ΓΗΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΙ

Μια μικρή μελέτη από τον Κυριάκο Ταπακούδη

Οι Γητεία είναι η τελετή δια της οποίας  μεταλλάσσουμε τη θέληση μας σε ενέργεια ώστε με την άμεση σκέψη μας να επηρεάσουμε τα γεγονότα. Δηλαδή είναι η διαδικασία κατά την οποία ότι ποθήσουμε πολύ, συνειδητά το κάνουμε να συμβαίνει.

Δια αυτής μπορούμε να επηρεάσουμε πράγματα απλά και περίπλοκα. Με ομαδική γητεία τα αποτελέσματα είναι απεριόριστα. Έχει γραφτεί ότι ο λόγος που ο Χίτλερ δεν επιτέθηκε ποτέ στην Αγγλία από την στεριά, είναι διότι εκατοντάδες Άγγλοι μύστες συναθροίστηκαν και ένωσαν τη θέληση τους ενάντια στη θέληση του Χίτλερ να αποβιβαστεί στη χώρα τους.

Η γητεία πρέπει να χρησιμοποιείται για καλό, και αν ο γητευτής τη χρησιμοποιήσει για κακό, το κακό επιστρέφει και επηρεάζει τον ίδιο.
Υπάρχουν χιλιάδες βιβλία στα οποία είναι γραμμένες γητείες και ξόρκια, αλλά τίποτα δεν φέρνει αποτέλεσμα αν δεν διαβάζονται από τα κατάλληλα άτομα. Για να επιτευχθεί η γητεία, χρειάζεται άτομο χαρισματικό που με εξάσκηση και αυτοσυγκέντρωση να μπορεί κατευθύνει την ενέργεια του ώστε η θέληση του να μετατρέπεται σε έργο.
Στην Κυπρο γητεία ονομάζουμε τα ξόρκια δια των οποίων γίνεται γοητεία ή γητειά, δηλαδή δάμασμα του κακού ώστε να υπακούει και να φεύγει. Τα παλαιότερα χρόνια δεν υπήρχαν γιατροί και φάρμακα. Γι αυτό με τις γητειές και τα γιατροσόφια προσπαθούσαν να γιάνουν τους άρρωστους.

Ο γητευτής  πρεπει να στεκει απέναντι του δύοντος ή ανατέλλοντος ηλίου επρός στον ασθενή και να απαγγέλλει τις ευχές οι οποίες ενωμένες με τη δύναμη της θελήσεως του και της επιθυμίας του, διώχνουν το κακό.

Ο πόνος των εντέρων είναι από τους πλέον δυσβάχταστους πόνους, γι αυτό λέγεται και καρδιόπονος. Ο γητευτής στέκεται μπροστά στον ξαπλωμένο ασθενή και κοιτάζοντας προς την ανατολή, με ένα κοφτερό μαχαίρι σταυρώνει την κοιλίαν και διαβάζει την ακόλουθον ευχή,

"Λαρτίν εμαείρεψα, φατσιήν επαρασιώνωσα

Τρεις ελιές εις το τραπέζιν τσιαι κορτίν ψουμίν κομμένον

Τσιαι κρομμύιν σαπιμένον τσιαι τυρίν σαρατσιασμένον

Φεύκε πόνε των αντέρων, ο Χριστός σε κατατρέσιει

με το δεξιόν του σιέριν τσιαι με το κοφτερόν μασιέριν,

τσιει που σε φτάνει κόφκει σε, τσιαμέτες κατακόφκει σε".

Αμέσως μετά την ανάγνωση της ευχής, ο γητευτής μπήγει στη γη το μαχαίρι με το οποίον σταύρωσε την κοιλίαν του ασθενούς.

Τα ξόρκια για τις γητείες αποτελούν σημαντικό κεφάλαιο στον λαϊκό πολιτισμό και είναι χιλιάδες. Από αυτά ελάχιστα έχουν καταγραφεί, ενώ πολλά εξακολουθούν να υπάρχουν μέσα από τον προφορικό λόγο, κυρίως στην ύπαιθρο και στα χωριά, τόπους στους οποίους οι άνθρωποι πιστεύουν περισσότερο στη μαγεία και στο υπερφυσικό, καθώς εκεί είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στη φύση όπου ελλοχεύουν όλα τα παράξενα της φύσης από τα οποία και εγεννήθησαν οι δοξασίες και οι δεισιδαιμονίες.

Οι γητείες είναι επωδές από λόγια με αποτρεπτικό ή θεραπευτικό χαρακτήρα, συνήθως σε έμμετρο λόγο για να βοηθά στην απομνημόνευση τους.

Παρ όλη την πρόοδο της επιστήμης και της ιατρικής, η μαγεία ακόμα συνηθίζεται να εξασκείται ευρέως, και σε κάθε περίσταση ανίατης ασθένειας, οι άνθρωποι προστρέχουν στους εξωρκιστές και στους μάγους για τους οποίους πιστεύουν ότι με την επικοινωνία τους με τα δαιμονικά πνεύματα, δύνανται να τα εκδιώκουν και να θεραπεύυουν τους ανθρώπους.

Κατά τις λαϊκές δοξασίες οι δαίμονες περιφέρονται στη γη και παραπλανούν τους ανθρώπους κατά τις μεσονύχτιες ώρες μέχρι ότου κράξουν οι πετεινοί. Όταν παραπλανήσουν κάποιον, αυτός καταλαμβάνεται από επιληψία, και για να θεραπευτεί πρέπει με ξόρκια και γητείες, ο μάγος να καλέσει τον σατανά και να τον εκδιώξει. Αυτό πρέπει να γίνει κατά τας μεσονυχτίους ώρας σε νύχταν σκοτεινή και ασέληνον χωρίς ανθρώπινην παρουσίαν και σε τόπον έρημον όπου να υπάρχει τουλάχιστον μία συκή. Είναι αυτοί οι τόποι, οι συνήθεις περιοχές και ώρες που ο μάγος καλεί τον έξω αποδώ.

Σε αυτόν τον τόπο θα χαράξει με το ραβδίν του ένα πεντάγωνο με εμβαδόν 40 τετραγωνικών ποδών, απόσταση κατά την οποίαν ο διάβολος δεν έχει δικαίωμα να πλησιάσει άνθρωπο, και θα γράψει εις την περιφέρεια του το τροπάριον του Αρχάγγελου Μιχαήλ,

«Όπου επισκιάσει η χάρις σου Μιχαήλ Αρχάγγελε, εκείθεν του διαβόλου εκδιώκεται η δύναμις»

Για να είναι το κάλεσμα  επιτυχές, ο εξωρκιστής χρειάζεται οπωσδήποτε μιαν παρθένον κόρην, με την οποίαν θα καθίσει εντός του πενταγώνου, ώστε η αθωότητα της να αποτρέψει τον διάβολον να πλησιάσει και η παρθενία της να αποτελέσει ελιξήριο της επήρρειας του στον μάγον.

Στη συνέχεια αρχίζει να διαβάζει εξωρκισμούς χωρίς σταματημό,  ώσπου να ακουστεί ο βρυχηθμός του δαίμονα υποχθόνιος ίδιος με υπόκωφη βοή, τον οποίον ο μάγος δια του σημείου του σταυρού εκδώχνει στα πέρατα, και θεραπεύεται ο ασθενής.