Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΛΑΚΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Στις 10 Ιουνίου επιτέλους θα εκλεγεί νέα επαρχιακή γραμματεία στο ΔΗ.ΣΥ. Πάφου. Με δημοκρατικές διαδικασίες και με δίκαιες εκλογές, θα αναδειχτεί ο εκλεκτός και ο καλύτερος που θα αναλάβει ως επαρχιακός γραμματέας. Μετά τον αδόκητο θάνατο του προσφιλούς Γιαννάκη Λαζάρου, η θέση έμεινε χηρεύουσα για αρκετόν καιρό χωρίς οι υπεύθυνοι να προκηρύσσουν εκλογές, ασφαλώς για δικούς τους ιδιοτελείς σκοπούς.

Τώρα, επιτέλους, οι γνήσιοι οπαδοί του κόμματος θα αποφασίσουν. Τη θέση πρέπει να πάρει ο καλύτερος. Πρέπει να αναδειχτεί ο πιό προσιτός, ο πιό λαοφιλής, ο πλέον μορφωμένος.

Είναι προσόντα τα οποία πρέπει ο ψηφοφόρος να λάβει υπ’ όψιν. Οι υποψήφιοι δεν είναι πολλοί, και σίγουρα ο καθένας καλά τους γνωρίζει, οπότε με γνώμονα τη λογική να οδηγεί την ψήφο τους, πιστεύω πώς τα περισσότερα προσόντα θα αναγνωρίσουν πώς κατέχει ο Λάκης Χριστοδούλου.

Άνθρωπος που έδωσε στο παρελθόν τα μέγιστα με τις υπηρεσίες του, άνθρωπος που μέχρι και πρότινος στις προεδρικές εκλογές απέδειξε την αφοσίωση του στο κόμμα και ως πιστός στρατιώτης μακριά από αξιώματα, έδωσε μάχες υπέρ του κόμματος.

Με ηγετικές ικανότητες, με ευπροσήγορη συμπεριφορά, και με λογική τεκμηρίωση του λόγου που εκφέρει, είναι πιστεύω ο πλέον κατάλληλος για τη θέση.

Ο ίδιος δηλώνει πώς θα διεκδικήσει τη θέση και με όρεξη θα εργαστεί σκληρά για την πρόοδο του κόμματος και της κοινωνίας γενικότερα. Υπόσχεται πώς αν εκλεγεί, εκ της θέσεως του θα αναπτύξει μια νέα και πιο στενή σχέση με τη βάση του κόμματος και να καταστεί ο κρίκος μεταξύ της βάσης και της ηγεσίας του κόμματος.

Υπόσχεται επίσης να αγωνιστεί για:

·         Τον δρόμο Πάφου – Πόλεως Χρυσοχούς

·         Τη μαρίνα Πάφου

·         Περισσότεροι παφίτες στα κέντρα αποφάσεων

·         Κατασκευή μονάδας αφαλάτωσης στην Πάφο

·         Προστασία του περιβάλλοντος με μια νέα μορφή ανάπτυξης που θα προωθεί την αειφορία  βασιζόμενος στη σοφή ρήση : «το περιβάλλον δεν το κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας αλλά το δανειστήκαμε από τους απογόνους μας»

Εφημερίδα της Χλώρακας

ΠΠΟΧλώρακας: ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ

ΜΟΥΣΙΚΟΧΟΡΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ..

                                 M U L T I K U L T I                                 

Με Μουσική Τραγούδια και Χορούς που ενώνουν τους ανθρώπους o Πολιτιστικός-Περιβαλλοντικός Όμιλος  Χλώρακας , διοργανώνει την Παρασκευή 25 Μαίου,  2018 στο  ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ THΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ

ΧΛΩΡΑΚΑΣ,                             

                      ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ   ΒΡΑΔΙΑ

 Ηχοχρώματα  και χοροί  από την Ανατολική Ρωμυλία,  Πόντο,   Ρωσία,  Ινδία,  Ελλάδα , Αίγυπτο, Σιβηρία,  Κύπρο,  Ιαπωνία, Ισπανία,  Τσιγγάνικους,  Λατινοαμερικάνικη  ζωντανή μουσική με  τους μαγευτικούς ήχους της κιθάρας κ. άλλ.  

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΝΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ.

Ώρα έναρξης : 8:00 μ.μ.

Είσοδος: €5,- .Παιδιά κάτω των 10 χρόνων δωρεάν     

Πολιτιστικός-Περιβαλλοντικός

 Όμιλος Χλώρακας, Πληροφ.: 99306430

O ΜΕΓΑΣ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ (ένα παραμύθι του Κυριάκου Ταπακούδη)

Όταν ήμουν μικρός μαθητής του δημοτικού σχολείου, καθημερινώς περνούσα από το Συνεργατικό παντοπωλείο του χωριού. Ο μπακάλης ο Στάθιος του Λαούρη, ήταν ένας καλοκάγαθος άνθρωπος με τον οποίο πιάσαμε φιλίες, και κάθε που περνούσα μου έδινε μια καραμέλα, ενώ κάποιες φορές που δεν είχε πελατεία πιάναμε κουβέντα και μου έλεγε ωραία παραμύθια.

Ο Κατσικοπόδαρος είναι Μέγας Καλικάντζαρος, και είναι ο πιο ελεεινός και ο πιο γρουσούζης από όλους τους άλλους. Όπου βάλει το ποδάρι του φέρνει καταστροφή και αναποδιά. Μια φορά την εποχή των Χριστουγέννων πρίν καιρό σε μια επίσκεψη του στη Χλώρακα, τρύπωσε στο μπακάλικο του χωριού, και καθώς βρήκε πολλές λιχουδιές δεν έλεγε να φύγει. Πέρασαν τα Φώτα, και αυτός ντυμένος σε αόρατη μορφή, έμεινε εγκατεστημένος και έτρωγε ότι έβρισκε στα ράφια.

Τα τρόφιμα και τα γλυκά λιγόστευαν και τα ράφια άδειαζαν, οπότε ο καημένος ο Στάθιος ο μπακάλης κατάλαβε πως στο μαγαζί του εγκαταστάθηκε κάποιος ανεπιθύμητος μουσαφίρης, και καθώς επίσης όλα του πήγαιναν ανάποδα, συμπέρανε πως είχε συγκάτοικο τον Καλικάντζαρο τον κατσικοπόδαρο.

Έφερε αγιασμό και ράντισε, αλλά τίποτα δεν κατάφερε. Έφερε τον παπά και ξόρκισε το κακό, αλλά πάλι τίποτα. Έπεσε σε βαθιά συλλογή και λυπημένος μια νύχτα στην ταβέρνα του χωριού, έλεγε τον πόνο του στον φίλο του τον Βάσο.

Ο Βάσος του λέγει,

-μην στενοχωριέσαι φίλε μου, κάτι θα σκεφτούμε, θα του στήσουμε παγίδα και θα τον πιάσουμε.

Σκέφτηκαν και ξαασκέφτηκαν, και αποφάσισαν τι να κάμουν.

Αγόρασαν ωραία γλυκά και τα έβαλαν σε μια άκρη πάνω στο ράφι, και αφού τα σύνδεσαν με σπάγκο και ένα σακούλι γεμάτο αλεύρι παρακάθισαν περιμένοντας.

Όταν ο καλικάντζαρος είδε τα γλυκά, με την αόρατη του μορφή ποταβρίστηκε και τα άρπαξε. Όμως ώ τι κακό γι’ αυτόν, τράβηξε μαζί το σακούλι που γέρνοντας άδειασε το αλεύρι πάνω στο κορμί του. Αμέσως το σώμα του βάφτηκε άσπρο, και πήρε τη μορφή του. Τον βλέπουν οι δυο φίλοι, και αρχίνισαν να τον δέρνουν. Του έδωσαν τόσες πολλές πατσαρκές, που ο καλικάντζαρος ακόμη τρέχει και φεύγει μακριά. 

Ο ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΦΑΤΑΟΥΛΑΣ (ένα παραμύθι του Κυριάκου Ταπακούδη)

Τα παραμύθια έχουν υπόβαθρο κυρίως την κουλτούρα και την παράδοση των λαών, καθώς και τους θρύλους που δημιουργήθηκαν από παραλογές διηγήσεων ζητημάτων που κινούσαν το ενδιαφέρον των ανθρώπων, και μεταποιημένων αναλόγως πώς εξυπηρετείτο το συμφέρον και η φαντασία τους. Γι αυτό το λόγο πολλές ιστορήσεις και διηγήσεις έχουν κοινή ρίζα, κυρίως όσες βασίζονται στη θρησκεία και στα ήθη και έθιμα του κάθε λαού.

Οι καλικάντζαροι βγαίνουν από τα σκότη της γης κάθε Χριστούγεννα, και γυρίζουν τα σπίτια των χωρικών ψάχνοντας να βρουν χοιρινό κρέας που πολύ τους αρέσει.

Μια φορά ένας καλικάντζαρος φαταούλας που ήρθε στη Χλώρακα να βρει λουκάνικα και κρέας, αλλά έβρισκε παντού κλειδαμπαρωμένα και δεν έβρισκε να φάει, ντύθηκε τη μορφή ανθρώπου και χτύπησε την πόρτα ενός χωρικού ζητώντας του με πολλή επιμονή να του δώσει να φάει. Όμως ο χωρικός ένας σκληροτράχηλος χειροδύναμος γεωργός δεν του έδινε, αλλά ο καλικάντζαρος δεν έφευγε και με πολλή θράσος ζητούσε επίμονα να του δώσει να φάει κρέας. Ο χωρικός θύμωσε πολύ από την μεγάλη επιμονή του, και αρπάζοντας τον, τον έκαμε τουλούμι στο ξύλο.

Ο καλικάντζαρος αφού τις έφαγε πολύ του κακοφάνηκε, και θέλοντας να τον εκδικηθεί πήρε ύφος μειλίχιο και τον ρώτησε το όνομα του, με μια σκέψη στο μυαλό, αργότερα να επιστρέψει με άλλους καλικάντζαρους και να τον δείρουν. Όμως ο πονηρός χωρικός του είπε πως τον λένε Κανένας.

Πάει λοιπόν ο Φαταούλας και βρίσκει τους άλλους καλικαντζάρους. Τους είπε πως τον έδειρε ο κανένας και να πάνε όλοι μαζί να πάρουν εκδίκηση. Οι σύντροφοι του γέλασαν μαζί του νομίζοντας πως ήπιε κρασί και μέθυσε. Αυτός όμως ήθελε εκδίκηση, και επέμεινε πολύ, τόσο πολύ, που τους νευρίασε. Για να ησυχάσουν λοιπόν από τη μουρμούρα του, τον έδεσαν σε μια τρεμιθιά έξω από το εκκλησάκι του Μιχαήλ Αρχαγγέλου. 

Αφού πέρασαν τα Φώτα και έφυγαν οι καλικάντζαροι, δυστυχώς ξέχασαν τον φίλο τους δεμένο στην μεγάλη τρεμιθιά. Και έμεινε εκεί δεμένος για αιώνες να τον περιπαίζουν τα μικρά παιδιά, και να τον παίρνουν οι νοικοκυρές να τους κάνει τις σκληρές δουλειές.

Αυτή την ιστορία μου διηγήθηκε όταν ήμουν μικρός η στετέ μου η Δεσποινού, επιμένοντας πώς είναι αληθινή, και και πως ο καημένος καλικάντζαρος έμεινε για αιώνες δεμένος στην μεγάλη τρεμιθιά μέχρι πρίν ακόμα λίγο καιρό, να κάνει τις δουλειές των νυκοκυρών, και να τον περιγελούν τα παιδιά.

Στον τόπο εκείνο βλάσταιναν πολλές θεόρατες τρεμιθιές πολλών χιλιάδων χρόνων, ώσπου τον τόπο τον αγόρασε η Ζήνα Κάνθερ και τον δώρισε σε Χλωρακιώτες, οι οποίοι όμως τις έκοψαν για να κτίσουν διαμερίσματα και να ανοίξουν δρόμους. Όμως η μεγάλη τρεμιθιά που σε αυτήν ξέχασαν δεμένο τον σύντροφο τους οι καλικάντζαροι, στέκει ακόμα να θυμίζει την παλιά ιστορία, αλλά και το μένος των ανθρώπων που για την ανάπτυξη και την πρόοδο τους δεν δίστασαν παράνομα να κόψουν τα αιωνόβια δένδρα. Η περιοχή από τότε ονομάζεται οι τρεμιθιές της Ζήνας.

ΔΗΛΩΣΗ ΛΑΚΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Αγωνιώντας για το αύριο,

και μετά από έντονο προβληματισμό όσον αφορά το Κυπριακό και την στήριξη που χρειάζεται ο πρόεδρος της δημοκρατίας στη μεγάλη προσπάθεια του για επίλυση του,

η εμπιστοσύνη των πολιτών στα κόμματα και την πολιτική ηγεσία που πρέπει να κερδίσουμε,

η επανεκκίνηση και μια νέα αρχή στενής συνεργασίας της βάσης του κόμματος και της ΕΠ. ΓΡ. και κατ’ επέκταση με την ηγεσία του κόμματος,

με οδήγησαν μετά από πολλές διαβουλεύσεις με στελέχη και φίλους του κόμματος στην απόφαση να ζητήσω την εμπιστοσύνη των εκλεκτόρων του14ου επαρχιακού συνεδρίου του ΔΗΣΥ ΠΑΦΟΥ για τη θέση του ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ.

Με πλήρη συναίσθηση των ευθυνών και της δουλειάς που συνεπάγεται η θέση του ΕΠ. ΓΡ. και έχοντας το χρόνο αλλά και τη θέληση να εργαστώ ανιδιοτελώς για περεταίρω ενδυνάμωση του κόμματος, το θεωρώ μεγάλη μου τιμή να υπηρετήσω τη μεγάλη παράταξη του ΔΗΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ από τη θέση του επαχιακού γραμματέα.

ΛΑΚΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΕΠ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΔΗΣΥ

ΠΑΦΟΥ

ΠΠΟΧλώρακας, περιβαλλοντικές δραστηριότητες:

ΠΕΡΙΟΧΗ ``ΡΟΔΑΦΙΝΙΩΝ``.  Αεροφωτογραφία που δείχνει την μικρή λίμνη των ροδαφινιών

που δυστυχώς έπεσε θύμα αδίσταχτων ανθρώπων και το κράτος απλός θεατής. Μόνο λόγια από τα αρμόδια τμήματα πράξεις μηδέν. Οφειλαν να αποκαταστήσουν την λίμνη των ροδαφινιών και όλες τις παρανομίες που έγιναν και στη Ζώνη Προστασίας της Παραλίας. (που είναι τα 100 μέτρα Κύριοι?). Πέρασαν χρόνια στάληκαν δεκάδες επιστολές, η  τότε Επίτροπος Διοίκησης κάλεσε τους αρμόδιους να αποκαταστήσουν  τη λίμνη .  Δεν πρόκειται να δεχτούμε καμία άλλη λύση εκτός από την αποκατάσταση  της μικρής μας Λίμνης. Κύριοι Αρμόδιοι σας θεωρούμε συνένοχους  γιατί τίποτα δεν κάνατε , τίποτε δεν κάνετε. Αυτά όλα δεν θα μείνουν εν κρυπτώ…Θα κινήσουμε γη και ουρανό..

ΕΔΩ  είναι θαμμένη η μικρή λίμνη των Ροδαφινιών. ΖΩΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ,   λεν οι νόμοι . 100 τόσα μέτρα από την θάλασσα  η ΖΩΝΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ.  Αλήθεια?   Τριγύρω  ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ με κεφαλαία γράμματα και οι παράνομοι κοροϊδεύουν όλους εμάς και την Πολιτεία…

14.5.18.

Στον πεζόδρομο της παραλίας της Χλώρακας μεταξύ «Πηλού» και «Δήμμα» συνεχίζουν να τρέχουν νερά απο σωλήνες των καταλυμμάτων που βρίσκονται στην περιοχή και χύνονται στη θάλασσα.Δυστυχώς ακόμη μια φορά ασυνείδητοι άνθρωποι προβαίνουν σε πράξεις που μας εκθέτουν ανεπανόρθωτα. Ξένοι και ντόπιοι περιπατητές αντικρύζουν καθημερινά αυτή τριτοκοσμική εικόνα με τις βρώμικες λάσπες και τα ακάθαρτα νερά. Το Κοινοτικό Συμβούλιο Χλώρακας πρέπει επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες του και με τη δέουσα αυστηρότητα να σταματήσει τους ασυνείδητους ρυπαντές που με τόση ευκολία αφήνουν τις βρωμιές τους όπου τους βολεύει. Πριν λίγες μέρες δημοσιεύσαμε και τις σωρους απο σκουπίδια που επίσης στοιβάζονται μπροστά στη θάλασσα και ξενοδ. μονάδες. Εχουμε ήδη ενημερώσει για όλα αυτά την επαρχιακή διοίκηση και αύριο θα προβούμε σε νέες καταγγελίες.

Υ.Γ. 

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΧΤΕΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΥΓΕΙΟΝΟΜΕΙΟ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ.

ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ``ΠΗΛΟΣ`` . Τώρα γέμισε μπετόκουτα ..Εν τω μεταξύ ο πεζόδρομος της παραλίας  της Χλώρακας  βρίσκεται πάντα  μπροστά από τη θάλασσα . Εδώ  στον Πηλό όμως λέγεται ότι δεν…θα περάσει μπροστά από την θάλασσα  αλλά πίσω από τα οικοδομήματα γιατί φαίνεται ότι  υπάρχουν ισχυρά συμφέροντα που δεν δέχονται  τα  αρχικά σχέδια.

Αν γίνει κάτι τέτοιο θα είναι σκάνδαλο ολκής. Ηδη οι αναγειρόμενες οικοδομές  κτίζονται κατά προκλητικό τρόπο μέσα στη ζώνη προστασίας της παραλίας. Αν θέλουν να κάμουν πεζόδρομο πίσω  από τις οικοδομές τους  ας  κάνουν.  Ο  πεζόδρομος δεν μπορεί να αλλάξει  σε καμία περίπτωση  και  διαδρομή του είναι μπροστά από την θάλασσα και μόνο.

Γράψαμε στην Επαρχο, γράψαμε στο Επαρχιακό Γραφείο Πολεοδομίας Πάφου. ``Φωνή βοώντος εν τη Ερήμω``….

ΠΕΡΙΟΧΗ ``ΠΗΛΟΣ`` . Πριν μερικά χρόνια το Κοινοτικό Συμβούλιο Χλώρακας  είχε στόχο να κατατάξει την πανέμορφη φύση του κόλπου του Πηλού σε ``Λευκή Ζώνη``. Θα μπορούσε να γίνει ένα από τα καλύτερα φυσικά πάρκα του τόπου μας και να απολαμβάνει όλος ο λαός και οι ξένοι αυτό το καταπράσινο τοπίο που έσμιγε τόσο ωραία με την θάλασσα και τα βράχια της. Η απληστία όμως έφερε άλλα αποτελέσματα. Στο βωμό του κεφαλαίου ξεριζώθηκε μια ολόκληρη κληρονομιά εκατομμυρίων χρόνων και την θέση της πήραν τώρα κακόγουστες  ``ντελούξ``…  επαύλεις  που μας έκλεισαν ακόμη κι αυτή τη θέα προς το γαλάζιο πέλαγο…ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΠΙΤΕΛΕΣΘΗΚΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΦΥΣΗ. Κύριε Υπουργέ με όλο το σέβας όλοι αυτοί  όλοι  οι επιχειρηματίες  έχουν τις δέουσες ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ που προνοεί το κράτος και η Ευρωπαϊκή  Ενωση? Αν ναι τότε οφείλουμε τα κατηγορώ μας να τα στρέψουμε ενάντια στους  ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΜΕΛΕΤΗΤΕΣ.

Αν όχι γιατί δεν διώκονται οι παράνομοι γιατί συνεχίζεται η καταστροφή του τόπου μας?

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ ΕΦΥΓΕ

ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΦΟΥΑΡΤΑ

Λίγα λόγια έναντι μνημόσυνου σε ένα φίλο

Αγαπητέ αξέχαστε Χριστάκη. Σε γνώρισα για πρώτη φορά όταν εντάχθηκες πριν από είκοσι περίπου οκτώ χρόνια, στο πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο του νεοϊδρυθέντος τότε Πολιτιστικού Περιβαλλοντικού Ομίλου Χλώρακας. Μέσα από τις συνεδριάσεις και τις δραστηριότητες του Ομίλου διέκρινα τη δύναμη της ψυχής σου και τις αρετές του χαρακτήρα σου. Ήπιος, δοτικός, ευγενής, καταδεκτικός, χαρισματική προσωπικότητα.  Είχες πηγαία δραστηριότητα, αποτελεσματικότητα, ωριμότητα σκέψης, αυτοθυσία, κατανόηση, υπομονή, ελπίδα. Είχες θάρρος και ένα πολύ όμορφο, ανιδιοτελές  ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπό σου.

Η απώλειά σου μού δημιούργησε μεγάλη στενοχώρια αν και πίστευα ότι έχω συμφιλιωθεί εδώ και χρόνια με το μυστήριο του θανάτου. Είναι αλήθεια όμως ότι με την απώλεια ανθρώπων που κατά τη διάρκεια της ζωής τους διακρίνονται για τη γλυκύτητα και την καλή τους καρδιά είναι φυσικό να δημιουργείται σε όλους εμάς, τους παραμένοντες, το συναίσθημα ενός μεγάλου δυσαναπλήρωτου κενού. Είναι γιαυτό αγαπητέ, που η απουσία σου σπρώχνει το μυαλό μου για να θυμηθώ με κάθε λεπτομέρεια τη μεγάλη σου προσφορά στον Όμιλο και γενικά στα κοινά της κοινότητας και ευρύτερα. Είναι γιαυτό που διερωτώμαι:  γιατί ξεχωριστοί άνθρωποι, με συσσωρευμένη σοφία και εμπειρίες ζωής, δεν παραμένουν «ενταύθα» όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο, για να αξιοποιούνται, δια ζώσης, προς στήριξη, γνώση και παραδειγματισμό των νεώτερων ανθρώπων;

Η γλυκύτητα τού χαρακτήρα σου, όποτε σε συναντούσα, κυρίως τις τελευταίες μέρες, πριν την αναχώρησή σου, με εκθάμβωνε τόσο έντονα και το μυαλό μου γύριζε σε εκείνες τις μέρες που ήσουνα εντεταγμένος ως πρώτο μέλος του Πολιτιστικού Περιβαλλοντικού Ομίλου Χλώρακας, δίνοντας με υπευθυνότητα, επάρκεια και συνέπεια , δύναμη στην προώθηση των στόχων τού Ομίλου. Η συμμετοχή σου στον Όμιλο ήταν πάντοτε πολύ δημιουργική και ουσιαστική.  Το ήθος σου, η αποτελεσματικότητα και η ευγένεια της ψυχής σου, δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις  για σύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα στην ομάδα με αποτέλεσμα οι διάφορες εκδηλώσεις και οι παρεμβάσεις του Ομίλου να είναι πάντοτε επιτυχείς.

Εξομολογούμαι ότι με συντάραξε η είδηση της αναχώρησής σου και ακόμη μέχρι σήμερα μια ακαθόριστη θλίψη συνεχίζει να πιέζει ασφυκτικά τον εσωτερικό μου κόσμο.  Αισθάνθηκα λοιπόν την ανάγκη να σου γράψω λίγα λόγια με την προσδοκία να γαληνέψει η ψυχή μου και να σε ευχαριστήσω ακόμη μια φορά για την ολόπλευρη υποστήριξη που είχα στις προσπάθειες μας για ίδρυση, λειτουργία και επιβίωση του Ομίλου. 

Η μετάβασή σου, από τον κόσμο τούτο στην αιωνιότητα, εκεί όπου γαληνεύει η ψυχή και εκλείπουν τα βάσανα και οι μέριμνες της φθαρτότητας, αποτελεί για εμάς τους ευτελείς και αδύνατους ένα εκ πρώτης όψεως θλιβερό γεγονός. Η μόνιμη απουσία σου είναι φυσικό και ανθρώπινο να ματώνει τις καρδιές των οικείων σου και μεγάλη θλίψη, στενοχώρια και πολλά ερωτήματα να πλανώνται στις ψυχές τους. Γιατί να υπάρχει τόσος πόνος; Γιατί η απουσία σου να αφήνει τόση απογοήτευση; Γιατί να μην παρέμενες μαζί με την οικογένειά σου μέχρι τα βαθειά γεράματα για να αποτελείς στήριγμα και να δίνεις απλόχερα την αγάπη και τη σοφία σου;

Τα ερωτήματα πολλά. Η απώλειά σου αισθητή και το ταξίδι σου είναι πια γεγονός. Η σκέψη όμως ότι περπάτησες το δρόμο σου επάξια και με παραδειγματική συνέπεια, δημιουργεί στους οικείους σου παρηγοριά και ελπίδα.  Σε όλους εμάς τον γλυκασμό και την ευτυχία που είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε έναν τέτοιο ξεχωριστό άνθρωπο στη ζωή μας. Η σκέψη ακόμη ότι βρίσκεσαι στις «αγκάλες του Αβραάμ»  εκεί όπου επιθυμούν άπαντες να απέλθουν, δημιουργεί σε όλους εμάς την ελπίδα, την ανάπαυση και την αφορμή για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι  και να απελευθερωθούμε, όσο είναι καιρός, από τα πρόσκαιρα και τετριμμένα της παρούσας ζωής.  

«… ουκ επίστασθε το της αύριον. Ποία γαρ η ζωή υμών; Ατμίς γαρ έσται η προς ολίγον φαινομένη, έπειτα δε και αφανιζομένη». Δηλαδή, «…δεν ξέρετε τι θα συμβεί την αυριανή ημέρα. Διότι τι είναι η ζωή μας; Είναι ένας λεπτός ατμός που φαίνεται ολίγες στιγμές και έπειτα αφανίζεται». (Ιακ. δ΄ 14)   

Αγαπητέ Χριστάκη, ο γλυκασμός και η ειρήνη, η ταπεινότητα και η ευτολμία της ψυχής σου, θα βασιλεύουν στο φως του ουρανού, δίπλα πάντα από την αγαπημένη σου οικογένεια. Η συναισθηματική σου λεπτότητα θα συνεχίσει να παρέχει από ψηλά, από εκεί όπου τώρα βρίσκεσαι, την αναγκαία θαλπωρή σε όλα τα μέλη της οικογένειάς σου και ιδιαίτερα είμαι σίγουρος ότι θα παραμένεις εν ενεργεία στήριγμα και στυλοβάτης στην αγαπημένη σου γυναίκα, στη λατρευτή σου θυγατέρα και στον μονάκριβό σου υιό.

Καλό σου ταξίδι αγαπητέ φίλε

Μάριος Νεοκλέους

13 Μαΐου 2018

Ο ΔΙΕΘΝΩΣ ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΚΙΘΑΡΙΣΤΑΣ ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ, ΚΑΤΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

ΑΠΕΒΙΩΣΕ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΜΑΖΟΣ

Απεβίωσε ο Ανδρέας Τομάζος συνταξιούχος αστυνομικός, σε ηλικία 67 ετών. Ενώ εισήχθηκε στο νοσοκομείο και νοσηλευόταν για άλλη ασθένεια, τελικά απεβίωσε ένεκα ανακοπής καρδίας.

Ο Μακαριστός Ανδρέας καθώς ήταν λάτρης των λουλουδιών, η οικογένεια του παρακαλεί όσους προσέλθουν στην κηδεία η οποία θα τελεστεί την Κυριακή η ώρα 15:00 στον Καθεδρικό ναό της Χλώρακας, όπως μνήμης ένεκεν αντί στεφάνων, να καταθέσουν λουλούδια. Επίσης ανακοινώνουν ότι δεν θα δεχθούν εισφορές.

ΑΠΕΒΙΩΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΦΟΥΑΡΤΑΣ

ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ: ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΦΟΥΑΡΤΑΣ ΕΝΑΣ ΑΦΑΝΗΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ

Η ξυλογλυπτική συνδέεται με τις κορυφαίες δημιουργικές εκφράσεις της λαϊκής τέχνης, και επώνυμοι καθώς και ανώνυμοι λαϊκοί τεχνίτες, έφτιαξαν θαυμάσια έργα, αποδίδοντας το καλλιτεχνικό τους αυθορμητισμό και την δύναμη της ευαισθησίας τους πάνω σε άψυχα ξύλα δημιουργώντας σπουδαία λαϊκά έργα που πολλά κατόρθωσαν να αντέξουν στο πέρασμα του χρόνου. Είναι μια πανάρχαια τέχνη που ξεκίνησε από μεράκι και αγάπη ερασιτεχνών που σκάλιζαν μορφές και σχέδια πάνω σε ξύλο, και που εξελίχθηκε σε παραγωγή επαγγελματιών.

Με το να καταπιάνεται κάποιος με το σκάλισμα του ξύλου, συνήθως ξεκινά ως χόμπι, που καταλήγει όμως σε πάθος. Από το τίποτα, από ένα άψυχο πράγμα, δημιουργείται κάτι μοναδικό που ανάλογα με τον πλούτο των σχεδιασμών, η αισθητική της κατασκευής κάνει το κάθε ξυλόγλυπτο να κατέχει τη δική του καλλιτεχνική αυτοτέλεια. 

Στη χλώρακα ένας καλλιτέχνης σχεδιαστής που ασχολήθηκε περισσότερο με την αφηρημένη ξυλογλυπτική αλλά και τη φυσική ομορφιά του ξύλου απλώς παραλλάσσοντας ή και προσθέτοντας στη φυσική μορφή του ξύλου που ήδη παρίστανε κάποιου είδους μορφή, ήταν ο Χριστάκης Φουαρτάς, που ανήσυχη φύση και λάτρης της φυσικής ευμορφίας, έφτιαξε απλά ξυλόγλυπτα έργα και κατασκευές με πολλή φαντασία, που τοιουτοτρόπως κατάφερε να αποδώσει όμορφα σχήματα στο ξύλο, ώστε να αρέσουν και να κοινούν το ενδιαφέρον.

Όταν ήθελε να ζωγραφίσει σε χλωρό ξύλο -όπως ο ίδιος λέγει-, επέλεγε πουρνιά ή σφενταμιά, και το κόψιμο των ξύλων γινόταν πάντα το χειμώνα, προτού ανέβουν οι χυμοί από τις ρίζες και στη συνέχεια τα ξέραινε για να χάσουν τους χυμούς, ώστε να μη σκεβρώνουν με τον καιρό. Πρώτα τα στέγνωνε στον ίσκιο και στη συνέχεια στον ήλιο. Συνήθως όμως, τα ξύλα που χρησιμοποιούσε ήταν ξύλα πεταγμένα η ξεβρασμένα από τη θάλασσα, που όταν είχαν κάποια ιδιαίτερη μορφή, τα μάζευε και τα επεξεργαζόταν δίνοντας τους διάφορες μορφές και σχήματα, ανάλογα με την έμπνευση που οι πρωτόγονες μορφές των, του εξήραν τη φαντασία και τη σκέψη.

Ο Χριστάκης Φουαρτάς ένας προοδευτικός κάτοικος της Χλώρακας που ασχολήθηκε δραστήρια με τα κοινά προσφέροντας τις υπηρεσίες του μέσα από διάφορους συλλόγους, ταυτόχρονα ασχολήθηκε με δραστηριότητες καλλιτεχνικές, δίδοντας βάρος στην ξυλογλιπτική, αλλά και στην επεξεργασία μετάλλου και γυαλιού. Από υλικά που δεν χρησίμευαν, κατασκεύαζε καλλιτεχνήματα έως και χρήσιμες κατασκευές καθημερινής χρήσης.

Σε διάφορες εκθέσεις του, το ενδιαφέρον των τουριστών ήταν μεγάλο, και η υποστήριξη τους έμπρακτη. Πολλοί αγόρασαν έργα του που τώρα κοσμούν τα σπίτια τους στις χώρες όπου διαμένουν.

Στη Χλώρακα λίγοι γνωρίζουν γι αυτές τις καλλιτεχνικές δραστηριότης του Χριστάκη Φουαρτά, καθώς ο ίδιος έχει χαμηλό προφίλ μη θέλοντας να δείχνει τον παραμικρό κομπασμό καθώς είναι ένας ευγενής άνθρωπος χαμηλών τόνων που δεν τον ενδιαφέρει η προσωπική προβολή. Όμως το έργο του θα παραμείνει στους κληρονόμους συγγενεις και χωριανούς.    

ΜΗΝΟΛΟΓΙΟ ΜΗΝΟΣ ΜΑΪΟΥ

Η πρώτη του Μάη θεωρείται ιδεαίτερη και σημαδιακή μέρα, είναι η καθιερωμένη γιορτή της εξέγερσης των εργατών στο Σικάγο όταν το 1886 τα συνδικάτα τους ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Την πρωτη του Μάη εορταζεται η πρωτομαγιά σαν η μέρα των λουλουδιών και της Άνοιξης, ημέραν κατά την οποίαν  κρεμμάζουν άνθινα στεφάνια στα ανώφλια των θυρών.

Ο Μάιος είναι ο τελευταίος μήνας της Άνοιξης και είναι ο μήνας της χαράς και της βλάστησης, όπου οι καρποι στα δεντρα αρχιζουν να δενονται και να σχηματιζονται. Ονομάζεται μήνας των ανθέων, και όλη η φύση ευωδιάζει από τα αρώματα των λουλουδιών: «Ο Μάης με τα τριαντάφυλλα τσιαι τα πολλά τα ρόδα».

Κατά την τρίτην του μήνα εορτάζει η Αγία Μαύρη, ημέραν κατα την οποίαν παλαιότερα στην ύπαιθρο οι χωρικοί συνήθιζαν το έθιμο να εκδράμουν στην εξοχή όπου υπήρχαν μάντρες αιγοπροβάτων, και εκεί οι βοσκοί τους πρόσφερναν δωρεάν γάλα, που το έπιναν για να αποφύγουν το μαύρισμα από τον ήλιο του επερχόμενου καλοκαιριού.

Η ζέστη του Μαΐου είναι πολύ μεγάλη με συνέπεια η χλόη να μαραίνεται, να ξεραίνεται, και τα σπαρτά το ίδιο. Τα ρυάκια στερεύουν, οι λίμνες στεγνώνουν, ενώ τα λιμνάζοντα νερά απορροφώνται από τη γη και εξατμίζονται από τον ήλιο. Είναι τόσο μεγάλη η ζέστη αυτού του μήνα, που για αντιπαραβολή όταν ένας θέλει να καταραστεί έτερον, του λέγει: «Νάσιης την κατάραν μου τσιαι τον Μάην να ριάς». Η φράση εννοεί κατά το μήνα Μάιο που είναι πολύ θερμός και όλοι θερμαίνονται, ο δεχόμενος την κατάρα, να έχει σύγκρυα και να ριά.

Τα δειλινά του μήνα καλούνται ηλιοκάματα, διότι οι αχτίνες του ήλιου που βουτά, είναι πολύ καφτερές. Αυτή η δυνατή καύση από τις ακτίνες του ήλιου παραλληλίζεται με την φωτιά που καίει τις καρδιές των ερωτευμένων, γι αυτό λογαριάζεται και ως μήνας των ερώτων, γι αυτό αν μια νέα αισθάνεται εγκαταλελειμμένη από τον αγαπημένο της, εύχεται: «Μάη τσιαι μάεψε τον νέον που μ αγάπαν».

Τον Μάιο δεν τελούνται γάμοι γιατι πιστεύεται ότι δεν στεριώνουν ούτε ευδοκιμούν. Με αυτόν τον τρόπον αποφεύγεται η σύγκριση και ο παραλληλισμός του ανθρώπινου ζευγαρώματος, καθώς κατά αυτόν τον μήνα γίνεται το ζευγάρωμα των κτηνών τα οποία γίνονται πολύ επικίνδυνα και επιθετικά κατά των ανθρώπων, ένεκα των σεξουαλικών τους ορμονών.

Με δοξασίες και μάγια θέλει η παράδοση να συνδέει το μήνα. Πολλοί πιστεύουν πως είναι ο μήνας που πιάνουν τα μάγια από τις μάγισσες. Παλιά λογαριαζόταν ως μήνας των νεκρών και οι ζωντανοί δεν έπρεπε να προσβάλλουν τους πεθαμένους. Τις μέρες αυτές οι Αρχαίοι Έλληνες  τελούσαν πένθιμες νεκρικές εορτές προς εξευμενισμό των νεκρών και των δαιμόνων. Επίσης δεν τελούσαν χαρμόσυνες εορτές ούτε γάμους, διότι πίστευαν ότι ένας εκ των συζύγων γρήγορα θα απεβίωνε. Γι αυτό το λόγο, την Μεγάλη Πέμπτη που ζύμωναν και έψηναν τις φλαούνες, έφτιαχναν και μια κουλούρα την οποία κρεμούσαν στο εικονοστάσι και την έτρωγαν την Πρωτομαγιά, ώστε να προστατεύονται τα μέλη της οικογένειας από τα μάγια.
Ακόμα οι χαροκαμένες μάνες που έχασαν παιδιά αποφεύγουν να τρώνε αγγούρια, διότι κατά αυτόν τον ανοιξιάτικον μήναν που όλα ευδοκιμούν υπέρμετρα, η μυρωδιά τους είναι τόσον ωραιοτάτη, που φτάνει μακριά ως τον ουρανό και την μυρίζονται οι πεθαμένοι, χωρίς όμως να μπορούν να τα γευτούν, για αυτό παραπονεμένοι αναθεματίζουν τη μάνα τους ως εξής: «Ανάθθεμα τη μάνα μου που τρώει τον Μάην αγγούρι, τσιαι εν επηρεν υπομονήν ναμπει ο Πρωτοϊούνης».

Στις 29 του μηνός Μαΐου του 1453 ξημέρωσε μια  πικρή μέρα, ήταν η αποφράδα μέρα της άλωσης της Κωνσταντινούπολης. Ένας θρύλος λέει ότι ο παπάς που λειτουργούσε στην Αγιά Σοφιά, ακούγοντας τον καλπασμό των βαρβάρων που έρχονταν να μπούν στον μεγαλόπρεπο ναό, πήρε το δισκοπότηρο και βγήκε από το ιερό. Οι βάρβαροι του όρμησαν, αλλά εκείνος χάθηκε μέσα από μια σχισμή του τοίχου που άνοιξε και έκλεισε και τον κατάπιε με τρόπο μαγικό, και από τότε παραμένει εκεί, και θα βγεί –λέει ο θρύλος- για να συνεχίσει την λειτουργία μόνον όταν η πόλη ελευθερωθεί και φύγουν οι άπιστοι.