ΑΠOΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940, Χλωρακιώτες αγωνιστές.

Από τις Κοινοτικές αρχές της Χλώρακας σε διάφορες τιμητικές εκδηλώσεις κατά καιρούς, τιμούνται διάφοροι ήρωες και άλλοι που πρόσφεραν στον τόπο και στην πατρίδα ορισμένοι λιγότερο και ορισμένοι περισσότερο. Αυτό που δεν είδαμε ποτέ να συμβαίνει είναι η απόδοση τιμών στους 30 παλιούς εθελοντές πολεμιστές που αψηφώντας τους κινδύνους έτρεξαν να πολεμήσουν τον Γερμανικό φασισμό και να προασπίσουν την πατρίδα τους και ολόκληρο τον κοσμο.

Αυτους τους Έλληνες πολεμιστές από τη Χλώρακα που θα έπρεπε η κοινότητα να ενθυμείται κάθε χρόνο, οι οποίοι αντί να τιμηθούν με όλες εκείνες τις τιμές που πρέπει σαν ήρωες και να αναφέρονται σήμερα ως παράδειγμα προς μίμηση στους μαθητές και στους νέους της Χλώρακας, τους άφησαν ξεχασμένους και θαμμένους στη λήθη του παρελθόντος.

Η εφημερίδα της Χλώρακας πιστή στην ιδεολογία της προσφοράς αυτών των ανθρώπων, επιχειρεί και φέτος όπως κάθε χρόνο από την ίδρυση της, έστω μικρή μνεία της μεγάλης ιστορίας που άφησαν πλέον ως παγκόσμια παρακαταθήκη για όλους τους Δημοκρατικούς λαούς του κόσμου και ιδιαίτερα των υπόδουλων και καταπιεσμένων:

Τον Οκτώβριο του 1939 με τη συγκρότηση του Κυπριακού Συντάγματος υπό των Άγγλων, πολλοι Κύπριοι έσπευσαν με πολλήν προθυμία και εντάχτηκαν εθελοντικά στις τάξεις του και έλαβαν μέρος στον Β παγκόσμιο πόλεμο εναντίον των φασιστών Γερμανών σε διάφορα μέτωπα. Ο πληθυσμός της Χλώρακας την εποχή εκείνη ανήρχετο περίπου σε 800 κατοίκους. Εξ αυτών κατετάγησαν 30 χωριανοί, εκ των οποίων οι 12 υπηρέτησαν στην Κύπρο, ενώ οι υπόλοιποι σε διάφορες χώρες όπως Αίγυπτο, Παλαιστίνη, Λιβύη Ιταλία. Μερικοί έλαβαν μέρος σε μάχες, και ορισμένοι πληγώθηκαν. Στην Κύπρο υπηρέτησαν οι Νίκος Γέρος, Κώστας Όθωνος, Ανδρέας Γεωργίου Σοφοκλέους, Αντωνής Χ. Πάφιος, Νικόλας Σοφοκλέους, Αντωνάκης Χατζιούδης, Νεόφυτος Καρεκλάς Μαυρέσιης, Νικόλας Αναξαγόρα, Χαράλαμπος Βασιλείου, Κώστας Ευσταθίου Κυρηναίας, Σάββας Αχιλλέας, Ανδρέας Γεωργίου. Στην Ιταλία έλαβαν μέρος οι Χαρίλαος Χαραλάμπους Μάντης, Νικόλας Παναγιώτου Αλακάτης, Ανδρέας Κούρσαρος, Κυριάκος Αλέξη, Χαράλαμπος Χ’ Αχιλλέας, Γεώργιος Σιέλης, Κώστας Αλέξη, Γεώργιος Σεργίου, Γεώργιος Πολεμίτης και Χρίστος Γεωργίου Πεγειώτης. Στην Αίγυπτο υπηρετήσαν οι Αντώνης Γεωργίου, Νικόλας Ιωάννου, Χριστόδουλος Βασιλείου και Κώστας Δημητρίου Ασπρος. Υπηρέτησε επίσης στην Αίγυπτο και Ιταλία ο Μενέλαος Αριστείδου, στην Αίγυπτο και Παλαιστίνη ο Θεόδωρος Σοφόκλη, στην Ιταλία και Αίγυπτο ο Ιωάννης Χ. Αζίνας, και τέλος σε Λιβύη και Αίγυπτο υπηρέτησε ο Χαράλαμπος Κ. Ταπακούδης.

Όλοι σχεδόν οι Χλωρακιώτες αγωνιστές του Β Παγκοσμίου πολέμου εχουν πεθάνει, στη ζωή ευρίσκονται οι Νίκος Γέρος, Κώστας Όθωνος, Νεόφυτος Καρεκλάς Μαυρέσης, Κυριάκος Αλέξη, Αντώνης Γεωργίου, Χριστόδουλος Βασιλείου, Θεόδωρος Σοφόκλη.

Είναι καιρός ελπίζουμε, για αυτούς που έμειναν αλλά και για αυτούς που έφυγαν, η κοινότητα της Χλώρακας να προβεί έστω σε απλή πράξη τιμής, σημάδι για αναγνώριση της μεγάλης των προσφοράς.

Πρέπει να μάθουν οι άνθρωποι να αποδίδουν τα δέοντα σε αυτούς που πρέπει και να μην καθυστερούν.

Μενέλαος Αριστείδου, ένα μικρό ιστορικό μνημης και τιμής

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2010

Επετειακό - 28 Οκτωβρίου Β΄Παγκόσμιος πόλεμος

Όταν η Ελλάς μπήκε σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ιταλία, παραλήρημα ενθουσιασμού εξαπλώθη στην Κύπρο, και νέοι απ όλο το νησί έτρεξαν να στρατευθούν. Περισσότεροι από 30.000 Κύπριοι κατετάγησαν στο Κυπριακό σύνταγμα υπό την διοίκηση  Άγγλων ως εθελοντές για να πολεμήσουν τούς Γερμανούς. Εξ αυτών 30 ήσαν Χλωρακιώτες, και ένας, ο Μενέλαος Αριστείδης από το 1939 πρώτος απ όλους κατετάγει και μετεφέρθει πρώτα στην Αίγυπτο για εκπαίδευση και ύστερα στην Ελλάδα όπου έλαβε μέρος σε πολλές μάχες. Με αγάπη και ενθουσιασμό, μαζί με τους άλλους Έλληνες προσέτρεξε για να πράξει το καθήκον του απέναντι των ανθρώπων.  Σε ατμόσφαιρα ηρωική και με αναβαπτισμένο το  πνεύμα, μέσα στο μεθύσι των μαχών, χωρίς να λογαριάζει τις ταλαιπωρίες του πολέμου έπραξε ακέραια το καθήκον του, πολέμησε με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στον Φασισμό πρώτα του Μουσολίνι, και ύστερα του Χίτλερ. 

Όταν η Ελλάς ηττήθει από τους Γερμανούς, όσοι Κύπριοι δεν αιχμαλωτίστηκαν από τον εχθρό, πολέμησαν στη Μάχη της Κρήτης και στην Αίγυπτο, ή παρέμειναν στην Ελλάδα και πήραν μέρος στην Αντίσταση. Η Κύπρος έγινε εκείνη την εποχή καταφύγιο χιλιάδων Ελλήνων προσφύγων και Άγγλων στρατιωτών. Ο Μενέλαος Αριστείδου τις τραγικές ήμερες του 1941 της παράδοσης της Ελλάδος στους Γερμανούς, υπηρετούσε στην Καλαμάτα. Μαζί με άλλους πατριώτες επιβιβάσθει σε Αγγλικό πολεμικό πλοίο και μετεφέρθησαν στην Αίγυπτο όπου εκεί εσυνέχισαν την αντίσταση τους ενάντια στον Χιτλερικό φασισμό.

Το καλοκαίρι του 1942 ο Άξονας υπό την αρχηγία του Ρόμελ εισέβαλε στην Αίγυπτο με σκοπό την κατάληψη της διώρυγας του Σουέζ. Οι Βρετανοί στη προσπάθεια τους να σταματήσουν την επέλαση, ανεπτύχθησαν και οχύρωσαν τη περιοχή γύρω από το Ελ Αλαμέιν. Εκεί διεξήχθησαν δύο μεγάλες μάχες, η πρώτη τον Ιούλιο, και η δεύτερη τον Οκτώβριο του 1942. Στην πρώτη μάχη σταμάτησε προσωρινά η επέλαση των δυνάμεων του Άξονα στην Αίγυπτο, ωστόσο με μεγάλες απώλειες καθώς σκοτώθηκαν πάνω από 13.000 στρατιώτες των Συμμάχων και 17.000 στρατιώτες του Άξονα, Ιταλοί κυρίως.  Στη Δεύτερη μάχη μετά από πολλές συγκρούσεις και μεγάλες απώλειες, 13.500 για τους Συμμάχους, 30.000 για τον Άξονα, οι δυνάμεις του Άξονα υποχώρησαν στην Τυνησία όπου και οι εναπομείναντες στρατιώτες παρεδόθησαν στους συμμάχους στις αρχές του 1943.

Οι μάχες της Ερήμου ήταν πολύ δύσκολες, περπατούσαν μέσα στην Έρημο τεράστιες αποστάσεις, οι μάχες αδυσώπητες, πολλοί ήσαν που άφησαν την ζωή τους μέσα στην καυτή έρημο ειτε γιατί είχαν χαθεί, ή σκοτωθεί. Ήταν πορείες αναγνώρισης και διείσδυσης στις περιοχές του εχθρού που διαρκούσαν πολλές ημέρες και εβδομάδες. Σε δυο πορείες αναγνώρισης, μια στην πρώτη μάχη και άλλη στην δεύτερη, η διμοιρία του Μελή Αριστείδου χάθηκε,  πέρασε ένας μήνας περίπου την κάθε φορά χωρίς σημεία αναφοράς, όλοι υπολόγισαν ότι σκοτώθηκαν ή πέθαναν χαμένοι στην αχανή έρημο. Κηρύχτηκαν ως απολεσθέντες, εστάλει δε επίσημος επιστολή στις οικογένειες τους ότι ήσαν αγνοούμενοι. Και τις δυο φορές η διμοιρία επέστρεψε στη βάση της και στο τάγμα όπου ανήκε, αλλά ήταν ένα τεράστιο βάσανο για τις οικογένειες αυτών των ανθρώπων όπου κατά την διάρκεια λίγων μηνών, πληροφορήθηκαν δύο φόρες ότι οι άνθρωποι τους ήσαν αγνοούμενοι πολέμου, κάτι που ήταν απολύτως σίγουρο για όλους ότι αυτό σήμαινε δεν ευρίσκονταν εν ζωή. Τέλειωσε ο πόλεμος, επέστρεψαν οι αγωνιστές ήρωες στα σπίτια τους με μονο κέρδος αμέτρητα παράσημα και μνείες γενναίου πολεμιστή, χωρίς άλλο κέρδος, είχαν μέσα τους όμως καμάρι ότι έλαβαν μέρος σε ένα Επικό αγώνα που όμοιος του δεν ξανάγινε στην ανθρωπότητα ολόκληρη. Δεν ήταν μόνο η φιλοπατρία και ο ηρωισμός της φυλής η κινητήρια δύναμη που τους έκαμε να συντρέξουν στα πολεμικά μέτωπα της μητρόπολης πατρίδας, ήταν και ο πόθος μαζί με την ελπίδα να συμπορευθούν σε μια κοινή μοίρα με τους υπόλοιπους Έλληνες, να πάψουν να είναι οι αποκομμένοι αδελφοί, να ενωθούν με τον εθνικό κορμό.

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940, και Χλωρακιώτες αγωνιστές

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ 2010

Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου η Χλώρακα εκτός των εθελοντών στρατιωτών προσέφερε και χρήματα τα οποία εμαζεύοντο από εράνους και στους οποίους οι κάτοικοι έδιναν απλόχερα από το υστέρημα τους, τόσο, ώστε η εφημερίδα «Πάφος» στις 29 Αυγούστου 1940 έγραψε πολύ εγκωμιαστικά σχόλια για την Χλώρακα. Οι έρανοι διενεργούντο για να ναυπηγηθεί μια νέα «Έλλη» στη θέση του αντιτορπιλικού «Έλλη» που βύθισαν οι Ιταλοί για να προκαλέσουν τον πόλεμο με την Ελλάδα. Και μπαίνοντας η Ελλάδα στον πόλεμο, ήταν όπως να εδόθη σύνθημα και μαζικά οι Κύπριοι, περί τις 33.000 προσέτρεξαν να καταταγούν. Έτσι όταν τον Οκτώβριο του 1939 άρχισε η συγκρότηση του Κυπριακού Συντάγματος υπό τη διοίκηση των Άγγλων, εντάχθηκε σε αυτό αριθμός Κυπρίων μετά απο παρότρυνση του Αρχιεπισκόπου Λεοντίου, αλλά και για οικονομικούς λόγους. Πολλοι ήσαν οι Κύπριοι που συνέρρευσαν μαζικά και πύκνωσαν εθελοντικά τις τάξεις του Κυπριακού Συντάγματος, και έλαβαν μέρος στον πόλεμο σε διάφορα μέτωπα. Άλλος ένας σοβαρός λόγος για αυτή την αθρόα ένταξη στο Κυπριακό σύνταγμα ήταν η υπόσχεση που έδωσαν οι Βρετανοί αποικιοκράτες ότι με τη λήξη του πολέμου θα έδιναν ελευθερία στην Κύπρο. Την εποχή εκείνη ο πληθυσμός της Χλώρακας ήταν περιπου 800 κάτοικοι. Εξ αυτών κατετάγησαν 30 χωριανοί, εκ των οποίων οι 12 υπηρέτησαν στην Κύπρο, ενώ οι υπόλοιποι σε διάφορες χώρες όπως Αίγυπτο, Παλαιστίνη, Λιβύη Ιταλία. Μερικοί έλαβαν μέρος σε μάχες, και ορισμένοι πληγώθηκαν. Στην Κύπρο υπηρέτησαν οι Νίκος Γέρος, Κώστας Όθωνος, Ανδρέας Γεωργίου Σοφοκλέους, Αντώνης Χ. Πάφιος, Νικόλας Σοφοκλέους, Αντωνάκης Χατζιούδης, Νεόφυτος Χρ. Μαυρέσιης, Νικόλας Αναξαγόρα, Χαράλαμπος Βασιλείου, Κώστας Ευσταθίου Κυρηναίας, Σάββας Αχιλλέας, Ανδρέας Γεωργίου. Στην Ιταλία έλαβαν μέρος οι Χαρίλαος Χαραλάμπους Μάντης, Νικόλας Παναγιώτου Αλακάτης, Ανδρέας Κουρσάρος, Κυριάκος Αλέξη, Χαράλαμπος Χ’ Αχιλλέας, Γεώργιος Σιέλης, Κώστας Αλέξη, Γεώργιος Σεργίου, Γεώργιος Πολεμίτης και Χρίστος Γεωργίου Πεγειώτης. Στην Αίγυπτο υπηρετήσαν οι Αντώνης Γεωργίου, Νικόλας Ιωάννου, Χριστόδουλος Βασιλείου και Κώστας Δημητρίου Ασπρος. Υπηρέτησε επίσης στην Αίγυπτο και Ιταλία ο Μενέλαος Αριστείδου, στην Αίγυπτο και Παλαιστίνη ο Θεόδωρος Σοφόκλη, στην Ιταλία και Αίγυπτο ο Ιωάννης Χ. Αζίνας, και τέλος σε Λιβύη και Αίγυπτο υπηρέτησε ο Χαράλαμπος Κ. Ταπακούδης. Κύριο σύνθημα για τη συστράτευση των Κυπρίων από τους ίδιους τους Βρετανούς, ήταν το «Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης», καθώς και το σύνθημα «πολεμώντας για την ελευθερία των λαών, πολεμάτε για τη δική σας ελευθερία». Αυτή βεβαίως ήταν και η μεγάλη προσδοκία των Κυπρίων. Με τη λήξη του πολέμου όμως οι Βρετανοί, αγνοώντας τις υποσχέσεις τους, απέρριψαν οποιαδήποτε συζήτηση για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Έτσι ξεκίνησε ο ένοπλος αγώνας της ΕΟΚΑ ο οποίος μετά την επιτυχή του έκβαση επέφερε τις Συμφωνίες της Ζυρίχης. Όλοι σχεδόν αυτοί οι αγωνιστές του Β Παγκοσμίου πολέμου εχουν πεθάνει, και στη ζωή ευρίσκονται μόνο οι Νίκος Γέρος, Κώστας Όθωνος, Νεόφυτος Καρεκλάς, Χαράλαμπος Βασιλείου, Κυριάκος Αλέξη, Κώστας Αλέξη, Αντώνης Γεωργίου, Χριστόδουλος Βασιλείου, Θεόδωρος Σοφόκλη. Είναι καιρός ελπίζουμε, για αυτούς που έμειναν αλλά και για αυτούς που έφυγαν, η κοινότητα Χλώρακας να προβεί έστω σε απλή πράξη τιμής, σημάδι για αναγνώριση της μεγάλης των προσφοράς. Πρέπει να μάθουν οι άνθρωποι να αποδίδουν τα δέοντα σε αυτούς που πρέπει και να μην καθυστερούν. 

(Πηγή πληροφοριών, από το βιβλίο του Χρίστου Μ. Μαυρέση «Χλώρακα, ιστορική και λαογραφική μελέτη»).

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010

Ο ΑΝΤΡΕΑΣ ΑΡΤΕΜΗΣ ΩΣ ΚΑΤΟΙΚΟΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ 

Την χρυσή δεκαετία του 1990 όταν η «Μπουάτ Ορφέας» μεσουρανούσε στην μεγαλη της επιτυχία και είχε επισκέψεις από όλο τον Κυπριακό και Ελλαδικό χώρο, ήταν εξ υπαιτιοτήτος του Ανδρέα Αρτέμη, που ειτε ως ιδιοκτήτης, ή ως διευθυντής, ή πρώτα και κύρια ως καλλιτέχνης στη σκηνή, που με την δυνατή, γλυκιά, και ψιθυριστή του φωνη, ως ενας καινουργιος Στέντωρας, 
μάγευε τον κόσμο, με την ποιοτική του Μουσική προσφέροντας διασκέδαση, αλλά κυρίως μουσική μόρφωση δημιουργώντας κουλτούρα και καθιστώντας την Χλώρακα πασίγνωστη ανά το Πανελλήνιο.
Όλο το διάστημα τω καιρό εκείνο, υπήρξε ο σπουδαίος καλλιτέχνης κάτοικος Χλώρακας, και κατόρθωσε να κρατήσει τον χώρο της Μπουάτ ζωντανό για πολλά χρόνια. 
Μπόρεσε να δημιουργήσει μια εσωτερική επικοινωνία αναμεταξύ των θαμώνων μόνο με απλή μελωδία, χωρίς πολλά όργανα και τραγουδιστές, παρά μόνο με δυο κιθάρες και δυο φωνές. Κατάφερε να αποδώσει το μεγαλείο της μουσικής απλά και απέριττα, αποδεικνύοντας έτσι ότι το είδος της Μπουάτ είναι χρήσιμο και ίσως περισσότερο αποδοτικό παρά μια συμφωνική ορχήστρα.