Στόχος της μόρφωσης πρέπει ο μαθητής να
μπορεί να αντιλαμβάνεται, να εννοεί, να αναρωτιέται, να ψάχνει, να θαυμάζει και
να δημιουργεί. Η μόρφωση πρέπει να γεννιέται απο την επιθυμία του κάθε ατόμου
για πιο πολλή γνώση, διότι με καταπίεση και επιβολή της, η επιθυμία
χάνεται.
Η Εκπαίδευση λοιπόν, μικρή σχέση έχει με την
μόρφωση, και στη διαδικασία αυτής τής μόρφωσης οι δάσκαλοι είναι απαραίτητοι,
γιατί εξασφαλίζουν την έννοια τής συνέχειας και προτείνουν μεθόδους
αναζήτησης, έργο που γίνεται πολύ δυσκολότερο παρά αυτό της εκπαίδευσης, και
είναι λίγοι οι δάσκαλοι που μπόρεσαν να το επιτύχουν. Και αυτές οι επιτυχίες
είναι φωτεινές εξαιρέσεις οι οποίες οφείλονται πάντοτε στην παρουσία λίγων
δασκάλων, όσων κατάφεραν να κινήσουν τον θαυμασμό και την περιέργεια των
μαθητών, ανοίγοντάς έτσι την πόρτα τής πνευματικής ευχαρίστησης και τής
κριτικής σκέψης.
Η παιδεία όποθεν και αν προέρχεται, είτε απο
την οικογένεια, είτε απο το κράτος, ειτε ακόμα απο τη γειτονιά, μοναδικό σκοπό
έχει την εξειδικευμένη εκπαίδευση για εξασφάλιση καριέρας ως προς
επαγγελματική αποκατάσταση. Κατά συνέπεια η απόλυτη εξειδίκευση, και η συλλογή
γνώσεων ως προς τούτο, απομακρύνει από το όλον προς όφελος τού μέρους. Θα ήταν
καλύτερα αν ταυτόχρονα η κοινωνία τοποθετούσε και την μόρφωση σε ίδια επίπεδα όπως
αυτήν της απόλυτης επί μέρους εξειδίκευσης. Πολύ δύσκολο αυτό, γιατί για τέτοια
εγχειρήματα χρειάζονται πεφωτισμένοι δάσκαλοι που μπορούν να κινήσουν τον
θαυμασμό και την περιέργεια των μαθητών, που μπορούν να τους εμπνεύσουν ανοίγοντάς
έτσι την πόρτα της πνευματικής ευχαρίστησης και της κριτικής σκέψης.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
