Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ – Επίκαιρο άρθρο του Κυριάκου Ταπακούδη
Τα τελευταία χρόνια, μια πρωτοφανής κρίση πνευματικών και ηθικών αξιών επικράτησε στην εν γένη συμπεριφορά των ανθρώπων, και οι ειδικοί αναλυτές εξήγησαν ότι αυτό προήρθε από τη μεγάλη ανάπτυξη της οικονομίας που επέφερε την ευμάρεια και τον άκρατο υλισμό στη ζωή των φτωχών μέχρι πρότινος ανθρώπων.
Αυτή η πνευματική κυρίως κρίση όμως, σήμερα που η οικονομική εξαθλίωση μπήκε από τις πόρτες των σπιτιών των περισσότερων οικογενειών, έχει φτάσει στο απόγειό της με αποτέλεσμα να οδηγηθούν οι άνθρωποι στην οικονομική εξαθλίωση και στην καταρράκωση της αξιοπρέπειάς τους καθώς και στην απόγνωση.
Είναι πλέον έκδηλα φαινόμενα το ψέμα, η απάτη, το έγκλημα, η σχεδόν ελεύθερη διακίνηση και εξάπλωση των ναρκωτικών, καθώς και όλα τα παρεμφερή αποτελέσματα της κακής συμπεριφοράς πλείστων ανθρώπων. Η εκτίμηση, ο σεβασμός και η αγάπη έχουν λιγοστέψει, αλλά το χειρότερο που παρατηρείται και άρχισε να συμβαίνει, είναι η ολιγόστευση και η υποβάθμιση της συνοχής της Κυπριακής οικογένειας που από καταβολής Ελληνισμού, ήταν αυτή που κράτησε ζωντανό το Ελληνικό πνεύμα στην Κύπρο.
Είναι ένα κακό αποτέλεσμα που συνεχίζεται και μεγαλώνει, σημάδι ότι οι αιτίες που το προκάλεσαν δεν είναι μόνο η κοινωνική ευμάρεια ή η οικονομική κατάπτωση, αλλά κατά τη γνώμη μου, μια άλλη κύρια αιτία είναι η υποβάθμιση της Κοινωνικής κουλτούρας ένεκα ίσως της κατάπτωσης των πνευματικών ιδανικών και θεσμών, αξίες που προέρχονται από την αγωγή, την ηθική καλλιέργεια και την πνευματικότητα των ανθρώπων, αποτέλεσμα της παιδείας και της διαπαιδαγώγησης.
Προκειμένου να εξευρεθεί η λύση του προβλήματος, θα πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί το πρόβλημα και στην συνέχεια να αναζητηθούν τρόποι διόρθωσης του. Να αναγνωριστεί ότι η σημερινή κρίση δεν είναι μονό οικονομική, αλλά κυρίως είναι κρίση αρχών και αξιών.
Ως κοινωνία, δεν πρεπει να αποδεχόμαστε αλλαγές που φθίνουν την πνευματικότητα, αλλά να βρούμε τρόπους που να αποσκοπούν στην ανύψωση της και στην εμπέδωση της.
Σε μία οργανωμένη λοιπόν κοινωνία, και ειδικά τη δική μας που οι θεσμοί θεσπίστηκαν με Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, οφείλουν οι αρχές και τα οργανωμένα σύνολα να προστατεύουν αυτές τις αρχές και τις αξίες.
Οι άνθρωποι βλέποντας τη διαφθορά, τα σκάνδαλα και την ατιμωρησία, αγαναχτούν και νιώθοντας την αδικία, για αυτοπροστασία, συνήθως πράττουν τοιουτοτρόπως με τρόπο που το ένα φέρνει το άλλο, ώσπου στο τέλος επέρχεται πλήρης η κατάπτωση θεσμών και αξιών. Γίνονται άρπαγες κενοί και ανελεύθεροι που θυσιάζουν την ελευθερία τους γιατί φοβούνται, χάνουν το σεβασμό και την τιμή για τον πλησίον τους και μετατρέπονται σε θηρία που λεηλατούν τις ψυχές των άλλων ανθρώπων.
Ακόμα χειρότερα, άνθρωποι υποτίθεται πνευματικοί και διανοούμενοι, εξέχοντες πολιτικοί και θρησκευτικοί ιεράρχες, τυφλωμένοι και χωρίς ηθικές πλέον αξίες, γίνονται κακά πρότυπα που τους μιμούνται οι άλλοι.
Και ερωτώ, πού πηγαίνει αλήθεια, στα τυφλά αυτός ο κόσμος, χωρίς πρότυπα και αληθινή πίστη και χωρίς φως; Πως μπορεί να ανακοπεί αυτή η πορεία; Που μπορούμε να βρούμε κατάλληλους ανθρώπους να μας καθοδηγήσουν;
Και απαντώ, πρεπει να τους ψάξουμε στα πλήθη, και ίσως μέσα στους πολλούς βρούμε έστω λίγους, που να είναι άνθρωποι σοφοί και πνευματικοί, ηγέτες ηθικοί με όραμα, να είναι ακόμα μορφωμένοι και προοδευτικοί για να μπορέσουν να μας διδάξουν και να μας οδηγήσουν στους δρόμους της ανύψωσης του πνεύματος, προϋπόθεση που αποτελεί την μόνη αλήθεια για τη σωστή συμπεριφορά των ανθρώπων.;ikairoάρθρο του Κυριάκου Ταπακούδη (18/10/2012)
Τα τελευταία χρόνια, μια πρωτοφανής κρίση πνευματικών και ηθικών αξιών επικράτησε στην εν γένη συμπεριφορά των ανθρώπων, και οι ειδικοί αναλυτές εξήγησαν ότι αυτό προήρθε από τη μεγάλη ανάπτυξη της οικονομίας που επέφερε την ευμάρεια και τον άκρατο υλισμό στη ζωή των φτωχών μέχρι πρότινος ανθρώπων.
Αυτή η πνευματική κυρίως κρίση όμως, σήμερα που η οικονομική εξαθλίωση μπήκε από τις πόρτες των σπιτιών των περισσότερων οικογενειών, έχει φτάσει στο απόγειό της με αποτέλεσμα να οδηγηθούν οι άνθρωποι στην οικονομική εξαθλίωση και στην καταρράκωση της αξιοπρέπειάς τους καθώς και στην απόγνωση.
Είναι πλέον έκδηλα φαινόμενα το ψέμα, το έγκλημα, η σχεδόν ελεύθερη διακίνηση και εξάπλωση των ναρκωτικών, καθώς και όλα τα παρεμφερή αποτελέσματα της κακής συμπεριφοράς πλείστων ανθρώπων. Η εκτίμηση, ο σεβασμός και η αγάπη έχουν λιγοστέψει, αλλά το χειρότερο που παρατηρείται και άρχισε να συμβαίνει, είναι η ολιγόστευση και η υποβάθμιση της συνοχής της Κυπριακής οικογένειας που από καταβολής Ελληνισμού, ήταν αυτή που κράτησε ζωντανό το Ελληνικό πνεύμα στην Κύπρο.
Είναι ένα κακό αποτέλεσμα που συνεχίζεται και μεγαλώνει, σημάδι ότι οι αιτίες που το προκάλεσαν δεν είναι μόνο η κοινωνική ευμάρεια ή η οικονομική κατάπτωση, αλλά κατά τη γνώμη μου, μια άλλη κύρια αιτία είναι η υποβάθμιση της Κοινωνικής κουλτούρας ένεκα ίσως της κατάπτωσης των πνευματικών ιδανικών και θεσμών, αξίες που προέρχονται από την αγωγή, την ηθική καλλιέργεια και την πνευματικότητα των ανθρώπων, αποτέλεσμα της παιδείας και της διαπαιδαγώγησης.
Προκειμένου να εξευρεθεί η λύση του προβλήματος, θα πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί το πρόβλημα και στην συνέχεια να αναζητηθούν τρόποι διόρθωσης του. Να αναγνωριστεί ότι η σημερινή κρίση δεν είναι μονό οικονομική, αλλά κυρίως είναι κρίση αρχών και αξιών.
Ως κοινωνία, δεν πρεπει να αποδεχόμαστε αλλαγές που φθίνουν την πνευματικότητα, αλλά να βρούμε τρόπους που να αποσκοπούν στην ανύψωση της και στην εμπέδωση της.
Σε μία οργανωμένη λοιπόν κοινωνία, και ειδικά τη δική μας που οι θεσμοί θεσπίστηκαν με Ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, οφείλουν οι αρχές και τα οργανωμένα σύνολα να προστατεύουν αυτές τις αρχές και τις αξίες.
Οι άνθρωποι βλέποντας τη διαφθορά, τα σκάνδαλα και την ατιμωρησία, αγαναχτούν και νιώθοντας την αδικία, για αυτοπροστασία, συνήθως πράττουν τοιουτοτρόπως με τρόπο που το ένα φέρνει το άλλο, ώσπου στο τέλος επέρχεται πλήρης η κατάπτωση θεσμών και αξιών. Γίνονται άρπαγες κενοί και ανελεύθεροι που θυσιάζουν την ελευθερία τους γιατί φοβούνται, χάνουν το σεβασμό και την τιμή για τον πλησίον τους και μετατρέπονται σε θηρία που λεηλατούν τις ψυχές των άλλων ανθρώπων.
Ακόμα χειρότερα, άνθρωποι υποτίθεται πνευματικοί και διανοούμενοι, εξέχοντες πολιτικοί και θρησκευτικοί ιεράρχες, τυφλωμένοι και χωρίς ηθικές πλέον αξίες, γίνονται κακά πρότυπα που τους μιμούνται οι άλλοι.
Και ερωτώ, πού πηγαίνει αλήθεια, στα τυφλά αυτός ο κόσμος, χωρίς πρότυπα και αληθινή πίστη και χωρίς φως; Πως μπορεί να ανακοπεί αυτή η πορεία; Που μπορούμε να βρούμε κατάλληλους ανθρώπους να μας καθοδηγήσουν;
Και απαντώ, πρεπει να τους ψάξουμε στα πλήθη, και ίσως μέσα στους πολλούς βρούμε έστω λίγους, που να είναι άνθρωποι σοφοί και πνευματικοί, ηγέτες ηθικοί με όραμα, να είναι ακόμα μορφωμένοι και προοδευτικοί για να μπορέσουν να μας διδάξουν και να μας οδηγήσουν στους δρόμους της ανύψωσης του πνεύματος, προϋπόθεση που αποτελεί την μόνη αλήθεια για τη σωστή συμπεριφορά των ανθρώπων.
