Γράμμα σε έναν συγγραφέα

Έλαβα το παρακάτω γράμμα που βαθιά με συγκίνησε και θέλοντας να ευχαριστήσω τον αγαπητόν Υετό για τα καλά του λόγια, το δημοσιεύω αυτούσιο θέλοντας τοιουτοτρόπως να μεταδώσω όλα όσα ωραία από καρδιάς γράφει, καθώς κατά τη γνώμη μου αφορούν όλους τους συγγραφείς του κόσμου.

Σήμερα λοιπόν που γιορτάζω ημέρα του Αγίου Κυριακού, ήταν το γράμμα αυτό, ότι καλύτερο δώρο για μένα.

Γράμμα σε έναν συγγραφέα

Αγαπητέ Κυριάκο

Διάβασα τελευταία με προσοχή τα γραφόμενά σου, σχετικά με το ημερολόγιό σου και πολλά άλλα που παρατίθενται στην αξιόλογη ιστοσελίδα σου. Θέλω να σου πω ότι παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον, εδώ και χρόνια, την ενασχόλησή σου με το λόγο. Έναν λόγο αγνό, αυθόρμητο που πηγάζει μέσα από τα κατάβαθα της ψυχής σου, χωρίς αναστολές, αγκυλώσεις και χωρίς υστεροβουλία. 

Καταλαβαίνω πολύ καλά ότι η αγάπη σου για τη συγγραφή, είναι ανόθευτη και δεν μπορεί να επηρεαστεί από τίποτε. Η αγάπη σου για την ιστορία τού τόπου σου, τη λαογραφία και την ψηλάφηση των πολιτιστικών στοιχείων της γενέτειράς σου, είναι ανεξάντλητη και απεριόριστη. Η πολλαπλότητα των θεμάτων με τα οποία καταπιάνεσαι και η διεξοδική έρευνα που κάνεις γύρω από αυτά, είναι δραστηριότητες που θα πρέπει να προκαλούν το θαυμασμό και να έχουν την αμέριστη συμπαράσταση τόσο των αναγνωστών σου όσο και των επίσημων  θεσμών της κοινότητας. Οι αναφορές σου, κυρίως αυτές που καταπιάνονται με τα λαογραφικά και σύγχρονα στοιχεία της γενέτειράς σου, είναι περισπούδαστες, πρωτότυπες και αξιοθαύμαστες, οι οποίες θα πρέπει να αξιοποιηθούν δεόντως, με το μεγαλύτερο σεβασμό και επιμέλεια, από τους επίσημους θεσμούς της κοινότητας αλλά και ευρύτερα. Πέραν τούτου αποτελούν άριστες πηγές για οποιονδήποτε επιθυμεί και ενδιαφέρεται να ενδιατρίψει περισσότερο στα θέματα αυτά.

Η συγγραφή που γίνεται ύστερα από διεξοδική έρευνα και προσωπικό μόχθο αποτελεί σπουδαία εργασία την οποία ολίγοι μπορούν να κάνουν. Το να είναι κάποιος συγγραφέας και ταυτόχρονα ερευνητής αποτελεί σπουδαία υπόθεση γιατί προϋποθέτει μόχθο, όρεξη και πολλή  δουλειά.  Η δραστηριότητα αυτή είναι επίπονη, επίμονη και σοβαρή. Λίγοι άνθρωποι έχουν αυτό το χάρισμα.

Οι πιο πολλοί αποφεύγουν τη συγγραφή, όπως ο διάβολος το λιβάνι, είτε γιατί δεν μπορούν να γράψουν, είτε γιατί είναι φυγόπονοι, είτε γιατί δεν έχουν τίποτε το αληθινό, το ανόθευτο και το  πρωτότυπο για να το εξωτερικεύσουν με τον γραπτό λόγο. Αρκετοί που αντιμάχονται τον γραπτό λόγο, καλυπτόμενοι στη στιγμιαία εκφορά τού προφορικού λόγου, πιστεύω ότι κατά βάθος δεν θέλουν να είναι εγκλωβισμένοι στις όποιες δεσμεύσεις με βάση και τη φράση «τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν» «Verba volant, scripta manent». Τοιουτοτρόπως, μερικοί από αυτούς έχουν τη δυνατότητα να κρύβονται, να παραπλανούν, να παραπληροφορούν και να διαψεύδουν κατά το δοκούν και εκ του ασφαλούς. Γεμάτοι εγωκεντρισμό, ιδιοτέλεια και καιροσκοπισμό αρνούνται να έχουν σταθερότητα και αντικειμενικότητα στον λόγο.  Μερικοί άνθρωποι που δεν εκτιμούν αλλά αντιμάχονται ασμένως τους συγγραφείς, πιστεύω ότι αποτελούν μια τάξη ανθρώπων η οποία βρίσκεται  στον πυθμένα τού λήθαργου και της ζηλοτυπίας, καλυμμένη με ψευδαισθήσεις, ψευδεπίγραφη ταυτότητα και νοθευμένη σκέψη.

Η πρόσφατη περιγραφή που έκανες, επισκεπτόμενος συγκεκριμένο μέρος στην παραλία της γενέτειράς σου και την περισυλλογή που είχες, καθήμενος σε ένα βράχο, κοιτάζοντας τη θάλασσα  -αυτή τη θάλασσα που κάποτε για χρόνια όργωνες σπιθαμή με σπιθαμή μέχρι την άκρη του κόσμου- φανερώνει άνθρωπο με πλούσια συναισθήματα και πλούσιο εσωτερικό κόσμο. Αυτή η διαπίστωση ενισχύεται και από τις βαθυστόχαστες θύμισες που ξαφνικά είχες εκεί, για το περιδέραιο που δώρισες κάποτε στη μακαριστή σύζυγό σου, την οποία έχασες τόσο νωρίς και τόσο άδικα. Εκείνο το δώρο/φυλακτό,  δυστυχώς, το έχασε κολυμπώντας μαζί σου σε αυτή την παραλία, όπως περιγράφεις με εξομολογητική διάθεση και τόση ειλικρίνεια.

Ο συνειρμός της θάλασσας, της γυναίκας σου, του περιδεραίου,  και η άμεση φυγή σου προς το κοιμητήριο, θέτοντας δακρυσμένος επί του τάφου της συζύγου σου, τις ενδόμυχες σκέψεις σου, τους προβληματισμούς σου και την αγάπη σου, με συγκίνησαν αφάνταστα.

Αγαπητέ Κυριάκο,

συνέχισε να γράφεις. Συνέχισε να ασχολείσαι με τον λόγο. Μην απογοητεύεσαι και μην δειλιάζεις μπροστά σε οποιαδήποτε τυχόν εμπόδια παρουσιαστούν. Πρέπει να ξέρεις ότι προσφέρεις πολλά. Πάρα πολλά, τόσο στη γενέτειρά σου, όσο και ευρύτερα. Αν η τυφλότητα έχει επηρεάσει πολλούς, πράγμα που τους κάνει να μην βλέπουν καθαρά και να μην καταλαβαίνουν τίποτε, δεν φταις εσύ. Είναι δικό τους πρόβλημα. Θα είναι πάντα φτωχοί στο πνεύμα, πενιχροί στην ψυχή, σκλάβοι στον εγωκεντρισμό τους και υπόδουλοι στον αρρωστημένο τους εγωισμό.

Μην σε επηρεάζουν οι τυχόν  δημόσιες θέσεις που εκφράζονται από  τους «δήθεν»,  τους «λόγιους των καφενείων» ή άλλους «συνοικιακούς καλοπροαίρετους/κακοπροαίρετους» που εμφανίζονται κάθε τόσο για να κρίνουν άλλους, όντες οι ίδιοι κενοί, ανούσιοι και κοντόφθαλμοι.  Αυτά ξέρουν αυτά λένε. «Τάφοι κεκονιαμένοι» με πενιχρό εσωτερικό κόσμο που προσπαθούν σαν ναυαγοί να πιαστούν στο διάβα της ζωής τους από κανένα σπασμένο ή δανεικό κατάρτι. Οκνηροί στο πνεύμα και στη φαντασία αγκομαχούν σε φουρτουνιασμένα κύματα χωρίς να γνωρίζουν τη θάλασσα. Εσύ ξέρεις πολύ καλά και τη θάλασσα και τα κύματα και τους ανέμους.  Δεν σε φοβίζουν. Ο λόγος σου διακηρύττει την αλήθεια που ξεγυμνώνει τα ψεύτικα είδωλα και ενοχλεί όλους εκείνους που αρνούνται να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα, λόγω ιδιοτέλειας, εγωπάθειας και αυταρέσκειας. 

Σε χαιρετώ

 Υετός (www.yetos.wordpress.com)

28 Σεπτεμβρίου 2016