26 Φεβρουαρίου 2022

Η ΦΕΤΙΝΗ ΚΑΘΑΡΑ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ


Τα έξι περίπου χιλιόμετρα ακτογραμμών που περιβάλλουν τη κοινότητα της Χλώρακας, έχουν δυστυχώς καταλειφθεί αυθαίρετα από ξενοδόχους και επιχειρηματίες γης που τις έχουν καταστήσει ως δικές τους περιούσιες και απροσπέλαστες στους κατοίκους οι οποίοι με το νόμο ελεύθερα έχουν το δικαίωμα να τις χρησιμοποιούν.

Όλες δυστηχώς αποκοπεί, έχουν καταληφθεί, έχουν επιχωματωθεί, περιφραχτεί και τσιμεντωθεί.

Η παραλία της Αλικής ήταν ο τόπος που παραδοσιακά οι κάτοικοι χρησιμοποιούσαν για να κόψουν την Μούττη της Σαρακοστής. Όμως η μητρόπολη της Πάφου σε συνεργασία με την εκκλησιαστική επιτροπή της Χλώρακας την κατέλαβαν και την έκλεισαν. Οι κάτοικοι χρησιμοποίησαν τη θάλασσα στο Δήμμα αφού πρώτα το Κοινοτικό Συμβούλιο την έκανε προσβάσιμη ξοδεύοντας τεράστια ποσά χρημάτων. Όμως και αυτήν, η εταιρεία ΛΕΠΤΟΣ ετσιθελικά την απέκλεισε, καθώς ο υιός Λεπτός που έχει εκεί το εξοχικό του, ενοχλείται στον ύπνο του. Ακολούθως το Κοινοτικό Συμβούλιο ξόδεψε χρήματα για να διαμορφώσει την παραλία στα Ροδαφίνια την οποίαν οι κάτοικοι χρησιμοποίησαν για λίγα χρόνια. Όμως και σ αυτήν έκτισαν ξενοδοχεία ο ΤΣΟΚΚΟΣ και κάποιοι χωριανοί, και την απέκλεισαν. Ξοδεύοντας άλλα χρήματα των πολιτών, το Κοινοτικό Συμβούλιο διαμόρφωσε και άνοιξε πρόσβαση στην ακτή της Βρέξης. Όμως δυστυχώς και αυτήν κατέλαβαν και απέκοψαν άλλοι εποχειρηματίες…, όλα υπό την ανοχή των Κοινοτικών αρχών.

Φέτος εκουσίως φτάσαμε λίγες μέρες πριν την Καθαρά Δευτέρα να σκεφτόμαστε αν θα κόψουμε τη μούττη της Σαρακοστής, ή αν θα σταματήσουμε να τηρούμε και αυτό το έθιμο όπως τόσα άλλα.

Και ήρθε το φέτος λίγες ημέρες πρίν τη μεγάλη γιορτή, και εναγωνίως οι κάτοικοι της Χλώρακας περιμένουν τις τοπικές αρχές να τους υποδείξουν νέο παραθαλάσσιο μέρος για να τηρήσουν τα πατροπαράδοτα έθιμα των προγόνων τους.

Είναι μια κατάσταση που δεν περιποιεί τιμή σε κανένα, ούτε στις τοπικές αρχές, αλλά ούτε στους κατοίκους οι οποίοι πάντα άπραγοι παραμένουν να άγονται από τα συμφέροντα των επιχειρηματιών της γης.

Οι αιγιαλοί και οι παραλίες ανήκουν στο δημόσιο δηλαδή στο λαό, και συνεπεία του κοινόχρηστου χαρακτήρα τους πρέπει να έχουν ελεύθερη πρόσβαση και ακώλυτη τη χρήση τους. Όμως δυστυχώς, αν και είναι κοινωνικά αγαθά, αντιμετωπίζονται ως αντικείμενο οικονομικής συναλλαγής μεταξύ τοπικών αρχών και επιχειρηματιών εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Ως εκ τούτου, καλούνται οι τοπικές αρχές να δράσουν άμεσα για να αποκαταστήσουν τη νομιμότητα, ειδάλλως οι ίδιοι θα κατηγορηθούν ότι ανέχονται ή και περιθάλπουν την παρανομία.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ