ΜΗΝΟΛΟΓΙΟ ΙΑΝΝΟΥΑΡΙΟΥ

Ο μήνας Γενάρης θεωρείται ό πολυομβρυώτερος του έτους. Είναι μήνας μελαγχολικός και συννεφιασμένος, γι αυτό όποιος άνθρωπος είναι σκυθρωπός, τον ονομάζουν μεταφορικά Γεννάρην, που αν τυχών κάποια φορά χαμογελάσει, δι αυτού λέγει η παροιμία, «Εκαμεν τζ' ό Γεννάρης ήλιον, ή Έγέλασεν τζι ο Γεννάρης».

Κατά την νύκτα της παραμονής της πρώτης του μέρας, την νύκτα δηλαδή της 31 μαζεύονταν πολλοί συγγενείς σε φιλικήν οικίαν και καθήμενοι γύρω από τη φουκού κρατώντας στα χεριά κλαδιά ελιάς και κόβοντας ο καθένας φύλλα, τα εναποθέτουν αναστραμ­μένα επί των αναμμένων καρβούνων τραγουδώντας ή απαγγέλλωντας,

Άη Βασίλη βασιλιά πούσουν πέρα τσι ήρτες δά,

Τσι έφερες την πρωτοχρονιά, άκοψες κλωνίν βασιλιτσιάν,

Έκοψες κλωνίν ελαιάν τσι έσυρες το στη φωθκιάν,

Δείξε τσιαι φανέρωσε αν με αγαπά

Και αν το φύλλον της ελιάς μέσα στη φωτιά αφού θερμανθεί, αναπηδήσει και αναστραφεί με κρότον, θεωρείται ένδειξη ότι ο καλούμενος την ευχή, αγαπά τον ερωτώντα, αν αυτό δεν συμβεί, σημαίνει πως δεν τον αγαπά. Το είδος της μαντείας αυτής επαναλαμβάνεται τρεις φορές, για πλήρη επιβαιβέωση.

Σε ορισμένα μέρη τη βασιλόπιττα την τοποθετούν σε πιάτο με κόλλυβα και δίπλα ένα κλωνί βασιλικιάς, από το οποίο κόβουν τα φύλλα και τα ρίχνουν στη φωτιά αντί των φύλλων ελιάς, για να γνωρίσουν την μαντείαν της αγάπης. Το πρωί την πίττα την κόβουν και την μοιράζονται, ενώ τα κόλλυβα και τα φύλλα βασιλικιάς ή ελιάς που έμειναν, τα αναμιγνύουν στην τροφή των ζώων την οποίαν δίδουν στα βόδια για να ευλογηθούν από τον Άγιον Βασίλειο, καθώς τα κόλλυβα είναι σιτάρι που παράγεται ως αποτέλεσμα της εργασίας τών βοδιών.

Τις πρώτες πέντε ημέρες του Γενάρη, οι Καλικάντζαροι περιφέρονται ελεύθερα στες οικίες, και ένοχλούνι τούς ανθρώπους. Οι Καλικάντζαροι είναι δαίμονες κακοί και πονηροί, άσχημοι και κατάμαυροι, με μακριά  γαντζωτά νύχια, μακριά αχτένιστα μαλιά, τα πόδια τους είναι τραγίσια και χωλαίνουν στο περπάτημα, ενώ ο απλός λαός τους θεωρεί ότι κυκλοφορούν χωρίς ενδυμασία, τελείως γυμνοί.

Το όνομα των καλικάντζαρων, από τους Κυπρίους φέρεται και με άλλες ονομασίες, όπως σκαλαπούνταροι και πλανήταροι, δηλαδή ότι παρασέρνουν και αποστρατούν τους ανθρώπους  από την ευθεία οδό.

Την Πέμπτην ήμέραν που εορτάζουν τα Κάλαντα, κάθε οικογένεια θεωρεί καθήκον της να κάμει ξεροτήανα και να ρίξει λίγα στο δώμα του σπιτιού μαζί με κομμάτια λουκάνικο και λίγες κόρτες (φέτες) ψωμιού, για να «φάσιν τζιαι νά φύουσιν».

Αν οι νοικοκυρά ξεχάσει να τα ρίξει στο δώμα, τότε οι άλλοι της οικογένειας, της το υπενθυμίζουν με τους στίχους,

Τιτσίν, τιτσίν λουκάνικον,

κομμάτιν ξεροτήανον

νά φάσιν τζιαι να φύουσιν,

ή

Τιτσίν, τιτσίν λουκάνικον,

μασιαίριν μαυρομάνικον,

να φάει ο Καλικάντζαρος,

να πάει στη δουλειάν του

Οι νοικοκυραίοι πίστευαν ότι αν δεν τηρούσαν το έθιμο, ο αρχικαλικάντζαρος κατέβαζε το τραγοπόδαρο του από την τσιμινιά και έριχνε το τηγάνι από την νηστιά.

Επίσης ο λαός πίστευε ότι οι Καλικάντζαροι έφευγαν δια παντός, την έκτην ημέραν του μηνός, των Θεοφανείων, διά τής καταδύσεως τού Σταυρού οπότε «αγιάζεται πάσα των υδάτων ή φύσις».

Το πρωί της πρώτης ημέρας, μετά την θείον λειτουργία κόβουν την βασιλόπιττα όπου στο περιεχόμενο της έχει τοποθετηθεί μικρό αργυρό νόμισμα, το οποίον  φυλάττει και δεν το ξοδεύει όποιος το βρει, διότι θεω­ρείται ότι θα του φέρει ευτυχία καθ' ολον το έτος.

Την ημεραν αυτης της εορτης, οι μεγαλυτεροι δινουν φιλοδωριματα στα παιδια, την λεγομενη πλουμιστιρα. Σε πολλά χωριά επίσης αυτήν την ημέρα αν και είναι αργία, συνηθίζουν να δουλεύουν, διότι πιστεύουν έτσι θα έχουν όρεξη να δουλεύουν και τις άλλες ακολουθούμενες μέρες του χρόνου. Άλλοι επίσης αποφεύγουν την πληρωμή χρεών ή να δανείσουν σε άλλους χρήματα, άλλοι ακόμα προσπαθούν να έχουν καλά συναισθήματα και αγάπη στην καρδιά, διότι πιστεύουν ότι αν πράξει κάποιος είτε καλόν, είτε κακόν, το ίδιον θα πράττει κάθε όλον το υπόλοιπον  έτος.

Την ημέραν αυτής της εορτής ακόμα, ομάδες ανθρώπων και χορωδιών με μουσικά όργανα, περιφέρονται  από γειτονιά σε γειτονιά ψάλλοντας τον Άη Βασίλη, «Άης Βασίλης έρκεται απο τηγ Καισσαρίαν…

Κατά την ημέρα των Καλάντων επίσης τα παιδιά γυρνούν τα σπίτια τραγουδώντας τα Κάλαντα, ενώ οι νοικοκυραίοι τους δίνουν πλουμιστίρα.

Την ημέρα των Φώτων δίδεται πλουμιστίρα και στους μεγάλους, ήτοι τους έφηβους νέους ή νέες, αφού πρώτα πουν στους γονείς, παππούδες, η θειους και θείες «Καλή μέρα τσιαι τα φώτα τσιαι την πλουμιστίρα πρώτα, η δε παροιμία λέγει, «Τ Άη Βασιλείου πλουμίζουν τούς πελλούς, τα Φώτα τούς μεγάλους»

Για τον μήνα Γεννάρη πιστεύουν ότι το φεγγάρι φέγγει λαμπρότερα και ζωηρότερα, «Του Γεννάρη το φεγγάρι σαν την ημέραν λάμπει», λέγει η παροιμία, ενώ μια άλλη παροιμία λέγει, «του Γεννάρη το φεγγάριν γεννά ώραν» θέλοντας να πει ότι από τον μήναν αυτόν, η μέρα αρχίζει να μεγαλώνει. Επίσης το κυνήγι αυτόν τον μήνα είναι άφθονον, και οι πέρδικες παχουλές, « τα περτίτσια του Γεννάρη, μιαν οκκάν με το καντάριν» όπως λέγει η παροιμία.

ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΕ ΛΥΟΜΕΝΑ ΥΠΟΣΤΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟς ΤΩΝ ΣΤΑΥΡΑΕΤΩΝ

Πυρκαγιά εκδηλώθηκε στις 23 :23 χθες βράδυ σε δύο λυόμενα υποστατικά που βρίσκονται  στο διαχωριστικό δρόμο Χλώρακας-Λέμπας.

Σύμφωνα με την Πυροσβεστική Υπηρεσία από την φωτιά προκλήθηκαν εκτεταμένες ζημιές στα  δύο  υποστατικά που ανήκουν στο 3ο Σώμα Σταυραετών Πάφου .

Συγκεκριμένα το ένα κτίριο καταστράφηκε ολοσχερώς και το δεύτερο υπέστη εκτεταμένες ζημιές.

Η επέμβαση της πυροσβεστικής ήταν άμεση και σε σύντομο χρονικό κατάσβεσαν την φωτιά.

Από την φωτιά καταστράφηκαν ολοσχερώς τραπέζια, καρέκλες, βιβλιοθήκες , θρανία, μαγειρικά σκεύη, ξύλινοι πάγκοι και γραφική ύλη.

Το ύψος της ζημιάς υπολογίζεται στις 5 χιλιάδες ευρώ.

Μέλη του ΤΑΕ Πάφου και της Πυροσβεστικής υπηρεσίας μετέβησαν στην σκηνή για εξετάσεις.

Για την πρόκληση της πυρκαγιάς διερευνώνται  όλα τα ενδεχόμενα μη αποκλειόμενης και της κακόβουλης ενέργειας.

ΑΠΕΒΙΩΣΕ Ο ΝΙΚΟΛΑΣ Χ. ΜΑΥΡΟΝΙΚΟΛΑΣ

Απεβίωσε σήμερα  29 Δεκεμβρίου σε ηλικία 77 ετών από την επάρατο νόσο,  ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ και ιδρυτικό στέλεχος του ΔΗΣΥ Νικόλας Χ. Μαυρονικόλας από τη Χλώρακα. Η κηδεία του θα γίνει στη Γεροσκήπου την Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου, ώρα 15:00

Ρακογραφίες από τον Κυριάκο Μαργαρίτη: Χριστόδουλος Αντωνιάδης ή Πάφιος [2/2/1904 – 16/1/1987]

ΠΗΓΗ: http://www.diavasame.gr/page.aspx?itemID=SPG1939

Η Αδύναμη Παντοδυναμία Του Λαϊκού

Κοιτάζω μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του, πρόσωπο ισχνό, γαμψή μύτη, πλούσια κυματιστά λευκά μαλλιά, μουστακάκι, γυαλιά με χοντρό σκελετό, προτεταμένο πηγούνι.

Μου θυμίζει κάποιο παράδοξο πτηνό, ίσως έναν πετεινό κατάμαυρο που γελά στην προοπτική της σφαγής.

Ο μέγιστος καραγκιοζοπαίχτης Χριστόδουλος Αντωνιάδης ή Πάφιος ήταν συγχωριανός μου, από τη Χλώρακα της Πάφου.

Δεν κατάφερε να τελειώσει το σχολείο αλλά το πεπρωμένο του ήταν το θέατρο σκιών, τα πρόσωπα που είχε περάσει για δαιμονικά όταν είδε πρώτη φορά παράσταση στο καφενείο του χωριού.

Καθώς συνέβη με τους περισσότερους καραγκιοζοπαίχτες της γενιάς του, ο Πάφιος έφαγε πολύ ξύλο προκειμένου να μείνει μακριά από το βέβηλο και καρναβαλικό τελετουργικό του Καραγκιόζη∙ βεβαίως, δεν υπάκουσε.

Όταν βγήκε από το σχολείο, πήγε να δουλέψει ως βοηθός σε ένα ραφτάδικο, στο Κτήμα, κι εκεί βρήκε, καταπώς λέει ο ίδιος, πεδίον δράσεως. Τα χαρτόνια που πετούσε ο ράφτης, ο Πάφιος τα έπαιρνε κρυφά και σχεδίαζε τις φιγούρες του. Ήταν οχτώ χρονών.

Δούλεψε ως οικοδόμος, μηχανικός, εισπράκτορας, επιστάτης. Κυρίως, όμως, για πενήντα χρόνια, έπαιρνε τα σύνεργα της άλλης, της αυθεντικής του δουλειάς και περιπλανιόταν στα χωριά της Κύπρου, αρχικά με τα πόδια, κατόπιν μ’ ένα αυτοκίνητο, για να δίνει παραστάσεις στα καφενεία όπου τον καλούσαν.

Ξεφυλλίζω για πολλοστή φορά τα απομνημονεύματά του, ισχνά, απείρως ταπεινά όπως η τέχνη και η φυσιογνωμία του, μια σαρανταριά σελίδες, γραμμένες στην κυπριακή ντοπιολαλιά, δείγμα γραφής γνησίως λαϊκό, παράδοξο, μια πρόταση οράματος τελείως άλλου για τον κόσμο.

Σκέφτομαι ότι αυτό το ακριβό κείμενο θα μπορούσε να είναι όλο μια περιπετειώδης και ξεκαρδιστική παράσταση Καραγκιόζη. Με πρωταγωνιστή τον ακέραιο Χριστόδουλο Πάφιο που έκανε τον Καραγκιόζη φίλο καλό και τάχτηκε σαλός για λογαριασμό του.

Σε κάποιο σημείο, συνειδήσει αθώος, αυτός ο υπέροχος πίκαρος σημειώνει: Φαντάζομαι τι θα λέγουν μερικοί αγράμματοι, αστοιχείωτοι και φύσει κακοί, που θα διαβάσουν και θα ακούσουν πως διανοούμενοι και κορυφαίοι καταπιάστηκαν, εκτίμησαν και έγραψαν ωραία λόγια για τον φίλο μου τον Καραγκιόζην, που τον αγάπησα τόσον καλύτερα κι από την γυναίκα μου, που ερχόμουν από τα χωργιά και έμενα μια-δυο νύχτες μαζίν της και είκοσι, κοσιδυό, τι μείναν, με τον Καραγκιόζην.

Τα απομνημονεύματα αυτού του ανθρώπου δείχνουν πώς η αφήγηση του βίου δεν κλείνει λογαριασμούς με το παρελθόν παρά ανοίγει λογαριασμούς, γερές παρτίδες, με την αιωνιότητα και το Θεό. Είναι ένα συχώριο μουσικό της Ορθοδοξίας, έτσι όπως περιγράφει ο Νίκος Καρούζος τις τελευταίες ημέρες του Παπαδιαμάντη στην Αθήνα. Το Σκοτεινό Τρυγόνι (άλλο πτηνό παράδοξο κι αυτό) περιφέρεται στα καφενεία και ζητά συγχώρεση απ’ όσους έτυχε να πικράνει.

Ο Πάφιος, αντίστοιχα, αφηγείται τα παθήματα και τις απίθανες περιπέτειές του και ευχαριστεί ξανά και ξανά όλους όσοι τον φιλοξένησαν, του πρόσφεραν φαγητό και τον καλοδέχτηκαν για να τους ψυχαγωγήσει με τον Καραγκιόζη του.

Τους ευχαριστώ πολύ. Αυτή είναι η επωδός, μόνιμη, έμμονη, μια γενναιοδωρία της κατάφασης, σφραγισμένη από εκείνη τη λυτρωτική σοφία που αγνοεί τον εαυτό της.

Ο Πάφιος καταπιάστηκε και με τη ζωγραφική και μας άφησε πίνακες κάλλους λαϊκού και αμήχανου, αφοπλιστικούς. Αφορμή για να δοθεί στη ζωγραφική στέκεται πρωτίστως μια γυναίκα: Η Σοφία Βέμπο. Την γνωρίζει στην Αθήνα μετά την Κατοχή και, καταπώς λέει, όταν την είδα για πρώτην φοράν, νόμισα πως ήταν σταλμένη από το υπερπέραν. Όταν έφτιαξε, επιτέλους, μια ζωγραφιά της, πήγε στην Αθήνα για να της την χαρίσει μέσω της ταξιθέτριας∙ κατόπιν, της χάρισε και μια ανθοδέσμη, αφού στήθηκε για να την περιμένει στα πρώτα καθίσματα του θεάτρου.

Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1950, βρέθηκε πάλι στην Αθήνα, ενώπιον του Συλλόγου Καραγκιοζοπαιχτών, για να διεκδικήσει επιστροφή των χρημάτων του, μιας και δεν δικαιούνταν, εν τέλει, σύνταξη, χωρίς να είναι Έλληνας υπήκοος. Του την αρνήθηκαν εξαιτίας ενός άρθρου του καταστατικού.

Προκειμένου να τους πείσει, ο Πάφιος διηγήθηκε τις δυσκολίες του επαγγέλματος στην Κύπρο των Αποικιοκρατών – χωρίς αποτέλεσμα.

Στέκομαι στην εισαγωγή εκείνης της αυτοσχέδιας ομιλίας. Συνάδελφοι, ακούστε με. Εγώ είμαι μελετηρός και κάπου διάβαζα. Κάποτε συνάντησα τον Βίκτωρα Ουγκό, που γράφει κάπου ότι καλλιτέχνης χωρίς καρδιά δε γίνεται. Και σκέφτηκα λίγο και μελέτησα τον εαυτό μου και βρήκα πώς πράγματι είμαι ένας καλός καλλιτέχνης.

Ο Χριστόδουλος Πάφιος που συνάντησε τον Βίκτορα Ουγκό. Τι παντοδύναμη αδυναμία στο λαϊκό, αλήθεια.

Κοιτάζω ξανά τις φωτογραφίες. Με τη γυναίκα του, την Ευγενία, καθισμένος σε μιαν αυλή, τιράντες και ένα πουκάμισο που μέσα του επιπλέει, σκυμμένος πάνω από τις φιγούρες στο εργαστήρι του, η δική του συνεισφορά στην παράδοση, η φιγούρα ενός Κύπριου βοσκού, έργα γραμμένα για τον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. (άλλωστε είχε ξυλοκοπηθεί ο Πάφιος από τους Εγγλέζους) φιγούρες Τούρκων στρατιωτών.

Ο Καραγκιόζης της Κύπρου. Και ο Καραγκιοζοπαίχτης της. Εν τέλει, το ίδιο πράγμα.

Αν ήθελα κάπως να συνοψίσω τα απομνημονεύματα του Πάφιου, αν ήθελα να συμπυκνώσω σε μια φράση το βίο του και τη σημασία που ανιχνεύω για εμάς, σήμερα, μου φαίνεται ότι θα έγραφα κάτι του τύπου: Ο Καραγκιόζης Καραγκιοζοπαίχτης.

Ποιος τον θυμάται; Ποιος τον ξέρει; Συχνά αναρωτιέμαι. Ευτύχησε να αναγνωριστεί το έργο του όσο ζούσε. Τιμήθηκε από ομοτέχνους και διανοούμενους. Αγαπήθηκε από τους θαμώνες των καφενείων, την Ευγενία του, τα εννιά παιδιά του, τους συγχωριανούς, τους φίλους και τους συγγενείς του.

Σήμερα δεν ξέρω πόσοι ακόμα τον φέρνουν στη μνήμη τους, πόσοι συναισθάνονται τη φόρτιση του ονόματός του – ο Πάφιος. Ελάχιστοι, ίσως. Μα είναι ήδη αρκετοί.

Ο καρναβαλικός / καραγκιοζικός καραγκιοζοπαίχτης Χριστόδουλος Πάφιος εκπλήρωσε, έτσι κι αλλιώς, την ύπαρξή του στο θέατρο σκιών που είναι, βεβαίως, θέατρο ανεσπέρου φωτός.

Γι’ αυτό και τα απομνημονεύματά του, εκτός από τον ύμνο στα θηλυκά χερουβείμ και τους κοριτσίστικους κόρφους που έσφιγγε και χαιρόταν, αυτός ο μέγας ερωτομανής, κλείνουν με την δίχως ίχνος αλαζονείας περιφρόνηση της σφαγής και του θανάτου.

Αυτά και άλλα πολλά συνάντησα στην ζωή μου. Αλλά έχω σύστημα να μην τα παίρνω στα σοβαρά. Και έχω μιαν καρδιά τρυφερή και καλοσυνάτην, που όταν παρουσιαστώ στον Ύψιστον, όπως τον ήρωα του Μυριβήλη, θα μου πει εμέναν ο Ύψιστος: «Μπράβο, παιδί μου. Το ταλέντο που σου ’δωσα το χειρίστης καλώς».

Έτσι δεν είναι; Έτσι ακριβώς.

[Σημείωση: Τα Απομνημονεύματα του Πάφιου βρίσκονται στο βιβλίο του καθηγητή Κωνσταντίνου Γ. Γιαγκουλλή, Το Θέατρο Σκιών Της Κύπρου. Το Κουκλοθέατρο Και Η Ταχυδακτυλουργία Μέσα Από Τα Κείμενα Και Τις Αφηγήσεις Των Καλλιτεχνών Και Τον Τύπο Της Εποχής (1894-2009), Λευκωσία 2009, σ. 52-93]

* Σκίτσο: Χαράλαμπος Μαργαρίτης

Τα φετινά Χριστούγεννα

Το τσουχτερό κρύο και η μιζέρια της προερχόμενης από τη πτώχευση του μισού πληθυσμού που δεν του έλαχε να έχει μια κυβερνητική εργασία, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του μήνα που γιορτάζουμε τη γέννηση του Θεανθρώπου.

Το γεγονός της γέννησης του Χριστού, πάντοτε αποτελούσε τη μεγάλη ελπίδα για τη σωτηρία του κόσμου. Οι προετοιμασίες για τις γιορτές ξεκινούσαν πολλές ημέρες πριν.
Παραμονή των Χριστουγέννων σταματούσαν κάθε δουλειά και συμπλήρωναν τις τελευταίες λεπτομέρειες για τη μεγάλη γιορτή. Και την άλλη μέρα φόραγαν τα καινούργια τους ρούχα και όλοι μικροί μεγάλοι, γιόρταζαν μέσα στις εκκλησιές το Χριστός γεννάται δοξάσατε.

Την νύχτα της μεγάλης εορτής, τα παιδιά γυρνούσαν τα σπίτια και έψελναν «Καλήν εσπέρας άρχοντες», κάτι που όμως φέτος δεν θα γίνει, αφού οι άρχοντες σχεδόν εξελειπαν στον τόπο.

Τα φετινά Χριστούγεννα οι ετοιμασίες είναι λιγοστές, και ο περισσότερος κόσμος μένει κλεισμένος στα σπίτια του καθώς δεν έχει καινούργια ρούχα να φορέσει, ούτε χρήματα να ψωνίσει. Η μεγάλη οικονομική κρίση ένεκα της ανεργίας που μαστίζει τον τόπο εδώ και τρία χρόνια, όλο μεγαλώνει και συμπαρασύρει τους άνεργους πολίτες στο βάραθρο της φτώχειας και της απόγνωσης. Και όλοι αυτοί σκεφτικοί και απελπισμένοι μένουν κρυμμένοι στα σπίτια τους, καθώς από αξιοπρέπεια θέλουν να κρύβουν τον πόνο τους, και γονατιστοί προσεύχονται στο μικρό Χριστό να κάμει ένα θαύμα, να κάμει να περάσει το μεγάλο κακό, να ξημερώσει και γι αυτούς μια άσπρη μέρα.

Και με μια ελπίδα στην καρδιά, προσμένουν τη γέννηση του Θεανθρώπου, καθώς το γεγονός της γέννησης του Χριστού, πάντοτε αποτελούσε τη μεγάλη ελπίδα για τη σωτηρία του κόσμου

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ

Μεεπιτυχία πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου ‘Η ΜΑΙΡΗ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΜΠΙΖΕΛΙ’ τηςΔήμητραςΣωκράτους, σε εικονογράφηση της εικαστικού Δρ. Στέλλας Καραγιώργη, στην κατάμεστη από μικρούς και μεγάλους Αίθουσα Εκδηλώσεων της Τράπεζας Κύπρου στην Πάφο, την Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου.

Τη βιβλιοπαρουσίαση έκανε ο Τάσος Αριστοτέλους, συγγραφέας Παιδικής Λογοτεχνίας, ποιητής και εκδότης. Το βιβλίο ‘Η Μαίρη και το Λευκό Μπιζέλι’ απευθύνεται σε μεγάλα παιδιά, συμπληρώνοντας ένα κενό στον χώρο της κυπριακής κι ελληνικής Παιδικής Λογοτεχνίας. Παρουσιάζει μέσα από συμβολισμούς, μεταφορές, θετικότητα και φαντασία την αναζήτηση της αλήθειας και το χτίσιμο της παιδικής κατανόησης γύρω από το θέμα του παιδικού καρκίνου και της αντιμετώπισής του.

Η βιβλιοπαρουσίαση τελούσε υπό την αιγίδα της Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, κας Λήδας Κουρσουμπά. Το πρόγραμμα περιλάμβανε χαιρετισμούς από την Επίτροπο κα Κουρσουμπά, από εκπρόσωπο του Οργανισμού Νεολαίας Κύπρου, από τον Πρόεδρο της Πολιτιστικής Επιτροπής ΠΟΕΔ Πάφου και από Παιδοβουλευτές της Πάφου. Περιλάμβανε επίσης τραγούδια και δρώμενα από παιδιά και νέους. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με τη στήριξη της Τράπεζας Κύπρου, του Οργανισμού Νεολαίας Κύπρου - Πρόγραμμα Πρωτοβουλίες Νέων, του Θεάτρου Τσέπης, της ANTAMOSIS και της Red Hot Peppers.

Μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις του βιβλίου αναμένεται να διατεθεί σε φιλανθρωπικούς, μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς που στηρίζουν παιδιά κι ενήλικες με καρκινοπάθειες και συναφείς παθήσεις.

Λίγα λόγια για την ιστορία του βιβλίου:

Η μικρή ηρωίδα, η Μαίρη, αναρωτιέται διαρκώς γιατί και πού και πώς και πότε βρέθηκε ένα Λευκό Μπιζέλι μες στο κεφάλι της. Σκοπός της να το βρει και να το γνωρίσει. Να το κατανοήσει. Μ’ οδηγό και συνοδό της τη Ζέλεια, μια στρουμπουλή κυρία, το αναζητά περιπλανώμενη ανάμεσα σε κόσμους πολύχρωμους κι ονειρομαγικούς. Κάθε πλάσμα που συναντά τής προσφέρει τις γνώσεις και το φως του, βοηθώντας την να γνωρίσει καλύτερα τον ίδιο της τον εαυτό. Να τον αγαπήσει. Ώσπου κάποια στιγμή, ανταμώνει με το Λευκό της Μπιζέλι…

Μια ιστορία για τη δύναμη, το θαύμα και την αγάπη της καρδιάς.

Δήμητρα Σωκράτους (συγγραφέας)

Η Δήμητρα Σωκράτους εργάζεται ως εκπαιδευτικός. Εμψυχώνει εργαστήρια θεατρικού παιχνιδιού και μη τυπικής μάθησης. Συμμετέχει σε ομάδες δραματοποιημένης αφήγησης. Αποτελεί ενεργό μέλος κι εθελόντρια σε διάφορους κοινωνικοπολιτιστικούς οργανισμούς και ομάδες νεολαίας. Γράφει ιστορίες για μικρούς και μεγάλους κι ασχολείται με την ποίηση. Πήρε το Α’ Βραβείο στον 17^ο Διαγωνισμό Σύνθεσης Κυπριακού Τραγουδιού του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου για το τραγούδι «Επλάνεψες με Μάνα μου» (στιχουργός, 2008). Το βιβλίο Η ΜΑΙΡΗ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΜΠΙΖΕΛΙ για μεγάλα παιδιά, αποτελεί την πρώτη της εκδοτική προσπάθεια.

Στέλλα Καραγιώργη (εικονογράφος)

Η Στέλλα Καραγιώργη είναι εικαστικός κι ερευνήτρια. Έχει κάνει σπουδές στην Τέχνη και Ιστορία της Τέχνης σε διδακτορικό επίπεδο. Το έργο της εστιάζεται στη μελέτη της προϊστορικής τέχνης της Κύπρου και την εφαρμογή των αρχαίων συμβόλων, μοτίβων και αρχετύπων στη σύγχρονη εικαστική έκφραση. Διερευνά τους παραλληλισμούς της αρχαίας τέχνης με την παιδική τέχνη και την έννοια του παιχνιδιού. Η Στέλλα είναι ενεργή στον καλλιτεχνικό χώρο με συμμετοχές σε εκθέσεις στην Κύπρο και στο εξωτερικό. Δραστηριοποιείται στη διοργάνωση εργαστηρίων και στην προσφορά συμβουλευτικών υπηρεσιών σε θέματα πολιτιστικής κληρονομιάς.

Τάσος Αριστοτέλους (παρουσίαση του βιβλίου)

Ο Τάσος Αριστοτέλους γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1955. Από το 1975 που εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο μέχρι σήμερα, ασχολείται συστηματικά με διάφορες μορφές της λογοτεχνίας (παιδική λογοτεχνία, ποίηση, ευθυμογράφημα) καθώς και με την κριτική. Η μελέτη του για την «Ιστορία της Κυπριακής Σάτιρας» θεωρείται μια από τις σημαντικότερες στον τομέα αυτό. Ποιήματά του έχουν βραβευτεί σε παγκύπριους και πανελλήνιους διαγωνισμούς ποίησης. Έχουν μεταφρασθεί σε πολλές ξένες γλώσσες και έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολόγια και άλλες εκδόσεις όπως μελέτες, κ.τ.λ.  Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Λεμεσού «Βασίλης Μιχαηλίδης» (πρώην αντιπρόεδρος), της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου, της Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού (πρώην πρόεδρος), τακτικό μέλος της Πανελλήνιας Εταιρείας Λόγου και Τέχνης, της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος και του Συνδέσμου Εκδοτών Κύπρου. Διευθύνει τις Εκδόσεις Αναστάση Αριστοτέλους και εκδίδει στη Λεμεσό το περιοδικό «Θέματα». Είναι παντρεμένος και πατέρας δυο παιδιών. Ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται ως ένας φίλος των βιβλίων που όταν δε βρίσκει τα βιβλία που θέλει να διαβάσει, κάθεται και τα γράφει ο ίδιος. 

ΕΓΩ, Η ΕΛΕΝΗ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ:

«Η φράση "απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη" μού ανατρέπει κάθε συγκαταβατικότητα όσον αφορά την καθημερινή και την τρέχουσα πολιτική ηθική ή ανηθικότητα»

«Έδινα πίστωση στους ανθρώπους, δεν τους καταδίκαζα. Ίσως αυτό να συνετέλεσε στο να έχω επιδείξει αναποτελεσματικότητα σε κάποιες φάσεις της ζωής μου»

Μου λείπει πάρα πολύ η Ιατρική. Έχω κάνει μακροχρόνιες, σημαντικές σπουδές και είχα μια πάρα πολύ καλή καριέρα, που με γέμιζε απολύτως, όχι μόνο δουλεύοντας στην Κύπρο και στην Ελλάδα αλλά σε όλον τον κόσμο, σε πολεμικές ή πρωτόγονες συνθήκες στην Αφρική, στη Σρι Λάνκα, σε περιοχές που ίσως δεν έφτασαν άλλοι Έλληνες γιατροί. Ήρθα αντιμέτωπη με βαρύτατα περιστατικά κάτω από αντίξοες συνθήκες κι αυτό μου λείπει πραγματικά πάρα πολύ. Ακόμα κι αυτό που συνέβαινε εδώ στον τόπο μας, που σου χτυπούσαν την πόρτα στις δύο η ώρα τη νύχτα και σου ζητούσαν με αγωνία να τους φροντίσεις, να διεκπεραιώσεις ένα χειρουργείο μέχρι το πρωί και να παραδώσεις, για παράδειγμα, ένα παιδάκι γερό στους γονείς του. Μου λείπουν όλα αυτά.

Μου λείπει επίσης το γεγονός ότι κάνοντας μια χειρουργική επέμβαση κάποτε, ένιωθα πάντα την εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη των άλλων, χωρίς να είναι επιδίωξή μου. Τη νιώθεις την αγάπη των άλλων. Τώρα, κάνοντας μια πολιτική πράξη, στην καλύτερη περίπτωση θα νιώσεις τον μισό πληθυσμό να σε καταριέται. Όσο κι αν αυτό που κάνεις βγαίνει από τα βάθη της ψυχής σου, όπως και το προηγούμενο, κάποιοι θα του δώσουν διαστάσεις που πραγματικά πληγώνουν. Το επέλεξα.

Το Κυπριακό ήταν η αιτία

Ήμουν πάντα στην πολιτική από τα μαθητικά μου χρόνια, ήταν τα χρόνια όπου ακόμα μαθαίναμε εδώ στην Κύπρο τι είναι δημοκρατία. Μαλώναμε στις διαδηλώσεις, σκοτωνόμασταν. Μετά πήγα ύστερη χούντα των Αθηνών, συντασσόμενη με τους φοιτητές που ήταν μονίμως σε εξέγερση. Έμαθα τι είναι Δημοκρατία, τι είναι Σοσιαλισμός, ποια είναι τα ιδανικά τους. Είχαμε το όραμα να κάνουμε τον τόπο μας ένα πολύ σπουδαίο κομμάτι του κόσμου με τη δημοκρατία να κυριαρχεί στην Ελλάδα. Θέλαμε να ελευθερώσουμε και την Κύπρο, γιατί όλα αυτά συνέπεσαν με την υποδούλωση στον Αττίλα.

Αυτό ήταν και το καθοριστικό για την ενεργό εμπλοκή μου στην πολιτική? το Κυπριακό. Ήταν οι απόψεις που απέκτησα για την υποχρέωσή μας να ακολουθήσουμε μιαν άλλη πορεία. Δυστυχώς, όμως, πήγαμε από το κακό στο χειρότερο. Κάθε φορά, παρόλο που βλέπαμε την κακοδαιμονία της Τουρκίας και το γεγονός ότι ήταν προσηλωμένη σε συγκεκριμένη πολιτική, κάποιοι έλεγαν ότι είναι στραβή η πολιτική που ακολουθούμε εμείς. Δεν μπορούμε, όμως, συνέχεια να συμβιβαζόμαστε.

Το ΝΑΙ κυριάρχησε από το 2004

Από το 2004 μέχρι σήμερα, ενώ πέρασε το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν, ακολουθήθηκε η πολιτική του ΝΑΙ. Εξ ου και σήμερα η πολιτική σκηνή και τα κέντρα λήψης αποφάσεων κυριαρχούνται από ανθρώπους που υπήρξαν ένθερμοι θιασώτες του ΝΑΙ, αλλά και πολέμησαν για το ΝΑΙ. Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η τελευταία προσπάθεια για λύση, είχα πει να δώσουμε πόντους ευκαιρίας στις συνομιλίες.

Ταυτόχρονα, όμως, είχα προειδοποιήσει ότι η Τουρκία θα οδηγήσει πάλι τα πράγματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Μη διανοηθείτε να φορτώσετε και πάλι την ευθύνη σε αυτούς που αγωνιούν, σε αυτούς που πονούν, σε αυτούς που σκέφτονται ότι μπορεί και να μην είναι σωστές αυτές οι κινήσεις που γίνονται, τους είχα πει. Έχουμε πλησιάσει σε μια λύση που ουσιαστικά σημαίνει αποδοχή των τουρκικών θέσεων. Αν φτάσουμε σε αυτήν τη λύση έχω τον τρόμο ότι θα είναι απλώς ακόμη μία συγκατάβαση της δικής μας πλευράς.

Από την αρχή

Να τα πάρουμε, όμως, από την αρχή; Γεννήθηκα στον Αμίαντο Λεμεσού από γονείς εσωτερικούς μετανάστες θα έλεγα. Ο Αμίαντος ήταν ένα χωνευτήρι εκείνα τα χρόνια, όπου μαζευόταν η φτωχολογιά όλου του τόπου. Ο παππούς μου ήταν μεταλλωρύχος και γυρνούσε τα μεταλλεία και η καταγωγή του ήταν από την Όρκα της Κερύνειας. Η οικογένεια της μητέρας μου ήταν μια αγροτική οικογένεια, αλλά για να συμπληρώσει το εισόδημά της, κατά καιρούς εργάζονταν στον Αμίαντο. Εκεί ερωτεύτηκαν οι γονείς μου, εκεί έκαναν την οικογένειά μου για την οποία είμαι υπερήφανη. Ήταν δυο φτωχά παιδιά. Ο πατέρας μου βγήκε αμέσως στον αγώνα της ΕΟΚΑ το 1955, ενεπλάκη ενεργά, έχασε τη δουλειά του, κηρύχθηκε καταζητούμενος, καταδικάστηκε, βασανίστηκε. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έζησα πολλά και τα συγκράτησα όλα. Μετά το πέρας του αγώνα πήγαμε στη Λεμεσό, γιατί δεν υπήρχε πια δουλειά για τους πρώην αγωνιστές. Έπειτα έφυγα για σπουδές στη Θεσσαλονίκη.

Ανεξίτηλη μνήμη

Όλα τα γεγονότα έχουν χαραχθεί ανεξίτηλα στο μυαλό μου και ώρες-ώρες αναρωτιέμαι αν πάσχω από παθολογική υπερμνησία. Είναι πολλές οι εικόνες που θυμάμαι και νοσταλγικά αλλά και με πολύ πόνο. Θυμάμαι, όμως, όταν το 1964 γινόταν η πρώτη στρατιωτική παρέλαση στη Λεμεσό, μας πήγε η μαμά και είδαμε τον πατέρα μας που παρέλαυνε όντας μέλος της τότε εθελοντικής εθνοφρουράς. Εκεί ένιωσα μια πολύ μεγάλη υπερηφάνεια, την οποία συντηρώ ακόμα. Εξακολουθούσε να είναι πλήρους δραστηριότητας στρατιώτης.

Το πρότυπό μου είναι ο καλός Κύπριος πατριώτης. Ο Έλληνας της Κύπρου που με τιμιότητα, με παρρησία, με ενθουσιασμό θέλει να διατηρήσει τις αρχές και τις αξίες με τις οποίες διασώθηκε διά μέσου των αιώνων. Φυσικά και ο πατέρας μου υπήρξε εκφραστής αυτής της εικόνας.

«Η τόλμη είναι κάτι που μου πιστώνεται»

Δεν υπήρξε τίποτα που να καταφέρει να με φοβίσει στον κόσμο και νομίζω ότι η τόλμη είναι κάτι που μου πιστώνεται. Έχω πάει σε αρκετά επικίνδυνα μέρη του πλανήτη, έχω θέσει πολλές φορές τη ζωή μου σε κίνδυνο, έχω αγωνιστεί για τα ανθρώπινα δικαιώματα του κάθε πολίτη θεωρώντας τον εαυτό μου μία από τους καλούς ακτιβιστές. Πάντα ήμουν σε θέση, πρωτίστως ως χειρουργός, να παίρνω αποφάσεις την κρίσιμη στιγμή. Αν δεν πάρεις τη σωστή απόφαση την ώρα που πρέπει, έχεις χάσει το παιχνίδι. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία πρέπει να είσαι ταυτόχρονα και αποτελεσματικός.

Δεν ξέρω αν τα έχω καταφέρει το ίδιο καλά και στην πολιτική μου ζωή για να πω την αλήθεια. Δεν δίστασα και δεν φοβήθηκα ποτέ να εκφράσω τις απόψεις μου, δεν με κατέβαλε ποτέ ο πανικός. Σε κάποιες στιγμές ίσως να μην επέδειξα την αποφασιστικότητα που απαιτείτο, αλλά αυτό το καταχωρώ μεταξύ άλλων στην ανεκτικότητά μου, αλλά και στην πίστωση που έδινα στους ανθρώπους. Πάντα άφηνα ένα ενδεχόμενο, ότι η δική μου αλήθεια θα μπορούσε μεν να είναι ταυτόσημη με τη δική τους αλήθεια, αλλά να εκφράζεται με έναν διαφορετικό τρόπο. Έδινα αυτήν την πίστωση στους ανθρώπους, δεν τους καταδίκαζα. Ίσως αυτό να συνετέλεσε στο να έχω επιδείξει αναποτελεσματικότητα σε κάποιες φάσεις της ζωής μου.

«Οι Έλληνες δεν μπορεί να είναι δεύτερης κατηγορίας»

Υπάρχει μια φράση την οποία δεν αντέχω, ειδικά όταν βρίσκομαι στις κηδείες των αγνοουμένων. Το «απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη» μου ανατρέπει κάθε συγκαταβατικότητα όσον αφορά την καθημερινή και την τρέχουσα πολιτική ηθική ή ανηθικότητα. Δηλαδή, εκεί που ανακεφαλαιώνεται όλη η Ελληνική Ιστορία μπροστά σου, πώς μπορείς να προσποιηθείς ότι δεν συνέβη τίποτα και να συνεχίσεις να λες γνωστές τετριμμένες φράσεις όπως «μια συμβατική βιώσιμη λύση του Κυπριακού»; Εκεί πρέπει να απαιτήσεις την κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αυτής της χώρας και πολύ περισσότερο των Ελλήνων, γιατί οι Έλληνες δεν μπορεί να είναι δεύτερης κατηγορίας πολίτες μέσα σε αυτήν τη χώρα.

«Θα κατέβω για Πρόεδρος αν πρέπει»

Ποια είναι η φιλοδοξία μου; Να δω τον τόπο μου ελεύθερο. Η ευχή μου είναι να ξεκουραστώ μια ώρα αρχύτερα. Βέβαια, κατανοείτε ότι αν το Κυπριακό λυθεί με μια κακή λύση, την οποία όμως ψηφίσει ο λαός, εγώ δεν θα είμαι αυτή που θα κάνω εμφύλιο πόλεμο. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν βολεύεται και δεν ησυχάζει, αλλά με τα σημερινά δεδομένα, σας λέω ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο δεν θα αναμειχθώ άλλο με την πολιτική αυτού του τόπου. Απ' εκεί και πέρα, το πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε άλλου είδους ανατροπές, θα εξαρτηθεί από το πόσοι θα παραμείνουν πιστοί στις αρχές και στις αξίες, έστω και αν τις δούμε να καταρρακώνονται μέσα από μια κακή λύση.

Με ρωτάτε αν θα είμαι υποψήφια για την Προεδρία της Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές. Θα υπάρξουν, άραγε, επόμενες εκλογές; Θα σας απαντήσω όμως. Η ευχή μου είναι να λυθεί το Κυπριακό και να λυθεί σωστά. Αν γίνει αυτό, εγώ θα αποχωρήσω από τον πολιτικό βίο. Δεν έχω ανάγκη καμιά καριέρα, εξάλλου αν θέλω επαγγελματικά, έχω το μυαλό, τις ικανότητες και τις δυνατότητες να χτίσω μια καριέρα. Αν όμως φτάσουμε στις εκλογές και οι συνθήκες το επιβάλουν, τότε ναι, θα διεκδικήσω τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Όμως ούτε φιλοδοξία μου είναι, ούτε αυτοσκοπός είναι, ούτε νιώθω ότι θα καταξιωθώ περισσότερο στα μάτια κάποιου. Αν μπορώ να υπηρετήσω τον λαό με διαφορετικό τρόπο, θα το κάνω. Θα είμαι παρούσα στους αγώνες του λαού.

ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ "ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ"

Πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή στην αίθουσα της εκκλησίας με μεγάλη επιτυχία η Χριστουγεννιάτικη γιορτή της Μουσικής σχολής «ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ». Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο πρόεδρος της κοινότητας Κλεόβουλος Παπακώστας, ο υποψήφιος βουλευτής ΔΗΚΟ Πάμπος Πιττοκοπίτης,  καθώς και πλήθος κόσμου. Ήταν μια γιορτή γεμάτη αγάπη και Χριστουγεννιάτικα τραγούδια που γέμισαν θαλπωρή τις καρδιές των παρευρισκομένων, καθώς και οι εξαιρετικές φωνές  των μαθητών γλύκαναν την ατμόσφαιρα και εντυπωσίασαν όλους.

Πολλά συγχαρητήρια μετά το τέλος της παράστασης εισέπραξε η ιδιοκτήτρια της σχολής  Γεωργία Αθανασίου, όχι μόνο για την ωραία παράσταση, αλλά και για το αξιόλογο έργο που επιτελεί στην κοινότητα και στα περίχωρα η λειτουργία της Μουσικής σχολής την όποια διευθύνει.

Εμείς σαν εφημερίδα με θαυμασμό συγχαίρουμε  τόσο την καθηγήτρια της σχολής, όσο και τους μαθητές με τις εξαίρετες φωνές που απολαύσαμε στην ωραία γιορτή. 

ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, ΜΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Ένας καλός συγγραφέας αυτό που πετυχαίνει είναι να κάνει τους αναγνώστες να βλέπουν ένα κομμάτι του εαυτού του μέσα από τη γραφή του. Να τους παρασέρνει στις σκέψεις του και να τον συντροφεύουν στο ταξίδι της ιστόρησης του.

Η Δήμητρα Σωκράτους μέσα από το παραμύθι της για μεγάλα παιδιά "Η ΜΑΙΡΗ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΜΠΙΖΕΛΙ", με μαεστρία το καταφέρνει, ενώ ταυτοχρόνως φανερώνει τις ευαισθησίες που κρύβει στην καρδιά της, τις ανησυχίες της για τις σκέψεις των μικρών παιδιών και τα μεγάλα όνειρα τους, αυτά που σαν δασκάλα και εκπαιδευτικός με τη συναναστροφή μαζί τους, γνώρισε και έμαθε καλά.

Με ένα ξεχωριστό τρόπο γραφής και γλυκούς διαλόγους, μέσα από όμορφη και "πανοραμική πλοκή", παρουσιάζει τις ανησυχίες της Μαίρης για τον άγνωστο κίνδυνο που την περιτριγυρίζει, καθώς και τις προσπάθειες των γύρω της αλλά κυρίως των μικρών φίλων της, να την προϊδεάσουν και να την ετοιμάσουν ώστε με θάρρος να αντικρύσει το κακό, και με θέληση και δύναμη να το νικήσει.

Ένα γλυκό παραμύθι που φανερώνει πως με την αγάπη, τη φιλία, και τη θέληση, όλα γίνονται, και το καλό θριαμβεύει.

Ένα παραμύθι που σαν όλα τα παραμύθια τελειώνει αισίως ευτυχώς, και οι αναγνώστες μένουμε ευχαριστημένοι.

Με επιτυχία λοιπόν, έγινε η παρουσίαση του βιβλίου της καλής μας δασκάλας Δήμητρας Σωκράτους "Η ΜΑΙΡΗ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΜΠΙΖΕΛΙ", μέσα στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα εκδηλώσεων της τράπεζας Κύπρου στην Πάφο την παρασκευή 18 Δεκεμβρίου. Η εκδήλωση τελούσε της αιγίδος της επιτρόπου προστασίας των δικαιωμάτων του παιδιού Λήδας Κουρσουμπά, με μέρος των εισπράξεων από την πώληση του βιβλίου να προορίζονται για μή κερδοσκοπικούς οργανισμούς που στηρίζουν παιδιά και ενήλικες με καρκινοπάθειες.

Την παρουσίαση έκαμε ο συγγραφέας Τάσος Αριστοτέλους.

ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ: ΜΟΥΣΙΚΗ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ

Η Γεωργία Αθανασίου ανακοινώνει ότι,

Η διεύθυνση και το διδακτικό προσωπικό της Σχολής Μουσικής ''ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ'' εν όψη των εορτών των Χριστουγέννων,διοργανώνει φιλανθρωπική μαθητική συναυλία.

Συμμετέχουν: 

--Παιδική χορωδία και μαθητές που παρακολουθούν μαθήματα στο σύγχρονο τραγούδι.

Στην είσοδο της αίθουσας θα συλλέγονται διάφορα τρόφημα για το Κοινωνικό Δημοτικό Παντοπωλείο Πάφου.Επίσης θα γίνονται και εισφορές χρηματών όπου όλα τα καθαρά έσοδα θα δωθούν σε άπορους μαθητές.
(Είσοδος ελεύθερη) Για περισ. πληροφορίες στα τήλ.99845743 / 26270727

Synthesis" School of Music

5 ασκήσεις που μπορείτε να τις κάνετε στο γραφείο ενώ γράφετε στον υπολογιστή

2. Σηκώστε τα χέρια. Προκειμένου να προστατέψετε τα χέρια σας από το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα και να βοηθήσετε την κακή κυκλοφορία η άσκηση που θα σας πούμε καλό θα είναι να γίνεται αρκετές φορές μέσα στην ημέρα. Σηκώστε τα χέρια πάνω από το κεφάλι και τεντώστε τα προς τα πάνω σαν να θέλετε να πιάσετε κάτι πολύ ψηλά.

3.Άσκηση για καλλίγραμμα οπίσθια. Πρόκειται για την ευκολότερη άσκηση που μπορείτε να κάνετε στο γραφεία. Απλά πιέστε και αφήστε τους μυς των γλουτών σας αρκετές φορές. Πρόκειται για τη νούμερο ένα άσκηση για σύσφιξη των γλουτών και μπορείτε να την κάνετε ενώ γράφετε κάτι στο πληκτρολόγιο ή όταν μιλάτε στο τηλέφωνο.

4. Ασκήσεις για τα πόδια. Όσο βρίσκεστε στο γραφείο σας μπορείτε εύκολα να ισιώσετε τα γόνατά σας και να σηκώσετε τα πόδια σας προς τα έξω. Αυτό θα γυμνάσει πολύ τους μυς των ποδιών σας.

5. Ασκήσεις αντί στρες. Πολλές από τις ασκήσεις που είπαμε θα σας βοηθήσουν να απαλλαγείτε από το στρες της δουλειάς. Ωστόσο υπάρχουν και κάποιες άλλες που πραγματικά σας λυτρώσουν. Τεντώστε απαλά το λαιμό σας γύρω από το κεφάλι σας, θα μειώσει το στρες στο λαιμό και την πλάτη. Επίσης, σηκώστε τα χέρια σας μπροστά σας και κάντε κάμψεις του καρπού πάνω- κάτω. Αυτή η άσκηση θα βοηθήσει στην ανακούφιση του άγχους της δακτυλογράφησης αλλά και στην πρόληψη του συνδρόμου του καρπιαίου σωλήνα.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ

Η Δήμητρα Σωκράτους παρουσιάζει το βιβλίο της ‘Η ΜΑΙΡΗ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΜΠΙΖΕΛΙ’σε εικονογράφηση της εικαστικού Δρ. Στέλλας Καραγιώργη, την Παρασκευή, 18 Δεκεμβρίου 2015 στις 7 μ.μ. στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της Τράπεζας Κύπρου (Λεωφ. Ε. Παλληκαρίδη) στην Πάφο.

Το βιβλίο απευθύνεται σε μεγάλα παιδιά. Παρουσιάζειμέσα από συμβολισμούς, μεταφορές και φαντασία τηναναζήτηση της αλήθειας και το χτίσιμο της παιδικής κατανόησης γύρω από ένα μυστήριο για το παιδικό μυαλό θέμα.

Για το βιβλίο θα μιλήσει ο Τάσος Αριστοτέλους, συγγραφέας Παιδικής Λογοτεχνίας, ποιητής και εκδότης. Το πρόγραμμα της παρουσίασης περιλαμβάνει χαιρετισμούς από διάφορους οργανισμούς και φορείς, τραγούδια και δρώμενα από παιδιά και νέους.

Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα της Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, κ. Λήδας Κουρσουμπά και πραγματοποιείται με τη στήριξη της Τράπεζας Κύπρου, του Οργανισμού Νεολαίας Κύπρου - Πρόγραμμα Πρωτοβουλίες Νέων, του Θεάτρου Τσέπης, της ANTAMOSIS και της RedHotPeppers.

Μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις του βιβλίου θα διατεθεί σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς που στηρίζουν παιδιά κι ενήλικες με καρκινοπάθειες.

Είσοδος ελεύθερη.

Λίγα λόγια για την ιστορία του βιβλίου:

Η μικρή ηρωίδα, η Μαίρη, αναρωτιέται διαρκώς γιατί και πού και πώς και πότε βρέθηκε ένα Λευκό Μπιζέλι μες στο κεφάλι της. Σκοπός της να το βρει και να το γνωρίσει. Να το κατανοήσει. Μ’ οδηγό και συνοδό της τη Ζέλεια, μια στρουμπουλή κυρία, το αναζητά περιπλανώμενη ανάμεσα σε κόσμους πολύχρωμους κι ονειρομαγικούς. Κάθε πλάσμα που συναντά τής προσφέρει τις γνώσεις και το φως του, βοηθώντας την να γνωρίσει καλύτερα τον ίδιο της τον εαυτό. Να τον αγαπήσει. Ώσπου κάποια στιγμή, ανταμώνει με το Λευκό της Μπιζέλι…

Μια ιστορία για τη δύναμη, το θαύμα και την αγάπη της καρδιάς.

Δήμητρα Σωκράτους (συγγραφέας)

Η Δήμητρα Σωκράτους εργάζεται ως εκπαιδευτικός. Εμψυχώνει εργαστήρια θεατρικού παιχνιδιού και μη τυπικής μάθησης. Συμμετέχει σε ομάδες δραματοποιημένης αφήγησης.Αποτελεί ενεργό μέλος κι εθελόντρια σε διάφορους κοινωνικοπολιτιστικούς οργανισμούς και ομάδες νεολαίας.Γράφει ιστορίες για μικρούς και μεγάλους κι ασχολείται με την ποίηση. Πήρε το Α’ Βραβείο στον 17^ο Διαγωνισμό Σύνθεσης Κυπριακού Τραγουδιού του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου για το τραγούδι «Επλάνεψες με Μάνα μου» (στιχουργός, 2008). Το βιβλίο Η ΜΑΙΡΗ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΜΠΙΖΕΛΙ για μεγάλα παιδιά, αποτελεί την πρώτη της εκδοτική προσπάθεια.

Στέλλα Καραγιώργη (εικονογράφος)

Η Στέλλα Καραγιώργη είναι εικαστικός κι ερευνήτρια. Έχει κάνει σπουδές στην Τέχνη και Ιστορία της Τέχνης σε διδακτορικό επίπεδο. Το έργο της εστιάζεται στη μελέτη της προϊστορικής τέχνης της Κύπρου και την εφαρμογή των αρχαίων συμβόλων, μοτίβων και αρχετύπων στη σύγχρονη εικαστική έκφραση. Διερευνά τους παραλληλισμούς της αρχαίας τέχνης με την παιδική τέχνη και την έννοια του παιχνιδιού. Η Στέλλα είναι ενεργή στον καλλιτεχνικό χώρο με συμμετοχές σε εκθέσεις στην Κύπρο και στο εξωτερικό. Δραστηριοποιείται στη διοργάνωση εργαστηρίων και στην προσφορά συμβουλευτικών υπηρεσιών σε θέματα πολιτιστικής κληρονομιάς.

Τάσος Αριστοτέλους (παρουσίαση του βιβλίου)

Ο Τάσος Αριστοτέλους γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1955. Από το 1975 που εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο μέχρι σήμερα, ασχολείται συστηματικά με διάφορες μορφές της λογοτεχνίας (παιδική λογοτεχνία, ποίηση, ευθυμογράφημα) καθώς και με την κριτική. Η μελέτη του για την «Ιστορία της Κυπριακής Σάτιρας» θεωρείται μια από τις σημαντικότερες στον τομέα αυτό. Ποιήματά του έχουν βραβευτεί σε παγκύπριους και πανελλήνιους διαγωνισμούς ποίησης. Έχουν μεταφρασθεί σε πολλές ξένες γλώσσες και έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολόγια και άλλες εκδόσεις όπως μελέτες, κ.τ.λ.  Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Λεμεσού «Βασίλης Μιχαηλίδης» (πρώην αντιπρόεδρος), της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου, της Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού (πρώην πρόεδρος), τακτικό μέλος της Πανελλήνιας Εταιρείας Λόγου και Τέχνης, της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος και του Συνδέσμου Εκδοτών Κύπρου. Διευθύνει τις Εκδόσεις Αναστάση Αριστοτέλους και εκδίδει στη Λεμεσό το περιοδικό «Θέματα». Είναι παντρεμένος και πατέρας δυο παιδιών. Ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται ως ένας φίλος των βιβλίων που όταν δε βρίσκει τα βιβλία που θέλει να διαβάσει, κάθεται και τα γράφει ο ίδιος.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ

Παρουσίαση του προγράμματος από τη Δρ. Έλενα Κωνσταντίνου, Ερευνήτρια Κοινωνιογλωσσικών Θεμάτων στην Εκπαίδευση:

·         Χαιρετισμός από την Επίτροπο Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, κα Λήδα Κουρσουμπά

·         Χαιρετισμός από τη Λειτουργό του Οργανισμού Νεολαίας Κύπρου, κα Ελευθερία Χριστοφόρου 

·         Χαιρετισμός από τον Πρόεδρο της Πολιτιστικής Επιτροπής Π.Ο.Ε.Δ. Πάφου, κ. Χρίστο Χατζηλοΐζου

·         Χαιρετισμός από τους Παιδοβουλευτές Πάφου, κ. Αλέξανδρο Παπαδόπουλο και κα Δήμητρα Χατζηκωστή

·         Τραγούδια από παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Έμπας υπό τη διεύθυνση της κας Αθηνάς Χρυσοστόμου 

·         Παρουσίαση του βιβλίου από τον συγγραφέα Παιδικής Λογοτεχνίας, ποιητή και εκδότη, κ. Τάσο Αριστοτέλους

·         Αντιφώνηση από τη συγγραφέα του βιβλίου, κα Δήμητρα Σωκράτους

·         Δεξίωση 

Η εκδήλωση περιλαμβάνει δρώμενα από το Θέατρο Τσέπης, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του σκηνοθέτη Μάριου Θεοχάρους.

Μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις του βιβλίου θα διατεθεί σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς που στηρίζουν παιδιά κι ενήλικες με καρκινοπάθειες.

Υπό την αιγίδα της Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού.

Υποστηρικτές: Τράπεζα Κύπρου, Οργανισμός Νεολαίας Κύπρου, Πρόγραμμα Πρωτοβουλίες Νέων, Θέατρο Τσέπης, ANTAMOSIS, RedHotPeppers

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

« Η Μαίρη και το Λευκό Μπιζέλι»: Οι καρκινοπάθειες μέσα από ένα παιδικό βιβλίο

Η Δήμητρα Σωκράτους παρουσιάζει το βιβλίο της «Η Μαίρη και το λευκό μπιζέλι», σε εικονογράφηση της εικαστικού Δρ. Στέλλας Καραγιώργη, την Παρασκευή, 18 Δεκεμβρίου στις 7 μ.μ. στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της Τράπεζας Κύπρου στην Πάφο.  Το βιβλίο απευθύνεται σε μεγάλα παιδιά. Παρουσιάζει μέσα από συμβολισμούς, μεταφορές και φαντασία την αναζήτηση της αλήθειας και το χτίσιμο της παιδικής κατανόησης γύρω από ένα μυστήριο για το παιδικό μυαλό θέμα, όπως είναι ο καρκίνος.   

Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα της Επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, Λήδας Κουρσουμπά και μέρος των εσόδων από τις πωλήσεις του βιβλίου θα διατεθεί σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς που στηρίζουν παιδιά κι ενήλικες με καρκινοπάθειες.

Η μικρή ηρωίδα, η Μαίρη, αναρωτιέται διαρκώς γιατί και πού και πώς και πότε βρέθηκε ένα Λευκό Μπιζέλι μες στο κεφάλι της. Σκοπός της να το βρει και να το γνωρίσει. Μ’ οδηγό και συνοδό της τη Ζέλεια, μια στρουμπουλή κυρία, το αναζητά περιπλανώμενη ανάμεσα σε κόσμους πολύχρωμους κι ονειρομαγικούς. Κάθε πλάσμα που συναντά τής προσφέρει τις γνώσεις και το φως του, βοηθώντας την να γνωρίσει καλύτερα τον ίδιο της τον εαυτό. Να τον αγαπήσει. Ώσπου κάποια στιγμή, ανταμώνει με το Λευκό της Μπιζέλι…

Μια ιστορία για τη δύναμη, το θαύμα και την αγάπη της καρδιάς.

Η εκδήλωση περιλαμβάνει χαιρετισμούς από την Επίτροπο Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, Λήδα Κουρσουμπά,  τη Λειτουργό του Οργανισμού Νεολαίας Κύπρου, Ελευθερία Χριστοφόρου, ττον Πρόεδρο της Πολιτιστικής Επιτροπής ΠΟΕΔ Πάφου, Χρίστο Χατζηλοΐζου και τους Παιδοβουλευτές Πάφου, Αλέξανδρο Παπαδόπουλο και Δήμητρα Χατζηκωστή.

Θα περιλαμβάνει επίσης τραγούδια από παιδιά του Δημοτικού Σχολείου Έμπας υπό τη διεύθυνση της Αθηνάς Χρυσοστόμου, παρουσίαση του βιβλίου από τον συγγραφέα Παιδικής Λογοτεχνίας, ποιητή και εκδότη, Τάσο Αριστοτέλους  και αντιφώνηση από τη συγγραφέα του βιβλίου, Δήμητρα Σωκράτους.  Θα υπάρξουν ακόμη δρώμενα από το Θέατρο Τσέπης, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του σκηνοθέτη Μάριου Θεοχάρους.

Παρουσίαση του προγράμματος θα γίνει από τη Δρ. Έλενα Κωνσταντίνου, Ερευνήτρια Κοινωνιογλωσσικών Θεμάτων στην Εκπαίδευση.

Σημ. Η Δήμητρα Σωκρατουσ κατάγεται απ'ο τη Χλώρακα

ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΤΗΣ ΠΑΦΟΥ

Την Παρασκευή 11/12, στο χώρο της παλιάς Ηλεκτρικής, σε μια σεμνή τελετή τιμήθηκαν από τον Δήμαρχο Πάφου, οι Πάφιοι συγγραφείς και λογοτέχνες .

Πυροβολισμοί στη Χλώρακα, δύο συλλήψεις

ΠΗΓΗ: ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Έπληξαν όχημα

Πυροβολισμοί στη Χλώρακα, δύο συλλήψεις

Πάφος: Συνελήφθησαν με δικαστικά εντάλματα και τέθηκαν υπό κράτηση δύο πρόσωπα, για διευκόλυνση των ανακρίσεων, σχετικά με διερευνώμενη υπόθεση συνωμοσίας προς διάπραξη πλημμελήματος, πρόκλησης κακόβουλης ζημιάς και ρίψης πυροβολισμών σε κατοικημένη περιοχή στην Πάφο.

Σύμφωνα με την Αστυνομία,συγκεκριμένα, καταγγέλθηκε από 27χρονο από τη Συρία ότι άγνωστοι έριξαν πυροβολισμούς σε κατοικημένη περιοχή στη Χλώρακα με αποτέλεσμα οι σφαίρες από κυνηγετικό όπλο να πλήξουν το πίσω μέρος του οχήματος του.

Εναντίον των δύο προσώπων φέρεται να προέκυψε μαρτυρία ότι χθες τα ξημερώματα έρριψαν πυροβολισμούς στη συγκεκριμένη περιοχή και ακολούθως η Αστυνομία προχώρησε στη σύλληψη τους βάσει δικαστικών ενταλμάτων.

Τα δύο πρόσωπα ανακρινόμενα αρνήθηκαν κάθε ανάμειξη με την υπόθεση. Ο ένας εκ των δύο συλληφθέντων την ώρα της σύλληψης του παρουσίασε υψηλή αρτηριακή πίεση και διακομίσθηκε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του ΓΝ Πάφου. Όπως διαφάνηκε αντιμετώπιζε πρόβλημα καρδιάς και πρόσφατα μάλιστα είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση. Ο συλληφθείς κρατήθηκε για περαιτέρω νοσηλεία στο ΓΝ Πάφου. Τα δύο πρόσωπα κατηγορήθηκαν γραπτώς ενώ αναμένεται να αφεθούν ελεύθεροι. Το ΤΑΕ Πάφου διερευνά την υπόθεση.

Γράφει: Ντόρα Χριστοδούλου