Στη Χλώρακα ο τζόγος επεκτείνεται

 Από την ιστοσελιδα του Πολιτιστικού Περιβαλλοντικού Ομιλου Χλώρακας (ΠΠΟΧ):

Υποβάθμιση περιοχής με απρόβλεπτες συνέπιες στους νέους

Η εγκατάλειψη υπεραγοράς από μια κοινότητα και στη θέση της (στον ίδιο χώρο) να ξεφυτρώνει ένα διαμορφούμενο κατασκεύασμα με τις γνωστές εξωτερικές «αρχιτεκτονικές» προδιαγραφές μέσα στο οποίο θα υμνείται ο τζόγος, αποτελεί σίγουρα υποβάθμιση τόσο της περιοχής όσο και της ευρύτερης περιοχής. Το ότι είναι και ο τζόγος μια ανάγκη του ανθρώπου δεν το αμφισβητεί κανείς. Οι ανάγκες όμως διαχωρίζονται σε καλές και κακές. Αυτές που προάγουν τον πολιτισμό και την αξιοπρέπεια τού ανθρώπου και αυτές που υποβαθμίζουν τις αξίες και τα ήθη μιας κοινωνίας. Τα διάφορα παιχνίδια στοιχιματισμός, καζίνο, κίνο, μπίνγκο, κλπ δεν μπορούν να θεωρηθούν στοιχεία μιας σωστής και υγιούς κοινωνίας.

Οι δραστηριότητες εκείνες που δημιουργούν ή υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να δημιουργήσουν προβλήματα στους θαμώνες αυτών των συνοικιακών κέντρων τύπου καζίνο και σε επακόλουθες οχληρίες στις οικογένειες τους, περισσότερο στους νέους, θα πρέπει να στιγματίζονται και να χαρακτηρίζονται  ως αρρωστημένες καταστάσεις που προάγουν τα κατώτερα πάθη του ανθρώπου.

Δυστυχώς ένα τέτοιο κέντρο «ψυχαγωγίας» ξεφύτρωσε και στην κοινότητά μας. Το πρόβλημα είναι μεγάλο γιατί παρατηρώ ότι είναι το δεύτερο που εγκαθίσταται. Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο γιατί και τα δυο βρίσκονται στον ίδιο δρόμο και στην ίδια γειτονιά.

Αν κάποιοι αθλητικοί τοπικοί φορείς θεωρούν ότι με την εμπλοκή τους σε τέτοιου είδους δραστηριότητες θα εξασφαλίσουν οικονομικά οφέλη για οικονομική στήριξη των αθλητικών τους επιδιώξεων, νομίζω είναι λάθος. Και είναι λάθος γιατί «Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα». Δεν μπορεί από τη μια να γίνεται επίκληση ότι ο αθλητισμός κρατεί τους νέους μακριά από την παραβατικότητα και από την άλλη να καταρρίπτεται αυτό με υιοθέτηση και εναγκαλισμό τέτοιων τζογαδόρικων κατασκευασμάτων. Η πληροφορία της εμπλοκής στις πιο πάνω ενέργειες αθλητικού σωματείου ελπίζουμε να είναι λάθος.

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940, ΚΥΠΡΙΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Οι παλαιοί πολεμιστές του 1940 που βρίσκονται ακόμα εν ζωή, Κυριάκος Αλεξίου (Κακός τ΄Αλέξη) και Νεόφυτος Καρεκλάς Μευρέσης αμφότεροι από τη Χλώρακα

Η 28^η Οκτωβρίου 1940 που κάθε χρόνο εορτάζουμε, είναι η μέρα που οι Έλληνες δικαίωσαν για μια ακόμη φορά την ιστορική τους ύπαρξη. Μαζί τους και οι Κύπριοι αγωνιστές που κατατάχτηκαν στις συμμαχικές δυνάμεις, αποτελεί φωτεινή σελίδα στον αγώνα κατά των δυνάμεων του άξονος

Από τις Κρατικές αρχές της Κύπρου σε διάφορες τιμητικές εκδηλώσεις κατά καιρούς, τιμώνται διάφοροι ήρωες που πρόσφεραν στον τόπο και στην πατρίδα ορισμένοι λιγότερο και ορισμένοι περισσότερο. Αυτό που δεν είδαμε ποτέ να συμβαίνει είναι η απόδοση τιμών ονομαστικά και ξεχωριστά στον καθένα από τους Κύπριους εθελοντές πολεμιστές που αψηφώντας τους κινδύνους έτρεξαν να πολεμήσουν τον Γερμανικό φασισμό και να προασπίσουν την πατρίδα τους και ολόκληρο τον κόσμο.

Αυτούς τους Έλληνες πολεμιστές από τη Κυπρο που θα έπρεπε το κράτος να ενθυμείται κάθε χρόνο, οι οποίοι αντί να τιμηθούν με όλες εκείνες τις τιμές που πρέπει σε ήρωες αγωνιστές και να αναφέρονται σήμερα ως παράδειγμα προς μίμηση στους μαθητές και στους νέους των σχολείων, τους άφησαν ξεχασμένους και θαμμένους στη λήθη του παρελθόντος.

Στην μικρή μου αυτή αναφορά έστω με μικρή μνεία στη μεγάλη ιστορία που άφησαν ως παγκόσμια παρακαταθήκη για όλους τους Δημοκρατικούς λαούς του κόσμου και ιδιαίτερα των υπόδουλων και καταπιεσμένων, πιστεύοντας στην ιδεολογία της προσφοράς αυτών των ανθρώπων επιχειρώ να μνημονεύσω την μεγάλη τους προσφορά εκείνον τον καιρόν, τον

Οκτώβριο του 1940 που με τη συγκρότηση του Κυπριακού Συντάγματος υπό των Άγγλων, πολλοί ήσαν οι Κύπριοι που έσπευσαν με πολλή προθυμία και εντάχτηκαν εθελοντικά στις τάξεις και έλαβαν μέρος στον Β παγκόσμιο πόλεμο εναντίον των φασιστών Γερμανών σε διάφορα μέτωπα.

Οι περισσότεροι αγωνιστές του Β Παγκοσμίου πολέμου έχουν πλέον αποβιώσει, για όσους ευρίσκονται εν ζωή, είναι καιρός νομίζω, για αυτούς που έμειναν αλλά και για αυτούς που έφυγαν, το κράτος να προβεί σε ακόμα μια πράξη τιμής έστω απλής, σημάδι για αναγνώριση της μεγάλης των προσφοράς.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ