Πολλοί είναι οι συμπολίτες μας που έχουν βυθιστεί σε
απόγνωση εξαιτίας της δραματικής μείωσης των εισοδημάτων τους. Στην αδυναμία
του το κράτος να βοηθήσει, αφηνόμαστε να παρακολουθούμε καταστάσεις τραγικές,
καθώς βλέπουμε συνανθρώπους μας να πεινούν και να καταλήγουν στα κοινωνικά
παντοπωλεία, ακόμα πολλούς να καταντούν ζητιάνοι και ρακοσυλλέκτες. Δυστυχώς η
ανεργία έχει κολλήσει στο κόκκινο, και το πρόβλημα της φτώχειας δεν φαίνεται να
έχει θεραπεία, αλλά μάλλον επιδεινώνεται, με αποτέλεσμα ο απλός πολίτης να
είναι πολύ ανήσυχος.
Παρακολουθούμε πολλούς συνανθρώπους μας να δυσπραγούν και
να μην έχουν προς το ζειν ένεκα της ανεργίας και της μη εξεύρεσης άλλων πόρων,
αφού οι τράπεζες δίνουν μόνον σε όσους έχουν λαβείν, και το κράτος αδυνατεί να
στηρίξει πλήρως τις ευάλωτες ομάδες καθώς ο κορβανάς της δημόσιας υπηρεσίας
απορροφά όλα τα έσοδα.
Το βιοτικό επίπεδο όσων δεν είχαν την τύχη να είναι
δημόσιοι υπάλληλοι έχει πέσει τόσο χαμηλά καθώς η οικονομική κρίση οδήγησε στη
βίαιη πτώχευση τους, κυρίως όσων αυτοεργοδοτούμενων και ιδιωτικών υπαλλήλων,
μισθοσυντήρητων και μεροκαματιάρηδων, και γενικά των μεσαίων και χαμηλοτέρων
στρωμάτων.
Ίσως τα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα μερικώς να έχουν
βρει το ρυθμό τους και να έχουμε εξέρθει του μνημονίου, όμως για να βρει η
πραγματική οικονομία τον ίδιο ρυθμό και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για
τους χιλιάδες άνεργους, χρειάζεται καιρός.
Γι αυτό το τι δέον γενέσθαι ότι αφορά το κοινωνικό
σημερινό γίγνεσθαι της απόλυτης φτώχειας σε μερίδα του πληθυσμού, θα πρέπει να
απασχολήσει επειγόντως ως μέγιστη προτεραιότητα τόσο το κράτος όσο και τις
τοπικές κοινωνίες, διότι τα πράγματα για αρκετούς συμπολίτες μας είναι
δραματικά. Μπορεί η έκταση του προβλήματος να μην φαίνεται στην πραγματική του
διάσταση καθώς ο λαός είναι υπερήφανος και δεν ζητιανεύει ούτε εκλιπαρεί, αλλά
είναι ένα δραματικό γεγονός που αν αφεθεί να εξελίσσεται, σε κάποια στιγμή θα
φανεί το τεράστιο μέγεθος του, ίσως με απρόβλεπτες συνέπειες.
Σήμερα στον τόπο έχουν δυστυχώς δημιουργηθεί δυο τάξεις
ανθρώπων, των ευημερούντων και των δισπραγούντων. Των φτωχών και των πλουσίων.
Των δημοσίων υπαλλήλων με τους σίγουρους μισθούς, και των ανέργων ή των
ιδιωτικών υπαλλήλων με την αβέβαιη εργασία και τους πολύ χαμηλούς μισθούς.
Θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου η κυβέρνηση να προχωρήσει σε
νομοθεσία για τις πολλαπλές συντάξεις, αλλά και να θέσει πλαφόν στον ανώτατο
μισθό των υψηλόμισθων δημοσίων υπαλλήλων, καθώς και στην σπατάλη μεγάλων ποσών
για τη φύλαξη πολιτικών, ειδικά όταν εξ αυτών, ευθύνονται για τα σημερινά
οικονομικά αδιέξοδα.
Με όλα αυτά να συμβαίνουν σε συγκερασμό με την ατιμωρησία
των ενόχων που οδήγησαν τον τόπο στη χρεοκοπία, σταδιακά η κατάσταση γίνεται
εκρηχτική και ο λαός έχει αρχίσει να αναζητά άλλες διεξόδους. Εάν οι απλοί
πολίτες θεωρήσουν ότι οι αρμόδιοι αδυνατούν να εξεύρουν λύσεις, τότε ενδέχεται
να διεκδικήσουν δυναμικά οι ίδιοι όσα θεωρούν ότι πρέπει να πάρουν με τρόπο που
να επιφέρει κοινωνική σύγκρουση και αναταραχή. Ειδικά τώρα, που οι τράπεζες
δειλά και αργά έχουν αρχίσει τις εκποιήσεις, ίσως πολλοί δανειολήπτες
αναζητήσουν βίαιες διεξόδους.
Προσοχή,
λοιπόν.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ
ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
