ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ, ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Τι είναι η αγάπη; Ένα αίσθημα, μια δραστηριότητα, μια συμπεριφορά; Πολλοί διανοητές και φιλόσοφοι εξηγούν τη λέξη με διάφορες έννοιες, αλλά όσα διαφορετικά και να πουν, στο τέλος καταλήγουν σε κοινά συμπεράσματα, πως η αγάπη είναι συναίσθημα, συμπάθεια, έλξη, αφοσίωση. Σίγουρα υπάρχουν πολλών ειδών αγάπες, αλλά η πιο δυνατή είναι η αγάπη του γονιού προς το παιδί, η κυριότερη απ όλες, μια αγάπη χωρίς ιδιοτέλεια που από αυτήν ξεκινά η αρχή του παντός όλων των συναισθημάτων τα οποία καθορίζουν τον αισθηματικό κόσμο των ανθρώπων. Είναι μια αγάπη που υπερτερεί της ατομικής, και από την οποία κατά σειράν προτεραιότητας ξεκινά η σχέση μεταξύ των ανθρώπων που πρώτα αγαπούν τα παιδιά τους και τον εαυτό τους, ακολούθως την οικογένεια τους, τους συγγενείς και φίλους, τους γείτονες, τους χωριανούς τους συντοπίτες, τους ομόθρησκους, τους ομοεθνείς, την πατρίδα. 

Αυτή την υπέρτατη αγάπη του γονιού καμιά άλλη δεν μπορεί να την επισκιάσει εκτός από προσωρινόν καιρό, καθώς τα συναισθήματα επηρεάζονται από γεγονότα και συμπεριφορές, όμως που είναι συναισθήματα παντός καιρού και προσωρινής διάρκειας.
Εξ ισου δυνατή ή και περισσότερο, είναι η αγάπη του έρωτος, μια αγάπη όμως συνήθως προσωρινή που στο τέλος καταλήγει συμπάθεια και συνήθεια, ή τις περισσότερες φορές μίσος ανείπωτο και ζήλεια του ενός έναντι του άλλου των ερωτευμένων, που στο τέλος αφήνει πικρά σημάδια και μύρια θλιβερά συναισθήματα να κατακλύζουν και να θλίβουν τις σκέψεις.
Όλες οι μορφές αγάπες λοιπόν, προς τους γονείς, στους ανθρώπους, στην πατρίδα, στο Θεό, στη φύση, στον πολιτισμό, είναι συναισθήματα συνήθη που προκαλούν χαρά και ηρεμία, ενώ η αγάπη του έρωτος αφήνει γλυκόπικρο πόνο και αναστάτωση, σε αντίθεση με την αγάπη του γονιού που με ευχαρίστηση στον πόνο και στη χαρά, και με ανιδιοτέλεια εφ όρου ζωής προσφέρει όση δύναται στα παιδιά του.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

Πλατωνικός έρωτας είναι ο ιδανικός έρωτας που δεν έχει να κάνει με την κατάκτηση.

Ο Πλάτωνας θεωρεί ότι ο έρωτας είναι μια εφαρμογή της ηθικής και ότι υπάρχει ως ιδέα, χωρίς να έχει σχέση με την ηδονή που είναι φθαρτή και παροδική. Αναφέρει πως ο πραγματικός έρωτας είναι μια ιδέα γεμάτη πάθος χωρίς άλλη διέγερση, χωρίς αισθησιακό πόθο, χωρίς σαρκική επαφή, αλλά μόνο για το ηθικό και φυσικό κάλλος.

Ο έρωτας κατά τον Πλάτωνα έχει αξία όταν γεμίζει το πνεύμα μας και τη μνήμη μας με ιδέες και απόψεις, χωρίς να χρειάζεται να κατακτήσουμε σαρκικά ότι ερωτευόμαστε

Επομένως, ερωτευόμαστε Πλατωνικά αν αγαπάμε μόνο την ομορφιά, δηλαδή αγαπάμε πνευματικά, και όχι αισθησιακά.

Εγώ διαφωνώ με τη θεωρία αυτή, γιατί πιστέυω πως όταν ο έρωτας μένει ανεκπλήρωτος, με τον καιρό λιγοστεύει και ξεθωριάζει, και μένει απλώς μια γλυκεία ανάμνηση, καθώς αν ερωτευόμαστε το κάλλος και την αισθητική μορφή χωρίς την αίσθηση της σαρκικής έλξης, τότε θα μπορούσαμε να αγαπήσουμε το ίδιο ένα όμορφο άγαλμα ή μια όμορφη ζωγραφιά.

Πιστεύω ακόμα πως όταν αγαπάμε Πλατωνικά, είναι εξ ανάγκης είτε γιατί δεν βρίσκουμε ανταπόκριση, είτε για άλλες αντικειμενικές δυσκολίες όπως ένεκα ηθικής ή σεξουαλικού προβλήματος.

Όταν αγαπάμε Πλατωνικά ο έρωτας είναι μεγάλος και αβάσταχτος που σκίζει  τις καρδιές μας γλυκά σαν μαχαιριά, αλλά που με τον καιρό γίνεται χρόνια η πληγή και ο πόνος συνηθίζεται ή και εκλείπει.

Ο Πλατωνικός έρωτας είναι ένας έρωτας που μένει ανέκφραστος και θαμμένος βαθιά μέσα μας μόνο σε πνευματικό επίπεδο, έως ότου ο χρόνος τον επουλώσει, και τον σβήσει.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

Οι Μίζεροι άνθρωποι

Πρεπει οι άνθρωποι στις αναμεταξύ τους σχέσεις να αποφεύγουν να συναναστρέφονται τους μίζερους διότι είναι η μιζέρια μεταδοτική. Πρεπει να συναναστρέφονται χαρούμενους, διότι και η χαρά είναι μεταδοτική. Είναι παρατηρημένο οι μίζεροι να έλκονται από τους χαρούμενους γιατί ενδόμυχα θέλουν να δανειστούν ακτινοβολία και θετική ενέργεια. Οι μίζεροι γεννιούνται τέτοιοι και δεν μπορούν να αλλάξουν. Είναι κακότροποι, τα βλέπουν όλα μαύρα, τους φταίνε οι απέναντι και οι διπλανοί, δεν εχουν να πουν λόγο καλό. Κάποιος που θα βρεθεί ανάμεσα τους θα χάσει τη χαρά του, θα μελαγχολήσει, θα γίνει κατσούφης σαν και αυτοί. Πρεπει οι άνθρωποι να συναναστρέφονται χαρούμενους ανθρώπους, διότι αυτοί εχουν εκ φύσεως την χαρά μέσα τους, και πάντα θέλουν να την δώσουν στους άλλους. Την μεταδίδουν εύκολα, και την δίνουν απλόχερα. Όταν κάποιος είναι χαρούμενος είναι και ευτυχισμένος διότι ως είναι  φυσικό, η χαρά διώχνει τη λύπη και τις κακές σκέψεις. Συστήνουμε λοιπόν, την συναναστροφή με χαρούμενους ανθρώπους, διότι είναι αυτός τρόπος, ώστε να μην τους πάρουν από κάτω τα προβλήματα και οι στενοχώριες. Συστήνουμε επίσης την αποφυγή της συναναστροφής με τους μίζερους, διότι αυτοί μεταδίδουν τη μιζέρια τους.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ