31 Ιουλίου 2014

ΜΙΑ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Η παράσταση ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ του Σοφοκλή που πραγματοποιήθηκε στο Θέατρο Χλώρακας την Τετάρτη 30 Ιουλίου, έτυχε θερμής υποδοχής από το θεατρόφιλο κοινό αφήνοντας αρκετά καλές κριτικές και σχόλια. Η γνωστή τραγωδία του αρχαίου θεατρικού σε μια πανομοιότυπη διασκευή από το πρωτότυπο έργο, κράτησε καθηλωμένους τους θεατές που διέκοπταν την παράσταση για να χειροκροτήσουν τους εξαίρετους ηθοποιούς.
Η θεατρική πράξη έκλεισε με διαφορετικό τέλος από την αρχική. Ενώ στην αρχική ο Φιλοκτήτης παρ όλη την αρχική του άρνηση να βοηθήσει, στο τέλος πείθεται και η φιλοπατρία του υπερνικά των αισθημάτων της αδικίας και της εκδίκησης που τον έπνιγαν, στη σύγχρονη διασκευή το τέλος είναι απρόσμενο με τον Φιλοκτήτη να αυτοκτονεί ώστε να μην εξαναγκαστεί από αυτούς που τον αδίκησαν να βοηθήσει στη νίκη των Ελλήνων εναντίον των Περσών, αφήνοντας εντελώς διαφορετικά μηνύματα. Προσαρμοσμένο στις σημερινές συνθήκες της παγκοσμιοποίησης όπου τα Έθνη έπαψαν να έχουν τη συνοχή τους και ο εθνικισμός εκλείπει με τον καιρό. Όπου οι πατρίδες δεν έχουν το παλιό νόημα και την ίδια αγάπη στις καρδιές των πολιτών καθώς οι κυβερνήσεις των κρατών και ιδιαίτερα της Κύπρου και της Ελλάδας έχουν συντελέσει στην οικονομική εξαθλίωση των υπηκόων τους και τους έχουν οδηγήσει στην ένδεια και στην αισχύνη...
  

Αρκετός κόσμος παρακολούθησε την παράσταση που ήταν καλοπαιγμένη και με διαχρονικά νοήματα που σίγουρα προβλημάτισαν τους θεατές καθώς εντέχνως αφέθησαν να αιωρούνται στις σκέψεις του καθενός.

30 Ιουλίου 2014

Η ΕΘΑΛ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Εταιρεία Θεατρικής Ανάπτυξης Λεμεσού

Ο ΦΙΛ0ΚΤΗΤΗΣ του Σοφοκή

Μια σύγχρονη διασκευή του Μηνά Τίγκιλη, μια μορφή πολιτικού θεάτρου:

Ο Φιλοκτήτης διαδραματίζεται σε ένα τόπο εξορίας. Είναι ένας αγωνιστής, ο πιο δυναμικός πολιτικός κρατούμενος και ο πιο γραμματιζούμενος. Τα όπλα του δεν είναι τόξα αλλά οι γνώσεις και οι ιδέες. Ο Οδυσσέας ως διοικητής του στρατοπέδου δεν έχει μπορέσει ακόμη να τσακίσει το Φιλοκτήτη, αρχηγό των κρατουμένων, ο οποίος παρασύρει και τους υπόλοιπους να μην υποκύψουν ακόμη και το χορό που συμπεριλαμβάνει γυναίκες. Χρησιμοποιεί λοιπόν, τον Νεοπτόλεμο, ένα δημοσιογράφο να κάνει ένα δημοσιογραφικό ρεπορτάζ για το τι ακριβώς συμβαίνει. Από τη μια υποστηρίζουν ότι οι συνθήκες διαβίωσης είναι άθλιες και ζούνε σε αντίσκηνα. Ενώ, ο Οδυσσέας υποστηρίζει ότι αυτά είναι προπαγάνδα και ότι ο χώρος λειτουργεί ως αναμορφωτήριο. είναι προπαγάνδα και ότι ο χώρος λειτουργεί ως αναμορφωτήριο.

29 Ιουλίου 2014

ΤΟ ΣΑΤΙΡΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

ΣΤΙΣ 30 ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ
Ο Φιλοκτήτης εκστρατεύει μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες εναντίον των Τρώων, επικεφαλής επτά πλοίων με Θεσσαλούς πολεμιστές. Στη Λήμνο, όπου κάνουν στάση, ο Φιλοκτήτης πλησιάζει πολύ κοντά σε ένα ναό της Αθηνάς και μια ύδρα, δηλητηριώδες ερπετό, τον δαγκώνει στο πόδι. Η πληγή του δε θεραπευόταν και ο ίδιος υπέφερε φοβίζοντας το στρατό, οπότε με προτροπή του Οδυσσέα και των Ατρειδών τον εγκαταλείπουν στο νησί. Εκεί, παραμένει δέκα χρόνια, καθ' όλη σχεδόν τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου που δεν έχει λήξει ακόμα. Ωστόσο, βγαίνει χρησμός ότι οι Αχαιοί δε θα κυριεύσουν το Ίλιον, αν δε βοηθήσει το ανίκητο τόξο του Ηρακλή, ο οποίος πεθαίνοντας το είχε χαρίσει στο Φιλοκτήτη, που ήταν ο μόνος που τον λύτρωσε στην πυρά που είχε ριφθεί, επειδή δεν μπορούσε να απαλλαγεί από το δηλητηριώδη χιτώνα που κατέτρωγε την σάρκα του. Στέλνονται, λοιπόν, ο Οδυσσέας και ο Νεοπτόλεμος, ώστε να αποσπάσουν, ακόμα και με δόλο, το τόξο και τα βέλη του Ηρακλή. Ο Φιλοκτήτης όμως αρνείται να τα δώσει, μη θέλοντας να συμφιλιωθεί με τους ανθρώπους που του είχαν δείξει σκληρότητα και τον είχαν εγκαταλείψει πριν δέκα χρόνια.

Ο Οδυσσέας προσπαθεί να πείσει το Νεοπτόλεμο να ξεγελάσει το Φιλοκτήτη και να του πει πως κι αυτός εξαπατήθηκε από τον Οδυσσέα, που κατακράτησε τα όπλα του πατέρα του, Αχιλλέα, και γι ΄αυτό θύμωσε και έφυγε από την Τροία για να γυρίσει στη Σκύρο. Ο Νεοπτόλεμος αρνείται στην αρχή να μετάσχει στην απάτη, αλλά πείθεται, όταν του μιλά για τη δόξα που θα αποκτήσει όταν θα εκπορθήσει την Τροία με τα βέλη του Φιλοκτήτη. Ο Νεοπτόλεμος, αφού ξεγελά το Φιλοκτήτη, πάει να το μετανιώσει την τελευταία στιγμή και αρχίζει να το συζητά μαζί του. Εμφανίζεται όμως ο Οδυσσέας και γίνεται έντονη συζήτηση μεταξύ του και του Νεοπτόλεμου. Τελικά, ο Νεοπτόλεμος ακούει τη συνείδησή του και επιστρέφει το τόξο και τα βέλη στο Φιλοκτήτη, και ο Οδυσσέας φεύγει θυμωμένος. Ως από μηχανής θεός εμφανίζεται τότε ο Ηρακλής, ο οποίος πείθει το Φιλοκτήτη να πάει στην Τροία και να φέρει τη νίκη στους Αχαιούς. Ο Φιλοκτήτης πηγαίνει στην Τροία σκοτώνει με τα βέλη του τον Πάρι και είναι μέρος της ομάδας που κρύβεται μέσα στον Δούρειο Ίππο στην τελική επίθεση κατά της Τροίας.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ


Από την πολιτιστική επιτροπή Κοινοτικού Συμβουλίου Χλώρακας:

Ο ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ του Σοφοκλή. Την Τετάρτη 30 Ιουλίου ώρα 9.00 βράδυ στο θέατρο της Χλώρακας
Είσοδος δωρεάν
Πρόκειται για μια εξαιρετική παράσταση από το σατιρικό θέατρο, που δεν πρέπει να χάσει κανείς.
Η σκηνοθεσία και η δραματουργική προσαρμογή είναι του Μηνά Τίγκιλη, Καλλιτεχνικού Διευθυντή της ΕΘΑΛ, τα σκηνικά και κοστούμια υπογράφει ο Εδουάρδος Γεωργίου, την μουσική ο Γιώργος Κολιάς, την κίνηση/χορογραφία η Χλόη Μελίδου, τους σχεδιασμούς των φωτισμών ο Βασίλης Πετεινάρης και τη μουσική διδασκαλία του Χορού ο συνθέτης και μέλος του ΔΣ της ΕΘΑΛ, Νίκος Βήχας.
Στην ομάδα της παραγωγής συνεργάζονται ακόμα η Παναγιώτα Παπαγεωργίου και η Έλενα Μελετίου, ως βοηθοί σκηνοθέτη και η Θέλμα Κασουλίδου ως βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου..
Στην παράσταση πρωταγωνιστούν ο Ευτύχιος Πουλλαϊδης (στο ρόλο του Φιλοκτήτη), ο Κώστας Καζάκας (στο ρόλο του Οδυσσέα), ο Κωνσταντίνος Γαβριήλ (στο ρόλο του Νεοπτόλεμου) και ο Αλέξανδρος Παρίσης (στο ρόλο του Ναυτικού).
Το Χορό αποτελούν οι Γιάννος Αντωνίου, Παναγιώτα Παπαγεωργίου, Μιχάλης Χρίστου, Ευριπίδης Δίκαιος, Στέφανη Νέρου, Ζαχαρίας Ιορδανίδης, ο Ανδρέας Δανιήλ από το Θεατρικό Εργαστήρι της ΕΘΑΛ, ο μουσικός Θεόδωρος Πολυκάρπου και συμμετέχουν οι εθελοντές Άγγελος Γκουτοσίδης και Άντρεα Αγαθοκλέους και οι χορωδοί, Ιάκωβος Καντούνας, Κώστας Μπάφας, Χρίστος Χριστοφίδης και Γιώργος Διαμαντίδης (Χορωδία «Μοντέρνοι Καιροί»).

ΕΝΤΟΝΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

Σε έντονες διαμαρτυρίες προέβει ο κοινοτάρχης Χλώρακας Κλεόβουλος Παπακώστας προς τα ΜΜΕ για όσα κακόβουλα ισχυρίζονται περί πνιγμό λουομένων στην κοινότητα, αφού η τοποθεσία Τάφοι των Βασιλέων στην οποία συμβαίνουν ταχτικά πνιγμοί, δεν εμπίπτει στα όρια της κοινότητας.

Η ίδια κατάσταση, δηλαδή η αναφορά ότι η επικίνδυνη περιοχή λουομένων με τους συχνούς πνιγμούς εμπίπτει στα όρια της κοινότητας της Χλώρακας, συνέβαινε και παλαιότερα, αλλά εξ όσων γνωρίζουμε, και πάλιν ο κοινοτάρχης με παρέμβαση του στην αστυνομία επέτυχε να σταματήσει αυτός ο διασυρμός της Χλώρακας. Όμως και πάλιν κάποιοι επιτήδειοι που θίγονται τα τουριστικά τους συμφέροντα καθώς οι συνεχείς πνιγμοί αποτρέπουν τις επισκέψεις τουριστών στη συγκεκριμένη περιοχή και θέλοντας να αποφύγουν τον εις βάρος τους αντίχτυπο από το φαινόμενο, χρησιμοποιώντας διάφορα ΜΜΕ, παραπλανητικά δηλώνουν πως η επικίνδυνη περιοχή  εμπίπτει στα σύνορα της Χλώρακας. 

28 Ιουλίου 2014

Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΝΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΥΛΗ ΒΗΘΛΕΕΜ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
ΣΥΝΘΕΤΗ ΑΝΔΡΕΑ Α.ΑΡΤΕΜΗ “ΦΙΛΝΤΙΣΕΝΙΑ ΗΣΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ”…
Πραγματοποιήθηκε στις 9.30 το βράδυ του Σαββάτου 26 Ιουλίου στην Πύλη Βηθλεέμ Ηρακλείου Κρήτης μια εξαιρετική μουσικοποιητική μυσταγωγική παράσταση με την υπογραφή του μουσικοσυνθέτη Ανδρέα Α. Αρτέμη με τον γενικό τίτλο” Φιλντισένια ήσαν τα μάτια της”.
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που παρουσιάζει ο συνθέτης εργασία του στην Κρήτη που κι αυτή τη φορά πολιτιστικοί φορείς της Κρήτης τον αγκάλιασαν με ιδιαίτερο θαυμασμό κι αγάπη. Έλαβαν μέρος η Μαρία Διακάκη στις αφηγήσεις και ο Κώστας Παναγιώτου στην ερμηνεία ,στενοί συνεργάτες και οι δύο του Ανδρέα Α.Αρτέμη εδώ και χρόνια. Το φιλόμουσο κοινό του Ηρακλείου που είχε κατακλύσει από νωρίς το χώρο της Πύλης Βηθλεέμ που στην είσοδο φυλάσσονται αντίγραφα έργων του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου (El Greco),αλλά και τα κουστούμια του ομώνυμου γνωστού φίλμ που γνώρισε παγκόσμια επιτυχία, καταχειροκρότησε πολύ θερμά τους συντελεστές.
Υπενθυμίζουμε ότι η συγκεκριμένη παράσταση θα πραγματοποιηθεί και στην Πάφο με περισσότερους συντελεστές (τραγουδιστές,μουσικούς,ηθοποιούς και χορευτές) την Κυριακή 31η Αυγούστου στις 8.30 το βράδυ στο ανοιχτό αμφιθέατρο (Κων.Λεβέντης) στην Τάλα.

26 Ιουλίου 2014

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΕΡΓΑΣ


Στη φετεινή εκδήλωση της 40ης  επετείου από το πραξικόπημα που οργανώθηκε στον Ελεύθερο ραδιοφωνικό σταθμό Κύπρου που περιελάμβανε επιμνημόσυνη δέηση των θανόντων συντελεστών εκφωνητών και φρουρών του ελεύθερου ραδιοσταθμού, ακολούθησε τελετή απόδοσης τιμής προς τον Συνταγματάρχη Ε.Α. Γεώργιο 
Βέργα με την απονομή τιμητικής πλακέτας για την εθνική προσφορά του στην αντίσταση κατά του πραξικοπήματος και την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της ελευθερίας της πατρίδος του από τον Τούρκο εισβολέα. 
Παρόντες πλήθος κόσμου , συναγωνιστές και αντιστασιακοί παρευρέθηκαν στη σεμνή τελετή εκφράζοντας του την ευγνωμοσύνη τους για όσα με κίνδυνο της ζωής του προσέφερε προς την πατρίδα του ο Γεώργιος Βέργας.

Πηγη: "ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΠΑΦΟΥ"

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Τη παρασκευή 25 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε από το συγκρότημα «Εν φωναίς και οργάνοις» μουσική συναυλία με έντεχνα και rock Ελληνικά τραγούδια στην κεντρική πλατεία της Χλωρακας. Ήταν μια ωραία παράσταση με ποιοτικά ακούσματα, ένα είδος μορφωτικής μουσικής που όμως δυστυχώς πολλοί κάτοικοι της κοινότητας ίσως δεν γνωρίζουν την κουλτούρα αυτού του είδους μουσικής ώστε να την αγαπούν και να την εκτιμούν. Η προσέλευση του κόσμου ήταν πενιχρή, κάτι που θα πρέπει να μας ανησυχήσει, καθώς όταν στις συναυλίες παίζονται λαϊκά τραγούδια χαμηλής λαϊκής στάθμης, ο κόσμος προστρέχει ομαδικά για να διασκεδάσει και να χορέψει, σε αντίθεση όταν η μουσική είναι έντεχνη και ακουστική.
Όμως αυτό δεν πρέπει να αποθαρρύνει ούτε να σταματήσει το Κοινοτικό Συμβούλιο στη διοργάνωση ποιοτικών παραστάσεων, διότι πρέπει έστω δι αυτού του τρόπου, να επιμένει στην εμπέδωση ποιοτικής μουσικής κουλτούρας στους πολίτες της κοινότητας.

24 Ιουλίου 2014

ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Τα έξι περίπου χιλιόμετρα ακτογραμμών που περιβάλλουν τη κοινότητα της Χλωρακας, έχουν δυστυχώς καταλειφθεί αυθαίρετα από ξενοδόχους και επιχειρηματίες που τις έχουν καταστήσει ως δικές τους περιούσιες και απροσπέλαστες στους κατοίκους οι οποίοι ελεύθερα έχουν το δικαίωμα να τις χρησιμοποιούν. Οι τρεις ελεύθερες εναπομείναντες παραλίες κατάλληλες για λουόμενους, έχουν δυστηχώς καταληφθεί και αυτές αυτό το καλοκαίρι.   
Η πρώτη η παραλία των Ροδαφινιών, η δεύτερη του Πηλού και η τρίτη του Δημμάτου έχουν επιχωματωθεί, περιφραχτεί και τσιμεντωθεί. Τοιουτοτρόπως έχουν γίνει όλες απροσπέλαστες ή και ακατάλληλες για χρήση από τους κατοίκους.
Οι αιγιαλοί και οι παραλίες όμως ανήκουν στο δημόσιο δηλαδή στο λαό, και συνεπεία του κοινόχρηστου χαρακτήρα τους πρέπει να έχουν ελεύθερη πρόσβαση και ακώλυτη τη χρήση τους. Όμως δυστυχώς, αν και είναι κοινωνικά αγαθά, αντιμετωπίζονται ως αντικείμενο οικονομικής συναλλαγής μεταξύ τοπικών αρχών και επιχειρηματιών εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Πολλές είναι οι καταγγελίες σχετικά με τη κατάληψη των παραλιών και μη ελεύθερα προσβασιμες στους λουόμενους.

Ως εκ τούτου, καλούνται οι τοπικές αρχές της Χλώρακας να δράσουν άμεσα για να αποκαταστήσουν τη νομιμότητα, ειδάλλως οι ίδιοι θα κατηγορηθούν ότι ανέχονται ή και περιθάλπουν την παρανομία.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

23 Ιουλίου 2014

ΛΑΕ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ ΞΥΠΝΑ

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ
Χλωρακιώτες ξυπνάτε πριν να είναι τελείως αργά.

Ήταν κάποτε θυμάμαι μια θάλασσα μικρή, πανέμορφη και αγαπημένη. Ένα μικρό απάνεμο φυσικό λιμανάκι το ΔΗΜΜΑ που άντεξε εις τους αιώνες και το βρήκαμε ατόφιο και πανέμορφο να μας διηγείται ιστορίες πρωτεινές  θυμίζοντας μας ότι οι πρόγονοι μας εκεί μεγάλωσαν και ανδρώθηκαν, μέσα σ αυτά τα ήρεμα και κρυστάλλινα νερά έμαθαν το πρώτο τους κολύμπι.  
Κι όμως σήμερα, ανθρώπινα χέρια βέβηλα, βρέθηκαν να χαλάσουν αυτή τη φυσική ομορφιά. Χωρίς αιδώ, ξεδιάντροπα βίασαν τη φύση και γέμισαν τη παραλία με μπετόν αρμέ και σκέπασαν από κάτω τα κυρταμα και τα αθάνατα λουλούδια της παραλίας.   
Έγιναν οι άνθρωποι στην κοινότητα της Χλώρακας θηρία ανήμερα που με μόνη έγνοια την ευκολία τους, παραβιάζουν τους νόμους και επεμβαίνουν ασύστολα χαλώντας την ίδια τη φύση.
Και οι τοπικές αρχές που είναι; Παρακολουθούν χωρίς αντίδραση αφήνοντας πρώτα τους μεγιστάνες του πλούτου να καταπατούν τις όμορφες παραλίες μας με πρόσχημα την πρόοδο και την ανάπτυξη, και ύστερα ανήμποροι πλέον δεν τολμούν να επιβάλουν την τάξη σε κανέναν καθώς όλοι μικροί και μεγάλοι τους πήραν χαμπάρι και παρανόμως και αυτοί δρουν, άλλοι περιφράσσοντας τις παραλίες, και άλλοι τσιμεντωνοντας τις.
Το πρόβλημα όμως έγκειται στους ίδιους τους κατοίκους, που ως αμνοί άφωνοι επί σφαγής, παρακολουθούν χωρίς να αντιδρούν, επιτρέποντας έτσι στις τοπικές αρχές να ανέχονται το βιασμό των παραλιών μας.

Φτάνει όμως έως εδώ. Καημένε λαέ, επιτέλους ξύπνα. Μην αφήνεις τον καθένα να καταπατά τις παραλίες. Είναι δικές σου, είναι δικές μου, είναι ολονών μας. Επιτέλους όλοι μαζί ας ενώσουμε τις φωνές μας και να τους σταματήσουμε.

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΚΛΕΟΒΟΥΛΟΥ

Γράφει ο Γιώργος Κανλής:


Ο Νίκος Παπακλεοβούλου είναι ένας αφανής ήρωας πάντα αθόρυβος, διακριτικός και πολύ άνθρωπος. Είναι η ψυχή και το πνευμόνι του Κυπριακού ελληνισμού στην Ελλάδα.

ΔΙΑΛΕΞΗ ΣΤΟ LAURA HOTEL

Για πληροφορίες/κρατήσεις: 70009394
www.nocostacarinsurance.com

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΥΠΕΡΔΑΝΕΙΣΜΕΝΟΙ – ΡΙΖΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ
ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΧΡΗΜΑ-
ΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΝΟΜΙΜΑ ΣΑΣ
ΔΑΝΕΙΣΑΝ!
 ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΕΤΕ ΑΠΟ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΧΡΗΜΑΤΑ
ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΣΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ!
Λύσεις!
Όχι πολιτικές ατάκες – Καμιά σχέση με κόμματα –

Τραπεζικές λύσεις από το Ην. Βασίλειο

ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Την Παρασκευή 25 Ιουλίου το Κοινοτικό Συμβούλιο Χλώρακας φιλοξενεί στην πλατεία της κοινότητας το Μουσικό σχήμα "Εν φωναίς και οργάνοις" σε μια καταπληχτική βραδιά έντεχνης μουσικής. Πρόκειται για ένα καταπληχτικό σχήμα το οποίον και την περσινή χρονιά έπαιξε και τραγούδησε στην ίδια πλατεία αφήνοντας κατευχαριστημένους τους ακροατές με την επιλογή των τραγουδιών, αλλά και την εκπληκτική απόδοση τους, καθώς οι τραγουδιστές διαθέτουν ωραιότατες φωνές.

Η είσοδος είναι δωρεάν και η παράσταση αρχίζει στις 9.00 το βράδυ. 

22 Ιουλίου 2014

ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Αυτόν το μήνα ο νεαρός αθλητής πέτυχε τη μεγαλύτερη μέχρι τώρα επιτυχία του στον κλασικό αθλητισμό κάνοντας νέο παγκύπριο ρεκόρ στο Δέκαθλο παίρνοντας ταυτόχρονα την πρώτη θέση στους Βαλκανικούς αγώνες Εφήβων.
Είναι ο 19χρονος Ανδρέας Χριστοδούλου από τη Χλώρακα μέχρι τώρα Παγκυπριονίκης σε Εφήβους και Άνδρες, στο Δέκαθλο και Όκταθλο στους Πανελλήνιους Μαθητικούς αγώνες, και 2η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κλειστού στίβου.

Του ευχόμαστε να έχει πάντα επιτυχίες.

ΕΝΑ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

Ενα μάλλον ασυνήθιστο περιστατικό κατήγγειλε ιδιοκτήτης οικίας στην Χλώρακα...

Επί τρεις νύχτες η οικία του δεχόταν τις ανηλεείς επιθέσεις... με αυγά, οπότε λίγο η εμφάνιση και λίγο η δυσοσμία τον οδήγησαν εν τέλει να καταγγείλει το ασυνήθιστο περιστατικό. 

Οι άνγωστοι πραγματικά στήνουν ολόκληρο αυγοπόλεμο κατά την διάρκεια της νύχτας στοχεύοντας τοίχους, πόρτες και παράθυρα, εξαπολύοντας δεκάδες αυγά.

Πρέπει να τονιστεί ότι οι μανιασμένες επιθέσεις λαμβάνουν χώρα σε ένα από τους πλέον πολυσύχναστους δρόμους της Χλώρακας, με το ζεύγος των ιδιοκτητών να δηλώνει ότι δεν γνωρίζουν τους λόγους για τους οποίους δέχονται τις επιθέσεις αυτές.

Ωστόσο, όπως καταγράφει και ο "ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ", ο ιδιοκτήτης φέρεται να είναι ιδιαίτερα ανήσυχος, καθώς απευθυνόμενος προς τους αστυνομικούς φοβάται μήπως τυχόν οι επιτήδειοι αναβαθμίσουν το οπλοστάσιό τους, με άλλα αντικείμενα και ουσίες....

13 Ιουλίου 2014

ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΖΩΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ - ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;

Απαγορεύονται τα σκυλιά στις παραλίες της Λάρνακας

Απαγορεύεται αυστηρά η παρουσία σκύλων πάνω στην παραλία και μέσα στη θάλασσα.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του Δήμου Λάρνακας «ενόψει της καλοκαιρινής περιόδου, υπενθυμίζεται στο κοινό ότι σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, η παρουσία σκύλων πάνω στην παραλία και μέσα στη θάλασσα απαγορεύεται αυστηρά».
Προστίθεται ακόμα ότι «όσοι δεν συμμορφώνονται με την συγκεκριμένη απαγόρευση θα καταγγέλλονται από τους αρμόδιους λειτουργούς του Δήμου».


Η Παραλία περιλαμβάνει εδάφη εντός απόστασης όχι μεγαλύτερης των εκατό υαρδών (περίπου 100 μέτρα) από τη γραμμή της ανώτατης στάθμης παλίρροιας, ως ο Υπουργός ήθελε καθορίσει με γνωστοποίηση που δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.

Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία που ψηφίστηκε το 2004, η Κεντρική Επιτροπή
Παραλιών από την 7ην Σεπτεμβρίου 2011 ενέκρινε ομόφωνα, ότι («Κανένα πρόσωπο δεν δύναται – να προβαίνει σε οδήγηση ή διέλευση οποιουδήποτε ζώου στην παραλία ή σε λούσιμο ζώου στη θάλασσα εκτός μόνο σε περιοχές που καθορίζονται από την Κεντρική Επιτροπή Παραλιών ως περιοχές για λούσιμο σκύλων στη θάλασσα
Στην Πάφο καθορίστηκε περιοχή στην Αχέλεια και συγκεκριμένα στην παραλία Αεροδρομίου, υπό τις συντεταγμένες

Αυτήν τη στιγμή λειτουργούν μόνο δυο παραλίες σε όλη την Κύπρο, η μία στην Αγία Νάπα και η άλλη στον Κάτω Πύργο, περιοχή Μανσούρα.

12 Ιουλίου 2014

ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΑΝ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΗ

1. Όταν τα νερά πρασινίζουν, τότε πολύ πιθανό να είναι γεμάτα σάπια φύκια και πλαγκτόν. Οπότε καλό θα ήταν να τα αποφύγετε. Το ακριβώς αντίθετο ισχύει, όταν τα νερά είναι διάφανα αλλά υπάρχουν φύκια κάτι που δείχνει ότι τα νερά είναι καθαρά.
2. Όταν η επιφάνεια της θάλασσας ιριδίζει, μην πάει ο νους σας στο καλό! Είναι γεμάτη
λάδια, πίσσα και απόβλητα βόθρων. Είστε σίγουροι ότι θέλετε να κολυμπήσετε εκεί μέσα;
3. Αν η ακτή είναι βρώμικη και γεμάτη σκουπίδια, τότε υπάρχει τεράστια πιθανότητα, μη σας πούμε σιγουριά, ότι και τα νερά θα είναι βρώμικα.

4. Όταν υπάρχει λάσπη στο βυθό, καλό θα ήταν να μην κολυμπήσετε, γιατί όταν αυτή αναδευτεί, προδίδει την ύπαρξη μολύβδου και υδραργύρου που υπάρχει περίπτωση να μπουν στον οργανισμό μας.

11 Ιουλίου 2014

1974: ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΩΜΟΤΗΤΕΣ

Το βιβλίο του Γιώργου Ορφανίδη “Τόπος μαρτύρων. Η εμπειρία της τουρκικής εισβολής και κατοχής στην περιφέρεια της Κυθρέας”, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ακτή, περιέχει συγκλονιστικές μαρτυρίες. Από το βιβλίο αυτό και το κεφάλαιο “Η κατάληψη της περιφέρειας Κυθρέας και η εσπευσμένη εγκατάλειψή της από τους κατοίκους της” σας μεταφέρουμε ένα απόσπασμα.
“Η Κυθρέα εγκαταλείφθηκε με τη δεύτερη φάση της εισβολής, που ξεκίνησε στις 14 Αυγούστου του 1974, μια ώρα περίπου μετά την κατάρρευση των συνομιλιών της Γενεύης (3.30 το πρωί). Μέχρι το πρωί της 14ης Αυγούστου του 1974, όλοι οι κάτοικοι παρέμειναν στις κοινότητές τους, στην Κυθρέα και τα γύρω χωριά, χωρίς να φύγει κανένας, καθώς δεν είχε προωθηθεί κανένα σχέδιο εκκένωσης από μέρους της Πολιτικής Άμυνας. Παρόλο που η δεύτερη φάση ήταν αναμενόμενη, παρόλο που οι δυνατότητες αντίστασης ήταν πενιχρές, εντούτοις κανένας Κυθρεώτης δεν επιχείρησε προηγουμένως να εγκαταλείψει τον τόπο του.
Η Τουρκική αεροπορία βομβάρδιζε θέσεις κοντά στη Λευκωσία, την Αμμόχωστο και ο Τουρκικός στρατός άρχισε, χωρίς να συναντά ουσιαστική αντίσταση, να προελαύνει προς όλες τις κατευθύνσεις για να επιβάλει δυναμικά τα τουρκικά σχέδια διχοτόμησης της Κύπρου. Οι τουρκικές δυνάμεις ρίχνουν το βάρος της πρώτης επίθεσής τους προς το ανατολικό μέρος του μετώπου προς την πεδιάδα της Μεσαορίας, με σκοπό τη γρήγορη προέλαση προς Αμμόχωστο. Η αεροπορία και το πυροβολικό του εχθρού σφυροκοπούν τον ανατολικό τομέα του μετώπου. Οι αμυντικές θέσεις των Ελληνοκυπρίων δεν ήταν δυνατό να αντέξουν”.
ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΡΟΕΛΑΥΝΟΥΝ... “Μετά τις 11 το πρωί, με την ασφυκτική πίεση των τουρκικών αρμάτων μάχης, τις βολές των όλμων και το σφυροκόπημα των αεροπλάνων, σπάζει η γραμμή του μετώπου στη Μια Μηλιά και οι εναπομείνασες δυνάμεις της Εθνοφρουράς και της ΕΛΔΥΚ υποχωρούν ανατολικά προς την Κυθρέα. Οι Τούρκοι προελαύνουν προς την Άσσια και εκεί σταματούν, ενώ άρματα μάχης από το κέντρο του μετώπου προχωρούν ανεμπόδιστα προς το Τζιά(δ)ος και το Βαρώσι για να συνενώσουν το θύλακα της Λευκωσίας με την τουρκική συνοικία της Αμμοχώστου. Οι άνδρες της Εθνικής Φρουράς που υποχωρούν και προσπαθούν να σωθούν ή να ανασυνταχτούν προς Παλαίκυθρο, Νέο Χωριό και Κυθρέα διασταυρώνονται με τουρκικά άρματα μάχης, που εξορμούν προς δύο κατευθύνσεις, το Νέο Χωριό (κύριος δρόμος Λευκωσίας - Αμμοχώστου) και προς το χωριό Τύμπου (που υπήρχε δίαυλος προσγείωσης). Ο πληθυσμός στηριζόταν στις συγκεχυμένες ανακοινώσεις του Κρατικού Ραδιοφώνου ‘Αι ημέτεραι δυνάμεις, αμυνόμεναι του πατρίου εδάφους, αναδιπλούνται ομαλώς...’, ενώ το Αγγλικό ΒΒC μετέδιδε ότι οι Τούρκοι είχαν ήδη φτάσει στην Αμμόχωστο”.
ΞΕΚΛΗΡΙΣΜΑ, ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ, ΛΕΗΛΑΣΙΕΣ “Η Κυθρέα εκκενώθηκε σε κλίμα πανικού και σύγχυσης, με τα αεροπλάνα να βομβαρδίζουν ανηλεώς τις θέσεις της Εθνικής Φρουράς. Χρόνος δεν υπήρχε. Οι Κυθρεώτες, είτε πήραν με τα αυτοκίνητα και τα λίγα λεωφορεία τον κάμπο της Μεσαορίας για να διασταυρωθούν με τα τανκς που προέλαυναν, είτε πήραν το δρόμο του βουνού, για να φτάσουν, μέσω Πενταδακτύλου και Αμμοχώστου, στις αγγλικές βάσεις. Και στις δύο περιπτώσεις το εγχείρημα ήταν πολύ δύσκολο.
Αυτό είχε ως συνέπεια τη σύλληψη και την αιχμαλωσία αρκετών, που οδηγήθηκαν στο Γκαράζ Παυλίδη, στην κατεχόμενη Λευκωσία.
Παράλληλα, ένας μεγάλος αριθμός πολιτών και στρατιωτών, που δεν είχε μέσο διαφυγής ή δεν ήθελε να εγκαταλείψει την πατρώα γη ή ακόμα θεωρούσε ότι μετά το πέρας των βομβαρδισμών και των εχθροπραξιών τα πράγματα θα ομαλοποιούνταν, αποκλείστηκε και εγκλωβίστηκε. Δεν είναι τυχαίο που τόσοι πολλοί οδηγήθηκαν στην εκτέλεση, τη σφαγή και στο θάνατο ή οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Βώνη.
Μετά την κατάρρευση του μετώπου και την προέλαση των τουρκικών δυνάμεων ανατολικά και την κατάληψη της Αμμοχώστου χωρίς αντίσταση, οι Τούρκοι εφαρμόζουν σταδιακό σχέδιο ξεκληρίσματος των ελληνικών χωριών της περιοχής:
Στις 15 Αυγούστου εισέρχονται στο Νέο Χωριό με πυροβολισμούς στον αέρα και συγκεντρώνουν τους 250 περίπου κατοίκους που είχαν απομείνει στην εκκλησία του χωριού. Η οικογένεια Ζερβού, με δύο παράλυτα παιδιά που δεν μπορούν να μετακινηθούν γρήγορα, εκτελούνται βάναυσα στο σπίτι τους. Ακολουθεί σχεδόν κάθε βράδυ λεηλασία από Τουρκοκυπρίους σε εγκαταλελειμμένα σπίτια. Μια γυναίκα δολοφονείται, όταν παρακινεί τους Τούρκους να μην αρπάξουν όλη την περιουσία των γειτόνων της”.
ΤΟ “ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑ” ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ “Όταν οι τουρκικές δυνάμεις ξεκαθαρίζουν το χωριό, μεταφέρουν στα τουρκικά κρατητήρια στη Λευκωσία και στη Βώνη τους εναπομείναντες κατοίκους και λίγους μήνες μετά έποικοι και τουρκοκύπριοι μεταφέρονται για να κατοικήσουν στο χωριό.
‘Στις 15 Αυγούστου ταυτόχρονα με το Νέο Χωρίο Κυθρέας οι Τούρκοι που έχουν κυκλώσει πια για καλά την περιοχή Κυθρέας αποφασίζουν να κινηθούν πλέον προς το χωριό και να το ξεκαθαρίσουν και αυτό. Μέσα στην Κυθρέα έχουν απομείνει αρκετές εκατοντάδες κάτοικοι, από παιδιά μέχρι γέροντες, ενώ δεκάδες άλλοι στρατιώτες που έχουν υποχωρήσει από τη Μια Μηλιά, έχουν καταφύγει στο χωριό και εξασφάλισαν πολιτικά ρούχα, με την ελπίδα ότι οι Τούρκοι θα τους θεωρήσουν πολίτες και δεν θα τους βλάψουν... Στο δρόμο συναντούν δεκάδες στρατιώτες όπως και όπλα πεταγμένα στην άκρη του δρόμου ή κάτω από τα δένδρα... Στο χωριό επικρατεί αναστάτωση. Οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες. Το ραδιόφωνο, η μόνη πηγή πληροφοριών που ελέγχεται από τους στρατιωτικούς, συγχύζει περισσότερο τα πράγματα’ (Παναγιώτης Παπαδημήτρης, ‘Εισβολή’, τόμος Γ’, Ιούλιος 1979, Λευκωσία)”.
ΕΝ ΨΥΧΡΩ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΜΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ “Για την εγκατάλειψη της Κυθρέας επιπρόσθετα αντιγράφω από το αφηγηματικό χρονικό του Πέτρου Στυλιανού, με το χαρακτηριστικό τίτλο ‘Οι τρεις φτωχοί άγιοι της Κυθραίας’, κείμενο που αναφέρεται στην εν ψυχρώ εκτέλεση, δολοφονία και αφανισμό μιας ολόκληρης οικογένειας. Τα ονόματα που αναφέρονται είναι υπαρκτά, όπως και τα γεγονότα που περιγράφονται.
‘Σε λίγα μέτρα πιο μπροστά της στάθμευε το τελευταίο αυτοκίνητο του Νικολή του Πούπα. Φόρτωσε κιόλας ο κυρ Νικολής τριάντα τόσους χωριανούς, χωρίς όμως να πετύχη πουθενά την κόρη του. Ξάφνου μέσα απ’ τις ελιές του Τρίμυθθου... πρόβαλαν... οι τρομαγμένες μορφές πεντ’-έξη χωριανών του, ανάμεσα στους οποίους αναπάντεχα βρισκότανε η κόρη, ο γαμπρός του και οι γιοι τους. Δίπλα, μέσα στις γειτονικές ελιές, βρέθηκε κι η Χρυσταλλού με την κόρη της κι έτρεξε κι αυτή να μπη στ’ αυτοκίνητο που ετοιμαζότανε για τη φυγή προς τ’ άγνωστο. Ξάφνου, πίσω από τις ελιές ξεπρόβαλαν οι μορφές τριών ελληνοκυπρίων στρατιωτών που φώναξαν:
- Σταθήτε, αδέλφια. Δώστε μας μια αλλαξιά ρούχα να σωθούμε και μεις’.
Έτσι ήταν που η οικογένεια αφήνει το δρόμο της σωτηρίας, αποφασίζοντας να βοηθήσει τους αποκλεισμένους στρατιώτες. Την επομένη Τούρκοι άτακτοι, που θα βρουν στο σπίτι τα ρούχα των στρατιωτών, θα εκτελέσουν εν ψυχρώ την οικογένεια Ανδρέα Ορφανίδη, θείου του πατέρα μου. Τον Ανδρέα Ορφανίδη, την Χρυσταλλού Ορφανίδη και την κόρη τους Μηλίτσα.
‘Ύστερα από καμιά δεκαριά μέρες μια ομάδα εγκλωβισμένων ελληνοκύπριων γυναικών στη Βώνη, συνοδευόμενη από Τούρκους στρατιώτες έφτανε κι έξω απ’ το σπίτι του Ραμέ, στο ρόλο που τους επέβαλαν οι Τούρκοι να συγκεντρώνουν τρόφιμα απ’ όλα τα σπίτια του χωριού για τους εγκλωβισμένους στη Βώνη. Απώνα παράθυρο αντίκρισαν άψυχα τα τρία κορμιά μισοφαγωμένα απ’ τον ασβέστη, με τον οποίο οι κατακτητές τα ράντισαν για να λυώσουνε μια ώρα αρχίτερα.
Η Αντρονίκη του Νικόλα, η κόρη του Σωτήρη του βοσκού από τη Χρυσίδα της Κυθραίας, στάθηκε σαν αποσβολωμένη σαν αντίκρυσε την ανατριχιαστική, τη μακάβρια τούτη σκηνή κι ασυναίσθητα έκαμε τρεις φορές το σημείο του σταυρού...’”.
ΑΜΑΧΟΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΘΥΜΑΤΑ “‘Τόσον εις την πρώτην φάσιν της τουρκικής επιθέσεως, όσον και κατ’ εκείνην του Αυγούστου, τα περισσότερα θύματα μεταξύ των Ελληνοκυπρίων ήσαν άμαχοι. Άμαχοι, όμως, φονευθέντες όχι εκ λάθους, πράγμα αναπόφευκτον εις τους πόλεμους αλλ’ εκ προθέσεως και εν ψυχρώ... Υπήρξαν και περιπτώσεις κατά τας οποίας εφονεύοντο γυναίκες και άνδρες οι οποίοι ευρίσκοντο εις το έσχατον γήρας και ηρνούντο να αποχωρισθούν από τας αγροτικάς οικίας των, τα περιβόλια και τα ζώα των!...
Απερίγραπτοι υπήρξαν αι ωμότητες των Τούρκων στρατιωτών εις τα χωρία τα οποία κατελαμβάνοντο. Εφόνευον, εβασάνιζον και εβίαζον, ακριβώς όπως είχε συμβή και κατά την πρώτην φάσιν των επιχειρήσεών των. Εφόνευον ολοκλήρους οικογενείας, μη εξαιρουμένων των βρεφών και των γερόντων’ (Σπύρος Παπαγεωργίου, ‘Ο Αττίλας πλήττει την Κύπρο’, Αθήνα 1976).
Οι εκτελέσεις και δολοφονίες των αμάχων Ελληνοκυπρίων τεκμηριώνονται από εκτενή σχετική βιβλιογραφία, καθώς και εκατοντάδες μαρτυρίες, καταθέσεις και αναφορές. Σε πολλές μαρτυρίες, μάλιστα, τεκμηριώνεται η άποψη της εν ψυχρώ εκ και προθέσεως δολοφονίας αμάχων Κυθρεωτών. Άνδρας σκοτώνεται επειδή δεν έδωσε χρήματα στους Τούρκους και σκοτώνουν και τη γυναίκα του, αφού θα έμενε μόνη της χωρίς αυτόν”. 

10 Ιουλίου 2014

ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΟ 1974

1974: Με σκότωσαν το 1974, γιατί και ο βιασμός θάνατος είναι

1974: ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙA ΤΗΣ ΘΗΡΙΩΔΙΑΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΩΝ
"ΕΝ ΛΙΑ ΣΑΣ 'ΚΟΜΑ" μου είπε. "Ήμουν σίγουρη ότι ήταν Τουρκοκύπριος..."
Εικόνες που μέχρι χτες δεν ήθελα να φέρνω στη μνήμη μου αλλά δυστυχώς για πάρα πολλά χρόνια με έκαναν να πετάγομαι από τον ύπνο μου.
Έκανα αμέτρητες προσπάθειες να τις βγάλω από το μυαλό μου, αλλά μάταια. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που με άρπαξε ο ένας από τους δύο από τα μαλλιά και με πέταξε χάμο, γονάτισε πάνω από το κεφάλι μου και με κρατούσε από τους αγκώνες. Προσπάθησα να ξεφύγω αλλά ήταν αδύνατον, άρχισα να κλαίω και να ουρλιάζω, να τους παρακαλάω να με αφήσουν, εκείνος που μου κρατούσε τα χέρια θύμωσε πολύ, μου είπε κάτι στα τούρκικα και αφού έβαλε τα γόνατα του πάνω στα χέρια μου, μου έκλεισε το στόμα .
Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, αδύνατη να αντιδράσω άλλο, παρά μόνο να κλαίω. Όταν τελείωσαν, αυτός που μου κρατούσε τα χέρια μου έδωσε μια κλωτσιά στη μέση και μου μίλησε ελληνικά «Εν λία σας ‘κομα». Ήμουν σίγουρη πως επρόκειτο για τουρκοκύπριο.
Σωριασμένη στο πάτωμα έκλαια από πόνο και ντροπή. Κανείς δεν θα μπορούσε να βγάλει τη βρωμιά και τον πόνο από μέσα μου. Τραβούσα και έτριβα το δέρμα μου με όλη μου τη δύναμη, θέλοντας να το βγάλω για να φύγω από πάνω μου τη βρωμιά, αλλά το μόνο που κατάφερνα, ήταν να γεμίσω το σώμα μου με μώλωπες και να πονάω ακόμα περισσότερο. Με σιχαινόμουν.
Ντρεπόμουν να κοιτάξω στα μάτια όλους εκείνους τους ανθρώπους που μαζευόταν στο σπίτι μας τις μέρες που ακολούθησαν. Μαζευόμασταν σε ένα σπίτι όσοι περισσότεροι γινόταν, επειδή φοβόμασταν. Ντρεπόμουν όλες εκείνες τις μεγάλες γυναίκες που μας έβαζαν να ντυνόμαστε με παλιά ρούχα και μερέζες για να μοιάζουμε γριές. Έκρυβαν εμάς τις μικρότερες, μας έσπρωχναν πίσω και στέκονταν μπροστά για να μας προστατέψουν έτσι από τα χέρια των Τούρκων.

Πολλές ήταν οι φορές που δεν άντεχα και ήθελα να φωνάξω τους με όλη τη δύναμη της φωνής μου: άδικα προσπαθείτε να με προστατεύεστε, εμένα με σκότωσαν ήδη, γιατί και ο βιασμός, θάνατος είναι. Τώρα θέλω να βγάλω τη βρωμιά από το σώμα και τη ψυχή μου αλλά δεν μπορώ, το μόνο που θέλω είναι ένα όπλο να σκοτώσω όσο πιο πολλούς μπορώ» .

9 Ιουλίου 2014

ΣΤΗΡΙΖΩ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ ΕΛΕΝΗ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ

Η ελενη Θεοχαρους ειναι η μονη απροσκυνητη στα κκομματικα γραναζια. Πρεπει εμεις ολοι του ΔΗΣΥ να την στηριξουμε για να αισθανετεαι πως με τη δικη μας δυναμη μπορει να προχωρησει

6 Ιουλίου 2014

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

Μνημόσυνο των πεσόντων της Κοινότητας Χλώρακας κατά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή του 1974

Σ΄ αυτές τις τόσο σημαδιακές επετείους δεν είναι σωστό να αναλώνουμε τις δυνάμεις μας σε φραστικές καταδίκες και πολιτικές συγκρούσεις, αλλά είναι η ώρα για εγρήγορση και ενότητα, για συλλογικό προβληματισμό, καθώς και για κοινή δράση, ανέφερε ο Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων Μάριος Δημητριάδης.
Μιλώντας στο μνημόσυνο των πεσόντων της Κοινότητας Χλώρακας κατά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή του 1974 στην Εκκλησία Παναγίας Χρυσοαιματούσης στη Χλώρακα προϊσταμένου του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσόστομου  ανέφερε πως Πολιτεία και λαός τιμούμε σήμερα τους ήρωες μας που έπραξαν ακέραιο το καθήκον τους, προσθέτοντας πως « Μας δίνεται σήμερα η ευκαιρία να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας και να δοξάσουμε τους ηρωικώς πεσόντες της αντίστασης ενάντια στο προδοτικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, που έπεσαν μαχόμενοι στις επάλξεις του καθήκοντος και της τιμής, όπως όριζε η βαθιά δημοκρατική τους συνείδηση και η αφοσίωσή τους στη νομιμότητα».
Αναφερόμενος στα τριανταπέντε χρόνια μετά το μαύρο καλοκαίρι του ΄74 είπε πως οι μνήμες του πραξικοπήματος και της εισβολής  παραμένουν ζωντανές και θα παραμένουν ζωντανές όσο η κατοχή και η διαίρεση επικρατούν στο νησί μας.
Τις μέρες αυτές σημείωσε  υποχρεωτικά στρέφουμε το βλέμμα πίσω και προβληματιζόμαστε ξανά για τις αιτίες της τραγωδίας του Ιούλη του 1974, όχι  για να ξύνουμε πληγές- όπως είπε-  αλλά για να πάρουμε τα σωστά διδάγματα και να αποφύγουμε μια επανάληψη των λαθών και του παρελθόντος.
Μιλώντας τέλος για τα 4 εκλεκτά τέκνα της Κύπρου που αντιστάθηκαν στην παράνομη δράση των πραξικοπηματιών, διδάσκοντας έμπρακτα πίστη και αφοσίωση στα πανανθρώπινα ιδανικά της δημοκρατίας, της ειρήνης και της ελευθερίας, στον  Ανδρέα Έλληνα, τον Θεόδωρο Πέτρου, τον  Χαράλαμπο Κυρίλλου και το Δημήτρη Ζηνιέρη, είπε πως οργανώθηκαν χωρίς δεύτερες σκέψεις και συντάχθηκαν με τις νόμιμες δυνάμεις του κράτους, ενάντια σε αυτούς που εργάζονταν για την κατάλυση της δημοκρατίας. Οι τέσσερις γενναιόψυχοι άντρες δολοφονήθηκαν από πραξικοπηματικά στοιχεία καταλαμβάνοντας επάξια θέση στο πάνθεον των αγωνιστών της κυπριακής Ιστορίας, σημείωσε .
Μνημονεύουμε επίσης κατέληξε και την θυσία του Χριστόδουλου Πολυδώρου,  ο οποίος έπεσε μαχόμενος  στις 22 Ιουλίου 1974,  στις μάχες για ανακοπή της προέλασης του Τούρκου εισβολέα, στον έναν άνισο και άδικο πόλεμο που μας επέβαλε η προδοσία και ο τουρκικός επεκτατισμός.

- See more at: http://www

5 Ιουλίου 2014

ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΕ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟ

1974: Αποκεφάλισε Ελληνοκύπριο και ήπιε το αίμα του σαν κρασί

Εφημερίδα "Σημερινή" 01/08/2009 |

Η τ/κ εφημερίδα «Αφρίκα» γράφει στο κύριό της θέμα πως ο Τούρκος Εσάτ Οκτάι Γιλντιράν, αξιωματικός του τουρκικού στρατού κατά την εισβολή στην Κύπρο, ανέφερε σε φυλακισμένους στη φυλακή του Ντιγιάρμπακίρ, στην ανατολική Τουρκία, πως έκοψε το κεφάλι ενός Ελληνοκύπριου παιδιού και ήπιε το αίμα του αντί για κρασί μπροστά στον πατέρα του.
Η εφημερίδα, που τιτλοφορεί το δημοσίευμα «Δέστε υπό ποιους ήμασταν... Τι είδους διοικητές, τι είδους αξιωματικούς... Ήπιε το αίμα ενός Ε/κ παιδιού αντί για κρασί», αναφέρει πως ο Γιλντιράν συμμετείχε στην εισβολή της 20ής Ιουλίου 1974.
Κατά την «Αφρίκα», μετά την τουρκική εισβολή, ο Γιλντιράν ανέλαβε ως υπεύθυνος στις φυλακές στο Ντιγιάρμπακίρ όπου έγινε γνωστός για τα βασανιστήρια που έκανε σε Κούρδους κρατούμενους, στους οποίους διηγείτο τα βασανιστήρια που έκανε σε Ελληνοκύπριους αιχμαλώτους στην Κύπρο.
Την ομολογία του Γιλντιράν για το ότι έσφαξε με μαχαίρι ένα Ε/κ παιδί στην Κύπρο και ήπιε το αίμα του σαν κρασί μπροστά στον πατέρα του αποκάλυψε ένας κατάδικος των φυλακών του Ντιγιάρμπακίρ που ήταν ζωντανός μάρτυρας αυτής της ομολογίας, σύμφωνα με την τ/κ εφημερίδα.
Η εφημερίδα αναφέρει ότι ο Γιλντιράν επιβραβεύθηκε από το καθεστώς στην Τουρκία, στήνοντας ένα μνημείο με την επωνυμία «Ηρωας» στο Ακσαράι, που είναι μια από τις καλύτερες συνοικίες της Κωνσταντινούπολης. Αργότερα πλήρωσε βαρύ τίμημα για όσα έκανε. Δολοφονήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1988 σε ένα δημοτικό λεωφορείο στην Κωνσταντινούπολη από έναν Κούρδο που του φύτεψε τρεις σφαίρες στο κεφάλι.
Η ιστορία αυτή αποτελεί μέρος της στήλης του Σενέρ Λεβέντ. Ο κ. Λεβέντ έγραψε πως μετά τη γνωστοποίηση αυτού του περιστατικού μπορεί να γίνει καλύτερα αντιληπτό τι είδους τραγωδία ήταν αυτή του 1974 για την Κύπρο. 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ

1974: Ιστορική Αφήγηση για το 1974

Όταν ο κουρνιαχτός του πολέμου κατακάθισε οι πολεμιστές σταμάτησαν για να γλείψουν τις πληγές τους. Οι βιασμένες μανάδες έκρυψαν τον πόνο τους σε αντίσκηνα και οι πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο έθαψαν τη μνήμη στα τρίσβαθα της ψυχής τους να μην τους ξεσχίζει τα σωθικά. Οι μανάδες, οι γυναίκες και τα παιδιά των αγνοουμένων στάθηκαν στήλες άλατος στα οδοφράγματα περιμένοντας τους αγαπημένους τους.  Όλοι όσοι επιβιώσαμε ξεριζωμένοι πασκίσαμε να επιβιώσουμε όπως όπως.
Τότε ξεπρόβαλαν από το εξωτερικό, τα ορεινά θέρετρα, τις ξένες πρεσβείες και τα μετόπισθεν όλοι εκείνοι που συνειδητά κρύφτηκαν στον πόλεμο. Αυτή η ανίερη κάστα συμπατριωτών μας οι δειλοί και οι ριψάσπιδες της εισβολής γεμάτοι ενοχές ουδέποτε τις άφησαν να τους καθοδηγήσουν. Αμετανόητοι δεξιοί, αριστεροί και κεντρώοι, μακαριακοί και γριβικοί, καθόρισαν από τότε την ιστορική αφήγηση γύρω από το 1974 καθιστώντας την μόνο μια τραγωδία, μόνο ένα δίδυμο έγκλημα ενώ ταυτόχρονο φρόντισαν να αποσείσουν τις οποιεσδήποτε δικές τους ευθύνες, να συγκαλύψουν τα δικά τους εγκλήματα και να αθωώσουν τον εισβολέα.
Αυτή η ανίερη κάστα δειλών μας κυβερνά από τότε καθορίζοντας μέσω της αναμόχλευσης της διχόνοιας του παρελθόντος το παρόν και το μέλλον μας. Οι καραγκιόζηδες οι οποίο δεν έριξαν ούτε μια σφαίρα ενάντια στον εισβολέα διότι κρύφτηκαν φρόντισαν να μην κατηγορηθεί ο στρατός εισβολής για τα αποτρόπαια εγκλήματα στα οποία προέβη. Φρόντισαν να αλλάξει η αφήγηση και από την εισβολή και εθνοκάθαρση του 1974, από τους βιασμούς και τις εν ψυχρώ εκτελέσεις αμάχων και αιχμαλώτων να μιλούν σήμερα για "έντιμους και οδυνηρούς συμβιβασμούς". Και στην πορεία παρά τις τεχνητές αντιπαραθέσεις, στάχτη στα μάτια του κόσμου φρόντισαν να θάψουν βαθιά την αλήθεια μήπως και εκτεθούν οι ίδιοι για τη δειλία και την αισχρότητα τους.
Ο φάκελος της Κύπρου δεν πρόκειται να ανοίξει ποτέ ενόσω ζούμε διότι η δυσωδία του θα έπνιγε ολόκληρο τον Ελληνισμό.
Και όμως μέσα στην τραγωδία που ζήσαμε υπάρχει και μια άλλη ιστορική αφήγηση. Εκείνη που υπερβατικά ενώνει τους ανθρώπους μας μέσα από τον κοινό αγώνα και τον κοινό πόνο. Εκείνη που θάφτηκε από τους πολιτικούς βρυκόλακες που εμπορεύονται το μίσος και τη διχόνοια. Εκείνη που δεν είναι μια ιστορία ήττας μόνο αλλά πραγματικής υπέρβασης και στην οποία βρίσκεται κρυμμένο το μεγαλείο του λαού μας.
Αυτή την ιστορική αφήγηση χρειάζεται να τη βρούμε και να τη ψάξουμε, να την αναδείξουμε ως φάρο συλλογικής πορείας και ως φάρμακο στην αισχρότητα των προδοτών ριψάσπιδων που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν.
***
Εκείνο το πρωί με ξύπνησαν οι σειρήνες. Δεν κατανοούσα καθόλου τι συνέβαινε. Το επόμενο πράγμα που αντιλήφθηκα ήταν ο καβγάς των γονιών μου. Ο πατέρας μου ετοιμαζόταν να "πάει στον πόλεμο" και η μάνα μου όπως τόσες άλλες μανάδες χρησιμοποιώντας τα επιχειρήματα τις σωφροσύνης και του μέτρου προσπαθούσε να τον μεταπείσει. Στάθηκε αδύνατο. Στην τρυφερή ηλικία των τεσσάρων χαράχτηκε μέσα μου κάθε μήνυμα των αρχαίων τραγωδιών που συνάντησα αργότερα ως ενήλικας στα αρχαία θέατρα της μισής μου πατρίδας. Η ανάμνηση με συνοδεύει ακόμη.
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο η μάνα μου, η γιαγιά μου και ο μικρός μου αδελφός και κατευθυνθήκαμε στην ασφάλεια των αρχαίων βουνών του τόπου μας. Οι Σαρακηνοί είχαν ξαναφτάσει και η αρχετυπική φυγή ήταν ξανά εδώ. Προλάβαμε από το σπίτι μας να διασώσουμε ένα πάπλωμα. Στην πορεία περάσαμε δίπλα από τους βομβαρδισμούς του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ και του αεροδρομίου, συχνά με τις βόμβες να πέφτουν μόλις μετά που περάσαμε από κάποιο σημείο του δρόμου.
Δεν ξέρω πόσοι από εμάς βίωσαν την ίδια αίσθηση υπαρξιακού τρόμου, τη βιολογικά αίσθηση της αγωνίας του εγώ πριν από το θάνατο. Το βίωμα της αποκόλλησης της ψυχής και της συνειδητότητας έξω από το σώμα και της αντίληψης της πραγματικότητας σε δύο διαστάσεις μαυρόασπρα σαν ταινία κινουμένων σχεδίων που με συντροφεύει μέχρι σήμερα. Είμαστε τυχεροί. Επιβιώσαμε όλοι.  Αυτή την πραγματικότητα βίωσε το ένα τρίτο του πληθυσμού του τόπου μας. Και πολλοί σαν και μένα, σαν και μας δεν ήταν το ίδιο τυχεροί.
Μέσα σε αυτό το καθεστώς, μέσα σε αυτό το κλίμα, μέσα σε μια προδοσία τόσο μεγάλη που ο νους του ανθρώπου δεν μπορεί να τη χωρέσει και να την αντέξει οι ανθρώποι του λαού μας άνδρες και γυναίκες, νέοι γέροντες και έφηβοι φόρεσαν το αρχαίο τους το κάλλος και αντιστάθηκαν. Τις ιστορίες τους τις έθαψαν μετά οι πολιτικάντηδες να μη μας στοιχειώνουν.
Ποιός άραγε θυμάται σήμερα τους άνδρες και τις γυναίκες της Μιας Μηλιάς; Οι αθώοι και φιλήσυχοι γεωργοί και αγρότες που με τα κυνηγετικά, τις τσάππες και τα γεωργικά εργαλεία βγήκαν στους αγρούς πολεμώντας τους αλεξιπτωτιστές του Αττίλα; Γνωρίζουμε όλοι το θάρρος των Κρητών στη μάχη της Κρήτης αλλά επιμελώς θάβουμε τη μνήμη των δικών μας ανθρώπων και την εκδικητικότητα του εισβολέα εναντίον τους. Ποιός σήμερα μνημονεύει τους βιασμούς που υπέστηκαν οι γυναίκες της Μιας Μηλιάς ως εκδίκηση για την αντίσταση τους; Τις εικονικές εκτελέσεις των παιδιών τους μπροστά στα μάτια τους;
Ποιός μνημονεύει την ενότητα που επέδειξαν στο πεδίο της μάχης οι πρώην πολιτικοί αντίπαλοι; Μπροστά στο θάνατο δεν υπήρχαν δεξιοί και αριστεροί, μακαριακοί και γριβικοί αλλά συμπολίτες, συμπολεμιστές, συνάνθρωποι που αγωνίζονταν υπέρ βωμών και εστιών και για να μην ντροπιαστούν ο ένας στα μάτια του άλλου. Αυτή την ενότητα ποιός θα την εξιστορήσει;
Ποιός θα μιλήσει για τον παππού σήμερα που με το μαρτίνι στάθηκε μπροστά στα τανκ και το σιδερόφρακτο  κατακτητή και δε δείλιασε; Ποιός θα μιλήσει μαζί του και θα μάθει από πού στο δαίμονα ή τον άγγελο άντλησε τόση δύναμη να μας μπολιάσει και μας με τη γνώση και το θάρρος αυτής της υπερκόσμιας εμπειρίας πέρα από τα όρια της ζωής;
Ποιός θα εξιστορήσει τις ιστορίες των δικών μας ανθρώπων τζιει που το βουνό που μέσα στον ορυμαγδό τον μαχών συνέχισαν τα βράδια να περνούν το βουνό για να βλέπουν τη θάλασσα, τις πόλεις και τα χωριά τους διότι δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν - κυριολεκτικά - μακριά τους;
Και για τους νεκρούς και τους αγνοούμενους, τους τόπους τους, τα όνειρα τους ποιά πένα, ποιά αφήγηση θα μας θυμίσει να μην ξεχάσουμε;
Ποιός επιτέλους θα αναδείξει στο λαό μας ότι τα λόγια του Ύμνου στον τόπο μας είναι βυθισμένα μέσα στην Κυριολεξία και ότι η Ελευθερία την οποία όλοι απολαμβάνουμε αναδύεται μέσα από την οπή εκείνη στα κρανία των οστών των αγαπημένων μας;
Φίλες και φίλοι χρειάζεται να σπάσουμε την ομερτά που μας επέβαλαν οι ριψάσπιδες και οι δοσίλογοι. Χρειάζεται να επανενώσουμε τις ψυχές μας, τις αναμνήσεις μας και την οδύνη εκείνου του καλοκαιριού αλλά και να αναζητήσουμε μέσω των όλα εκείνα που μας ενώνουν. Τούτη την αφήγηση τη χρειαζόμαστε όσο τίποτε άλλο. Και είναι επιτακτικό να την αναζητήσουμε και να την αντλήσουμε από τα στόματα των ανθρώπων μας πριν αυτοί φύγουν.
Μόνον τότε θα μπορέσουμε να ξανασταθούμε καλώς ενώπιον του τόπου και των ανθρώπων μας.
Σόλων Αντάρτης, solon_antartis@yahoo.com

ΠΟΙΑ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΦΙΛΙΑ ΒΡΕ ΧΑΪΒΑΝΙΑ;

1974: «Τις πιο πολλές δολοφονίες έκαναν οι Τουρκοκύπριοι»  «Τα χωράφια ήταν σπαρμένα με πτώματα»

Ένα ντοκουμέντο, που αφορά την εισβολή του τουρκικού στρατού στην Κύπρο το '74 και τις βαρβαρότητες τις οποίες διέπραξε, παίρνει τη μορφή ενός βιβλίου.
Πρόκειται για τη συγκλονιστική μαρτυρία ενός Τούρκου οικονομολόγου, του δρα Κιουτσούκ, ο οποίος άλλοτε διώχθηκε ­ κατ' επανάληψη ­ από το τουρκικό καθεστώς και άλλοτε του ενεπιστεύθησαν σημαντικές θέσεις στη χώρα του, ακόμη και στο Τμήμα Εθνικής Ασφαλείας στο τουρκικό ΓΕΕΘΑ.
Ο Κιουτσούκ, ως έφεδρος αξιωματικός του τουρκικού στρατού εισβολής, συμμετείχε στις επιχειρήσεις του Αττίλα 2, τον Αύγουστο του '74, στη μαρτυρική Κύπρο.
«Τον τίτλο του βιβλίου "Νταλγκά-Νταλγκά, κύματα-κύματα" τον διαλέξαμε μαζί», σημειώνει στον πρόλογο η συγγραφέας Σοφία Ιορδανίδου. «Ελπίζω ότι το βιβλίο αυτό θα διαβαστεί και στην Κύπρο. Όχι για να μάθει κάτι στον κόσμο που δεν ξέρει ή δεν έζησε, αλλά για να κρατήσει, πλάι στ' άλλα, που έχουν γραφτεί από Ελληνοκυπρίους, τις μνήμες ζωντανές και να συμβάλει στη νοηματοδότηση του αγώνα που συνεχίζουν όλα αυτά τα χρόνια για λύση του προβλήματος, με τρόπο που θα δικαιώσει το αίμα που έχυσαν. Θέλω, τελειώνοντας αυτό το σύντομο σημείωμα "δίκην εισαγωγής", να τους βεβαιώσω ότι όσο έγραφα η "μισή μου καρδιά στην Κύπρο βρισκόταν"...».

Στις σελίδες της τελευταίας αυτής έκδοσης του οίκου «Νέα Σύνορα - Α. Λιβάνης» υπάρχουν ενδιαφέρουσες αναφορές στην πρόσφατη ιστορία της Τουρκίας, στα γεγονότα της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης το '55 και στη δράση της τουρκικής Αριστεράς.
Περισσότερο απ' όλα όμως ξεχωρίζουν οι ωμές αφηγήσεις για την τουρκική εισβολή. Πρόκειται για πολύ σημαντικό ντοκουμέντο, που ούτως ή άλλως δεν επισκιάζεται από την άποψη του Κιουτσούκ ­ χωρίς ιδιαίτερα μάλιστα επιχειρήματα ­ ότι όλοι οι συλληφθέντες Ελληνοκύπριοι από τους Τούρκους στρατιώτες εκτελέσθηκαν τότε, το '74.
Ο 60χρονος Κιουτσούκ, ο οποίος ζει στο Παρίσι ­ εκκρεμούν μια σειρά ενταλμάτων σύλληψής του, γράφει η συγγραφέας ­, προγραμματίζει να επιστρέψει στην Τουρκία στις 29 Οκτωβρίου, «στην επέτειο των 75 χρόνων από την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας στη χώρα». Προηγουμένως θα περάσει από την Αθήνα για να παραβρεθεί στην παρουσίαση του βιβλίου ­ την Παρασκευή στις 12 το μεσημέρι στην Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου ­ από τους κ.κ. Γ. Καψή, Χρ. Γιαλλουρίδη και Ν. Σαρρή.
Το βιβλίο «Νταλγκά-Νταλγκά, η μαρτυρία ενός Τούρκου αξιωματικού για τη δεύτερη εισβολή» της Σοφίας Ιορδανίδου κυκλοφορεί από σήμερα από τις εκδόσεις «Νέα Σύνορα - Α. Λιβάνη».

ΟΙ ΣΚΗΝΕΣ φρίκης εις βάρος των Ελληνοκυπρίων κατά την εισβολή του τουρκικού στρατού το '74 στην Κύπρο και που περιγράφονται στο βιβλίο «Νταλγκά - Νταλγκά» είναι συγκλονιστικές.
Ο έφεδρος ­ τότε ­ αξιωματικός Κιουτσούκ περιγράφει τη δολοφονία μιας Ελληνοκυπρίας, προσπαθώντας να δώσει το περίγραμμα του τρόμου που επέβαλε στο νησί ο Αττίλας, ο πρώτος και δεύτερος, με στόχο την κατοχή της μισής Κύπρου, αλλά και την εδραίωση του τουρκικού στρατού στο νησί με απώτερο σκοπό την κατάληψη όλων των εδαφών του.

«Θα σου πω για τη δολοφονία μιας γυναίκας, μια κτηνώδη πράξη που όσο ζω δε θα σβήσει απ' το μυαλό μου. Ήμασταν σε κάποιο χωριό, δε θυμάμαι πια τ' όνομά του, για εκκαθαριστική επιχείρηση υπό τις διαταγές του λοχαγού Αλκατσόγλου. Σ' ένα από αυτά τα χωριά της Κύπρου τα γεμάτα κυπαρίσσια κι ευκάλυπτους. Ανταλλάσσονταν λίγοι πυροβολισμοί κι εγώ χώθηκα σ' ένα κήπο γεμάτο άγουρα ακόμα σταφύλια, σε μια άκρη του οποίου υπήρχε μια μικρή στέρνα. Έκοψα ένα τσαμπί σταφύλι και όπως γευόμουν τις ξινές ρώγες του, δίσταζα ν' αποφασίσω αν έπρεπε να κάνω ένα μπάνιο όσο οι στρατιώτες θα λεηλατούσαν τα σπίτια.

»Ξαφνικά άκουσα κοντά μου πυροβολισμούς και είδα δύο στρατιώτες, τον Σεφίκ και τον Σουλεϊμάν, να φωνάζουν περήφανοι: "Oldurdum, oldurdum, komutanim", δηλαδή "σκότωσα, σκότωσα, αρχηγέ". Τους ήξερα. Ήταν χουλιγκάνοι. Πλησίασα προς τα εκεί που έδειχναν χειρονομώντας ενθουσιασμένοι. Μια νέα ευτραφής γυναίκα κειτόταν σφαδάζοντας στο χώμα. Είχε τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα και ανοιχτά τα σκέλια απ' όπου έτρεχαν άσπρα πηχτά υγρά και αίμα. Είχαν αδειάσει τα πιστόλια τους μεσ' στον κόλπο της. Παρατηρούσα τα χέρια της και τα πόδια της. Μου φαίνονταν μικρότερα απ' το υπόλοιπο σώμα της. Καθώς την κοίταγα που ξεψύχαγε με χυμένο έξω το σταφύλι των σπλάχνων της, με κόμπους λίπους κολλημένους στο ανοιχτό πληγωμένο φύλο της, με κυρίεψε μια αναγούλα. Ένα προϊστορικό θηλαστικό πιασμένο στα δίχτυα ενός αποτρόπαιου θανάτου.

»Την κοίταζα και ένιωθα να μεγαλώνει, να μεγαλώνει σαν φουσκωτή λαστιχένια κούκλα. Πέταξα πέρα τα σταφύλια. Έκανα μεταβολή κι ακριβώς απέναντι, παρατεταγμένοι στην ευθεία, διακόσιοι είκοσι πέντε στρατιώτες ετοιμάζονταν για την αναφορά, σαν να μην έτρεχε τίποτε. Ο ανθυπολοχαγός Τζεμάλ τους έδινε τις απαραίτητες εντολές παρουσίασης. Ο λοχαγός τους έδινε συγχαρητήρια, επισημαίνοντας ότι η επιχείρηση είχε ολοκληρωθεί με απόλυτη επιτυχία. Στα τελευταία λόγια του λοχαγού, κάτι εξερράγη μέσα μου θρυμματίζοντας την απάθεια που το σοκ είχε δημιουργήσει, γυάλινο κλουβί γύρω μου. Δηλαδή θα 'φευγαν και θα τ' άφηναν όλα "καθαρά" στο χωριό. Μαζί και τη γυναίκα άταφη, βορά στα όρνια. Πήδηξα με τ' όπλο προτεταμένο προς το λοχαγό και ρώτησα κοφτά: "Τι θα γίνει μ' αυτή τη γυναίκα;". Θυμήθηκα τα πτώματα που κινούνταν παραμορφωμένα απ' τη ζέστη και τρελαινόμουν.
Με το δάχτυλο στη σκανδάλη απευθύνθηκα στον Αλκατσόγλου σε τόνο που δε σήκωνε αντίρρηση. "Διέταξέ τους να τη θάψουν, αλλιώς σε σκοτώνω". Είδα το φόβο να πλημμυρίζει το βλέμμα του. Έδωσε εντολή να σκάψουν έναν τάφο και να τη ρίξουν μέσα. Υπό την απειλή του όπλου, εκτός εαυτού, τους ανάγκασα να τη σκεπάσουν με τις ματωμένες κουβέρτες της και να βάλουν φωτιά. Εξιλαστήριο πυρ, φλόγες αντί λουλούδια, ήταν ό,τι μπορούσα να προσφέρω μέσα στην κόλαση του πολέμου σ' αυτή την άγνωστη. Καθώς ανέβαινα με τους άλλους στα καμιόνια να φύγω, με τράνταξε ένα υστερικό γέλιο. Μια σκέψη αταίριαστη στη σοβαρότητα της στιγμής σφήνωσε στο μυαλό μου. Τι μ' έπιασε και το 'παιξα Αντιγόνη με όπλο και μουστάκια ξαφνιάζοντας αυτούς τους σκληρούς κι ανυποψίαστους άνδρες;
Μήπως ήταν το πρώτο άταφο κουφάρι που αντίκριζα; Εκατοντάδες ήταν σπαρμένα στα χωράφια. Γιατί αντέδρασα έτσι ειδικά σ' αυτή τη γυναίκα; Ήταν γιατί δεν μπόρεσα να αποτρέψω τη δολοφονία της, που έγινε μπροστά στα μάτια μου; Ήταν γιατί η στάση του θανάτου της, της αφαιρούσε τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια του φύλου της; Λες κι οι νεκροί νοιάζονται να 'ναι αξιοπρεπείς! Ήταν γιατί ξεχείλισε το ποτήρι της αηδίας που ένιωθα μέσα μου για τις κτηνωδίες που αντίκριζα κάθε μέρα; Φαντάζομαι πως απάντηση δεν υπάρχει, όχι τουλάχιστον αρκετά λογική για ν' αντέχει στην κριτική τού μη-εμπόλεμου. Έκανα χρόνια να ξαναφάω σταφύλι. Για εβδομάδες είχα στα μάτια μου εναλλασσόμενες, σαν οπτικό εφφέ ταινίας τρόμου, τις εικόνες του σταφυλιού, των υγρών της νεκρής μήτρας, της νεκρής μήτρας, των σταφυλιών και πάλι απ' την αρχή.

»Κι όμως εκείνο το ίδιο βράδυ του φόνου κοιμήθηκα βαθιά.

»Το πρωί μίσησα τον εαυτό μου για την αναισθησία μου. Πώς μπόρεσα; Θυμήθηκα τότε την παροιμία που λέει: "Να μη δώσει ο Θεός στον άνθρωπο όσα μπορεί ν' αντέξει" και για πρώτη φορά πίστεψα στην αλήθεια της. Την είχαν βιάσει πρώτα; Ναι, φαντάζομαι ότι έτσι είναι. Εκείνη η άλλη γυναίκα, που 'λεγε ο Νετζατίν πως τη βιάσανε μπροστά στη μάνα και το παιδί της, ήταν στο Τύμπου. Δεν ήμουν εκεί, δεν ήμουν αυτόπτης μάρτυρας. Ο Νετζατίν έκλαιγε καθώς μου το περιέγραφε. Υπηρετούσε είκοσι χρόνια στο στρατό μόνιμος υπαξιωματικός, είχε γυναίκα και παιδιά. Δεν το χωρούσε ο νους του πως το 'χαν κάνει. Ήτανε αξιωματικοί συνάδελφοί του. Πίναν καφέ μαζί και κάναν χοντροκομμένες πλάκες. Είχε κολλήσει το μυαλό του στο περιστατικό. Σαν χαλασμένος δίσκος γραμμοφώνου. Κάθε φορά που μ' έβρισκε έπιανε να μου το διηγείται ξανά και ξανά. Πρόσθετε νέες λεπτομέρειες σε κάθε αφήγηση, λες και φοβόταν μην του διαφύγει τίποτε. Τη βιάζανε δύο, ο ένας από μπρος κι ο άλλος από πίσω. Κι εκείνη σφάδαζε. Από πόνο. Λες και μπορούσε να σφαδάζει απ' την ηδονή! Μπροστά στη μάνα της και στο παιδί της. Ακούς! Τρεις γενιές κακοποιημένες».

ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ που έκανε ο τουρκικός στρατός στη διάρκεια της δεύτερης επίθεσης ­ 2ος Αττίλας ­ στην Κύπρο ήταν πάρα πολλές.
Ο Κιουτσούκ δίνει μία εικόνα αυτής της σφαγής, όπως την έζησε, συμμετέχοντας στις επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού, ενώ παράλληλα διατυπώνει την άποψη ότι «συναντώντας τόσους πολλούς νεκρούς Ελληνοκύπριους, θα πρέπει πλέον να ψάχνουν για τα οστά των αγνοουμένων, παρά για τους ίδιους».
«Για τις μαζικές εκτελέσεις, υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας σε μια απ' αυτές.
Φαντάσου έναν τοίχο. Έναν τοίχο φρεσκοασβεστωμένο, εκτυφλωτικά λευκό κάτω απ' το σκληρό φως του μεσημεριού, που καταπίνει κάθε σκιά. Κόντρα στον τοίχο αραδιασμένοι άνδρες, οι πιο πολλοί ώριμης ηλικίας, ηλιοκαμένοι, με σκούρα ρούχα, που από μακριά φάνταζαν τεράστιοι λεκέδες στην αψεγάδιαστη λευκότητα της πέτρας. Ήμουν στο τζιπ, περαστικός από εκεί. Σταμάτησα ένα λεπτό για να κοιτάξω καλύτερα, σαν να μην πίστευα σ' αυτό που έβλεπα, σ' αυτό που καταλάβαινα πως το απόσπασμα απέναντι ήταν έτοιμο να κάνει. Ανάμεσα στους άνδρες ξεχώρισα κάποια παιδιά αμούστακα ακόμα. Ύστερα, απροσδόκητα, το πρόσωπο ενός άνδρα παγίδεψε το βλέμμα μου.
Πρόσωπο ερημωμένο από ελπίδα, τοπίο σεληνιακό. Τα μάτια του δυο σχισμές και μέσα τους λεπίδι η γνώση. Το 'βλεπα ήξερε! Ήξερε πως πεθαίνει. Κρατούσε ίσιο το σώμα του. Ήταν ψηλός και μυώδης. Φορούσε μπλε πουκάμισο. Τα μάτια του δεν τα 'δα καθαρά τι χρώμα είχαν. Είδα μόνο την απελπισία να φωσφορίζει στους βολβούς του που γύριζαν τρελά μέσα στις σάρκινες θήκες τους. Έμοιαζε κιόλας φευγάτος από κει. Δεν ξέρω αν έλπιζε ακόμα στον "από μηχανής Θεό". Έτσι δεν έλεγαν οι δικοί σας κλασικοί; Ένα μπλε πουκάμισο στημένο στον τοίχο, που ιδρώνει απ' τη ζέστη και το φόβο του θανάτου μπορεί, πού ξέρεις, να ελπίζει ως την ύστατη στιγμή. Έβαλα μπρος κι απομακρύνθηκα. Στα εκατόν πενήντα μέτρα περίπου, οι ριπές με πρόλαβαν.
Πριν προλάβω να το σκάσω απ' το χώρο. Επαναλαμβανόμενες σαν εφιάλτης. Δε γύρισα να κοιτάξω. Το πρόσωπο του άνδρα μ' ακολούθησε, σφηνωμένο στον αμφιβληστροειδή μου, ημέρες πολλές μέχρι που σβήστηκε από φρέσκια, πιότερο νωπή φρίκη. Ήθελα να ελπίζω, μου 'γινε σχεδόν εμμονή, πως οι ριπές που άκουσα δεν είχαν σχέση με τον τοίχο, με τους ανθρώπους εκεί πέρα. Ήθελα να μην έχω παραστεί στη σκηνή. Ήθελα να 'μουν αλλού. Ήταν πάρα πολλοί για να 'ναι ο θάνατός τους πραγματικότητα. "Πόσοι θάνατοι χρειάζονται μέχρι να καταλάβει κανείς πόσοι άνθρωποι έχουν σκοτωθεί; " ρωτούσε ο Ντύλαν το '70. Εγώ, πάντως, δεν ξέρω ν' απαντήσω...
... Με είχαν στείλει να περισυλλέξω ένα κανόνι που είχε πάθει βλάβη κι είχε μείνει σε κάποιο σημείο του δρόμου. Η διαδικασία αυτή λέγεται στη γλώσσα του στρατού περισυλλογή. Νομίζω ότι είχα πάει μαζί με τον αρχιλοχία τον Νετζατίν, το μάγο των αυτοκινούμενων οβιδοβόλων. Θυμάμαι ότι περάσαμε μέσα από ένα πολύ φτωχό χωριό. Υπήρχαν παντού πτώματα που βρίσκονταν ήδη σε αποσύνθεση και μύριζαν φρικτά. Τα μόνα ζωντανά όντα που συναντούσαμε ήταν οι μύγες. Κοπάδια ολόκληρα, σμήνη, πάνω στα πτώματα. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική και το θέαμα μόνο, χωρίς τη βρώμα, θα έπρεπε να μας είχε τρέψει σε φυγή. Όμως πεινούσαμε. Έπρεπε να βρούμε επειγόντως κάτι να φάμε. Η πείνα βλέπεις και το αίσθημα αυτοσυντήρησης ήταν πιο δυνατό από τη φρίκη και την αηδία που νιώθαμε.

Ας γυρίσουμε, όμως, πάλι στο ανοικτό νεκροταφείο που σου 'λεγα πριν. Εγώ, μαζί μ' ένα λοχία, μπήκα σ' ένα σπίτι. Ανακαλύψαμε μερικά κομμάτια χαλούμι, κυπριακό τυρί. Τα πήραμε και βγήκαμε έξω. Σε δευτερόλεπτα οι μύγες άφησαν τα πτώματα και πέσαν στο τυρί μας. Κόβαμε με το χέρι ένα κομμάτι και ως να φτάσει στο στόμα μας άλλαζε χρώμα. Γινόταν μαύρο...».

«Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ στρατός επιβίωσε στο κυπριακό έδαφος από την πρώτη μέρα της εισβολής μέχρι το τέλος του Αυγούστου με τις λεηλασίες. Ο ανεφοδιασμός δε λειτούργησε ποτέ. Σιτιζόμασταν με τ' αποθέματα που είχαν εγκαταλείψει στα σπίτια τους οι Ελληνοκύπριοι και με όσα μας έδιναν οι Τουρκοκύπριοι».

Ο ΔΡ ΚΙΟΥΤΣΟΥΚ στην αφήγησή του στο βιβλίο «Νταλγκά Νταλγκά» υποστηρίζει πως τις ομαδικές εκτελέσεις έκανε ο τουρκικός στρατός και τις δολοφονίες ορισμένοι Τουρκοκύπριοι.

«Μίλησα για τους νεκρούς Ελληνοκύπριους που είδα στην πορεία μας μέσα απ' την κυπριακή ύπαιθρο. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν ζωντανοί αγνοούμενοι... Η παράδοση της διεξαγωγής του πολέμου στην Τουρκία είναι πολύ ισχυρή. Προσπαθούσα να πείσω τους στρατιώτες μου να μη σκοτώνουν αιχμαλώτους με το επιχείρημα ότι θα μπορούσαμε να τους ανταλλάξουμε με δικούς μας. Είχαμε τόσους πολλούς Έλληνες αιχμαλώτους. Τους έβλεπα στοιβαγμένους κατά δεκάδες μέσα στα λεωφορεία. Όκουγα ότι τους πηγαίναν στις φυλακές στα Όδανα και στο Ισκεντερούν. Ήξερα ότι αυτό δε συμβάδιζε με την τουρκική πρακτική. Εδώ ο Εβρέν το '80, όταν άρχισαν οι δολοφονίες των αριστερών, απευθυνόταν αφελέστατα στο λαό και ρωτούσε: "Τι θέλετε να τους κάνω; Να τους βάλω φυλακή για να τους ταΐζω;". Πόσο μάλλον τους αιχμαλώτους. Εγώ προσωπικά έσωσα πολλούς.
Τους άφηνα ελεύθερους να φύγουν. Έρχεται στο νου μου ο Γιώργος. Ήταν μια άγρια τίγρις. Νόμιζα ότι θα μας σκοτώσει. Έφυγε, γλίτωσε. Ομαδικές εκτελέσεις έγιναν από τον τουρκικό στρατό. Όμως, να ξέρεις, τις περισσότερες δολοφονίες τις διέπραξαν οι Τουρκοκύπριοι, οι γνωστοί mukavement mucahit (μουκαβεμέτ μουτζαχίντ). Όταν άρχισε ο πόλεμος, τους συμπεριέλαβαν σε κανονικές μονάδες. Ήταν όμως δειλοί και από τις πρώτες μέρες δραπέτευσαν. Οι μουτζαχίντ ανήκαν στην παραστρατιωτική δύναμη, που λειτουργούσε μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, τη γνωστή Οργάνωση Τουρκικής Αντίστασης (ΤΜΤ). Διατηρούσαν στενές σχέσεις με τον αντίστοιχο μηχανισμό που είχε στήσει το ΝΑΤΟ στην Τουρκία, αυτό που στη Δύση είναι γνωστός ως Gladio και στην Ελλάδα, αν δεν κάνω λάθος, ως Κόκκινη Προβιά. Αρχηγός τους ήταν ο σημερινός πρόεδρος της "Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου", ο Ντενκτάς. Αυτός υπήρξε, πράγματι, εγκληματίας πολέμου και όχι ο Κάρατζιτς».


ΠΗΓΗ:ΤΑ ΝΕΑ , 21-10-1998
ΓΙΑΝΝΗΣ Ε. ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

2 Ιουλίου 2014

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ "KING EVELTHON"

Το King Evelthon Beach Hotel στη Χλώρακα

Βασιλιάς Ευέλθων 
Στην αρχαία Σαλαμίνα της Κύπρου, η βασιλεία του Ευέλθοντα (560-525 π.Χ.) συνέπεσε με την Περσική κατοχή του νησιού. Παρόλα αυτά, ο βασιλιάς Ευέλθων, φαίνεται πως διατηρούσε την ανεξαρτησία του. Ευρήματα που ανάγονται σε αυτή την περίοδο δείχνουν πως είχε κόψει δικά του ασημένια νομίσματα, τα οποία δεν απεικόνιζαν την προσωπογραφία του Πέρση μονάρχη, αλλά έφεραν στην μπροστινή όψη τους ένα κριάρι και στην πίσω όψη το αιγυπτιακό σύμβολο "ανκχ", που υποδήλωνε καλή τύχη.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, στη Σαλαμίνα έφτασε η βασίλισσα της Κυρήνης Φερετίμη και είχε ζητήσει από τον Ευέλθοντα να της παραχωρήσει στρατιωτική βοήθεια για να καταλάβει την εξουσία της πόλης ο γιος της, Αρκεσίλαος Γ΄. Ο βασιλιάς Ευέλθων αρνήθηκε και αντί για στρατό της προσέφερε αδράχτι και μαλλί.
Σύμφωνα πάντα με τον Ηρόδοτο, ο βασιλιάς Ευέλθων είχε αφιερώσει στους Δελφούς θυμιατήριο, "αξιοθέητον" όπως το αποκαλεί ο Ηρόδοτος, το οποίο είχε τοποθετηθεί στον θησαυρό των Κορινθίων.
Tsokkos Hotels 
Ο όμιλος ξενοδοχείων Tsokkos Hotels έχει καθιερωθεί ως πρότυπο αρτιότητας και ποιότητας σ’ ολόκληρη την Κύπρο -αποτελώντας τη μεγαλύτερη αλυσίδα ξενοδοχείων στο νησί- με κύριες δραστηριότητες στον Πρωταρά, στην Αγία Νάπα και την Πάφο.
Με παρουσία στα ξενοδοχειακά δρώμενα της χώρας από το 1981, η Tsokkos Hotels ιδρύθηκε από τον κ. Ανδρέα Τσόκκο -πρόεδρο του Ομίλου- και την σύζυγο του, κ. Αναστασία Τσόκκου. Η οικογένεια εξακολουθεί να διαχειρίζεται με τον ίδιο ζήλο και αφοσίωση την εταιρεία, με τα νεότερα μέλη της να συνεχίζουν, 33 χρόνια μετά, επάξια το έργο της.
Στη φιλοσοφία του ομίλου συγκαταλέγεται πρωτίστως η συνεχής ποιοτική αναβάθμιση τόσο των εξατομικευμένων υπηρεσιών, όσο και των άρτια εξοπλισμένων εγκαταστάσεών της.
Η ξενοδοχειακή μονάδα King Evelthon Beach Hotel & Resort αποτελεί το νεότερο απόκτημα της εταιρείας και αναμένεται να συμβάλει καθοριστικά στην περαιτέρω ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής της Πάφου, προσελκύοντας απ’ τη μια επιπλέον τουρισμό και δημιουργώντας απ’ την άλλη νέες θέσεις εργασίας.
- See more at: http://www.timeoutcyprus.com/article/8857/king-evelthon-beach-hotel-resort-anoixe-tis-portes-toy#sthash.TrVsWxHZ.dpuf
Η Tsokkos Hotels ανακοινώνει την έναρξη λειτουργίας του πεντάστερου ξενοδοχείου της με την επωνυμία King Evelthon Beach Hotel & Resort, στην Πάφο. 
Η πέντε αστέρων νέα πρόταση της Tsokkos Hotels για πολυτελή διαμονή στην Πάφο
Απολαμβάνοντας προνομιακή θέση, το King Evelthon Beach Hotel & Resort είναι τοποθετημένο στο παραλιακό μέτωπο της Χλώρακας, με απρόσκοπτη θέα στη θάλασσα. Το υψηλών προδιαγραφών νέο μέλος του ομίλου Tsokkos Hotels, απευθύνεται στον απαιτητικό επισκέπτη, προσφέροντας ποιοτικές υπηρεσίες στις άρτια εξοπλισμένες και αρχιτεκτονικά καλαίσθητες εγκαταστάσεις του.
Το νέο ξενοδοχειακό κόσμημα της Πάφου 
Ένα state-of-the-art αρχιτεκτόνημα με την επωνυμία King Evelthon Beach Hotel & Resort δεσπόζει από αυτό το καλοκαίρι στη Χλώρακα της Πάφου.
Παρέχοντας κλίνες όλων των κατηγοριών και υπηρεσίες υψηλών προδιαγραφών, το πέντε αστέρων πολυτελές ξενοδοχείο απευθύνεται στον απαιτητικό επισκέπτη, προσφέροντας πανοραμική θέα στη θάλασσα, ποιοτικές υπηρεσίες και εγκαταστάσεις υψηλών προδιαγραφών.
Εξεζητημένη διαμονή 
Η σύγχρονη διακόσμηση, η καθαριότητα και ο άρτιος εξοπλισμός, σε συνδυασμό με το άφθονο φυσικό φως και την απρόσκοπτη θέα προς την θάλασσα, δίνουν σαφή έμφαση στην αισθητική, την κομψότητα και τις απαιτήσεις του σύγχρονου επισκέπτη.
Με το ξενοδοχείο να διαθέτει κλίνες όλων των κατηγοριών, το King Evelthon Beach Hotel & Resort είναι σε θέση να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των καλλιεργημένων επισκεπτών του. 
Στον μεγάλο αριθμό δωματίων του ξενοδοχείου συμπεριλαμβάνονται 24 δωμάτια - swim up, 9 οικογενειακές σουίτες, 5 junior σουίτες, 5 terrace σουίτες, 4 king σουίτες, 1 honeymoon σουίτα, 1 προεδρική σουίτα και 3 σουίτες με ιδιωτική πισίνα.
Όλα ανεξαρτήτως τα δωμάτια εκπνέουν ατμόσφαιρα αυθεντικής φιλοξενίας, αποτελώντας μια ιδεώδη απόδραση από την καθημερινότητα.
Γκουρμέ απολαύσεις 
Για επίσημο ή ρομαντικό δείπνο, επαγγελματικό ή χαλαρό γεύμα, το ξενοδοχείο διαθέτει εστιατόρια που σερβίρουν διαφορετικών τύπων κουζίνες, με στόχο να καλύψει την κάθε γαστριμαργική απαίτηση.
Τα θεματικά εστιατόρια του King Evelthon Beach Hotel & Resort περιλαμβάνουν: Ιταλικές γκουρμέ απολαύσεις στη τρατορία "Little Italy", παραδοσιακές γεύσεις στην ελληνική ταβέρνα "Εl Greco", έντονες μυρωδιές και πολύχρωμα πιάτα στο μεξικάνικο "Viva Mexico" και προσεγμένα πιάτα με διεθνή χαρακτήρα στο "Thalassa Diners".
Ευεξία και ευ ζην
Ενσωματώνοντας τις αρχές του wellness στη φιλοσοφία του, το "Royal Spa" συγκαταλέγει στις υπηρεσίες του αυθεντικές θεραπείες spa εμπνευσμένες από την κουλτούρα διαφόρων πολιτισμών της γης.
Στους υπερπολυτελείς του χώρους, οι επισκέπτες μπορούν να επιλέξουν μέσα από μία μεγάλη γκάμα, θεραπείες χαλάρωσης και αναζωογόνησης.
Επιπλέον, το King Evelthon Beach Hotel & Resort διαθέτει ένα πλήρως εξοπλισμένο γυμναστήριο, κομμωτήριο, δύο γήπεδα τένις, ένα γήπεδο μπάσκετ και ένα γήπεδο βόλεϊ.
Υδάτινες απολαύσεις
Για υδάτινες δραστηριότητες, εκτόνωση και παιχνίδια που εκτοξεύουν την αδρεναλίνη, στο King Evelthon Beach Hotel & Resort δεσπόζει το φαντασμαγορικό "Aqua Splash Waterpark".
Τα υδροπάρκο του ξενοδοχείου διαθέτει 7 υδροτσουλήθρες (Black Hole, Compact, Multi Slide, Free Fall, Rafting, Space Hole]), ένα "lazy river", χαλαρωτικό τζακούζι και επιπλέον παιδική πισίνα με υδροτσουλήθρες.
Στο υδροπάρκο λειτουργούν δύο ανεξάρτητα τμήματα -για ενήλικες και για παιδιά- ενώ ο χώρος είναι ανοικτός και για εξωτερικούς επισκέπτες, με εισιτήριο σε προσιτές τιμές. 
Επιπλέον, το King Evelthon Beach Hotel & Resort διαθέτει δύο Kids Club, κοντά στην παιδική πισίνα και εντός των εσωτερικών χώρων του ξενοδοχείου.