Διαβάζουμε
στα έντυπα ενημέρωσης πως οι υπουργοί του ΔΗΚΟ που έχασαν τις θέσεις τους ένεκα
της αποχώρησης του κόμματος τους από τη συγκυβέρνηση, θα διοριστούν από τον
πρόεδρο της Δημοκρατίας σε άλλα καλοπληρωμένα πόστα εξουσίας.
Διαβάζουμε
πως Ευρωβουλευτής που έχασε το χρίσμα του υποψηφίου για την Ευρωπαϊκή βουλή,
συζήτησε με τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ για προοπτικές εδραίωσης μίας νέας σχέσης συνεργασίας
μεταξύ τους, οι οποίες δεν αποκλείεται να οδηγήσουν εάν το επιθυμεί και ο
ίδιος, προς το Προεδρικό.
Βλέπει ο
λαός τις δημόσιες και πολιτικές θέσεις να καταλαμβάνονται, να ανταλλάσσονται
και να ανακυκλώνονται αναμεταξύ μιας μερίδας συνασπισμένων ανθρώπων που έχουν
αυτοπροσδιοριστεί διαχειριστές της εξουσίας και πάντα ίδιοι αυτοί και ο
περίγυρος τους, να διαχειρίζονται και να καρπούνται το δημόσιο πλούτο.
Στην Κύπρο
από την ημέρα της ανεξαρτησίας της, παρακολουθούμε να συμβαίνει μια διακυβέρνηση
του τόπου από μια κάστα ανθρώπων πάντα ίδιους περιτριγυρισμένους από βολεμένους
ημέτερους που δεν αφηνουν περιθώριο σε άλλον να διεκδικήσει. Οι ίδιοι πάντα από
τις ίδιες θέσεις ή εναλλάξ, καταλαμβάνουν τα πόστα καθορίζοντας την οικονομική
και πολιτική ζωή της χώρας.
Πόσο κακή
διαχείριση επέτυχαν, το διαπιστώσαμε με τον χειρότερο τρόπο τα τελευταία χρόνια
που αφού κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα, δολίως ενεργώντας, επέτρεψαν στους
κλέφτες να κατασπαράξουν και το ιδιωτικό χρήμα.
Επέτυχαν νε
φέρουν την Εθνική οικονομία στα έσχατα όρια και εξανάγκασαν την χώρα να
οδηγηθεί στο μνημόνιο της Τρόικας υποθηκεύοντας σε βάθος χρόνου την πατρίδα μας
στους ξένους δανειστές που έτρεξαν ευχαρίστως να μας βοηθήσουν με αντάλλαγμα να
μπουν διαχειριστές στον νεοανακαλυφθεν Εθνικό πλούτο των υδρογονανθράκων.
Πως θα
μπορούσε όμως να ήταν αλλιώς καθώς ως λαό οι ταγοί μας κατάντησαν υποτακτικούς
και ακόλουθους του κάθε μικρού υπαλλήλου της εξουσίας που ανερυθρίαστα μας
εξουσιάζει; Πως θα μπορούσαν τα πράγματα να αλλάξουν αφού όλα είναι ραμμένα στα
μέτρα της ελίτ ίδιας πάντα ομάδας που μας κυβερνά;
Έχουν
καταλάβει τα κυβερνητικά πόστα μια ομάδα ανθρώπων που διορίζουν μόνο δικούς,
και την πολιτική εξουσία μια άλλη ομάδα που ψήφισαν νόμους ώστε να μην μπορεί
κάποιος άλλος να ανελιχτεί.
Υπό τη
σκέπη των κομμάτων έχουν διαβρώσει τα χριστά θέσμια και έχοντας τον απόλυτο
έλεγχο της διακυβέρνησης, καθορίζουν τον τρόπο διοίκησης.
Κατάφεραν
να ελέγξουν τη δικαιοσύνη ώστε να μην τους ακουμπά, κατάφεραν να μην εκλέγεται
ουδείς χωρίς την έγκριση τους, κατάφεραν να γίνουν ο «μεγάλος αδελφός».
Χωρίς
ντροπή συμπεριφέρονται περιφρονώντας τη κοινή γνώμη, και καταλαμβάνουν τα πόστα
κατά το δοκούν. Έχουν συμφωνήσει όταν κάποιος απολέσει την θέση του να
καταλαμβάνει κάποια άλλη, και τοιουτοτρόπως να είναι πάντα βολεμένοι και
κανονισμένοι.
Είδαμε τους
υπουργούς του ΔΗΚΟ που εξ ανάγκης απώλεσαν τα υπουργεία τους να μπαίνουν σε
τροχιά βολέματος , και διαβάζουμε σε έντυπα ενημέρωσης ότι Ευρωβουλευτές που
έχασαν εσωκομματικά προορίζονται για επίζηλους διορισμούς.
Είδαμε τόσα
να συμβαίνουν ώστε χάσαμε το λογαριασμό, και μείναμε βουβοί χωρίς φωνή
διεκδίκησης.
Μείναμε
αδρανείς πολίτες και ως απλοί θεατές παραμένουμε να παρακολουθούμε ένα τραγελαφικό
σήριαλ μιας πραγματικότητας να συμβαίνει εις βάρος μας. Παραμένουμε ένας λαός
που έχει συνηθίσει να σκύβει το κεφάλι. Ανεχόμαστε την ασύστολη και βάναυση
συμπεριφορά των επιτηδείων εις βάρος μας θεωρώντας την φυσική και συνηθισμένη,
καθώς από αμνημονεύτων χρόνων φέρουμε στο DNA μας το Ραγιαδισμό.
Όλες οι
αυθαιρεσίες και η κακοδιαχείριση οδήγησαν τη χώρα στη πτώχευση και το μεγαλύτερο
μέρος των πολιτών στην ανεργία και στην ανέχεια. Είναι φανερό πως ένα μεγάλο
μέρος του λαού έχει φτάσει στα όρια του και θα έπρεπε μια μικρή σπίθα να ήταν
αρκετή για παλλαϊκή εξέγερση. Είναι δυνατόν όμως αυτό να συμβεί, καθώς καλά
γνωρίζουμε από αμνημονεύτων χρόνων το Ραγιαδισμό του Έλληνα;
ΚΥΡΙΑΚΟΣ
ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
