Η ΕΑΥΤΗ ΚΑΚΗ ΦΥΣΗ

ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗ - ΠΑΡΑΒΟΛΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Η ΕΑΥΤΗ ΚΑΚΗ ΦΥΣΗ

Ο Σωκράτης δεν πίστευε πως η ανθρώπινη φύση είναι κακή ή πως έχει διαφθαρεί από κάποιο προπατορικό αμάρτημα.  Γι’ αυτόν, το “Αγαθόν” είναι ν’ ακολουθεί ο καθείς την φύση του. Και η φύση είναι αχώριστη από την Λογική. Αν πολύ συχνά οι ανθρωποι γινονται κακοί, αιτία είναι ότι αγνοούν το καλό. Γιατί όταν ξέρουν το καλό, αναγκαστικά κάνουν καλό.

Πίστευε ακόμα ότι “ουδείς εκών κακός”, δηλαδή οι άνθρωποι δρούν  κακά, επειδή από άγνοια παίρνουν το κακό για αγαθό. Ενεργούν κακά επειδή τους λείπει η γνώση. Και η γνώση είναι συνείδηση, η ακούραστη εξερεύνηση του εαυτού μας, η άρνηση να ενδώσουμε σε απατηλά φαινόμενα, η προσπάθεια ν’ ανακαλύψουμε την ουσία της αρετής.  Στην γνώση αυτή, στην αυτοσυνείδηση αυτή, μόνο η σοφία και ο Λόγος, μπορεί να μας βοηθήσει. Και μόνο ο σοφός μπορεί να είναι ευτυχισμένος.

Παρ όλους τους σοφούς στοχασμούς του Σωκράτη, η γνώμη η δική μου είναι διαφορετική, διότι βλέποντας όσα συμβαίνουν γύρω μας, δεν μένει άλλη κατάληξη στη σκέψη μας για ορισμένους ανθρώπους, παρά ότι μέσα τους έχουν έμφυτη την κακία και την αμαρτία.

Πολλές φορές οι άνθρωποι είναι υποχείριοι των κακών σκέψεων τους έχοντας σκοτάδι στη ψυχή τους, αν και γνωρίζοντας την αλήθεια της καλοσύνης, ούτε την επιθυμούν ούτε την αναζητούν. Γίνονται σκλάβοι της κακίας τους, με ψεύτικα αισθήματα, και κακές συνήθειες.

Πολλές φορές κάποιοι έχοντας έμφυτη την κακία μέσα τους, αν και γνωρίζουν την αλήθεια του καλού, δεν χαίρονται για το καλό του άλλου, γιατι μέσα τους έχουν την ζηλοφθονία.

Πολλές φορές κάποιοι έχοντας έμφυτη την αχαριστία μέσα τους, διαπράττουν την απεχθέστερη των αμαρτιών ανταποδίδοντας την καλοσύνη με κακία. Αν και έχουν απόλυτα την γνώση της καλοσύνης και της βοήθειας που έχουν δεχτεί, εντούτοις την επιστρέφουν προκαλώντας κακό και δυστυχία σε αυτόν που τους έχει βοηθήσει ή ευεργετήσει.

Πολλές φορές η κακία σε πολλούς είναι έμφυτη. Παρακολουθούμε  οποιουδήποτε είδος αυτής να κυριαρχεί στους ανθρώπους. Το πισωπλατο κουτσομπολιό, η κακιά γνώμη για τους άλλους και κυριότερα η διπροσωπία ένα από τα χειρότερα των κακών, που με ψέματα και ψεύτικες φιλίες κάποιοι επιφέρουν πισωπλατες μαχαιριές προκαλώντας μεγάλη ζημιά σε όσους τους εμπιστεύονται.

Ότι το κακό πολλές φορές είναι έμφυτο προερχόμενο εκ της φύσεως και της δημιουργίας της, το βλέπουμε να συμβαίνει στην παρακάτω ιστορία:

Στην άκρια ενός ποταμιού, καθόταν ένας σκορπιός και ήταν σκεφτικός πώς να περάσει το ποτάμι και να πάει στην αντίπερα όχθη.

Στην πολλή ώρα είδε ένα βάτραχο να βγαίνει από το νερό, και χωρίς να χρονοτριβεί, τον παρακάλεσε με πολλή ευγένεια να τον βοηθήσει να περάσει απέναντι.
- Αγαπητέ και ευγενικέ μου βάτραχε, μήπως μπορείς να με περάσεις απέναντι; 

του είπε
Ο βάτραχος το σκέφτηκε και του απάντησε προβληματισμένος,
- Ευχαρίστως θα σε περνούσα απέναντι, αλλά φοβάμαι πως θα με τσιμπήσεις με το κεντρί σου και θα πεθάνω.
-Θα ήμουν τρελός να κάνω κάτι τέτοιο, διότι τότε θα πνιγόμουν και εγώ. Θα ήταν καθαρή αυτοκτονία. του απάντησε ο σκορπιός.
Πείστηκε έτσι ο βάτραχος και τον φόρτωσε στην πλάτη του να τον πάει απέναντι. Μετά από λίγη ώρα και ενώ βρισκόταν στη μέση του ποταμιού, ξαφνικά γυρίζει ο σκορπιός και τον τσιμπάει με το κεντρί του θανάσιμα.
Ξεψυχώντας και καθώς άρχισε να βυθίζεται στο νερό ο βάτραχος με φωνή γεμάτη απορία τον ρώτησε,
-Μα γιατί το έκανες αυτό; Δεν καταλαβαίνεις πως θα πεθάνεις και εσύ τώρα;
Ο σκορπιός τότε του είπε με θλιμμένη φωνή:
- Το ξέρω φίλε μου αγαπητέ και ευγενικέ μου βάτραχε, αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς…
Είναι δυστυχώς στη φύση μου ξέρεις...