Ο Πηλός είναι μια
παραθαλάσσια περιοχή νοτιοδυτικά της
Χλώρακας. Φέρει την ονομασία αυτή, καθώς η λέξη πηλός, σημαίνει λάσπη. Τα χωράφια σ αυτή την περιοχή σμίγουν με τη θάλασσα. Όταν
είναι βαρυχειμωνιά, τα χώματα των χωραφιών παρασέρνονται προς τη θάλασσα. Όταν
έχει τρικυμία, η θάλασσα βγαίνει και τρώει την ακτή που είναι από χώμα. Και
έτσι επειδή με την πρόσμιξη νερού και χώματος δημιουργούνται πολλές λάσπες
(πηλοί), ονομάστηκε η περιοχή "Πηλός".
Τώρα
την περιοχή έχει αγοράσει ο Λεπτός, και έχει σκάψει όλα τα χώματα εις βάθος και
μέχρι την επιφάνεια της θάλασσας, κτίζοντας πολυτελείς επαύλεις που ξεκινούν ίσα
με τη θάλασσα και ψηλώνουν ως τους γκρεμμούς που περιβάλλουν την ακτή. Έχει
αποκόψει όλες τις διαβάσεις, και δεν μπορεί ανθρώπου πόδι να έχει πρόσβαση στη
θάλασσα.
Εγώ
κουβεντιάζοντας με ένα γέρο στο καφενείο του χωριού που πολλά ξέρει για το
παρελθόν της περιοχής, διερωτηθήκαμε και οι δυο γιατί σκάβει όλη την παραλία
που αποτελείται από μαλακό χώμα, αφού δεν την κτίζει ολόκληρη, και γιατί
αχρείαστα δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να έχουν πρόσβαση στο γιαλό;
Όμως
κάποιος διαβάζοντας την πιο κάτω μικρή ιστορία, ίσως σκεφτεί πως σκάφτει όλη τη
γη γνωρίζοντας για ένα κρυμμένο θησαυρό και θέλει να τον ανακαλύψει:
Πριν λίγες
δεκαετίες, ένας γεωργός έβλεπε το γιο του που και βαριόταν να δουλεύει. Στενοχωριόταν
πάρα πολύ, και κάθε μέρα προσευχόταν στο Θεό να τον φωτίσει τι να κάμει για να αλλάξουν
τα πράγματα.
Μια μέρα
στο καφενείο άκουσε μια ιστορία που έλεγε ένας γέρος, και σαν φώτιση από το Θεό
του ήρθε μια ιδέα. Κάλεσε το γιο του και του εκμυστηρεύτηκε ένα μεγάλο μυστικό.
-Γιε
μου, του λέει,
θα σου
πω ένα κρυφό που ξέρω αλλά καθώς γέρασα και θέλω βοήθεια, θα το συνεταιριστώ μαζί
σου. Κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου πολέμου, ένα πειρατικό πλοίο περνώντας από
τα βάθη της θάλασσας της Χλώρακας, παρασύρθηκε από σφοδρή θαλασσοταραχή και τσακίστηκε
στα θεόρατα βράχια της θάλασσας της περιοχής ΠΗΛΟΣ. Ο παππούς σου έσπευσε
πρώτος, και βρήκε ξεβρασμένο και σφηνωμένο μέσα σε σχισμές βράχων ένα σεντούκι χρυσάφι.
Το πήρε και το έχωσε μέσα σε ένα λάκκο που έσκαψε στο χώμα λίγο πιο πέρα από τη
θάλασσα για να το μεταφέρει αργότερα στο σπίτι χωρίς να τον δει άλλο ανθρώπινο μάτι.
Όμως, δυστυχώς αρρώστησε βαριά και δεν πρόλαβε να το κάμει. Πεθαίνοντας από την
αρρώστια του, μου εκμυστηρεύτηκε το μυστικό του, και μου ορμήνεψε να πάρω το θησαυρό.
Δυστυχώς όσο κι αν έσκαψα όμως, δεν μπόρεσα να τον βρω. Γι αυτό σε καλώ να σκάψουμε,
και να βρούμε το χρυσάφι.
Αμέσως
ο τεμπέλης γιος κυριευμένος από απληστία, ολημερίς και μέχρι να σκοτεινιάζει, έσκαφτε
τη γη δίπλα στη θάλασσα για να βρει το θησαυρό.
Ποτέ
δεν ανακάλυψε το χρυσό, όμως βρήκε ένα άλλο θησαυρό. Η γη φρεσκοσκαμμένη, βλαστούσε
και γεννούσε γεωργικά προϊόντα που τα πουλούσαν στην αγορά και έπαιρναν πολλά χρήματα.
Η ιστορία
είναι πραγματική και μου την είπε ο Κυριάκος Μαυρονικόλας που σήμερα είναι 84 ετών
και είναι εγγονός του πρώτου, και υιός του δεύτερου των πρωταγωνιστών της ιστορίας.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ
ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
