1 Μαΐου 2013

ΤΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗ

Η πρώτη του Μάη είναι ημέρα γιορτής για τον απλό εργάτη. Οι αιματοβαμμένες εξεγέρσεις των εργατών στο Σικάγο της Αμερικήςτο Μάη του 1886, έγιναν με κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις με αίτημα τη μείωση των ωρών εργασίας και σύνθημα:
"Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο".
Εκείνη τη μέρα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν στις απεργίες που γίνονταν σε όλη την χώρα. Στο Σικάγο εκείνο το Σάββατο μια συνηθισμένη εργάσιμη μέρα, οι εργάτες ξεκίνησαν με τις γυναίκες και τα παιδιά τους για να διαδηλώσουν ειρηνικά στο χώρο της συγκέντρωσης που είχε οριστεί γι αυτό το σκοπό.
Στη γύρω περιοχή είχαν παραταχθεί αστυνομικοί με οπλοπολυβόλα περιμένοντας το σύνθημα για να δράσουν. Και ενώ το πλήθος παρακολουθούσε τις ομιλίες, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης, διέταξε να διαλυθεί η συγκέντρωση. Την ίδια ώρα, προβοκάτορας έριξε μια βόμβα κοντά στους αστυνομικούς, οι οποίοι άρχισαν να πυροβολούν και να χτυπούν τους συγκεντρωμένους χωρίς καμιά διάκριση. Με τον αριθμό των νεκρών και των τραυματιών ακόμα να παραμένει κρυφός και άγνωστος, επίσημα αναφέρθηκαν μόνο οκτώ νεκροί αστυνομικοί και τέσσερις διαδηλωτές.
Οκτώ συλληφθέντες διαδηλωτές δικάστηκαν, τέσσερις εξ αυτών καταδικάστηκαν σε θάνατο και άλλος ένας αυτοκτόνησε στη φυλακή. Η διεθνής προβολή αυτής της δίκης δημιούργησε τα θεμέλια της Εργατικής Πρωτομαγιάς ως Εργατικής Γιορτής.

Αυτή την Εργατική Πρωτομαγιά λοιπόν, που μέχρι πρότινος ήταν η επέτειος της εξέγερσης των εργατών για καλυτέρευση των συνθηκών στην εργασία και στην ζωή, από τώρα και στο εξής, στη Κύπρο θα είναι μια πικρή Πρωτομαγιά, γιατί όλες αυτές τις κατακτήσεις με την εισδοχή μας στην Ευρωπαϊκή στήριξη και στο μνημόνιο της, οι περισσότερες χάνονται.
Οι ηγεσίες μας με τους εργατοπατέρες να σιωπούν, μας πισωγύρισαν σε παλαιότερα καθεστώτα
αγοράς εργασίας, εκατοντάδες χρόνια πριν.
Δυστηχώς, βουλευτές και κυβέρνηση υπό την ανοχή των συνδικαλιστών, λειτούργησαν υπέρ των Ευγενών και των ολιγαρχών με πρόσχημα τη διάσωση της Εθνικής μας οικονομίας. Αφαιρόντας δικαιώματα που ήταν υπέρ των εργαζομένων που με σκληρούς αγώνες και αίμα κατέκτησαν οι παλαιότεροι, τώρα τους αφήνουν εκτεθειμένους στις καινούργιες παγκόσμιες πολιτικές μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών και διαφόρων λίγων χωρών που θέλουν να αλλάξουν το παγκόσμιο εργατικό καθεστώς.
Τα συνδικαλιστικά κεκτημένα που αποτελούν κοινωνικά και αμυντικά δικαιώματα των εργαζομένων τώρα καταργούνται, και από τώρα και εξής, επίσημα και με νόμους ψηφισμένους από τη Βουλή, γινόμαστε υπόδουλοι στην Τρόικα.