Οι άνθρωποι
της Χλώρακας δεν είναι βίαιοι ούτε μισαλλόδοξοι. Δεν ήταν το σύνολο των
κατοίκων που συμμετείχε στις ταραχές, αλλά μια μικρή μερίδα. Το πραγματικό
πρόβλημα ξεκίνησε όταν οργανωμένες ομάδες από άλλες πόλεις -κουβαλητές
ιδεολογιών ακραίων, εθνικιστικών και αναρχικών- κατέφθασαν στο χωριό,
δρομολογώντας ένα σκηνικό έντασης. Σε αυτή την παγίδα παρασύρθηκαν και
ορισμένοι νεαροί της περιοχής, που κάτω από τη συναισθηματική φόρτιση και την
επιρροή των ξένων στοιχείων βρέθηκαν συμμέτοχοι σε βίαιες πράξεις.
Οι σκηνές
που ακολούθησαν ήταν ντροπιαστικές. Πρόσφυγες κυνηγήθηκαν σαν ζώα, απελάθηκαν
βίαια από τα σπίτια και τους δρόμους τους, ενώ η σπίθα άναψε φυλετικό και
θρησκευτικό μίσος. Καθώς τα επεισόδια εκτυλίχθηκαν στο χωριό, έμοιαζε προς τα
έξω πως ολόκληρη η Χλώρακα είχε μετατραπεί σε μια κοινότητα απάνθρωπη.
Τα γεγονότα
παρουσιάστηκαν παραμορφωμένα. Κάποιοι ισχυρίστηκαν πως οι πρόσφυγες προκάλεσαν
οι ίδιοι, ότι ήταν εκείνοι που άσκησαν βία, δημιουργώντας μια στρεβλή εικόνα.
Στην πραγματικότητα, οι αντιδράσεις μερίδας προσφύγων ήταν μόνο αμυντικές, για
να προστατέψουν τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους.
Η ζημιά,
όμως, είχε ήδη γίνει. Το όνομα της Χλώρακας διασύρθηκε. Η εικόνα της
δημοσιεύτηκε σε ντόπιες και ξένες εφημερίδες, με υπερβολές και γενικεύσεις. Το
χωριό χαρακτηρίστηκε «επικίνδυνο» και οι κάτοικοί του βαφτίστηκαν συλλήβδην
«ρατσιστές». Ένα από τα πιο όμορφα μέρη της Κύπρου, με φιλόξενους και
καλοκάγαθους ανθρώπους, έγινε ξακουστό για λάθος λόγους.
Δεν πρέπει
να παραβλέψουμε τις ευθύνες. Βεβαίως φταίνε οι ξένοι υποκινητές, αλλά φταίνε
και οι λίγοι ντόπιοι που παρασύρθηκαν. Το μεγαλύτερο, ωστόσο, μερίδιο ευθύνης
βαραίνει όσους έσπειραν αισθήματα ξενοφοβίας, όσους εκμεταλλεύτηκαν φόβους και
ανασφάλειες για να μετατρέψουν απλούς ανθρώπους σε όχλο. Γιατί ο όχλος, όπου
και να στραφεί, αφήνει πίσω του καταστροφή.
Όταν οι
φλόγες της αναταραχής έσβησαν και επενέβη η αστυνομία, η ζημιά στις περιουσίες
ήταν περιορισμένη, αλλά η ηθική και κοινωνική ζημιά στο χωριό ήταν τεράστια.
Ένα ανεξίτηλο στίγμα χαράχτηκε στη φήμη του, που δύσκολα θα σβήσει.
Η Χλώρακα
δεν αξίζει αυτή τη μοίρα. Είναι ένας τόπος με ιστορία, ομορφιά και ανθρώπους
που ξέρουν να φιλοξενούν. Όμως, μια χούφτα ανεγκέφαλοι κατάφεραν να σπείρουν
διχόνοια, να παρασύρουν μέρος του πληθυσμού και να καλλιεργήσουν μίσος προς
οτιδήποτε ξένο ή διαφορετικό. Όσο αυτοί οι λίγοι συνεχίζουν να υποκινούν και να
παρασύρουν «αγαθούς» κατοίκους, η φήμη της Χλώρακας θα παραμένει αδικημένη.
Η λύση είναι
ξεκάθαρη. Το σύστημα και η κοινωνία οφείλουν να αποβάλουν τα ακραία στοιχεία
και να επαναφέρουν την εμπιστοσύνη. Μόνο έτσι η Χλώρακα θα ξαναβρεί την
πραγματική της ταυτότητα, αυτή ενός χωριού όμορφου, φιλόξενου και ανθρώπινου.
