Ενώ οι Φαρισαίοι ψάχνουν τρόπους να συλλάβουν τον Ιησού, αυτός συνεχίζει να
διδάσκει πως «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξαστή ο υιός του
ανθρώπου».
Στον Όρθρο διαβάζεται από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου η καταδίκη των
Φαρισαίων.
Στην Ακολουθία συνεχίζεται η ανάγνωση από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου όπου
γίνεται λόγος για το Τέλος. Γι’ αυτό μιλούν οι δύο παραβολές πουδιδάσκουν πως
όποιος δεν προνοεί δια να είναι έτοιμος σε μια δυσκολία ή σε κάτι που προκύπτει
αναπάντεχα, θα ζημιώσει και θα τιμωρηθεί για την ολιγωρία του. Όπως τον
αποδημων που εμπιστεύτηκε τα τάλαντα του στους δούλους του για να τα
διαχειριστούν, όπως επίσης αι μωραί παρθεναι που περίμεναν τον νυμφίο στο
σκοτάδι.
Στη παραβολή των δέκα παρθένων πέντε εξ αυτών ήσαν φρόνιμοι και είχαν πάρει
μαζί με τα λυχνάρια τους αρκετό λάδι, ενώ οι άλλες πέντε ήσαν μωραί που δεν
εμερήμνησαν, και τα λυχνάρια τους έσβησαν και δεν έγιναν δεκτές στο γαμήλιο
δείπνο. Στη παραβολή των ταλάντων μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και να
καλλιεργούμε και να αυξάνουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα. Το βράδυ ψάλλεται ο
όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης όπου είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα που
μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο, και συγχωρήθηκε για τα
αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο, ενώ ψάλλεται
ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλή τροπάρια της θρησκευτικής υμνολογίας, το τροπάριο της Κασσιανής
Και η μέρα της σταύρωσης γρήγορα πλησιάζει. Είναι η Μεγλαη Τρίτη, και ο
Χριστός είπε τις δύο παραβιλές:
Στη πρώτη παραβιλή όταν το αφεντικό θα έφευγε στα ξένα, παρέδωσε στους δούλους του τα
υπάρχοντα του να τα διαχειριστούν μέχρι την επιστροφή του. Στον ένα έδωσε πέντε
τάλαντα, στον άλλο δύο και στον άλλο ένα. Οι πρώτοι δυο φρόντισαν και δια της
εργασίας των τα διπλασίασαν, ενώ ο τρίτος φοβούμενος τον θυμό του αφεντικού του
αν έχανε ότι του εμπιστεύτηκε, έκρυψε το ένα τάλαντο βαθιά στο χώμα να μην το
βρει κανένας κλέπτης.
Και ύστερα από καιρό όταν επέστρεψε ο κύριος τους και ζήτησε απόδοση
λογαριασμών των υπαρχόντων του, εκείνος που πήρε πέντε τάλαντα του προσκόμισε
άλλα πέντε, εκείνος που παρέλαβε δυο παρέδωσε τέσσερα, και ο τελευταίος
παρέδωσε μόνο ένα.
Ευχαριστημένος ο κύριος με τους δύο πρώτους που φρόντισαν να μεγαλώσουν την
περιουσία του τους έδωσε αμοιβή, ενώ στον τρίτο που δεν προνόησε να πράξει το
αυτό, έδωσε τιμωρία.
Στη δεύτερη παραβολή πέντε φρόνιμες και πέντε μωρές παρθένες περίμεναν το
Νυμφίο να να παραλάβει τη νύφη. Οι φρόνιμες προνοησαν και φρόντισαν να πάρουν
μαζί τους περίσσευμα λάδι για τις λυχνίες τους ώστε να έχουν να φωτίζουν. Όμως
αι μωραί παρθένες, ένεκα της αργοπορίας του Νυμφίου αποκοιμήθηκαν, και όταν
ακούστηκε η φωνή «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται», τους ειχε τελειωσει το λαδι και δεν
ειχαν άλλο, με αποτέλεσμα να μείνουν εκτός νυμφώνος.
