ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΚΟΙΝΟΤΑΡΧΕΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ 2021

Το ΑΚΕΛ επιμένει πως πρέπει να τερματιστεί η συζήτηση για παράταση της θητείας των δημοτικών και κοινοτικών αρχόντων του 2021 καθώς είναι αναμφίβολα αντιδημοκρατικό, παραβιάζει τη βούληση των ψηφοφόρων που ψήφισαν για 5 χρόνια θητεία και όχι επτάμισι, ίσως είναι και αντισυνταγματικό. Κάποιοι ήδη εκλελεγμένοι από διάφορες παρατάξεις ευνοούν την παράταση, όμως σε ότι αφορά το ΑΚΕΛ υπάρχει μια σχετική δήλωση του κόμματος ότι πρέπει οι εκλογές να γίνουν κανονικά τον Δεκέμβρη του 2021.

Παρ’ όλα αυτά, η Κυβέρνηση επιμένει και θα επαναφέρει το ζήτημα στη Βουλή μετά τις διακοπές του καλοκαιριού.

Εν τω μεταξύ, πολλοί ενδιαφερόμενοι υποψήφιοι ξεκίνησαν την προεκλογική τους.

Στη Χλώρακα έως τώρα έχουν ανακοινώσει το ενδιαφέρον τους για τη θέση του Κοινοτάρχη από τον ΔΗΣΥ οι Νικόλας Λιασίδης και Χαράλαμπος Μέλιος, από το ΑΚΕΛ οι Σωτήρης Ζίγγας και Ανδρέας Θεμής, ενώ από την ΕΔΕΚ σε σκέψεις παραμένει ακόμα ο  Βασίλης Θεοδώρου

ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΛΑΚΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Σε χθεσινοβραδυνή συνεδρία καταρτίστηκε σε σωμα το νεο Δ.Σ του νεοσύστατου Σκε (Συμβούλιο Κοινοτικού Εθελοντισμού) Χλώρακας.

Η σύνθεση εχει ως εξής: 

ΛΑΚΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΠΑΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΙΔΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ

ΠΑΤΡΑ ΤΣΑΒΕΛΛΑ ΤΟΟΥΛΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΕΛΕΝΗ ΠΙΣΤΟΛΑ Β. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ

ΒΑΣΙΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΑΜΙΑΣ

ΠΑΜΠΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Β.ΤΑΜΙΑΣ

ΘΕΚΛΑ ΜΑΥΡΕΣΙΗ ΜΕΛΟΣ

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΜΕΛΙΟΣ ΜΕΛΟΣ

ΤΑΣΟΥΛΛΑ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ ΜΕΛΟΣ

ΜΙΑ ΑΛΛΙΏΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Στης 9 του Ιουλίου, πραγματοποιήθηκε  στη Χλώρακα με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού –Περιβαλλοντικού Όμιλου  Χλώρακας  η παρουσίαση  των 4 πρόσφατων βιβλίων της εξαιρετικής λογοτέχνιδας- ποιήτριας και καθηγήτριας Κυριακής Δράκου με άριστο αποτέλεσμα, αφήνοντας πλούσια συναισθήματα στους παραβρισκόμενους. Η πολυβραβευμένη αυτή λογοτέχνης είναι ότι καλύτερο έχουμε στην Κύπρο αλλά και τον Ελληνικό χώρο. Η ροή του λόγου της και της γραφής της είναι σαν ένα ρυάκι που θέλει να ξεπλύνει την άρνηση του κόσμου ετούτου και να φτάσει στη θάλασσα της αγάπης και της ειρήνης…

Μας έχει πει στην ομιλία της:«Όταν το σκοτάδι ή η σκλαβιά από τα περασμένα ή τα μελλούμενα μας καθιστά κουρασμένους να ζήσουμε, χρειάζεται να χτίσουμε ένα φεγγάρι στην ψυχή μας για να μπορούμε να βλέπουμε τον δρόμο της απλότητας και της ελευθερίας, της αλληλεγγύης και της ισότητας, κόβοντας τα αληθινά ή φανταστικά δεσμά που μας εγκλωβίζουν μέσα στον σαρωτή άνεμο της παραμόρφωσης, από την αληθινή μας ύπαρξη για την έκφραση  της ανθρωπιάς». Συνεχίζοντας μας είπε τι είναι η γραφή για αυτήν: «Η γραφή για μένα είναι ένα κολύμπι στο φως, είναι το πνεύμα των κυττάρων σε ένα χορό, είναι η ζωγραφική του σύμπαντος με τις λέξεις της καρδιάς, είναι η αναπνοή της σκέψης και η φλέβα που οξυγονώνει την ερμηνεία της χαράς σε στιγμές, είναι το λυτρωτικό νόημα που σαν κύμα ή βυθός ξεχύνεται από τη ψυχή μου στις πιο όμορφες σιωπηλές μου ώρες, είναι ένα δάσος γεμάτο δέντρα που καρπίζουν για να ταΐσουν τα πεινασμένα χρόνια με επιλογές πανανθρώπινων αξιών, είναι η συνείδηση του πνεύματος και η θερμάστρα της καρδιάς, είναι η φλόγα της ειρήνης στην παγωμένη συνείδηση, είναι μια τίμια φωτεινότητα και μια φωνή με λέξεις στην κουρασμένη θέληση του κόσμου να ξυπνήσει για να αγγίξει τη συμπόνια και το χαμόγελο, την ελευθερία και τη ξεκούραση, είναι ένα βλέμμα που προσεύχεται, η συγχώρεση και η ευγνωμοσύνη, είναι ο έρωτας με την ξεδιπλωμένη σιωπή και ένα ανυπόμονο ρυάκι αγάπης που διώχνει τις πέτρες να εστιάσει την προσοχή στο ζεστό άγγιγμα της επαφής μας με την φυσικότητα, είναι η αποτύπωση των προβληματισμών και η κατάθεση της ψυχής μου.  Όταν μέσα μας ένα φεγγάρι ξυπνήσει, το ακολουθά ο ήλιος». Τελειώνοντας πριν μας απαγγείλει ένα ποίημα της μας είπε «. Ότι και να κάνουμε όπου και να βρεθούμε όσους τίτλους ή πτυχία ή πλούτο  αποκτήσουμε αν δεν έχουμε σπουδαία ψυχή σε τίποτα δεν είμαστε σπουδαίοι».

Τα βιβλία που παρουσιάστηκαν είναι το: «Μείνε άνθρωπος», «Τα κρίνα του γιαλού της καρδιάς μας», «Σονάτα καρδιάς» και «εκπαίδευση και εσωτερική ειρήνη».

Μείνε άνθρωπος (ποιητική συλλογή)

Ο τίτλος της ποιητικής συλλογής «Μείνε άνθρωπος» είναι απόλυτα συνυφασμένος με το περιεχόμενο των ποιημάτων. Τα ξεκάθαρα μηνύματα και των τριών ενοτήτων είναι διδακτικά, καθοδηγητικά αλλά και τρόπος ζωής. Ένας τρόπος ζωής που σέβεται τον συνάνθρωπο, σέβεται την κοινωνία, σέβεται τη διαφορετικότητα, σέβεται και εκτιμά τη φύση, το περιβάλλον και οδηγεί στην πολυπόθητη συνύπαρξη και Ειρηνική ζωή. Η ποιήτρια – συγγραφέας στην εισαγωγή της ισχυρίζεται ότι τρεις λέξεις κλειδιά θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να αποκαλούμαστε άνθρωποι, η αγάπη, η ευγνωμοσύνη και η συγχώρεση μέσα από την πίστη, την προσευχή, το όραμα και την υπομονή, αρχές και αξίες που στηρίζουν απόλυτα την προσπάθεια για τη σωστή αλλαγή του κάθε ανθρώπου και γενικότερα του κόσμου. Η ποιητική συλλογή «Μείνε άνθρωπος» έχει σκοπό να ξυπνήσει τη θέληση για να οραματιστούμε την έξοδο μας από κάθε ματαιοδοξία. Οι τρυφερές απλές συγκινήσεις που προκαλεί η ανάγνωση των ποιημάτων, χαϊδεύουν τις πληγές να επουλωθούν. Μας βοηθά να δούμε πως τα μεγαλύτερα γεγονότα της ζωής δεν είναι θορυβώδη και πως η αλμύρα του κόσμου στεγνώνει αν δεν τη ξεπλύνουμε με την προσφορά και την ανιδιοτελή φροντίδα, τονίζει την αξία της ειρήνης, της πατρίδας και της προσφοράς. Αποτελεί ένα καλό εγχειρίδιο σχολικών μονάδων για εκπαίδευση χαρακτήρα και απαγγελίες σχολικών εκδηλώσεων.

Τα κρίνα του γιαλού της καρδιάς μας (σειρά δοκιμίων)

Η ανάγκη του ανθρώπου να βρίσκει τρόπους να αδειάζει τις αρνητικές πεποιθήσεις και μνήμες του παρελθόντος». Στοχασμός που αναφύεται αβίαστα από το συγκεκριμένο λογοτεχνικό της έργο.  Η Κυριακή Δράκου μας ταξιδεύει στις δικές της αναζητήσεις και στην αισιόδοξη δική της στάση ζωής, των θετικών συναισθημάτων, των τεχνών, αλλά και στον όμορφο, αγνό και γνήσιο κόσμο των παιδιών. Με περίτεχνο τρόπο μας οδηγεί να βουτήξουμε μέσα στον εαυτό μας για να τον αναγνωρίσουμε και να επιλέξουμε τι είναι εκείνο που θέλουμε να κρατήσουμε και τι όχι.Η ποιητική συλλογή «Σονάτα καρδιάς» ανοικοδομεί το βλέμμα της ελεύθερης σκέψης, καθιστώντας ανοιχτό το πεδίο έκφρασης θετικών συναισθημάτων και ανοιχτή τη θέληση να ονειρεύεται. Ξεδιπλώνει τον ορίζοντα της επαφής σε χρώματα καρδιάς και τονίζει τη σημασία της εσωτερικής ενδοσκόπησης.

Σονάτα καρδιάς(ποιητική συλλογή)

Διαβάζοντας τα ποιήματα στην ποιητική συλλογή Σονάτα Καρδιάς, ξεφυτρώνουν εύκολα οι λέξεις: έρωτας, αγάπη, αποδοχή, ειρήνη, ελευθερία, μα και οι έννοιες του προβληματισμού, του ενθουσιασμού, της ελπίδας και της πίστης. Κυριαρχούν έντονα τα θετικά συναισθήματα. Οι  λέξεις  μέσα από το ποιητικό παιχνίδι τους, εμπνέουν θετικά δίνοντας μια νότα αισιοδοξίας και ωθούν τον αναγνώστη να σκεφτεί και να δράσει.Διαβάζοντας τον λόγο της συγγραφέας ποιήτριας Κυριακής Δράκου  λειτουργεί θεραπευτικά.Το φανταστικό ταξίδι, το εσωτερικό, το μυστικό είναι επίσης μια άλλη πτυχή που προτρέπει τον αναγνώστη να το ακολουθήσει και να το εμπιστευτεί. Απλές καθημερινές φράσεις γιγαντώνουν νοηματικά με έναν τρόπο που σχεδόν μας εκπλήσσει. Η ειρήνη ειδικά, σαν έννοια φυσική αλλά και εσωτερική αποτελεί βασικό πυρήνα τους οράματος της, όπως προκύπτει μέσα από τα ποιήματά της.

Εκπαίδευση και εσωτερική ειρήνη (σειρά δοκιμίων)

Το έργο της αυτό χωρίζεται σε 3 κεφάλαια. Το πρώτο κεφάλαιο αποτελούν οι εσωτερικές αναζητήσεις της ειρήνης από τη συγγραφέα, οι οποίες ζωντανεύουν μέσα από εικόνες και λέξεις που ηχούν σαν μουσική στα αυτιά του κάθε αναγνώστη, τρέφουν και συνδιαλέγονται εύκολα με τις δικές του εσωτερικές αναζητήσεις. Δανείζομαι τα λόγια της… «Ανοικτόκαρδα, φωτεινά και με θάρρος σε αγκάλιασα άγνωστε ταξιδιώτη και δακρύσαμε μαζί. Γιατί; Οι συνθήκες της ταχύτητας και της πολλαπλότητας, το κυνήγι των τόσων αναγκών που δημιουργήσαμε, μας κάνουν να μην ψάχνουμε ποιοι είμαστε, αλλά να κυνηγάμε το τι έχουμε και όσο πιο πολλά αποκτούμε τόσο πιο πολύ δεν είμαστε. Γεμίσαμε με πάθη… Μέσα σε αυτή την αμοιβαία παρανόηση όλων μας χρειαζόμαστε διαμεσολαβητή το όραμα, επισημαίνει η συγγραφέας, τη δειλία μας να διώξει η τόλμη, τον φόβο, την ανελεύθερη σκέψη και ματιά, την υποτίμηση του εαυτού μας και των γύρω, την κολακεία για εκμετάλλευση την ψευτιά… να την αντικαταστήσουμε με εσωτερική ειρήνη…»Η συγγραφέας θέλει να ξετυλιχτεί η ευτυχία και το αίσθημα της πληρότητας, να ξεχειλίσει η όμορφη επικοινωνία και επίγνωση πως ο πλούτος είναι τα θετικά συναισθήματα και η έκφρασή τους με λίγα δάκρυα αγάπης, μέσα σε αυτή τη σκληροτράχηλη σιωπή.Στο δεύτερο κεφάλαιο,τονίζει την ανάγκη εκπαίδευσης χαρακτήρα, με πυρήνα την αξία της ειρήνης. Μέσα από ένα ταξίδι προσωπικών της βιωμάτων από τον πόλεμο του 1974,  αφυπνίζει την κάθε σκέψη να ακολουθήσει την εσωτερική ειρήνη για να αδειάσουν οι σκιές του φόβου και του θυμού. «Φωνάζω με τα δάκρυα μου, με τη γραφή μου για την ειρήνη... Φοβάμαι όλα αυτά που σκοτώσαμε μέσα μας... Η αλλαγή του κόσμου ξεκινά από την αλλαγή του εαυτού μας…», γράφει. Στο τρίτο κεφάλαιο τονίζει την ανάγκη εκπαίδευση αξιών στο σχολείο και δίνει τρόπους και κίνητρα πουτο κάνει απαραίτητο…Το βιβλίο αυτό είναι ένας θησαυρός γιατί πολύ εύκολα σε παρασέρνει σε ένα πνευματικό ταξίδι αναζήτησης της ειρήνης που βρίσκεται μέσα μας. Καράβι η ίδια, συνοδοιπόροι όλοι εμείς, πυξίδα και αεράκι αλλαγής ένας πλούσιος πνευματικός κόσμος και η κατάθεση ψυχής της προσωπικής της εμπειρίας.

Νιώθουμε πολύ περήφανοι που ο πολιτιστικός –περιβαλλοντικός –Όμιλος Χλώρακας σύμβαλε για να την προώθηση των ξεχωριστών ιδεών, αξιών και ανθρωπισμού μέσω του λόγου και της γραφής της εξαίρετης λογοτέχνιδας Κυριακής Δράκου. Άτομα συγκινημένα δήλωσαν πως φεύγουν αλλαγμένα, πως αυτό που βίωσαν τους γέμισε με γαλήνη και οραματισμό για το τι μπορούν να κάνουν για τον εαυτό τους και τον κόσμο γενικότερα και πως τέτοιες μορφής εκδηλώσεις χρειάζονται όσο ποτέ άλλοτε στην εποχή μας. Δήλωσε συγκινημένη που μια κυρία της φίλησε τα μαλλιά κλαίγοντας και της είπε «Νιώθω περήφανη που σε γνώρισα σε έστειλε ο Θεός στη γη, έχεις να επιτελέσεις ένα σπουδαίο έργο στην ανθρωπότητα».

Η Κυριακή Δράκου είναι καταξιωμένη  και πολυβραβεμένηστον χώρο του πολιτισμού, της ποίησης και της λογοτεχνίας. Αναφέρθηκε στο βιογραφικό της  για ένα μεγάλο έργο της που περιμένει για έκδοση…, το περιμένουμε να πλουτίσει η καρδιά μας και τα οράματα της να γίνουν και δικά μας…

 

ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

 

Την Παρασκευή, το Σάββατο και την Κυριακή 30, 31 Ιουλίου και 1Αυγούστου 2021στο συνεδριακό κέντρο Ομόδου, η κοινότητα Ομόδους μαζί με τον εκπαιδευτή φωτογραφίας Κυριάκο Λάρκου, διοργανώνουν έκθεση φωτογραφίας

Ο ΠΑΛΙΟΣ ΑΜΦΟΡΕΑΣ (από τις περιπέτειες του Βασίλη)

Ο Βασίλης κάθε λίγο καιρό έφευγε από το μεγάλο αρχοντικό στην πόλη και κίναγε στο χωριό στο παλιό πατρικό του σπίτι, ένα μικρό σπιτάκι με δυο κάμαρες κτισμένες με πηλό και πέτρα. Αν και παρατημένο και εγκαταλειμμένο πλέον, εντούτοις έστεκε καλά καθώς το συντήρησε και το επιδιόρθωσε. Το ήθελε εκεί, να στέκει στο χρόνο σαν μνημείο αιώνιο να του θυμίζει τα παλιά και κάθε φορά αντικρύζοντας το να ανασκαλίζει το παρελθόν και να ενθυμείται τα τόσα γεγονότα που συνέβησαν, τις τόσες δυσκολίες και κακουχίες εκείνης της παλιάς εποχής που έζησε αλλά που όμως τον άνδρωσαν και τον σκληραγώγησαν και τον μεταμόρφωσαν σε ένα παλικάρι που με θάρρος μόχθησε σκληρά σε όλη του τη ζωή και κατάφερε να πραγματοποιήσει τα όνειρα του.

Το μεγάλο αμάξι κυλούσε με χαμηλή ταχύτητα στο δρόμο και διέσχιζε τη μεγάλη πεδιάδα που παλιά ήταν γεμάτη περβόλια με τις όχθες βλαστημένες από καταπράσινα αιωνόβια δένδρα και που έμοιαζαν τον τόπο ίδιο παράδεισο, αλλά που σήμερα ήταν ίδιος γκρίζο τοπίο κτισμένο από μπετόν όπου  σε μια σύγχρονη εποχή ασυλλόγιστης και άναρχης ανάπτυξης, οι άνθρωποι μετέτρεψαν τον τόπο σε σκυθρωπό και μουντό περιβάλλον.

Ήταν ο δρόμος πλατύς, αριστερά η θάλασσα αποκομμένη και σκιασμένη από τα μεγάλα ξενοδοχεία, ενώ στα δεξιά τα καινούργια κτίσματα και διαμερίσματα είχαν γεμίσει τον κάμπο αντικαθιστώντας όλη τη βλάστηση με στενά και πλατιά δρομάκια έχοντας μόνη πρασινάδα μικρά καχεκτικά δεντράκια φυτεμένα πάνω στα πεζοδρόμια.

Η θάλασσα της Χλώρακας με τις απόκρημνες ακτογραμμές και τους μικρούς κολπίσκους που ήταν φυσικά απάνεμα λιμανάκια, σήμερα δεν ήταν ίδια, είχαν χαλάσει και αλλάξει από ανθρώπινα χέρα και είχαν αποκοπεί, αφήνοντας ελάχιστες διόδους και προσπελάσεις. Εκεί που έδενε τη βάρκα του έναν παλιό καιρό, σήμερα για να πάει έπρεπε να περπατήσει, να διασχίσει αυλές ξενοδοχείων, και να δρασκελίσει γυμνά κορμιά λουόμενων τουριστών που ξάπλωναν σε ξαπλώστρες απλωμένες σε όλες τις ακτές.

Με θλίψη και κυριευμένος με στενάχωρα συναισθήματα τα έβλεπε και μαύριζε η ψυχή του. Καταλάβαινε πως η πρόοδος ήταν αναπόφευκτη και πως όλα ήταν επακόλουθα της, όμως δεν συμφωνούσε, σκεφτόταν πως έπρεπε όλα να γίνονται με μέτρο και να συνάδουν με το φυσικό περιβάλλον, ακόμα πόσο μάλλον, θα έπρεπε η φύση να προστατεύεται και να υποβοηθείται στην ανάπτυξη της.

Οδηγώντας με μέτρια ταχύτητα διέσχισε τον κάμπο και μπήκε στο χωριό όπου και εκεί είχαν αλλάξει όλα. Τα χωράφια έγιναν οικόπεδα, όλα τα κτίσματα στους δρόμους έγιναν μαγαζιά και από πάνω κτισμένα μικρά κουτάκια - διαμερίσματα  σταματούσαν τον θαλασσινό αγέρα και δεν τον άφηναν να φυσήξει πιο πέρα.

Κατσουφιασμένος και θλιμμένος σταμάτησε στη μικρή αυλή έξω από το παλιό σπίτι. Κατέβηκε και με αργό βήμα πήγε στη πόρτα, την άνοιξε και προχωρώντας προς το μεγάλο παραθύρι άνοιξε τα παντζούρια. Το φως άπλετο εισχώρησε στη σκοτεινή κάμαρη και τα παλιά έπιπλα όμορφα και λιτά, του φάνηκαν ακριβώς ίδια όπως πριν τόσα χρόνια.  

Το παλιό τραπέζι με τις τόνενες καρέκλες καταμεσής της κάμαρης, το μεγάλο σεντούκι στην μια άκρια, τον σκαλιστό καναπέ στην άλλη, και στην παράλλη μια γυάλινη αρμαρόλλα γεμάτη με κοράλλια, σφουγγάρια, και μερικά σπασμένα αρχαία πήλινα αντικείμενα βγαλμένα από τη θάλασσα.

Κάθε φορά που ο Βασίλης άνοιγε την πόρτα στο παλιό σπίτι, οι αναμνήσεις τον κατέκλυζαν και ξανά από την αρχή νοερά ζούσε τα χρόνια του τα παιδικά τα δύσκολα αλλά και όμορφα συνάμα. Πέρασαν πολλές δεκαετίες από τότε, αλλά όπως πάντα όταν ο χρόνος αμείλικτος κυλά και οι μνήμες ξεθωριάζουν στις σκέψεις των ανθρώπων, πολλές από αυτές μένουν ανεξίτηλα γραμμένες ίδιες όπως να συνέβησαν εχτές.

Στάθηκε με το βλέμμα νοσταλγικό να κάνει γύρα στους τοίχους που πάνω είχε κρεμάσει παλιά δίχτυα διακοσμημένα με αστερίες και τα παλιά κουπιά της πρώτης του βάρκας περιπλεγμένα σε αυτά, ενώ πάνω στην αρμαρόλλα ένας ωραιότατος αρχαίος αμφορέας έδινε μια άλλη όψη στο χώρο και του θύμισε τα παλιά χρόνια όταν μικρός ερχόταν τις νύχτες μετά τη σχόλη από το ψάρεμα για να κοιμηθεί λίγες ώρες, πάντα το δείν του έπεφτε πάνω του.

Θυμήθηκε εκείνο το βράδυ αργά που βάσταζε τον μεγάλο αμφορέα με τα δυο του χέρια να μην του πέσει, καθώς κουρασμένος από το βάρος του τον μετέφερε περπατητός από τη θάλασσα, και έβαλε μια φωνή δυνατή στη μάνα του να του ανοίξει την πόρτα. Της φώναξε μια, της φώναξε δυό, αλλά εκείνη λίγο κουφή δεν τον άκουγε. Θυμήθηκε που ξεσήκωσε τη γειτονια και οι γειτόνοι βγήκαν στα παραθύρια και τον ρωτούσαν τι συμβαίνει. Θυμήθηκε τη θεια του μια κακάσχημη γεροντοκόρη που του έβαλε τις φωνές, πιο δυνατές από τις δικές του, να σταματήσει να φωνάζει γιατί ο κόσμος ήθελε να κοιμηθεί. Τώρα ήσαν όλοι πεθαμένοι, Θεός μακαρίσι τους, αλλά οι θύμησες ζωντανές του έφερναν γλυκόπικρη νοσταλγία.

Ο αμφορέας της ιστορίας μας δεν ήταν σπουδαίος. Ήταν σίγουρα πλασμένος από τα χέρια ενός επιδέξιου κεραμέα και όμοιος με χιλιάδες άλλους αμφορείς. Ίσως γεμάτος με κρασί τοποθετήθηκε στο αμπάρι ενός εμπορικού πλοίου και το ταξίδι που ξεκίνησε έμεινε μεσοστρατίς, είχε βουλιάξει στη θάλασσα του Φουρφουρή καθώς ίσως μια μεγάλη τρικυμία το τσάκισε στις ξέρες. Πέρασαν αιώνες μέσα στο βυθό της θάλασσας, και ήταν της τύχης να πιαστεί στα δίχτυα του Βασίλη και να ανασυρθεί στη στεριά.

Ο Βασίλης αν και πολύ νεαρός, λογαριαζόταν στους καλούς ψαράδες καθώς από γεννησιμιού του ασχολιόταν με το επάγγελμα. Μόλις κατάφερε να αποκτήσει δική του βάρκα θυμάται εκείνη τη φορά μαζί με τους κολλητούς του φίλους τον Αρέστη και τον Κορκό, καλάρισαν δίχτυα για μεγάλα ψάρια, κάτι χοντρά δίχτυα με μεγάλα ανοίγματα, και όπως όλοι οι ψαράδες όταν τα τραβούσαν και τα ένιωθαν βαριά σκέφτονταν πως πολλά μεγάλα ψάρια είχαν πιάσει και χαίρονταν, έτσι οι τρεις φίλοι όταν τα ένιωσαν βαρετά, με αδημονία αλλά προσεχτικά, τα σάρπαραν, αλλά ώ τι δυστυχία τι να δουν, μέσα πιασμένα υπήρχαν λίγα ψάρια μαζί με πέτρες και άλλα πράγματα που είχαν ανασύρει από το βυθό. Στεναχωρήθηκαν πολύ, όχι τόσο επειδή δεν ήταν καλή η ψαριά, όσο επειδή είχαν πιστέψει το αντίθετο.   

Ο Αρέστης με τον Κορκό άρχισαν να διαλέγουν τα ψάρια, ενώ ο Βασίλης περίεργος, έσκυψε να περιεργαστεί τα ξένα αντικείμενα που ανασύρθηκαν με τα δίχτυα. Γεμάτο από ιλύ ανακάλυψε έναν αμφορέα που μόλις τον καθάρισε λίγο, είδε να ξεπροβάλλουν στα τοιχώματα του γεωμετρικά σκαλίσματα . Σιγά σιγά τον καθάρισε περισσ’οτερο και εντυπωσιασμένος ανακάλυψε πως ψάρεψε ένα θαυμαστό αντικείμενο, έναν αρχαίο αμφορέα που ο πλάστης μιας τόσο αρχέγονης τέχνης τον είχε κατασκευάσει τόσο όμορφο και περίτεχνο.

Είχε οριζόντιες λαβές στην κοιλιά και διακόσμηση με ομόκεντρα ημικύκλια και κύκλους που είχαν χαραχθεί με διαβήτη και περιέκλειαν σταυρόσχημα γεωμετρικά σχέδια.

Ο Αρέστης και ο Κορκός αφού τέλειωσαν το ξεψάρισμα των διχτύων, έστρεψαν την προσοχή τους στο Βασίλη και αντίκρυσαν τον ωραιότατο αμφορέα που κρατούσε στα χέρια. Έμειναν και αυτοί να τον αποθαυμάζουν, αλλά στο τέλος μια διαμάχη ξέσπασε μεταξύ τους καθώς τον ήθελαν όλοι για δικό τους.

Θυμάται ο Βασίλης σαν να ήταν χθες, θύμωσε και τους έβαλε τις φωνές. Τους είπε πως ήταν δικός του αφού η βάρκα και τα δίχτυα ήταν δικά του, και πως αυτοί δεν είχαν κανένα δικαίωμα. Θυμωμένος και γυμνασμένος σωστό παλληκάρι, φάνταζε αγριωπός, οπότε οι φίλοι του θέλοντας και μη, σταμάτησαν τη διεκδίκηση.

Τώρα, εκεί μπροστά του τοποθετημένος πάνω στην αρμαρόλλα ο αμφορέας, του θύμισε τον μεγάλο καυγά τους, που ευτυχώς δεν έγινε η αιτία να χαλάσουν τη φιλία τους. Του κράτησαν μούτρα για λίγες μέρες, αλλά ύστερα τους πέρασε και ξανάγιναν φίλοι όπως και πριν, μια μεγάλη φιλία που ακόμα υπάρχει και θα υπάρχει, και θα τους δένει εφ όρου ζωής.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

 

 

 

 

ΚΑΦΕΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

 

Μαζί με τη ψήφο δύο Χλωρακιώτισσων εξελέγη ο Στέφανος Στεφάνου

Δύο Χλωρακιώτισσες η Μαρία Νικολάου και η Μαρία Ιωαννίδου, έχουν εκλεγεί στο ανώτατο καθοδηγητικό όργανο του ΑΚΕΛ στις πρόσφατες εκλογές του κόμματος, και μαζί με άλλους 72 της νέας κεντρικής επιτροπής η οποία απαρτίζεται από 105 μέλη, ανέδειξαν ως νέο ΓΓ γραμματέα του κόμματος τον Στέφανο Στεφάνου.

Συγχαρητήρια στις συγχωριανές μας για την εκλογή τους σ’ αυτό το ανώτατο σώμα, καθώς είναι η πρώτη φορά από την ίδρυση του ΑΚΕΛ που εκλέγονται χλωρακιώτες. Η τιμή τους αυτή αντανακλάται σε όλη τη Χλώρακα, γι’αυτο τους ευχόμαστε κάθε επιτυχία στα νέα τους καθήκοντα προς όφελος όχι μόνο του κόμματος και της πατρίδας, αλλά και της Χλώρακας.