«ΜΠΟΥΑΤ ΟΡΦΕΑΣ» ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Η μπουάτ «ΟΡΦΕΑΣ» ξεκίνησε τον Φεβράρη του 1991 με παρουσίαση εκλεχτών καλλιτεχνών και ποιοτική μουσική. Με χαμηλό φωτισμό, χαμηλά καθίσματα  και χαμηλό  ήχο. Στους τοίχους υπήρχε καλλιτεχνική εικονογράφηση και στους θαμώνες  περίσσια διάθεση για  τραγούδι. Ήταν μια περίοδος προσφοράς έντεχνης μουσικής που έμεινε αξέχαστη και έκαμε την ΜΠΟΥΑΤ ΟΡΦΕΑΣ πασίγνωστη σε ολόκληρο τον Ελληνισμό.

Φέτος το χειμώνα θα επιχειρηθεί και πάλιν το ίδιο δύσκολο εγχείρημα. Με τους ίδιους καταξιωμένους μουσικούς που με το πέρασμα τους από το χώρο σφράγισαν και καθιέρωσαν παντοτινά το στίγμα της «ΜΠΟΥΑΤ ΟΡΦΕΑΣ» επαναπροσδιορίζοντας ταυτόχρονα το νόημα και την έννοια της πραγματικής ποιοτικής μουσικής, με τα ίδια ακριβώς παλαιά πρότυπα που όλοι γνώρισαν και μέσα σε μουσικούς δρόμους του έντεχνου Ελληνικού τραγουδιού, θα αναβιώσουν οι παλιές καλές μέρες της δεκαετίας του 1990 σε μια μοναδική προσπάθεια να ξαναζωντανέψει ο μουσικός Ορφέας και με τη λύρα του, το τραγούδι του και τη δύναμη της μουσικής του, να ημερέψει τους ανθρώπους.

Φέτος το χειμώνα λοιπόν, ο γνωστός μουσικοσυνθέτης και ερμηνευτής Ανδρέας Αρτέμης μαζί με τον επίσης γνωστό τραγουδιστή, χορογράφο και δημοσιογράφο Γιώργο Σαξατέ, (με φίλους τους..), θα εμφανίζονται στην μπουάτ ΟΡΦΕΑΣ στη Χλώρακα σε μουσικές βραδιές Έντεχνης Ελληνικής μουσικής.

Από 15 Νοεμβρίου 2013, Ανδρέας Αρτέμης και Γιώργος Σαξατέ, σας περιμένουν στην μπουάτ ΟΡΦΕΑΣ στη Χλώρακα.

Ώρα έναρξης 10.00 μ.μ.

Για περισσότερες πληροφορίες στο τηλέφωνο 99435899 (ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ)

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Ο Μ.Α Παπαδάκης στο βιβλίο του «Βιογραφία Ε Βενιζέλου»  έχει την δική του θέση σχετικά τόσο με την καταγωγή του Βενιζέλου όσο και με την προέλευση του ονόματός του. Μας αφηγείται ότι στις αρχές του 19^ου αιώνα μια ορφανή Εβραία από την Κεφαλλονιά έρχεται στην Θεσσαλονίκη , προκειμένου να γνωρίσει τους εκεί κατοικούντες συγγενείς της . Μεταξύ των διαφόρων συγγενών της, ζεί εκεί και ο  Μπενύ Σελόν ( μικρέμπορος γυρολόγος ), δεύτερος εξάδερφος  της Εβραιοπούλας .Τα δύο εξαδέρφια παντρεύονται  το 1810 και το 1816 απέκτησαν έναν γιο, που  κατά τα εβραϊκά έθιμα πήρε το όνομα   του πατρός του. Το 1818 ο Μπενύ Σελόν πεθαίνει . Η μητέρα τα φέρνει δύσκολα. Ο γιος μόλις μεγάλωσε λίγο, προκειμένου να εξασφαλίσει τα προς το ζην,  ασκεί το επάγγελμα του πατέρα του. Σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα από τον θάνατο του πατρός του πεθαίνει και η μητέρα του .Ο νεαρός Μπενύ Σελόν  ζεί από το μικρεμπόριο. Ο καιρός περνάει και πλησιάζει ο χρόνος της στρατεύσεώς του στον τουρκικό στρατό, γεγονός που ο νέος ήθελε να αποφύγει.

  Την ευκαιρία της φυγής του  από την Θεσσαλονίκη την έδωσε ο αιφνίδιος θάνατος ενός ναυτικού, που ήταν μούτσος σε ένα βατικιώτικο καΐκι .Τον θανόντα μούτσο τον έλεγαν Κυριάκο. Το πλήρωμα του καϊκιού από συνήθεια προσφωνούσε τον νεαρό με το όνομα του προκατόχου του.

  Το καΐκι φόρτωνε από διάφορα μέρη και ξεφόρτωνε σε κάποια άλλα Έφθασε κάποτε και μετά αρκετό καιρό στον Πειραιά. Εκεί, στο Λιμεναρχείο, ο καπετάνιος έπρεπε  να δηλώσει τον θάνατο του μούτσου και να δηλώσει ακόμη τον αντικαταστάτη του. Τότε δήλωσε τον νεαρό Μπενύ Σελόν ως Κυριάκο Μπενυσέλο.

   Ο νεαρός πλέον Κυριάκος Μπενυσέλος  εξακολούθησε να εργάζεται στο καΐκι . Όταν πλησίασε τα είκοσι, μετακινήθηκε ως ναύτης πλέον αλλά σε μικρό καράβι  αυτή τη φορά. Για την προαγωγή και μετακίνησή  του χρειάσθηκε  και πήρε πιστοποιητικό προϋπηρεσίας  από το Λιμεναρχείο Πειραιώς ως Κυριάκος Μπενυσέλος .  Το καράβι βούλιαξε έξω από τα Χανιά από μεγάλη θαλασσοταραχή (είχε πάει να φορτώσει πορτοκάλια ).Ο Κυριάκος βγήκε στη στεριά άνεργος . Τότε  θυμήθηκε την παλιά του τέχνη . Πήρε τα απαιτούμενα και έκανε τον γυρολόγο. Προκειμένου να μπορεί να πηγαίνει σε χριστιανικά χωριά ( οι Εβραίοι γυρολόγοι δεν προτιμώντο), έκρυψε την εβραϊκή καταγωγή του και με την λιμενική βεβαίωση αναγνωρίστηκε από το τότε Ελληνικό Προξενείο ως « Έλλην υπήκοος».

 Από το εμπόριο εκείνα τα χρόνια οι μικροέμποροι εισέπρατταν εκτός από χρήματα, και είδη. Αυτά τα είδη ο Ελλην Κυριάκος πλέον  τα έδιδε στον μεγαλέμπορο Μαρκαντωνάκη ,ο οποίος με την σειρά του τον πίστωνε, ώσπου  να συγκεντρωθεί κάποιο ποσό ικανό να μετατραπεί σε κατάστημα. Ο γυρολόγος Ελλην Κυριάκος  επροτιμάτο σε όλα τα χριστιανικά ελληνικά χωριά έναντι των Εβραίων ανταγωνιστών του λόγω θρησκεύματος (κανείς δεν γνώριζε το πραγματικό του  όνομα  και την καταγωγή του ), αλλά και λόγω του ότι ήτο ο μοναδικός ίσως Έλληνας γυρολόγος. Αυτό βοήθησε πολύ στην οικονομική του εξέλιξη.

  Σε ένα από τα εν λόγω χωριά, το Θέρισο, γνώρισε την Στυλιανή, η οποία προήρχετο από τον πρώτο γάμο του πατρός της Βασιλείου Χαλή. Ο πατέρας της είχε τελέσει δεύτερο γάμο με μία χήρα που είχε δύο γιους και από τον τωρινό του γάμο είχε άλλα τρία παιδιά. Έδωσε την κόρη του Στυλιανή   στον μικρέμπορο Κυριάκο.

 Η Στυλιανή του χάρισε δύο γιους και τρεις κόρες. Την μια κόρη πήρε για γυναίκα του ο Κυριάκος Μητσοτάκης , γεννήτορας των σημερινών κ. κ Μητσοτάκηδων  (κατά συνέπεια και η οικογένεια Μητσοτάκη έχει κοινή καταγωγή με τον Βενιζέλο). Ο ένας αδελφός έπασχε από υδροκεφαλία και πέθανε σχετικά ενωρίς .Ο Ελευθέριος, κατά φήμες, πήρε το όνομά του από την δυσκολία γεννήσεως που είχε η μητέρα του κατά τον τοκετό.  Λέγεται ότι επιστρατεύθηκαν ο ηγούμενος της μονής, για να διαβάσει της ελευθερωτικές ευχές, αλλά και ο μουφτής, προκειμένου να διαβάσει τις λεγόμενες ψείρες .Και οι δύο μαζί δύο μερόνυχτα προσπαθούσαν  με τον τότε τρόπο να βοηθήσουν την Στυλιανή, η οποία κάποια στιγμή γέννησε. Το παιδί μετά καιρό το βάφτισε ο ηγούμενος Ελευθέριο από την λευτεριά της μητρός του. Λέγεται ότι κατά την βάπτιση κόπρισε μέσα στην κολυμπήθρα, οπότε ο ηγούμενος  ως χριστιανός και δεισιδαίμων έντρομος προφήτεψε ότι «το παιδί είναι ο ίδιος ο σατανάς και θα κάνει μεγάλο κακό στην εκκλησία. 

Την μη ελληνική καταγωγή του Βενιζέλου υποστηρίζει και  ο Άγγλος ναύαρχος σερ Τζον Μάικλ ντε Ρόμπεκ.  Σε επιστολή του προς  τον υπουργό Εξωτερικών  λόρδο Κόρζον τονίζει μεταξύ  άλλων:  «Με άλλα λόγια ο Βενιζέλος δεν είναι η Ελλάδα, στην κυριολεξία δεν είναι καν Έλληνας».    Ο Γ Βλάχος στην Καθημερινή στις 19-3-36 γράφει: «Δεν γνωρίζομεν ποιοι υπήρξαν οι γονείς αυτού του ανθρώπου κλπ», Μπαρμπής(2001).