Με τις μεγάλες
φορολογίες που ετοιμάζεται η κυβέρνηση να επιβάλει ελέω μνημονίου, δεν
είναι η πρώτη φορά, που ο Κυπριακός λαός εξουθενώνεται από αυτούς. Οι Οθωμανοί στα χρόνια της σκλαβιάς,
είχαν εφαρμόσει ένα σχέδιο οικονομικής εξόντωσης των υπόδουλων κατοίκων, ώστε
να τους αναγκάσουν ή να εξισλαμισθούν ή να μην έχουν δυνατότητα να αντιδράσουν
και να παραμένουν ραγιάδες. Το
χαράτσι ήταν ένας Κεφαλικός φόρος, ενας από τους δύο στυγνούς και αβάσταχτους φόρους που επέβαλαν
στους χριστιανούς υπηκόους.
Ο άλλος ήταν ο φόρος αίματος, το λεγόμενο
παιδομάζωμα.
Ο Κεφαλικός φόρος ήταν ένας ατιμωτικός φόρος, που
ο κάθε Χριστιανός πλήρωνε για να έχει το δικαίωμα να έχει το κεφάλι του
στους ώμους, δηλαδή να ζει. Ο κάθε χριστιανός από το δωδέκατο έτος της ηλικίας
του και μέχρι τον θάνατό του όφειλε να εξαγοράζει κάθε χρόνο την άδεια αυτή.
Πλήρωνε τον φόρο και έπαιρνε απόδειξη πληρωμής, η οποία ονομαζόταν χαράτσι και
ήταν χάρτινη, και είχε κάθε χρόνο διαφορετικό χρώμα, επί αυτής δε, αναγραφόταν
«ο
φέρων το παρόν έχει την άδειαν να φέρει επί έν έτος την κεφαλήν επί των ώμων
του»
Οι Τούρκοι εισέπρατταν τον κεφαλικό φόρο
αδιακρίτως, εξαιρουμένων των γυναικών, των γερόντων, των κληρικών, των αναπήρων
και των ακτημόνων. Σήμερα από το Κυπριακό κράτος, μέσω των άμεσων και έμμεσων
φόρων, δεν εξαιρείται κανείς.
Την είσπραξη των φόρων, οι Τούρκοι ανέθεταν επί
μισθώσει, σε φοροεισπράκτορες, στον Δραγουμάνο και στην εκκλησία της Κύπρου,
στους οποίους πλήρωναν μισθό, καθώς επίσης και απάλλασσαν από φόρους.
Ένεκα αυτής της κατάστασης, πολλοί χωρικοί,
γεωργοί, αμπελοκαλιεργητες και βοσκοί οι οποίοι δεν άντεχαν άλλο την οικονομική
καταπίεση που τους επιβαλλόταν πληρώνοντας φόρους για να καλλιεργήσουν ακόμα
και τις δικές τους εκτάσεις -όπως και σήμετα-, άρχισαν να εγκαταλείπουν τις
περιουσίες τους και τα χωριά τους και να μεταναστεύουν στις πόλεις. Για να
γλυτώνουν τις κατασχέσεις των περιουσιών τους ένεκα αυτών των φόρων, δώριζαν
τις περιουσίες τους στην εκκλησία της Κύπρου η οποία δεν πλήρωνε φόρους στον
κατακτητή ένεκα ειδικής ρήτρας του Οθωμανικού νόμου.
Σήμερα αυτόν τον Κεφαλικό φόρο που μας
εφαρμόζουν επί των περιουσιών μας είτε αυτές αποδίδουν ζημιά ή κέρδος και που
είναι δυσβάσταχτος, μας είπαν ότι είναι προσωρινός ώστε με την ελπίδα ότι
κάποτε θα γλυτώσουμε από αυτόν, να μην δωρίσουμε τις περιουσίες μας στην
εκκλησία που ακόμα ένεκα του δοτού συντάγματος που προηρθε από τις συμφωνίες
Ζυρίχης, απαλλάσσεται από τον Κεφαλικό φόρο ή άλλως φόρο κατόχου, έτσι που να
συνεχίσουμε να πληρώνουμε.
Δυστηχως ο λαός ταλαιπωρημένος και ανήμπορος χωρίς ηγέτες που να νοιάζονται γι αυτόν, φοβισμένος και ταλαιπωρημένος όπως ένας σύγχρονος Ραγιάς, έμαθε να μην αντιδρά παρά μόνο να σκύβει, να σιωπά, να συμβιβάζεται και να υπομένει.
H ιστορία επαναλαμβάνεται, δυστυχώς γυρίσαμε πολλά χρόνια πίσω, σε μια σημερινή
χειρότερη σκλαβιά και το θέμα είναι εμείς τι μπορούμε να πράξουμε και αν
οφείλουμε να πληρώσουμε αυτόν τον οπισθοδρομικό φόρο.
Δυστηχως από πάντα έτσι και
τώρα, η πάσης μορφής εξουσία ανεξάρτητα αν είναι ξένη ή δική μας, μας
αντιμετωπίζει δουλικά, και οι κεφαλικοί φόροι πάντα θα υφίστανται με τον ένα ή
τον άλλο τρόπο. Αλλάζουν αυτοί που ασκούν την εξουσία, αλλά οι φόροι
παραμένουν και αυξάνουν.
Εάν αυτό δεν αλλάξει, τότε
εμείς θα παραμένουμε δούλοι και οι φόροι κεφαλικοί.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
