1 Μαΐου 2013

ΜΗΝΟΛΟΓΙΟ ΜΗΝΟΣ ΜΑΪΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗ

Η πρώτη του Μάη θεωρείται ιδεαίτερη και σημαδιακή μέρα, είναι η καθιερωμένη γιορτή της εξέγερσης των εργατών στο Σικάγο όταν το 1886 τα συνδικάτα τους ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Την πρωτη του Μάη εορταζεται η πρωτομαγιά σαν η μέρα των λουλουδιών και της Άνοιξης, ημέραν κατά την οποίαν  κρεμμάζουν άνθινα στεφάνια στα ανώφλια των θυρών.
Ο Μάιος είναι ο τελευταίος μήνας της Άνοιξης και είναι ο μήνας της χαράς και της βλάστησης, όπου οι καρποι στα δεντρα αρχιζουν να δενονται και να σχηματιζονται. Ονομάζεται μήνας των ανθέων, και όλη η φύση ευωδιάζει από τα αρώματα των λουλουδιών: «Ο Μάης με τα τριαντάφυλλα τσιαι τα πολλά τα ρόδα».

Κατά την τρίτην του μήνα εορτάζει η Αγία Μαύρη, ημέραν κατα την οποίαν παλαιότερα στην ύπαιθρο οι χωρικοί συνήθιζαν το έθιμο να εκδράμουν στην εξοχή όπου υπήρχαν μάντρες αιγοπροβάτων, και εκεί οι βοσκοί τους πρόσφερναν δωρεάν γάλα, που το έπιναν για να αποφύγουν το μαύρισμα από τον ήλιο του επερχόμενου καλοκαιριού.
Η ζέστη του Μαΐου είναι πολύ μεγάλη με συνέπεια η χλόη να μαραίνεται, να ξεραίνεται, και τα σπαρτά το ίδιο. Τα ρυάκια στερεύουν, οι λίμνες στεγνώνουν, ενώ τα λιμνάζοντα νερά απορροφώνται από τη γη και εξατμίζονται από τον ήλιο. Είναι τόσο μεγάλη η ζέστη αυτού του μήνα, που για αντιπαραβολή όταν ένας θέλει να καταραστεί έτερον, του λέγει: «Νάσιης την κατάραν μου τσιαι τον Μάην να ριάς». Η φράση εννοεί κατά το μήνα Μάιο που είναι πολύ θερμός και όλοι θερμαίνονται, ο δεχόμενος την κατάρα, να έχει σύγκρυα και να ριά.
Τα δειλινά του μήνα καλούνται ηλιοκάματα, διότι οι αχτίνες του ήλιου που βουτά, είναι πολύ καφτερές. Αυτή η δυνατή καύση από τις ακτίνες του ήλιου παραλληλίζεται με την φωτιά που καίει τις καρδιές των ερωτευμένων, γι αυτό λογαριάζεται και ως μήνας των ερώτων, γι αυτό αν μια νέα αισθάνεται εγκαταλελειμμένη από τον αγαπημένο της, εύχεται: «Μάη τσιαι μάεψε τον νέον που μ αγάπαν».

Τον Μάιο δεν τελούνται γάμοι γιατι πιστεύεται ότι δεν στεριώνουν ούτε ευδοκιμούν. Με αυτόν τον τρόπον αποφεύγεται η σύγκριση και ο παραλληλισμός του ανθρώπινου ζευγαρώματος, καθώς κατά αυτόν τον μήνα γίνεται το ζευγάρωμα των κτηνών τα οποία γίνονται πολύ επικίνδυνα και επιθετικά κατά των ανθρώπων, ένεκα των σεξουαλικών τους ορμονών.
Με δοξασίες και μάγια θέλει η παράδοση να συνδέει το μήνα. Πολλοί πιστεύουν πως είναι ο μήνας που πιάνουν τα μάγια από τις μάγισσες. Παλιά λογαριαζόταν ως μήνας των νεκρών και οι ζωντανοί δεν έπρεπε να προσβάλλουν τους πεθαμένους. Τις μέρες αυτές οι Αρχαίοι Έλληνες  τελούσαν πένθιμες νεκρικές εορτές προς εξευμενισμό των νεκρών και των δαιμόνων. Επίσης δεν τελούσαν χαρμόσυνες εορτές ούτε γάμους, διότι πίστευαν ότι ένας εκ των συζύγων γρήγορα θα απεβίωνε. Γι αυτό το λόγο, την Μεγάλη Πέμπτη που ζύμωναν και έψηναν τις φλαούνες, έφτιαχναν και μια κουλούρα την οποία κρεμούσαν στο εικονοστάσι και την έτρωγαν την Πρωτομαγιά, ώστε να προστατεύονται τα μέλη της οικογένειας από τα μάγια.
Ακόμα οι χαροκαμένες μάνες που έχασαν παιδιά αποφεύγουν να τρώνε αγγούρια, διότι κατά αυτόν τον ανοιξιάτικον μήναν που όλα ευδοκιμούν υπέρμετρα, η μυρωδιά τους είναι τόσον ωραιοτάτη, που φτάνει μακριά ως τον ουρανό και την μυρίζονται οι πεθαμένοι, χωρίς όμως να μπορούν να τα γευτούν, για αυτό παραπονεμένοι αναθεματίζουν τη μάνα τους ως εξής: «Ανάθθεμα τη μάνα μου που τρώει τον Μάην αγγούρι, τσιαι εν επηρεν υπομονήν ναμπει ο Πρωτοϊούνης».

Στις 29 του μηνός Μαΐου του 1453 ξημέρωσε μια  πικρή μέρα, ήταν η αποφράδα μέρα της άλωσης της Κωνσταντινούπολης. Ένας θρύλος λέει ότι ο παπάς που λειτουργούσε στην Αγιά Σοφιά, ακούγοντας τον καλπασμό των βαρβάρων που έρχονταν να μπούν στον μεγαλόπρεπο ναό, πήρε το δισκοπότηρο και βγήκε από το ιερό. Οι βάρβαροι του όρμησαν, αλλά εκείνος χάθηκε μέσα από μια σχισμή του τοίχου που άνοιξε και έκλεισε και τον κατάπιε με τρόπο μαγικό, και από τότε παραμένει εκεί, και θα βγεί –λέει ο θρύλος- για να συνεχίσει την λειτουργία μόνον όταν η πόλη ελευθερωθεί και φύγουν οι άπιστοι.

ΤΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗ

Η πρώτη του Μάη είναι ημέρα γιορτής για τον απλό εργάτη. Οι αιματοβαμμένες εξεγέρσεις των εργατών στο Σικάγο της Αμερικήςτο Μάη του 1886, έγιναν με κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις με αίτημα τη μείωση των ωρών εργασίας και σύνθημα:
"Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο".
Εκείνη τη μέρα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν στις απεργίες που γίνονταν σε όλη την χώρα. Στο Σικάγο εκείνο το Σάββατο μια συνηθισμένη εργάσιμη μέρα, οι εργάτες ξεκίνησαν με τις γυναίκες και τα παιδιά τους για να διαδηλώσουν ειρηνικά στο χώρο της συγκέντρωσης που είχε οριστεί γι αυτό το σκοπό.
Στη γύρω περιοχή είχαν παραταχθεί αστυνομικοί με οπλοπολυβόλα περιμένοντας το σύνθημα για να δράσουν. Και ενώ το πλήθος παρακολουθούσε τις ομιλίες, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης, διέταξε να διαλυθεί η συγκέντρωση. Την ίδια ώρα, προβοκάτορας έριξε μια βόμβα κοντά στους αστυνομικούς, οι οποίοι άρχισαν να πυροβολούν και να χτυπούν τους συγκεντρωμένους χωρίς καμιά διάκριση. Με τον αριθμό των νεκρών και των τραυματιών ακόμα να παραμένει κρυφός και άγνωστος, επίσημα αναφέρθηκαν μόνο οκτώ νεκροί αστυνομικοί και τέσσερις διαδηλωτές.
Οκτώ συλληφθέντες διαδηλωτές δικάστηκαν, τέσσερις εξ αυτών καταδικάστηκαν σε θάνατο και άλλος ένας αυτοκτόνησε στη φυλακή. Η διεθνής προβολή αυτής της δίκης δημιούργησε τα θεμέλια της Εργατικής Πρωτομαγιάς ως Εργατικής Γιορτής.

Αυτή την Εργατική Πρωτομαγιά λοιπόν, που μέχρι πρότινος ήταν η επέτειος της εξέγερσης των εργατών για καλυτέρευση των συνθηκών στην εργασία και στην ζωή, από τώρα και στο εξής, στη Κύπρο θα είναι μια πικρή Πρωτομαγιά, γιατί όλες αυτές τις κατακτήσεις με την εισδοχή μας στην Ευρωπαϊκή στήριξη και στο μνημόνιο της, οι περισσότερες χάνονται.
Οι ηγεσίες μας με τους εργατοπατέρες να σιωπούν, μας πισωγύρισαν σε παλαιότερα καθεστώτα
αγοράς εργασίας, εκατοντάδες χρόνια πριν.
Δυστηχώς, βουλευτές και κυβέρνηση υπό την ανοχή των συνδικαλιστών, λειτούργησαν υπέρ των Ευγενών και των ολιγαρχών με πρόσχημα τη διάσωση της Εθνικής μας οικονομίας. Αφαιρόντας δικαιώματα που ήταν υπέρ των εργαζομένων που με σκληρούς αγώνες και αίμα κατέκτησαν οι παλαιότεροι, τώρα τους αφήνουν εκτεθειμένους στις καινούργιες παγκόσμιες πολιτικές μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών και διαφόρων λίγων χωρών που θέλουν να αλλάξουν το παγκόσμιο εργατικό καθεστώς.
Τα συνδικαλιστικά κεκτημένα που αποτελούν κοινωνικά και αμυντικά δικαιώματα των εργαζομένων τώρα καταργούνται, και από τώρα και εξής, επίσημα και με νόμους ψηφισμένους από τη Βουλή, γινόμαστε υπόδουλοι στην Τρόικα.