Η γνώμη μου
Οι ανθρώπινες σχέσεις ακόμη κι εκείνες που μοιάζουν στερεές,
είναι μεταβλητές. Ιδιαίτερα άν χαλάσουν σε μεγάλο βαθμό και αφήσουν ψυχικά σημάδια,
δεν είναι εύκολο να ομαλοποιηθούν όπως πριν. Θα αφήσουν μια δυσαρέσκεια που
πολύ ταχτικά θα τις σκιάζει. Κάλλιστα μπορούμε να τις παρομοιάσουμε με ένα ραγισμένο
γυαλί που δεν ξανακολλά. Όσες άλλες ευκαιρίες να δώσουμε στους ανθρώπους που
έχουν περάσει και μας πληγώσει στη ζωή μας, εντούτοις το παράπονο μέσα στην καρδιά
μας θα υπάρχει παντοτινά και θα μας βασανίζει πολύ ταχτικά, ενώ η αγάπη στην καρδιά
μας δεν θα ξανά είναι η ίδια όπως πριν. Οι περισσότεροι άνθρωποι δίνουν ευκαιρίες
γιατί ίσως πιστεύουν πως το γυαλί ξανακολλά, όμως πιστεύω πως είναι γιατί δεν τολμούν
να ξεπεράσουν ότι τους πλήγωσε, γιατί απλά θυμούνται τις πρότεινες σχέσεις που ήταν
ωραίες και ελπίζουν ότι ίσως ξαναγίνουν οι ίδιες. Ακόμα όταν ο φόβος τους μαγκώνει
περισσότερο το νου, τους κάνει να ενδίδουν στην επαναπροσέγγιση, καθώς δεν
αντέχουν να έχουν μια τόσο μεγάλη απώλεια.
Αυτός ο τρόπος σκέψης επικρατεί κυρίως στους ερωτευμένους,
που έχουν βιώσει την εγκατάλειψη και καθώς έχουν πληγωθεί πολύ, δίνουν δεύτερες
ευκαιρίες ελπίζοντας να καταπραΰνουν την θλίψη τους.
Όμως δυστυχώς οι ανθρώπινες σχέσεις είναι όπως το γυαλί,
που όταν ραγίσει δεν ξανακολλά, καθώς είναι σκληρό και άκαμπτο, και όταν
ραγίσει, κάποια στιγμή θα σπάσει. Όταν οι πρώτοι τσακωμοί ξεκινήσουν, οι θύμισες
θα οδηγήσουν πίσω, και οι πληγές θα ανοίξουν και το ραγισμένο γυαλί που είναι αιχμηρό
όταν σπάζει, θα ξύνει τις πληγές πιο βαθιά καθώς οι αμφιβολίες θα υπάρχουν κρυμμένες
για να θυμίζουν ότι κάποτε, κάποιος πλήγωσε τον άλλο βαθιά, ιδιαίτερα αν τον εγκατέλειψε
κάνοντας τον να νιώσει προδομένος, ένα αίσθημα που δεν μπορεί να συγχωρηθεί όσα
χρόνια να περάσουν. Με την πρώτη ευκαιρία λοιπόν, θα έρχονται στις σκέψεις των προδομένων
«μα γιατί με πρόδωσε, δεν θα το ξανακάνει, δεν με αγαπούσε, τώρα με αγαπά;»
Όταν ακόμα υπάρχει φόβος μιας ακόμα πιθανής εγκατάλειψης, θα δημιουργεί έναν
περισσότερο φόβο, που δύσκολα θα ημερεύεται και δυσκολότερα θα ξεπερνιέται.
Όμως μελέτες ψυχολόγων λέγουν πως όλα ξεπερνιούνται, πως
ο άνθρωπος μπορεί τελικά να αντέξει μια ερωτική απογοήτευση, και πως θα ήταν καλύτερος
ο χωρισμός παρά να διατηρηθεί μια σχέση που στο μέλλον ίσως σκάσει σαν βόμβα μεγαλύτερη
από την προηγούμενη και η οποία θα αφήσει βαθύτερα σημάδια.
Με αυτά ως δεδομένα, οι περισσότεροι που έχουν βαθιά πληγωθεί
από μια εγκατάλειψη, δίνουν δεύτερες ευκαιρίες, απλά γιατί δεν αντέχουν τον μεγάλο
πόνο του χωρισμού. Ως εκ τούτου, παρακολουθούμε πίσω από πόρτες κλειστές, να υπάρχει
στους ανθρώπους η δυστυχία των αναμνήσεων ένεκα της αμφιβολίας που έχει κατασταλάξει
βαθιά στις πληγές που χαράχτηκαν από το σπασμένο γυαλί, και έχουν μείνει ανεξίτηλα
σημάδια για να θυμίζουν κάποια παλιά ή πρόσφατη προδοσία.
Πολλοί όμως έδωσαν δεύτερες ευκαιρίες αναμεταξύ τους και έζησαν
χαρούμενα, αλλά και περισσότεροι έζησαν δυστυχέστεροι.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
