ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥΣ

 ΟΙ εξελίξεις στην οικονομία και η υπογραφή του Μνημονίου είναι παράγοντες που θα επηρεάσουν το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών. Τα κόμματα επιμένουν να θέλουν να μπούμε στο μηχανισμό στήριξης, μη λαμβάνοντας υπ όψη τη λαϊκή βούληση. Ειδικά η εμμονή των συνεργαζομένων κομμάτων ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ που με τη σιγουριά της νίκης επιμένουν περισσότερο από τους άλλους υποψηφίους, ίσως επηρεάσει την κρίση των ψηφοφόρων και ανατρέψει τα αναμενόμενα αποτελέσματα ως εκ της μεγάλης πλειοψηφιας που έχουν τα δυο αυτά κόμματα, με αποτέλεσμα να προκύψουν ανατροπές.

Αυτό ίσως συμβεί καθώς ο καιρός περνάει και ο απλός κόσμος κατανοεί καλυτέρα τα κακά αποτελέσματα που θα προκύψουν από την ένταξη μας στον Μηχανισμό στήριξης, και που θα προτιμούσε να βρεθεί άλλος τρόπος διάσωσης της οικονομίας μας. Αρχίζουν επίσης να σκέφτονται μήπως αυτή η μεγάλη τους επιμονή ίσως να προέρχεται από την επιθυμία τους για ίδιον όφελος, δηλαδή επιζητούν το δανεισμό με απώτερο σκοπό να μπορεί το κράτος να τους καταβάλλει τους παχουλούς μισθούς τους που όσο να περισκοπούν, πάλι παχουλοί θα είναι, χωρίς να πολυσκέφτονται τα κακά αποτελέσματα που θα προκύψουν στον απλό λαό.

Δεν εξηγείται διαφορετικά η τόση επιμονή τους. Ίσως γνωρίζοντας τις αντιδράσεις των ανθρώπων που πάντοτε χωρίς δική τους κριτική σκέψη οι περισσότεροι παρασέρνονται από τα παραπλανητικά και πολλές φορές ψεύτικα λόγια τους έτσι που να χάφτουν ότι τους εμπεδώνουν στο μυαλό δια της υποβολής μέσω των ξεπουλημένων ΜΜΕ, εφευρίσκουν λόγια και κορώνες περί διάσωσης της εθνικής μας οικονομίας ώστε εκμεταλλευόμενοι τον πατριωτισμό τους να τους ποδηγετούν. Φυσικά σε σχέση με το μνημόνιο το έχουν καταφέρει, αφου με τη διγλωσσία τους οι Κυβερνώντες και οι Βουλευτές με δραματικές εκκλήσεις τους καλούν να υποστούν θυσίες για διάσωση της πατρίδας, ενώ στην πραγματικότητα ξέρουν ότι τα δάνεια από την Τρόικα μόνο τους μεγαλόσχημους και υψηλόμισθους του Δημοσίου θα εξυπηρετήσουν, αφού όπως είδαμε και στην Ελλάδα ουδείς άλλος ωφελήθηκε παρά μόνο αυτοί, και ούτε αναπτυξιακά έργα, ούτε βοήθεια στις ασθενέστερες τάξεις, ούτε δάνεια από τις τράπεζες είδαμε να γίνονται.

Κατασκευάζοντας ψεύτικα γκάλοπ και δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι οι περισσότεροι των κατοίκων συμφωνούν πως η τρόικα είναι αναγκαίο κακό και χωρίς να τους εξηγούν ούτε αυτοί, ούτε τα ΜΜΕ ότι με την οριζόντια αποκοπή όλων των μισθών πέραν των δυο ή τριών χιλιάδων ευρώ το μήνα,  η οικονομία μας σώζεται σε λίγους μήνες. Νομίζουν ότι εκμεταλλευόμενοι τον λαό που τον καλούν να επωμισθεί τα δάνεια της Τρόικας για να πληρώνονται οι ίδιοι, κάτι κερδίζουν. Σίγουρα γνωρίζουν ότι οι άνθρωποι έχουν όρια. Σίγουρα γνωρίζουν ότι τα κέρδη τους θα είναι προσωρινά. Σίγουρα ξέρουν ότι μετά το μνημόνιο ένεκα της μεγάλης φτώχειας στην οποία θα υποπέσουν οι άνθρωποι, θα ξυπνήσουν και θα τους τιμωρήσουν.

Παρ όλα αυτά, ίσως ελπίζοντας στην ατιμωρησία που επικρατεί στον τόπο μας, ή την αφέλεια των απλών πολιτών που πάντα υπομένουν και σιωπούν μέχρι τα έσχατα όρια, κοιτάζουν τα πρόσκαιρα δικά τους οφέλη και κέρδη.

Όμως απο αυτήν την εσχατιά προκύπτει το μεγάλο πρόβλημα, γιατί όταν και εφ όσον ξεσηκωθεί ο λαός,  θα είναι αργά. Η καταστροφή θα είναι παρόμοια της Ελλάδας ή και χειρότερη. Το κράτος και οι αξιωματούχοι του θα είναι γλυτωμένοι, ενώ ο υπόλοιποι άνθρωποι θα είναι πτωχευμένοι.

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΤΡΕΝΑΚΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΑΦΟΥ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Κάτοικοι της  Χλώρακας και μικροί μαθητές του νηπιαγωγείου νιώθοντας περηφάνια για το άξιο τέκνον της κοινότητας τους Δήμαρχο Πάφου Σάββα Βέργα, γιόρτασαν φέτος τα Χριστούγεννα βολτάροντας στους κεντρικούς δρόμους και δίνοντας νότα γιορτινή και φωτεινή στους σκοτεινούς Χριστουγεννιάτικους οικονομικούς καιρούς, με το τρενάκι του Δήμου Πάφου το οποιον παραχώρησε ο καλός Δήμαρχος στην κοινότητα σε μια ευγενή χειρονομία του, θέλοντας να δείξει τοιουτοτρόπως ότι δεν ξεχνά την γενέτειρα του.

Χτυπώντας τη  καμπάνα του το μικρό τρενάκι με τους μικρούς ταξιδιώτες περιδιάβηκε τους δρόμους και σφυρίζοντας χαρωπά χαιρέτισε τους κατοίκους που ακούγοντας τους χαρούμενους ήχους οι νοικοκυρές παρατούσαν το ζύμωμα και έβγαιναν στις αυλές χαιρετώντας τα μικρά παιδιά που χαρούμενα έψαλλαν τα χρόνια πολλά.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΟΤΑΝ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ

 H Ολομέλεια της Βουλής ψήφισε τον προϋπολογισμό του κράτους για το 2013, ο οποίος συνάδει με τη συμφωνία που η Κυβέρνηση κατέληξε με την Τρόικα.

Ο προϋπολογισμός ψηφίστηκε με περικοπές μισθών και επιδομάτων, χορηγιών και βοηθημάτων και την επιβολή επαχθών νέων φορολογιών, τα οποία η Τρόικα απαίτησε και στα οποία η Κυβέρνηση δέχτηκε.

Όμως μεγάλη ήταν η πρόκληση εκ μέρους των βουλευτών όταν σταύρωσαν νομοσχέδιο περί μείωσης των δικών τους εξόδων παραστάσεων. Ζητήθηκε η μείωση τους κατά 15%, αλλά αυτοί αρνήθηκαν να το πράξουν προστατεύοντας έτσι τα συμφέροντα τους.

Ενώ ο μισθός τους με τα επιδόματα και τα έξοδα παραστάσεων αγγίζει τις 8 χιλιάδες ευρώ το μήνα, δηλαδή γύρω στις 100 χιλιάδες ευρώ το χρόνο, σκέφτηκαν ότι αυτοί πρεπει να αμείβονται τόσο, σε αντίθεση με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους -π.χ. τους ξενοδοχοϋπαλλήλους- που αμείβονται με 750 ευρώ μηνιαίως όταν και εφόσον υπάρχει εργασία η οποία είναι κατά το ιμιση του χρόνου, αφού τα περισσότερα ξενοδοχεία κλείνουν τη χειμερινή σαιζόν.

Ενώ με χρυσά κουτάλια τρώνε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, άλλοι κρατικοί αξιωματούχοι αλλά και οι ίδιοι βουλευτές αφού οι μισθοί τους είναι υψηλοί ακόμη και τώρα στις εποχές του μνημονίου, αντί να τους μειώσουν περισσότερο δείχνοντας έτσι παράδειγμα για μίμηση, οι βουλευτές ψήφισαν για περισσότερες περικοπές σε μισθωτούς,  συνταξιούχους και ανάπηρους.

Δεν είναι σωστό την στιγμή που μπαίνουμε στο μνημόνιο να δίδονται τόσο υψηλοί μισθοί από την μια και από την άλλη να κόβονται επιδόματα των αναπήρων και των άλλων ευπαθών ομάδων. Ο πρόεδρος της δημοκρατίας αμείβεται με 158,551 ευρώ κάθε χρόνο, ο Γενικός και Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας με ετήσιο μισθό και επιδόματα έκαστος €151,200, ο πρόεδρος και οι δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου με ετήσιο μισθό και επιδόματα €151,200, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με μισθό €128,000, ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων €126,400και ο Πρόεδρος της ΕΠΑ. €121,900. Ακολουθούν ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, οι Πρόεδροι Επαρχιακών Δικαστηρίων και οι Γενικοί Διευθυντές υπουργείων, ο Γενικός Διευθυντής της Βουλής, ο Αρχιπρωτοκολλητής, ο Γενικός Ελεγκτής, Γενικός Λογιστής και ο Αρχηγός Αστυνομίας οι οποίοι λαμβάνουν ετήσιο μισθό και επίδομα €119,800. Ο Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου, ο Διευθυντής του Γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Επίτροπος Διοικήσεως, ο Επίτροπος Ρυθμίσεως Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών και Ταχυδρομείων και ο Πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς λαμβάνουν €119,8 χιλ. ετήσιο μισθό και επίδομα. Επίσης πολλών δεκάδων χιλιάδων κρατικών υπαλλήλων, η αμοιβή και η σύνταξη τους είναι τεράστια και σε υπερμεγέθη αριθμούς. 

Θα πρέπει άμεσα να γίνουν γενναίες περικοπές μισθών σε διάφορους κρατικούς αξιωματούχους και σε υψηλόμισθους υπαλλήλους, στους βουλευτές και στον πρόεδρο, και όχι μόνο μειώσεις στον απλό κόσμο. Θα πρεπει να υπάρξει μια διόρθωση της στρέβλωσης και της ανισότητας στους μισθούς και στις συντάξεις ανάμεσα στους ιδιωτικούς υπαλλήλους και στους κρατικούς.

Αν επιτέλους επέρθει ισονομία, αν όλοι αμείβονται ίσα και σύμφωνα με τον ιδιωτικό τομέα, έστω και προσωρινά, σίγουρα το κράτος θα μπορέσει να διορθώσει τα οικονομικά του χωρίς να χρειαστούμε τη στήριξη της Τρόικα με τους επαχθείς όρους. 

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ ΤΟΝ ΜΗΑΧΑΝΙΣΜΟ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

 Από επίσημα στοιχεία διαβάζουμε ότι το δημόσιο χρέος κατά το 2013 εφ όσον συνυπολογιστεί και η στήριξη για την ανακεφαλαιοποίηση της Λαϊκής Τράπεζας,

εκτιμάται ότι θα ανέρθει στο 92% του ΑΕΠ, και θα φθάσει στα 16 δισεκατομμύρια σε σύγκριση με 15,3 δισεκατομμύρια ευρώ το 2012
Τα συνολικά έσοδα για φέτος προϋπολογίζονται σε 7,6 δισεκατομμύρια και παρουσιάζουν αύξηση η οποία οφείλεται στο γεγονός ότι οι αποκοπές των μισθών στο δημόσιο τομεα παρουσιάζονται στον Προϋπολογισμό ως έσοδα από συνεισφορές του προσωπικού.

Οι συνολικές δαπάνες στον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2013, σύμφωνα με έκθεση της Επιτροπής Οικονομικών, θα ανέρθουν σε 9,5 δισεκατομμύρια ευρώ και το ΑΕΠ στα 17,5 δισεκατομμύρια ευρώ έναντι 17,9 δισεκατομμύρια ευρώ για το 2012 παρουσιάζοντας μείωση κατά 2,2%.

   Γνωρίζοντας τα πιο πάνω επίσημα στοιχεία, ότι με τις γνωστές κλιμακωτές μειώσεις των μισθών οι συνολικές δαπάνες του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) παρουσιάζουν μείωση 2,2%, η πραχτική της οικονομίας μας δείχνει ότι με οριζόντιες αποκοπές των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων (οι οποίοι είναι οι μόνοι πλέον που έχουν εργασία και έσοδα) και με την εξίσωση τους με τους ιδιωτικούς μισθούς, μάλλον η οικονομία της Κύπρου πολύ γρήγορα μπορεί να ανακάμψει.

Ζούμε σε μια εποχή που οι μισθοί στην τουριστική βιομηχανία είναι 750 ευρώ μηνιαίως. Ένας καλός μάστορας με πενθήμερη εργασία, δεν υπερβαίνει τα  1200 ευρώ μηνιαίως. Όλοι οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα που ήταν ασύγκριτα χαμηλότεροι του δημοσίου, έχουν σμικρύνει περίπου στο μισό. Το χειρότερο είναι ότι οι άνεργοι που είναι πέραν των 100 χιλιάδων (50 χιλιάδες που συναφέρνουν οι ειδικοί και οι ειδήμονες είναι παραπλανητικός αριθμός), περνούν με αυτούς τους μισθούς, καθώς και οι χαμηλοσυνταξιούχοι, άρα και οι δημόσιοι υπάλληλοι μπορούν να περάσουν το ίδιο, τουλάχιστον για όσο καιρό χρειαστεί μέχρι να ανακάμψει η οικονομία μας.

Αν ένας τολμηρός πρόεδρος με μια τολμηρή βουλή αποφασίσει αντί της κλιμακωτής μείωσης των μισθών, να νομοθετήσει για οριζόντια μείωση μισθών, ώστε ταυτόχρονα να επελθει και ισονομία ανάμεσα σε ολόκληρο το λαό, πιστεύω θα έχουμε δραστικά αποτελέσματα.

Πιστεύω ότι αν αποκοπούν όλοι οι μισθοί πέραν των 2000 ευρώ, πολύ γρήγορα θα ανακάμψει η οικονομία μας. Εξάλλου γιατι να υπάρχουν πολίτες δυο ταχυτήτων; Μήπως όσοι αμείβονται πλουσιοπάροχα πέραν των 2000 μέχρι 14.000 χιλιάδων ευρώ έχουν δύο σιαγόνας;

Οι υψηλόμισθοι φέρουν ως δικαιολογία και βασικό λογο για την τεράστια αμοιβή τους, την μη εμπλοκή τους σε χρηματισμό. Αξίζει όμως τον κόπο να διακινδυνεύσουμε ένα τέτοιο εγχείρημα για να σωθεί ο τόπος μας, και να μην χρειαστεί να μπούμε σε κανένα μηχανισμό στήριξης. Εκτός αυτού, μπορούμε όσους θα υποπέσουν στο αδίκημα χρηματισμού, να τους παρακολουθήσουμε και να τους τιμωρήσουμε.

Πιστεύω όμως δυστυχώς, ότι όλοι οι βουλευτές, υπουργοί, κυβερνώντες και ανώτεροι υπάλληλοι, δηλαδή αυτοί που μας κυβερνούν, δεν το θέλουν αυτό, διότι, όση κλιμακωτή μείωση και να γίνει στους μισθούς τους, αυτοί πάλι θα αμοιβωνται πλουσιωπαρωχα με πολλές χειλάδες ευρώ μηνιαίως.

Τελικό συμπέρασμα είναι ότι ο τόπος χρειάζεται έναν γενναίο καινούργιο πρόεδρο ο οποίος θα πάρει δύσκολες και τολμηρές αποφάσεις, που μειώνοντας δραστικά τους πλουσιοπάροχους μισθούς των λίγων (που και παλιν θα αμείβονται περισσότερο από τους πολλούς), θα σωθεί ολόκληρος ο λαός, θα σωθεί το κράτος.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΕ ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΛΕΜΠΑΣ – ΚΙΣΣΟΝΕΡΓΑΣ

Από τα νερά της βροχής πλημμύρισε το γεφύρι της Λέμπας – Κισσόνεργας, το ίδιο γεφύρι που πριν λίγα χρόνια κατάπιε αυτοκίνητο με αποτέλεσμα να πνιγούν δυο άνθρωποι.

Αν και έχει υποδειχθεί από όλα τα τμήματα η επικινδυνότητα του, εντούτοις ύστερα από τόσα χρόνια μετά το μοιραίο συμβάν, εντούτοις τίποτα δεν έχει γίνει ακόμα. Με τις βροχές των τελευταίων ημερών, φάνηκε το μεγάλο πρόβλημα για μια ακόμα φορά. Έκλεισε και ξεχείλισε το γεφύρι, πλημμύρισε ο δρόμος και σταμάτησε η συγκοινωνία με αποτέλεσμα να χρειαστούν πολλές ώρες για τη διάνοιξη του δρόμου και την αποκατάσταση της κυκλοφορίας. Αυτή τη φορά ευτυχώς το κακό συνέβηκε νωρίς το απόγευμα εφόσον υπήρχε ακόμα φως της ημέρας, με αποτέλεσμα οι οδηγοί να το προσέξουν και μην διασχίσουν τον δρόμο όπως έγινε την προηγούμενη φορά που είχε σαν αποτέλεσμα τον πνιγμό δυο συνανθρώπων μας.

Ως γνωστό, το 2006  νεαρό ζεύγος οι Γιώργος Μηλτιάδους από τη Χλώρακα και η Μαρία Γεωργίου από την Κισσόνεργα γονείς δύο μικρών παιδιών που βρίσκονταν μέσα στο αυτοκίνητό τους αυτό παρασύρθηκε από το χείμαρρο όταν  υπερχείλισε το γεφύρι λόγω θεομηνίας που έπληξε την περιοχή, και το μικρό σαλούν αυτοκίνητο παρασύρθηκε από τα ορμητικά νερά όταν περνούσε από το γεφύρι με αποτέλεσμα το ζεύγος να βρει τραγικό θάνατο.

Εγκαίνια Πάρκου στη Χλώρακα

 Το Κοινοτικό Συμβούλιο Χλώρακας σε συνεργασία με την Επαρχιακή διοίκηση Πάφου, πραγματοποίησε τα εγκαίνια του παραθαλάσσιου Πάρκου στη περιοχή Πάρακας στις 15 Δεκεμβρίου 2012.
Με τη παρουσία του Πανιερώτατου Μητροπολίτη Πάφου, της έντιμης υπουργού κυρίας Ελένης Μαύρου και άλλων επισήμων καθώς και πολλών καλεσμένων, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια. Οι καλεσμένοι παρακολούθησαν πρόγραμμα από Κυπριακούς χορούς που εκτέλεσε συγκρότημα αποτελούμενο από  Χλωρακιώτες χορευτές.
Μετά τον αγιασμό έγινε αποκάλυψη πλακέττας και αμέσως μετά, οι επίσημοι καθώς και όσοι παρευρέθηκαν ξεναγήθηκαν στο πάρκο και απόλαυσαν τον κατάσπαρτο χώρο από δενδρίλια και άγρια βλάστηση που απλωνόταν παντού σε όλο το πάρκο. Στη συνέχεια προσφέρθηκαν στους καλεσμένους εδέσματα και ποτά.

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και οι περισσότεροι άνθρωποι στον τόπο μας δεν κινούνται στους γνώριμους ρυθμούς της προετοιμασίας για την υποδοχή τους. Υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν ψωνίσει γιατί δεν έχουν εργασία και χρήματα, υπάρχουν και οι υπόλοιποι χαμηλόμισθοι που περιμένουν τον δέκατο τρίτο μισθό, το δώρο δηλαδή των Χριστουγέννων για να στολίσουν πλουσιότερα το τραπέζι τους, ένα δέκατο τρίτο όμως, που οι περισσότεροι πιστεύουν δεν θα λάβουν ξέροντας ότι τα ταμεία είναι άδεια.

Οι γιορτές έφτασαν, αλλά άφτιαχτα κι αστόλιστα παραμένουν τα περισσότερα έλατα σε σπίτια και πλατείες. Λιγότερα από άλλα χρόνια είναι τα πολύχρωμα φώτα και λαμπιόνια που αναβοσβήνουν, και πολλοί οι δρόμοι που έμειναν σκοτεινιασμένοι χωρίς αστέρια και Αϊ Βασίληδες.

Τη φετινή χρονιά, κανείς μας στην Κυπρο δεν θα γιορτάσει όπως πριν. Λόγω ελλείψεως χρημάτων πολλοί δεν θα πάμε σε ρεβεγιόν, δεν θα φάμε μέχρι σκασμού, ούτε θα μεθύσουμε, ούτε θα ξεσαλώσουμε μέχρι πρωίας σε κάποια νυχτερινά κέντρα. Οι πιο πολλοί θα μαζευτούμε οικογενειακά, θα ακολουθήσουμε τα ήθη και έθιμα μας, θα ξαναγυρίσουμε ίσως στα χρόνια τα παλιά με τις οικογενειακές συγκεντρώσεις, το σφάξιμο του χοίρου, το ψήσιμο των δικών μας ζαλατίνων και τόσων άλλων παρασκευασμάτων, εδεσμάτων και λιχουδιών που θα μας στοιχίσουν οικονομικότερα παρά να τα αγοράσουμε όπως συνηθίσαμε να κάνουμε τα τελευταια χρόνια.

Τα Χριστούγεννα λοιπόν που κατάντησαν μια καταναλωτική γιορτή, είναι καιρός ένεκα της οικονομικής κρίσης να αλλάξουν. Η σκέψη μας αντί να είναι στραμμένη στην υλική μας ευμάρεια, πρεπει να στραφεί στον συνάνθρωπο μας και στη γέννηση του Θεανθρώπου. Να στραφούμε πίσω στα χρόνια τα παλιά που οι προγονοί μας κυρίως στην ύπαιθρο, περίμεναν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα για να φάνε κρέας επειδή ζούσαν μέσα στη φτώχεια. Δεν είχαν χρήματα να ξοδέψουν,  όμως ένιωθαν ευτυχισμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο.

Οι ημέρες των Χριστουγέννων προσφέρονται για περισυλλογή και προσευχή. Να ανανήψουμε πνευματικά, να αφήσουμε τον ατομικισμό και να δούμε τον πλησίον μας. Να σκεφτούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι πεινασμένοι και άστεγοι και ότι σε πολλά παιδιά ο Αϊ Βασίλης δεν φέρει δώρα.

Με τον άκρατο υλισμό που μας προέκυψε ένεκα της οικονομικής ευμάρειας που κυριάρχησε στον τόπο μας τα προηγούμενα χρόνια, ξεχάσαμε τον μικρό Χριστό που γεννήθηκε, αυτόν που γιορτάζουμε, αυτόν που ήρθε για να φέρει στον κόσμο την αγάπη.

Όταν τα ξημερώματα των Χριστουγέννων θα χτυπήσουν οι καμπάνες, ας οδηγήσουμε τα βήματά μας στην Εκκλησία, να λειτουργηθούμε και να ξεχάσουμε τα προβλήματα μας. Τα Χριστούγεννα είναι γιορτή αγάπης, ελπίδας και χαράς για όλους τους ανθρώπους. Ας ξεχάσουμε τα πάθη και τα μίση, ας αφήσουμε την καρδιά να μιλήσει με χαρά. Aς αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο, έχουμε οι άνθρωποι ανάγκη αυτό το συναίσθημα.

Είναι Χριστούγεννα, είναι ημέρες αγάπης, ας κάνουμε μια νέα αρχή.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Δημοκρατία σημαίνει κυριαρχία του λαού όπου αυτός εκλέγει τους αντιπροσώπους του και μέσω αυτών έχει την εξουσία. Οπότε Δημοκρατία σημαίνει λαϊκή κυριαρχία, μια αρχή που δηλώνει πως οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό και ασκούνται από τους αντιπροσώπους του υπέρ αυτού. Δηλαδή ο Λαός είναι η κυρίαρχη και παντοδύναμος εξουσία που ασκείται μέσω των αντιπροσώπων του, και είναι εξουσίες που πρεπει να είναι υπέρ του Λαού και του Έθνους.

Έθνος ονομάζεται το κράτος που αποτελείται από ένα σύνολο ανθρώπων με κοινά γνωρίσματα όπως φυλή, γλώσσα, συνείδηση, θρήσκευμα, ιστορία και πολιτισμό, καθώς και γεωγραφική καταγωγή. Όποτε οι πολιτικοί εκτός από το λαό καλούνται να υπηρετήσουν και τα συμφέροντα του Έθνους που είναι ένα και το αυτό, και υποχρεούνται να αποφασίζουν σύμφωνα με τα εθνικά συμφέροντα λαμβάνοντας υπόψη τη θέληση του λαού. Άρα λαϊκή κυριαρχία σημαίνει οι αποφάσεις των αντιπρόσωπων του, να συνάδουν με τα συμφέροντα της πλειοψηφίας προασπίζοντας τα συμφέροντα των πολλών και όχι των ολίγων.

Στην Κύπρο αυτές τις μέρες κλήθηκε η Βουλή των αντιπρόσωπων να ψηφίσει νομοσχέδια μείωσης ή κατάργησης μισθών και ωφελημάτων καθώς και κοινωνικών παροχών, για διάσωση της καταρρέουσας εθνικής οικονομίας. Είναι θυσίες που καλείται ο λαός να κάμει, και αν και επώδυνες, η πλειοψηφία τις αποδέχεται.

Όμως ανάμεσα στα νομοσχέδια που καλείται να ψηφίσει, υπάρχει και εκείνο της αύξησης του φόρου κατόχου, μια αύξηση που με μαθηματική ακρίβεια θα πτωχεύσει ολόκληρο το λαό. Είναι τόσο μεγαλη η φορολόγηση αυτή που ζητείται να επιβληθεί, που εφόσον οι περιουσίες δεν αποδίδουν έσοδα γιατί είναι κατοικίες κατοικημένες από τους ιδιοκτήτες ή ακατοίκητες και ανοίκιαστες ένεκα της οικονομικής κρίσης, είναι αμπέλια, βοσκότοποι, χωράφια και αγροί που δεν αποδίδουν καρπό ένεκα της Κυβερνητικής αγροτικής πολιτικής, είναι οικόπεδα απούλητα και όλα υποθηκευμένα στις τράπεζες, ώστε δεν μπορεί ο άνεργος και χαμηλά αμειβόμενος λαός να πληρώσει, με αποτελεσμα που θα έχει ίσως να σωθεί το κράτος, αλλά σίγουρα να πτωχεύσει ο λαός.

Εδώ γεννιέται ένα δυσκολο ερώτημα, είναι καλύτερη η πτώχευση ενός κράτους, ή ενός ολόκληρου λαού. Οι βουλευτές που κλήθηκαν να ψηφίσουν αυτό το νομοσχέδιο πρεπει να το σκεφτούν πολύ καλά. Πολύ ορθά έπραξαν και το ανέβαλαν για μελέτη του, όμως για σημαντικά ζητήματα που αφορούν το λαό και προκειμένου να επικυρωθεί ή να απορριφθεί μια πρόταση που έχει ιδιαίτερη σημασία για ένα κράτος, συνηθίζεται να διενεργείται δημοψήφισμα, δηλαδή μια άμεση ψηφοφορία ολόκληρου του εκλογικού σώματος ώστε η αποφαση να είναι εκ του συνόλου του λαού, και όχι εκ των ολίγων αντιπρόσωπων του.

Αν οι βουλευτές δεν μπορούν να αφουγκραστούν το σφυγμό ενός ολόκληρου λαού, ή δεν θέλουν να καταλάβουν τη θέληση του, ας προβούν σε ένα δημοψήφισμα, εξάλλου σε πολλές χώρες τα δημοψηφίσματα αποτελούν συνήθη πρακτική, διοργανώνονται εύκολα με πρόταση βουλευτών ή συλλογή υπογραφών σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

Φόρος κατόχου σήμερα, ή Κεφαλικός Φόρος επί Τουρκοκρατίας -άρθρο-

Με τις μεγάλες φορολογίες που ετοιμάζεται η κυβέρνηση να επιβάλει ελέω μνημονίου,  δεν είναι η πρώτη φορά, που ο Κυπριακός λαός εξουθενώνεται από αυτούς.  Οι Οθωμανοί στα χρόνια της σκλαβιάς, είχαν εφαρμόσει ένα σχέδιο οικονομικής εξόντωσης των υπόδουλων κατοίκων, ώστε να τους αναγκάσουν ή να εξισλαμισθούν ή να μην έχουν δυνατότητα να αντιδράσουν και να παραμένουν ραγιάδες. Το χαράτσι ήταν ένας Κεφαλικός φόρος, ενας από τους δύο στυγνούς και αβάσταχτους φόρους που επέβαλαν στους χριστιανούς υπηκόους.

Ο άλλος ήταν ο φόρος αίματος, το λεγόμενο παιδομάζωμα.

Ο Κεφαλικός φόρος ήταν ένας ατιμωτικός φόρος, που ο κάθε Χριστιανός πλήρωνε για να έχει το δικαίωμα  να έχει το κεφάλι του στους ώμους, δηλαδή να ζει. Ο κάθε χριστιανός από το δωδέκατο έτος της ηλικίας του και μέχρι τον θάνατό του όφειλε να εξαγοράζει κάθε χρόνο την άδεια αυτή. Πλήρωνε τον φόρο και έπαιρνε απόδειξη πληρωμής, η οποία ονομαζόταν χαράτσι και ήταν χάρτινη, και είχε κάθε χρόνο διαφορετικό χρώμα, επί αυτής δε, αναγραφόταν

«ο φέρων το παρόν έχει την άδειαν να φέρει επί έν έτος την κεφαλήν επί των ώμων του»

Οι Τούρκοι εισέπρατταν τον κεφαλικό φόρο αδιακρίτως, εξαιρουμένων των γυναικών, των γερόντων, των κληρικών, των αναπήρων και των ακτημόνων. Σήμερα από το Κυπριακό κράτος, μέσω των άμεσων και έμμεσων φόρων, δεν εξαιρείται κανείς .

Την είσπραξη των φόρων, οι Τούρκοι ανέθεταν επί μισθώσει, σε φοροεισπράκτορες, στον Δραγουμάνο και στην εκκλησία της Κύπρου, στους οποίους πλήρωναν μισθό, καθώς επίσης και απάλλασσαν από φόρους. 

Ένεκα αυτής της κατάστασης, πολλοί χωρικοί, γεωργοί, αμπελοκαλιεργητες και βοσκοί οι οποίοι δεν άντεχαν άλλο την οικονομική καταπίεση που τους επιβαλλόταν πληρώνοντας φόρους για να καλλιεργήσουν ακόμα και τις δικές τους εκτάσεις -όπως και σήμετα-, άρχισαν να εγκαταλείπουν τις περιουσίες τους και τα χωριά τους και να μεταναστεύουν στις πόλεις. Για να γλυτώνουν τις κατασχέσεις των περιουσιών τους ένεκα αυτών των φόρων, δώριζαν τις περιουσίες τους στην εκκλησία της Κύπρου η οποία δεν πλήρωνε φόρους στον κατακτητή ένεκα ειδικής ρήτρας του Οθωμανικού νόμου.

Σήμερα αυτόν τον Κεφαλικό φόρο που μας εφαρμόζουν επί των περιουσιών μας είτε αυτές αποδίδουν ζημιά ή κέρδος και που είναι δυσβάσταχτος, μας είπαν ότι είναι προσωρινός ώστε με την ελπίδα ότι κάποτε θα γλυτώσουμε από αυτόν, να μην δωρίσουμε τις περιουσίες μας στην εκκλησία που ακόμα ένεκα του δοτού συντάγματος που προηρθε από τις συμφωνίες Ζυρίχης, απαλλάσσεται από τον Κεφαλικό φόρο ή άλλως φόρο κατόχου, έτσι που να συνεχίσουμε να πληρώνουμε.

Δυστηχως ο λαός ταλαιπωρημένος και ανήμπορος χωρίς ηγέτες που να νοιάζονται γι αυτόν, φοβισμένος και ταλαιπωρημένος όπως ένας σύγχρονος Ραγιάς, έμαθε να μην αντιδρά παρά μόνο να σκύβει, να σιωπά, να συμβιβάζεται και να υπομένει.

H ιστορία επαναλαμβάνεται, δυστυχώς γυρίσαμε πολλά χρόνια πίσω, σε μια σημερινή χειρότερη σκλαβιά και το θέμα είναι εμείς τι μπορούμε να πράξουμε και αν οφείλουμε να πληρώσουμε αυτόν τον οπισθοδρομικό φόρο.

Δυστηχως από πάντα έτσι και τώρα, η πάσης μορφής εξουσία ανεξάρτητα αν είναι ξένη ή δική μας, μας αντιμετωπίζει δουλικά, και οι κεφαλικοί φόροι πάντα θα υφίστανται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.  Αλλάζουν αυτοί που ασκούν την εξουσία, αλλά οι φόροι παραμένουν και αυξάνουν.

Εάν αυτό δεν αλλάξει, τότε εμείς θα παραμένουμε δούλοι και οι φόροι κεφαλικοί.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΚΑΙΦΑΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Η κεφαλαιοποίηση είναι η αξία του συνόλου των μετοχών μιας εταιρείας. Π.χ., αν μια εταιρεία έχει 1.000.000 μετοχές με αξία 2 € ανά μετοχή, η κεφαλαιοποίηση της  είναι 2.000.000 €.

Στις τράπεζες Κύπρου και Λαϊκής, το κεφάλαιο τους έχει μειωθεί με σίγουρο τον κίνδυνο της πτώχευσης τους, διότι εχουν δώσει δάνεια χωρίς να εχουν εξασφάλιση, και τώρα έχει δημιουργηθεί μια τρύπα, ένα έλλειμμα τόσο μεγάλο από τη μη αποπληρωμή των δόσεων των δανείων καθώς και απο τις ζημιές που εχουν λογω διαγραφής δανείων σε πολιτικά κόμματα και αλλού, και επίσης απο ζημιές που προήρθαν απο την επένδυση που έκαναν στην Ελλάδα αγοράζοντας ομόλογα του Ελληνικού κράτους που μετά απο αποφαση της ΤΡΟΙΚΑΣ εγινε το μεγάλο κούρεμα τους, δηλαδή η αξία τους έμεινε η μισή.

Η κυβέρνηση λέει ότι αν καταρρεύσουν οι τράπεζες, θα καταρρεύσει η οικονομία μας, γι αυτό αποφάσισε τη στήριξη τους δια της ανακεφαλοποιησης του κεφαλαίου τους, δηλαδή να τους δώσει χρήματα ώστε να αποκτήσουν το αρχικό τους κεφάλαιο.

Δηλαδή ανακαιφαλοποιηση των τραπεζών από το κράτος, ονομάζουμε την αποζημίωση για τις τρύπες τους που δημιουργήθηκαν από τα δάνεια που αποπληρώνονται οι δώσεις, και τις οποίες θα υποχρεωθεί να πληρώσει η κυβέρνηση φορολογώντας μέχρι εσχάτων τον απλό πολίτη.

Το ερώτημα που θέτω, είναι, με την ανακαιφαλοποιηση οι τράπεζες αν θα ξαναδώσουν δάνεια και θα σταματήσουν να βάζουν τόκους στα μη επισφαλή δάνεια που δεν πληρώνονται, η θα συνεχίσουν να τα τοκίζουν μέχρι που όλες οι υποθηκευμένες περιούσιες του απλού κόσμου περιέλθουν στα χέρια τους; Και αν δώσουν δάνεια ποιοι θα μπορέσουν να τα πάρουν αφού υπάρχει μεγάλη ανεργία και όσοι εχουν εργασία ο μισθός τους θα έχει σμικρυνθεί στο ελάχιστο;

Το μέγα ερώτημα που τίθεται, είναι γιατί η κυβέρνηση υποστηρίζει τις τράπεζες, δηλαδή το κεφάλαιο και όχι το λαό; Γιατί υποθηκεύει ολόκληρο το λαό για να ανακεφαλοποιησει τις τράπεζες; Είναι τόσο κακό αν ορισμένες τράπεζες κλείσουν ή πτωχεύσουν;

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ

Η ΚΑΥΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ -άρθρο του Κυριάκου Ταπακούδη-

 Τις τελευταίες μέρες επανήλθε το ζήτημα της αποτέφρωσης, και η κυβέρνηση κατέθεσε νομοσχέδιο στη βουλή σε σχέση με το θέμα της καύσης των νεκρών. Κατά τη γνώμη μου είναι ένα πολύ δύσκολο ζήτημα γιατί αγγίζει ευαισθησίες και ταμπού, γι αυτό θα πρέπει να εξεταστεί πάρα πολύ προσεκτικά χωρίς να προκαλέσει κοινωνική αναστάτωση, και το μονο που θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να συμφωνηθεί, είναι να επιτρέπεται η αποτέφρωση μόνο για όσους δεν ασπάζονται την ορθόδοξη χριστιανική μας πίστη. Ως λόγο για τη γνώμη μου αυτή, παραθέτω ορισμένες  απλές σκέψεις μου, ελπίζοντας πολλοι από σας να συμφωνήσετε μαζί μου:

Η επιχειρηματολογία την οποία επικαλούνται όσοι τάσσονται υπέρ της καύσης των νεκρών, είναι κυρίως η έλλειψη χώρου στα κοιμητήρια καθώς και οι λόγοι υγιεινής. Θεωρούν ότι μολύνεται το υπέδαφος με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πολλά μικρόβια.

Ο Χριστιανισμός όμως, είναι υπέρ της ταφής των νεκρών και η Εκκλησία δεν δέχεται την αποτέφρωση, διότι αντιβαίνει στα χρηστά και Χριστιανικά ήθη.

Εξ άλλου μπορούν να κατασκευαστούν οστεοφυλάκια που με την πάροδο μιας λογικής χρονικής περιόδου, να φυλάσσονται τα οστά. Αυτός ο τρόπος έχει εφαρμοστεί στο νέο κοιμητήριο της Χλώρακας, και αποδείχθηκε ένας καλός τρόπος που μπορεί να φιλοξενεί τους νεκρούς μας για εκατοντάδες χρόνια. Είναι ένας πρότυπος τρόπος, μια έξυπνη σκέψη που μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα. Δεν πωλούνται οι τάφοι, παρά μόνο ενοικιάζονται. Όταν γεμίσει το κοιμητήριο, ανοίγονται οι τάφοι από την αρχή και τα οστά φυλάσσονται στο οστεοφυλάκιο το οποίον αν κάποτε γεμίσει και αυτό, μπορούν να θαφτούν όλα τα οστά σε κοινό τάφο, έτσι που ο κάθε ζώντας να ξέρει πού είναι ενταφιασμένοι οι δικοί του νεκροί για να μπορεί να κάμνει ένα τρισάγιο για τη μνήμη τους.

Άλλο επιχείρημά τους είναι το υψηλό κοστολόγιο και η εμπορευματοποίηση των τελετών και πιστεύουν ότι η καύση θα αποτελέσει την καταπολέμηση της αισχροκέρδειας, ισχυρίζονται ακόμη, ότι τα νεκροταφεία είναι αιτίες και αφορμές για φαινόμενα τυμβωρυχίας και μαγείας.

Στα παλιά Χριστιανικά χρόνια η καύση των νεκρών θεωρείτο τιμωρία και ατίμωση, γι αυτό στο μεσαίωνα έκαιαν μονο τους μάγους και τις μάγισσες που εξασκούσαν μαύρη μαγεία ενάντια στη Χριστιανική θρησκεία. Εξάλλου τρανό παράδειγμα της θέλησης του Θεού, είναι ο ενταφιασμός και όχι η καύση του Θεανθρώπου και υιού του, Ιησού Χριστού.

Ενώ η ταφή προλέγει την ανάσταση των νεκρών και θεωρείται σύμβολο και ομολογία της πίστεως και της ελπίδας στην αθανασία της ψυχής, στην ανάσταση των νεκρών και στην αιώνια ζωή, η αποτέφρωση είναι σημάδι ότι τίποτα δεν μένει από τα κεκειμημένα σώματα που να ενισχύει αυτήν την πίστη. Όσοι επιθυμούν την αποτέφρωση αντί της ταφής, είναι φανερό ότι αντίκεινται στις διδασκαλίες του Χριστιανισμού, και θέλουν τις διδαχές περί αναστάσεως των νεκρών κατά τη δευτέρα παρουσία, να την παρουσιάσουν ως δοξασία.

Τα παλαιότερα χρόνια εκτός από τις Χριστιανικές διδασκαλίες περί της ταφής των νεκρών, τα υπόλοιπα φαινόμενα έδειχναν μια παρερμηνεία ότι τίποτα δεν μένει ύστερα από το θάνατο, αφου στο πέρασμα των αιώνων, καμία ένδειξη εκτός στις περιπτώσεις των αγίων, δεν υπήρξε που να ομολογεί περί του αντιθέτου. Εξ άλλου και η ίδια η θρησκεία μας το ομολογεί: «το σώμα διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθει»

Πρεπει να γνωρίζουμε όμως, ότι η νεκρώσιμος ακολουθία, εξηγεί από τη μια τη φυσική υπόσταση του ανθρώπινου σώματος το οποίο δημιουργήθηκε από την ύλη και την ανυπαρξία, καθώς και Θεολογικά εξηγά περί άφθαρτης και αιώνιας ζωής. Εξ άλλου, όλοι οι ψαλμοί ψάλλουν μονο για κεκοιμημένο κι όχι αποτεφρωμένο σώμα, ομολογώντας έτσι ότι η ταφή γίνεται και ως παρηγοριά για τους εναπομείναντες αγαπημένους ζωντανούς, έχοντας μ αυτό τον τρόπο παρηγοριά και ελπίδα για Παράδεισο, και φόβο για κόλαση, στοιχεία το πρώτο για χριστιανική ζωή, και ανασταλτικό το δεύτερο για κακές συμπεριφορές και δράσεις.

Η ταφή πρεπει να προτιμάται από την καύση, γιατί το ενταφιασμένο σώμα ως υπαρκτό θαμμένο πτώμα, γίνεται αφορμή για συνειδητοποίηση και υπόμνηση της ματαιότητας και της προσωρινότητας πανω στη γη του ζώντος ανθρώπου.

Διότι, είναι διαφορετικά οι άνθρωποι να βλέπουν το λείψανο και να γνωρίζουν ότι για πολλές πάρα πολλές δεκαετίες θα υπάρχουν τα οστά στο μνήμα, και διαφορετικά να βλέπουν ένα βαζάκι που περιέχει τέφρα μετά από την καύση του προσφιλούς προσώπου. Το κάψιμο είναι πλήρης αφανισμός μιας ζωντανής συνέχειας και μιας επικοινωνίας, την οποία όλοι μας έχουμε ανάγκη. Άλλωστε, τα οστά των νεκρών αποτελούν ανάμνηση της παρελθούσης ζωής και ενθύμησης της παρούσας, καθώς και υπόμνηση της μάλλουσας προοπτικής μας. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα με την πρόοδο της επιστήμης που με την εξέταση DNA των οστών, βρίσκουν κληρονομικά στοιχεία του αποθανόντος κεκοιμημένου μετά των ζώντων, έτσι που να ταυτοποιούνται και να ξέρουμε εμείς οι ζωντανοί ότι και μετα θάνατον φέρουμε το στίγμα της ύπαρξης μας και τους περάσματος μας από τη ζωή.

Συμφωνώ λοιπόν με την Εκκλησία που αρνείται την καύση, διότι τοιουτοτρόπως αρνείται το ανθρώπινο τέλος και ομολογεί την αλήθεια για τη συνέχιση της αιώνιας ζωής μετά τον θάνατο. Εξ άλλου ποιά παρηγοριά πλέον θα μένει στους ζώντες συγγενείς του τεθνεώτος όταν δεν θα υπάρχει ένα μνήμα που να ξέρουν ότι μέσα κοιμάται το αγαπημένο τους πρόσωπο και να έχουν έτσι μια ελπίδα στην καρδιά ότι μετα θάνατον θα ξανασυναντηθούν; Είναι λοιπόν φανερό, όσοι αγαπούμε τους συγγενείς μας και τους φίλους μας, δεν θα πρεπει να αποδεχτούμε αυτά τα ξενόφερτα ήθη που θα αλλοτριώσουν τα δικά μας. Διότι είναι ήθη και κουλτούρες που προσπαθούν να μας επιβάλουν ξένα κέντρα αποφάσεων, ισως γιατί θέλουν να κάμψουν την πίστη μας στη θρησκεία μας, την μόνη που έμεινε να μας ενώνει ως Χριστιανικό λαό.