ γέρασα, εύχεται  να αποθάνω για να κληρονομήσει την περιουσία μου.