Τα κρίνα
του γιαλού στη θάλασσα του Κοττσιά στη Χλώρακα, εφέτος άργησαν πολύ να ανθίσουν.
Αλλά επιτέλους ξεπρόβαλαν ανάμεσα στις σχισμές των βράχων, ευωδιαστά και πανέμορφα,
σπάνια στολίδια της φύσης. Ίσως σε μια αντίδραση της φύσης καθώς οι άνθρωποι
την έχουν καταστρέψει σχεδόν ολοσχερώς, ίσως γιατί τα ίδια τα άνθη θέλοντας να μείνουν
απαρατήρητα από τη μανία των ανθρώπων να τα ξεριζώνουν, έμειναν παράκαιρα κρυμμένα
στους βολβούς τους μη θέλοντας να ξεπετάξουν τα μυροφόρα άνθη τους και τοιουτοτρόπως
να γλυτώσουν, ίσως ακόμα γιατί οι τουρίστες των διπλανών ξενοδοχείων τα καταπάτησαν
και τα αφάνισαν αφήνοντας σπαρμένα αραιά και που ελάχιστα αυτά τα περίκαλλα λουλούδια
κρίνα της θάλασσας.
Τα θαλασσινά
κρίνα είναι τα σύμβολα της Θεϊκής δημιουργίας και της επιθυμίας των
ανθρώπων για την τελειότητα. Είναι λευκά μεγάλα λουλούδια που ξεφυτρώνουν
ανθοβολώντας μεσα από τη στεγνή έρημη γη, με ένα μοναδικό μεθυστικό άρωμα,
κυρίως όταν βραδιάζει. Τα γνωρίζουν όσοι έχουν τύχει να περάσουν από τις
ελάχιστες αμμουδιές στις οποίες σήμερα ευδοκιμούν δίπλα στη θάλασσα, σε τόπους
κυρίως δύσβατους που βλαστούν αυτά τα μοναδικά φυτά του γένους τους που
απόμειναν και που πρεπει να αγαπούμε οι άνθρωποι και να προστατεύουμε.
Κάποτε τα
κρίνα βλάσταιναν μυριάδες στις παραλίες της Χλώρακας και της Κισσόνεργας που
ήταν σκεπασμένες από άμμο που ξέβραζε η οργή των κυμάτων και εναπόθετε στις
σχισμάδες των βράχων κατασκευάζοντας τοπίο ίδιο κατασκευασμένο ίσως από Θεούς,
που από μια κατάξερη ηλιοκαμένη γη, τον μήνα Αύγουστο και Σεπτέμβρη άλλαζε όψη,
βαφόταν με άσπρο χρώμα από τα άνθη του γιαλού.
Κάποιες
μέρες όμως οι άνθρωποι όταν χρειάστηκαν τους τόπους για την ανάπτυξη και την
πρόοδο τους και έπρεπε να χτίσουν τα πολυτελή ξενοδοχεία τους, δεν
συλλογίστηκαν την ομορφιά και τη σπανιότητα τους. Χάλασαν τις παραλίες, τις
άλλαξαν και τις μεταμόρφωσαν σε τουριστικά θέρετρα. Εξαφάνισαν τα κρίνα και
έμεινε τώρα μόνο η ανάμνηση των ανθών του γιαλού, και τη θέση τους πήραν
τσιμεντένια ξενοδοχεία με κήπους φυτεμένους με ξενόφερτα άνθη και λουλούδια.
Η παραλία του Κοτσιά ανάμεσα της Χλώρακας και της Κισσόνεργας
λοιπόν, τον Αύγουστο και το Σεπτέμβρη ομορφαίνει με τα λευκά κρίνα της
θάλασσας, τα οποία καλό είναι να μην τα κόβει ούτε να τα πατεί κανείς, ώστε να
ρίξουν το σπόρο τους και να συνεχίσουν να υπάρχουν σ’ αυτό τον τόπο. Είναι
λουλούδια σπάνια και προστατευμένα, είναι φυτά υπό παρακολούθηση και θα πρεπει
επιτέλους κάποιοι άνθρωποι με ευαισθησίες που στις μέρες μας δυστηχώς σχεδόν έχουν χαθεί, να αναλάβουν εκστρατεία διάσωσης και πολλαπλασιασμού
τους.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΑΠΑΚΟΥΔΗΣ
