ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΦΟΥΑΡΤΑ
Λίγα λόγια έναντι μνημόσυνου σε ένα φίλο
Αγαπητέ αξέχαστε Χριστάκη. Σε γνώρισα
για πρώτη φορά όταν εντάχθηκες πριν από είκοσι περίπου οκτώ χρόνια, στο πρώτο Διοικητικό
Συμβούλιο του νεοϊδρυθέντος τότε Πολιτιστικού Περιβαλλοντικού Ομίλου Χλώρακας. Μέσα
από τις συνεδριάσεις και τις δραστηριότητες του Ομίλου διέκρινα τη δύναμη της
ψυχής σου και τις αρετές του χαρακτήρα σου. Ήπιος, δοτικός, ευγενής,
καταδεκτικός, χαρισματική προσωπικότητα. Είχες πηγαία δραστηριότητα,
αποτελεσματικότητα, ωριμότητα σκέψης, αυτοθυσία, κατανόηση, υπομονή, ελπίδα. Είχες
θάρρος και ένα πολύ όμορφο, ανιδιοτελές ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπό σου.
Η απώλειά σου μού δημιούργησε μεγάλη
στενοχώρια αν και πίστευα ότι έχω συμφιλιωθεί εδώ και χρόνια με το μυστήριο του
θανάτου. Είναι αλήθεια όμως ότι με την απώλεια
ανθρώπων που κατά τη διάρκεια της ζωής τους διακρίνονται για τη γλυκύτητα και την
καλή τους καρδιά είναι φυσικό να δημιουργείται σε όλους εμάς, τους παραμένοντες,
το συναίσθημα ενός μεγάλου δυσαναπλήρωτου κενού. Είναι γιαυτό αγαπητέ, που
η απουσία σου σπρώχνει το μυαλό μου για να θυμηθώ με κάθε λεπτομέρεια τη μεγάλη
σου προσφορά στον Όμιλο και γενικά στα κοινά της κοινότητας και ευρύτερα. Είναι γιαυτό που διερωτώμαι: γιατί ξεχωριστοί άνθρωποι, με συσσωρευμένη
σοφία και εμπειρίες ζωής, δεν παραμένουν «ενταύθα» όσο το δυνατό περισσότερο
χρόνο, για να αξιοποιούνται, δια ζώσης, προς στήριξη, γνώση και παραδειγματισμό
των νεώτερων ανθρώπων;
Η γλυκύτητα τού χαρακτήρα σου, όποτε σε
συναντούσα, κυρίως τις τελευταίες μέρες, πριν την αναχώρησή σου, με εκθάμβωνε τόσο
έντονα και το μυαλό μου γύριζε σε εκείνες τις μέρες που ήσουνα εντεταγμένος ως
πρώτο μέλος του Πολιτιστικού Περιβαλλοντικού Ομίλου Χλώρακας, δίνοντας με υπευθυνότητα,
επάρκεια και συνέπεια , δύναμη στην προώθηση των στόχων τού Ομίλου. Η συμμετοχή
σου στον Όμιλο ήταν πάντοτε πολύ δημιουργική και ουσιαστική. Το ήθος
σου, η αποτελεσματικότητα και η ευγένεια της ψυχής σου, δημιουργούσαν τις
προϋποθέσεις για σύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα
στην ομάδα με αποτέλεσμα οι διάφορες εκδηλώσεις και οι παρεμβάσεις του Ομίλου
να είναι πάντοτε επιτυχείς.
Εξομολογούμαι ότι με συντάραξε η είδηση
της αναχώρησής σου και ακόμη μέχρι σήμερα μια ακαθόριστη θλίψη συνεχίζει να
πιέζει ασφυκτικά τον εσωτερικό μου κόσμο. Αισθάνθηκα λοιπόν την ανάγκη να σου γράψω λίγα
λόγια με την προσδοκία να γαληνέψει η ψυχή μου και να σε ευχαριστήσω ακόμη μια
φορά για την ολόπλευρη υποστήριξη που είχα στις προσπάθειες μας για ίδρυση,
λειτουργία και επιβίωση του Ομίλου.
Η μετάβασή σου, από τον κόσμο τούτο
στην αιωνιότητα, εκεί όπου γαληνεύει η ψυχή και εκλείπουν τα βάσανα και οι
μέριμνες της φθαρτότητας, αποτελεί για εμάς τους ευτελείς και αδύνατους ένα εκ
πρώτης όψεως θλιβερό γεγονός. Η μόνιμη απουσία σου είναι φυσικό και ανθρώπινο
να ματώνει τις καρδιές των οικείων σου και μεγάλη θλίψη, στενοχώρια και πολλά
ερωτήματα να πλανώνται στις ψυχές τους. Γιατί να υπάρχει τόσος πόνος; Γιατί η
απουσία σου να αφήνει τόση απογοήτευση; Γιατί να μην παρέμενες μαζί με την
οικογένειά σου μέχρι τα βαθειά γεράματα για να αποτελείς στήριγμα και να δίνεις
απλόχερα την αγάπη και τη σοφία σου;
Τα ερωτήματα πολλά. Η απώλειά σου
αισθητή και το ταξίδι σου είναι πια γεγονός. Η σκέψη όμως ότι περπάτησες το
δρόμο σου επάξια και με παραδειγματική συνέπεια, δημιουργεί στους οικείους σου παρηγοριά
και ελπίδα. Σε όλους εμάς τον γλυκασμό
και την ευτυχία που είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε έναν τέτοιο ξεχωριστό άνθρωπο
στη ζωή μας. Η σκέψη ακόμη ότι βρίσκεσαι
στις «αγκάλες του Αβραάμ» εκεί όπου επιθυμούν
άπαντες να απέλθουν, δημιουργεί σε όλους εμάς την ελπίδα, την ανάπαυση και την
αφορμή για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να απελευθερωθούμε, όσο είναι καιρός, από
τα πρόσκαιρα και τετριμμένα της παρούσας ζωής.
«… ουκ επίστασθε το της αύριον. Ποία γαρ η ζωή υμών;
Ατμίς γαρ έσται η προς ολίγον φαινομένη, έπειτα δε και αφανιζομένη». Δηλαδή, «…δεν
ξέρετε τι θα συμβεί την αυριανή ημέρα. Διότι τι είναι η ζωή μας; Είναι ένας
λεπτός ατμός που φαίνεται ολίγες στιγμές και έπειτα αφανίζεται». (Ιακ. δ΄
14)
Αγαπητέ Χριστάκη, ο γλυκασμός και η ειρήνη, η ταπεινότητα
και η ευτολμία της ψυχής σου, θα βασιλεύουν στο φως του ουρανού, δίπλα πάντα
από την αγαπημένη σου οικογένεια. Η συναισθηματική σου λεπτότητα θα συνεχίσει
να παρέχει από ψηλά, από εκεί όπου τώρα βρίσκεσαι, την αναγκαία θαλπωρή σε όλα
τα μέλη της οικογένειάς σου και ιδιαίτερα είμαι σίγουρος ότι θα παραμένεις εν
ενεργεία στήριγμα και στυλοβάτης στην αγαπημένη σου γυναίκα, στη λατρευτή σου
θυγατέρα και στον μονάκριβό σου υιό.
Καλό σου ταξίδι αγαπητέ φίλε
Μάριος Νεοκλέους
13 Μαΐου 2018
