ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Τα Θεοφάνεια εορτάζονται στις 6 Ιανουαρίου και είναι μεγάλη ετήσια χριστιανική εορτή της ανάμνησης της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. Το όνομα προκύπτει από την φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας που συνέβη σύμφωνα με τις ευαγγελικές περικοπές.

Οι χριστιανοί συνηθίζουν ανήμερα των Φώτων να παίρνουν Αγιασμό στα σπίτια τους από το νερό που αγιάζουν οι ιερείς στις εκκλησίες μέσα στις κολυμπήθρες, ή και αλλού όπως θάλασσα, ποταμούς, λίμνες κλπ.

Για να αγιασθούν τα νερά, ο παπάς ρίχνει το Σταυρό στο νερό, πραγματοποιώντας έτσι τον Αγιασμό των Υδάτων. Στις παραλιακές περιοχές όπου υπάρχει θάλασσα, ο αγιασμός γίνεται σε κάποιο απάνεμο λιμανάκι, οπότε τολμηροί κολυμβητές που δε φοβούνται το κρύο, βουτούν στα παγωμένα νερά και συναγωνίζονται ποιος θα τον πρωτοπιάσει. Αυτός που θα τον ανεβάσει στην επιφάνεια θεωρείται ότι θα έχει καλή τύχη κι υγεία για όλο το χρόνο. 

Στη Χλώρακα φέτος μετά την εκκλησία, ο κόσμος θα επιβιβαστεί σε λεωφορεία τα οποία θα διαθέσει το κοινοτικό Συμβούλιο και θα μεταφερθούν εν πομπή στη Θάλασσα της Αλυκής όπου στο απάνεμο λιμανάκι που υπάρχει εκεί, θα αγιαστούν τα νερά και όσοι κολυμβητές ευρεθούν εκεί, θα βουτήξουν να ανασύρουν το σταυρό τρεις φορές. Ακολούθως ο κοινοτάρχης Κλεόβουλος Παπακώστας θα κόψει τη βασιλόπιττα και θα προσφέρει στον κόσμο ως ορίζει το εθιμο.

Την απόφαση αυτή του Κοινοτικού Συμβουλίου να γίνει ο Αγιασμός των Θεοφανείων στην θάλασσα της Χλώρακας, οι κάτοικοι σχολίασαν πολύ θετικά, ως εκ τούτου αναμένεται να υπάρξει μεγάλη κοσμοσυρροή, καθώς ο κόσμος θέλει να εφαρμόζει τα πατροπαράδοτα Χριστιανικά έθιμα.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΑΓΑΠΗ ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ

Πίσω από τα αστραφτερά φώτα που στολίζουν τους δρόμους και τις βιτρίνες των καταστημάτων, πίσω από τα λαμπερά περιτυλίγματα των δώρων, πίσω από την υπερβολή των εορτασμών και του άκρατου καταναλωτισμού, πίσω από όλα αυτά, υπάρχει ένα βαθύτερο νόημα που κυριαρχεί στις απώτερες σκέψεις των ανθρώπων και τους γεμίζει με αγάπη και αγαλλίαση την καρδιά, ένα συναίσθημα που γεννιέται εκ του γεγονότος της γεννήσεως του Θεανθρώπου που κατακλύζει τις αισθήσεις όσων πραγματικώς πιστεύουν στο υπέρτατο γεγονός.

Το νόημα και το μήνυμα των Χριστουγέννων είναι η αγάπη, το θεμέλιο όλων των χριστιανικών πράξεων, μια πνευματική κληρονομιά και παρακαταθήκη του Χριστού που γεννήθηκε στη γη,  που ο Θεός έγινε άνθρωπος και ο άνθρωπος θεός.

Ως εκ της Αγίας Τριάδας εκπορευόμρνος ο Υιός θεός, ενσαρκώθηκε και σταυρώθηκε στην προσπάθεια του να κυρήξει την αγάπη ώστε δι αυτής να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος.

Δια της αγάπης της θεσπέσιας αυτής αρετής που ως η κυριότερη ενέργεια του υψίστου προς τον άνθρωπο εμπεριέχει τα πάντα και δια της οποίας δύναται ο άνθρωπος να γνωρίσει το θέλημα του, να ενωθεί μαζί του κατά χάριν, και να μας χαρίσει μια νέα εν πνεύματι ζωή.

Δια της αγάπης που σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη είναι μεγαλύτερη ακόμη και από την πίστη και την ελπίδα καθώς είναι αποδεδειγμένο πως είναι συναίσθημα που επιφέρει διαρκή ευτυχία και που αποτελεί ζωοδοτική δύναμη και ισχυρό αντίδοτο σε κακές σκέψεις και πράξεις. 

Δια της αγάπης που ως  συναίσθημα βοηθά στην επίλυση διαμαχών και διαφορών μεταξύ των ανθρώπων, γιατί τους κάνει να αισθάνονται τα λάθη τους και να συγχωρούν τα λάθη των άλλων.

Είναι μέρες εορτών, μέρες αγάπης που κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους και γενναιόδωρους, που τους κάνει να σκέφτονται όχι μόνο τον εαυτό τους, αλλά και τους διπλανούς τους.

Με τη χαρά στις καρδιές τους που επέρχεται δια της πραγματικής αγάπης και που για να τη

νιώσει κάποιος πρέπει να την ζήσει, και για να την ζήσει πρέπει ο ίδιος να τη γυρέψει. Είναι απλό να συμβεί, αν θέλουμε να μας αγαπούν, ας αγαπήσουμε πρώτοι. Αν θέλουμε να μας προσέχουν ας τους προσέξουμε πρώτοι, αν θέλουμε να μας επαινούν ας τους επαινέσουμε πρώτοι.

Και ακόμα αν δεν θέλουμε να πληγωνόμαστε ή άλλοι να πληγώνουν εμάς,  τότε ούτε εμείς πρέπει να πληγώνουμε αυτούς και εαυτούς.

Αν αυτά τα ελάχιστα γίνονταν, σίγουρα ο κόσμος θα ήταν καλύτερος με πολλή χαρά και ευτυχία στων περισσοτέρων τις καρδιές…

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΧΛΩΡΑΚΑΣ

Πατείστε στη διεύθυνση και θα σας οδηγήσει στην ιστοσελίδα του Κοινοτικού Συμβουλίου Χλώρακας:
http://www.chloraka.org/

ΜΕΡΕΣ ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ

Οι μέρες των Χριστουγέννων είναι για όλους ιδιαίτερες καθώς μας δίνουν την ευκαιρία με την εορταστική τους ατμόσφαιρα και τη μαγεία τους να ξεφύγουμε από την καθημερινότητά μας. Μας δίνουν την ευκαιρία να βρεθούμε με αγαπημένους, να τους προσφέρουμε αγάπη, να ξεκουραστούμε και να χαρούμε σε ένα εορταστικό κλίμα.

Οι μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς ταυτίζονται με χαρά και αγάπη.

Οι δρόμοι γεμίζουν φώτα, λαμπερά αστέρια, στολίδια, πολύχρωμες γιρλάντες και παντού ακούγονται εορταστικά τραγούδια.

Οι μέρες των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων, είναι μέρες μεγάλης χαράς για μικρούς και μεγάλους. Δώρα, κάλαντα, και πολύχρωμα φωτάκια. Παντού η χαρά και το κέφι των γιορταστικών ημερών…

Μα πίσω απ’ όλα αυτά υπάρχει και μια άλλη πλευρά κρυμμένη και αθέατη. Άνθρωποι μονάχοι που ζούν ολομόναχοι, που και για αυτούς λάμπει το φωτεινό αστέρι των Χριστουγέννων, αλλά χωρίς να τους ζεσταίνει την καρδιά καθώς μέσα στην απέραντη μοναξιά τους δεν χωρεί άλλο συναίσθημα. Είναι εκείνοι που η ζωή τους πέταξε στην άκρη, τους στέρησε τα αγαπημένα πρόσωπα και έμειναν μονάχοι να διανύσουν το χρόνο τους μέσα σε μια θλιβερή μοναξιά και απομόνωση.

Μονάχοι περιφέρονται στους δρόμους, μοναχοί παραμένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους. Βουβοί, σοβαροί, στεναχωρημένοι και μόνοι, καταγίνονται με τις μοναχικές ασχολίες τους κατηφείς και μελαγχολικοί.

Και μες τις γιορτινές μέρες καταμόναχοι μέσα στους δρόμους καθώς γυρίζουν και βλέπουν παντού χαμόγελα και αγάπη, αυτοί μες στη μαύρη μοναξιά τους μένουν λυπημένοι και κατσουφιασμένοι χωρίς να μπορούν να την ξορκίσουν. Και νιώθουν αναγκασμένοι να ζουν μονάχοι με στην κακή τους μοίρα.

Και βιώνουν την αφόρητη μοναξιά που περιμένει στο τέλος της διαδρομής αυτούς που έζησαν τα χρόνια της νιότης, αυτούς που έχασαν τους αγαπημένους τους, αυτούς που εγκαταλείφθηκαν από όλους και έμειναν μόνοι καταδικασμένοι στη σκληρή τους μοναξιά και τη μιζέρια της απομόνωσης, βουτηγμενοι στη θλίψη και τη σιωπή.

Η οικογενειακή θαλπωρή, τα αγαπημένα πρόσωπα, οι φίλοι, ακόμα και οι γείτονες είναι η λύση ενάντια στη μοναξιά. Χαρά σε όσους μπορούν να χαίρονται αυτά τα αγαθά, αλλά και κατάρα σε όσους έτυχε να είναι μοναχοί είτε γιατι τους έτυχε η μοίρα, είτε γιατι εγκαταλείφθηκαν από τους δικούς τους.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Τα φετινά Χριστούγεννα στη Χλώρακα μέσα σε μια δύσκολη οικονομική χρονιά ήταν αλλιώτικα, ήταν καλύτερα από άλλες φορές. Σε κανένα σπίτι δεν έλειψαν τα δώρα, και κανένα νοικοκυριό δεν έμεινε χωρίς ψώνια. Όλοι οι δυσπραγούντες έλαβαν έστω μικρή βοήθεια από το ταμείο αλληλεγγύης που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του κοινοτικού Συμβουλίου. Ενός ταμείου που σκοπό μόνο έχει τη βοήθεια σε όσους πραγματικά έχουν ανάγκη, σε όσους δεν έχουν από τον ήλιο μοίρα, αλλά ούτε και από το θεό. Ενός ταμείου οικονομικής υποστήριξης ώστε καμιά οικογένεια στην κοινότητα της Χλώρακας να μη μείνει χωρίς τροφή, ρούχα και δώρα για τα μικρά παιδιά. 
Τα Χριστούγεννα είναι η περίοδος που ο κόσμος αφιερώνει χρόνο στη θρησκεία και σε συλλογικές δραστηριότητες. Είναι η περίοδος που όλοι έχουν ανάγκη την αγάπη, τη χαρά και τη ψυχική ανάταση.
Για όσους ζουν στο σκοτάδι, στο κρύο και στη πείνα, για τα μικρά παιδιά και για τους ηλικιωμένους, αλλά ιδιαίτερα για τους μοναχικούς ανθρώπους, τότε η γιορτινή ατμόσφαιρα μπορεί να διώξει την κατάθλιψη και να βοηθήσει στη καλή διάθεση.
Στη Χλώρακα φέτος για τα Χριστούγεννα οργανώθηκε από τους καλούς Κοινοτικούς συμβούλους μια απέριττη γιορτή χαράς και αγάπης που μάζωξε τους κατοίκους στη κεντρική πλατεία, και μέσα στο κρύο του χειμώνα με ανάταση ψυχής γέμισαν οι καρδιές τους ζεστή θαλπωρή και με γιορτινή διάθεση παρακολούθησαν τη φωταγώγηση του δένδρου από τον πρόεδρο της κοινότητας, ενώ ακολούθως έψαλλαν το δόξα εν υψίστοις.
Και την άλλη μέρα μετά την εκκλησία, τα δώρα -μια προσφορά του Κοινοτικού συμβουλίου και αυτά- μέσα σε όμορφα περιτυλίγματα ήταν στοιβαγμένα κάτω από το μεγαλόπρεπο στολισμένο δένδρο ενώ ο Άη Βασίλης έστεκε γραφικός μέσα στην κόκκινη στολή του περιμένοντας τα μικρά παιδιά με χαρά να τους τα παραδώσει.

Και ο γνωστός Νικολακης ο ηθοποιός των μικρών παιδιών, με ένα τεράστιο χαμόγελο σε μια αστεία παράσταση έκανε τους ανθρώπους να χαμογελούν και τα παιδάκια να σκάζουν στα γέλια. Έκανε ακόμα και όσους είχαν μια θλίψη στην καρδιά καθώς παρακολουθούσαν όλα αυτά να συμβαίνουν, να αισθάνονται κι αυτοί τη ζεστασιά των Χριστουγέννων.

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και οι περισσότεροι άνθρωποι στον τόπο μας δεν κινούνται στους γνώριμους ρυθμούς της προετοιμασίας για την υποδοχή τους. Υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν ψωνίσει γιατί δεν έχουν εργασία και χρήματα, υπάρχουν και οι υπόλοιποι χαμηλόμισθοι που περιμένουν τον δέκατο τρίτο μισθό, το δώρο δηλαδή των Χριστουγέννων για να στολίσουν πλουσιότερα το τραπέζι τους, ένα δέκατο τρίτο όμως, που οι περισσότεροι πιστεύουν δεν θα λάβουν ξέροντας ότι τα ταμεία είναι άδεια.

Οι γιορτές έφτασαν, αλλά άφτιαχτα κι αστόλιστα παραμένουν τα περισσότερα έλατα σε σπίτια και πλατείες. Λιγότερα από άλλα χρόνια είναι τα πολύχρωμα φώτα και λαμπιόνια που αναβοσβήνουν, και πολλοί οι δρόμοι που έμειναν σκοτεινιασμένοι χωρίς αστέρια και Αϊ Βασίληδες.

Τη φετινή χρονιά, κανείς μας στην Κυπρο δεν θα γιορτάσει όπως πριν. Λόγω ελλείψεως χρημάτων πολλοί δεν θα πάμε σε ρεβεγιόν, δεν θα φάμε μέχρι σκασμού, ούτε θα μεθύσουμε, ούτε θα ξεσαλώσουμε μέχρι πρωίας σε κάποια νυχτερινά κέντρα. Οι πιο πολλοί θα μαζευτούμε οικογενειακά, θα ακολουθήσουμε τα ήθη και έθιμα μας, θα ξαναγυρίσουμε ίσως στα χρόνια τα παλιά με τις οικογενειακές συγκεντρώσεις, το σφάξιμο του χοίρου, το ψήσιμο των δικών μας ζαλατίνων και τόσων άλλων παρασκευασμάτων, εδεσμάτων και λιχουδιών που θα μας στοιχίσουν οικονομικότερα παρά να τα αγοράσουμε όπως συνηθίσαμε να κάνουμε τα τελευταια χρόνια.

Τα Χριστούγεννα λοιπόν που κατάντησαν μια καταναλωτική γιορτή, είναι καιρός ένεκα της οικονομικής κρίσης να αλλάξουν. Η σκέψη μας αντί να είναι στραμμένη στην υλική μας ευμάρεια, πρεπει να στραφεί στον συνάνθρωπο μας και στη γέννηση του Θεανθρώπου. Να στραφούμε πίσω στα χρόνια τα παλιά που οι προγονοί μας κυρίως στην ύπαιθρο, περίμεναν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα για να φάνε κρέας επειδή ζούσαν μέσα στη φτώχεια. Δεν είχαν χρήματα να ξοδέψουν,  όμως ένιωθαν ευτυχισμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο.

Οι ημέρες των Χριστουγέννων προσφέρονται για περισυλλογή και προσευχή. Να ανανήψουμε πνευματικά, να αφήσουμε τον ατομικισμό και να δούμε τον πλησίον μας. Να σκεφτούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι πεινασμένοι και άστεγοι και ότι σε πολλά παιδιά ο Αϊ Βασίλης δεν φέρει δώρα.

Με τον άκρατο υλισμό που μας προέκυψε ένεκα της οικονομικής ευμάρειας που κυριάρχησε στον τόπο μας τα προηγούμενα χρόνια, ξεχάσαμε τον μικρό Χριστό που γεννήθηκε, αυτόν που γιορτάζουμε, αυτόν που ήρθε για να φέρει στον κόσμο την αγάπη. Φέτος όμως με την οικονομική κρίση να μας ταλαιπωρεί και να μας προειδοποιεί, είναι καιρός να ξανασκεφτούμε τις προταιρεότητες μας.

Όταν λοιπόν τα ξημερώματα των Χριστουγέννων θα χτυπήσουν οι καμπάνες, ας οδηγήσουμε τα βήματά μας στην Εκκλησία, να λειτουργηθούμε και να ξεχάσουμε τα προβλήματα μας. Τα Χριστούγεννα είναι γιορτή αγάπης, ελπίδας και χαράς για όλους τους ανθρώπους. Ας ξεχάσουμε τα πάθη και τα μίση, ας αφήσουμε την καρδιά να μιλήσει με χαρά. Aς αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο, έχουμε οι άνθρωποι ανάγκη αυτό το συναίσθημα.

Είναι Χριστούγεννα, είναι ημέρες αγάπης, ας κάνουμε μια νέα αρχή.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΤΑ ΦΕΤΙΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Αυτές τις γιορτινές μέρες οι άνθρωποι είναι θυμωμένοι. Οι νέοι γιατί βλέπουν να υπονομεύεται το μέλλον τους, οι ηλικιωμένοι που με μια χαμηλή σύνταξη βιώνουν την ακρίβεια, οι άνεργοι που βιώνουν στο πετσί τους την οικονομική κρίση, και οι άνθρωποι ανήσυχοι δεν βλέπουν να έρχεται ένα καλύτερο αύριο. Είναι θυμωμένοι με το κράτος που δεν βρίσκει λύσεις, με τους πολιτικούς που δεν ενδιαφέρονται εκτός για τον εαυτό τους, με τους κρατούντες την εξουσία που παίζουν με την πίστη των απλών ανθρώπων και όσοι αβοήθητοι βιώνουν αυτές τις γιορτές έχοντας την αίσθηση ότι είναι εγκαταλειμμένοι από παντού, και που θα πρέπει να δώσουν μόνοι τους λύσεις στα συσσωρευμένα προβλήματά τους.

Μήπως ελπίσαμε σε λάθος πρόσωπα, σε λάθος συστήματα, σε λάθος ιδεολογίες; Μήπως τελικά όλοι αυτοί που μας πρόδωσαν ήταν από την φύση τους αδύναμοι να κάνουν κάτι καλύτερο; Μήπως αυτές είναι οι δυνατότητες των ανθρώπων και ήρθε πλέον η ώρα να εμπιστευθούμε επιτέλους τον Θεό που είναι πέρα από πρόσωπα, και σκοπιμότητες;

Ο Θεός είπε «γενηθήτω φως», και έπλασε τον πρώτο άνθρωπο, αυτόν που απέτυχε να εκπληρώσει τις προϋποθέσεις που του έθεσε και διώχτηκε από τον παράδεισο. Και αναβίωσε έχθρα ανάμεσα στον διάβολο και την γυναίκα και ανάμεσα στους απογόνους του.

Και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, έστειλε τον Χριστό για να τον σώσει, είναι έτσι που γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα. Γεννήθηκε σε μια ταπεινή και φτωχική φάτνη, ένας βασιλιάς των βασιλιάδων που έζησε ζωή τεπεινή. Πέθανε με έναν σκληρό τρόπο ενώ από τον σταυρό του μαρτυρίου συγχώρησε αυτούς που τον σταύρωσαν. Και ύστερα αναστήθηκε, και από τότε εκατομμύρια άνθρωποι πίστεψαν σε αυτόν.

Την γέννηση του γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα ως ανάμνηση ενός γεγονότος το οποίο άλλαξε την ιστορία της ανθρωπότητας.

Με παράδειγμα τον Χριστό, πολλοι άνθρωποι με την άγια ζωή τους νίκησαν τους πειρασμούς και έμειναν ανέγγιχτοι από τη διαφθορά. Σαν αυτους πρεπει και εμείς να ειρηνεύσουμε με τον Θεό, με τον εαυτό μας, και να κοιτάξουμε τους άλλους δίπλα μας, να πάρουμε και να δώσουμε αγάπη, γιατί έχουμε οι άνθρωποι ανάγκη αυτό το συναίσθημα.

Είναι Χριστούγεννα, είναι ήμερες αγάπης, ας κάνουμε μια νέα αρχή.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Μέρες Χριστουγέννων και τα μαγαζιά γέμισαν κάθε λογής λιχουδιές για το στόλισμα του Χριστουγεννιάτικου τραπεζιού. Όπως κάθε χρόνο, και φέτος στολίστηκαν οι βιτρίνες για να προσελκύσουν περισσότερο κόσμο να ψωνίσει, αφού έτσι συνηθίζεται τις γιορτινές τούτες μέρες. Γλυκά, φαγώσιμα και αλμυρά, κρεατικά και πουλερικά, αλλαντικά, λουκάνικα και ζαλατίνες, στοίβες ολόκληρες στοιβαγμένες γεμίζουν τα ράφια, γεμίζουν και τα μάτια των πελατών καλώντας τους να αγοράσουν.

Ήταν φορές παλιότερα που ο κόσμος ψώνιζε απεριόριστα χωρίς φειδώ και χωρίς περιορισμούς. Υπήρχαν δουλειές και όρεξη για δουλειά, υπήρχαν χρήματα, υπήρχε ευμάρεια. Όλοι περνούσαν καλά, ζούσαν οι κάτοικοι σε μια χώρα πλούσια που άφησε πίσω την φτώχεια, στα περασμένα χρόνια εκείνα πριν το ΄74.

Μα πάει καιρός και ήρθε καιρός, όλα άλλαξαν, οι άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους, τα χρήματα τους και την ευμάρεια τους. Τώρα, όλα δυσκόλεψαν, η ανεργία χτύπησε κόκκινο και οι μισθοί μειώθηκαν. Οι πλούσιοι επτώχευσαν και έγιναν πληβείοι. Από τα ψηλά κατέβηκαν στα χαμηλά και με περίσκεψη πλέον, όσοι μπορούν να ψωνίσουν για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, θα ψωνίσουν υπό περιορισμούς.

Αφού λοιπόν οικονομικά δεν πάμε καλά, φέτος αντί για γαλοπούλες και γουρουνόπουλα, αρκετοί θα την βγάλουν με σουβλάκια και αντί γαλοπούλες θα ψωνίσουν κοτόπουλα. Αρκετοί ίσως να μην μπορέσουν ούτε αυτά τα λίγα να προμηθευτούν, γι αυτό όλοι πρέπει να αρκεστούμε στα λίγα και θα πρεπει να πούμε δόξασοι ο θεός.

Δόξασοι ο θεός λοιπον, δεν χάθηκε ο κόσμος να μη φάμε εδέσματα από παραδοσιακές χριστουγεννιάτικες συνταγές, κάτι θα σκεφτούμε, κάτι θα βρούμε.

Αλλού ο κόσμος πεινάει, τα νοίκια τρέχουν, δουλειές δεν υπάρχουν και τα μεροκάματα συρρικνώθηκαν, και καλούμαστε όσοι δεν έχουμε πολλά, να αρκεστούμεν στα λίγα.

Παρ όλα αυτά όμως είναι Χριστούγεννα μέρες γιορτινές, και θα πρεπει να ξεχάσουμε για λίγο την μιζέρια και τη φτώχεια, και με αγάπη στις καρδιές να περάσουμε όπως μπορούμε τις χαρμόσυνες αυτές μέρες, έστω και με σφιχτό ζωνάρι. Στο κάτω κάτω ας θυμηθούμε τα παλιά, τα χρόνια που ήσαν δύσκολα, και ας καταλάβουμε ότι ο χρόνος έχει γυρίσματα, και ας προσπαθούμε πάντα όταν είμαστε σε θέση, να προνοούμε και για τις δύσκολες μέρες όπως είναι οι σημερινές.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ ΟΙ ΣΚΥΛΛΟΙ;

ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΩΝ ΩΟΘΗΚΩΝ

 Με τη μαρτυρία μου αυτή θέλω να ομολογήσω την προσωπική μου εμπειρία περί του θέματος του καρκίνου τον οποίο παρακολούθησα να σκοτώνει την σύζυγο Μαρινέλλα.

Καθώς είχα διαβάσει πως ερευνητές επιστήμονες προσπαθούν να αναπτύξουν και να χρησιμοποιήσουν ως διαγνωστικό όπλο για τον καρκίνο των ωοθηκών την καλή όσφρηση των σκύλων, αφού όπως ισχυρίζονται τα συμπαθητικά αυτά ζώα μπορούν να τον μοιρήσουν έγκαιρα και τοιουτοτρόπως να διαγνωστεί έγκαιρα και να θεραπευτεί, ανησύχησα από τη συμπεριφορά του μικρού μας σκύλου και με τον τρόπο που σκοτώθηκε από αυτοκίνητο, που δεν έμοιαζε με ατύχημα, αλλά ίδια ως αυτοκτονία.

Συγκεκριμένα οι ερευνητές λέγουν πως ο καρκίνος των ωοθηκών αρχικού σταδίου αλλάζει τις οσμές χημικών ουσιών και ότι σκύλοι μπορούν να εντοπίσουν τον καρκίνο στην ουροδόχο κύστη ανθρώπων μυρίζοντας τα ούρα τους.

Η σύζυγος μου Μαρινελλα είχε πρόβλημα με αιμορραγίες και είχε πάει σε κλινική όπου της έγινε τεστ Παπανικολάου και απόξυση. Το τεστ έδειξε καθαρό, ενώ από δείγμα που σταληκε για αναλύσεις μας είπε ο γιατρός πως δεν έδειξαν καθαρά αποτελέσματα και πως έπρεπε να υποστεί την ίδια διαδικασία και ταλαιπωρία από την αρχή για περαιτέρω εξετάσεις.

Εκείνη τη μέρα επήγαμε στο περβόλι μας στο χωριό της Μεσόγης για να το φροντίσουμε, και μαζι μας πήραμε τον Σάμυ το μικρό μας σκυλάκι που είχαμε στο σπίτι και που το αγαπούσαμε όλοι πάρα πολύ το ίδιο και αυτό εμάς, αλλά που πιο πολύ αυτό αγαπούσε τη σύζυγο μου. Το αφήσαμε ελεύθερο και άφοβα να παίξει αφού το περβόλι ήταν καλά περιφραγμένο και δεν θα μπορούσε να απομακρυνθεί, ούτε να κινδυνεύσει από αυτοκίνητα που περνούσαν έξω στο δρόμο.

Όμως το μικρό μας σκυλάκι αντί να παίζει  και να τρέχει όπως συνήθιζε, καθόταν στα δυό του πόδια όλη την ώρα και κοίταζε λυπημένα τη σύζυγο μου. Μας έκανε μεγάλη εντύπωση αυτή του η στάση, και διερωτηθήκαμε γιατι να συμβαίνει αυτό.

Εμένα το μυαλό μου πήγε αμέσως στο κακό και σκέφτηκα τα χειρότερα. Η ανησυχία και ο φόβος με έζωσε ενθυμούμενος ότι είχα διαβάσει για την όσφρηση των σκύλων για τον καρκίνο.

Σε κάποια στιγμή ακούστηκε η αργή μηχανή κάποιου αυτοκινήτου να περνά έξω στο δρόμο, και το μικρό μας σκυλάκι με ένα απότομο σάλτο και μεγάλη ταχύτητα όρμισε προς τα εκεί. Βρήκε μια μικρή τρύπα στα ττέλια που περιέφρασσαν το περιβόλι, και με μεγάλη φόρα και δύναμη κουτούλισε στον τροχό του αυτοκινήτου βρίσκοντας ακαριαίο το θάνατο σπάζοντας προφανώς ο σβέρκος του. Η λύπη μας ήταν αφάνταστη, και η σύζυγος μου το πήρε αγκαλιά και έκλαιγε απαρηγόρητη. Κρατούσε το νεκρό σκυλάκι που φαινόταν μόνο να κοιμάται καθώς δεν είχε πληγές και αίματα, μη θέλοντας να πιστέψει το κακό που μας βρήκε. Ύστερα από πολλή ώρα που πάγωσε το μικρό του κορμάκι και ήταν σίγουρο πλέον πως πέθανε, το θάψαμε έξω από το σπίτι στο περβόλι.

Μαζί με τη μεγάλη μου λύπη για το μικρό σκυλάκι, μεγάλη ανησυχία με κυρίευσε γιατί σκέφτηκα πως οι σκέψεις μου για την όσφρηση του σκύλου ήταν αληθινή και πως το μικρό σκυλάκι μυρίζοντας τον επερχόμενο θάνατο της αγαπημένης του κυράς, αυτοκτόνησε πέφτοντας πάνω στον τροχό του αυτοκινήτου.

Δεν είπα τίποτα μη θέλοντας να ενσπείρω ανησυχίες, αλλά συζητώντας με τη σύζυγο μου αποφασίσαμε την επόμενη μέρα να πηγαίναμε στο νοσοκομείο για να κάνει εκεί τις εξετάσεις της, αφού όλοι καλά γνωρίζουμε πως στα νοσοκομεία της Κύπρου η νοσηλεία είναι καλύτερη από τον ιδιωτικό τομεα.

Από εκείνη τη στιγμή με κρατούσε ο φόβος για το χειρότερο, και αυτό κράτησε ως το τέλος του μεγάλου Γολγοθά που ακολουθήσαμε και που δυστυχώς οι φόβοι μου για την κακή και επάρατο νόσο που σκότωσε τη σύζυγο μου Μαρινέλλα απαληθεύτηκαν.

ΚΥΡΙΑΚΟς ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΜΗΝΟΛΟΓΙΟ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

Ο μήνας Δεκέμβριος ή και Δεκέβρης είναι ο μήνας με τις πλουσιότερες δοξασίες και δεισιδαιμονίες.

Είναι ο μήνας των Χριστουγέννων και της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς. Κατά την παράδοση, εάν σημειωθεί στις μέρες του αναβροχιά, τότε ο νέος χρόνος θα είναι βροχερός κατά πως  λέγει η παροιμία, «χαρά στα Γέννα τα στεγνά τα Φώτα τα βρεγμένα».
Τον Δεκέμβριο  σφάζουν χοίρους και κάμνουν λουκάνικα, λούντζες, ζαλατίνες, τσιρίγγες κλπ. τα οποία φυλάουν σε μικρές κούμνες μέσα στην ίδια μίλλαν του χοίρου.  
Τις γιορτές της Αγίας Βαρβάρας, του Αγίου Σάββα και του Αγίου Νικολάου οι χριστιανοί τις καλούσαν Νικολοβάρβαρα και κατά τη λαογραφία έλεγαν «Τα Νικολοβάρβαρα και οι τοίχοι χάρβαλα», επειδή λόγω των άφθονων βροχών αυτών των τριών ημερών οι τοίχοι των σπιτιών κινδύνευαν να πέσουν. Ο λαός έλεγε σαν παροιμία, "Απ τα Νικολοβάρβαρα αρχίζει κι ο χειμώνας".

Η αγία Βαρβάρα που γιορτάζει στις 4 Δεκεμβρίου, θεωρείται προστάτης των παιδιών από την ευλογιά και τις άλλες εξανθηματικές αρρώστιες. Σε ορισμένα μέρη συνήθιζαν την ημέρα της γιορτής της, καθώς και σε περίοδο επιδημίας, να κάνουν μελόπιτες και να τις αφήνουν σε σταυροδρόμια, ώστε αν έρθει η αρρώστια να είναι γλυκιά και ήπιας μορφής.

Στες 5 Δεκεμβρίου, γιορτάζουμε τον Άγιο Σάββα, και η παροιμία λέει, "Η Αγιά Βαρβάρα βαρβαρώνει, ο Άη-Σάββας σαβανώνει κι ο Άη-Νικόλας παραχώνει." Θέλοντας να πει ότι ο Άη Σάββας από την μια σαβανώνει τους νεκρούς και τους ετοιμάζει  για τον κάτω κόσμο, ενώ, από την άλλη, προσπαθεί να απομακρύνει το θάνατο από τους ζωντανούς, ως άγιος προστάτης και θεραπευτής. Αυτή τη μέρα σε μερικές περιοχές, συνηθίζουν να φτιάχνουν φάβα στη μνήμη του, κι όπως λέει μια λαϊκή παροιμία: "Του Άη-Σάββα, τρώνε φάβα!" 

Κάθε  6 Δεκεμβρίου γιορτάζουμε τη γιορτή του Αγίου Νικολάου, τον Άγιο της γης και του πελάγου, που φέρνει βροχές στα βουνά και φουρτούνες στα πελάγη, διότι ο Άγιος Νικόλας πέρα από άρχοντας της θάλασσας, είναι και του χειμώνα. Γι αυτό, συνήθως  τη μέρα της μεγάλης γιορτής του, φέρνει βροχές στη Κύπρο, φέρνει και το Χειμώνα.

Στην αρχαιότητα ο Δεκεβρης ήταν αφιερωμένος στον θαλασσινό Θεό Πωσειδωνα που με την Τρίαινά του, το σύμβολο της δυνάμεως και εξουσίας, συντάρασσε τις θάλασσες και προκαλούσε μεγάλες τρικυμίες όταν θύμωνε, γεγονός που φοβούνταν ιδιαίτερα για τα ταξίδια τους οι ναυτικοί. Τον αρχαίο Θεό που όριζε τη θάλασσα, στη Χριστιανική πίστη του λαού, αντικατέστησε  ο Άγιος Νικόλαος. Για να τον εξευμενίσουν ρίχνουν στα τρικυμισμένα νερά λάδι από το καντήλι του Αγίου, κόλλυβα από αυτά που στέλνουν στην εκκλησία την ημέρα της γιορτής του, ψίχουλα, άρτο ή και μια μικρή εικόνα του. Τα σκορπούν στη θάλασσα και λέγουν Αϊ Νικόλα μου, και πάψε την οργή σου και αμέσως παύει η τρικυμιά.

Μία ναυτική δοξαστική ιστορία από τη θαλασσινή Μάνη, αναφέρει ότι τα παλιά χρόνια

τα καράβια και τα καΐκια ταξίδευαν μόνο σε γαληνεμένη θάλασσα γιατι ήταν χωρίς τιμόνι .

Τη γραμμή από το Διακόφτι στα Βάτικα απέναντι, την έκανε ένας περάτης, άγνωστος. Κάθε φορά όμως που σηκωνόταν τρικυμία το καράβι, χωρίς τιμόνι, τσακιζόταν στους βράχους και οι άνθρωποι πνίγονταν. Ο περάτης όμως δεν πάθαινε τίποτε και κάθε φορά παρουσιαζόταν με νέο καράβι. Ήταν δαίμονας που χαιρόταν για το κακό των ανθρώπων.

Ώσπου κάποτε μπήκε επιβάτης και ένας γεράκος με άσπρα μαλλιά και γένια. Κρατούσε στο χέρι του ένα παράξενο ξύλο, που πλάταινε προς τα κάτω. Το καΐκι συνάντησε πάλι τρικυμία, οπότε ο γεράκος τρέχει και στερεώνει το ξύλο του στο πίσω μέρος, το κρατάει γερά -ήταν το πρώτο τιμόνι- και κυβέρνησε το πλοίο, ώστε να μην τσακιστεί στα βράχια. Οι άνθρωποι σώθηκαν, κι ο περάτης, από το κακό του έσκασε και χάθηκε. Την ίδια ώρα χάθηκε και ο γεράκος που ήταν ο άγιος Νικόλαος και νίκησε το δαίμονα, μαθαίνοντας και στους ναυτικούς το τιμόνι.»
 

Ο μήνας Δεκέμβριος και Γιορτινός λόγω των πολλών εορτών, Αϊ-Νικολιάτης, Χριστουγεννιάτης, κλπ. Άλλες γιορτινές μέρες, έχει τη Γέννηση του Χριστού στις 25, του Εμμανουήλ στις 26, του Αγίου Στεφάνου στις 27.

Ο άγιος Ελευθέριος (15 Δεκεμβρίου) τιμάται με αργία από τις έγκυες γυναίκες, για να τους χαρίζει «καλή λευτεριά». Για τον ίδιο λόγο τον τιμούσαν και οι μαμές, οι οποίες πηγαίνοντας στις ετοιμόγεννες, κρατούσαν για βοήθεια ένα εικόνισμα του αγίου.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ Ο ΨΑΡΑΣ

Ο Βασίλης ο ψαράς είναι υπαρκτό πρόσωπο που σήμερα ζει σε ηλικία περίπου εβδομήντα ετών, και που τα παλιά χρόνια νέος όντας, άφησε εποχή στη Χλώρακα για τα σπουδαία του κατορθώματα ως ψαράς. Από αυτές τις ιστορίες που ακόμα διηγούνται οι χωριανοί,  εμπνεύστηκα και έγραψα αυτό το παραμύθι που συνέβηκε πραγματικά, ίσως χωρίς πραγματικές γοργόνες, αλλά με άλλες πραγματικές θεϊκές δυνάμεις που επενέβησαν και προστάτευσαν ένα μικρό παιδί παρασυρμένο και έρμαιο στην άγρια και αδυσώπητη δίνη της θάλασσας της Χλώρακας έναν παλαιόν καιρό.

Ο Βασίλης ο ψαράς ήταν ο μικρός γιος της χήρας Κατερίνας και η μοίρα του έλαχε μόνος να δουλέψει σκληρά σε καιρούς φτωχούς και δύσκολους, να θρέψει τη γριά μητέρα του και την αδερφή του, ακόμα να μαζέψει χρήματα να φτιάξει την προίκα της, να κτίσει το σπίτι της και να την παντρέψει. Διάλεξε τη θάλασσα που την αγαπούσε, και προσπάθησε από αυτήν να πάρει όσα χρειαζόταν για να πράξει το καθήκον του. Ήταν μια σκληρή πάλη που τον παίδεψε πολύ, αλλά που στο τέλος τον αντάμειψε και τον έκαμε πλούσιο και χρήσιμο μέλος της κοινωνίας.

Από μικρό παιδί μεγάλωσε μέσα στη θάλασσα και γνώρισε τη μαγεία της αλλά και τους κινδύνους της. Με τη μικρή του βάρκα χωρίς μηχανή καθώς ήταν φτωχό παιδί, πάλευε νυχθημερόν με την άγρια φύση προσπαθώντας να ψαρεύει ψάρια και σφουγγάρια στα βαθιά νερά και στις ξέρες στην θυμωμένη θάλασσα της Χλώρακας. Ήταν μια θάλασσα βαθιά  και ανοιχτή στα βάθη του πελάγου και τους δυνατούς αέρηδες που ακατάπαυστα έπνεαν και την τρικύμιαζαν.

Όμως ο Βασίλης ο ψαράς αψηφώντας τα ρέματα και τους δυνατούς αέρηδες καθώς και τα μεγάλα κύματα, ξανοιγόταν στα βαθιά, σε τόπους μακρινούς και θάλασσες πολύ βαθιές που μέσα έπλεαν μεγάλα ψάρια και επικίνδυνα θεριά. 

Μια φορά που ξανοίχτηκε στα βαθιά, η θάλασσα έδειξε να αγριεύει και ο καιρός να σκοτεινιάζει, ενώ τα νερά άρχισαν να αναταράσσουν και να γίνονται μεγάλα κύματα.

Ο Βασίλης ο ψαράς όμως ήταν γενναίος ψαράς και άρχισε ψύχραιμα και δυνατά να λάμνει κουπί με όλες του τις δυνάμεις για να ξεφύγει από το δυνατό ρεύμα που τον έπαιρνε με ταχύτητα στα πιο βαθιά νερά. Προσπαθούσε να μην πηγαίνει κόντρα στα ρεύματα για να μην εξαντληθεί, αλλά δυστυχώς τα θεόρατα κύματα, οι δυνατοί αέρηδες και τα ανακυκλωμένα ρεύματα τον ανάγκαζαν να μάχεται ώρες πολλές και χωρίς αποτέλεσμα.

Είχε εξαντληθεί, και εκεί που πήγε να σταματήσει για να πάρει μια ανάσα, άκουσε ένα δυνατό θόρυβο, είχε σπάσει το ένα κουπί. Η βάρκα έμεινε ακυβέρνητη και απομακρυνόταν από τη στεριά. Πριν προλάβει να αντιδράσει, η απόσταση ανάμεσα σ' αυτόν και τη στεριά είχε μεγαλώσει πολύ για να μπορέσει να ριχτεί στη θάλασσα και να κολυμπήσει να βγει έξω στη στεριά.

Ο Βασίλης ο ψαράς παρασύρθηκε στη θάλασσα, και τα κρύα γκρίζα κύματα αγκάλιαζαν θυμωμένα τη μικρή βάρκα. Η στεριά χάθηκε, και βρέθηκε καταμεσής της θάλασσας σε άγνωστο μέρος χωρίς προσανατολισμό και χωρίς ελπίδα. Μέσα στη σκοτεινιά του καιρού που σκεπασμένος από μαύρα σύννεφα έριχνε ακαταπαύστη δυνατή βροχή, ένιωσε για πρώτη φορά το φόβο στα μηλίγγια του, και τη φαντασία του να τον οδηγεί σε σκέψεις εξωπραγματικές γυρεύοντας ίσως να πιαστεί από αυτές σαν τελευταια σανίδα σωτηρίας. 

Ώσπου να πέσει η νύχτα, ο Βασίλης άρχισε να πεινάει και να κρυώνει πολύ. Κανείς δεν τον είχε δει να κουνάει τα χέρια του ούτε τον είχε ακούσει να φωνάζει για βοήθεια Δεν είχε φαΐ, σεν είχε νερό. Ήξερε ότι η θάλασσα θα ηρεμούσε κάποια στιγμή, δεν ήξερε όμως πως θα έβγαινε στη στεριά καθώς δεν φαινόταν, αφού είχε χαθεί πέρα μακριά. Σκέφτηκε να κολυμπήσει, ήξερε όμως πως δεν θα άντεχε για πολύ μέσα στα παγωμένα νερά.

"Αν βουτήξω", σκέφτηκε, η γοργόνα του Αλέξανδρου θα με πιάσει από τα μαλλιά και θα με σύρει στο βασίλειό της, στα βάθη της θάλασσας".

Κάθισε λοιπόν να περιμένει κουλουριασμένος μέσα στη μικρή του βάρκα ελπίζοντας πως κάποιο πλεούμενο θα περνούσε. Αλλά, μέρες σωστές πέρασαν χωρίς ίχνος άλλης ανθρώπινης παρουσίας, με τη στεριά άφαντη πέρα μακριά σε άγνωστη μεριά, και χωρίς ο μικρός ψαράς να έχει μια πυξίδα προσανατολισμού.

Μια νύχτα όμως, καθώς κειτόταν τρέμοντας από το κρύο, νόμισε πως είδε μια νεράιδα να τον κοιτάζει μέσα από τα γκριζωπά νερά και να του λέει,

"Εγώ θα σε βοηθήσω"

Ο Βασίλης ο ψαράς αναρωτήθηκε μήπως πέθανε και ήταν σε ένα άλλο κόσμο, και πως έβλεπε όνειρο, ή πως έβλεπε ένα θαύμα να συμβαίνει.

Η βάρκα ταλαντεύτηκε καθώς η νεράιδα σκαρφάλωσε πάνω της.

"Φάε, πρέπει να διατηρήσεις τις δυνάμεις σου" είπε, και τούδωκε ένα ψάρι.

Ο Βασίλης έβαλε με λαχτάρα το ψάρι στο στόμα του, μασώντας το ωμό. Ίσως τελικά να μην ήταν πεθαμένος, -οι πεθαμένοι δεν τρώνε, σκέφτηκε.

Η νεράιδα έκατσε δίπλα του και τον αγκάλιασε, ήταν το κορμί της παγωμένο, ήταν όμως πιο ζεστό από το δικό του που είχε μες την παγωνιά τόσες μέρες. Σιγά σιγά, η θαλπωρή από το σώμα της του ζέστανε το κορμί, και έγειρε να κοιμηθεί, έπεσε σε ένα βαθύ ύπνο.

Καποια στιγμή ένιωσε να τον σκουντούν, ξύπνησε και την άκουσε να του λέει

"Ξύπνα, πλησιάζουμε σε στεριά".

Ο Βασίλης ο ψαράς στάθηκε στα πόδια του παραπατώντας, ψάχνοντας μες το σκοτάδι.

"Το ρεύμα άλλαξε όσο κοιμόσουν. Σώθηκες",

είπε η νεράιδα και συνέχισε,

"Η δουλειά μου τέλειωσε".

Η βάρκα ταρακουνήθηκε καθώς η καλή νεράιδα γλιστρούσε και έπεφτε στη θάλασσα.

"Πως σε λένε, πως θα σου το ξεπληρώσω;"

ρώτησε ο ψαράς.

"Είμαι η γοργόνα η αδερφή του Μέγα Αλέξανδρου, η καλή νεράιδα βοηθός των ανθρώπων", είπε και με τα λόγια αυτά εξαφανίστηκε κάτω από τα κύματα.

Ο Βασίλης ο ψαράς ένιωσε τη βάρκα να ακουμπά στην άμμο, να αγγίζει τη στεριά. Πήδηξε έξω και άρχισε να βαδίζει προς τα πάνω που ήταν το χωριό του η Χλώρακα...

ΝΑΤΑΛΙΑ ΜΑΥΡΟΜΟΥΣΤΑΚΗ miss Swansea Inspiration

ΝΑΤΑΛΙΑ ΜΑΥΡΟΜΟΥΣΤΑΚΗ

Η Ναταλία Μαυρομουστάκη 22 ετών φοιτήτρια κοινωνικής εργασίας στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, απο τη Χλώρακα της Πάφου ετοιμάζεται τον επόμενο μήνα να αναχωρίσει για την Μεγάλη Βρετανία γιά να εκπροσωπίσει την πόλη της Swansea, σε διαγωνισμό ομορφιάς. Θα έχει να αντιμετωπίσει κοπέλες από όλες τις πόλεις του Ηνωμένου Βασιλείου. Η Ναταλία με πατέρα Κύπριο και μητέρα από την Ουαλία πόλη Swansea. Θα προσπαθήσει να φέρει πίσω το στέμμα στην Κύπρο. Αυτός είναι ο δεύτερος διαγωνισμός της Ναταλίας, το καλοκαίρι πήρε πρόκριση όταν κέρδισε στά καλιστεία τής Ουαλλίας. Η Ναταλία είναι άτομο που ασχολείται με πολλές εθελοντικές δουλειές, δουλεύει σε τηλεφωνική γραμμή στήριξης, μαζεύει λεφτά για το lullaby trust μια οργάνωση που στηρίζει γονείς πού έχασαν τα βρέφη τους σε αιφνίδιο θάνατο, και προσφέρει και την βοήθεια της στους φτωχούς της κοινωνίας μας.

ΝΕΚΡΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΕΝ ΚΥΠΡΩ

ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗ, ΜΙΑ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΟΞΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Η γνωριμία με τον τόπο μας μέσα από τα έθιμα μας. Ένα ταξίδι πολιτιστικό, πνευματικό και θεολογικό για να γνωρίσουμε την Κύπρο μας.

ΝΕΚΡΙΚΑ ΕΘΙΜΑ Α΄ΜΕΡΟΣ

Ο θάνατος είναι η μεγάλη αλήθεια της ζωής. Ο άνθρωπος στάθηκε πάντα μπροστά σ’ αυτό το σημαντικό γεγονός με δέος και μόνο άνθρωποι βαθιά θρησκευόμενοι ή άνθρωποι με φιλοσοφικές τάσεις μπόρεσαν να συμφιλιωθούν με αυτή την τραγικότητα που περικλείει η ζωή.

Ο άνθρωπος είναι ταυτόχρονα ζωή και ψυχή. Η ψυχή εγκαταλείπει  το σώμα μονο όταν αυτό παψει να είναι ζωντανό. Η λέξη ψυχή κυριολεκτικά σημαίνει πνοή, διότι προέρχεται από το ρήμα ψύχω, που σημαίνει πνέω, δηλαδή είναι η ένδειξη της ζωής στο σώμα η οποία εκδηλώνεται μέσω της αναπνοής. Εντούτοις ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει πολύ περισσότερα, ιδίως όσον αφορά τη μετά θάνατον ζωή, τόσο που κυριάρχησε στη θρησκεία και τη φιλοσοφία.

Η λέξη θάνατος σημαίνει η παύση της λειτουργίας ενός οργανισμού. Με το θάνατο η θερμοκρασία του σώματος πέφτει στους 20 °C, η αναπνοή μαζί με τους χτύπους της καρδιάς σταματά και το πρόσωπο κιτρινίζει. Ορισμένα κύτταρα του σώματος ζουν και δυο μέρες μετά το θάνατο του.

Επειδή οι άνθρωποι αγαπούσαν τη ζωή και φοβούνταν τον θάνατο, για να παρηγορούνται πίστεψαν ότι υπάρχει η ψυχή που είναι αθάνατη, γι αυτό κηδεύουν τους πεθαμένους ανθρώπους με τιμές.

Με τη λεξη κηδεία ονομάζουμε το σύνολο των τελετών που γίνονται μετά το θάνατο. Ετυμολογικά η λέξη προέρχεται από το ρήμα «κήδομαι» που σημαίνει στη νεοελληνική φροντίζω, επιμελούμαι.

Η τελετή της κηδείας αποτελεί τρόπο έκφρασης της αγάπης των ζωντανών προς τον εκλιπόντα. Οι χριστιανοί πιστεύοντας ότι το σώμα είναι προορισμένο να αναστηθεί θάβουν τον νεκρό με όλες τις τιμές. Για αυτό το λόγο πριν από την ταφή τον λούουν, τον στολίζουν, τον ντύνουν με τη καλή στολή και τον τοποθετούν ακάλυπτο σε φέρετρο.

Σύμφωνα με τα έθιμα και το νόμο ο νεκρός θα πρέπει να παραμείνει άταφος τουλάχιστον 24 ώρες από τη διάγνωση του θανάτου. Ίσως ο λόγος να είναι για τις περιπτώσεις της νεκροφάνειας, ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να θάψουν κάποιον ζωντανό.

Υπάρχει συνήθεια να φυτεύονται λουλούδια στο τάφο ώστε να αγαλλιάσει η ψυχή του νεκρού και να εξαγνιστεί το έδαφος.

Μετά το θάνατο γίνονται μνημόσυνα για να ενθυμούνται τον νεκρό  Σε αυτά προσφέρονται κόλλυβα στους παρευρισκόμενους στην εκκλησία. Η λέξη κόλλυβα προέρχεται από την αρχαία Ελληνική λέξη «κόλλυβος» που σημαίνει σταθμικό μέτρο για τον προσδιορισμό του βάρους του χρυσού, όπως επίσης και κάθε νόμισμα μικρής αξίας, δηλαδή το πολύ λεπτό σε πάχος και αξία νόμισμα. Με τη λέξη κόλλυβα εννοείται κάθε είδος μικρού γλυκού από σιτάρι και το έθιμο των κολλύβων οφείλεται στην παλαιά συνήθεια της διανομής νομισμάτων κατά τα μνημόσυνα. Η διανομή νομισμάτων - κολλύβων συνδέονταν με την ελεημοσύνη κατά τα χρόνια του χριστιανισμού. Αυτές τις ελεημοσύνες ελάμβαναν, από τα υπάρχοντα του αναπαυομένου, οι πτωχοί, οι συγγενείς και οι φίλοι του μεταστάντος, οι πρεσβύτεροι και οι διάκονοι. Σήμερα το έθιμο της προσφοράς νομισμάτων στους παρευρισκομένους σε κηδεία το έχουν οι Μουσουλμάνοι.

Συνεχίζεται…

ΑΠΕΒΙΩΣΕ Η ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗ

Απεβίωσε την Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013 ύστερα από σύντομη ασθένεια η Μαρινέλλα Ταπακούδη σε ηλικία 53 ετών, σύζυγος του δημοσιογράφου και εκδότη της εφημερίδας της Χλώρακας Κυριάκου Ταπακούδη. Τους τελευταίους μήνες έδωσε τη δύσκολη μάχη με την επάρατο νόσο, αλλά τις τελευταίες μέρες η κατάσταση της επιδεινώθηκε με αποτέλεσμα να χάσει τη μάχη για ζωή και να αποβιώσει.

Η κηδεία θα γίνει την Τρίτη στις 1.30 μμ, στην εκκλησία Παναγίας Χρυσελεούσας  στη Χλώρακα.

Η οικογένεια της εκλιπούσας ανακοίνωσε την επιθυμία και παράκληση της, αντί στεφάνων κατά την κηδεία να κατατίθενται εισφορές για ενίσχυση του έργου του αντικαρκινικού συνδέσμου PASYKAF και υπέρ του ταμείου υποστήριξης των απόρων οικογενειών Χλώρακας.

Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΤΗ ΜΠΟΥΑΤ ΟΡΦΕΑΣ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΡΤΕΜΗΣ: Είμαι ευτυχής που έχω φίλους αγαπημένους, ανθρώπους ποιοτικούς, που μου δίνουν δύναμη και έμπνευση για δημιουργία.

Ο Ανδρέας Αρτέμης είναι ένας καταξιωμένος μουσικοσυνθέτης και ταυτόχρονα ένα εξαίρετος τραγουδοποιός, αλλά κυρίως είναι άνθρωπος της υπέρβασης που  ίσως κάποιους τους κάνει να   θεωρούν πως ασχολείται ολίγον με χίμαιρες, καθώς έχει αφιερώσει τα μουσικά ταλέντα του στην ποιοτική και ποιητική μουσική μόνο και αποκλειστικά, χωρίς καμιά φορά στην πολύχρονη μουσική παρουσία του να αφεθεί να παρασυρθεί στους ρυθμούς του χρήματος και της εύκολης δόξας.    

Η  ενασχόληση του με την μελοποιημένη ποίηση είναι συνδεδεμένη με τη φόρμα των φωνητικών ερμηνευτικών δυνατοτήτων του που προσφέρονται λόγω ηχοχρώματος της ίδιας της φωνής του, και σε όλο το φάσμα της συνθετικής του δραστηριότητας κυριαρχεί  η ερμηνεία της ποίησης μαζί με τη μουσική της.

Το καιρό αυτό ο Ανδρέας Αρτέμης τραγουδά στην μπουάτ Ορφέας στη Χλώρακα όπου με την στεντώρια και ψιθυριστή του φωνή, μαγεύει τον εκλεχτό κόσμο που συναθροίζεται στο χώρο προσφέροντας τους ανεπανάληπτες  στιγμές, αλλά και Ελληνική μουσική κουλτούρα η οποία έχει εκλείψει τα τελευταια χρόνια από τον τόπο μας. Με μεγάλη επιτυχία κατορθώνει να δημιουργεί εσωτερική επικοινωνία μεταξύ των θαμώνων χρησιμοποιώντας μόνο φωνή και απλή μελωδία πιάνου, αποδεικνύοντας πως η καλή μουσική εύκολα μεταδίδεται απλά και απέριττα, εάν πραγματικώς είναι καλή. 

Αγγούρια της Χλώρακας, μια ιστορική αναδρομή –μελέτη 2011–

Η Χλωρακα έχει το όνομα και τη φήμη ως ιστορικός τόπος παραγωγής αγγουριών ξακουστών ανά την Κυπρο και σε άλλες χώρες, ένεκα της προημότητας και του μεγέθους των, καθώς και για ευτράπελες ιστορίες συνδεδεμένες με τα αγγούρια.

Το αγγούρι είναι είδος λαχανικού που με αυτό εάν ασχοληθεί ένας Φυσιοδίφης δεν θα μπορούσε να γράψει πάρα πολλά, διότι είναι ένα απλό ζαρζαβατικό με λίγη ιστορία. Εάν όμως κάποιος ιστορικός ασχοληθεί με τα αγγούρια της Χλώρακας, μπορεί να γράψει πολλές σελίδες. Εγώ αποφάσισα να γράψω λίγη ιστορία περί τούτου, ύστερα που μου εζητήθην με περισσήν ευγένεια ώστε να μην μπορώ να αρνηθώ, από τον φίλτατο πρόεδρο του Ακρίτα Λουκά Γιουκκά. Δεν είναι σίγουρο υπό ποίαν ιδιότητα μου εζητήθην να γράψω περί τούτου, ως θα ξέρετε όλοι, ήμουν για δεκαετίες φθαρτέμπορος, ενώ τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκα με την συγγραφή και την έκδοση της εφημερίδας της Χλώρακας. Κατά συνέπεια έχω επίγνωση του αντικειμένου, μπορώ ακόμα να περιγράψω περί αυτού, αφου ασχολούμαι με το γράψιμο.

Μια ερευνητική διατριβή, ή εργασία, ή έστω αναφορά περί του αντικειμένου τούτου, σίγουρα δεν είναι και πολύ ευχάριστη, παρ όλα αυτά, αποφάσισα να αναπτύξω το θέμα, και έτσι νάμαι, να ιστορώ  και να καταγράφω όλη την ιστορία του αγγουριού της Χλώρακας…

Στις αρχές του αιώνα οι κάτοικοι της κοινότητας ησχολούντο κυρίως με τη γεωργία. Υπήρχε εύφορο έδαφος κατάλληλο για παραγωγή του αγγουριού. Είχε γλυκύ κλίμα ως προς την καλλιέργεια του, υπήρχε μόνο ένα μειονέκτημα, το νερό ήταν λιγοστό. Έτσι οι κάτοικοι επιδίδονταν κυρίως στην καλλιέργεια σιτηρών. Στις πάνω περιοχές της κοινότητας όμως, που τα χωράφια ήταν φτανοχώραφα και καυκάλλες, οι χωριανοί με πολλή κόπο τα επιχωμάτωναν με ξένα χώματα που κουβαλούσαν με γαιδούρια από αλλού, έτσι που να γίνονται  ιδανικοί τόποι για τέτοιες καλλιέργειες, εκεί λοιπόν, φύτευαν τις αγγουριές. Έφερναν νερό από την Έμπα με αυλάκια, ένα δύσκολο εγχείρημα το οποίον όμως επιχειρούσαν, έγινε έτσι η κοινότητα από τα πολύ παλιά χρόνια τόπος μεγάλης παραγωγής αγγουριών.

Τα αγγούρια της Χλώρακας έγιναν πασίγνωστα πρώτα ανά την Κύπρο και ύστερα ανά την Ευρώπη καθώς και άλλες χώρες, την δεκαετία του 1960 όταν οι πρωτοπόροι Χλωρακιώτες γεωργοί κατασκεύασαν τα γυάλινα θερμοκήπια καταφέρνοντας έτσι να παράξουν εν μέσω χειμώνος αγγούρια. Ήταν το είδος του μεγάλου αγγουριού της αυλακιάς. Μια φορά, την εποχή εκείνη πωλήθηκε στην αστρονομική τιμή των δυόμιση λιρών η οκά και το έγραψε πρωτοσέλιδα σαν κύρια είδηση με μεγάλα κόκκινα γράμματα η Παγκύπριας εμβέλειας και μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα, «Τελευταία ωρα».

Τα αγγούρια της Χλώρακας τους παλαιότερους καιρούς ήταν μεγάλα σε μέγεθος, και στραβά.

Για τούτο τον λόγο, καθώς και δια της τσουχτερής των τιμής, αλλά κυριότερα από παλαιότερη φράση κάποιου παλιού ιερέως στα τέλη του 18ου αιώνα του Παπάσαββα, έμεινε η περιώνυμος φράση «αγγούρκα της Χλώρακας». Αυτή η φράση υποδηλώνει από τη μια, την απαξίωση από αυτόν που την δηλώνει στον άλλο που την απευθύνει, και από την άλλη, επειδή είναι τόσο ακριβά, η αξία τους ισούται με το να «κάτσει» κάποιος πάνω σε ένα στραβό και χοντρό αγγούρι της Χλώρακας.

Τα ίσια αγγούρια ήταν περισσότερο εμπορεύσιμα, έτσι για να επιτυγχάνουν τέτοια παραγωγή οι γεωργοί τσάπιζαν τις τάβλες, ώστε πάνω στο μαλακό χώμα να μεγαλώνουν και να αναπτύσσονται με τρόπο που να μην βρίσκουν αντίσταση σε σβώλους ή αλλα εμπόδια, και να καταλήγουν ίσια και ευθυγραμμισμένα.  

Με την εξέλιξη και τα πειράματα των επιστημόνων του εξωτερικού, τα στραβά αγγούρια της Χλωρακας αντικατεστάθησαν με φυτά υβρίδια τα οποία παρήγαγαν μεγάλες ποσότητες, ήταν κρεμαστά και ίσια, ονομάστηκαν δέ αγγούρια τεμάχια, διότι επωλούντο συνήθως με το ένα. Αργότερα αντικατεστάθησαν και αυτά με τα σημερινά κοντά αγγουράκια τα οποία κυκλοφορούν στις αγορές, αλλά που η γεύση τους καμία σχέση εχει με την παλιά που ήταν σπουδαιοτάτη, και η μυρωδιά τους ωραιοτάτη.

Η παραγωγή του αγγουριού στη Χλωρακα μέχρι το 2000 ήταν κύρια ασχολία σχεδόν όλων των Χλωρακιωτων. Παρήγαγαν απεριόριστες ποσότητες, τόσες που δεν τις απορροφούσε η Κυπριακή αγορά, με αποτελεσμα πολλοι έμποροι να ασχοληθούν με τις εξαγωγές, και να τα αποστέλλουν σε άλλες χώρες.

Όμως ο κυριότερος λόγος για την τόσο μεγαλη ανάπτυξη της φυτείας αυτής, ήταν όταν το 1960 μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, διορίζεται από τον Μακάριο ο εκ Χλώρακας Ανδρέας Αζίνας ως υφυπουργός Γεωργίας και Φυσικών Πόρων και λίγο αργότερα ως διοικητής του Συνεργατικού κινήματος, θέση από την οποία προωθεί τα συμφέροντα των Αγροτών σε μεγάλο βαθμό. Προωθεί κυρίως τις εξαγωγές γεωργικών προϊόντων, με αποτελεσμα ήλοι οι κάτοικοι της Χλώρακας να ενθαρρυνθούν και να κατασκευάσουν υπερσύγχρονα θερμοκήπια, έτσι που όλη η κοινότητα να καταστεί ένα μεγάλο και απέραντο θερμοκήπιο παραγωγής αγγουριού. Βοηθεί με επιχορηγήσεις και δάνεια όλους τους γεωργούς να εγκαταστήσουν στα θερμοκήπια κλιματιστικές εγκαταστάσεις, εισάγει από το εξωτερικό καλύτερες ποικιλίες, και ναυλώνει φορτηγά αεροπλάνα για την εξαγωγή φθαρτών στο εξωτερικό.

Με αυτό τον τρόπο η φήμη των αγγουριών της Χλώρακας έφτασε σε όλη την Ευρώπη.

Όταν το 1971 η φημισμένη ηθοποιός Ράκελ Γουέλς επισκέφτηκε την Κύπρο για το γύρισμα της ταινίας του  σκηνοθέτη Γ. Κοσμάτου, «Πολυαγαπημένη» στο χωριό Κάρμι, σε ερωτήσεις δημοσιογράφων ρωτήθηκε πρώτα η γνώμη της για τον Μακάριο, αυτή απάντησε ότι ήταν ένας θερμός μεσογειακός άνθρωπος και άξιος ηγέτης της πατρίδας του. Σε δεύτερη ερώτηση «τι άλλο σας άρεσε στην Κυπρο, αυτή απάντησε “ The best and more tasteful cucumbers of Chlorakas”, δηλαδή, τα εύγεστα και μυρωδάτα αγγούρια της Χλώρακας.

Σήμερα η Χλώρακα έχει το όνομα, αλλά δεν έχει τη χάρη. Δυστυχώς στη δεκαετία του 2000 – 2010, ύστερα από την απότομη αύξηση της τιμής της γης λογω του οικοδομικού οργασμού, η γη έχει πουληθεί, ή έχει κτιστεί με σπίτια και μπετόν, με αποτελεσμα να παύσει αυτή η φημισμένη και ξακουστή παραγωγή του αγγουριού της Χλώρακας… 

Κυριάκος Ταπακούδης

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και οι περισσότεροι άνθρωποι στον τόπο μας δεν κινούνται στους γνώριμους ρυθμούς της προετοιμασίας για την υποδοχή τους. Υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν ψωνίσει γιατί δεν έχουν εργασία και χρήματα, υπάρχουν και οι υπόλοιποι χαμηλόμισθοι που περιμένουν τον δέκατο τρίτο μισθό, το δώρο δηλαδή των Χριστουγέννων για να στολίσουν πλουσιότερα το τραπέζι τους, ένα δέκατο τρίτο όμως, που οι περισσότεροι πιστεύουν δεν θα λάβουν ξέροντας ότι τα ταμεία είναι άδεια.

Οι γιορτές έφτασαν, αλλά άφτιαχτα κι αστόλιστα παραμένουν τα περισσότερα έλατα σε σπίτια και πλατείες. Λιγότερα από άλλα χρόνια είναι τα πολύχρωμα φώτα και λαμπιόνια που αναβοσβήνουν, και πολλοί οι δρόμοι που έμειναν σκοτεινιασμένοι χωρίς αστέρια και Αϊ Βασίληδες.

Τη φετινή χρονιά, κανείς μας στην Κυπρο δεν θα γιορτάσει όπως πριν. Λόγω ελλείψεως χρημάτων πολλοί δεν θα πάμε σε ρεβεγιόν, δεν θα φάμε μέχρι σκασμού, ούτε θα μεθύσουμε, ούτε θα ξεσαλώσουμε μέχρι πρωίας σε κάποια νυχτερινά κέντρα. Οι πιο πολλοί θα μαζευτούμε οικογενειακά, θα ακολουθήσουμε τα ήθη και έθιμα μας, θα ξαναγυρίσουμε ίσως στα χρόνια τα παλιά με τις οικογενειακές συγκεντρώσεις, το σφάξιμο του χοίρου, το ψήσιμο των δικών μας ζαλατίνων και τόσων άλλων παρασκευασμάτων, εδεσμάτων και λιχουδιών που θα μας στοιχίσουν οικονομικότερα παρά να τα αγοράσουμε όπως συνηθίσαμε να κάνουμε τα τελευταια χρόνια.

Τα Χριστούγεννα λοιπόν που κατάντησαν μια καταναλωτική γιορτή, είναι καιρός ένεκα της οικονομικής κρίσης να αλλάξουν. Η σκέψη μας αντί να είναι στραμμένη στην υλική μας ευμάρεια, πρεπει να στραφεί στον συνάνθρωπο μας και στη γέννηση του Θεανθρώπου. Να στραφούμε πίσω στα χρόνια τα παλιά που οι προγονοί μας κυρίως στην ύπαιθρο, περίμεναν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα για να φάνε κρέας επειδή ζούσαν μέσα στη φτώχεια. Δεν είχαν χρήματα να ξοδέψουν,  όμως ένιωθαν ευτυχισμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο.

Οι ημέρες των Χριστουγέννων προσφέρονται για περισυλλογή και προσευχή. Να ανανήψουμε πνευματικά, να αφήσουμε τον ατομικισμό και να δούμε τον πλησίον μας. Να σκεφτούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι πεινασμένοι και άστεγοι και ότι σε πολλά παιδιά ο Αϊ Βασίλης δεν φέρει δώρα.

Με τον άκρατο υλισμό που μας προέκυψε ένεκα της οικονομικής ευμάρειας που κυριάρχησε στον τόπο μας τα προηγούμενα χρόνια, ξεχάσαμε τον μικρό Χριστό που γεννήθηκε, αυτόν που γιορτάζουμε, αυτόν που ήρθε για να φέρει στον κόσμο την αγάπη. Φέτος όμως με την οικονομική κρίση να μας ταλαιπωρεί και να μας προειδοποιεί, είναι καιρός να ξανασκεφτούμε τις προταιρεότητες μας.

Όταν λοιπόν τα ξημερώματα των Χριστουγέννων θα χτυπήσουν οι καμπάνες, ας οδηγήσουμε τα βήματά μας στην Εκκλησία, να λειτουργηθούμε και να ξεχάσουμε τα προβλήματα μας. Τα Χριστούγεννα είναι γιορτή αγάπης, ελπίδας και χαράς για όλους τους ανθρώπους. Ας ξεχάσουμε τα πάθη και τα μίση, ας αφήσουμε την καρδιά να μιλήσει με χαρά. Aς αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο, έχουμε οι άνθρωποι ανάγκη αυτό το συναίσθημα.

Είναι Χριστούγεννα, είναι ημέρες αγάπης, ας κάνουμε μια νέα αρχή.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Μετά από άδεια του Επισκόπου Πάφου Γεωργίου, από το Δεκέμβριο του 2008 η Αρμενική παροικία της Πάφου χρησιμοποιεί το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, όπου εκεί τελούνται λειτουργίες μια φορά το μήνα από ιερέα της Λευκωσίας, εν αντιθέσει με τον ιερέα της Χλώρακας στον οποίο έχει απαγορευτεί να λειτουργεί από τον ίδιο επίσκοπο από πληροφορίες που έχουμε.
Απο το περιοδικό "Οι Αρμένιοι της Κύπρου (http://www.cyprusarmenians.com/media/files/cyprus-armenians/the_armenians_of_cyprus_el.pdf)  στη σελιδα 20, διαβάζουμε: 
• Από το 2008, χάρη στην ευγενή παραχώρηση του Μητροπολίτη Πάφου Γεώργιου, οι Αρμένιοι της Πάφου χρησιμοποιούν μερικές φορές το χρόνο το παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στη Χλώρακα.

Αξίζει να σημειωθεί πως το εκκλησάκι κτίστηκε δαπάνη της ευεργέτιδος Ζήνας Κάνθερ, και μαζί με τη γη στην οποία ευρίσκεται κτισμένο καθώς και την πέριξ αυτού, δώρισε στην κοινότητα της Χλώρακας, ενώ κατά παράδοξο τρόπο, τώρα ανήκουν σε ξενοδοχειακή εταιρεία μαζί με το ξενοδοχείο του Αγίου Γεωργίου.

ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΣΤΗ ΜΠΟΥΑΤ ΟΡΦΕΑΣ

Οι φετινές μουσικές παρουσιάσεις -ήδει αρχής γενομένης- στη μπουάτ ΟΡΦΕΑΣ στη Χλώρακα από τον μουσικοσυνθέτη Ανδρέα Αρτέμη και τον τραγουδιστή Γιώργο Σαξιατέ, είναι το καλλιτεχνικό γεγονός της χρονιάς στη Πάφο.

Τη περασμένη εβδομάδα τη πρεμιέρα παρακολούθησαν μόνο λάτρεις της καλής Ελληνικής μουσικής, που σαν μουσική παράσταση εξελίχθηκε σε μια τεράστια επιτυχία αναβίωσης κυρίως των λεγομένων τραγουδιών της μπουάτ και του νέου κύματος, αφήνοντας απόλυτα ικανοποιημένους τους θαμώνες.

Ήταν μια σπουδαία παράσταση, ένα μουσικό ταξίδι με σταθμούς στα γεγονότα που σημάδεψαν τη σύγχρονη ελληνική μουσική ιστορία. Ένα καλλιτεχνικό γεγονός που το κοινό αγκάλιασε με θέρμη, μια μουσική παράσταση που θα επαναλαμβάνεται κάθε Παρασκευή, Σάββατο και κάθε γιορτή, στη μπουάτ Ορφεας.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΒΡΑΔΙΕΣ ΕΝΤΕΧΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΣΤΗΝ ΜΠΟΥΑΤ ΟΡΦΕΑΣ

Κάθε Παρασκευή και Σάββατο η μπουάτ ΟΡΦΕΑΣ φιλοξενεί τον μουσικοσυνθέτη λογοτέχνη Ανδρέα Αρτέμη και τον τραγουδιστή δημοσιογράφο Γιώργο Σαξιατέ, για βραδιές μουσικής κοινωνίας με τραγούδια γνωστών Ελλήνων συνθετών που σημάδεψαν την Ελληνική μουσική, καθώς και συνθέσεις του ίδιου του συνθέτη.

Η μουσική και τα τραγούδια των "μπουάτ" που σε εποχές δύσκολες και μεταβατικές έφερνε τους ανθρώπους πιο κοντά, απάλυνε τη μοναξιά τους, διέγειρε τη φαντασία τους και μαλάκωνε τη σκληρότητα της καθημερινότητάς... με αντιστάσεις, τώρα, ταξιδεύοντάς μας η μουσική αυτή σε δρόμους και τόπους που αγνοούσαμε, μας φέρνει σε επαφή με όλες τις μορφές της τέχνης της Μουσικής, του Θεάτρου, της Λογοτεχνίας και του Κινηματογράφου, αποτελώντας μια κυψέλη μόρφωσης και κοινωνικής αγωγής.

Ελάτε να τραγουδήσουμε στην κατάλληλη ατμόσφαιρα, να ενεργοποιήσουμε τη φαντασία και τα συναισθήματα...

Εκ της διευθύνσεως

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ