Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και οι περισσότεροι άνθρωποι στον τόπο μας δεν κινούνται στους γνώριμους ρυθμούς της προετοιμασίας για την υποδοχή τους. Υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν ψωνίσει γιατί δεν έχουν εργασία και χρήματα, υπάρχουν και οι υπόλοιποι χαμηλόμισθοι που περιμένουν τον δέκατο τρίτο μισθό, το δώρο δηλαδή των Χριστουγέννων για να στολίσουν πλουσιότερα το τραπέζι τους, ένα δέκατο τρίτο όμως, που οι περισσότεροι πιστεύουν δεν θα λάβουν ξέροντας ότι τα ταμεία είναι άδεια.
Οι γιορτές έφτασαν, αλλά άφτιαχτα κι αστόλιστα
παραμένουν τα περισσότερα έλατα σε σπίτια και πλατείες. Λιγότερα από άλλα
χρόνια είναι τα πολύχρωμα φώτα και λαμπιόνια που αναβοσβήνουν, και πολλοί οι
δρόμοι που έμειναν σκοτεινιασμένοι χωρίς αστέρια και Αϊ Βασίληδες.
Τη φετινή χρονιά, κανείς μας στην Κυπρο δεν θα
γιορτάσει όπως πριν. Λόγω ελλείψεως χρημάτων πολλοί δεν θα πάμε σε ρεβεγιόν,
δεν θα φάμε μέχρι σκασμού, ούτε θα μεθύσουμε, ούτε θα ξεσαλώσουμε μέχρι πρωίας
σε κάποια νυχτερινά κέντρα. Οι πιο πολλοί θα μαζευτούμε οικογενειακά, θα
ακολουθήσουμε τα ήθη και έθιμα μας, θα ξαναγυρίσουμε ίσως στα χρόνια τα παλιά
με τις οικογενειακές συγκεντρώσεις, το σφάξιμο του χοίρου, το ψήσιμο των δικών
μας ζαλατίνων και τόσων άλλων παρασκευασμάτων, εδεσμάτων και λιχουδιών που θα
μας στοιχίσουν οικονομικότερα παρά να τα αγοράσουμε όπως συνηθίσαμε να κάνουμε
τα τελευταια χρόνια.
Τα Χριστούγεννα λοιπόν που κατάντησαν μια
καταναλωτική γιορτή, είναι καιρός ένεκα της οικονομικής κρίσης να αλλάξουν. Η
σκέψη μας αντί να είναι στραμμένη στην υλική μας ευμάρεια, πρεπει να στραφεί
στον συνάνθρωπο μας και στη γέννηση του Θεανθρώπου. Να στραφούμε πίσω στα
χρόνια τα παλιά που οι προγονοί μας κυρίως στην ύπαιθρο, περίμεναν τα
Χριστούγεννα και το Πάσχα για να φάνε κρέας επειδή ζούσαν μέσα στη φτώχεια. Δεν
είχαν χρήματα να ξοδέψουν, όμως ένιωθαν
ευτυχισμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο.
Οι ημέρες των Χριστουγέννων προσφέρονται για
περισυλλογή και προσευχή. Να ανανήψουμε πνευματικά, να αφήσουμε τον ατομικισμό
και να δούμε τον πλησίον μας. Να σκεφτούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι πεινασμένοι
και άστεγοι και ότι σε πολλά παιδιά ο Αϊ Βασίλης δεν φέρει δώρα.
Με τον άκρατο υλισμό που μας προέκυψε ένεκα της
οικονομικής ευμάρειας που κυριάρχησε στον τόπο μας τα προηγούμενα χρόνια,
ξεχάσαμε τον μικρό Χριστό που γεννήθηκε, αυτόν που γιορτάζουμε, αυτόν που ήρθε
για να φέρει στον κόσμο την αγάπη. Φέτος όμως με την οικονομική κρίση να μας
ταλαιπωρεί και να μας προειδοποιεί, είναι καιρός να ξανασκεφτούμε τις
προταιρεότητες μας.
Όταν λοιπόν τα ξημερώματα των Χριστουγέννων θα
χτυπήσουν οι καμπάνες, ας οδηγήσουμε τα βήματά μας στην Εκκλησία, να
λειτουργηθούμε και να ξεχάσουμε τα προβλήματα μας. Τα Χριστούγεννα είναι γιορτή
αγάπης, ελπίδας και χαράς για όλους τους ανθρώπους. Ας ξεχάσουμε τα πάθη και τα
μίση, ας αφήσουμε την καρδιά να μιλήσει με χαρά. Aς αγαπήσουμε ο ένας τον
άλλο, έχουμε οι άνθρωποι ανάγκη αυτό το συναίσθημα.
Είναι Χριστούγεννα, είναι ημέρες αγάπης, ας
κάνουμε μια νέα αρχή.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
