Η Χλώρακα δυστυχώς
έχει κτιστεί σχεδόν όλη από άκρη σε άκρη, και το μπετόν έχει σκεπάσει όλες τις καλλιεργήσιμες
άλλοτε περιοχές. Στη πολιτική της Αστικής ανάπτυξης, η πολεοδομική αρχή
προέβλεψε πολλά πάρκα, τα οποία θα έπρεπε να φυτεύονται ώστε να υπάρχουν έστω
μικροί πνεύμονες πρασίνου. Αντί αυτού, παρακολουθούμε τις Κοινοτικές αρχές ένα ένα
να τα τσιμεντώνει κατασκευάζοντας μονοπάτια και πλατεϊτσες, με δικαιολογία την ευκολότερη
χρήση τους από τα παιδιά. Όμως αυτό είναι μέγα λάθος το οποίο θα προβεί μοιραίο
για την υγεία των κατοίκων, καθώς πολλές επιστημονικές έρευνες αποκαλύπτουν ότι
τοιουτοτρόπως σιγά αλλά σταθερά, επέρχονται
κληματικές αλλαγές και ερήμωση της γης.
Δυστηχώς επιστημονικές
μελέτες δείχνουν πως η όλο και μεγαλύτερη τσιμεντοποίηση των αστικών περιοχών, έχει
ως αποτέλεσμα τη διάβρωση του εδάφους και την απώλεια οργανικής ύλης, αλλά και
τη μόλυνσή του, την απώλεια βιοποικιλότητας, τη συμπύκνωση και την αλάτωση, ενώ
αντιθέτως οι
χώροι πρασίνου και τα πάρκα, βελτιώνουν την ψυχική και σωματική υγεία των
κατοίκων καθώς σημαντικά και διαρκείας οφέλη μπορεί να έχει το πράσινο περιβάλλον
στη σωματική και διανοητική υγεία και ισορροπία.
Εφ όσον
λοιπόν αυτές οι μελέτες δείχνουν ότι τα πράσινα πάρκα έχουν ευεργετικές
επιπτώσεις για τη δημόσια υγεία σε αντίθεση με τη συνεχή τσιμεντοποίηση, θα
πρέπει οι Κοινοτικές αρχές αντί να προβαίνουν στην πλακόστρωση τους, να τα
φυτεύουν και να αφήνουν το πράσινο μόνο του να εξελίσσεται χωρίς άλλες ανθρώπινες
επεμβάσεις.
