Στον πεζόδρομο της Χλώρακας κατόπιν παραπόνων πολιτών ότι δέχτηκαν επίθεση απο σκύλο, τοποθετήθηκαν ταμπέλες που απαγόρευαν τη διέλευση των σκύλων. Αμέσως φάνηκε η μεγάλη διαφορά της ασφάλειας που ένιωσαν οι πολίτες, οι οποίοι κατέκλυσαν τον πεζόδρομο.
Σήμερα δυστηχώς, οι ταμπέλλες έχουν αλλάξει και επιτρέπονται οι σκύλοι. Αν κάποιος παρατηρήσει, θα δει πολλούς ξένους να κάνουν βόλτα τους σκύλους τους, καθώς στις κοινότητες τους και στους Δήμους τους αυτό απαγορεύεται.
Ο κάθε φιλόζωος έχοντας ένα ή και περισσότερους σκύλους, μικρούς ή μεγάλους, ήμερους ή επικίνδυνους, βρίσκοντας εύκολη λύση τον πεζόδρομο της Χλώρακας, επί τακτικής βάσεως βγάζει βόλτα τους σκύλους του. Σήμερα, κάποιος εύκολα διαπιστώνει πως ο παραλιακός πεζόδρομος της Χλώρακας έχει καταντήσει τόπος για σκύλους και όχι για ανθρώπους. Θα δει θεώρατους σκύλους ύψους μέχρι και ενός μέτρου. Με λουρί ή χωρίς, βολτάρουν με τα αφεντικά τους ενσπείρωντας τρόμο στις καρδιές των περιπατητών, οι οποίοι σιγα αραίωσαν αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο για τα τετράποδα. Διότι, πώς είναι δυνατόν ένας ιδιοκτήτης μεγάλου και επικίνδυνου σκύλου, έστω με λουρί, να μπορέσει να τον συγκρατήσει σε μια απρόσμενη επίθεση σε κάποιον ανυποψίαστο; Πόσον μάλλον όταν πολλοί ιδιοκτήτες βγάζουν βόλτα έως πέντε σκύλους ταυτόχρονα.
Θα πρέπει το Κοινοτικό συμβούλιο επιτέλους, να ορίσει χώρους που να παίρνουν οι πολίτες τα κατοικίδια τους. Οφείλει καθηκόντως να απαγορεύσει το περίπατο των σκύλων στον πεζόδρομο. Οφείλει να παραδώσει τον πεζόδρομο στους πολίτες. Οφείλει να κατανοήσει πως τα δικαιώματα του καθενός, σταματούν εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου.
