Ο Άγιος Υπάτιος ή Περπατητής της Χλώρακας τιμάται σε ενα περικαλλές
εκκλησάκι που κτίστηκε δαπάνη του ευεργέτη Γιαννάκη Αριστοδήμου παρα το
θέατρο της Χλώρακας δίπλα στη παλια βρύση του χωριού.
Παλαιότερα ήταν μια πελεκητή πέτρα ριγμένη στο έδαφος κάτω από ένα θεόρατο
δρύ, όπου οι προγονοί μας έφερναν τα παιδιά τους όταν αργούσαν να περπατήσουν
και τα γύριζαν λιτανεία, καθώς πίστευαν πως ο Άγιος τα βοηθούσε να ξεπεράσουν
το πρόβλημα τους. ¨Εδεναν στα πόδια του μωρού ένα ελαφρύ μικρού μήκους νήμα,
και βαστώντας το από τα χέρια το βοηθούσαν να περπατά γύω-γύρω ώσπου να σπάσει
η κλωστή,, οπότε και πίστευαν πώς το θαύμα θα γινόταν.
Η πέτρα ήταν ένας μεγάλος βράχος που κύλισε από το ύψωμα άνωθεν της βρύσης
όταν έγινε ένας μεγάλος σεισμός πριν πολλά χρόνια. Λέγεται πως αποτελούσε τον
τοίχο μιας κάμαρης που χρησιμοποιούσε ένας χρυσοχόος, και πως μέσα στον μεγάλο
αυτό βράχο ήταν σκαμμένο ένα κούφωμα που έκλεινε με μια εφαρμοστή πέτρινη θύρα χωρίς
να αφήνει σημάδια πως ήταν ένα ξένο σώμα, αλλά πως ήταν απλά ένα σχέδιο
σκαλιστό στο βράχο. Πίσω από τη θύρα μέσα στο κούφωμα, ο χρυσοχόος φύλαγε τα
χρυσάφια του, που όταν πέθανε έμειναν μέσα φλεγμένα, χωρίς κανείς να γνωρίζει
το μυστικό.
Κάποιος θα σκεφτεί τι να γύρευε ένας τεχνίτης χρυσού στη Χλώρακα ένα πολύ
μικρό χωριό, όμως, κάποιοι παλιοί κάτοικοι, λένε πως στην περιοχή που
ονομάζεται μάλιστα Χρυσός, οι ζευγολάτες όταν όργωναν τα χωράφια, πάνω στα νια
(υνί) έβρισκαν ψήγματα χρυσού, τα οποία ο χρυσοχόος αγόραζε και επεξεργαζόταν.
Όταν λοιπόν σε ένα μεγάλο σεισμό το καμαράκι χάλασε, η πέτρα κύλησε και
στάθηκε δίπλα στην παλιά βρύση, όπου και οι κάτοικοι της Χλώρακας γύρω της
έκαναν λιτανείες και λάτρευαν τον άγιο Υπάτιο. Μια φορά ο Χατζηφίλιπος ο Τοκογλύφος
νεαρός ακόμα, ανακάλυψε τυχαία τη μυστική θύρα και τα χρυσάφια που ήταν μέσα.
Έτσι μ’ αυτό τον τρόπο έγινε πλούσιος, και αργότερα πλουσιότερος, αφού
χρησιμοποιώντας αυτά τα πλούτη έγινε ο τοκογλύφος του χωριού. (Την ιστορία μου
τη διηγήθηκε ο Κυριάκος Μαυρονικόλας)
Μια φορά κατά το έτος 2000 ο Χαράλαμπος ένας καλός και πιστός Χριστιανός
ιεροψάλτης της Παναγίας της Θεοσκέπαστης, μετά από μια διήγηση του ανιψιού του
για ένα θαύμα που το εξέλαβε ως επιθυμία του Αγίου Υπατίου να του κτίσουν μια
εκκλησιά, επεχείρησε να κάμει το θέλημα του.
Ζήτησε βοήθεια από τον Ανδρέα Μαυρέση ως δάσκαλος και παράγοντας της
κοινότητας που ήταν, ώστε να μεσολαβήσει στις κοινοτικές αρχές για να του
επιτρέψουν να κτίσει ένα εικονοστάσι για τον Άγιο εκεί, στην περιοχή της παλιάς
Βρύσης, καθώς μια μέρα ο ανηψιός του που κυνηγούσε στην δύσβατη εκείνη περιοχή,
συνάντησε κάτω από τη μεγάλη τρεμιθιά ένα γέροντα να κάθεται πάνω στην πέτρα
του Αγίου. Όταν φιλικά τον χαιρέτησε και ευγενικά τον ρώτησε τι κάνει έξω μες
το κρύο, ο γέρος του απάντησε πως όλοι έχουν μια στέγη στο κεφάλι τους να τους
προστατεύει, ενώ αυτός ήταν εκεί με ήλιο και κρύο, χωρίς μια σκεπή να τον
προφυλάσσει. Και λέγοντας αυτά, εξαφανίστηκε όπως να τον κατάπιε η ομίχλη. Ο
νεαρός που κατάλαβε το θαύμα και πως ο γέρος ήταν ο Άγιος Υπάτιος, το ανάφερε
στο θείο του, και αυτός το μετέφερε στον Ανδρέα Μαυρεση που με τη σειρά του το
ανάφερε στις τοπικές αρχές.
Όμως δυστηχώς οι Κοινοτικές αρχές δεν επέτρεψαν κάτι τέτοιο με τη
δικαιολογία πως δεν υπήρχε χώρος…
Και τα χρόνια πέρασαν. Νέος κοινοτάρχης Χλώρακας αναδείχθηκε ο Ανδρέας
Μαυρέσης που ανάμεσα στο πολυσχιδές έργο που πρόσφερε στην κοινότητα του από το
αξίωμα που κατέλαβε, ήταν και η αγορά της γης όπου μέσα λατρευόταν ο Άγιος
Υπάτιος, και που στη συνέχεια με τη βοήθεια του επιχειρηματία Γιαννάκη
Αριστοδήμου κτίστηκε το μεγαλόπρεπο εκκλησάκι που όμορφο σήμερα στέκει εκεί και
αγναντεύει το πέλαγο.
Ο Άγιος Υπάτιος ήταν μορφή από εκείνες που δόξασαν την Εκκλησία στους
πρώτους αιώνες της και αγωνίσθηκαν για το θρίαμβο του χριστιανισμού και της
Ορθοδοξίας. Ήταν επίσκοπος Γαγγρών στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου και
συμμετείχε στην Α' Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια το 325 μ.Χ. Το έτος 326 μ.Χ.
ειδωλολάτρες, με ξύλα και πέτρες τον θανάτωσαν.
Με τη χάρη του Θεού κατέστει θαυματουργός άγιος. Με την προσευχή του
κατόρθωσε να εξαφανίσει τις νυφίτσες που μάστιζαν τους αγρούς και κατέτρωγαν
τους καρπούς.
Δια της ευλογίας του κατόρθωσε να μεταβάλει το αλμυρό νερό της θάλασσας σε
γλυκό.
Όταν περπατούσε τη νύχτα καταυγαζόταν από θείο και λαμπρό φως, και επί των
ημερών της βασιλείας των Κωνσταντίου, υιού του Μεγάλου Κωνσταντίνου,
αναδείχθηκε με τη χάρη και τη δύναμη του Θεού γενναιότατος δρακοκτόνος
όταν ένας μεγάλος δράκοντας μπήκε στο βασιλικό θησαυροφυλάκιο και όποιος
επιχειρούσε να μπει, τον κατέτρωγε. Παράγγειλε στο βασιλέα να ανάψουν μια
μεγάλη φωτιά, και αφού προσευχήθηκε, έβαλε το ραβδί του στο στόμα του θηρίου
και το κάλεσε να τον ακολουθήσει. Το θηρίο σαν υπνωτισμένο υπάκουσε, και ο
Άγιος το οδήγησε στην αναμμένη πυρά όπου και το κατέκαυσε.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
