ΟΙ εξελίξεις στην οικονομία και η υπογραφή του Μνημονίου είναι παράγοντες που θα επηρεάσουν το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών. Τα κόμματα επιμένουν να θέλουν να μπούμε στο μηχανισμό στήριξης, μη λαμβάνοντας υπ όψη τη λαϊκή βούληση. Ειδικά η εμμονή των συνεργαζομένων κομμάτων ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ που με τη σιγουριά της νίκης επιμένουν περισσότερο από τους άλλους υποψηφίους, ίσως επηρεάσει την κρίση των ψηφοφόρων και ανατρέψει τα αναμενόμενα αποτελέσματα ως εκ της μεγάλης πλειοψηφιας που έχουν τα δυο αυτά κόμματα, με αποτέλεσμα να προκύψουν ανατροπές.
Αυτό ίσως συμβεί καθώς ο καιρός περνάει και ο απλός κόσμος κατανοεί καλυτέρα τα κακά αποτελέσματα που θα προκύψουν από την ένταξη μας στον Μηχανισμό στήριξης, και που θα προτιμούσε να βρεθεί άλλος τρόπος διάσωσης της οικονομίας μας. Αρχίζουν επίσης να σκέφτονται μήπως αυτή η μεγάλη τους επιμονή ίσως να προέρχεται από την επιθυμία τους για ίδιον όφελος, δηλαδή επιζητούν το δανεισμό με απώτερο σκοπό να μπορεί το κράτος να τους καταβάλλει τους παχουλούς μισθούς τους που όσο να περισκοπούν, πάλι παχουλοί θα είναι, χωρίς να πολυσκέφτονται τα κακά αποτελέσματα που θα προκύψουν στον απλό λαό.
Δεν εξηγείται διαφορετικά η τόση επιμονή τους. Ίσως γνωρίζοντας τις αντιδράσεις των ανθρώπων που πάντοτε χωρίς δική τους κριτική σκέψη οι περισσότεροι παρασέρνονται από τα παραπλανητικά και πολλές φορές ψεύτικα λόγια τους έτσι που να χάφτουν ότι τους εμπεδώνουν στο μυαλό δια της υποβολής μέσω των ξεπουλημένων ΜΜΕ, εφευρίσκουν λόγια και κορώνες περί διάσωσης της εθνικής μας οικονομίας ώστε εκμεταλλευόμενοι τον πατριωτισμό τους να τους ποδηγετούν. Φυσικά σε σχέση με το μνημόνιο το έχουν καταφέρει, αφου με τη διγλωσσία τους οι Κυβερνώντες και οι Βουλευτές με δραματικές εκκλήσεις τους καλούν να υποστούν θυσίες για διάσωση της πατρίδας, ενώ στην πραγματικότητα ξέρουν ότι τα δάνεια από την Τρόικα μόνο τους μεγαλόσχημους και υψηλόμισθους του Δημοσίου θα εξυπηρετήσουν, αφού όπως είδαμε και στην Ελλάδα ουδείς άλλος ωφελήθηκε παρά μόνο αυτοί, και ούτε αναπτυξιακά έργα, ούτε βοήθεια στις ασθενέστερες τάξεις, ούτε δάνεια από τις τράπεζες είδαμε να γίνονται.
Κατασκευάζοντας ψεύτικα γκάλοπ και δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι οι περισσότεροι των κατοίκων συμφωνούν πως η τρόικα είναι αναγκαίο κακό και χωρίς να τους εξηγούν ούτε αυτοί, ούτε τα ΜΜΕ ότι με την οριζόντια αποκοπή όλων των μισθών πέραν των δυο ή τριών χιλιάδων ευρώ το μήνα, η οικονομία μας σώζεται σε λίγους μήνες. Νομίζουν ότι εκμεταλλευόμενοι τον λαό που τον καλούν να επωμισθεί τα δάνεια της Τρόικας για να πληρώνονται οι ίδιοι, κάτι κερδίζουν. Σίγουρα γνωρίζουν ότι οι άνθρωποι έχουν όρια. Σίγουρα γνωρίζουν ότι τα κέρδη τους θα είναι προσωρινά. Σίγουρα ξέρουν ότι μετά το μνημόνιο ένεκα της μεγάλης φτώχειας στην οποία θα υποπέσουν οι άνθρωποι, θα ξυπνήσουν και θα τους τιμωρήσουν.
Παρ όλα αυτά, ίσως ελπίζοντας στην ατιμωρησία που επικρατεί στον τόπο μας, ή την αφέλεια των απλών πολιτών που πάντα υπομένουν και σιωπούν μέχρι τα έσχατα όρια, κοιτάζουν τα πρόσκαιρα δικά τους οφέλη και κέρδη.
Όμως απο αυτήν την εσχατιά προκύπτει το μεγάλο πρόβλημα, γιατί όταν και εφ όσον ξεσηκωθεί ο λαός, θα είναι αργά. Η καταστροφή θα είναι παρόμοια της Ελλάδας ή και χειρότερη. Το κράτος και οι αξιωματούχοι του θα είναι γλυτωμένοι, ενώ ο υπόλοιποι άνθρωποι θα είναι πτωχευμένοι.
