Ο Αλέξης
Τσίπρας κατά τη γνώμη μου έπαιξε ένα πονηρό παιχνίδι αιχμαλωτίζοντας τη ψήφο της
αντιπολίτευσης, που αντί να τον αντιπολιτεύονται, του δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης .
Εξ αρχής
θέλοντας να οδηγήσει τη χώρα σε τρίτο μνημόνιο, κατέστρωσε το καταχθόνιο σχέδιο
που εφάρμοσε. Διενήργησε το δημοψήφισμα χωρίς εξ αρχής να έχει σκοπό να οδηγήσει
την Ελλάδα έκτος ευρώ και μνημονίου, αλλα αντίθετα έχοντας υπ όψιν να την βάλει
σε τρίτο πιο σκληρό. Και η αντιπολίτευση με όλη την Ευρώπη πίστεψαν το αντίθετο,
και έκαναν το παν να τον εξαναγκάσουν να μην το τολμήσει.
Όμως εξ
αρχής ήταν στη σκέψη του πώς να επιτύχει την ψήφο της αντιπολίτευσης για το μνημόνιο,
και ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ να θεωρείται από το λαό ως το αντιμνημονιακό κόμμα που δια
της βίας εσύρθει από την αντιπολίτευση να το υποστηρίξει. Αυτό το μήνυμα τελικά
πέρασαν στο λαό, γι αυτό βλέπουμε στις δημοσκοπήσεις ότι οι Έλληνες συγχυσμένοι
μη κατανοώντας το πονηρό του παιχνίδι ακόμα να τον υποστηρίζουν, σε σημείο που
να τον κάνουν να πιστεύει πως αν προκηρύξει εκλογές, θα τις κερδίσει.
Πιστεύω
πως ήταν ένα καλά οργανωμένο παιχνίδι από το ΣΥΡΙΖΑ που παίχτηκε εις βάρος της αντιπολίτευσης
και του Ελληνικού λαού οδηγώντας τη χώρα σε τρίτο μνημόνιο χωρίς να απολέσουν ψηφοφόρους,
καταφέρνοντας να φανούν ότι εκβιαστικά σύρθηκαν
από τα αλλα κόμματα σε τρίτο μνημόνιο. Έτσι απλά, έμειναν αλώβητοι, και η ευθύνη
έμεινε φορτωμένη σε άλλους.
Και υπάρχει
τώρα το παράδοξο στην Ελλάδα μια κυβέρνηση που έβαλε τη χώρα σε τρίτο μνημόνιο,
αντί να πετροβολείται από αυτούς που την ψήφισαν για να τους οδηγήσει εκτός, να
υποστηρίζεται από τους ίδιους ενώ τους οδήγησε εντός.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
