Στόχος τής μόρφωσης πρέπει να είναι πως ο μικρός μαθητής θα μάθει να αντιλαμβάνεται, να εννοεί, να αναρωτιέται, να ψάχνει, να θαυμάζει και να δημιουργεί από νεαρή ηλικία, καθώς τα πρώτα γράμματα και οι πρώτες διδαχές τον ακολουθούν και επηρεάζουν την επιθυμία του για περισσότερη γνώση στην υπόλοιπη του ζωή.
Οι διαδικασίες και οι
αναζητήσεις μεθόδων για τη μετάδοση των γνώσεων οφείλονται σε όσους δασκάλους
κατάφεραν να κινήσουν τον θαυμασμό και την περιέργεια των μαθητών τους. Γι αυτό
η διαδικασία της εκπαίδευσης παίζει ιδιαίτερο και καθοριστικό ρόλο στη
διαπαιδαγώγηση και στη δημιουργία του χαρακτήρα των μικρών μαθητών, ιδιαίτερα
όταν καταφέρνουν να τους προκαλούν την επιθυμία για περισσότερη μόρφωση και
γνώση.
Όσοι λοιπόν δάσκαλοι
γνωρίζουν ότι από την πνευματική ευχαρίστηση προκαλείται η όρεξη για μάθηση,
προσπαθούν να διδάξουν δια της σκηνής και δια του έργου στην πράξη αντί μόνο
της θεωρίας, εφόσον καλά γνωρίζουν τα καλύτερα αποτελέσματα με τον τρόπο αυτό.
Γι αυτό όταν δάσκαλοι μαθαίνουν στους μικρούς μαθητές να εκφράζονται μέσα από
κατάλληλες θεατρικές παραστάσεις, πολλές είναι οι γνώσεις που αποχτούν, καθώς
έτσι ανοίγονται παράθυρα πνευματικής ευχαρίστησης
και κριτικής σκέψης.
Στις παραστάσεις και στα
θέατρα λοιπόν, η τέχνη μεταδίδεται δια της υποκριτικής, της μουσικής και του
χορού, με τρόπο που συμβάλλει στην προώθηση αυτής της θεωρίας.
Στο θέατρο της Χλώρακας
τα πρώτα χρόνια από της κτίσεως του σε αντίθεση με τώρα, αυτή η διαδικασία συνέβαινε
επί τακτικής βάσεως, καθώς το θέατρο της κοινότητας βρισκόταν εν πλήρη
λειτουργία με το Κοινοτικό Συμβούλιο να παρέχει όλες τις διευκολύνσεις σε όσους
επιθυμούσαν να το χρησιμοποιήσουν ώστε να αναδεικνύουν τις τέχνες και να προωθούν
τη μάθηση μεταδίδοντας τοιουτοτρόπως ταυτόχρονα τη ψυχαγωγία στο κοινό, καθώς
καλά εγνώριζαν ότι με αυτό τον τρόπο οι μικροί μαθητές προοδεύουν και αποχτούν
τις πρώτες εκείνες γνώσεις που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τον καλό χαρακτήρα
στον υπόλοιπο τους βίο.
Σήμερα δυστυχώς το θέατρο της Χλώρακας, αυτό το ανεκτίμητης έργο, για διάφορους λόγους παραμένει εν αδρανεία και εν αχρησία.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
