Αγρέλια, τα άγρια σπαράγγια

Αγάπιος Μοναχός ο Κρης: «Τα αγρέλια κάμνουσιν αίμα, ωφελούσι τον στόμαχον, αυξάνουσι το σπέρμα, κινούσι το ούρον, καθαρίζουσι τα νεφρά από αμμούδα και παύουσι τον πόνον αυτών».

Όταν βρέξει και ποτιστεί η γη, τότε πολιούν (βγάζουν βλαστους) οι αγρελιές που τους τρυφερούς βλαστούς του άγριου αυτού φυτού, τους αποκαλούμε αγρέλια. Είναι τα λεγόμενα άγρια σπαράγγια που στην Κύπρο τα αποκαλούμε αγρέλια.

Στην Κύπρο υπάρχουν δυο είδη αγρελιών, τα άσπρα και τα μαύρα τα οποία βλαστάνουν στην πεδινή κυρίως παραθαλάσσια περιοχή, ενώ σε ψηλά υψόμετρα βλαστούν μόνο τα μαύρα. Είναι κατάλληλα για χρήση μέχρι τέλος Μαρτίου, εποχή βροχερή που σημαίνει ότι ακόμα παραμένουν τρυφερά. Θεωρούνται αφροδισιακά και στην αρχαιότητα ήταν απολαυστικό έδεσμα των Θεών.

Όταν μαγειρεύονται τηγανιτά μαζί με αυγά, αποτελούν απολαυστικό έδεσμα. Έχουν μια γουστόζικη πικράδα που δίνει πικάντικη γεύση στη βρώση τους, αλλά ξεπικρίζουν, αν τα αλατίσουμε με θαλασσινό χοντρό αλάτι και τα βάλουμε για λίγα λεπτά σε ζεστό μαυρόλαο. Επίσης ξεπικρίζουν άν τα έχουμε φυλαγμένα στην κατάψυξη (όπου μπορουν να διατηρηθούν μέχρι το καλοκαίρι) και χωρίς να τα πλύνουμε, τα βαζουμε στο τηγάνι χωρίς λάδι μέχρι να εξατμιστεί το νερό. Κατώπιν προσθετουμε ελαιόλαδο και τα τηγανίζουμε. Μαγειρευμένα με άγρια μανητάρια, αποτελούν επίσης απολαυστικό έδεσμα.

Δεν υπάρχει κίνδυνος στην περισυλλογή τους από πλευράς δηλητηριωδών αφού δεν είναι τέτοια, υπάρχει όμως κίνδυνος από δάγκωμα φιδιού, γιατι όπου ευδοκιμούν οι αγρελιές, είναι βιότοπος φιδιών.
Στη Χλώρακα πολλές αγρελιές βλαστούν στο αργάκι του Άη Νικόλα και στη παραθαλάσσια περιοχή του Πάρακα.
Τα αγρέλια είναι πλούσια σε βιταμίνες Β,C,E που βοηθούν στις διεργασίες παραγωγής ενέργειας, αναπνοής και αναζωογόνησης των κυττάρων, έχουν επίσης διουρητική δράση, καταπολεμούν την κυτταρίτιδα και είναι άκρως αφροδισιακά.