Το θέατρο γεννήθηκε και αναπτύχθηκε από τα Αρχαϊκά
χρόνια και διαμορφώθηκε πλήρως κατά την κλασική περίοδο, κυρίως στην
Αθήνα. Η ανάπτυξη εν γένει των τεχνών και της Ελληνικής παιδείας δια μέσου του
προφορικού λόγου από τις σκηνές και η χρήση του λόγου ως μέσο ψυχαγωγίας,
προβληματισμού και πειθούς, ήταν στοιχεία της παράδοσης του θεάτρου που
διαμόρφωνε συνειδήσεις και παρήγαγε πολιτική και πολιτιστική δράση.
Τα ίδια στοιχεία συνεχίζει να φέρει μέχρι σήμερα η
Ελληνική Θεατρική παράδοση, με μόνη διαφορά οι θεατρικές παραστάσεις έχουν
αραιώσει κατά πολύ ένεκα των ηλεκτρονικών πλέον τρόπων ψυχαγώγησης και
μόρφωσης. Εντούτοις όμως, τα θέατρα και οι θεατρικές παραστάσεις επί σκηνής,
συνεχίζουν να έχουν την ίδια παλιά αίγλη.
Γι αυτούς τους λόγους, αλλά και για τη διατήρηση της
πολιτιστικής μας κληρονομιάς και κουλτούρας, πνευματικοί και εκπαιδευτικοί
φορείς, προωθούν την ιδέα για κατασκευή θεάτρων ή δυνατόν με τα παλαιά πρότυπα.
Στη Χλώρακα κατά τα έτη 2007-8,
προωθήθηκε από το Κοινοτικό Συμπούλιο και ορισμένους πνευματικούς ανθρώπους η
κατασκευή μικρού θεάτρου χωρητικότητας τετρακοσίων θεατών. Τις μελέτες και το
σχεδιασμό ανέλαβε το Αρχιτεκτονικό Εργαστήρι Αγησιλάου & Καλαβάς και το εργο παραδόθηκε στο κοινό το 2011. Έως τώρα έχουν δοθεί
αξιόλογες παραστάσεις με μεγάλη επιτυχία. Είναι όμοιο με το αρχαίο ωδείο της
Πάφου, με δύο σειρές κερκίδες μικρότερο. Είναι υπαίθρια αμφιθεατρική κατασκευή
ημικυκλικής κάτοψης γύρω από μια κυκλική πλατεία η οποία χρησιμεύει για
θεατρικές, μουσικές και ποιητικές παραστάσεις, καθώς και για άλλες τελετές.
Ευρίσκεται λίγα μέτρα από την κεντρική πλατεία και τον
καθεδρικό ναό της κοινότητας δίπλα στην παλιά Βρύση, σε μια τοποθεσία με
πανοραμική θέα όλο τον κάμπο και τη μεγάλη θάλασσα από δύση ως νοτιά.
Ο επισκέπτης μένει κατάπληκτος από την εξαιρετική θέα
του φυσικού περιβάλλοντος που περιτριγυρίζει τον χώρο και την απόλυτη ησυχία
που σκιάζεται μόνο από το κελάηδημα των πουλιών που αμέριμνα φτερουγίζουν στην
πυκνοφυτεμένη από άγρια βλάστηση ρεματιά κάτωθεν του Θεάτρου.
Στον ίδιο χώρο όμορφα συνυπάρχει η παλιά Βρύση και το
μικρό εκκλησάκι του Αγίου Υπατίου, του θαυματουργού Αγίου θεραπευτή των μωρών
παιδιών που έχουν δυσκολία να περπατήσουν.
