ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΗ ΧΛΩΡΑΚΑ

Ο Μενέλαος Ιωάννου ή άλλως Μέλιος Λιασίδης με αριθμό ταυτότητας 041197, γεννήθηκε το 1924. Η ιστορία που μας διηγείται συνέβηκε στις αρχές του αιώνα:

Στη Χλώρακα υπήρχαν δύο μεγάλες οικογένειες που είχαν δυο υιούς, που αγάπησαν την ίδια κοπέλα και της έστειλαν προξένια. Η κοπέλα ήταν η Θεκλού, κόρη του Αλέξανδρου και της Φκώνας. Το χωριό διασπάστηκε, και οι μισοί χωριανοί συνιστούσαν τον ένα γαμπρό, ενώ οι άλλοι μισοί τον άλλο. Ο ένας νέος ήταν ο Ευστάθιος Μαυρονικόλας πλούσιος γεωργός τον οποίον τελικά παντρεφτηκε, και ο άλλος ο Χαράλαμπος Παναή αδελφός της Τσιυρκακούς συζύγου του Γιαννή Αζίνα, έμπορος σαπουνιών.

Ένας ποιητάρης που παρακολούθησε την ιστορία, κατέγραψε τα διαδραματιζόμενα σε ποίημα, που ο Μέλιος καλλιφωνάρης όντας,  αποστήθισε και μας τραγούδησε:

https://www.facebook.com/shares/view?id=10204467403977386&overlay=1&notif_t=story_reshare&notif_id=1472972118704785

Η Θκιαμαντού εφώναζεν τσιαι σιέτουν η καρκόλα

Έν θέλω γιον του Παναή, αλλά του Μαυρονικόλα

Έν θέλω τον Χαράλαμπον για να πουλά σαπούνια

Μονο θέλω τον Στάθιον για να γιωρκά σιτάρι

Να τρώει η Παπασάββαινα μαζι με το Λιοντάρι

(Η Παπασάβαινα ήταν η στετέ της κόρης και το Λιοντάρι ήταν ο Λεωνής ο Λιόνταρος γεροντοπαλίκαρο, αδερφός της Φκώνας μητέρας της Θεκλούς)

Τωρά της Παπασάββαινας εν να της βάλουν κούνια

Δεν θέλει τον Χαράλαμπον για να πουλά σαπούνια

Ως τσιαι ένας αλυπόλητος εστάχειν εις την τρύπαν

Τσι άκουεν τον Αλέξανδρον που έλαιεν την προίκαν

Τσιαι άλα ούνα άλα τρέ, εν να την παραδώσω

Τσιαι πού εν τω μάλιν το πολλύν τσιείνου εν να την δώσω

Τσιαι η Θεκλού μες τα άσιερον ελάλεν Παναγία

Σήμερον τα χαρτώματα τσι αύριον η παντρεία

Οι σσιύλλοι του Αλέξανδρου εβάλαν την στην μπράτσαν

τσιαι της φτωσιής της Μαριούς έππεσεν της η κλάτσα.

Ο αντωνής του Φιλιππή πολλά εκαρυσιέφτειν

Επήεν εις του Παναή τσι έφαν καλά τσιαι σιέστειν

Τσι η Έρχαρη άμα τα άκουσεν, κανιά θέλει να σσιείζει

Καλάν τσιαι έν αροχημά την νύχταν που γυρίζει

Μετά που χάρτωσαν την Θεκλούν με τον Ευστάθιον, ο Χαράλαμπος αγανακτισμένος και λυπημένος, αποφάσισε να φύγει από τον τόπο του, να πάει πολύ μακριά στα ξένα. Έριξε μαύρη πέτα πίσω του, και έφυγε δια παντός. Άλωσε πολλές χώρες ανά την υφήλιο, και κατέληξε στην Βραζιλία όπου παντρεύτηκε μια Πορτογαλλέζα και έκαμε οικογένεια και πέντε παιδιά. Επίσης έκαμε και ένα γιο στο πέρασμα του από τη Γαλλία.

Φέτος, μια από τις κόρες του ήρθε στην Κύπρο για να γνωρίσει τους συγγενείς της. Μαζί της έφερε και το υπόλοιπο ποίημα το οποίον είχε ο πατέρας της καλά φλεγμένο ως την τελευταία του πνοή πέρα στα ξένα μέρη της Βραζιλίας:

Εγιώ εν να ρέξω θάλασσαν να πάω στο Βερούτιν

Για νάβρω μιαν Βερουθκιανήν, καλλύττερην που τούτην

Έν θέλει γιόν του Παναή που να πουλά σαπούνια,

Μα του μαυρονικόλαν γιόν, με βράκαν τσιαι ζιμπούνι

Η Φκώνα ήθελεν γαμπρόν τον κόσμον να γυρίζει

Να κάθεται η κόρη της να μέν την βασανίζει

Η Θέκλα μέσα στ άσιερον έκαμνεν τον σταυρόν της,

Να πάρει τον χαράλαμπον να σβήσει το λαμπρόν της

Η Θέκλα εν που φώναζεν χριστόν τσιαι Παναγίαν,

Σάββατον ναν το χάρτωμαν, τσιαι Κυριακήν η παντρεία.

Της Τσιυρκακούς του Τσιύρκακου έππεσεν της η κλάτσα

Τσι ο σσιύλλος του Αλέξανδρου άκκασεν της την κλάτσαν

Ο Στέλιος Χατζηγιάννης  (Stelios Hadjiyiannis) διδάσκαλος, αναφέρει για το γεγονός:

Το τραγούδι αυτό το βγάλαν για το θείο μου τον Χαράλαμπο, αδερφό της γιαγιάς μου της Ελένης. Εξαιτίας αυτής της απόρριψης ο θείος έφυγε από την Κύπρο και πήγε αρχικά στη Γαλλία, μετά στην Αγγλία και αφού ταξίδεψε με πλοία πέρασε και από την Αφρική για να καταλήξει τελικά στο Ρίο Ιανέιρο της Βραζιλίας. Εκεί παντρεύτηκε και έκαμε πέντε παιδιά. Αρχές του 1950 έκανε προσπάθειες για να επιστρέψει στην Κύπρο αλλά κάποια γεγονότα δεν του επέτρεψαν να πραγματοποιήσει το όνειρο του. Στο διάστημα αυτό είχε αλληλογραφία με κάποια από τ' αδέρφια του και με αδερφότεκνά του. Αυτό μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950. Μετά χάθηκε κάθε επαφή με την οικογένεια μέχρι πέρσι, που κατάφερα να τους εντοπίσω με τη βοήθεια του διαδικτύου. Φέτος τα Χριστούγεννα κατάφερα να φέρω στην Κύπρο μια κόρη του και μια νύμφη του που τις έφερα σε επαφή με τους συγγενείς τους στην Κύπρο. Ο Θείος πέθανε το 1964. Από τα παιδιά του ζει ο πρώτος του γιος 74 χρονών και μια κόρη του 69 χρονών. Έχει αρκετά εγγόνια με τα οποία επίσης κατάφερα να έρθω σε επαφή.

Σημείωση Εφημερίδας: Όποιος γνωρίζει οτιδήποτε περισσότερο, παρακαλείται να έλθει εις επικοινωνίαν μαζί μας.